LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.683
- Likes
- 9.016
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
..Τετράωρο έκλεινε και η ανηφόρα δεν έλεγε να τελειώσει…Επιτέλους διακρίνω μια άπλα και σταματώ υποχρεωτικά να πάρω βαθιά ανάσα.., οι δεσποινίδες άφαντος!!! , λες και τους έβαλαν νέφτι…Σηκώνω το βλέμμα και βλέπω το Κάρμα να με περιμένει πιο πάνω, βεβαιώνοντας με ότι σε λίγο αρχίζει η κατηφόρα…
ΑΑΑΑ ρε γλέντιαααααα σκεφτομαι …
Από τη κορυφή του λόφου βλέπουμε τη κοιλάδα Samtengang να απλώνεται κάτω και ένα ποτάμι να διασχίζει τα χωράφια και τα σπίτια που είναι χτισμένα στο κέντρο της κοιλάδας αυτής…Εδώ λέει υπάρχουν περιοχές που ο κόσμος χτίζει τα σπίτια η σε κοιλάδα η σε κορυφές και αυτό έχει να κάνει όχι μόνο με το ποια φυλή κατοικεί , αλλά το είδος της καλλιέργειας , το έδαφος και γενικά οι καιρικές συνθήκες.
Ένα πολύ παλιό διώροφο μοναστήρι το Dangkega βρέθηκε στο δρόμο μας, τόσο παλιό και ερειπωμένο με τρύπια πατώματα και μισογκρεμισμένους τοίχους που σε κάθε βήμα μας θαρρείς που θα σωριάζονταν αλλά όμως κατοικείται από μοναχούς και μικρούς βουδιστές φοιτητές.
Το να γίνει βουδιστής φοιτητής ένα αγόρι είναι εύκολο αλλά και μια λύση για τους φτωχούς γονείς, αφού το παιδί τους από ηλικία 2-3 χρόνων μπορεί εγκαταλείποντας την οικογένεια να εγκλειστεί σε μοναστήρι για 5 χρόνια , να υπηρετεί το Βούδα και τους γηραιότερους μοναχούς, σπουδάζοντας και συγχρόνως μαθαίνοντας ανάγνωση και γραφή….αν μετά από την πενταετή αυτή μοναχική ζωή που κάποτε ‘ήταν και υποχρεωτική, ο νέος ανακαλύψει ότι έχει έφεση για ασκητισμό μπορεί να παραμείνει στο ίδιο η σε άλλο μοναστήρι ισοβίως…….Η εξασφάλιση του προς τα ζην γίνεται η με δωρεές , προσφορές από τους πιστούς, αλλά και ζητιανεύοντας λίγο ρύζι και τροφή που ποτέ κανείς δεν αρνείται, γιατι λέει είναι σαν να αρνούνται φαγητό στο ίδιο το Βούδα πράγμα αδιανόητο για ένα ευσεβή πιστό…
Πήρα την εκδίκηση μου με το που άρχισε η κατηφόρα που ως γνωστόν είναι το δυνατό μου σημείο.. και δώστου κατρακύλα μέσα από χωράφια, τάφρους ερημόσπιτα, φτάνω στο ποτάμι όπου οι βοηθοί έστηνα τις σκηνές. Με το που με βλέπει ο μάγειρας έκπληκτος λέει.. α εσύ εισαι? εσύ πρώτη?
Ναι εγώ.., γιατί άλλον περίμενες??
Χαμογελά εκείνος και κοιτά πέρα μπας και διακρίνει το πυροβολικό της πεζοπορίας αλλά που…εκείνες άφαντες…
Κατεβαίνω στο ποτάμι να διώξω από πάνω μου τη σκόνη και τον ιδρώτα παρά τις φωνές των οδηγών ότι υπάρχουν φίδια.. Οπλίζομαι με μια μαγκούρα και χτυπώντας δυνατά με το ένα χέρι το νερό για να απομακρύνω τα φίδια, εφεύρεση στιγμιαία και ίσως μη ενδεδειγμένη , βουτώ με τα ρούχα και γεύομαι το πιο δροσιστικό και τονωτικό μπάνιο από τότε που ήλθαμε εδώ…Καθαρή, λουσμένη και αλλαγμένη ανέβηκα πάλι στο χωράφι και ανακαλύπτω ότι έχουν αρχίσει να μετακομίζουν τις σκηνές αλλού γιατι πολλά φίδια εμφανίστηκαν και δολοφονήθηκαν κάμποσα επίσης. Με τα κατσαρολικα και καλάθια στα χέρια συμμετείχα στη μετακόμιση διεκδικώντας ένα ζεστό καφέ πριν το τελικό στήσιμο της τέντας κουζίνας.. Άρχισε το στήσιμο των σκηνών και της σκηνής τουαλέτας που θέλει μια πιο προσεγμένη ας την πούμε αρχιτεκτονική….
Είχαμε ανάψει και τη φωτιά κλέβοντας και ξερά ξυλάκια από το φραχτη για προσάναμμα, όταν έσκασαν μύτη οι κοπέλες με την Σόναμ που καθυστέρησαν πάρα μα πάρα πολύ αφού είχαν ακολουθήσει το ακριβές μονοπάτι…..
Σήμερα ο μάγειρας έδωσε ρέστα, σαν να βρίσκονταν σε διαγωνισμό για το χρυσό σκούφο.. α και ναταν η Βέφα η ο Γιαμαλακης από μια μεριά!!!!!!!!
Εκτός από τα μανιτάρια σε όλες τις πιθανές μαγειρευτικές εκδόσεις, είχαμε για αρχή σούπα ντομάτας με κρουτόν και για ψωμί μια πίτα με ντομάτα διπλωμένη φιόγκο και ελαφρά τηγανισμένη, ενω στη συνέχεια γλυκόξινο κρέας με νουντλς και τηγανιτό ρύζι με σταφίδες και στο τέλος μας παρουσίασε μια μπάλα από αλουμινόχαρτο με καρφωμένα πάνω της ξυλάκια από τσέρι και τυρί…
Εεεεεε μετά από αυτά ένα θερμό χειροκρότημα ., ήταν το ελάχιστο..
Η βραδιά μας βρήκε αγκαλιά με φωτιά και με μια κούπα τσάι, με ιστοριουλες , ανέκδοτα και γέλια που μας άκουγαν από τα απέναντι αγροτόσπιτα..
Δεν νιώσαμε απόψε το ίδιο κρύο γιατι είχαμε κατέβει αρκετά σε υψόμετρο και το βράδυ κύλησε ήρεμα και ομαλά.. Το πρωί έξω από τη τέντα μας περίμεναν οι καθιερωμένοι κουβάδες ζεστού νερού για το πρωινό πλύσιμο…Γευτήκαμε το ζεστό γάλα που μας έφερε ο χωρικός που είναι και ιδιοκτήτης του χωραφιού που κατασκηνώσαμε και από κουβέντα στη κουβέντα πήγε 9 το πρωί και δεν είχαμε ακόμη ξεκινήσει τη πορεία μας…Στη σημερινή πορεία είχαμε μια αναπάντεχη συνάντηση. Έξω από το Sha γύρω από μια λίμνη βρήκαμε 700 μαθητές με τους δασκάλους τους σε ένα πικνικ πριν τις χειμερινές τους διακοπές .., διακοπές που επιβάλλονται αφού σε λίγο καιρό τα χιόνια θα έχουν σκεπάσει τα πάντα και φυσικά δεν είναι δυνατή η πρόσβαση σε σχολεία.. Τα καζάνια το φαγητό πάνε και έρχονται με φορτωμένα άλογα και καρότσια και ο χορός έχει ανάψει για τα καλά.. Δοκιμάσαμε από το φαγητό και το τσάι, λυσσάξαμε στο φωτογραφικό σαφάρι έως που οι μηχανές σταμάτησαν να δουλεύουν, νεκρές από έλλειψη μπαταρίας και ευχόμαστε να μην συναντήσουμε παρακάτω άλλη ομορφιά ψυχής και τοπίου που να ζητά φωτογραφία….Σήμερα είναι η τελευταία μέρα του trekking και απόψε εκτός από του θα απλώσουμε τα κόκαλα μας σε μαλακό ελπίζω στρώμα, θα μπορούμε και να φορτίσουμε τις μηχανές.. Τα 15 χιλιόμετρα κατηφόρας ήταν piece of cake, και φτάνοντας Chhuzomsa στο σημείο που μας περίμεναν τα αυτοκίνητα πάλι με γουρλωμένα μάτια ο βοηθός αναφωνεί..
You!!!!!!!!! Again!!!!!!!!!
ΑΑ δε θα με σκάσεις εσύ έτσι? Είναι να κερδίσει ο πρώτος κάτι και δεν θες να μου το δώσεις?
--NOOO mam…
-Πάλι καλά .
Ηλθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε μάγειρους, βοηθούς , οδηγούς και η συγκίνηση ήταν έντονη..
-Μαμ από μικρό παιδί ονειρευόμουνα να γίνω μάγειρας και να ακολουθώ ξένους , ήταν η μόνη ευκαιρία να γνωρίσω άλλο κόσμο , να μάθω για τον κόσμο έξω από τη χωρα μου.. να ακούω ιστορίες να μάθω μια άλλη γλώσσα, ξέρεις δεν είχα αρκετά λεφτά να πάω Καλκούτα να σπουδάσω και αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κερδίζω ψωμί και γνώσεις.. Αφήσαμε πίσω μας τη επί 4 ημερών σπουδαία και δυνατή παρέα και πήραμε το δρόμο για Phobjikha valley.,,,. , δυτικά της μαύρης οροσειράς,., Τα μαύρα βουνά , γυμνά από κάθε πρασινάδα θεωρείται το πιο σπουδαίο πάρκο άγριας ζωής της χώρας.
Μαύρα βουνά λοιπόν, δύσκολο ανέβασμα ως τα 3000 μέτρα που είναι το πέρασμα Pele La,και ένα στομάχι κουβάρι που με το ζόρι τα vertigo-vomexπροσπαθούν να ηρεμήσουν.. Εκεί ψηλά λοιπόν στο μοναδικό καφέ ολόκληρης της περιοχής , εκτός από τα σωθικά μας , αφήσαμε και τη ματιά μας καρφωμένη σε ένα κάδρο της βασιλικής οικογένειας που βλέπαμε για πρώτη φορά…
-Βρε τι είναι τούτος ο κούκλος?
-Ο βασιλιάς μας ..λέει ο Κάρμα..
Πράγματι ένας κούκλος ο πατέρας και ο γιός καρακούκλος…
.. Εμ τέτοιο βασιλιά θα ήθελα και εγώ…
ΑΑΑΑ ρε γλέντιαααααα σκεφτομαι …
Από τη κορυφή του λόφου βλέπουμε τη κοιλάδα Samtengang να απλώνεται κάτω και ένα ποτάμι να διασχίζει τα χωράφια και τα σπίτια που είναι χτισμένα στο κέντρο της κοιλάδας αυτής…Εδώ λέει υπάρχουν περιοχές που ο κόσμος χτίζει τα σπίτια η σε κοιλάδα η σε κορυφές και αυτό έχει να κάνει όχι μόνο με το ποια φυλή κατοικεί , αλλά το είδος της καλλιέργειας , το έδαφος και γενικά οι καιρικές συνθήκες.
Ένα πολύ παλιό διώροφο μοναστήρι το Dangkega βρέθηκε στο δρόμο μας, τόσο παλιό και ερειπωμένο με τρύπια πατώματα και μισογκρεμισμένους τοίχους που σε κάθε βήμα μας θαρρείς που θα σωριάζονταν αλλά όμως κατοικείται από μοναχούς και μικρούς βουδιστές φοιτητές.
Το να γίνει βουδιστής φοιτητής ένα αγόρι είναι εύκολο αλλά και μια λύση για τους φτωχούς γονείς, αφού το παιδί τους από ηλικία 2-3 χρόνων μπορεί εγκαταλείποντας την οικογένεια να εγκλειστεί σε μοναστήρι για 5 χρόνια , να υπηρετεί το Βούδα και τους γηραιότερους μοναχούς, σπουδάζοντας και συγχρόνως μαθαίνοντας ανάγνωση και γραφή….αν μετά από την πενταετή αυτή μοναχική ζωή που κάποτε ‘ήταν και υποχρεωτική, ο νέος ανακαλύψει ότι έχει έφεση για ασκητισμό μπορεί να παραμείνει στο ίδιο η σε άλλο μοναστήρι ισοβίως…….Η εξασφάλιση του προς τα ζην γίνεται η με δωρεές , προσφορές από τους πιστούς, αλλά και ζητιανεύοντας λίγο ρύζι και τροφή που ποτέ κανείς δεν αρνείται, γιατι λέει είναι σαν να αρνούνται φαγητό στο ίδιο το Βούδα πράγμα αδιανόητο για ένα ευσεβή πιστό…
Πήρα την εκδίκηση μου με το που άρχισε η κατηφόρα που ως γνωστόν είναι το δυνατό μου σημείο.. και δώστου κατρακύλα μέσα από χωράφια, τάφρους ερημόσπιτα, φτάνω στο ποτάμι όπου οι βοηθοί έστηνα τις σκηνές. Με το που με βλέπει ο μάγειρας έκπληκτος λέει.. α εσύ εισαι? εσύ πρώτη?
Ναι εγώ.., γιατί άλλον περίμενες??
Χαμογελά εκείνος και κοιτά πέρα μπας και διακρίνει το πυροβολικό της πεζοπορίας αλλά που…εκείνες άφαντες…
Κατεβαίνω στο ποτάμι να διώξω από πάνω μου τη σκόνη και τον ιδρώτα παρά τις φωνές των οδηγών ότι υπάρχουν φίδια.. Οπλίζομαι με μια μαγκούρα και χτυπώντας δυνατά με το ένα χέρι το νερό για να απομακρύνω τα φίδια, εφεύρεση στιγμιαία και ίσως μη ενδεδειγμένη , βουτώ με τα ρούχα και γεύομαι το πιο δροσιστικό και τονωτικό μπάνιο από τότε που ήλθαμε εδώ…Καθαρή, λουσμένη και αλλαγμένη ανέβηκα πάλι στο χωράφι και ανακαλύπτω ότι έχουν αρχίσει να μετακομίζουν τις σκηνές αλλού γιατι πολλά φίδια εμφανίστηκαν και δολοφονήθηκαν κάμποσα επίσης. Με τα κατσαρολικα και καλάθια στα χέρια συμμετείχα στη μετακόμιση διεκδικώντας ένα ζεστό καφέ πριν το τελικό στήσιμο της τέντας κουζίνας.. Άρχισε το στήσιμο των σκηνών και της σκηνής τουαλέτας που θέλει μια πιο προσεγμένη ας την πούμε αρχιτεκτονική….
Είχαμε ανάψει και τη φωτιά κλέβοντας και ξερά ξυλάκια από το φραχτη για προσάναμμα, όταν έσκασαν μύτη οι κοπέλες με την Σόναμ που καθυστέρησαν πάρα μα πάρα πολύ αφού είχαν ακολουθήσει το ακριβές μονοπάτι…..
Σήμερα ο μάγειρας έδωσε ρέστα, σαν να βρίσκονταν σε διαγωνισμό για το χρυσό σκούφο.. α και ναταν η Βέφα η ο Γιαμαλακης από μια μεριά!!!!!!!!
Εκτός από τα μανιτάρια σε όλες τις πιθανές μαγειρευτικές εκδόσεις, είχαμε για αρχή σούπα ντομάτας με κρουτόν και για ψωμί μια πίτα με ντομάτα διπλωμένη φιόγκο και ελαφρά τηγανισμένη, ενω στη συνέχεια γλυκόξινο κρέας με νουντλς και τηγανιτό ρύζι με σταφίδες και στο τέλος μας παρουσίασε μια μπάλα από αλουμινόχαρτο με καρφωμένα πάνω της ξυλάκια από τσέρι και τυρί…
Εεεεεε μετά από αυτά ένα θερμό χειροκρότημα ., ήταν το ελάχιστο..
Η βραδιά μας βρήκε αγκαλιά με φωτιά και με μια κούπα τσάι, με ιστοριουλες , ανέκδοτα και γέλια που μας άκουγαν από τα απέναντι αγροτόσπιτα..
Δεν νιώσαμε απόψε το ίδιο κρύο γιατι είχαμε κατέβει αρκετά σε υψόμετρο και το βράδυ κύλησε ήρεμα και ομαλά.. Το πρωί έξω από τη τέντα μας περίμεναν οι καθιερωμένοι κουβάδες ζεστού νερού για το πρωινό πλύσιμο…Γευτήκαμε το ζεστό γάλα που μας έφερε ο χωρικός που είναι και ιδιοκτήτης του χωραφιού που κατασκηνώσαμε και από κουβέντα στη κουβέντα πήγε 9 το πρωί και δεν είχαμε ακόμη ξεκινήσει τη πορεία μας…Στη σημερινή πορεία είχαμε μια αναπάντεχη συνάντηση. Έξω από το Sha γύρω από μια λίμνη βρήκαμε 700 μαθητές με τους δασκάλους τους σε ένα πικνικ πριν τις χειμερινές τους διακοπές .., διακοπές που επιβάλλονται αφού σε λίγο καιρό τα χιόνια θα έχουν σκεπάσει τα πάντα και φυσικά δεν είναι δυνατή η πρόσβαση σε σχολεία.. Τα καζάνια το φαγητό πάνε και έρχονται με φορτωμένα άλογα και καρότσια και ο χορός έχει ανάψει για τα καλά.. Δοκιμάσαμε από το φαγητό και το τσάι, λυσσάξαμε στο φωτογραφικό σαφάρι έως που οι μηχανές σταμάτησαν να δουλεύουν, νεκρές από έλλειψη μπαταρίας και ευχόμαστε να μην συναντήσουμε παρακάτω άλλη ομορφιά ψυχής και τοπίου που να ζητά φωτογραφία….Σήμερα είναι η τελευταία μέρα του trekking και απόψε εκτός από του θα απλώσουμε τα κόκαλα μας σε μαλακό ελπίζω στρώμα, θα μπορούμε και να φορτίσουμε τις μηχανές.. Τα 15 χιλιόμετρα κατηφόρας ήταν piece of cake, και φτάνοντας Chhuzomsa στο σημείο που μας περίμεναν τα αυτοκίνητα πάλι με γουρλωμένα μάτια ο βοηθός αναφωνεί..
You!!!!!!!!! Again!!!!!!!!!
ΑΑ δε θα με σκάσεις εσύ έτσι? Είναι να κερδίσει ο πρώτος κάτι και δεν θες να μου το δώσεις?
--NOOO mam…
-Πάλι καλά .
Ηλθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε μάγειρους, βοηθούς , οδηγούς και η συγκίνηση ήταν έντονη..
-Μαμ από μικρό παιδί ονειρευόμουνα να γίνω μάγειρας και να ακολουθώ ξένους , ήταν η μόνη ευκαιρία να γνωρίσω άλλο κόσμο , να μάθω για τον κόσμο έξω από τη χωρα μου.. να ακούω ιστορίες να μάθω μια άλλη γλώσσα, ξέρεις δεν είχα αρκετά λεφτά να πάω Καλκούτα να σπουδάσω και αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κερδίζω ψωμί και γνώσεις.. Αφήσαμε πίσω μας τη επί 4 ημερών σπουδαία και δυνατή παρέα και πήραμε το δρόμο για Phobjikha valley.,,,. , δυτικά της μαύρης οροσειράς,., Τα μαύρα βουνά , γυμνά από κάθε πρασινάδα θεωρείται το πιο σπουδαίο πάρκο άγριας ζωής της χώρας.
Μαύρα βουνά λοιπόν, δύσκολο ανέβασμα ως τα 3000 μέτρα που είναι το πέρασμα Pele La,και ένα στομάχι κουβάρι που με το ζόρι τα vertigo-vomexπροσπαθούν να ηρεμήσουν.. Εκεί ψηλά λοιπόν στο μοναδικό καφέ ολόκληρης της περιοχής , εκτός από τα σωθικά μας , αφήσαμε και τη ματιά μας καρφωμένη σε ένα κάδρο της βασιλικής οικογένειας που βλέπαμε για πρώτη φορά…
-Βρε τι είναι τούτος ο κούκλος?
-Ο βασιλιάς μας ..λέει ο Κάρμα..
Πράγματι ένας κούκλος ο πατέρας και ο γιός καρακούκλος…
.. Εμ τέτοιο βασιλιά θα ήθελα και εγώ…
Attachments
Last edited by a moderator:
Ευχαριστω πολυ παιδια..ειπα να αφησω λιγο την Αιθιοπια γιατι ειναι λιγο πικρα και μου ηλθε στο νου το Μπουταν που ετσι και αλλιως ηταν μια εκδρομη χαρουμενη και απολαυστικη και κυριως αξεχαστη....
