varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.501
- Likes
- 8.018
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο]Η επόμενη μέρα στο [B]Μασάϊ Μάρα[/B
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο]Κάπως έτσι καταλήξαμε αρχικά στην πόλη Νακούρου, μία μεγάλη [I](η 3η μεγαλύτερη της Κένυας)[/I
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο][B][1] [/B
και πολυσύχναστη πόλη χωρίς όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον, και λίγο αργότερα στο Εθνικό Πάρκο που περικλείει την ομώνυμη λίμνη.
Ο καιρός ήταν μελαγχολικός και συννεφιασμένος (γεγονός που δεν βοήθησε να ξεπεράσω το θέμα μου με τις λίμνες), ωστόσο το αξιοθαύμαστο είναι πώς μπαίνοντας στο Πάρκο, παρά τις αρχικές μου επιφυλάξεις, ενθουσιάστηκα πραγματικά. Κι αυτό γιατί η βλάστηση ήταν οργιώδης… πυκνό δάσος με πανύψηλα δέντρα… ένα τοπίο εντελώς διαφορετικό από τη σαβάνα και για να πώ την αλήθεια, σε κάποια σημεία η βλάστηση ήταν τόσο οργιαστική που μου θύμιζε περισσότερο ζούγκλα παρά αυτό που είχα στο μυαλό μου για Αφρική… πήραμε το δρόμο που οδηγούσε στο lodge, έχοντας δεξιά μας τη λίμνη και αριστερά μας πυκνό δάσος. Το παράξενο ήταν ότι η λίμνη ολόγυρά της είχε τεράστια αμμουδιά λες και έβλεπες θάλασσα… αλλά και η έντονη μυρωδιά του αλατιού που ανέδιδε, επίσης συνέβαλε στο να νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε θάλασσα. Κάποια στιγμή ο δρόμος άρχισε να ανηφορίζει για να καταλήξει τελικά στην κορυφή ενός λόφου… εκεί βρισκόταν το lodge… με θέα το Πάρκο και τη λίμνη. Κρίμα που ο καιρός είναι μουντός!
Είχε φτάσει πια 14.00 και μετά από τόσες ώρες στο δρόμο, αναζητήσαμε το εστιατόριο για να πάρουμε δυνάμεις και να αντέξουμε στο απογευματινό gamedrive.
Το ραντεβού για το απογευματινό gamedrive, ως συνήθως, στις 16.00. Περιπλανηθήκαμε για πολύ ώρα μέσα στο δάσος… είδαμε μαϊμούδες να κρεμιούνται από κλαδί σε κλαδί στα πανύψηλα δέντρα, είδαμε βουβάλια, ζέβρες, αντιλόπες, καμηλοπαρδάλεις, ελέφαντες και καταλήξαμε στην όχθη της λίμνης για να θαυμάσουμε τα χιλιάδες ροζ φλαμίνγκος που ζουν εκεί. Το θέαμα ήταν πράγματι πολύ εντυπωσιακό… σχεδόν μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι σου έβλεπες ροζ… η επιφάνεια της λίμνης αντί για μπλε ήταν ροζ…
Η επιστροφή προς το lodge μας επεφύλασσε 2-3 εκπλήξεις… (1) είδαμε λιοντάρι σε απόσταση αναπνοής… ξαπλωμένο σε ένα κλαδί πάνω στο οποίο κλαδί σχεδόν ακούμπησε η ανοιχτή οροφή του βαν και από την οποία οροφή είχαμε έξω ανέμελα τα κεφάλια μας (2) μας έκλεισε το δρόμο μια ολόκληρη οικογένεια λιονταριών… O Oliver περίμενε υπομονετικά να περάσουν με τη φυσικότητα που εμείς θα περιμέναμε ένα κοπάδι κατσίκες να περάσει για να συνεχίσουμε το δρόμο μας (3) είδαμε επιτέλους λεοπάρδαλη! Δηλαδή το μοναδικό ζώο του Big 5 που δεν είχαμε δεί. Ψέματα δεν θα πώ… την είδαμε με κυάλια… τόσο μακρυά ήταν… αλλά έτσι για την ιστορία ρε αδερφέ, συμπληρώθηκε η 5άδα του Big 5, που τόσο βαριά το έφεραν οι άντρες του βαν να μην την έχουμε δει σε απαρτία.
Μ' αυτά και μ' αυτά νύχτωσε και γυρίσαμε στο lodge… τυλιγμένοι με αντιανεμικά και ζεστό καφέ αράξαμε γύρω από την φωτιά που είχαν ανάψει στην αυλή με συνοδεία τα κροταλίσματα βατραχιών…
Νakuru - "είμαι ο βασιλιάς και γουστάρω"
Nakuru - προτεραιότητα έχουν πάντα οι πεζοί!!!
Ο καιρός ήταν μελαγχολικός και συννεφιασμένος (γεγονός που δεν βοήθησε να ξεπεράσω το θέμα μου με τις λίμνες), ωστόσο το αξιοθαύμαστο είναι πώς μπαίνοντας στο Πάρκο, παρά τις αρχικές μου επιφυλάξεις, ενθουσιάστηκα πραγματικά. Κι αυτό γιατί η βλάστηση ήταν οργιώδης… πυκνό δάσος με πανύψηλα δέντρα… ένα τοπίο εντελώς διαφορετικό από τη σαβάνα και για να πώ την αλήθεια, σε κάποια σημεία η βλάστηση ήταν τόσο οργιαστική που μου θύμιζε περισσότερο ζούγκλα παρά αυτό που είχα στο μυαλό μου για Αφρική… πήραμε το δρόμο που οδηγούσε στο lodge, έχοντας δεξιά μας τη λίμνη και αριστερά μας πυκνό δάσος. Το παράξενο ήταν ότι η λίμνη ολόγυρά της είχε τεράστια αμμουδιά λες και έβλεπες θάλασσα… αλλά και η έντονη μυρωδιά του αλατιού που ανέδιδε, επίσης συνέβαλε στο να νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε θάλασσα. Κάποια στιγμή ο δρόμος άρχισε να ανηφορίζει για να καταλήξει τελικά στην κορυφή ενός λόφου… εκεί βρισκόταν το lodge… με θέα το Πάρκο και τη λίμνη. Κρίμα που ο καιρός είναι μουντός!
Είχε φτάσει πια 14.00 και μετά από τόσες ώρες στο δρόμο, αναζητήσαμε το εστιατόριο για να πάρουμε δυνάμεις και να αντέξουμε στο απογευματινό gamedrive.
Το ραντεβού για το απογευματινό gamedrive, ως συνήθως, στις 16.00. Περιπλανηθήκαμε για πολύ ώρα μέσα στο δάσος… είδαμε μαϊμούδες να κρεμιούνται από κλαδί σε κλαδί στα πανύψηλα δέντρα, είδαμε βουβάλια, ζέβρες, αντιλόπες, καμηλοπαρδάλεις, ελέφαντες και καταλήξαμε στην όχθη της λίμνης για να θαυμάσουμε τα χιλιάδες ροζ φλαμίνγκος που ζουν εκεί. Το θέαμα ήταν πράγματι πολύ εντυπωσιακό… σχεδόν μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι σου έβλεπες ροζ… η επιφάνεια της λίμνης αντί για μπλε ήταν ροζ…
Η επιστροφή προς το lodge μας επεφύλασσε 2-3 εκπλήξεις… (1) είδαμε λιοντάρι σε απόσταση αναπνοής… ξαπλωμένο σε ένα κλαδί πάνω στο οποίο κλαδί σχεδόν ακούμπησε η ανοιχτή οροφή του βαν και από την οποία οροφή είχαμε έξω ανέμελα τα κεφάλια μας (2) μας έκλεισε το δρόμο μια ολόκληρη οικογένεια λιονταριών… O Oliver περίμενε υπομονετικά να περάσουν με τη φυσικότητα που εμείς θα περιμέναμε ένα κοπάδι κατσίκες να περάσει για να συνεχίσουμε το δρόμο μας (3) είδαμε επιτέλους λεοπάρδαλη! Δηλαδή το μοναδικό ζώο του Big 5 που δεν είχαμε δεί. Ψέματα δεν θα πώ… την είδαμε με κυάλια… τόσο μακρυά ήταν… αλλά έτσι για την ιστορία ρε αδερφέ, συμπληρώθηκε η 5άδα του Big 5, που τόσο βαριά το έφεραν οι άντρες του βαν να μην την έχουμε δει σε απαρτία.
Μ' αυτά και μ' αυτά νύχτωσε και γυρίσαμε στο lodge… τυλιγμένοι με αντιανεμικά και ζεστό καφέ αράξαμε γύρω από την φωτιά που είχαν ανάψει στην αυλή με συνοδεία τα κροταλίσματα βατραχιών…
Νakuru - "είμαι ο βασιλιάς και γουστάρω"
Nakuru - προτεραιότητα έχουν πάντα οι πεζοί!!!
Attachments
Last edited:
