BASILISPAP
Member
- Μηνύματα
- 538
- Likes
- 2.750
- Επόμενο Ταξίδι
- Απο εδώ και από εκεί...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία, Περού, Κιργιστάν
Ημέρα 13 – 150 χλμ
Η κακοκαιρία έχει κοπάσει, οι δρόμοι έχουν ανοίξει και όλα πάνε βάση προγράμματος!
Παίρνουμε πρωινό στο χέρι και κατευθυνόμαστε προς το εθνικό πάρκο του Thingvellir.
Πληρώνουμε το πάρκινγκ όπως και στα άλλα εθνικά πάρκα και ψάχνουμε να βρούμε το όχημα της Adventure Vikings. Έχουμε επιλέξει την συγκεκριμένη εταιρεία μετα από πολύ ψάξιμο, με κόστος «μόλις» 120 ευρώ ο καθένας. Σε αυτούς μπορείς να επιλέξεις στεγανή στολή (η Α και ο Ν) ή απλή (wetsuit), εγώ θέλω να καταδυθώ στα κρυστάλλινα νερά και ας παγώσω.
Φτάνουμε εκεί, η εξωτερική θερμοκρασία είναι στους 3 βαθμούς κελσίου ενώ το νερό στους 2. Οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές, λιγοστό το φυσικό φως, λόγω συννεφιάς. Το κρύο τσουχτερό, πρέπει να βάλεις την στολή πατώντας στο χιόνι. Δεν υπάρχει κλειστός χώρος γιατί δεν το επιτρέπει το συμβούλιο του πάρκου. Η στεγανή στολή είναι πολύ άβολη, η Α νιώθει να ασφυκτιά και σε συνδυασμό με την αδιαθεσία που νιώθει από το πρωί αποφασίζει να μην το κάνει αν και έχει ήδη πληρώσει.
Το ποσό των 120 ευρώ, ουσιαστικά το κάνει μια ακριβή βόλτα 20-30 λεπτών. Η ιδέα ότι κάνεις μπάνιο ανάμεσα σε Ευρασίατικες και Βόρειο-Αμερικάνικες τεκτονικές πλάκες, σε νερό στο όριο το παγώματος μπορεί να φαντάζει πολύ ιδιαίτερη.
Τελικά είναι αρκετά υπερεκτιμημένο, κατά την άποψη μου. Περιμένεις 1 ώρα στο κρύο για να μπείς στο νερό, βρίσκεσαι εκεί για κάποια λεπτά και μετα βγαίνεις και αλλάζεις και πάλι στο κρύο. Το νερό είναι πολύ καθαρό, βλέπω κάποια μικρά ψαράκια, σε κάποια σημεία του μοιάζει σαν κολπίσκος ελληνικού νησίου. Όσοι έχουν στεγανή στολή θυμίζουν ανθρωπάκια της Michelin, τα οποία κάνουν σπασμωδικές κινήσεις για να μετακινηθούν!
Ο Ν έχει μπλε χέρια, εγώ από την αρχή κρυώνω πολύ στα πόδια. Φοράω μαγιό και το νερό περνάει μέσα στην στολή μου, αλλά γενικά δεν είναι κάτι το τρομερό. Βγαίνοντας περπατάμε για 5 λεπτά και αλλάζουμε έξω στο κρύο για να βάλουμε τα ζεστά και στεγνά ρούχα μας!
Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και με την ζέστη στο φουλ και το θερμαινόμενο κάθισμα, προσπαθούμε να συνέλθουμε. Επιστρέφουμε στο Reykjavik, όπου και πάλι χιονίζει. Μια τελευταία ματιά για μικρά ενθύμια καθώς ο χρόνος πιέζει. Τρώμε για απογευματινό μια σούπα (τι άλλο; ) στο Icelandic street food και αποχαιρετάμε την βορειότερη πρωτεύουσα του κόσμου...
Τα άσχετα της ημέρας:
1) Τα παράξενα φαγητά της χώρας είναι η πηκτή από κεφάλι αρνιού, οι πίκλες από αμελέτητα κριαριού. Ο σάπιος καρχαρίας ο οποίος μπαίνει στο χώμα για 6 μήνες ώστε να αποβάλλει τις τοξίνες του, με οσμή και γεύση αμμωνίας. Δεν δοκιμάσαμε τίποτα από τα παραπάνω.
2) Είχαμε προβλέψει να αγοράσουμε ρούχα τα οποία θα αντέξουν τις προκλήσεις της Ισλανδίας. Επιλέξαμε μέσω γνωστών ιντερνετικών καταστημάτων, εσωθερμικά, παντελόνια, μπουφάν, παπούτσια και όλα πέρασαν το τεστ χωρίς να χρειαστεί να αδειάσουμε τον τραπεζικό μας λογαριασμό αλλά ούτε και να ξεπαγιάσουμε για να γλυτώσουμε κάποια ευρώ. Η Α είχε ένα αυθεντικό μάλλινο από την Ισλανδία το οποίο αγόρασε η μητέρα μου πριν από 50 χρόνια, όταν πήγε εκεί με τον πατέρα της και αποδείχθηκε πολύ ζεστό! Αν έχετε σκοπό να πάτε χειμώνα τότε κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και αγοράστε καρφιά για παπούτσια, χάρη σε αυτά γλυτώσαμε πολλές τούμπες.
3) Σε αυτή την μυστηριώδη χώρα, η μπύρα ήταν απαγορευμένη μέχρι και το 1989 !! Τώρα θυμήθηκα γιατί δεν πήγα νωρίτερα.
Ο ουρανός μοιάζει να λυπάται που φεύγουμε τόσο σύντομα, και λόγω του κρύου τα δάκρυα μεταμορφώνονται σε χιόνι. Ήθελα πολύ να σταματήσω στο Blue lagoon και να κάνουμε μια βόλτα γύρω από αυτό, καθώς διάβασα ότι υπάρχει ένα μονοπάτι με όμορφα τοπία, αλλά δεν μπορέσαμε λόγω της κακοκαιρίας. Οι πολλές εργασίες στον δρόμο, οι αλλαγές στην κατεύθυνση για το αεροδρόμιο, με πολλά σημεία κλειστά λόγω αυτών, σε συνδυασμό με τον καιρό και την κίνηση μας δυσκόλεψε.
Σε ένα από τα βενζινάδικα δίπλα στο αεροδρόμιο, βάλαμε καύσιμο για τελευταία φορά και παρέδωσα το πιστό μας όχημα.
Με τόσα που είχα διαβάσει, έβγαλα έναν αναστεναγμό ανακούφισης, όταν πήρα το οκ από την εταιρεία ενοικίασης.
Έχουμε κάνει συνολικά 2511χλμ στον Ισλανδικό χειμώνα, τα καταφέραμε!
Φτάσαμε πολύ νωρίς στο αεροδρόμιο, αλλά αυτά έχουν τα ταξίδια. Καλύτερα νωρίτερα παρά αργότερα ! Αλλάξαμε ρούχα γιατί αλλιώς θα σκάγαμε από την ζέστη και περιπλανηθήκαμε στα κλειστά καταστήματα (στις 22:00 ήταν η τελευταία πτήση της ημέρας) μέχρι να έρθει η ώρα...
Η κακοκαιρία έχει κοπάσει, οι δρόμοι έχουν ανοίξει και όλα πάνε βάση προγράμματος!
Παίρνουμε πρωινό στο χέρι και κατευθυνόμαστε προς το εθνικό πάρκο του Thingvellir.
Πληρώνουμε το πάρκινγκ όπως και στα άλλα εθνικά πάρκα και ψάχνουμε να βρούμε το όχημα της Adventure Vikings. Έχουμε επιλέξει την συγκεκριμένη εταιρεία μετα από πολύ ψάξιμο, με κόστος «μόλις» 120 ευρώ ο καθένας. Σε αυτούς μπορείς να επιλέξεις στεγανή στολή (η Α και ο Ν) ή απλή (wetsuit), εγώ θέλω να καταδυθώ στα κρυστάλλινα νερά και ας παγώσω.
Φτάνουμε εκεί, η εξωτερική θερμοκρασία είναι στους 3 βαθμούς κελσίου ενώ το νερό στους 2. Οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές, λιγοστό το φυσικό φως, λόγω συννεφιάς. Το κρύο τσουχτερό, πρέπει να βάλεις την στολή πατώντας στο χιόνι. Δεν υπάρχει κλειστός χώρος γιατί δεν το επιτρέπει το συμβούλιο του πάρκου. Η στεγανή στολή είναι πολύ άβολη, η Α νιώθει να ασφυκτιά και σε συνδυασμό με την αδιαθεσία που νιώθει από το πρωί αποφασίζει να μην το κάνει αν και έχει ήδη πληρώσει.
Το ποσό των 120 ευρώ, ουσιαστικά το κάνει μια ακριβή βόλτα 20-30 λεπτών. Η ιδέα ότι κάνεις μπάνιο ανάμεσα σε Ευρασίατικες και Βόρειο-Αμερικάνικες τεκτονικές πλάκες, σε νερό στο όριο το παγώματος μπορεί να φαντάζει πολύ ιδιαίτερη.
Τελικά είναι αρκετά υπερεκτιμημένο, κατά την άποψη μου. Περιμένεις 1 ώρα στο κρύο για να μπείς στο νερό, βρίσκεσαι εκεί για κάποια λεπτά και μετα βγαίνεις και αλλάζεις και πάλι στο κρύο. Το νερό είναι πολύ καθαρό, βλέπω κάποια μικρά ψαράκια, σε κάποια σημεία του μοιάζει σαν κολπίσκος ελληνικού νησίου. Όσοι έχουν στεγανή στολή θυμίζουν ανθρωπάκια της Michelin, τα οποία κάνουν σπασμωδικές κινήσεις για να μετακινηθούν!
Ο Ν έχει μπλε χέρια, εγώ από την αρχή κρυώνω πολύ στα πόδια. Φοράω μαγιό και το νερό περνάει μέσα στην στολή μου, αλλά γενικά δεν είναι κάτι το τρομερό. Βγαίνοντας περπατάμε για 5 λεπτά και αλλάζουμε έξω στο κρύο για να βάλουμε τα ζεστά και στεγνά ρούχα μας!
Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και με την ζέστη στο φουλ και το θερμαινόμενο κάθισμα, προσπαθούμε να συνέλθουμε. Επιστρέφουμε στο Reykjavik, όπου και πάλι χιονίζει. Μια τελευταία ματιά για μικρά ενθύμια καθώς ο χρόνος πιέζει. Τρώμε για απογευματινό μια σούπα (τι άλλο; ) στο Icelandic street food και αποχαιρετάμε την βορειότερη πρωτεύουσα του κόσμου...
Τα άσχετα της ημέρας:
1) Τα παράξενα φαγητά της χώρας είναι η πηκτή από κεφάλι αρνιού, οι πίκλες από αμελέτητα κριαριού. Ο σάπιος καρχαρίας ο οποίος μπαίνει στο χώμα για 6 μήνες ώστε να αποβάλλει τις τοξίνες του, με οσμή και γεύση αμμωνίας. Δεν δοκιμάσαμε τίποτα από τα παραπάνω.
2) Είχαμε προβλέψει να αγοράσουμε ρούχα τα οποία θα αντέξουν τις προκλήσεις της Ισλανδίας. Επιλέξαμε μέσω γνωστών ιντερνετικών καταστημάτων, εσωθερμικά, παντελόνια, μπουφάν, παπούτσια και όλα πέρασαν το τεστ χωρίς να χρειαστεί να αδειάσουμε τον τραπεζικό μας λογαριασμό αλλά ούτε και να ξεπαγιάσουμε για να γλυτώσουμε κάποια ευρώ. Η Α είχε ένα αυθεντικό μάλλινο από την Ισλανδία το οποίο αγόρασε η μητέρα μου πριν από 50 χρόνια, όταν πήγε εκεί με τον πατέρα της και αποδείχθηκε πολύ ζεστό! Αν έχετε σκοπό να πάτε χειμώνα τότε κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και αγοράστε καρφιά για παπούτσια, χάρη σε αυτά γλυτώσαμε πολλές τούμπες.
3) Σε αυτή την μυστηριώδη χώρα, η μπύρα ήταν απαγορευμένη μέχρι και το 1989 !! Τώρα θυμήθηκα γιατί δεν πήγα νωρίτερα.
Ο ουρανός μοιάζει να λυπάται που φεύγουμε τόσο σύντομα, και λόγω του κρύου τα δάκρυα μεταμορφώνονται σε χιόνι. Ήθελα πολύ να σταματήσω στο Blue lagoon και να κάνουμε μια βόλτα γύρω από αυτό, καθώς διάβασα ότι υπάρχει ένα μονοπάτι με όμορφα τοπία, αλλά δεν μπορέσαμε λόγω της κακοκαιρίας. Οι πολλές εργασίες στον δρόμο, οι αλλαγές στην κατεύθυνση για το αεροδρόμιο, με πολλά σημεία κλειστά λόγω αυτών, σε συνδυασμό με τον καιρό και την κίνηση μας δυσκόλεψε.
Σε ένα από τα βενζινάδικα δίπλα στο αεροδρόμιο, βάλαμε καύσιμο για τελευταία φορά και παρέδωσα το πιστό μας όχημα.
Με τόσα που είχα διαβάσει, έβγαλα έναν αναστεναγμό ανακούφισης, όταν πήρα το οκ από την εταιρεία ενοικίασης.
Έχουμε κάνει συνολικά 2511χλμ στον Ισλανδικό χειμώνα, τα καταφέραμε!
Φτάσαμε πολύ νωρίς στο αεροδρόμιο, αλλά αυτά έχουν τα ταξίδια. Καλύτερα νωρίτερα παρά αργότερα ! Αλλάξαμε ρούχα γιατί αλλιώς θα σκάγαμε από την ζέστη και περιπλανηθήκαμε στα κλειστά καταστήματα (στις 22:00 ήταν η τελευταία πτήση της ημέρας) μέχρι να έρθει η ώρα...
Last edited: