Zorz59
Member
- Μηνύματα
- 253
- Likes
- 1.840
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Day 1: Kathmandu – Check, Set, Go
- Day 2: Kathmandu (1400m)– Lukla (2860m)- Phakding (2610m)
- Day 3: Phakding (2610m)– Namche Bazaar (3440m)
- Day 4: Namche Bazaar (3440m) – Everest view Hotel (3.880m) - …and back
- Day 5: Namche Bazaar (3.440m) – Tengboche (3.860)
- Day 6: Tengboche (3.860) – Dingboche (4.410)
- Day 7: Dingboche (4410m) - Nagerjun (5100m) and Return to.. Dingboche (4410m)
- Day 8: Dingboche (4410m) - Lobuche (5030m)
- Day 9: Lobuche (5030m) - to..Everest Base Camp (5364m) - Gorekshep (5191m)
- Day 10: Gorekshep (5191m) - Kalapattar (5645m) - Gorekshep (5191m) - Dzongla (4830m)
- Day 11: Dzongla (4830m) - Gokyo Lakes (4790m)…crossing Cho La Pass (5420m)
- Day 12: Gokyo Lakes (4790m) - to Gokyo Ri (5360m) - Gokyo Lakes (4790m)
- Day 13: Gokyo Lakes (4790m) - Namche Bazaar (3440m)
- Day 14 -17: Namche Bazaar (3440m) - Phakding (2652m) - Lukla (2800m) - Kathmandu (1400m) - Flight
- Επίλογος
- Info
Day 13
GOKYO LAKES (4790m) – NAMCHE BAZAAR (3440m)
46.366 steps, Up 510m – Down 1.610m
Gokyo λοιπόν. Είναι πραγματικό ναι. Μία αλπική λίμνη στα 4.750m, στα Ιμαλάια και να ξυπνάς δίπλα της.
Τα συναισθήματα ανάμεικτα σήμερα. Από εδώ και πέρα ξεκινάει η πορεία της επιστροφής. Το βράδυ θα είμαστε στο Namche Bazaar πάλι, μετά από μία διαδρομή 35 Km περίπου, και συνολικό κατέβασμα υψομέτρου περίπου 1400 μέτρα για να φτάσουμε στα 3.440m ξανά. Μετά από καιρό πάμε σε μέρος που έχουμε ξαναδεί.
Ανάμεικτα τα συναισθήματα γιατί υπάρχει η χαρά της απόλυτης επίτευξης των στόχων, και στεναχώρια γιατί δε θέλουμε να τελειώσει η διαμονή στα Ιμαλάια. Τι μαγικός τόπος.
Χθες βράδυ κάναμε ένα κονκλάβιο με την Bomba Team που λέει και ο Ganga και αποφασίσαμε να προσθέσουμε άλλη μια μέρα στα βουνά πριν το χάος του Κατμαντού. Έτσι αλλάξαμε τα αεροπορικά για μία μέρα μετά και προσθέσαμε μία διανυκτέρευση στο Namche. Ώστε το πρόγραμμα να γίνει Gokyo στο Namche σήμερα, και μετά μία ολόκληρη μέρα το Namche πριν την συνέχεια.
Αφού λοιπόν μαζέψαμε όσο κρύο μπορούσαμε και στο Gokyo ξεκινάμε την αργή μας πορεία προς το Namche κατά της 8 το πρωί. Αυτό το αργοπορημένο ξεκίνημα μας, τελικά αποδείχθηκε λάθος και το μοναδικό σημείο τριβής και παρεξήγησης σε όλο το ταξίδι.
Ξεκινώντας από τις λίμνες του Gokyo, εμείς μείναμε στη λίμνη 3, περπατάμε παράλληλα στο ρυάκι που ενώνει τις λίμνες… Περνάμε τη λίμνη 2, καταγάλανη και αυτή μαγική… η λίμνη 1 όμως ήταν καταπράσινη… απόκοσμο τοπίο , γεμάτη με πτηνά και χιονόκοτες. Κάπου εδώ μας υιοθέτησε και ένας σκυλάκος που μας έξανε παρέα μέχρι το Namche.
Περνώντας τελικά όλες τις λίμνες φτάνουμε πάνω από ένα μικρό καταρράκτη, το μέρος που χύνονται οι λίμνες στο χείμαρρο που καταλήγει στο λευκό ποτάμι. Από εκεί παρατηρούμε και το μονοπάτι που θα ακολουθήσουμε για αρκετά χιλιόμετρα, φιδογυριστό στην πλαγιά του βουνού.
Στο Gokyo υπήρχε μία ανοικοδόμηση που δείχνει ότι περιμένουν οι τουρίστες να αυξηθούν σε βάθος χρόνου. Όμως πως ανεβαίνουν τα υλικά ως εκεί χωρίς δρόμους? Μα στην πλάτη φυσικά από του υπεράνθρωπους Sherpa. Με όριο τα 160 κιλά πλάτη οι άνθρωποι κουβαλάνε από σίδερα, κρεβάτια, πλακάκια, στρώματα, μέχρι και κουφώματα….!!!!! Εκεί καταλαβαίνεις γιατί οι porters παρακαλάνε να κουβαλούν τσάντες τουριστών…. Διότι τα 25 κιλά όριο ανά porter είναι για αυτού βόλτα στο δάσος, διότι η άλλη επιλογή είναι πολύ πιο βαριά.
Κατεβαίνοντας λοιπόν φτάνουμε στο περιβόητο Machermo. Ένας λιβαδότοπος εκτροφής Yak, με ένα Lodge. Εκεί στη μικρή μας στάση, με το ήλιο αρκετά ψηλά πλέον, πρέπει να βγάλω από πάνω μου τα ισοθερμικά… έχω σκάσει από τη ‘ζεστή… με το ανάλογο στριπτίζ, πετάμε κολάν και μάλλινα ισοθερμικά και προχωράμε ανάλαφροι.
Επόμενη στάση Dole, περνώντας μερικούς υπέροχους χείμαρρους και φαράγγιά φτάνουμε στο Dole περίπου 4.30 ώρες μετά το ξεκίνημα. Είναι ώρα για Lunch Και τσάι. Εκεί ζούμε άλλη μία στιγμή σπα, με την παγωμένη λεκάνη κα κάνει την εμφάνιση της και να βουτάμε τα πόδια μέσα για χαλάρωμα και φρεσκάδα.
Ενώ σε όλο το ταξίδι πουθενά δε μας έχουν αργήσει το φαγητό εκεί κάνουν περίπου 45 λεπτά για να έρθει, όλη αυτή η αργοπορία κάνει τον Ganga σκεπτικό και να μας προτείνει να μείνουμε για βράδυ εκεί… που του λέμε? Εδώ? Στο πουθενά? Ενώ το βράδυ εμείς περιμένουμε το πρώτο ζεστό μπάνιο μετά από 12 μέρες!!!!
Ναι λέει απλά δε ξέρω άμα φτάσουμε πριν νυχτώσει γιατί έχουμε άλλες 4-5 ώρες…. Με τα πολλά ξεκινάμε γιατί δεν ήταν λόγος το να κάτσουμε εκεί μόνοι μας μέσα το βουνό απλά για να μην περπατήσουμε βράδυ.
Αφήνοντας πίσω το Dole… το τοπίο αρχίζει να αλλάζει σιγά σιγά και εκεί είναι που βλέπουμε ξανά δέντρα και πράσινη βλάστηση. Πέσαμε από τα 4000 μετρά και άρχισαν να αλλάζουν όλα στην χλωρίδα. Από εδώ και πέρα η διαδρομή πλάι στο φαράγγι είναι δασική και με πολλά νερά… παγωμενα μεν νερά δε…
Μια ξαφνική Yak attack σπάει λίγο την ησυχία του βουνού και συνεχίζουμε πλαί στο φαράγγι . μια εικόνα μαγική που δε χωρά σε κανένα φακό. Για άλλη μια φορά όμως μας ξαφνίζει η πανίδα του Khumbu.
Να μπροστά μας το μπλε πρόβατο των Ιμαλάιων. Το bharal, που ονομάζεται επίσης μπλε πρόβατο, είναι ένα αιγοειδές ιθαγενές στα ψηλά Ιμαλάια. Είναι το μόνο μέλος του γένους Pseudois. Εμφανίζεται στην Ινδία, το Μπουτάν, την Κίνα, τη Μιανμάρ, το Νεπάλ και το Πακιστάν.
Έχουμε να βεβαιώσουμε, φυσικά ότι το πρόβατο δεν έχει καμία σχέση με το γαλάζιο….
Από εκεί και πέρα πρέπει να ανέβουμε μία ανηφόρα για να περάσουμε από την πίσω μεριά του φαραγγιού και να φτάσουμε στην διασταύρωση που είδαμε πριν περίπου 12 μέρες… Gokyo αριστερά, Tengboche δεξιά.
Ο Ganga λέει ότι σε κάνα εικοσάλεπτο θα είμαστε πάνω, μετά από είκοσι λεπτά λέει σε κάνα εικοσάλεπτο θα είμαστε πάνω, συνεχίζουμε ανηφόρα, τα ίδια μετά από λίγο… ρε Ganga μας δουλεύεις… ξεκινάω, πιάνω tempo και στο σύνολο σε 1 ώρα και ένα τέταρτο είμαι πάνω.
Περιμένοντας εκεί στην κορυφή τους άλλους είναι ένα mini market για ντόπιους, μπαίνω να πάρω τα μπισκότα oreo την τετράδα, η οποία είχε σε όλα τα lodge 2-3 δολάρια, μισό δολάριο εκεί!! Άλλη οικονομική κλίμακα …
Πλέον η ώρα έχει φτάσει 5.30 το απόγευμα και για πρώτη φορά στο ταξίδι συνεχίζουμε περπάτημα σε ελαφριά ομίχλη. Κατεβαίνουμε το πετρόχτιστο μονοπάτι και μερικές σκάλες και βρισκόμαστε στη διασταύρωση του κεντρικού δρόμου που είχαμε περάσει.
Για πρώτη φορά συνεχίζουμε πάνω σε μονοπάτι που έχουμε ξαναπατήσει. Από εδώ θέλουμε 1.30 με 2 ώρες. Και εκεί είναι που ξεκινάει σιγά σιγά η παρεξήγηση. Ο Ganga άνευ λόγου ανέβασε ρυθμό για να προλάβουμε να είμαστε Namche πριν νυχτώσει. Αδύνατο αυτό βέβαια λόγω ώρας. Και εμείς ακολουθούμε. Σε όλο το ταξίδι είχαμε αργό ρυθμό γενικά για να θαυμάσουμε το τοπίο. Μετά από 35 χιλιόμετρα περίπου και με το σκοτάδι να έχει πέσει, εγώ ακολουθώ τον Ganga και ο Γιάννης κρατάει τον ρυθμό που έχουμε σε όλο το ταξίδι, ως αποτέλεσμα μετά από λίγο να τον έχουμε χάσει πίσω μας.
Η λογική έκρηξη του Γιάννη ότι δεν αφήνουμε κανέναν πίσω στο βουνό τσιτώνει την ατμόσφαιρα. Το λάθος του Ganga γίνεται αντιληπτό γρήγορα όμως και οι συγγνώμες και η κατανόηση υπερίσχυσαν. Η κούραση είναι ο χειρότερος σύμβουλος αλλά η είσοδο μας στο Namche νύχτα έφερε χαμόγελα πάλι στην ομάδα. Τι διαδρομή και αυτή.
Εκεί πλέον έχουμε για πρώτη φορά ζεστό νερό μετά από 12 μέρες. Το πρώτο μπάνιο!!! Ηδονή!!!
Το χαλάρωμα από το ζεστό μπάνιο, μας βρίσκει στο σαλόνι του Lodge να πίνουμε την πρώτη μπύρα, το πρώτο αλκοόλ γενικά από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης.!!!
Έτσι ξεκινάμε τη δοκιμή από τις ντόπιες μπύρες.
Sherpa Brewery, Craft beer Himalayan Red
Και καληνύχτα σας……….
GOKYO LAKES (4790m) – NAMCHE BAZAAR (3440m)
46.366 steps, Up 510m – Down 1.610m
Gokyo λοιπόν. Είναι πραγματικό ναι. Μία αλπική λίμνη στα 4.750m, στα Ιμαλάια και να ξυπνάς δίπλα της.

Τα συναισθήματα ανάμεικτα σήμερα. Από εδώ και πέρα ξεκινάει η πορεία της επιστροφής. Το βράδυ θα είμαστε στο Namche Bazaar πάλι, μετά από μία διαδρομή 35 Km περίπου, και συνολικό κατέβασμα υψομέτρου περίπου 1400 μέτρα για να φτάσουμε στα 3.440m ξανά. Μετά από καιρό πάμε σε μέρος που έχουμε ξαναδεί.
Ανάμεικτα τα συναισθήματα γιατί υπάρχει η χαρά της απόλυτης επίτευξης των στόχων, και στεναχώρια γιατί δε θέλουμε να τελειώσει η διαμονή στα Ιμαλάια. Τι μαγικός τόπος.
Χθες βράδυ κάναμε ένα κονκλάβιο με την Bomba Team που λέει και ο Ganga και αποφασίσαμε να προσθέσουμε άλλη μια μέρα στα βουνά πριν το χάος του Κατμαντού. Έτσι αλλάξαμε τα αεροπορικά για μία μέρα μετά και προσθέσαμε μία διανυκτέρευση στο Namche. Ώστε το πρόγραμμα να γίνει Gokyo στο Namche σήμερα, και μετά μία ολόκληρη μέρα το Namche πριν την συνέχεια.


Αφού λοιπόν μαζέψαμε όσο κρύο μπορούσαμε και στο Gokyo ξεκινάμε την αργή μας πορεία προς το Namche κατά της 8 το πρωί. Αυτό το αργοπορημένο ξεκίνημα μας, τελικά αποδείχθηκε λάθος και το μοναδικό σημείο τριβής και παρεξήγησης σε όλο το ταξίδι.



Ξεκινώντας από τις λίμνες του Gokyo, εμείς μείναμε στη λίμνη 3, περπατάμε παράλληλα στο ρυάκι που ενώνει τις λίμνες… Περνάμε τη λίμνη 2, καταγάλανη και αυτή μαγική… η λίμνη 1 όμως ήταν καταπράσινη… απόκοσμο τοπίο , γεμάτη με πτηνά και χιονόκοτες. Κάπου εδώ μας υιοθέτησε και ένας σκυλάκος που μας έξανε παρέα μέχρι το Namche.



Περνώντας τελικά όλες τις λίμνες φτάνουμε πάνω από ένα μικρό καταρράκτη, το μέρος που χύνονται οι λίμνες στο χείμαρρο που καταλήγει στο λευκό ποτάμι. Από εκεί παρατηρούμε και το μονοπάτι που θα ακολουθήσουμε για αρκετά χιλιόμετρα, φιδογυριστό στην πλαγιά του βουνού.





Στο Gokyo υπήρχε μία ανοικοδόμηση που δείχνει ότι περιμένουν οι τουρίστες να αυξηθούν σε βάθος χρόνου. Όμως πως ανεβαίνουν τα υλικά ως εκεί χωρίς δρόμους? Μα στην πλάτη φυσικά από του υπεράνθρωπους Sherpa. Με όριο τα 160 κιλά πλάτη οι άνθρωποι κουβαλάνε από σίδερα, κρεβάτια, πλακάκια, στρώματα, μέχρι και κουφώματα….!!!!! Εκεί καταλαβαίνεις γιατί οι porters παρακαλάνε να κουβαλούν τσάντες τουριστών…. Διότι τα 25 κιλά όριο ανά porter είναι για αυτού βόλτα στο δάσος, διότι η άλλη επιλογή είναι πολύ πιο βαριά.




Κατεβαίνοντας λοιπόν φτάνουμε στο περιβόητο Machermo. Ένας λιβαδότοπος εκτροφής Yak, με ένα Lodge. Εκεί στη μικρή μας στάση, με το ήλιο αρκετά ψηλά πλέον, πρέπει να βγάλω από πάνω μου τα ισοθερμικά… έχω σκάσει από τη ‘ζεστή… με το ανάλογο στριπτίζ, πετάμε κολάν και μάλλινα ισοθερμικά και προχωράμε ανάλαφροι.







Επόμενη στάση Dole, περνώντας μερικούς υπέροχους χείμαρρους και φαράγγιά φτάνουμε στο Dole περίπου 4.30 ώρες μετά το ξεκίνημα. Είναι ώρα για Lunch Και τσάι. Εκεί ζούμε άλλη μία στιγμή σπα, με την παγωμένη λεκάνη κα κάνει την εμφάνιση της και να βουτάμε τα πόδια μέσα για χαλάρωμα και φρεσκάδα.




Ενώ σε όλο το ταξίδι πουθενά δε μας έχουν αργήσει το φαγητό εκεί κάνουν περίπου 45 λεπτά για να έρθει, όλη αυτή η αργοπορία κάνει τον Ganga σκεπτικό και να μας προτείνει να μείνουμε για βράδυ εκεί… που του λέμε? Εδώ? Στο πουθενά? Ενώ το βράδυ εμείς περιμένουμε το πρώτο ζεστό μπάνιο μετά από 12 μέρες!!!!
Ναι λέει απλά δε ξέρω άμα φτάσουμε πριν νυχτώσει γιατί έχουμε άλλες 4-5 ώρες…. Με τα πολλά ξεκινάμε γιατί δεν ήταν λόγος το να κάτσουμε εκεί μόνοι μας μέσα το βουνό απλά για να μην περπατήσουμε βράδυ.
Αφήνοντας πίσω το Dole… το τοπίο αρχίζει να αλλάζει σιγά σιγά και εκεί είναι που βλέπουμε ξανά δέντρα και πράσινη βλάστηση. Πέσαμε από τα 4000 μετρά και άρχισαν να αλλάζουν όλα στην χλωρίδα. Από εδώ και πέρα η διαδρομή πλάι στο φαράγγι είναι δασική και με πολλά νερά… παγωμενα μεν νερά δε…







Μια ξαφνική Yak attack σπάει λίγο την ησυχία του βουνού και συνεχίζουμε πλαί στο φαράγγι . μια εικόνα μαγική που δε χωρά σε κανένα φακό. Για άλλη μια φορά όμως μας ξαφνίζει η πανίδα του Khumbu.
Να μπροστά μας το μπλε πρόβατο των Ιμαλάιων. Το bharal, που ονομάζεται επίσης μπλε πρόβατο, είναι ένα αιγοειδές ιθαγενές στα ψηλά Ιμαλάια. Είναι το μόνο μέλος του γένους Pseudois. Εμφανίζεται στην Ινδία, το Μπουτάν, την Κίνα, τη Μιανμάρ, το Νεπάλ και το Πακιστάν.
Έχουμε να βεβαιώσουμε, φυσικά ότι το πρόβατο δεν έχει καμία σχέση με το γαλάζιο….





Από εκεί και πέρα πρέπει να ανέβουμε μία ανηφόρα για να περάσουμε από την πίσω μεριά του φαραγγιού και να φτάσουμε στην διασταύρωση που είδαμε πριν περίπου 12 μέρες… Gokyo αριστερά, Tengboche δεξιά.
Ο Ganga λέει ότι σε κάνα εικοσάλεπτο θα είμαστε πάνω, μετά από είκοσι λεπτά λέει σε κάνα εικοσάλεπτο θα είμαστε πάνω, συνεχίζουμε ανηφόρα, τα ίδια μετά από λίγο… ρε Ganga μας δουλεύεις… ξεκινάω, πιάνω tempo και στο σύνολο σε 1 ώρα και ένα τέταρτο είμαι πάνω.





Περιμένοντας εκεί στην κορυφή τους άλλους είναι ένα mini market για ντόπιους, μπαίνω να πάρω τα μπισκότα oreo την τετράδα, η οποία είχε σε όλα τα lodge 2-3 δολάρια, μισό δολάριο εκεί!! Άλλη οικονομική κλίμακα …
Πλέον η ώρα έχει φτάσει 5.30 το απόγευμα και για πρώτη φορά στο ταξίδι συνεχίζουμε περπάτημα σε ελαφριά ομίχλη. Κατεβαίνουμε το πετρόχτιστο μονοπάτι και μερικές σκάλες και βρισκόμαστε στη διασταύρωση του κεντρικού δρόμου που είχαμε περάσει.





Για πρώτη φορά συνεχίζουμε πάνω σε μονοπάτι που έχουμε ξαναπατήσει. Από εδώ θέλουμε 1.30 με 2 ώρες. Και εκεί είναι που ξεκινάει σιγά σιγά η παρεξήγηση. Ο Ganga άνευ λόγου ανέβασε ρυθμό για να προλάβουμε να είμαστε Namche πριν νυχτώσει. Αδύνατο αυτό βέβαια λόγω ώρας. Και εμείς ακολουθούμε. Σε όλο το ταξίδι είχαμε αργό ρυθμό γενικά για να θαυμάσουμε το τοπίο. Μετά από 35 χιλιόμετρα περίπου και με το σκοτάδι να έχει πέσει, εγώ ακολουθώ τον Ganga και ο Γιάννης κρατάει τον ρυθμό που έχουμε σε όλο το ταξίδι, ως αποτέλεσμα μετά από λίγο να τον έχουμε χάσει πίσω μας.



Η λογική έκρηξη του Γιάννη ότι δεν αφήνουμε κανέναν πίσω στο βουνό τσιτώνει την ατμόσφαιρα. Το λάθος του Ganga γίνεται αντιληπτό γρήγορα όμως και οι συγγνώμες και η κατανόηση υπερίσχυσαν. Η κούραση είναι ο χειρότερος σύμβουλος αλλά η είσοδο μας στο Namche νύχτα έφερε χαμόγελα πάλι στην ομάδα. Τι διαδρομή και αυτή.
Εκεί πλέον έχουμε για πρώτη φορά ζεστό νερό μετά από 12 μέρες. Το πρώτο μπάνιο!!! Ηδονή!!!
Το χαλάρωμα από το ζεστό μπάνιο, μας βρίσκει στο σαλόνι του Lodge να πίνουμε την πρώτη μπύρα, το πρώτο αλκοόλ γενικά από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης.!!!
Έτσι ξεκινάμε τη δοκιμή από τις ντόπιες μπύρες.

Sherpa Brewery, Craft beer Himalayan Red
Και καληνύχτα σας……….