varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.501
- Likes
- 8.020
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο]Η επόμενη μέρα στο [B]Μασάϊ Μάρα[/B
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο]Κάπως έτσι καταλήξαμε αρχικά στην πόλη Νακούρου, μία μεγάλη [I](η 3η μεγαλύτερη της Κένυας)[/I
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο][B][1] [/B
Στο lodge μας στο Πάρκο Νακούρου, το βράδυ που αράζαμε τυλιγμένοι με αντιανεμικά και πίνοντας ζεστό καφέ γύρω από τη φωτιά, γνωρίσαμε ένα ζευγάρι Αμερικανών.
Στην κουβέντα που πιάσαμε μαζί τους, μας είπαν ότι βρίσκονταν στην Κένυα με την Εκκλησία τους, την Εκκλησία των Μεθοδιστών, στα πλαίσια φιλανθρωπικής δράσης.
Τότε μου δόθηκε και η ευκαιρία να συζητήσω μαζί τους κάτι που μου είχε προξενήσει μεγάλη εντύπωση αν και μόλις 3 μέρες στην Κένυα… Είχα παρατηρήσει ότι έπαιζε, κατά κάποιον τρόπο, “εκμετάλλευση” της φτώχιας και της ορφάνιας στην Κένυα… έβλεπα όλο φυλλάδια (στα καταλύματα, σε μαγαζιά κ.λ.π.) που διαφήμιζαν “visits and donations” σε ορφανοτροφεία, ιδρύματα παιδιών με aids, και σχολεία… ναι μεν, κατανοώ πώς η οικονομική ενίσχυση είναι σημαντική, αλλά ο τρόπος που προβαλλόταν όλο αυτό, προσωπικά μου προκάλεσε αμηχανία…. Ειδικά όταν σε κάποια φυλλάδια έβλεπες φωτογραφίες παιδιών και κάτω από κάθε φωτογραφία το όνομα του παιδιού, προκειμένου ο κάθε ενδιαφερόμενος να διαλέξει ποιό παιδάκι θέλει να ενισχύσει, λες και επρόκειτο για διαγωνισμό, ε αυτό μου έκανε κάπως …
Το ζευγάρι, λοιπόν, των Αμερικανών μου επιβεβαίωσε ότι ναι μεν οι ανάγκες είναι τεράστιες, η φτώχια και η ορφάνια ανοιχτές πληγές για τη χώρα, αλλά η διαφθορά είναι τόσο μεγάλη, που ακόμα κι αν θέλεις να προσφέρεις, η βοήθειά σου σπάνια φτάνει στον τελικό αποδέκτη. “Και δηλαδή τι προτείνετε? Να μην προσφέρουμε βοήθεια?” ρώτησα με πραγματικό ενδιαφέρον. “Όχι βέβαια… αλλιώς ούτε κι εμείς θα βρισκόμασταν εδώ… απλά απαιτείται πολύ έρευνα από πριν και μεγάλη προσοχή”.
Την άλλη μέρα ξυπνήσαμε πάλι αξημέρωτα μιας και το ταξίδι προβλεπόταν ατελείωτο… Νακούρου-Ναϊρόμπι: 3 ώρες και Ναϊρόμπι-Αμποσέλι: 4 ώρες, βάλε και τις στάσεις, βάλε και το ότι στα Πάρκα η διαδρομή είναι σε κατσικόδρομους…
Χωρίς να έχει φύγει από το μυαλό μου η συζήτηση της προηγούμενης βραδιάς, ρώτησα τον οδηγό μας τον Oliver πώς έχουν τα πράγματα σε σχέση με την φιλανθρωπική δράση ξένων προς την Κένυα. Ο Oliver με αρκετό δισταγμό, η αλήθεια είναι, με ρώτησε “Tι θα θέλατε να μάθετε ακριβώς?” “Αν θέλουμε να προσφέρουμε κάτι, υπάρχει τίποτα που πρέπει να προσέξουμε, κάτι που πρέπει να γνωρίζουμε?” “Το καλύτερο θα ήταν να μην δώσετε χρήματα! Καλύτερα να αγοράσετε πράγματα που έχουν ανάγκη τα παιδιά και να τους τα πάτε οι ίδιοι… έτσι θα είστε σίγουροι ότι θα καταλήξουν στα σωστά χέρια…”.
Οπότε, αν βρεθείτε στην Κένυα (φαντάζομαι και σε άλλες χώρες της Αφρικής) και θελήσετε να συνδράμετε οικονομικά κάποιο ίδρυμα, γιατί πραγματικά οι ανάγκες είναι τεράστιες, το καλύτερο θα ήταν να ΜΗΝ δώσετε χρήματα αλλά να αγοράσετε χρήσιμα πράγματα και να τα πάτε οι ίδιοι.
Μετά από αυτό το διάλογο που είχαμε με τον Oliver ήταν σα να γκρεμίστηκε ένα τοίχος επιφυλακτικότητας που είχε απέναντί μας… Ευγενής και χαμογελαστός ήταν από την αρχή ναι, αλλά ταυτόχρονα τόσο τυπικός και απροσπέλαστος…
Και ξαφνικά μετά από αυτή την κουβέντα, και κατά τη διάρκεια του πολύωρου ταξιδιού, μας αποκαλύφθηκε ένας άνθρωπος περήφανος, μορφωμένος, καλλιεργημένος, αξιοπρεπής αλλά βαθιά πληγωμένος από την ίδια του την πατρίδα…. μας μίλησε για τις καταστάσεις που βιώνουν οι Κενυάτες…
Μας είπε ότι η διαφθορά είναι τόσο ριζωμένη στην Κένυα που κανένας πια δεν έχει εμπιστοσύνη στο κράτος, κανένας δεν περιμένει τίποτα από τους κυβερνώντες, οι άνθρωποι νιώθουν ανασφάλεια, απαισιοδοξία, παλεύουν καθημερινά να επιβιώσουν, οι μισοί γιατί είναι άνεργοι (ναι, το ποσοστό ανεργίας φθάνει σχεδόν 50%) και οι άλλοι μισοί γιατί πασχίζουν με αστείους μισθούς να αγοράσουν έστω τα βασικά είδη (και επιβεβαιώνω, επειδή πήγα σε σούπερ μάρκετ, ότι οι τιμές στα σούπερ μάρκετς είναι στα ύψη!!!!). Μας εξήγησε ότι η πολύ υψηλή εγκληματικότητα είναι συνέπεια της φτώχιας αλλά και του θυμού. Δεν κλέβουν από αυτούς που ΕΧΟΥΝ πλούτο, αλλά από όσους ΝΟΜΙΖΟΥΝ πως έχουν πλούτο... Και όταν πρόκειται για τουρίστες, θεωρούν πώς όλοι οι τουρίστες είναι πλούσιοι ανεξαιρέτως!
Μας μίλησε με θαυμασμό για τον Jomo Kenyatta, τον άνθρωπο που οδήγησε την Κένυα στην ανεξαρτησία της από τους Άγγλους, και μας είπε ότι όλοι οι επόμενοι ηγέτες ήταν και είναι βουτηγμένοι στην διαφθορά και την απληστία.
Ειδικά την χρονική περίοδο που διανύουμε, πόσο πολύ “ένιωθα” αυτά που έλεγε! Πόσο πολύ “αναγνώριζα” την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε κι εμείς σε αυτά που περιέγραφε!
Μας είπε ακόμα πώς ο ίδιος είναι από τα ιδρυτικά στελέχη του σωματείου των οδηγών τουριστικών πρακτορείων που δημιουργήθηκε πρόσφατα με σκοπό την διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
Γενικά μιλούσε με ένα πάθος που σε ξεσήκωνε. “Διεκδίκηση! Αντίσταση! Έχει έρθει η ώρα να αντιδράσουμε πια εδώ στην Κένυα! Νομίζω ότι έχει φτάσει η κατάλληλη στιγμή να αντιδράσετε κι εσείς στην Ελλάδα”.
Δεν θα μου φανεί καθόλου παράξενο αν τον δω κάποια στιγμή στις ειδήσεις να πρωτοστατεί σε κάποιο κίνημα κατά των κυβερνώντων!
Ίσως να μην είναι τυχαίο ότι ο Oliver ανήκει στην κατεξοχήν επαναστατική φυλή της Κένυας, τους Κικούγιου! Κικούγιου ήταν άλλωστε και ο Jomo Kenyatta, Κικούγιου ήταν και οι Μάο-Μάο που “έδιωξαν” τους λευκούς εποίκους!
Ελπίζω να μην σας κούρασα... για μένα, όμως, η μέρα αυτή, λόγω της συζήτησης με τον Oliver, ήταν από τις καλύτερες στιγμές του ταξιδιού, και δεν θα ήθελα να την παραλείψω στην ιστορία!
Στην κουβέντα που πιάσαμε μαζί τους, μας είπαν ότι βρίσκονταν στην Κένυα με την Εκκλησία τους, την Εκκλησία των Μεθοδιστών, στα πλαίσια φιλανθρωπικής δράσης.
Τότε μου δόθηκε και η ευκαιρία να συζητήσω μαζί τους κάτι που μου είχε προξενήσει μεγάλη εντύπωση αν και μόλις 3 μέρες στην Κένυα… Είχα παρατηρήσει ότι έπαιζε, κατά κάποιον τρόπο, “εκμετάλλευση” της φτώχιας και της ορφάνιας στην Κένυα… έβλεπα όλο φυλλάδια (στα καταλύματα, σε μαγαζιά κ.λ.π.) που διαφήμιζαν “visits and donations” σε ορφανοτροφεία, ιδρύματα παιδιών με aids, και σχολεία… ναι μεν, κατανοώ πώς η οικονομική ενίσχυση είναι σημαντική, αλλά ο τρόπος που προβαλλόταν όλο αυτό, προσωπικά μου προκάλεσε αμηχανία…. Ειδικά όταν σε κάποια φυλλάδια έβλεπες φωτογραφίες παιδιών και κάτω από κάθε φωτογραφία το όνομα του παιδιού, προκειμένου ο κάθε ενδιαφερόμενος να διαλέξει ποιό παιδάκι θέλει να ενισχύσει, λες και επρόκειτο για διαγωνισμό, ε αυτό μου έκανε κάπως …
Το ζευγάρι, λοιπόν, των Αμερικανών μου επιβεβαίωσε ότι ναι μεν οι ανάγκες είναι τεράστιες, η φτώχια και η ορφάνια ανοιχτές πληγές για τη χώρα, αλλά η διαφθορά είναι τόσο μεγάλη, που ακόμα κι αν θέλεις να προσφέρεις, η βοήθειά σου σπάνια φτάνει στον τελικό αποδέκτη. “Και δηλαδή τι προτείνετε? Να μην προσφέρουμε βοήθεια?” ρώτησα με πραγματικό ενδιαφέρον. “Όχι βέβαια… αλλιώς ούτε κι εμείς θα βρισκόμασταν εδώ… απλά απαιτείται πολύ έρευνα από πριν και μεγάλη προσοχή”.
Την άλλη μέρα ξυπνήσαμε πάλι αξημέρωτα μιας και το ταξίδι προβλεπόταν ατελείωτο… Νακούρου-Ναϊρόμπι: 3 ώρες και Ναϊρόμπι-Αμποσέλι: 4 ώρες, βάλε και τις στάσεις, βάλε και το ότι στα Πάρκα η διαδρομή είναι σε κατσικόδρομους…
Χωρίς να έχει φύγει από το μυαλό μου η συζήτηση της προηγούμενης βραδιάς, ρώτησα τον οδηγό μας τον Oliver πώς έχουν τα πράγματα σε σχέση με την φιλανθρωπική δράση ξένων προς την Κένυα. Ο Oliver με αρκετό δισταγμό, η αλήθεια είναι, με ρώτησε “Tι θα θέλατε να μάθετε ακριβώς?” “Αν θέλουμε να προσφέρουμε κάτι, υπάρχει τίποτα που πρέπει να προσέξουμε, κάτι που πρέπει να γνωρίζουμε?” “Το καλύτερο θα ήταν να μην δώσετε χρήματα! Καλύτερα να αγοράσετε πράγματα που έχουν ανάγκη τα παιδιά και να τους τα πάτε οι ίδιοι… έτσι θα είστε σίγουροι ότι θα καταλήξουν στα σωστά χέρια…”.
Οπότε, αν βρεθείτε στην Κένυα (φαντάζομαι και σε άλλες χώρες της Αφρικής) και θελήσετε να συνδράμετε οικονομικά κάποιο ίδρυμα, γιατί πραγματικά οι ανάγκες είναι τεράστιες, το καλύτερο θα ήταν να ΜΗΝ δώσετε χρήματα αλλά να αγοράσετε χρήσιμα πράγματα και να τα πάτε οι ίδιοι.
Μετά από αυτό το διάλογο που είχαμε με τον Oliver ήταν σα να γκρεμίστηκε ένα τοίχος επιφυλακτικότητας που είχε απέναντί μας… Ευγενής και χαμογελαστός ήταν από την αρχή ναι, αλλά ταυτόχρονα τόσο τυπικός και απροσπέλαστος…
Και ξαφνικά μετά από αυτή την κουβέντα, και κατά τη διάρκεια του πολύωρου ταξιδιού, μας αποκαλύφθηκε ένας άνθρωπος περήφανος, μορφωμένος, καλλιεργημένος, αξιοπρεπής αλλά βαθιά πληγωμένος από την ίδια του την πατρίδα…. μας μίλησε για τις καταστάσεις που βιώνουν οι Κενυάτες…
Μας είπε ότι η διαφθορά είναι τόσο ριζωμένη στην Κένυα που κανένας πια δεν έχει εμπιστοσύνη στο κράτος, κανένας δεν περιμένει τίποτα από τους κυβερνώντες, οι άνθρωποι νιώθουν ανασφάλεια, απαισιοδοξία, παλεύουν καθημερινά να επιβιώσουν, οι μισοί γιατί είναι άνεργοι (ναι, το ποσοστό ανεργίας φθάνει σχεδόν 50%) και οι άλλοι μισοί γιατί πασχίζουν με αστείους μισθούς να αγοράσουν έστω τα βασικά είδη (και επιβεβαιώνω, επειδή πήγα σε σούπερ μάρκετ, ότι οι τιμές στα σούπερ μάρκετς είναι στα ύψη!!!!). Μας εξήγησε ότι η πολύ υψηλή εγκληματικότητα είναι συνέπεια της φτώχιας αλλά και του θυμού. Δεν κλέβουν από αυτούς που ΕΧΟΥΝ πλούτο, αλλά από όσους ΝΟΜΙΖΟΥΝ πως έχουν πλούτο... Και όταν πρόκειται για τουρίστες, θεωρούν πώς όλοι οι τουρίστες είναι πλούσιοι ανεξαιρέτως!
Μας μίλησε με θαυμασμό για τον Jomo Kenyatta, τον άνθρωπο που οδήγησε την Κένυα στην ανεξαρτησία της από τους Άγγλους, και μας είπε ότι όλοι οι επόμενοι ηγέτες ήταν και είναι βουτηγμένοι στην διαφθορά και την απληστία.
Ειδικά την χρονική περίοδο που διανύουμε, πόσο πολύ “ένιωθα” αυτά που έλεγε! Πόσο πολύ “αναγνώριζα” την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε κι εμείς σε αυτά που περιέγραφε!
Μας είπε ακόμα πώς ο ίδιος είναι από τα ιδρυτικά στελέχη του σωματείου των οδηγών τουριστικών πρακτορείων που δημιουργήθηκε πρόσφατα με σκοπό την διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
Γενικά μιλούσε με ένα πάθος που σε ξεσήκωνε. “Διεκδίκηση! Αντίσταση! Έχει έρθει η ώρα να αντιδράσουμε πια εδώ στην Κένυα! Νομίζω ότι έχει φτάσει η κατάλληλη στιγμή να αντιδράσετε κι εσείς στην Ελλάδα”.
Δεν θα μου φανεί καθόλου παράξενο αν τον δω κάποια στιγμή στις ειδήσεις να πρωτοστατεί σε κάποιο κίνημα κατά των κυβερνώντων!
Ίσως να μην είναι τυχαίο ότι ο Oliver ανήκει στην κατεξοχήν επαναστατική φυλή της Κένυας, τους Κικούγιου! Κικούγιου ήταν άλλωστε και ο Jomo Kenyatta, Κικούγιου ήταν και οι Μάο-Μάο που “έδιωξαν” τους λευκούς εποίκους!
Ελπίζω να μην σας κούρασα... για μένα, όμως, η μέρα αυτή, λόγω της συζήτησης με τον Oliver, ήταν από τις καλύτερες στιγμές του ταξιδιού, και δεν θα ήθελα να την παραλείψω στην ιστορία!
Attachments
Last edited:
