hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.167
- Likes
- 14.538
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Tarn-et-Garonne
Χωρίς κανένα βαρύ αναστεναγμό αποχαιρετήσαμε το Montauban και ξεχυθήκαμε στην ύπαιθρο του Tarn-et-Garonne για να γνωρίσουμε ακόμα μερικά χωριά της λίστας των πιο όμορφων της Γαλλίας. Όπου χωριό κι όμορφο εκεί κι εμείς.
Στάση πρώτη στο υπναλέο Bruniquel, που μας υποδέχθηκε με τις καμπάνες της εκκλησιάς να χτυπάνε ρυθμικά.
Είναι ένα μικροσκοπικό οχυρωμένο χωριό 500 ψυχών πάνω στο ποταμό Aveyron, σ’ένα φυσικό τοπίο που μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον από τις απέραντες κυματιστές κοιλάδες της Dordogne.
Το χωριό είναι ένα γραφικό μείγμα παλαιών πετρόχτιστων σπιτιών, μεσαιωνικών πυλών και αμυντικών τειχών.
Δύο μεσαιωνικά φεουδαρχικά κάστρα δεσπόζουν στο χωριό και την κοιλάδα. Εμείς βολτάραμε απλώς γύρω απ’αυτά, με μυριάδες πουλιά να φτεροκοπούν και να κρώζουν πριν βρουν καταφύγιο με κάποιες από τις κόγχες τους.
Πορεία προς τα βόρεια και στάση στο Najac, που με τη σύμφωνη γνώμη του συνταξιδιώτη μου έβαλε υποψηφιότητα σαν το ομορφότερο των ομορφων χωριών που επισκεφθήκαμε.
Αρχικά ήταν η τοποθεσία του. Θύμισε φίδι που απλώνεται πάνω στους ύβους μια δρομάδας καμήλας έτσι όπως απλωνόταν κατά μήκος της κορυφογραμμής με τον ποταμό Aveyron να κυλά στους πρόποδες το ανήσυχο νερό του.
Κάποτε διάσημο για το ζαμπόν του, σήμερα μετά τη συρρίκνωση του πληθυσμού, η οικονομία του βασίζεται στον τουρισμό και τη γεωργία. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ο πληθυσμός αυξάνει σημαντικά καθώς πολλοί διαθέτουν εκεί παραθεριστικές κατοικίες. Κι αυτοί οι πολλοί δεν είναι Γάλλοι, αλλά κυρίως Βρεττανοί, Ολλανδοί κι αλλοι αλλόφυλοι.
Η πόλη είναι γνωστή για τον εμφανή μεσαιωνικό της χαρακτήρα. Στην πάνω ρούγα τα παραδοσιακά σπίτια κι εμπορικά κέντρα ξανοίγονται γύρω από την επικληνή πλατεία με το πηγάδι.
Σαν μαγεμένος αρχίζεις να περιδιαβαίνεις τον μοναδικό δρόμο που ενώνει την πάνω με την κάτω ρούγα μπροστά στα έκπληκτα μάτια εμφανίζεται το ερειπωμένο κάστρο του 13ου αιώνα, χτισμένο 200 μέτρα πάνω από τον ποταμό Aveyron.
Στη κάτω ρούγα επισκεφθήκαμε και την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, που χτίστηκε από τους χωρικούς.
Εξαιρετικό το Najac, ας ήταν και καλό το φαγητό στην μοναδική ταβερνούλα που βρήκαμε ανοιχτή την ώρα που είμασταν εκεί.
Άθλιο, αργό σέρβις, άθλια και η πάπια που μου σέρβιραν...
Η επίσκεψη στη πολίχνη Cordes sur Ciel ήταν πρόταση του γάλλου φίλου μας.
Άλλη μια οχυρωμένη πόλη του 13ου αιώνα, που όμως έχει εξελιχθεί σε δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Και μάλλον πήραν τα μυαλά τους αέρα, που το 1993 από απλή Cordes τη μετονόμασαν σε Cordes-sur-Ciel, για να δωθεί έμφαση στο υψόμετρο. Τάχαμου ότι ύπταται στον ουρανό, αν και μάλλον ύπταται πάνω από την ομίχλη του κάμπου. Κοινώς ψωνάρες, για μια πόλη που βρίσκεται μόλις 320 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.
Παρκάραμε στο επίπεδο του εδάφους πριν πάρουμε τα ανηφορικά φιδογυριστά στενά…. προς τον ουρανό.
Περάσαμε πύλες και βουτήξαμε μέσα στα σοκάκια και τις πλατείες της εντυπωσιακής πόλης. Μόνο που αποδείχθηκε τουριστικότερη του αναμενομένου κι έτσι αρκεστήκαμε σε χαλαρή βόλτα. Ως γλυκατζής ούτε καν το Μουσείο Ζάχαρης και Σοκολάτας επισκέφθηκα. Το μουσείο περιέχει εκατοντάδες έργα τέχνης φτιαγμένα αποκλειστικά από ζάχαρη.
Επίσκεψη στο νεκρικής σιγής χωριό Puycelci, που ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα από τον Βενεδικτίνους μοναχούς Το χωριό εγκαταλείφθηκε μετά τον A΄Παγκόσμιο Πόλεμο, και αναστηλώθηκε με επιμέλεια αργότερα.
Μπορεί στο Puycelci να πλήξαμε ελαφρώς, όμως ο επίλογος της περιήγησης μερικών από τα «πιο όμορφα χωριά της Γαλλίας» ακούει στο όνομα Castelnau-de-Montmiral.
Eίναι χαρακτηριστική η γοητεία στις προσόψεις των μεσαιωνικών κτηρίων, η πανέμορφη αψιδωτή κεντρική πλατεία που αντανακλούν την ιστορία και τη κληρονομιά του.
Κι αφού είχε χορτάσει το μάτι μεσαιωνικά χωριά, αφήσαμε το πνεύμα μας να γαληνέψει ατενίζοντας τη θέα με το ζεστό απογευματινό φως στην κοιλάδα Tarn.
Φτάσαμε αργά το απόγευμα στο Albi. Τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιό μας που είχε εξαιρετική θέα προς τον καθεδρικό της πόλης και σαν είχε σκοτεινιάσει βγήκαμε για μια βραδυνή βόλτα.
Οι πρώτες εντυπώσεις ήταν άριστες και το Albi έδειχνε να μας έχει κερδίσει. ‘Εμενε να το εξερευνήσουμε με το φως της μέρας.
Χωρίς κανένα βαρύ αναστεναγμό αποχαιρετήσαμε το Montauban και ξεχυθήκαμε στην ύπαιθρο του Tarn-et-Garonne για να γνωρίσουμε ακόμα μερικά χωριά της λίστας των πιο όμορφων της Γαλλίας. Όπου χωριό κι όμορφο εκεί κι εμείς.
Στάση πρώτη στο υπναλέο Bruniquel, που μας υποδέχθηκε με τις καμπάνες της εκκλησιάς να χτυπάνε ρυθμικά.
Είναι ένα μικροσκοπικό οχυρωμένο χωριό 500 ψυχών πάνω στο ποταμό Aveyron, σ’ένα φυσικό τοπίο που μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον από τις απέραντες κυματιστές κοιλάδες της Dordogne.
Το χωριό είναι ένα γραφικό μείγμα παλαιών πετρόχτιστων σπιτιών, μεσαιωνικών πυλών και αμυντικών τειχών.
Δύο μεσαιωνικά φεουδαρχικά κάστρα δεσπόζουν στο χωριό και την κοιλάδα. Εμείς βολτάραμε απλώς γύρω απ’αυτά, με μυριάδες πουλιά να φτεροκοπούν και να κρώζουν πριν βρουν καταφύγιο με κάποιες από τις κόγχες τους.
Πορεία προς τα βόρεια και στάση στο Najac, που με τη σύμφωνη γνώμη του συνταξιδιώτη μου έβαλε υποψηφιότητα σαν το ομορφότερο των ομορφων χωριών που επισκεφθήκαμε.
Αρχικά ήταν η τοποθεσία του. Θύμισε φίδι που απλώνεται πάνω στους ύβους μια δρομάδας καμήλας έτσι όπως απλωνόταν κατά μήκος της κορυφογραμμής με τον ποταμό Aveyron να κυλά στους πρόποδες το ανήσυχο νερό του.
Κάποτε διάσημο για το ζαμπόν του, σήμερα μετά τη συρρίκνωση του πληθυσμού, η οικονομία του βασίζεται στον τουρισμό και τη γεωργία. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ο πληθυσμός αυξάνει σημαντικά καθώς πολλοί διαθέτουν εκεί παραθεριστικές κατοικίες. Κι αυτοί οι πολλοί δεν είναι Γάλλοι, αλλά κυρίως Βρεττανοί, Ολλανδοί κι αλλοι αλλόφυλοι.
Η πόλη είναι γνωστή για τον εμφανή μεσαιωνικό της χαρακτήρα. Στην πάνω ρούγα τα παραδοσιακά σπίτια κι εμπορικά κέντρα ξανοίγονται γύρω από την επικληνή πλατεία με το πηγάδι.
Σαν μαγεμένος αρχίζεις να περιδιαβαίνεις τον μοναδικό δρόμο που ενώνει την πάνω με την κάτω ρούγα μπροστά στα έκπληκτα μάτια εμφανίζεται το ερειπωμένο κάστρο του 13ου αιώνα, χτισμένο 200 μέτρα πάνω από τον ποταμό Aveyron.
Στη κάτω ρούγα επισκεφθήκαμε και την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, που χτίστηκε από τους χωρικούς.
Εξαιρετικό το Najac, ας ήταν και καλό το φαγητό στην μοναδική ταβερνούλα που βρήκαμε ανοιχτή την ώρα που είμασταν εκεί.
Άθλιο, αργό σέρβις, άθλια και η πάπια που μου σέρβιραν...
Η επίσκεψη στη πολίχνη Cordes sur Ciel ήταν πρόταση του γάλλου φίλου μας.
Άλλη μια οχυρωμένη πόλη του 13ου αιώνα, που όμως έχει εξελιχθεί σε δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Και μάλλον πήραν τα μυαλά τους αέρα, που το 1993 από απλή Cordes τη μετονόμασαν σε Cordes-sur-Ciel, για να δωθεί έμφαση στο υψόμετρο. Τάχαμου ότι ύπταται στον ουρανό, αν και μάλλον ύπταται πάνω από την ομίχλη του κάμπου. Κοινώς ψωνάρες, για μια πόλη που βρίσκεται μόλις 320 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.
Παρκάραμε στο επίπεδο του εδάφους πριν πάρουμε τα ανηφορικά φιδογυριστά στενά…. προς τον ουρανό.
Περάσαμε πύλες και βουτήξαμε μέσα στα σοκάκια και τις πλατείες της εντυπωσιακής πόλης. Μόνο που αποδείχθηκε τουριστικότερη του αναμενομένου κι έτσι αρκεστήκαμε σε χαλαρή βόλτα. Ως γλυκατζής ούτε καν το Μουσείο Ζάχαρης και Σοκολάτας επισκέφθηκα. Το μουσείο περιέχει εκατοντάδες έργα τέχνης φτιαγμένα αποκλειστικά από ζάχαρη.
Επίσκεψη στο νεκρικής σιγής χωριό Puycelci, που ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα από τον Βενεδικτίνους μοναχούς Το χωριό εγκαταλείφθηκε μετά τον A΄Παγκόσμιο Πόλεμο, και αναστηλώθηκε με επιμέλεια αργότερα.
Μπορεί στο Puycelci να πλήξαμε ελαφρώς, όμως ο επίλογος της περιήγησης μερικών από τα «πιο όμορφα χωριά της Γαλλίας» ακούει στο όνομα Castelnau-de-Montmiral.
Eίναι χαρακτηριστική η γοητεία στις προσόψεις των μεσαιωνικών κτηρίων, η πανέμορφη αψιδωτή κεντρική πλατεία που αντανακλούν την ιστορία και τη κληρονομιά του.
Κι αφού είχε χορτάσει το μάτι μεσαιωνικά χωριά, αφήσαμε το πνεύμα μας να γαληνέψει ατενίζοντας τη θέα με το ζεστό απογευματινό φως στην κοιλάδα Tarn.
Φτάσαμε αργά το απόγευμα στο Albi. Τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιό μας που είχε εξαιρετική θέα προς τον καθεδρικό της πόλης και σαν είχε σκοτεινιάσει βγήκαμε για μια βραδυνή βόλτα.
Οι πρώτες εντυπώσεις ήταν άριστες και το Albi έδειχνε να μας έχει κερδίσει. ‘Εμενε να το εξερευνήσουμε με το φως της μέρας.
Υπέροχα!!!
