hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.171
- Likes
- 14.604
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Dordogne, Lot-et-Garonne & Tarn-et-Garonne
Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου να αποχαιρετήσουμε την επαρχία Perigord (Dordogne) με μια τελευταία στάση σ’ενα από τα πιο όμορφα κι ιστορικά χωριά της.
Το Monpazier.
Θεωρείται το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα οχυρωμένης πόλης (Bastide) στη Dordogne. Δια του λόγου το αληθές η είσοδος στο κέντρο του χωριού γίνεται από τις πύλες του κάστρου, ενώ εκεί απαγορεύεται κι η κυκλοφορία οχημάτων.
Ιδρύθηκε το 1284 από …Άγγλους και μόλις ένα αιώνα μετά έγινε οριστικά γαλλική. Παρά τη φθορά του χρόνου και των πολέμων, στα 700 χρόνια ύπαρξής του το Monpazier παρέμεινε αξιοσημείωτα απαράλαχτο.
Η καρδιά του χτυπά στην όμορφη κεντρική πλατεία Place des Cornières που περιβάλλεται από μεσαιωνικά σπίτια του 17ου αιώνα, των οποίων το ισόγειο σχηματίζει στοές με καμάρες. Εκεί σώζεται η παλιά σκεπαστή αγορά με τη στέγη του 16ου αιώνα που υποστηρίζεται από ξύλινες σε βάση από ογκόλιθους κι η εκκλησία του Αγίου Δομίνικου του 13ου αιώνα.
Όλα τα σπίτια του Monpazier είχαν αρχικά ακριβώς το ίδιο μέγεθος χωρίζονταν από μία στενά πλευρικά σοκάκια που εμποδίζει την πρόληψη της εξάπλωσης της φωτιάς.
Μικρό, αλλά ιστορικό και γοητευτικό το Monpazier
Αντιθέτως το Monflanquin, άλλη μια “Bastide” της ίδιας εποχής, άλλο ένα “ομορφο χωριό της Γαλλίας”, δεν άσκησε την ίδια γοητεία πάνω μας. Το χωριό δεν διατηρεί πλέον τα τείχη του. Στη πλατεία Place des Arcades χαζέψαμε μεν μερικά πολύ ωραία σπίτια, αλλά ήταν ένα σκηνικό που λίγο ως πολύ δεν διέφερε των υπολοίπων που είχαμε δει. Το πλεονέκτημα ήταν η θέση του πάνω στο λόφο απ’όπου χαλαρώσαμε πίνοντας το κρασάκι μας απολαμβάνοντας την απρόσκοπτη θέα στα απέραντα χωράφια.
Το Villeneuve-sur-Lot είναι σημαντική πόλη της επαρχίας Lot-et-Garonne, πολύβουη, σε αντίθεση με τα χωριουδάκια που είχαμε επισκεφθεί ως τότε και διατηρούσαν χαλαρούς επαρχιώτικους ρυθμούς.
Εδώ μας άρεσε η γέφυρα του 13ου αιώνα, που περνά πάνω από τον ποταμό Lot και συνδέει τις δύο συνοικίες της πολης.
Στην αριστερή όχθη σώζονται υψηλοί τετράγωνοι πύργοι, πύλες και τμήματα των τειχών της ίδιας εποχής.
Στοές του 13ου αιώνα περιβάλλουν και την πλατεία Place Lafayette με παλιά σπίτια όπου δεσπόζει η γοτθική εκκλησία του St Etienne με ενδιαφερουσες τοιχογραφίες.
Το Villeneuve-sur-Lot ήταν πέρασμα προς το γειτονικό χωριό Pujols, μια bastide σκαρφαλωμένη σ’ένα λόφο στα περίχωρα της πόλης, ένα ακόμα από “τα πιο όμορφα χωριά της Γαλλίας”.
Η μικρή οχυρωμένη πόλη είναι ένα μπιζουδάκι για να περιπλανηθείς στα σοκάκια με τα σπίτια πνιγμένα στα λουλούδια.
Πύλες, ένα παλιό πηγάδι, οι εκκλησιές του Αγίου Νικολάου και Sainte-Foy, μια σκεπαστή αγορά όπου γίνεται κυριακάτικο παζάρι
κι η πανοραμική θέα στην κοιλάδα Lot, συνθέτουν το σκηνικό.
Δεν αποτελεί λοιπόν απορίας άξιον που το μικρό αυτό χωριό είναι το καταφύγιο των κατοίκων του γειτονικού Villeneuve-sur-Lot που αναζητούν λίγη γαλήνη.
Μέσα σε μια μέρα διασχίσαμε άλλες δυό επαρχίες για να βρεθούμε στο διαμέρισμα του Tarn-et-Garonne στην περιφέρεια Midi-Pyrenees στη νότια Γαλλία με στάση στο χωριό Lauzerte.
Άλλη μια μεσαιωνική bastide του 12 ου αιώνα σκαρφαλωμένη πάνω σε λόφο ανάμεσα στις κοιλάδες της περιοχής, άλλο ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Γαλλίας, μια διάκριση που χαίρουν μόνο 155 χωριά της χώρας.
Ετυμολογικά σημαίνει “Ο Λόφος με τις πέτρες” κάτι που εξηγείται από την παρουσία λατομείου.
Η γοητευτική κεντρική πλατεία Place des Cornieres, διαθέτει μια εικαστική παιχνιδιάρικη παρέμβαση: το δάπεδο υψώνεται από το έδαφος δημιουργώντας ένα γλυπτό που δημιουργήθηκε το 1988 από ντόπιο κεραμίστα.
Εκτός των μεσαιωνικών σπιτιών που αγκαλιάζουν την πλατεία αλλά στοιβάζονται και στα γραφικά δρομάκια, εντοπίσαμε πολλές ευφάνταστες πινακίδες από σφυρήλατο σίδερο να κρέμονται από το εξωτερικό ενός αριθμού κτιρίων υποδηλώνοντας τον τύπου της επιχείρησης που βρίσκεται εντός.
Η διαδρομή κατέληγε στη πόλη του Montauban, όπου είχαμε κανονίσει να περάσουμε το βράδυ.
Κι αυτή πρώην bastide, κι αυτή με αιώνες ιστορίας στη πλάτη της.
Ηταν ήδη αργά το απόγευμα σαν αποφασίσαμε να περπατήσουμε λίγο στο κέντρο, να διασχίσουμε τη Παλιά Γέφυρα, να χαζέψουμε τον Καθεδρικό, την πλατεία Place Nationale με τις στοές και τα καφενεία της, αναζητώντας κάπου για να δειπνήσουμε.
Η κίνηση μας φάνηκε εντελώς υποτονική για πόλη κι όσο νύχτωνε τόσο το Montauban μετατρεπόταν στο φάντασμα του εαυτού του. Απελπιστήκαμε περιφερόμενοι άσκοπα και καταλήξαμε να τρώμε βρώμικο παρέα με άραβες στο κεμπαπτζίδικο της γειτονιάς.
Οι εντυπώσεις ήταν τόσο έντονα αρνητικές, που ομοφώνως το Montauban χαρακτηρίστηκε το πιο αδιάφορο μέρος που επισκεφθήκαμε σ’ολο το ταξίδι!
Η επόμενη μέρα προέβλεπε τη γνωριμία μας με τα πιο όμορφα γαλλικά χωριά της επαρχίας Tarn πριν καταλήξουμε στο περιλάλητο Albi με τον μοναδικό Καθεδρικό του.
Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου να αποχαιρετήσουμε την επαρχία Perigord (Dordogne) με μια τελευταία στάση σ’ενα από τα πιο όμορφα κι ιστορικά χωριά της.
Το Monpazier.
Θεωρείται το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα οχυρωμένης πόλης (Bastide) στη Dordogne. Δια του λόγου το αληθές η είσοδος στο κέντρο του χωριού γίνεται από τις πύλες του κάστρου, ενώ εκεί απαγορεύεται κι η κυκλοφορία οχημάτων.
Ιδρύθηκε το 1284 από …Άγγλους και μόλις ένα αιώνα μετά έγινε οριστικά γαλλική. Παρά τη φθορά του χρόνου και των πολέμων, στα 700 χρόνια ύπαρξής του το Monpazier παρέμεινε αξιοσημείωτα απαράλαχτο.
Η καρδιά του χτυπά στην όμορφη κεντρική πλατεία Place des Cornières που περιβάλλεται από μεσαιωνικά σπίτια του 17ου αιώνα, των οποίων το ισόγειο σχηματίζει στοές με καμάρες. Εκεί σώζεται η παλιά σκεπαστή αγορά με τη στέγη του 16ου αιώνα που υποστηρίζεται από ξύλινες σε βάση από ογκόλιθους κι η εκκλησία του Αγίου Δομίνικου του 13ου αιώνα.
Όλα τα σπίτια του Monpazier είχαν αρχικά ακριβώς το ίδιο μέγεθος χωρίζονταν από μία στενά πλευρικά σοκάκια που εμποδίζει την πρόληψη της εξάπλωσης της φωτιάς.
Μικρό, αλλά ιστορικό και γοητευτικό το Monpazier
Αντιθέτως το Monflanquin, άλλη μια “Bastide” της ίδιας εποχής, άλλο ένα “ομορφο χωριό της Γαλλίας”, δεν άσκησε την ίδια γοητεία πάνω μας. Το χωριό δεν διατηρεί πλέον τα τείχη του. Στη πλατεία Place des Arcades χαζέψαμε μεν μερικά πολύ ωραία σπίτια, αλλά ήταν ένα σκηνικό που λίγο ως πολύ δεν διέφερε των υπολοίπων που είχαμε δει. Το πλεονέκτημα ήταν η θέση του πάνω στο λόφο απ’όπου χαλαρώσαμε πίνοντας το κρασάκι μας απολαμβάνοντας την απρόσκοπτη θέα στα απέραντα χωράφια.
Το Villeneuve-sur-Lot είναι σημαντική πόλη της επαρχίας Lot-et-Garonne, πολύβουη, σε αντίθεση με τα χωριουδάκια που είχαμε επισκεφθεί ως τότε και διατηρούσαν χαλαρούς επαρχιώτικους ρυθμούς.
Εδώ μας άρεσε η γέφυρα του 13ου αιώνα, που περνά πάνω από τον ποταμό Lot και συνδέει τις δύο συνοικίες της πολης.
Στην αριστερή όχθη σώζονται υψηλοί τετράγωνοι πύργοι, πύλες και τμήματα των τειχών της ίδιας εποχής.
Στοές του 13ου αιώνα περιβάλλουν και την πλατεία Place Lafayette με παλιά σπίτια όπου δεσπόζει η γοτθική εκκλησία του St Etienne με ενδιαφερουσες τοιχογραφίες.
Το Villeneuve-sur-Lot ήταν πέρασμα προς το γειτονικό χωριό Pujols, μια bastide σκαρφαλωμένη σ’ένα λόφο στα περίχωρα της πόλης, ένα ακόμα από “τα πιο όμορφα χωριά της Γαλλίας”.
Η μικρή οχυρωμένη πόλη είναι ένα μπιζουδάκι για να περιπλανηθείς στα σοκάκια με τα σπίτια πνιγμένα στα λουλούδια.
Πύλες, ένα παλιό πηγάδι, οι εκκλησιές του Αγίου Νικολάου και Sainte-Foy, μια σκεπαστή αγορά όπου γίνεται κυριακάτικο παζάρι
κι η πανοραμική θέα στην κοιλάδα Lot, συνθέτουν το σκηνικό.
Δεν αποτελεί λοιπόν απορίας άξιον που το μικρό αυτό χωριό είναι το καταφύγιο των κατοίκων του γειτονικού Villeneuve-sur-Lot που αναζητούν λίγη γαλήνη.
Μέσα σε μια μέρα διασχίσαμε άλλες δυό επαρχίες για να βρεθούμε στο διαμέρισμα του Tarn-et-Garonne στην περιφέρεια Midi-Pyrenees στη νότια Γαλλία με στάση στο χωριό Lauzerte.
Άλλη μια μεσαιωνική bastide του 12 ου αιώνα σκαρφαλωμένη πάνω σε λόφο ανάμεσα στις κοιλάδες της περιοχής, άλλο ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Γαλλίας, μια διάκριση που χαίρουν μόνο 155 χωριά της χώρας.
Ετυμολογικά σημαίνει “Ο Λόφος με τις πέτρες” κάτι που εξηγείται από την παρουσία λατομείου.
Η γοητευτική κεντρική πλατεία Place des Cornieres, διαθέτει μια εικαστική παιχνιδιάρικη παρέμβαση: το δάπεδο υψώνεται από το έδαφος δημιουργώντας ένα γλυπτό που δημιουργήθηκε το 1988 από ντόπιο κεραμίστα.
Εκτός των μεσαιωνικών σπιτιών που αγκαλιάζουν την πλατεία αλλά στοιβάζονται και στα γραφικά δρομάκια, εντοπίσαμε πολλές ευφάνταστες πινακίδες από σφυρήλατο σίδερο να κρέμονται από το εξωτερικό ενός αριθμού κτιρίων υποδηλώνοντας τον τύπου της επιχείρησης που βρίσκεται εντός.
Η διαδρομή κατέληγε στη πόλη του Montauban, όπου είχαμε κανονίσει να περάσουμε το βράδυ.
Κι αυτή πρώην bastide, κι αυτή με αιώνες ιστορίας στη πλάτη της.
Ηταν ήδη αργά το απόγευμα σαν αποφασίσαμε να περπατήσουμε λίγο στο κέντρο, να διασχίσουμε τη Παλιά Γέφυρα, να χαζέψουμε τον Καθεδρικό, την πλατεία Place Nationale με τις στοές και τα καφενεία της, αναζητώντας κάπου για να δειπνήσουμε.
Η κίνηση μας φάνηκε εντελώς υποτονική για πόλη κι όσο νύχτωνε τόσο το Montauban μετατρεπόταν στο φάντασμα του εαυτού του. Απελπιστήκαμε περιφερόμενοι άσκοπα και καταλήξαμε να τρώμε βρώμικο παρέα με άραβες στο κεμπαπτζίδικο της γειτονιάς.
Οι εντυπώσεις ήταν τόσο έντονα αρνητικές, που ομοφώνως το Montauban χαρακτηρίστηκε το πιο αδιάφορο μέρος που επισκεφθήκαμε σ’ολο το ταξίδι!
Η επόμενη μέρα προέβλεπε τη γνωριμία μας με τα πιο όμορφα γαλλικά χωριά της επαρχίας Tarn πριν καταλήξουμε στο περιλάλητο Albi με τον μοναδικό Καθεδρικό του.
Υπέροχα!!!
