LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.683
- Likes
- 9.016
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Φάγαμε του σκασμού, ήπιαμε ένα Ιορδάνη και πέρασε η νύχτα με το να βλέπω τη σελήνη να μου χαμογελά γραπωμένη από το ανοιχτό παράθυρο μου μέχρι τα χαράματα…
..Η επίσκεψη της Σόναμ είχε να κάνει και με την προετοιμασία της πεζοπορίας μας . Έπρεπε κάποιος να φροντίσει για τις προμήθειες, τους οδηγούς , τα άλογα, τις τέντες, το μάγειρα, τους αχθοφόρους και ήταν αλήθεια αρκετά σοκαριστική η διαπίστωση πως για 3 θεόμουρλες τουρίστριες που τους καρφώθηκε η ιδέα της περιήγησης στα χαμηλά Ιμαλάϊα έπρεπε 13 άτομα προσωπικό και 2 άλογα, να υποστούν τα πάνδεινα για την αφεντομουτσουνάρα μας….αλαφρύναμε λίγο τις πολλές τύψεις ομολογώντας δυνατά αναμεταξύ μας, σαν εξομολόγηση απαγγελία, ότι είναι η δουλειά τους είναι επαγγελματίες και δεν τίθεται θέμα δουλείας καλά αμειβόμενης… Δεν πείσαμε μάλλον τους εαυτούς μας αλλά τι να γίνει η δίψα για την περιπέτεια νίκησε.. Η Σόναμ αποφάσισε να μας συνοδέψει σε όλη τη πεζοπορία γεγονός που μας χαροποίησε ιδιαίτερα..
Και από εδώ αρχίζει η ανάβαση για Chhungsakha με ενδιάμεσο σταθμό στη Limukha .., που κατά τον οδηγό είναι easy σε βαθμό δυσκολίας, διάρκειας 4 ημερών, σε υψόμετρο 1500 μέτρων και απόσταση περίπου 58 χιλιόμετρα…..
-Easy ε? λέω εγώ με το που πάτησα πόδι στη πρώτη ανηφόρα..
-Σκάσε και κολύμπα τώρα ,λένε οι άλλες.. που προσχωρούν με βήμα ταχύ , είναι και του ορειβατικού βλέπεις αφήνοντας πίσω τους εμένα να φουσκίζω και να ξεφουσκίζω πετώντας πότε –πότε και το ανάλογο βρισίδι….
Δεν θα πιάσουμε και κατηφόρα!!!! , φωνάζω απειλώντας κιόλας..
Η πορεία μέσα από ένα δάσος με πεύκα σε ένα ζωντανό χρώμα πράσινου που βλέπω πρώτη φορά,με μια γαργαλιστική μυρωδιά αλλά και κάτω από ένα ήλιο που τσουρουφλίζει.. Σε κάποια ανοίγματα που σταματούσαμε να πάρουμε ανάσα ,βλέπαμε από κάτω και στο βάθος τη Punakha Dzong να επιπλέει στο ποτάμι σαν πάνω σε σχεδία κουβαλώντας όλο αυτό το φορτίο ιστορίας και δύναμης. Πέρασαν οι πρώτες 4 ώρες και στα αυτιά μου ήχησε χαρούμενα η φωνή του Κάρμα που με ειδοποίησε..doc.. lunch time!!!!!!!!!!!!
Ουααααααουυυυ ξεφωνήσαμε και οι 3 αντικρίζοντας το κατάχαμα στρωμένο τραπεζομάντιλο τα ζεματιστά νουντλς, με μανιτάρια με σος και τις γλυκοπατάτες..
-Βρε το Ριτς στα πόδια μας και στα ψηλά βουνά φερανε οι άνθρωποι…
Ήταν το νοστιμότερο φαί από τότε που πατήσαμε πόδι στη χώρα των δράκων…, διαπίστωση που έδωσε χαρά και φτερά στους μάγειρους…
..-Πάει χάθηκε και η τελευταία ελπίδα για απώλεια βάρους ρε γμτ..
Το δεύτερο κομμάτι ανάβασης είχε άλλο ενδιαφέρον. Για παρέα μας είχαμε τα παιδιά που σχόλασαν από το σχολείο του χωριού και που επέστρεφαν στα σπίτια τους που απείχαν χιλιόμετρα.. Λοιπόν αυτά τα παιδιά δεν τα περιμένει καμιά μαμά με το τζιπ έξω από το σχολειό, κανένα σχολικό ούτε μέσο μαζικής μεταφοράς., παρά τα δυο τους πόδια σε ένα καθημερινό ,μακρινό δρομολόγιο. Ξυπνούν στις 4 χαράματα ,κουκουλώνονται όπως μπορούν , πάνε σχολειό και γυρνανε στις 5 το απόγευμα…που ώρα για παιχνίδια, που ευκαιρία για ιδιαίτερα, πιάνο και κολύμβηση…..Με αυτή τη απρόσμενη για εμάς και αυτά παρέα, με τραγούδια και γέλια φτάσαμε στο χωριό . Οι λιγοστοί κάτοικοι βγήκαν να προϋπαντήσουν τους ξένους που θα φιλοξενηθούν στις ήδη στημένες σκηνές στο ριζοχωραφο και εμείς ζητάμε συγγνώμη από τις μητέρες αν καθυστερήσαμε τα παιδιά τους…
-Α μπα …άλλες φορές αργούν ακόμη περισσότερο ξεχνιούνται παίζοντας.. λένε εκείνες.
Το χωριό απλώνεται σε μια μικρή κοιλάδα ,με καλλιεργήσιμα χωράφια από σπαρτά και ρύζι χωρίς ίχνος πεύκου παρά μόνο πυκνές συστάδες από βελανιδιές..
Οι βοηθοί ‘έχουν στήσει τις σκηνές μας , έχουν στρώσει ένα τραπέζι με όλα τα καλούδια που συντροφεύουν ένα ζεστό καφέ η τσάι.., ‘έχουν τοποθετήσει στη είσοδο κάθε σκηνής ένα δοχείο με καυτό νερό και σαπούνι για τη βραδινή τουαλέτα μας!!!
Φρεσκοπλυμένες , τυλιγμένες με κουβερτούλα μαζευόμαστε γύρω από τη αναμμένη φωτιά απολαμβάνοντας πέρα από το τσάι, αυτή την ατέλειωτη γαλήνη, το λαμπερό έναστρο ουρανό νιώθοντας το σταμάτημα του χρόνου …
Το φαγητό δέκα φορές καλύτερο από το μεσημεριανό…και μανιτάρια αλά κρεμ και μπρόκολο παρακαλώ…
Γύρω από τη φωτιά μας περιμένουν πάλι η τσικουδιά και τα φιστίκια…και προς στιγμή νομίσαμε ότι λόγο μέθης και ακούγαμε μουσική,.., μέχρι να διαπιστώσουμε ότι στο παραπάνω χωράφι γινόταν πρόβα μουσικοχορευτικών επιδείξεων από τους έφηβους των γύρω χωριών, γιατι στις 11 Νοέμβρη θα γιόρταζαν τα γενέθλια του βασιλιά και ως γνωστό πανηγυρίζει όλη η χώρα.. ...
Η νύχτα έπεσε και από τον ουρανό δεκάδες αστέρια πέφτουν με τέτοια ταχύτητα που θαρρείς πως βρέχει άστρα…..ούτε χρόνος για μια ευχή…αλλά εκτός από αστέρια πέφτει και ένα κρύο μα τι κρύο!
Μέσα στις τέντες στο υπνόσακο και από πάνω κάτι χοντρά καλύμματα δεν ήταν ικανά να σταματήσουν ακούσιο συνεχές τρίξιμο των δοντιών…Φορέσαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε μαζί αλλά τίποτα…μην έχοντας τι άλλο να κάνουμε περιμέναμε να ανατείλει ο ήλιος .., ενώ από μακριά τα τσακάλια οι λύκοι έστησαν χορό και εγώ να ανησυχώ ακούγοντας τα καμπανάκια των αλόγων να απομακρύνονται είμαι σχεδόν βέβαιη ότι θα γίνουν το επόμενο γεύμα των άγριων ζώων.. Σίγουρη ότι οι οδηγοί θα γνωρίζουν καλύτερα τι γίνεται προσπάθησα να κοιμηθώ έτσι κατεψυγμένη φέρνοντας στο νου εικόνες από τη ζωή μου που μπορούν να με γεμίσουν με θυμό…άδικος κόπος .., και με θυμό και παγωμένη..
Τι ωραία στο φώς του ήλιου!!!!!! Με το που έφεξε άλλαξε και η διάθεση και η θέληση να ξεκινήσουμε τη πιο δύσκολη ανάβαση..
Σήμερα διασχίζουμε μια ζούγκλα …δένδρα ψηλά εμποδίζουν τις αχτίνες του ήλιου να μας τσουρουφλίζουν αλλά η υγρασία κολλά τα ρούχα πάνω μας βάλε και οι τόνοι ιδρώτα δυσχεραίνουν την ανάβαση.. Απότομα μονοπάτια που πρέπει να κοιτάς συνεχώς που βάζεις το πόδι για το επόμενο βήμα μην βρεθείς σε κανένα γκρεμό, μικρές πηγές και καταρράκτες κάνουν δειλά την εμφάνιση τους και στους κορμούς των δένδρων δεκάδες ορχιδέες όλων των χρωμάτων.. Δεν μπορούμε να αφιερώσουμε χρόνο για πολλές φωτογραφίες γιατι κάνουμε οικονομία στη χρήση , ώστε να μας φτάσουν οι μπαταρίες ως το τέλος της πεζοπορίας αφού δεν υπάρχει ρεύμα για να φορτίσουμε και επιλέγουμε αυστηρά τι και πότε θα αποθανατίσουμε αλλά οι ορχιδέες είναι μια πρόκληση!
..Η επίσκεψη της Σόναμ είχε να κάνει και με την προετοιμασία της πεζοπορίας μας . Έπρεπε κάποιος να φροντίσει για τις προμήθειες, τους οδηγούς , τα άλογα, τις τέντες, το μάγειρα, τους αχθοφόρους και ήταν αλήθεια αρκετά σοκαριστική η διαπίστωση πως για 3 θεόμουρλες τουρίστριες που τους καρφώθηκε η ιδέα της περιήγησης στα χαμηλά Ιμαλάϊα έπρεπε 13 άτομα προσωπικό και 2 άλογα, να υποστούν τα πάνδεινα για την αφεντομουτσουνάρα μας….αλαφρύναμε λίγο τις πολλές τύψεις ομολογώντας δυνατά αναμεταξύ μας, σαν εξομολόγηση απαγγελία, ότι είναι η δουλειά τους είναι επαγγελματίες και δεν τίθεται θέμα δουλείας καλά αμειβόμενης… Δεν πείσαμε μάλλον τους εαυτούς μας αλλά τι να γίνει η δίψα για την περιπέτεια νίκησε.. Η Σόναμ αποφάσισε να μας συνοδέψει σε όλη τη πεζοπορία γεγονός που μας χαροποίησε ιδιαίτερα..
Και από εδώ αρχίζει η ανάβαση για Chhungsakha με ενδιάμεσο σταθμό στη Limukha .., που κατά τον οδηγό είναι easy σε βαθμό δυσκολίας, διάρκειας 4 ημερών, σε υψόμετρο 1500 μέτρων και απόσταση περίπου 58 χιλιόμετρα…..
-Easy ε? λέω εγώ με το που πάτησα πόδι στη πρώτη ανηφόρα..
-Σκάσε και κολύμπα τώρα ,λένε οι άλλες.. που προσχωρούν με βήμα ταχύ , είναι και του ορειβατικού βλέπεις αφήνοντας πίσω τους εμένα να φουσκίζω και να ξεφουσκίζω πετώντας πότε –πότε και το ανάλογο βρισίδι….
Δεν θα πιάσουμε και κατηφόρα!!!! , φωνάζω απειλώντας κιόλας..
Η πορεία μέσα από ένα δάσος με πεύκα σε ένα ζωντανό χρώμα πράσινου που βλέπω πρώτη φορά,με μια γαργαλιστική μυρωδιά αλλά και κάτω από ένα ήλιο που τσουρουφλίζει.. Σε κάποια ανοίγματα που σταματούσαμε να πάρουμε ανάσα ,βλέπαμε από κάτω και στο βάθος τη Punakha Dzong να επιπλέει στο ποτάμι σαν πάνω σε σχεδία κουβαλώντας όλο αυτό το φορτίο ιστορίας και δύναμης. Πέρασαν οι πρώτες 4 ώρες και στα αυτιά μου ήχησε χαρούμενα η φωνή του Κάρμα που με ειδοποίησε..doc.. lunch time!!!!!!!!!!!!
Ουααααααουυυυ ξεφωνήσαμε και οι 3 αντικρίζοντας το κατάχαμα στρωμένο τραπεζομάντιλο τα ζεματιστά νουντλς, με μανιτάρια με σος και τις γλυκοπατάτες..
-Βρε το Ριτς στα πόδια μας και στα ψηλά βουνά φερανε οι άνθρωποι…
Ήταν το νοστιμότερο φαί από τότε που πατήσαμε πόδι στη χώρα των δράκων…, διαπίστωση που έδωσε χαρά και φτερά στους μάγειρους…
..-Πάει χάθηκε και η τελευταία ελπίδα για απώλεια βάρους ρε γμτ..
Το δεύτερο κομμάτι ανάβασης είχε άλλο ενδιαφέρον. Για παρέα μας είχαμε τα παιδιά που σχόλασαν από το σχολείο του χωριού και που επέστρεφαν στα σπίτια τους που απείχαν χιλιόμετρα.. Λοιπόν αυτά τα παιδιά δεν τα περιμένει καμιά μαμά με το τζιπ έξω από το σχολειό, κανένα σχολικό ούτε μέσο μαζικής μεταφοράς., παρά τα δυο τους πόδια σε ένα καθημερινό ,μακρινό δρομολόγιο. Ξυπνούν στις 4 χαράματα ,κουκουλώνονται όπως μπορούν , πάνε σχολειό και γυρνανε στις 5 το απόγευμα…που ώρα για παιχνίδια, που ευκαιρία για ιδιαίτερα, πιάνο και κολύμβηση…..Με αυτή τη απρόσμενη για εμάς και αυτά παρέα, με τραγούδια και γέλια φτάσαμε στο χωριό . Οι λιγοστοί κάτοικοι βγήκαν να προϋπαντήσουν τους ξένους που θα φιλοξενηθούν στις ήδη στημένες σκηνές στο ριζοχωραφο και εμείς ζητάμε συγγνώμη από τις μητέρες αν καθυστερήσαμε τα παιδιά τους…
-Α μπα …άλλες φορές αργούν ακόμη περισσότερο ξεχνιούνται παίζοντας.. λένε εκείνες.
Το χωριό απλώνεται σε μια μικρή κοιλάδα ,με καλλιεργήσιμα χωράφια από σπαρτά και ρύζι χωρίς ίχνος πεύκου παρά μόνο πυκνές συστάδες από βελανιδιές..
Οι βοηθοί ‘έχουν στήσει τις σκηνές μας , έχουν στρώσει ένα τραπέζι με όλα τα καλούδια που συντροφεύουν ένα ζεστό καφέ η τσάι.., ‘έχουν τοποθετήσει στη είσοδο κάθε σκηνής ένα δοχείο με καυτό νερό και σαπούνι για τη βραδινή τουαλέτα μας!!!
Φρεσκοπλυμένες , τυλιγμένες με κουβερτούλα μαζευόμαστε γύρω από τη αναμμένη φωτιά απολαμβάνοντας πέρα από το τσάι, αυτή την ατέλειωτη γαλήνη, το λαμπερό έναστρο ουρανό νιώθοντας το σταμάτημα του χρόνου …
Το φαγητό δέκα φορές καλύτερο από το μεσημεριανό…και μανιτάρια αλά κρεμ και μπρόκολο παρακαλώ…
Γύρω από τη φωτιά μας περιμένουν πάλι η τσικουδιά και τα φιστίκια…και προς στιγμή νομίσαμε ότι λόγο μέθης και ακούγαμε μουσική,.., μέχρι να διαπιστώσουμε ότι στο παραπάνω χωράφι γινόταν πρόβα μουσικοχορευτικών επιδείξεων από τους έφηβους των γύρω χωριών, γιατι στις 11 Νοέμβρη θα γιόρταζαν τα γενέθλια του βασιλιά και ως γνωστό πανηγυρίζει όλη η χώρα.. ...
Η νύχτα έπεσε και από τον ουρανό δεκάδες αστέρια πέφτουν με τέτοια ταχύτητα που θαρρείς πως βρέχει άστρα…..ούτε χρόνος για μια ευχή…αλλά εκτός από αστέρια πέφτει και ένα κρύο μα τι κρύο!
Μέσα στις τέντες στο υπνόσακο και από πάνω κάτι χοντρά καλύμματα δεν ήταν ικανά να σταματήσουν ακούσιο συνεχές τρίξιμο των δοντιών…Φορέσαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε μαζί αλλά τίποτα…μην έχοντας τι άλλο να κάνουμε περιμέναμε να ανατείλει ο ήλιος .., ενώ από μακριά τα τσακάλια οι λύκοι έστησαν χορό και εγώ να ανησυχώ ακούγοντας τα καμπανάκια των αλόγων να απομακρύνονται είμαι σχεδόν βέβαιη ότι θα γίνουν το επόμενο γεύμα των άγριων ζώων.. Σίγουρη ότι οι οδηγοί θα γνωρίζουν καλύτερα τι γίνεται προσπάθησα να κοιμηθώ έτσι κατεψυγμένη φέρνοντας στο νου εικόνες από τη ζωή μου που μπορούν να με γεμίσουν με θυμό…άδικος κόπος .., και με θυμό και παγωμένη..
Τι ωραία στο φώς του ήλιου!!!!!! Με το που έφεξε άλλαξε και η διάθεση και η θέληση να ξεκινήσουμε τη πιο δύσκολη ανάβαση..
Σήμερα διασχίζουμε μια ζούγκλα …δένδρα ψηλά εμποδίζουν τις αχτίνες του ήλιου να μας τσουρουφλίζουν αλλά η υγρασία κολλά τα ρούχα πάνω μας βάλε και οι τόνοι ιδρώτα δυσχεραίνουν την ανάβαση.. Απότομα μονοπάτια που πρέπει να κοιτάς συνεχώς που βάζεις το πόδι για το επόμενο βήμα μην βρεθείς σε κανένα γκρεμό, μικρές πηγές και καταρράκτες κάνουν δειλά την εμφάνιση τους και στους κορμούς των δένδρων δεκάδες ορχιδέες όλων των χρωμάτων.. Δεν μπορούμε να αφιερώσουμε χρόνο για πολλές φωτογραφίες γιατι κάνουμε οικονομία στη χρήση , ώστε να μας φτάσουν οι μπαταρίες ως το τέλος της πεζοπορίας αφού δεν υπάρχει ρεύμα για να φορτίσουμε και επιλέγουμε αυστηρά τι και πότε θα αποθανατίσουμε αλλά οι ορχιδέες είναι μια πρόκληση!
Attachments
Last edited by a moderator:
Ευχαριστω πολυ παιδια..ειπα να αφησω λιγο την Αιθιοπια γιατι ειναι λιγο πικρα και μου ηλθε στο νου το Μπουταν που ετσι και αλλιως ηταν μια εκδρομη χαρουμενη και απολαυστικη και κυριως αξεχαστη....
