LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.521
- Likes
- 7.773
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Την επομένη το πρωί στον ίδιο χώρο συνεχίζεται το φεστιβάλ. Ντόπιοι και ξένοι καταγής , πάνω στις μάντρες, τους τοίχους, στα δένδρα όλοι με τα μάτια και τις κάμερες στραμμένες στους χορευτές. Κάθε χορός αφιερωμένος εκτός απο καθεμιά από τις 9 μορφές του GURU, στη γη, στη σοδιά, στη βροχή, στα κακά πνεύματα, στους σάτυρους, στη γονιμότητα, στα πουλιά, στη ζωή, και κάθε χορός με τι δική του αμφίεση, μάσκες, μουσική αν και η χορογραφία μοιάζει η ίδια αυτό που εισπράττει ο θεατής είναι μια άλλη διάσταση της ζωής, της διασκέδασης, της πονηριάς, της προσευχής, ακόμη και του πόνου..
Από χορό σε χορό, το κενό διάστημα καλείται να συμπληρώσει μια χορωδία κοριτσιών ντυμένες με τα κira , όρθιες με το κεφάλι σκυφτό τραγουδούν ύμνους και προσευχές…Οι σάτυροι έχουν τα κέφια τους σήμερα ντυμένοι με τα πιο παρδαλά χρώματα και μάσκες κρατώντας στα χέρια αντρικά μόρια διαστάσεων ρεκόρ Γκίνες ή ελέφαντα, τριγυρνούν ανάμεσα στις γυναίκες ζητώντας χάδια , φιλιά τόσο για αυτούς οσο και για τα υπερμεγέθη πέη…,ενώ επιδίδονται και αυτοί σε κινήσεις άκρου ερωτικού περιεχομένου .. Τα γέλια είναι ασυγκράτητα να βλέπεις τις προσπάθειες των γυναικών να αποφύγουν τις επιθέσεις των σάτυρων ή να μπαίνουν δυναμικά στο παιχνίδι τους…..Πάντως στη χωρα αυτή όπως και στην Ινδία το αντρικό μόριο τυγχάνει περίσσιας περιποίησης και εκτίμησης σαν σύμβολο της συνέχισης ζωής, γιορτάζεται, υμνείται , ραντίζεται με ροδοπέταλα και αρώματα και γενικά είναι μια εικόνα ένα σύμβολο που δεν γεννά καμιά αμηχανία και υπονοούμενο.
Διάλλειμα για φαγητό και εμείς χυθήκαμε στη αγορά που έχει στηθεί στα γύρω χωράφια από πωλητές που έχουν έλθει από Νεπάλ, Θιβέτ Ινδία σε μια κούρσα επίδειξης έργων τέχνης απίστευτης ομορφιάς αλλά και απίστευτης ακρίβειας….
Ένα χωράφι έγινε ο χώρος για το πικνίκ μας με φαγητό που ο ξενοδόχος μας είχε ετοιμάσει πρωί- πρωί .., ώστε να μην χάνουμε καιρό με το να γυρνάμε πίσω το μεσημέρι…
Το απόγευμα αποφασίσαμε μια βόλτα στο χωριό και ενώ όλο το πρωί ψηθήκαμε από ένα καυτό ήλιο, ξαφνικα μας ήλθε η βροχή μα τι βροχή!!
-Ελπίζω να μην θίξαμε τον Ripoche και μας στέλνει τη θεομηνία για συμμόρφωση έτσι?
Επιστρέψαμε στη ζεστασιά του ξενοδοχείου joker hellge lodge για καφέ και κουβεντούλα στη αναμμένη σόμπα ξεφυλλίζοντας τα δεκάδες παλιά βιβλία και τουριστικούς οδηγούς που διαθέτει η βιβλιοθήκη του.. απολαμβάνοντας και το καλύτερο φαγητό και υπηρεσίες από το προσωπικό της κουζίνας από τότε που ο Νίμα ο οδηγός μας έβγαλε ρίζες εκεί, δίπλα στην όμορφη μαγείρισσα.. Το τι καζούρα έφαγε ο δόλιος δεν λέγεται.. ούτε ψήλος στο κόρφο του.. Παρόλα αυτά εκείνος εκεί και εμείς στη χλιδή.. ..την ίδια ώρα που ο Κάρμα ατάραχος αντιμετωπίζει τα αστεία μας, τα πειράγματα μας.. Ειναι εικόνα του καλού βουδιστή, πέρα από του να προσεύχεται ,να υποκλίνεται σε κάθε ναό, διατηρεί μια απίστευτη ηρεμία και γαλήνη αντιμετωπίζει τη ζωή ακόμη και τις δοκιμασίες της με ένα τρόπο τόσο διαφορετικό από αυτό που προστάζει η κοινή λογική….ειναι όπως λέει αυτός απαντώντας στη απορία μου, ο τρόπος σκέψης και πράξης της βουδιστικής θρησκείας..
Η βροχή μπορεί να σταμάτησε λίγο πριν φέξει το φως της μέρας αλλά μια πυκνή ομίχλη που σκεπάζει το τοπίο δίδοντας του μια άλλη επιβλητικότητα και μυστήριο.. που για δες σύμπτωση ταιριάζει απόλυτα με τις μαύρες πρωινές σκέψεις μου , με έφεραν με τα πόδια πάνω εδώ στο λόφο που βρίσκεται η Jαkar Dzong..
..ξεθύμανα περπατώντας γύρισα για πρωινό και τι έκπληξη , μας ανακοινώνει ο Κάρμα ότι θα περπατήσουμε ως τη Dzong!!!!!!
Αντέχεις ? ρωτούν οι καλόκαρδες… που με θεωρούν ειδος προς απόσυρση…
-Βρε εγώ πήγα και γύρισα.. δεύτερη φορά θα βγω σήμερα !
-Είπα και εγώ λέει η Μαρία, γιατι σηκώθηκες αξημέρωτα….το γάλα θα μοίραζες? .., .
Στη Dzong πολλοί ξένοι, ουρά για να μπούμε μέσα. Φαντάζομαι και ελπίζω ότι δεν θα συναντήσουμε άλλους από δαύτους στη πορεία στο βάθος της ανατολής,, όλοι σταματάνε εδώ αντε μέχρι και στο χορό του Prakar..και μετά μόνο εμείς η φύση, τα βουνά και τα μοναστήρια..
Το Prakar είναι λίγα χιλιόμετρα δυτικά από την Jakar, είναι ένα ιδιωτικό μοναστήρι που όμως δεν μπορεί από το να μην συμμετέχει στο tsechu φεστιβάλ . Ένα ξύλινο κρεμαστό γεφύρι σε οδηγεί στο μοναστήρι που όταν φτάσαμε εμείς οι μοναχοί χόρευαν το χορό των μαύρων καπέλων.. Και εδώ οι φιγούρες, τα θέματα η μουσική , οι σάτυροι , οι στριγκλιές των απονήρευτων η πονηρών κορασίδων, τα τολμηρά πειράγματα από τις πεπειραμένες δυτικές ήταν ίδια με αυτά στη Jakar..
Για μεσημέρι πικνίκ σε ένα λόφο με μόνη δροσιά τη σκιά από τις χιλιάδες σημαίες προσευχής.. ,καλό φαί, χαλάρωση, ανέκδοτα ,γέλια ζεστή παρέα..
Από χορό σε χορό, το κενό διάστημα καλείται να συμπληρώσει μια χορωδία κοριτσιών ντυμένες με τα κira , όρθιες με το κεφάλι σκυφτό τραγουδούν ύμνους και προσευχές…Οι σάτυροι έχουν τα κέφια τους σήμερα ντυμένοι με τα πιο παρδαλά χρώματα και μάσκες κρατώντας στα χέρια αντρικά μόρια διαστάσεων ρεκόρ Γκίνες ή ελέφαντα, τριγυρνούν ανάμεσα στις γυναίκες ζητώντας χάδια , φιλιά τόσο για αυτούς οσο και για τα υπερμεγέθη πέη…,ενώ επιδίδονται και αυτοί σε κινήσεις άκρου ερωτικού περιεχομένου .. Τα γέλια είναι ασυγκράτητα να βλέπεις τις προσπάθειες των γυναικών να αποφύγουν τις επιθέσεις των σάτυρων ή να μπαίνουν δυναμικά στο παιχνίδι τους…..Πάντως στη χωρα αυτή όπως και στην Ινδία το αντρικό μόριο τυγχάνει περίσσιας περιποίησης και εκτίμησης σαν σύμβολο της συνέχισης ζωής, γιορτάζεται, υμνείται , ραντίζεται με ροδοπέταλα και αρώματα και γενικά είναι μια εικόνα ένα σύμβολο που δεν γεννά καμιά αμηχανία και υπονοούμενο.
Διάλλειμα για φαγητό και εμείς χυθήκαμε στη αγορά που έχει στηθεί στα γύρω χωράφια από πωλητές που έχουν έλθει από Νεπάλ, Θιβέτ Ινδία σε μια κούρσα επίδειξης έργων τέχνης απίστευτης ομορφιάς αλλά και απίστευτης ακρίβειας….
Ένα χωράφι έγινε ο χώρος για το πικνίκ μας με φαγητό που ο ξενοδόχος μας είχε ετοιμάσει πρωί- πρωί .., ώστε να μην χάνουμε καιρό με το να γυρνάμε πίσω το μεσημέρι…
Το απόγευμα αποφασίσαμε μια βόλτα στο χωριό και ενώ όλο το πρωί ψηθήκαμε από ένα καυτό ήλιο, ξαφνικα μας ήλθε η βροχή μα τι βροχή!!
-Ελπίζω να μην θίξαμε τον Ripoche και μας στέλνει τη θεομηνία για συμμόρφωση έτσι?
Επιστρέψαμε στη ζεστασιά του ξενοδοχείου joker hellge lodge για καφέ και κουβεντούλα στη αναμμένη σόμπα ξεφυλλίζοντας τα δεκάδες παλιά βιβλία και τουριστικούς οδηγούς που διαθέτει η βιβλιοθήκη του.. απολαμβάνοντας και το καλύτερο φαγητό και υπηρεσίες από το προσωπικό της κουζίνας από τότε που ο Νίμα ο οδηγός μας έβγαλε ρίζες εκεί, δίπλα στην όμορφη μαγείρισσα.. Το τι καζούρα έφαγε ο δόλιος δεν λέγεται.. ούτε ψήλος στο κόρφο του.. Παρόλα αυτά εκείνος εκεί και εμείς στη χλιδή.. ..την ίδια ώρα που ο Κάρμα ατάραχος αντιμετωπίζει τα αστεία μας, τα πειράγματα μας.. Ειναι εικόνα του καλού βουδιστή, πέρα από του να προσεύχεται ,να υποκλίνεται σε κάθε ναό, διατηρεί μια απίστευτη ηρεμία και γαλήνη αντιμετωπίζει τη ζωή ακόμη και τις δοκιμασίες της με ένα τρόπο τόσο διαφορετικό από αυτό που προστάζει η κοινή λογική….ειναι όπως λέει αυτός απαντώντας στη απορία μου, ο τρόπος σκέψης και πράξης της βουδιστικής θρησκείας..
Η βροχή μπορεί να σταμάτησε λίγο πριν φέξει το φως της μέρας αλλά μια πυκνή ομίχλη που σκεπάζει το τοπίο δίδοντας του μια άλλη επιβλητικότητα και μυστήριο.. που για δες σύμπτωση ταιριάζει απόλυτα με τις μαύρες πρωινές σκέψεις μου , με έφεραν με τα πόδια πάνω εδώ στο λόφο που βρίσκεται η Jαkar Dzong..
..ξεθύμανα περπατώντας γύρισα για πρωινό και τι έκπληξη , μας ανακοινώνει ο Κάρμα ότι θα περπατήσουμε ως τη Dzong!!!!!!
Αντέχεις ? ρωτούν οι καλόκαρδες… που με θεωρούν ειδος προς απόσυρση…
-Βρε εγώ πήγα και γύρισα.. δεύτερη φορά θα βγω σήμερα !
-Είπα και εγώ λέει η Μαρία, γιατι σηκώθηκες αξημέρωτα….το γάλα θα μοίραζες? .., .
Στη Dzong πολλοί ξένοι, ουρά για να μπούμε μέσα. Φαντάζομαι και ελπίζω ότι δεν θα συναντήσουμε άλλους από δαύτους στη πορεία στο βάθος της ανατολής,, όλοι σταματάνε εδώ αντε μέχρι και στο χορό του Prakar..και μετά μόνο εμείς η φύση, τα βουνά και τα μοναστήρια..
Το Prakar είναι λίγα χιλιόμετρα δυτικά από την Jakar, είναι ένα ιδιωτικό μοναστήρι που όμως δεν μπορεί από το να μην συμμετέχει στο tsechu φεστιβάλ . Ένα ξύλινο κρεμαστό γεφύρι σε οδηγεί στο μοναστήρι που όταν φτάσαμε εμείς οι μοναχοί χόρευαν το χορό των μαύρων καπέλων.. Και εδώ οι φιγούρες, τα θέματα η μουσική , οι σάτυροι , οι στριγκλιές των απονήρευτων η πονηρών κορασίδων, τα τολμηρά πειράγματα από τις πεπειραμένες δυτικές ήταν ίδια με αυτά στη Jakar..
Για μεσημέρι πικνίκ σε ένα λόφο με μόνη δροσιά τη σκιά από τις χιλιάδες σημαίες προσευχής.. ,καλό φαί, χαλάρωση, ανέκδοτα ,γέλια ζεστή παρέα..
Attachments
Last edited by a moderator:
Ευχαριστω πολυ παιδια..ειπα να αφησω λιγο την Αιθιοπια γιατι ειναι λιγο πικρα και μου ηλθε στο νου το Μπουταν που ετσι και αλλιως ηταν μια εκδρομη χαρουμενη και απολαυστικη και κυριως αξεχαστη....
