BASILISPAP
Member
- Μηνύματα
- 622
- Likes
- 3.518
- Επόμενο Ταξίδι
- Απο εδώ και από εκεί...
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΖηλανδία,Περού,Κιργιστάν
Ημέρα 4 - 174 χλμ
Το πρωί ξυπνάω γύρω στις 4 και κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Παχύ στρώμα χιονιού έχει καλύψει τα πάντα. Χαζεύω στο ίντερνετ ενώ περιμένω να πάει 6 για να αρχίσουν οι πληροφορίες για την κατάσταση των δρόμων. Ξυπνάνε και οι υπόλοιποι, ευτυχώς τα νέα για εμάς είναι καλά. Αποκλεισμένοι δρόμοι στα νότια της χώρας και εμείς βρισκόμαστε στον βορρά…
Ετοιμαζόμαστε και αποχαιρετώντας τον ιδιοκτήτη μας υπενθυμίζει την καλή μας τύχη. «Πάτε προς ανατολή η δύση; Α, ωραία… Γιατί προς την δύση, απο την κατεύθυνση που ήρθατε χθές, τα πάντα είναι κλειστά». Οι θεοί είναι μαζί μας
!
Πάμε για πρωινό στο κέντρο της πόλης, στο ίδιο ζαχαροπλαστείο που ήμασταν και χθες. Αφήνουμε το όχημα μας στο ιδιαίτερο σύστημα ελεύθερου πάρκινγκ. Γράφεις την ώρα πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί (αφού δεν είχαμε προμηθευτεί το κανονικό σύστημα) και ανάλογα με τις πινακίδες ισχύει για 1 ή 2 ώρες. Ανεβαίνουμε τα σκαλιά της εκκλησίας (φτου φτου
) και βλέπουμε την θέα από ψηλά. Κάποια κτίρια είναι πολύ ενδιαφέροντα, η παραδίπλα θάλασσα δίνει άλλη διάσταση στο τοπίο!
Ο δρόμος είναι κλειστός μόνο σε ένα σημείο, οπότε και πάμε υποχρεωτικά μέσω του τούνελ Vaðlaheiði μήκους 7 χλμ. Εκεί μέσα έχει πολύ ζέστη μέχρι και 25 βαθμούς κελσίου! Πληρώνεις εδώ https://www.veggjald.is/en πριν ή μέχρι και 3 ώρες μετά από την ώρα που πέρασες, αλλιώς θα σου έρθει πρόστιμο μέσω της εταιρείας ενοικίασης.
Αφήνουμε πίσω μας τον δρόμο 1 και μπαίνουμε στον 85 για βρεθούμε στο Husavik, μια πόλη 2300 κατοίκων. Με προσωνύμιο η πρωτεύουσα των φαλαινών, μας τραβάει αν και δεν είναι η κατάλληλη εποχή για να τις δούμε. Όσο ανεβαίνουμε προς τον βορρά, τόσο αλλάζει και η θερμοκρασία, η αίσθηση του κρύου ενισχύεται. Περνάμε μέσα από περιοχές με βρύα και λάβα, οι βράχοι έχουν πολύ ιδιαίτερο σχήμα λόγω αυτών.
Φτάνουμε στην πόλη, για πρώτη φορά στην ζωή μας βρισκόμαστε πάνω από τον 66° παράλληλο! Θέλουμε να δούμε το μουσείο των φαλαινών, αλλά δυστυχώς είναι κλειστό από 20-24 Φεβρουαρίου. Ο Ν (ο οποίος συνήθως βαριέται τα μουσεία) παίρνει μια βαθιά ανάσα ανακούφισης και η Α τον παρατηρεί με μισόκλειστα μάτια
.
Η απόσταση από τον Αρκτικό κύκλο είναι μόλις 58 χλμ, εκεί ο άνεμος είναι έντονος και το κρύο τσουχτερό. Τι άλλο μένει από το να πάμε για καφέ για να ζεσταθούμε; Η θερμοκρασία είναι στους -6 βαθμούς αλλά το ¨wind chill factor¨ δυσχεραίνει την κατάσταση. Μετά από αυτό μας άνοιξε λιγάκι η όρεξη. Ας δοκιμάσουμε επιτέλους και τα πασίγνωστα μικρογεύματα της χώρας.
Κάποια βενζινάδικα έχουν καφετέρια, με ενθύμια και ότι μπορεί να χρειαστεί ο οδηγός. Η υπάλληλος του Olis φτιάχνοντας τα hot dogs, μας ρωτάει από που είμαστε.
Στην απάντηση μας, γελώντας ρωτάει "και τι κάνετε εδώ", δείχνοντας τον καιρό…
Θέλεις να την βγάλεις φθηνά; Hot dog, ψώνια σε σούπερ μάρκετ πχ Bonus και σούπες της ημέρας σε συγκεκριμένα εστιατόρια και φούρνους. Εκατοντάδες γλαροπούλια ψάχνουν για τροφή και ο ωκεανός φαντάζει αμείλικτος.
Επιστρέφουμε από τον δρόμο 845, μέχρι να φτάσουμε στον 1 και μετα όλα είναι εύκολα! Ή έτσι νομίζουμε… Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, o Odin γελάει. Θέλουμε να δούμε τον Godafoss τον καταρράκτη των Θεών, δεν είναι τίποτα απλά άλλα 10 χλμ παραπάνω. Βρίσκεται ακριβώς δίπλα από τον κεντρικό δρόμο οπότε είναι πανεύκολο, έτσι; Όμως οχι!
Ο δρόμος 1 σε κάποια σημεία αλλάζει υψόμετρο, περνάει από πλαγιές δίπλα σε μεγάλα βουνά. Κάπου κάπου ο αέρας και το χιόνι σε ξεγελούν. Ξαφνικά δεν βλέπεις μπροστά σου στο μισό μέτρο και αναρωτιέσαι τι πήγε λάθος. Έκει ακριβώς νιώσαμε την μανία του Ισλανδικού χειμώνα, μην ξέροντας αν πρέπει να συνεχίσουμε, να σταματήσουμε ή να γυρίσουμε πίσω. Οι πασσάλοι που βρίσκονται πλευρικά των δρόμων, είναι βαμμένοι κίτρινοι σε όλη την διαδρομή για να σε βοηθήσουν να καταλάβεις την κατεύθυνση τους. Τι γίνεται όμως όταν δεν μπορείς να δεις ούτε καν αυτούς;
Εμείς καθώς και μερικές δεκάδες άλλα αυτοκίνητα σταματάμε στην μέση του πουθενά με τα αλάρμ αναμμένα και περιμένουμε για λίγα λεπτά. Προχωράμε με ταχύτητα χελώνας, βλέπουμε ένα αυτοκίνητο να έχει βγει από τον δρόμο και κάποιος να χρειάζεται βοήθεια. Βγαίνω και νιώθω όλη την δύναμη του ανέμου πάνω μου, το χιόνι να με σκεπάζει σε 10 δευτερόλεπτα. Ο Κινέζος τουρίστας θέλει να τον βοηθήσω να βγάλει το όχημα του από το χαντάκι, εν μέσω χιονοθύελλας! Με αυτές τις συνθήκες; Δεν κινδυνεύει η ζωή του, οπότε με πιάνει νευρικό γέλιο. Σταματάνε 2 ντόπιοι και μετά από 3 λεπτά καταλαβαίνουν ότι είναι ανώφελο. Στις φωτογραφίες δεν μπορούμε να αποτυπώσουμε την πραγματικότητα, θα έπρεπε να βάλουμε μια άσπρη εικόνα. Πρέπει να ζητήσει την βοήθεια ενός επαγγελματία και να αποχωριστεί από κάμποσα πολύτιμα γούαν... Φεύγουμε αφήνοντας τον να σκάβει με τα χέρια. Ανάλογα με το που βρίσκεσαι, μπορεί να κοστίσει πολλές εκατοντάδες ευρώ για να ρυμουλκηθεί το όχημα σου.
Με δυσκολία γυρνάμε πίσω αφού καταλάβαμε ότι η κατάσταση δεν είναι για ξεροκέφαλους και άσχετους με όλο αυτό. Δεν ξεχωρίζεις τον δρόμο, βλέπεις μόνο το λευκό χρώμα. Μόλις 10 χλμ μετά ο καιρός είναι κανονικός και πάλι. Ένας ήλιος που κρύβετε πίσω απο πολλά σύννεφα και τίποτα δεν μαρτυρά τις συνθήκες που επικρατούν λιγάκι παραπέρα.
Πηγαίνουμε γύρω από την παγωμένη λίμνη Myvatn μεγέθους 37 τχλμ και φτάνουμε στο πολύ όμορφο ξενοδοχείο μας, την φάρμα Vogafjós. Με κόστος 66 ευρώ το δίκλινο ανά διανυκτέρευση, δική μας τουαλέτα (γουάου) και το καλύτερο πρωινό του ταξιδιού μας, θα μείνουμε εδώ για 2 νύχτες… Πρόκειται για ξύλινα σπιτάκια, 500 μέτρα από την ζωντανή φάρμα στην οποία μπορείς να δεις την καθημερινότητα των αγελάδων και του φιλικού τσοπανόσκυλου φύλακα. Με συγκεκριμένα σφυρίγματα, ο ιδιοκτήτης του δίνει να καταλάβει τι θέλει από αυτόν. Οι αγελάδες στην σειρά για να δώσουν εθελοντικά το γάλα τους, ο σκύλος σε ρολό επόπτη παρακολουθεί την κάθε κίνηση τους. Διώχνει τις άτακτες, ρυθμίζει την ουρά (εγώ ήρθα πρώτη μαντάμ) και φέρνει τις επόμενες. Δοκιμάσαμε ολόφρεσκο γάλα, το οποίο ήταν ακόμα χλιαρό!
Ο ουρανός είναι γαλάζιος και το φως διαχέεται παντού. Η θεά είναι πανέμορφη, ο κρατήρας ηφαιστείου, το λευκό κυριαρχεί και νιώθεις την θαλπωρή των σπιτιών.
Για βραδινό φάγαμε το special deal χάμπουργκερ μαζί με μια τοπική μπύρα στην προνομιακή τιμή των 20 ευρώ! Πραγματικά τέλειο χάμπουργκερ, σερβιρισμένο πολύ όμορφα μαζί με μια μικρή σαλάτα. Οι υπόλοιπες προτάσεις του εστιατορίου προκαλούν ίλιγγο με τις τιμές τους.
Περάσαμε το βραδάκι διαβάζοντας και χαζεύοντας στο ίντερνετ. Οι συνθήκες προβλέπονται πολύ καλές και έχω μια βεβαιότητα ότι απόψε θα δούμε το Βόρειο σέλας. Βάζω 3 ξυπνητήρια, το πρώτο το κλείνω χωρίς να καταλάβω τίποτα. Την ώρα που χτυπάει το δεύτερο, το σώμα βγαίνει μόνο του εκτός κρεβατιού και έτσι με το σώβρακο (με κίνδυνο να με περάσουν για επιδειξία μέσα στον μεταμεσονύχτιο Ισλανδικό χειμώνα) κοιτάζω ψηλά. Επιτέλους, ένα μάλλον αδύναμο Βόρειο σέλας είναι εκεί και ανταποδίδει το βλέμμα μου. Μπουκάρω μέσα και η Α έχει ξυπνήσει, ήθελε να το δει πρώτη άλλα δεν της έκανα την χάρη! Βάζουμε γρήγορα μπόλικα ρούχα και βγαίνουμε έξω ξανά.
Περνάει ένα 10 λεπτό μέχρι να ξυπνήσω τον Ν, το Βόρειο σέλας έχει αποδυναμωθεί, δεν πειράζει το θέμα είναι να το δω εγώ
. Βγάζουμε πολλές φωτογραφίες, με το κινητό είναι σχεδόν άχρηστες, με την rx100 έχουμε καλύτερα αποτελέσματα αλλα και πάλι δεν μπορούμε να συναγωνιστούμε ακριβότερα μοντέλα. Όμως το ουσιαστικό είναι να αποτυπώσεις τέτοιες στιγμές στο μυαλό σου, φωτογραφίες βρίσκεις χιλιάδες στο διαδίκτυο. Κλασικά πάνω στην βιασύνη καταφέρνω και τραυματίζω λίγο την παλάμη μου σε έναν βράχο. Αν δεν χτυπήσω κάθε 2-3 μέρες δεν είμαι καλά! Ευτυχισμένοι που το είδαμε, ξαναπάμε στο κρεβάτι μας. Τελικά μετά από ώρες δίχως ύπνο, ξαναβγαίνω έξω και το θαυμάζω ακόμα για λίγο.
Το πρωί ξυπνάω γύρω στις 4 και κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Παχύ στρώμα χιονιού έχει καλύψει τα πάντα. Χαζεύω στο ίντερνετ ενώ περιμένω να πάει 6 για να αρχίσουν οι πληροφορίες για την κατάσταση των δρόμων. Ξυπνάνε και οι υπόλοιποι, ευτυχώς τα νέα για εμάς είναι καλά. Αποκλεισμένοι δρόμοι στα νότια της χώρας και εμείς βρισκόμαστε στον βορρά…
Ετοιμαζόμαστε και αποχαιρετώντας τον ιδιοκτήτη μας υπενθυμίζει την καλή μας τύχη. «Πάτε προς ανατολή η δύση; Α, ωραία… Γιατί προς την δύση, απο την κατεύθυνση που ήρθατε χθές, τα πάντα είναι κλειστά». Οι θεοί είναι μαζί μας
!Πάμε για πρωινό στο κέντρο της πόλης, στο ίδιο ζαχαροπλαστείο που ήμασταν και χθες. Αφήνουμε το όχημα μας στο ιδιαίτερο σύστημα ελεύθερου πάρκινγκ. Γράφεις την ώρα πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί (αφού δεν είχαμε προμηθευτεί το κανονικό σύστημα) και ανάλογα με τις πινακίδες ισχύει για 1 ή 2 ώρες. Ανεβαίνουμε τα σκαλιά της εκκλησίας (φτου φτου
) και βλέπουμε την θέα από ψηλά. Κάποια κτίρια είναι πολύ ενδιαφέροντα, η παραδίπλα θάλασσα δίνει άλλη διάσταση στο τοπίο!
Ο δρόμος είναι κλειστός μόνο σε ένα σημείο, οπότε και πάμε υποχρεωτικά μέσω του τούνελ Vaðlaheiði μήκους 7 χλμ. Εκεί μέσα έχει πολύ ζέστη μέχρι και 25 βαθμούς κελσίου! Πληρώνεις εδώ https://www.veggjald.is/en πριν ή μέχρι και 3 ώρες μετά από την ώρα που πέρασες, αλλιώς θα σου έρθει πρόστιμο μέσω της εταιρείας ενοικίασης.
Αφήνουμε πίσω μας τον δρόμο 1 και μπαίνουμε στον 85 για βρεθούμε στο Husavik, μια πόλη 2300 κατοίκων. Με προσωνύμιο η πρωτεύουσα των φαλαινών, μας τραβάει αν και δεν είναι η κατάλληλη εποχή για να τις δούμε. Όσο ανεβαίνουμε προς τον βορρά, τόσο αλλάζει και η θερμοκρασία, η αίσθηση του κρύου ενισχύεται. Περνάμε μέσα από περιοχές με βρύα και λάβα, οι βράχοι έχουν πολύ ιδιαίτερο σχήμα λόγω αυτών.
Φτάνουμε στην πόλη, για πρώτη φορά στην ζωή μας βρισκόμαστε πάνω από τον 66° παράλληλο! Θέλουμε να δούμε το μουσείο των φαλαινών, αλλά δυστυχώς είναι κλειστό από 20-24 Φεβρουαρίου. Ο Ν (ο οποίος συνήθως βαριέται τα μουσεία) παίρνει μια βαθιά ανάσα ανακούφισης και η Α τον παρατηρεί με μισόκλειστα μάτια
.
Η απόσταση από τον Αρκτικό κύκλο είναι μόλις 58 χλμ, εκεί ο άνεμος είναι έντονος και το κρύο τσουχτερό. Τι άλλο μένει από το να πάμε για καφέ για να ζεσταθούμε; Η θερμοκρασία είναι στους -6 βαθμούς αλλά το ¨wind chill factor¨ δυσχεραίνει την κατάσταση. Μετά από αυτό μας άνοιξε λιγάκι η όρεξη. Ας δοκιμάσουμε επιτέλους και τα πασίγνωστα μικρογεύματα της χώρας.
Κάποια βενζινάδικα έχουν καφετέρια, με ενθύμια και ότι μπορεί να χρειαστεί ο οδηγός. Η υπάλληλος του Olis φτιάχνοντας τα hot dogs, μας ρωτάει από που είμαστε.
Στην απάντηση μας, γελώντας ρωτάει "και τι κάνετε εδώ", δείχνοντας τον καιρό…
Θέλεις να την βγάλεις φθηνά; Hot dog, ψώνια σε σούπερ μάρκετ πχ Bonus και σούπες της ημέρας σε συγκεκριμένα εστιατόρια και φούρνους. Εκατοντάδες γλαροπούλια ψάχνουν για τροφή και ο ωκεανός φαντάζει αμείλικτος.
Επιστρέφουμε από τον δρόμο 845, μέχρι να φτάσουμε στον 1 και μετα όλα είναι εύκολα! Ή έτσι νομίζουμε… Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, o Odin γελάει. Θέλουμε να δούμε τον Godafoss τον καταρράκτη των Θεών, δεν είναι τίποτα απλά άλλα 10 χλμ παραπάνω. Βρίσκεται ακριβώς δίπλα από τον κεντρικό δρόμο οπότε είναι πανεύκολο, έτσι; Όμως οχι!
Ο δρόμος 1 σε κάποια σημεία αλλάζει υψόμετρο, περνάει από πλαγιές δίπλα σε μεγάλα βουνά. Κάπου κάπου ο αέρας και το χιόνι σε ξεγελούν. Ξαφνικά δεν βλέπεις μπροστά σου στο μισό μέτρο και αναρωτιέσαι τι πήγε λάθος. Έκει ακριβώς νιώσαμε την μανία του Ισλανδικού χειμώνα, μην ξέροντας αν πρέπει να συνεχίσουμε, να σταματήσουμε ή να γυρίσουμε πίσω. Οι πασσάλοι που βρίσκονται πλευρικά των δρόμων, είναι βαμμένοι κίτρινοι σε όλη την διαδρομή για να σε βοηθήσουν να καταλάβεις την κατεύθυνση τους. Τι γίνεται όμως όταν δεν μπορείς να δεις ούτε καν αυτούς;
Εμείς καθώς και μερικές δεκάδες άλλα αυτοκίνητα σταματάμε στην μέση του πουθενά με τα αλάρμ αναμμένα και περιμένουμε για λίγα λεπτά. Προχωράμε με ταχύτητα χελώνας, βλέπουμε ένα αυτοκίνητο να έχει βγει από τον δρόμο και κάποιος να χρειάζεται βοήθεια. Βγαίνω και νιώθω όλη την δύναμη του ανέμου πάνω μου, το χιόνι να με σκεπάζει σε 10 δευτερόλεπτα. Ο Κινέζος τουρίστας θέλει να τον βοηθήσω να βγάλει το όχημα του από το χαντάκι, εν μέσω χιονοθύελλας! Με αυτές τις συνθήκες; Δεν κινδυνεύει η ζωή του, οπότε με πιάνει νευρικό γέλιο. Σταματάνε 2 ντόπιοι και μετά από 3 λεπτά καταλαβαίνουν ότι είναι ανώφελο. Στις φωτογραφίες δεν μπορούμε να αποτυπώσουμε την πραγματικότητα, θα έπρεπε να βάλουμε μια άσπρη εικόνα. Πρέπει να ζητήσει την βοήθεια ενός επαγγελματία και να αποχωριστεί από κάμποσα πολύτιμα γούαν... Φεύγουμε αφήνοντας τον να σκάβει με τα χέρια. Ανάλογα με το που βρίσκεσαι, μπορεί να κοστίσει πολλές εκατοντάδες ευρώ για να ρυμουλκηθεί το όχημα σου.
Με δυσκολία γυρνάμε πίσω αφού καταλάβαμε ότι η κατάσταση δεν είναι για ξεροκέφαλους και άσχετους με όλο αυτό. Δεν ξεχωρίζεις τον δρόμο, βλέπεις μόνο το λευκό χρώμα. Μόλις 10 χλμ μετά ο καιρός είναι κανονικός και πάλι. Ένας ήλιος που κρύβετε πίσω απο πολλά σύννεφα και τίποτα δεν μαρτυρά τις συνθήκες που επικρατούν λιγάκι παραπέρα.
Πηγαίνουμε γύρω από την παγωμένη λίμνη Myvatn μεγέθους 37 τχλμ και φτάνουμε στο πολύ όμορφο ξενοδοχείο μας, την φάρμα Vogafjós. Με κόστος 66 ευρώ το δίκλινο ανά διανυκτέρευση, δική μας τουαλέτα (γουάου) και το καλύτερο πρωινό του ταξιδιού μας, θα μείνουμε εδώ για 2 νύχτες… Πρόκειται για ξύλινα σπιτάκια, 500 μέτρα από την ζωντανή φάρμα στην οποία μπορείς να δεις την καθημερινότητα των αγελάδων και του φιλικού τσοπανόσκυλου φύλακα. Με συγκεκριμένα σφυρίγματα, ο ιδιοκτήτης του δίνει να καταλάβει τι θέλει από αυτόν. Οι αγελάδες στην σειρά για να δώσουν εθελοντικά
το γάλα τους, ο σκύλος σε ρολό επόπτη παρακολουθεί την κάθε κίνηση τους. Διώχνει τις άτακτες, ρυθμίζει την ουρά (εγώ ήρθα πρώτη μαντάμ) και φέρνει τις επόμενες. Δοκιμάσαμε ολόφρεσκο γάλα, το οποίο ήταν ακόμα χλιαρό!
Ο ουρανός είναι γαλάζιος και το φως διαχέεται παντού. Η θεά είναι πανέμορφη, ο κρατήρας ηφαιστείου, το λευκό κυριαρχεί και νιώθεις την θαλπωρή των σπιτιών.
Για βραδινό φάγαμε το special deal χάμπουργκερ μαζί με μια τοπική μπύρα στην προνομιακή τιμή των 20 ευρώ! Πραγματικά τέλειο χάμπουργκερ, σερβιρισμένο πολύ όμορφα μαζί με μια μικρή σαλάτα. Οι υπόλοιπες προτάσεις του εστιατορίου προκαλούν ίλιγγο με τις τιμές τους.
Περάσαμε το βραδάκι διαβάζοντας και χαζεύοντας στο ίντερνετ. Οι συνθήκες προβλέπονται πολύ καλές και έχω μια βεβαιότητα ότι απόψε θα δούμε το Βόρειο σέλας. Βάζω 3 ξυπνητήρια, το πρώτο το κλείνω χωρίς να καταλάβω τίποτα. Την ώρα που χτυπάει το δεύτερο, το σώμα βγαίνει μόνο του εκτός κρεβατιού και έτσι με το σώβρακο (με κίνδυνο να με περάσουν για επιδειξία μέσα στον μεταμεσονύχτιο Ισλανδικό χειμώνα) κοιτάζω ψηλά. Επιτέλους, ένα μάλλον αδύναμο Βόρειο σέλας είναι εκεί και ανταποδίδει το βλέμμα μου. Μπουκάρω μέσα και η Α έχει ξυπνήσει, ήθελε να το δει πρώτη άλλα δεν της έκανα την χάρη! Βάζουμε γρήγορα μπόλικα ρούχα και βγαίνουμε έξω ξανά.
Περνάει ένα 10 λεπτό μέχρι να ξυπνήσω τον Ν, το Βόρειο σέλας έχει αποδυναμωθεί, δεν πειράζει το θέμα είναι να το δω εγώ
. Βγάζουμε πολλές φωτογραφίες, με το κινητό είναι σχεδόν άχρηστες, με την rx100 έχουμε καλύτερα αποτελέσματα αλλα και πάλι δεν μπορούμε να συναγωνιστούμε ακριβότερα μοντέλα. Όμως το ουσιαστικό είναι να αποτυπώσεις τέτοιες στιγμές στο μυαλό σου, φωτογραφίες βρίσκεις χιλιάδες στο διαδίκτυο. Κλασικά πάνω στην βιασύνη καταφέρνω και τραυματίζω λίγο την παλάμη μου σε έναν βράχο. Αν δεν χτυπήσω κάθε 2-3 μέρες δεν είμαι καλά! Ευτυχισμένοι που το είδαμε, ξαναπάμε στο κρεβάτι μας. Τελικά μετά από ώρες δίχως ύπνο, ξαναβγαίνω έξω και το θαυμάζω ακόμα για λίγο.
Last edited:
.
