LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.683
- Likes
- 9.016
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Σε γοργούς ρυθμούς η μοναστηριακή ζωή εδώ, άλλος πλένει άλλος γυαλίζει τα ξύλινα πατώματα , άλλος ζωγραφίζει , άλλος γαζώνει ναι γαζώνει, σε μια μεριά της εκκλησίας έχει τοποθετηθεί μια ραπτομηχανή αν είναι η όχι singer δεν πρόλαβα να ελέγξω και ένας μοναχός με ταχύτητα που θα ζήλευε και η καλύτερη μοδίστρα γαζώνει τα τεράστια κομμάτια ύφασμα που αφήνουν στα πόδια του άλλοι μοναχοί..
Περνώντας από στενά και σκοτεινά σοκάκια βρεθήκαμε σε μια αίθουσα διδασκαλίας που μέσα γονατιστά και σκυφτά θαταν καμιά διακοσαριά μαθητές-μοναχοί που από την μισάνοιχτη πόρτα μας κούνησαν τα χέρια σε ένα μισόκρυφο χαιρετισμό, μην αρνούμενοι να ποζάρουν για ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο..
Κατω από τη Dzong υπάρχει ένας αθλητικός χώρος για τοξοβολία, άθλημα εθνικό για τους κατοίκους της χώρας αυτής και είπαμε να παρακολουθήσουμε ένα αγώνα που αν και δεν ήμασταν γνώστες των κανόνων και τρόπου διεξαγωγής του , διασκεδάσαμε αφάνταστα.
Στη πλατεία σε ένα ξενοδοχείο εκτός από καφέ ξαναβρήκαμε τη ξεχασμένη γεύση του κρουασάν βουτύρου και ακόμη με γέμιση ανανά!!!!! Τα γέλια και τα ξεφωνητά μαζί και η ξενόφερτη φάτσα μας, έδωσαν το στίγμα μας σε μια δυτική που κάθονταν σε ένα τραπέζι έξω η οποία ήλθε στο τραπέζι μας και μας διηγήθηκε ότι τα τελευταία 6 χρόνια ζει εδώ εγκαταλείποντας τη Γαλλία , δουλεύοντας ως ξεναγός για τους Γάλλους τουρίστες που έρχονται εδώ…αλλά και που επιθυμεί να γυρίσει πίσω….
-Δεν σε λυπάμαι λέει η Μαρία, ζεις σε μια καταπληκτική χώρα κάνοντας μια πολλή ενδιαφέρουσα δουλειά , τώρα οι πατριώτες σου αν είναι δύσκολοι δεν ξέρω, αλλά αυτά είναι τα τυχερά του επαγγέλματος..
-Μαρία φαντάσου τον εαυτό σου να ξεναγείς Έλληνες.. εδώ..
Το ποτάμι με τα κρυστάλλινα παγωμένα νερά κυλά ήρεμα και αργά και δεν μπορείς να φανταστείς ότι πριν από 2 χρόνια έσπειρε τη καταστροφή παρασέρνοντας σπίτια, ζώα ανθρώπους.., τώρα στις πέτρες και στα βράχια φωλιάζουν πουλιά πολλών ειδών και χρωμάτων..
Και έτσι για να μην ξεφύγουμε λίγο από το πρόγραμμα το απόγευμα τι άλλο? Μα φυσικά επίσκεψη στο μοναστήρι Rangjung Wodsel Chholing Monastery νεοτέρας ηλικίας μόλις το 1990 με ιδρυτή τον νεότερο Guru Garub Rinpoche….Οι μοναχοί έκαναν διάλειμμα όταν φτάσαμε τριγύρναγαν στην αυλή σε φιλικά γκρουπάκια και όταν ο ήχος του γκονγκ έσκισε τη σιωπή ,μαζεύτηκαν μέσα σε μια μεγάλη αίθουσα, το ναό, κάθισαν ένας-ένας στη θέση του ενώ την ίδια ώρα κάποιοι άλλοι τους πρόσφεραν από μια κούπα αχνιστό τσάι που ήπιαν στη απόλυτη σιωπή και ευλαβικά άρχισαν να προσεύχονται συνοδευόμενοι από τη μουσική των τυμπάνων.., στιγμές κατάνυξης που δεν επιτρέπεται να αποθανατιστούν…
Στο Radi ένα μικρό χωριουδάκι στα 5 χιλιόμετρα απόσταση αλλά μέσα στη λάσπη αφού εν τω μεταξύ άνοιξαν οι ουρανοί, βρήκαμε ένα γυναικείο μοναστήρι .. Εδώ ζουν 150 μοναχές βουδίστριες με γουλί κεφάλι , ξυρισμένο , τζάμι..
-Γιατι με γουλί κεφάλι?
-Γιατι δεν πρέπει να δείχνουν επιθυμητές στους άλλους..
-Εδώ στη ερημιά ποιος τις βλέπει, πέρα από μοναχούς βουδιστές και εμείς που ξώφαλτσα σκάσαμε μύτη..
-Πρέπει δε να μάθουν να μην έχουν επιθυμίες …
- Και πως γίνεται αυτό? Με μόνο προσευχή γίνεται?
Καλά να πάθω με τις ερωτήσεις μου, επι 3 ώρες μου έψελνε ο Κάρμα στη σκεπαστή αυλή του ξενώνα μέχρι να τελειώσει η μπόρα.. Συζήτηση που παίρνει όλο και πιο δύσκολα και μπερδεμένα μονοπάτια..
Πίσω στο βουδιστικό ξενώνα της Αγγέλας μετά το φαγητό τα αγόρια μας αποχαιρετούν για μια άλλη νυχτερινή γυναικεία βολιδοσκόπηση ..
Τα κορίτσια κοιτώντας το πρόγραμμα και το χάρτη ρίχνουν μια ιδέα στο τραπέζι..Να καταργήσουμε μια από τις 3 διανυχτερεύσεις που έχουμε σε Mongar ξανά, Ura και Wandi βρίσκοντας ένα ενδιάμεσο σταθμό και κατάλυμα κερδίζοντας έτσι μια μέρα στη Paro και Thimpu..Και βεβαίως μπορεί σε εμάς να φάνηκε βολικό και εφικτό σαν σχέδιο αλλά πρέπει να ρωτήσουμε εκτός από το γραφείο και τον Νίμα τον οδηγό που θα σβερκωθει 301 χιλιόμετρα στενού κακοτράχαλου και επικίνδυνου δρόμου …ασε που θα βρούμε χιόνια στο πέρασμα..
Τα αγόρια ξύπνησαν χαρούμενα μάλλον απέδωσε η νυχτερινή εξόρμηση και εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να ζητήσουμε την αλλαγή του προγράμματος.
Και οι δυο συμφώνησαν ότι γίνεται και ο Νίμα ότι μπορεί να οδηγήσει όλα αυτά τα χιλιόμετρα και έτσι ικανοποιημένοι όλοι κατεβήκαμε στο σχολειό όπου έχουν αρχίσει οι χοροί και οι εκδηλώσεις για τα γενέθλια του βασιλιά. Ψηλά στις εξέδρες ο κόσμος ενθουσιασμένος να χειροκροτεί τις σχολικές ομάδες που μπαίνουν στο στάδιο και χαμηλά στις πρώτες θέσεις οι επίσημοι, με αυτό το γνωστό ύφος, περπάτημα , βάδισμα , κάθισμα χαιρετισμό.. παντού ίδιοι αυτοί οι επίσημοι , βγαλμένοι από το ίδιο καλούπι χαραχτήρα και συμπεριφοράς.. από σήμερα και για τρεις ημέρες όλη η χώρα θα ντυθεί στα γιορτινά, θα χορέψει θα γελάσει θα ορκιστεί αιώνια πίστη και αφοσίωση στο βασιλιά και στη βασιλεία του..
Εμείς σαν ξένοι πολίτες μπορούμε να αποχωρήσουμε από τη γιορτή , πολλά είδαμε εξ άλλου παίρνοντας το δρόμο του γυρισμού για Mongar.. κάτω από συνοδεία έντονης βροχής και κρύου που δεν λέει να κοπάσει αλλά και που δεν μας εμποδίζει από ένα απογευματινό περίπατο .
Φύγαμε στις 5 νύχτα ακόμη , η μέρα δεν είχε αρχίσει να αχνίζει ακόμη και από τα παράθυρα του αυτοκινήτου βλέπουμε τα σύννεφα να σχηματίζουν εντυπωσιακούς σχεδιασμούς και εικόνες χαϊδεύοντας τις κορυφές των βουνών… Οι μηχανές αποθανατίζουν στο φουλ μέχρι να σωθούν πάλι οι μπαταρίες.. Αρχίζουν να φαίνονται τα έλατα λες και είναι πασπαλισμένα με ζάχαρη άχνη, που παραπέμπουν αμέσως τη μνήμη μου στους κουραμπιέδες της μάνας μου…αχ και να είχα ένα τώρα !!!!!!
Αφήσαμε να μας χαϊδέψει ο καυτός ήλιος που ξεπρόβαλε και δώσαμε στο οδηγό λίγη ώρα ύπνου γιατι όπως είπαμε είναι μια σκληρή δοκιμασία η σημερινή..
Η ανάβαση μας έφερνε όλο και πιο κοντά στο χιόνι , συγκρατώ τα ουρλιαχτά μου να μην ξυπνήσω τους άλλους ,ευτυχώς ο οδηγός είναι ξύπνιος.. Σκουντώ τη Μαριετα , δεν γίνεται να χαθεί αυτή η εικόνα και ψάχνουμε να σταματήσουμε σε ασφαλές σημείο. να αγγίξουμε το κατάλευκο χιόνι των Ιμαλάϊων..
Πέρασμα Thrumshing La στα 3750 γίνεται το δικό μας μονοπάτι η δική μας ορειβατική κατάκτηση ..Ξοδέψαμε παραπάνω ώρα σε μια διασκέδαση παιδιαστικου ξεσπασματος με χιονοπολεμο ,χιονοκύλισμα χωρις να εχουμε καμμια διαθεση να εγκαταληψουμε αυτη τη κορυφη..
Περνώντας από στενά και σκοτεινά σοκάκια βρεθήκαμε σε μια αίθουσα διδασκαλίας που μέσα γονατιστά και σκυφτά θαταν καμιά διακοσαριά μαθητές-μοναχοί που από την μισάνοιχτη πόρτα μας κούνησαν τα χέρια σε ένα μισόκρυφο χαιρετισμό, μην αρνούμενοι να ποζάρουν για ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο..
Κατω από τη Dzong υπάρχει ένας αθλητικός χώρος για τοξοβολία, άθλημα εθνικό για τους κατοίκους της χώρας αυτής και είπαμε να παρακολουθήσουμε ένα αγώνα που αν και δεν ήμασταν γνώστες των κανόνων και τρόπου διεξαγωγής του , διασκεδάσαμε αφάνταστα.
Στη πλατεία σε ένα ξενοδοχείο εκτός από καφέ ξαναβρήκαμε τη ξεχασμένη γεύση του κρουασάν βουτύρου και ακόμη με γέμιση ανανά!!!!! Τα γέλια και τα ξεφωνητά μαζί και η ξενόφερτη φάτσα μας, έδωσαν το στίγμα μας σε μια δυτική που κάθονταν σε ένα τραπέζι έξω η οποία ήλθε στο τραπέζι μας και μας διηγήθηκε ότι τα τελευταία 6 χρόνια ζει εδώ εγκαταλείποντας τη Γαλλία , δουλεύοντας ως ξεναγός για τους Γάλλους τουρίστες που έρχονται εδώ…αλλά και που επιθυμεί να γυρίσει πίσω….
-Δεν σε λυπάμαι λέει η Μαρία, ζεις σε μια καταπληκτική χώρα κάνοντας μια πολλή ενδιαφέρουσα δουλειά , τώρα οι πατριώτες σου αν είναι δύσκολοι δεν ξέρω, αλλά αυτά είναι τα τυχερά του επαγγέλματος..
-Μαρία φαντάσου τον εαυτό σου να ξεναγείς Έλληνες.. εδώ..
Το ποτάμι με τα κρυστάλλινα παγωμένα νερά κυλά ήρεμα και αργά και δεν μπορείς να φανταστείς ότι πριν από 2 χρόνια έσπειρε τη καταστροφή παρασέρνοντας σπίτια, ζώα ανθρώπους.., τώρα στις πέτρες και στα βράχια φωλιάζουν πουλιά πολλών ειδών και χρωμάτων..
Και έτσι για να μην ξεφύγουμε λίγο από το πρόγραμμα το απόγευμα τι άλλο? Μα φυσικά επίσκεψη στο μοναστήρι Rangjung Wodsel Chholing Monastery νεοτέρας ηλικίας μόλις το 1990 με ιδρυτή τον νεότερο Guru Garub Rinpoche….Οι μοναχοί έκαναν διάλειμμα όταν φτάσαμε τριγύρναγαν στην αυλή σε φιλικά γκρουπάκια και όταν ο ήχος του γκονγκ έσκισε τη σιωπή ,μαζεύτηκαν μέσα σε μια μεγάλη αίθουσα, το ναό, κάθισαν ένας-ένας στη θέση του ενώ την ίδια ώρα κάποιοι άλλοι τους πρόσφεραν από μια κούπα αχνιστό τσάι που ήπιαν στη απόλυτη σιωπή και ευλαβικά άρχισαν να προσεύχονται συνοδευόμενοι από τη μουσική των τυμπάνων.., στιγμές κατάνυξης που δεν επιτρέπεται να αποθανατιστούν…
Στο Radi ένα μικρό χωριουδάκι στα 5 χιλιόμετρα απόσταση αλλά μέσα στη λάσπη αφού εν τω μεταξύ άνοιξαν οι ουρανοί, βρήκαμε ένα γυναικείο μοναστήρι .. Εδώ ζουν 150 μοναχές βουδίστριες με γουλί κεφάλι , ξυρισμένο , τζάμι..
-Γιατι με γουλί κεφάλι?
-Γιατι δεν πρέπει να δείχνουν επιθυμητές στους άλλους..
-Εδώ στη ερημιά ποιος τις βλέπει, πέρα από μοναχούς βουδιστές και εμείς που ξώφαλτσα σκάσαμε μύτη..
-Πρέπει δε να μάθουν να μην έχουν επιθυμίες …
- Και πως γίνεται αυτό? Με μόνο προσευχή γίνεται?
Καλά να πάθω με τις ερωτήσεις μου, επι 3 ώρες μου έψελνε ο Κάρμα στη σκεπαστή αυλή του ξενώνα μέχρι να τελειώσει η μπόρα.. Συζήτηση που παίρνει όλο και πιο δύσκολα και μπερδεμένα μονοπάτια..
Πίσω στο βουδιστικό ξενώνα της Αγγέλας μετά το φαγητό τα αγόρια μας αποχαιρετούν για μια άλλη νυχτερινή γυναικεία βολιδοσκόπηση ..
Τα κορίτσια κοιτώντας το πρόγραμμα και το χάρτη ρίχνουν μια ιδέα στο τραπέζι..Να καταργήσουμε μια από τις 3 διανυχτερεύσεις που έχουμε σε Mongar ξανά, Ura και Wandi βρίσκοντας ένα ενδιάμεσο σταθμό και κατάλυμα κερδίζοντας έτσι μια μέρα στη Paro και Thimpu..Και βεβαίως μπορεί σε εμάς να φάνηκε βολικό και εφικτό σαν σχέδιο αλλά πρέπει να ρωτήσουμε εκτός από το γραφείο και τον Νίμα τον οδηγό που θα σβερκωθει 301 χιλιόμετρα στενού κακοτράχαλου και επικίνδυνου δρόμου …ασε που θα βρούμε χιόνια στο πέρασμα..
Τα αγόρια ξύπνησαν χαρούμενα μάλλον απέδωσε η νυχτερινή εξόρμηση και εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να ζητήσουμε την αλλαγή του προγράμματος.
Και οι δυο συμφώνησαν ότι γίνεται και ο Νίμα ότι μπορεί να οδηγήσει όλα αυτά τα χιλιόμετρα και έτσι ικανοποιημένοι όλοι κατεβήκαμε στο σχολειό όπου έχουν αρχίσει οι χοροί και οι εκδηλώσεις για τα γενέθλια του βασιλιά. Ψηλά στις εξέδρες ο κόσμος ενθουσιασμένος να χειροκροτεί τις σχολικές ομάδες που μπαίνουν στο στάδιο και χαμηλά στις πρώτες θέσεις οι επίσημοι, με αυτό το γνωστό ύφος, περπάτημα , βάδισμα , κάθισμα χαιρετισμό.. παντού ίδιοι αυτοί οι επίσημοι , βγαλμένοι από το ίδιο καλούπι χαραχτήρα και συμπεριφοράς.. από σήμερα και για τρεις ημέρες όλη η χώρα θα ντυθεί στα γιορτινά, θα χορέψει θα γελάσει θα ορκιστεί αιώνια πίστη και αφοσίωση στο βασιλιά και στη βασιλεία του..
Εμείς σαν ξένοι πολίτες μπορούμε να αποχωρήσουμε από τη γιορτή , πολλά είδαμε εξ άλλου παίρνοντας το δρόμο του γυρισμού για Mongar.. κάτω από συνοδεία έντονης βροχής και κρύου που δεν λέει να κοπάσει αλλά και που δεν μας εμποδίζει από ένα απογευματινό περίπατο .
Φύγαμε στις 5 νύχτα ακόμη , η μέρα δεν είχε αρχίσει να αχνίζει ακόμη και από τα παράθυρα του αυτοκινήτου βλέπουμε τα σύννεφα να σχηματίζουν εντυπωσιακούς σχεδιασμούς και εικόνες χαϊδεύοντας τις κορυφές των βουνών… Οι μηχανές αποθανατίζουν στο φουλ μέχρι να σωθούν πάλι οι μπαταρίες.. Αρχίζουν να φαίνονται τα έλατα λες και είναι πασπαλισμένα με ζάχαρη άχνη, που παραπέμπουν αμέσως τη μνήμη μου στους κουραμπιέδες της μάνας μου…αχ και να είχα ένα τώρα !!!!!!
Αφήσαμε να μας χαϊδέψει ο καυτός ήλιος που ξεπρόβαλε και δώσαμε στο οδηγό λίγη ώρα ύπνου γιατι όπως είπαμε είναι μια σκληρή δοκιμασία η σημερινή..
Η ανάβαση μας έφερνε όλο και πιο κοντά στο χιόνι , συγκρατώ τα ουρλιαχτά μου να μην ξυπνήσω τους άλλους ,ευτυχώς ο οδηγός είναι ξύπνιος.. Σκουντώ τη Μαριετα , δεν γίνεται να χαθεί αυτή η εικόνα και ψάχνουμε να σταματήσουμε σε ασφαλές σημείο. να αγγίξουμε το κατάλευκο χιόνι των Ιμαλάϊων..
Πέρασμα Thrumshing La στα 3750 γίνεται το δικό μας μονοπάτι η δική μας ορειβατική κατάκτηση ..Ξοδέψαμε παραπάνω ώρα σε μια διασκέδαση παιδιαστικου ξεσπασματος με χιονοπολεμο ,χιονοκύλισμα χωρις να εχουμε καμμια διαθεση να εγκαταληψουμε αυτη τη κορυφη..
Attachments
Last edited by a moderator:
Ευχαριστω πολυ παιδια..ειπα να αφησω λιγο την Αιθιοπια γιατι ειναι λιγο πικρα και μου ηλθε στο νου το Μπουταν που ετσι και αλλιως ηταν μια εκδρομη χαρουμενη και απολαυστικη και κυριως αξεχαστη....
