panius
Member
- Μηνύματα
- 664
- Likes
- 2.720
Xi’an
με τόσο λαμπάκι να αναβοσβήνει, μια επιληψία την παθαίνεις, έτσι στα γρήγορα...
«sorry…out, excuse me…out, I want OUT»...
Hπρώτη μου γνωριμία με το Σιάν ήταν ένα απίστευτο στριμωξίδι στο μετρό από τον Σιδηροδρομικό σταθμό μέχρι το κέντρο. Σκηνές που βλέπουμε στα ντοκυμαντέρ με τους γαντοφόρους υπαλλήλους που παστώνουν τους επιβάτες μέσα στα βαγόνια έζησα, έτσι για καλωσόρισμα στην πόλη. Φωνές, κακό και πανικός: οι Κινέζοι που δεν φημίζονται για τους καλούς τους τρόπους άρχισαν να μπουκάρουν μέσα στο βαγόνι πριν αποβιβαστώ. Φωνάζω, σπρώχνω και με πολύ κόπο βγαίνω από τη μισόκλειστη πόρτα, προσπαθώντας να ξεσφηνώσω και το μπακ-πακ μου που παραλίγο να συνέχιζε το ταξίδι μονάχο του μέσα στο τρένο. Ήταν Πρωτομαγιά, εθνική τριήμερη αργία στη χώρα, και μιλιούνια επισκέπτες είχαν έρθει για citytour στην αρχαία πρωτεύουσα της Κίνας.
Τώρα πια βέβαια, μόνο αρχαία πόλη δεν θα πεις το Σιάν. Μοντέρνοι ουρανοξύστες, λεωφόροι και ιστορικά μνημεία να έχουν καταντήσει νησίδες απομονωμένες μέσα σε κυκλικούς κόμβους ταχείας κυκλοφορίας, αυτή είναι η σημερινή εικόνα της πόλης.
Σύγχρονο αστικό τοπίο, σε καμία όμως περίπτωση άσχημο. Το αντίθετο! Το Σιάν μου φάνηκε πολύ όμορφο, περιποιημένο, μοντέρνο και άκρως νεανικό! Είναι από τις μεγαλύτερες πανεπιστημιουπόλεις της χώρας και αυτό φαίνεται από τις παρέες που περπατούν στους δρόμους και τα νεανικά συγκροτήματα που παίζουν μουσική στις διασταυρώσεις και στις πλατείες.
Μια ατμόσφαιρα Ιαπωνίας, με τις γιγαντο-οθόνες και τα έξαλλα νεανικά ντυσίματα ήταν διάχυτη στην κεντρική πλατεία της πόλης, ανάμεσα στα ιστορικά κτήρια drum και bell tower, που τη νύχτα φωταγωγούνται με τον πιο φαντασμαγορικό τρόπο!
Ξενοδοχείο
Η μεγαλύτερη οικονομική ευκαιρία που πέτυχα σε όλο το ταξίδι! Έκλεισα μέσω booking με μόλις 35 ευρώ για 2 μέρες, στο Xi’an Toyoo Hotel σε τοποθεσία που δεν θα μπορούσε να είναι βολικότερη. Κεντρικότατο, δίπλα στο μετρό και 2 βήματα από τη μουσουλμανική συνοικία. Το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Μουσουλμανική Συνοικία
Είναι το επίκεντρο της ακμάζουσας μουσουλμανικής μειονότητας της πόλης. Εδώ θα δείτε κινεζούλες με μαντίλες και άντρες με άσπρα σκουφάκια. Μέχρι εκεί. Το Ισλάμ στο Σιάν μου φάνηκε πολύ λάιτ σε γενικές γραμμές.
μμμμ!!! γατούλι θα φάμε σήμερα..,
Θα μπορούσε κάποιος να την χαρακτηρίσει ως την «παλιά πόλη» του Σιάν, αν και δεν θα πας στη μουσουλμανική γειτονιά για την αρχιτεκτονική των κτηρίων, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι θαμμένη μέσα σε ένα συνονθύλευμα από εμπορεύματα, δίσκους με φαγητά και πολύχρωμες πινακίδες νέον που αναβοσβήνουν, συνθέτοντας ένα πραγματικά ντελιριακό περιβάλλον!
Αν και σκοπεύω να γράψω ξεχωριστό κεφάλαιο για το φαγητό, δεν γίνεται να μην αναφερθώ σε αυτό, γιατί όλη η μουσουλμανική συνοικία είναι ουσιαστικά μία τεράστια κουζίνα! Εδώ το αρνί είναι ο απόλυτος άρχοντας! Χιλιάδες σουβλάκια ετοιμάζονται επιτόπου και ψήνονται σε κάτι περίεργες, κινέζικης εμπνεύσεως ψησταριές που ξερνοβολούν φλόγες από τα πλαϊνά ανοίγματα και σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί δεν έχουν ακόμα εκραγεί.
Θα δείτε ολόκληρα αρνιά κρεμασμένα από το τσιγκέλι, να ξεψαχνίζονται μπροστά στα μάτια σας και να αποκαλύπτεται σιγά – σιγά αυτούσιος ο σκελετός, ο οποίος και παραμένει εκεί ως τρόπαιο του καταστήματος.
Όπου και να έστρεφες το κεφάλι, έβλεπες πυκνούς ατμούς να ξεχύνονται μέσα από βαθιά καζάνια.
Πιο κάτω, δύο άντρες χτυπούσαν εναλλάξ με βαριά ξύλινα σφυριά ένα σφιχτό κολλώδες υλικό το οποίο φρόντιζαν να το πασπαλίζουν σε τακτά διαστήματα με ξηρούς καρπούς. Αφού το «έλιωναν» στο χτύπημα, το τεμάχιζαν σε κυβάκια και έφτιαχναν λαχταριστά λουκουμάκια.
Παραδίπλα, τεράστια ψωμιά σε σχήμα πίτσας με μια παχιά στώση από ηλιόσπορους επάνω.
Και ΚΟΣΜΟΣ! Υπήρχαν σοκάκια που απλά έκανες μεταβολή και έφευγες γιατί είχαν μπλεχτεί τρίκυκλα, ποδήλατα και πεζοί και είχαν όλοι ακινητοποιηθεί!
Η μουσουλμανική γειτονιά είναι μια πραγματική τροφή για τις αισθήσεις! Δεν χορταίνεις να ρουφάς εικόνες, μυρουδιές και γεύσεις οι οποίες σου προσφέρονται άπληστα και καταιγιστικά.
Είχα σκοπό τη δεύτερη μέρα, μετά τον πήλινο στρατό, να επισκεφτώ ιστορικές παγόδες στη νότια πλευρά της πόλης. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, τις διέγραψα απ’ το πρόγραμμα και ξαναπήγα στη μουσουλμανική συνοικία. Τόσο πολύ μου άρεσε η όλη ατμόσφαιρα εκεί και ήθελα να την ξαναζήσω.
GrandMosque
Στην καρδιά της Μουσουλμανικής συνοικίας είναι το ιστορικό, 600 ετών, Μεγάλο Τζαμί. Στις αυλές και στους κήπους του έχεις την ευκαιρία να ξεφύγεις λίγο από τον πανζουρλισμό και την πολυκοσμία των γύρω δρόμων και να χαλαρώσεις. Τίποτα βέβαια δεν θυμίζει ότι βρίσκεσαι σε ισλαμικό τέμενος. Κινέζικες πύλες, σκαλιστοί δράκοι, επικλινείς στέγες και μιναρές σε σχήμα παγόδας. Πιο κινέζικο, πεθαίνεις! Μόνο η αίθουσα προσευχής με το πράσινο χαλί και τους γονατισμένους πιστούς, μερικές επιγραφές στα αραβικά και οι προσευχές που ακούγονταν από τα μεγάφωνα, θύμιζαν ισλαμική θρησκεία.
Η κρήνη καθαρμού του Μεγάλου Τζαμιού!!!
Συμπεράσματα.
Το Σιαν είναι μία άκρως ενδιαφέρουσα πόλη που θέλει τουλάχιστον 3 γεμάτες ημέρες παραμονής για να μην την αδικήσεις. Εμένα, στόχος μου ήταν βεβαίως ο πήλινος στρατός. Θα ήθελα όμως να κάτσω μια ημέρα παραπάνω να δω και τα υπόλοιπα μνημεία της πόλης, τα τείχη και το Ιστορικό Μουσείο που είναι κορυφαίας καλλιτεχνικής και ιστορικής σημασίας. Μην ξεχνάμε, ότι εδώ ενοποιήθηκαν για πρώτη φορά οι διάφορες φυλές που εξελίχθηκαν στη συνέχεια στο κινεζικό έθνος.
Παράλληλα είναι μια πόλη ζωντανή, νεανική, μοντέρνα που χαίρεσαι απλά και μόνο να περπατάς τα φαρδιά, σκιερά πεζοδρόμια, χαζεύοντας μοντέρνες βιτρίνες και τρώγοντας δροσερά κομμάτια καρπούζι με μόλις 30 λεπτά απ’ τον πλανόδιο.
Πήλινος Στρατός
Στα 20 χιλιόμετρα απόσταση από το Σιάν μπήκε η πινέζα στον χάρτη. Ναι, ήμουν κι εγώ εκεί!
Φρόντισα από τις 7 το πρωί να είμαι στην ουρά έξω από τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης για να πάρω το λεωφορείο που θα με πήγαινε μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο (οδηγίες έχω γράψει σε προηγούμενο κεφάλαιο). Ο κόσμος πολύς, αλλά και η οργάνωση υποδειγματική! Δεκάδες λεωφορεία περίμεναν στη σειρά, τα οποία γέμιζαν και έφευγαν χωρίς καθυστέρηση. Μπράβο, λέω, πολύ αρχαιολάτρες οι Κινέζοι! Ναι, θα θελα! Το λεωφορείο άδειασε στην κυριολεξία στα μισά της διαδρομής σε ένα καινούργιο πολυθεματικό κέντρο που συνδύαζε καταστήματα, καφετέριες, σπα και διάφορες άλλες ψυχαγωγικές αμερικανιές. Καμιά δεκαριά φυτουκλάκια μόνο συνεχίσαμε μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο. Για να φτάσεις στο ψητό πρέπει να περπατήσεις κανά 20λεπτο, στο τέλος όμως αποζημιώνεσαι και με το παραπάνω!
3 τεράστια υπόστεγα προστατεύουν ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα της αρχαιότητας. 8000 φιγούρες σε φυσικό μέγεθος, ένας ολόκληρος στρατός από πολεμιστές, τοξοβόλους, ιππείς, αξιωματικούς, είναι όλοι εκεί, άλλοι παρατεταγμένοι σε οργανωμένες σειρές, άλλοι μισοθαμμένοι ακόμα στο χώμα, άλλοι πίσω από γυάλινες προθήκες να βγείτε μαζί φωτογραφία παρεάκι.
Μην περιμένετε τον ρεαλισμό, την πλαστικότητα και την ομορφιά των ελληνικών αγαλμάτων που φιλοτεχνήθηκαν την ίδια χρονολογική περίοδο με τον πήλινο στρατό (περίπου το 200 πΧ.) Οι κινέζοι στρατιώτες είναι χοντροκομμένοι, με πόδια σαν μπουκάλες πετρογκάζ και κορμό σαν φιγούρες playmobil. Μεγαλύτερη προσοχή στη λεπτομέρεια έχει δοθεί στα κεφάλια, τα οποία είναι πιο φροντισμένα, το καθένα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που το καθιστά μοναδικό σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Αυτό που πάνω απ’ όλα εντυπωσιάζει τον επισκέπτη, είναι ο ασύλληπτος αριθμός αυτών των αγαλμάτων, αλλά και το όλο σκηνικό της ανασκαφής στα 10 μέτρα κάτω από το επίπεδο του εδάφους, με τα καρότσια να μεταφέρουν χώμα και τους αρχαιολόγους να φέρνουν στο φως νέα ευρήματα.
Το αριστούργημα αυτού του αρχαιολογικού χώρου δεν είναι όμως οι πήλινοι στρατιώτες, αλλά τα 2 ορειχάλκινα συμπλέγματα που βρέθηκαν δίπλα στο μαυσωλείο του αυτοκράτορα και αναπαριστούν τη βασιλική άμαξα και τη συνοδεία της. Θεωρούνται οι πιο ολοκληρωμένες καλλιτεχνικές κατασκευές από χαλκό του αρχαίου κόσμου και έχουν καταχωρηθεί στην εθνική λίστα με τα 64 αντικείμενα που απαγορεύεται δια παντός να βγουν εκτός κινεζικού εδάφους (για περιοδείες, εκθέσεις κλπ. Οι πήλινοι στρατιώτες αντίθετα, που τους έχουν και μπόλικους, έχουν κοσμήσει κατά καιρούς τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου προκαλώντας πραγματική φρενίτιδα επισκεψιμότητας).
Και μιας και το ‘φερε η κουβέντα, το μαυσωλείο του πρώτου Κινέζου αυτοκράτορα, βρίσκεται στα 3 χιλιόμετρα από τον πήλινο στρατό, είναι ένας πυραμιδοειδής λόφος που ακόμα δεν έχει ανασκαφεί και όλες οι πληροφορίες λένε ότι είναι ασύλητος! Ιντιάνα Τζόουνς του φόρουμ, σπεύσατε!
Μετά τον πήλινο στρατό, επέστρεψα στο Σιάν και έκανα μια ωραία βόλτα στην μουσουλμανική συνοικία πριν γυρίσω στο ξενοδοχείο. Λίγο πριν κοιμηθώ, ανοίγω την τηλεόραση. Τα κρατικά κανάλια, σε ένα παράλληλο, δικό τους σύμπαν, γιόρταζαν την εργατική πρωτομαγιά με στρατιωτικές χορωδίες, και προγράμματα σοβιετικής αισθητικής δεκαετίας 1970. Μόνο που τη θέση των ευτυχισμένων αγροτών με τα δρεπάνια και των εργατών στη χαλυβουργία, είχαν πάρει αυτόματα ρομπότ αυτοκινητοβιομηχανίας και μοντέρνα εργαστήρια υπερυψηλής τεχνολογίας. Και μια απίστευτη πλημμυρίδα περηφάνιας και ευτυχίας που ήμουν πολύ κουρασμένος να τη συμμεριστώ. Κλείνω την TV και ξεραίνομαι στον ύπνο.
με τόσο λαμπάκι να αναβοσβήνει, μια επιληψία την παθαίνεις, έτσι στα γρήγορα...
«sorry…out, excuse me…out, I want OUT»...
Hπρώτη μου γνωριμία με το Σιάν ήταν ένα απίστευτο στριμωξίδι στο μετρό από τον Σιδηροδρομικό σταθμό μέχρι το κέντρο. Σκηνές που βλέπουμε στα ντοκυμαντέρ με τους γαντοφόρους υπαλλήλους που παστώνουν τους επιβάτες μέσα στα βαγόνια έζησα, έτσι για καλωσόρισμα στην πόλη. Φωνές, κακό και πανικός: οι Κινέζοι που δεν φημίζονται για τους καλούς τους τρόπους άρχισαν να μπουκάρουν μέσα στο βαγόνι πριν αποβιβαστώ. Φωνάζω, σπρώχνω και με πολύ κόπο βγαίνω από τη μισόκλειστη πόρτα, προσπαθώντας να ξεσφηνώσω και το μπακ-πακ μου που παραλίγο να συνέχιζε το ταξίδι μονάχο του μέσα στο τρένο. Ήταν Πρωτομαγιά, εθνική τριήμερη αργία στη χώρα, και μιλιούνια επισκέπτες είχαν έρθει για citytour στην αρχαία πρωτεύουσα της Κίνας.
Τώρα πια βέβαια, μόνο αρχαία πόλη δεν θα πεις το Σιάν. Μοντέρνοι ουρανοξύστες, λεωφόροι και ιστορικά μνημεία να έχουν καταντήσει νησίδες απομονωμένες μέσα σε κυκλικούς κόμβους ταχείας κυκλοφορίας, αυτή είναι η σημερινή εικόνα της πόλης.
Σύγχρονο αστικό τοπίο, σε καμία όμως περίπτωση άσχημο. Το αντίθετο! Το Σιάν μου φάνηκε πολύ όμορφο, περιποιημένο, μοντέρνο και άκρως νεανικό! Είναι από τις μεγαλύτερες πανεπιστημιουπόλεις της χώρας και αυτό φαίνεται από τις παρέες που περπατούν στους δρόμους και τα νεανικά συγκροτήματα που παίζουν μουσική στις διασταυρώσεις και στις πλατείες.
Μια ατμόσφαιρα Ιαπωνίας, με τις γιγαντο-οθόνες και τα έξαλλα νεανικά ντυσίματα ήταν διάχυτη στην κεντρική πλατεία της πόλης, ανάμεσα στα ιστορικά κτήρια drum και bell tower, που τη νύχτα φωταγωγούνται με τον πιο φαντασμαγορικό τρόπο!
Ξενοδοχείο
Η μεγαλύτερη οικονομική ευκαιρία που πέτυχα σε όλο το ταξίδι! Έκλεισα μέσω booking με μόλις 35 ευρώ για 2 μέρες, στο Xi’an Toyoo Hotel σε τοποθεσία που δεν θα μπορούσε να είναι βολικότερη. Κεντρικότατο, δίπλα στο μετρό και 2 βήματα από τη μουσουλμανική συνοικία. Το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Μουσουλμανική Συνοικία
Είναι το επίκεντρο της ακμάζουσας μουσουλμανικής μειονότητας της πόλης. Εδώ θα δείτε κινεζούλες με μαντίλες και άντρες με άσπρα σκουφάκια. Μέχρι εκεί. Το Ισλάμ στο Σιάν μου φάνηκε πολύ λάιτ σε γενικές γραμμές.
μμμμ!!! γατούλι θα φάμε σήμερα..,
Θα μπορούσε κάποιος να την χαρακτηρίσει ως την «παλιά πόλη» του Σιάν, αν και δεν θα πας στη μουσουλμανική γειτονιά για την αρχιτεκτονική των κτηρίων, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι θαμμένη μέσα σε ένα συνονθύλευμα από εμπορεύματα, δίσκους με φαγητά και πολύχρωμες πινακίδες νέον που αναβοσβήνουν, συνθέτοντας ένα πραγματικά ντελιριακό περιβάλλον!
Αν και σκοπεύω να γράψω ξεχωριστό κεφάλαιο για το φαγητό, δεν γίνεται να μην αναφερθώ σε αυτό, γιατί όλη η μουσουλμανική συνοικία είναι ουσιαστικά μία τεράστια κουζίνα! Εδώ το αρνί είναι ο απόλυτος άρχοντας! Χιλιάδες σουβλάκια ετοιμάζονται επιτόπου και ψήνονται σε κάτι περίεργες, κινέζικης εμπνεύσεως ψησταριές που ξερνοβολούν φλόγες από τα πλαϊνά ανοίγματα και σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί δεν έχουν ακόμα εκραγεί.
Θα δείτε ολόκληρα αρνιά κρεμασμένα από το τσιγκέλι, να ξεψαχνίζονται μπροστά στα μάτια σας και να αποκαλύπτεται σιγά – σιγά αυτούσιος ο σκελετός, ο οποίος και παραμένει εκεί ως τρόπαιο του καταστήματος.
Όπου και να έστρεφες το κεφάλι, έβλεπες πυκνούς ατμούς να ξεχύνονται μέσα από βαθιά καζάνια.
Πιο κάτω, δύο άντρες χτυπούσαν εναλλάξ με βαριά ξύλινα σφυριά ένα σφιχτό κολλώδες υλικό το οποίο φρόντιζαν να το πασπαλίζουν σε τακτά διαστήματα με ξηρούς καρπούς. Αφού το «έλιωναν» στο χτύπημα, το τεμάχιζαν σε κυβάκια και έφτιαχναν λαχταριστά λουκουμάκια.
Παραδίπλα, τεράστια ψωμιά σε σχήμα πίτσας με μια παχιά στώση από ηλιόσπορους επάνω.
Και ΚΟΣΜΟΣ! Υπήρχαν σοκάκια που απλά έκανες μεταβολή και έφευγες γιατί είχαν μπλεχτεί τρίκυκλα, ποδήλατα και πεζοί και είχαν όλοι ακινητοποιηθεί!
Η μουσουλμανική γειτονιά είναι μια πραγματική τροφή για τις αισθήσεις! Δεν χορταίνεις να ρουφάς εικόνες, μυρουδιές και γεύσεις οι οποίες σου προσφέρονται άπληστα και καταιγιστικά.
Είχα σκοπό τη δεύτερη μέρα, μετά τον πήλινο στρατό, να επισκεφτώ ιστορικές παγόδες στη νότια πλευρά της πόλης. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, τις διέγραψα απ’ το πρόγραμμα και ξαναπήγα στη μουσουλμανική συνοικία. Τόσο πολύ μου άρεσε η όλη ατμόσφαιρα εκεί και ήθελα να την ξαναζήσω.
GrandMosque
Στην καρδιά της Μουσουλμανικής συνοικίας είναι το ιστορικό, 600 ετών, Μεγάλο Τζαμί. Στις αυλές και στους κήπους του έχεις την ευκαιρία να ξεφύγεις λίγο από τον πανζουρλισμό και την πολυκοσμία των γύρω δρόμων και να χαλαρώσεις. Τίποτα βέβαια δεν θυμίζει ότι βρίσκεσαι σε ισλαμικό τέμενος. Κινέζικες πύλες, σκαλιστοί δράκοι, επικλινείς στέγες και μιναρές σε σχήμα παγόδας. Πιο κινέζικο, πεθαίνεις! Μόνο η αίθουσα προσευχής με το πράσινο χαλί και τους γονατισμένους πιστούς, μερικές επιγραφές στα αραβικά και οι προσευχές που ακούγονταν από τα μεγάφωνα, θύμιζαν ισλαμική θρησκεία.
Η κρήνη καθαρμού του Μεγάλου Τζαμιού!!!
Συμπεράσματα.
Το Σιαν είναι μία άκρως ενδιαφέρουσα πόλη που θέλει τουλάχιστον 3 γεμάτες ημέρες παραμονής για να μην την αδικήσεις. Εμένα, στόχος μου ήταν βεβαίως ο πήλινος στρατός. Θα ήθελα όμως να κάτσω μια ημέρα παραπάνω να δω και τα υπόλοιπα μνημεία της πόλης, τα τείχη και το Ιστορικό Μουσείο που είναι κορυφαίας καλλιτεχνικής και ιστορικής σημασίας. Μην ξεχνάμε, ότι εδώ ενοποιήθηκαν για πρώτη φορά οι διάφορες φυλές που εξελίχθηκαν στη συνέχεια στο κινεζικό έθνος.
Παράλληλα είναι μια πόλη ζωντανή, νεανική, μοντέρνα που χαίρεσαι απλά και μόνο να περπατάς τα φαρδιά, σκιερά πεζοδρόμια, χαζεύοντας μοντέρνες βιτρίνες και τρώγοντας δροσερά κομμάτια καρπούζι με μόλις 30 λεπτά απ’ τον πλανόδιο.
Πήλινος Στρατός
Στα 20 χιλιόμετρα απόσταση από το Σιάν μπήκε η πινέζα στον χάρτη. Ναι, ήμουν κι εγώ εκεί!
Φρόντισα από τις 7 το πρωί να είμαι στην ουρά έξω από τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης για να πάρω το λεωφορείο που θα με πήγαινε μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο (οδηγίες έχω γράψει σε προηγούμενο κεφάλαιο). Ο κόσμος πολύς, αλλά και η οργάνωση υποδειγματική! Δεκάδες λεωφορεία περίμεναν στη σειρά, τα οποία γέμιζαν και έφευγαν χωρίς καθυστέρηση. Μπράβο, λέω, πολύ αρχαιολάτρες οι Κινέζοι! Ναι, θα θελα! Το λεωφορείο άδειασε στην κυριολεξία στα μισά της διαδρομής σε ένα καινούργιο πολυθεματικό κέντρο που συνδύαζε καταστήματα, καφετέριες, σπα και διάφορες άλλες ψυχαγωγικές αμερικανιές. Καμιά δεκαριά φυτουκλάκια μόνο συνεχίσαμε μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο. Για να φτάσεις στο ψητό πρέπει να περπατήσεις κανά 20λεπτο, στο τέλος όμως αποζημιώνεσαι και με το παραπάνω!
3 τεράστια υπόστεγα προστατεύουν ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα της αρχαιότητας. 8000 φιγούρες σε φυσικό μέγεθος, ένας ολόκληρος στρατός από πολεμιστές, τοξοβόλους, ιππείς, αξιωματικούς, είναι όλοι εκεί, άλλοι παρατεταγμένοι σε οργανωμένες σειρές, άλλοι μισοθαμμένοι ακόμα στο χώμα, άλλοι πίσω από γυάλινες προθήκες να βγείτε μαζί φωτογραφία παρεάκι.
Μην περιμένετε τον ρεαλισμό, την πλαστικότητα και την ομορφιά των ελληνικών αγαλμάτων που φιλοτεχνήθηκαν την ίδια χρονολογική περίοδο με τον πήλινο στρατό (περίπου το 200 πΧ.) Οι κινέζοι στρατιώτες είναι χοντροκομμένοι, με πόδια σαν μπουκάλες πετρογκάζ και κορμό σαν φιγούρες playmobil. Μεγαλύτερη προσοχή στη λεπτομέρεια έχει δοθεί στα κεφάλια, τα οποία είναι πιο φροντισμένα, το καθένα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που το καθιστά μοναδικό σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Αυτό που πάνω απ’ όλα εντυπωσιάζει τον επισκέπτη, είναι ο ασύλληπτος αριθμός αυτών των αγαλμάτων, αλλά και το όλο σκηνικό της ανασκαφής στα 10 μέτρα κάτω από το επίπεδο του εδάφους, με τα καρότσια να μεταφέρουν χώμα και τους αρχαιολόγους να φέρνουν στο φως νέα ευρήματα.
Το αριστούργημα αυτού του αρχαιολογικού χώρου δεν είναι όμως οι πήλινοι στρατιώτες, αλλά τα 2 ορειχάλκινα συμπλέγματα που βρέθηκαν δίπλα στο μαυσωλείο του αυτοκράτορα και αναπαριστούν τη βασιλική άμαξα και τη συνοδεία της. Θεωρούνται οι πιο ολοκληρωμένες καλλιτεχνικές κατασκευές από χαλκό του αρχαίου κόσμου και έχουν καταχωρηθεί στην εθνική λίστα με τα 64 αντικείμενα που απαγορεύεται δια παντός να βγουν εκτός κινεζικού εδάφους (για περιοδείες, εκθέσεις κλπ. Οι πήλινοι στρατιώτες αντίθετα, που τους έχουν και μπόλικους, έχουν κοσμήσει κατά καιρούς τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου προκαλώντας πραγματική φρενίτιδα επισκεψιμότητας).
Και μιας και το ‘φερε η κουβέντα, το μαυσωλείο του πρώτου Κινέζου αυτοκράτορα, βρίσκεται στα 3 χιλιόμετρα από τον πήλινο στρατό, είναι ένας πυραμιδοειδής λόφος που ακόμα δεν έχει ανασκαφεί και όλες οι πληροφορίες λένε ότι είναι ασύλητος! Ιντιάνα Τζόουνς του φόρουμ, σπεύσατε!
Μετά τον πήλινο στρατό, επέστρεψα στο Σιάν και έκανα μια ωραία βόλτα στην μουσουλμανική συνοικία πριν γυρίσω στο ξενοδοχείο. Λίγο πριν κοιμηθώ, ανοίγω την τηλεόραση. Τα κρατικά κανάλια, σε ένα παράλληλο, δικό τους σύμπαν, γιόρταζαν την εργατική πρωτομαγιά με στρατιωτικές χορωδίες, και προγράμματα σοβιετικής αισθητικής δεκαετίας 1970. Μόνο που τη θέση των ευτυχισμένων αγροτών με τα δρεπάνια και των εργατών στη χαλυβουργία, είχαν πάρει αυτόματα ρομπότ αυτοκινητοβιομηχανίας και μοντέρνα εργαστήρια υπερυψηλής τεχνολογίας. Και μια απίστευτη πλημμυρίδα περηφάνιας και ευτυχίας που ήμουν πολύ κουρασμένος να τη συμμεριστώ. Κλείνω την TV και ξεραίνομαι στον ύπνο.
