giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Ιστορικό κέντρο, οι οχυρώσεις και η ωραιότερη πανοραμική θέα!
Η θέα στο φαράγγι του ποταμού Petrusse και της διάσημης γέφυρας του Αδόλφου είναι υπέροχη. Ακριβώς απέναντι το Μουσείο Τράπεζας. Το σημείο αυτό είναι ένα από τα πολλά ''μπαλκόνια'' με θέα που έχει η παλιά Άνω πόλη. Στο Λουξεμβούργο δεν χρειάζεται να ψάχνεις μέρος για πανοραμική θέα. Στα περισσότερα σημεία περιμετρικά της πόλης, θα έχεις πιάτο τη θέα στην κοιλάδα και τις κάτω συνοικίες.
Στην άλλη άκρη της χαράδρας, η γέφυρα La Passerelle,
που κι αυτή ενώνει την Άνω πόλη με τη συνοικία του σταθμού Gare.
Το Λουξεμβούργο, λόγω της τοποθεσίας και της φυσικής γεωγραφίας του, ήταν ένα μέρος στρατηγικής στρατιωτικής σημασίας. Το φυσικό βραχώδες Ακρωτήρι ήταν στρατηγικού ενδιαφέροντος και έδωσε μια αξιοθαύμαστη οχύρωση στην πόλη του Λουξεμβούργου που ήταν μια πόλη φρούριο για σχεδόν χίλια χρόνια. Τα τείχη χτίστηκαν σταδιακά μέσα σε εννέα αιώνες, από τον 10ο αιώνα μέχρι που διαλύθηκαν το 1867. Μέχρι το τέλος του 17ου αιώνα, το Λουξεμβούργο ήταν ένα από τα ισχυρότερα οχυρά της Ευρώπης, και και το λόγο αυτό το αποκαλούσαν ''Γιβραλτάρ του Βορρά''. Ήταν η περίοδος που απέκτησε τρομερή φήμη το φρούριο, όταν κατασκευάστηκαν τα πρώτα casemates αρχής γενομένης από το 1644. Casemates, ήταν οι οχυρωμένες θέσεις που στέγαζαν τα κανόνια και μια φρουρά από 1.200 άνδρες, ένας ιστός από 23 χιλιόμετρα υπόγεια περάσματα. Το 1867 η Συνθήκη του Λονδίνου όρισε το Λουξεμβούργου σε ουδετερότητα και δόθηκε εντολή να γκρεμιστεί το φρούριο σηματοδοτώντας το τέλος της χρήσης της πόλης του Λουξεμβούργου ως στρατιωτική τοποθεσία. Η κατεδάφιση του κάστρου, και των casemates πήρε 16 χρόνια, από το 1867 μέχρι το 1883. Τμήματα του φρουρίου που δεν καταστράφηκαν, απλώς έπαψαν να χρησιμοποιούνται για στρατιωτική χρήση. Πολλά παλαιά τείχη και πύργοι επιβιώνουν ακόμη σήμερα και σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνουν την εικόνα της πόλης. Τα ερείπια του φρουρίου και η πόλη έχουν χαρακτηριστεί ως μνημείο Παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 1994.
Τα λείψανα όμως του φρουρίου είναι εμφανή σε πάρα πολλά σημεία του Λουξεμβούργου. Ακόμα και η πλατεία de la Constitution είναι στο σημείο που ήταν ο προμαχώνας Beck. Στο ίδιο μέρος είναι το Casemates de la Pétrusse που είναι προσωρινά κλειστό για το κοινό.
Ας αλλάξω όμως κλίμα και ας πάμε στην Place de la Constitution για να τη δούμε όχι ως προμαχώνα αλλά ως την απόλυτη Χριστουγεννιάτικη αγορά! Η Πλατεία Συντάγματος (Place de la Constitution) κοσμείται από το άγαλμα της Χρυσής Κυρίας (Gëlle Fra) και είναι αφιερωμένο στους πεσόντες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Όμως ποιος προσέχει το άγαλμα, όταν η πλατεία έχει μετατραπεί σε ένα απίστευτο χριστουγεννιάτικο σκηνικό. Χάνεται ανάμεσα στα δεκάδες ξύλινα περίπτερα, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα καρουσέλ και τον κόσμο που κατακλύζει την αγορά. Οι μυρωδιές μας σπάνε την μύτη και με το …καλησπέρα σας μπήκαμε για τα καλά στο γιορτινό κλίμα, που όμοιο του δεν είχαμε ξαναδεί! Το μοναδικό μείον, το χιόνι που έλιωνε και υπήρχαν παντού νερά.
Συναυλία κλασικής μουσικής!
Χαρούμενοι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, χριστουγεννιάτικα στολίδια, μουσικές, και εδέσματα που και να μη πεινάς, θες να δοκιμάσεις τα πάντα. Για αρχή τσιμπήσαμε ένα λαχταριστό ψωμάκι λουκάνικο και ένα γλύκισμα που μας έδωσαν δυνάμεις για τη συνέχεια. Όσο κι αν μας άρεσε στην αγορά της Place de la Constitution, έπρεπε να συνεχίσουμε γιατί είχαμε ακόμα πολλά να δούμε.
Λίγο μετά, ο Καθεδρικός ναός Notre-Dame
Στο Λουξεμβούργο δεν είναι απαραίτητο να πλοηγείσαι με χάρτη ή να ακολουθείς πιστά μια συγκεκριμένη διαδρομή. Η Άνω πόλη είναι μικρή και θέλοντας και μη θα πέσεις πάνω σε όλα τα σημαντικά της σημεία. Έτσι κι εγώ, είχα ένα γενικό πλάνο αλλά δεν έριξα καν μια ματιά στο κινητό μου. Περπατώντας, ανακάλυψα όλα τα αξιοθέατα, τις πλατείες και τους δρόμους που ήθελα να δω. Με το ένστικτό στρίψαμε σε ένα γραφικό πλακόστρωτο δρομάκι δίπλα από τον καθεδρικό, την οδό Rue de la Congrégation. Περάσαμε έξω από το Υπουργείο Εξωτερικών και φτάσαμε στην Place de Clairefontaine.
Η χιονισμένη πλατεία ήταν πανέμορφη.
Την είδαμε ατόφια, χωρίς Χριστουγεννιάτικη αγορά και με πολύ λίγο κόσμο.
Από εκεί πολύ γρήγορα βρεθήκαμε στην 17 rue du Marché-aux-Herbes.
Στην πλατεία που βρίσκεται το Παλάτι του Μεγάλου Δούκα.
Το Palais Grand-Ducal , το Παλάτι του Μεγάλου Δούκα του Λουξεμβούργου το οποίο φρουρείται από η υπηρεσία της επιμέλειας των κάστρων, από το 1890 είναι η επίσημη κατοικία της βασιλικής οικογένειας στην πόλη. Ένα εντυπωσιακό κτίρια του 1572 σε φλαμανδικό αναγεννησιακό στυλ από τα πιο εμβληματικά κτίρια του Δουκάτου.
Πριν συνεχίσουμε, κάναμε μια πολύ γρήγορη στάση στο εξαιρετικό Chocolate House απέναντι από το παλάτι. Είχαμε ανάγκη να ζεσταθούμε λιγάκι αλλά και να γευτούμε ένα γλυκό από την μεγάλη ποικιλία του και μια ζεστή σοκολάτα από τις 52 που διαθέτει! Η ζεστή σοκολάτα στο συγκεκριμένο μαγαζί, έχει την ιδιαιτερότητα του ότι εσύ τη φτιάχνεις. Πως? Στο γάλα που φέρνουν βάζεις τη στερεή σοκολάτα με τη γεύση που έχεις επιλέξει και την ανακατεύεις με το ξύλινο κουταλάκι. Και οι δυο που πήραμε είχαν τέλεια γεύση. Γύρω στα 5,50€ η κάθε ζεστή σοκολάτα θα τη χαρακτήριζα νορμά τιμή.
Είχε σχεδόν σουρουπώσει και το κρύο γινόταν όλο και πιο τσουχτερό. Είχε αρκετή κίνηση στα στενά της παλιάς πόλης που όσο περνούσε η ώρα μου φαινόταν όλο και πιο γραφική όλο και πιο μαγική σε συνδυασμό με τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια και το χιόνι που είχε απομείνει. Από την Rue du marché-aux-Herbes, στην Rue de la Boucherie και Rue Sigefroi.
Προς το τέλος της Rue Sigefroi, άλλο ένα εξαιρετικό σημείο της παλιάς πόλης, το στενό δρομάκι της Rue Large.
Η Rue Large είναι ένα κατηφορικό πλακόστρωτο στενό, από τα πιο γραφικά σημεία της Άνω πόλης που ίσως δεν το παρατηρούν πολλοί και το προσπερνάνε. Εμείς πάντως κατηφορίσαμε το έρημο στενό προσεκτικά λόγω χιονιού αλλά δεν θέλαμε να απομακρυνθούμε γι’ αυτό και το περπατήσαμε μέχρι ένα σημείο και μετά πάλι ανηφορίσαμε στην Rue Sigefroi.
Στο τέλος της Rue Sigefroi, με την Église Saint-Michel / Εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ
Είχαμε φτάσει πια, στο ομορφότερο μπαλκόνι της Ευρώπης, όπως αποκαλούν το στενό δρόμο Chemin de la Corniche, κατά μήκος της κοιλάδας Alzette. Τελικά δεν υπερβάλλουν όσοι έδωσαν αυτή την ονομασία σ’ αυτόν τον ιστορικό δρόμο. Με το που είδα τη θέα προς την κοιλάδα και την κάτω πόλη Grund, θαμπώθηκα από την ομορφιά! Ήταν κάτι που δεν περίμενα γιατί όσες φωτό είχα δει από το σημείο αυτό δεν μπορούσαν να αποτυπώσουν την εξαιρετική αυτή θέα. Είναι αναμφισβήτητα το highlight του Λουξεμβούργου. Οι χιονισμένες σκέπες, ο μικρός ποταμός Alzette, τα τείχη του φρουρίου και η απόλυτη ηρεμία δημιούργησαν ένα μαγικό πανόραμα που απλά δεν το χόρταινα. Από τα ωραιότερα που έχω δει ποτέ μου!
Σε πρώτο πλάνο η Église St-Jean-du-Grund, η Καθολική Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη
Η μικρή μεσαιωνική πέτρινη πεζογέφυρα Stierchen, πάνω από τον ποταμό Αλζέτ
Ο πεζόδρομος Chemin de la Corniche κατά μήκος των τειχών, εκτός από την τέλεια θέα που προσφέρει, είναι ένας υπέροχος δρόμος με εξαιρετικά ιστορικά κτίρια. Ήταν απόλαυση να τον περπατάμε!
Περπατήσαμε ένα μικρό κομμάτι του Chemin de la Corniche και επιστρέψαμε στην αρχή του. Στο ακρωτήρι Bock, εκεί που τα απόκρημνα βράχια πρόσφεραν μια φυσική οχύρωση ακριβώς πάνω από τον ποταμό Alzette. Το 963 στο σημείο αυτό άρχισε να χτίζεται το κάστρο Lucilinburhuc στην καρδιά του μελλοντικού φρούριο, που ήταν η βάση για την ανάπτυξη της πόλης του Λουξεμβούργου. Τα Bock Casemates ήταν οι πρώτες υπόγειες σήραγγες που χτίστηκαν το 1644, στην εποχή της ισπανικής κυριαρχίας. Οι οχυρωμένες στοές 23 χιλιομέτρων, τα εντυπωσιακά αμυντικά ''μπουντρούμια'' ήταν χτισμένα σε διαφορετικά επίπεδα και έφταναν μέχρι και τα 40 μέτρα, και για το λόγο αυτό έδιναν στο Λουξεμβούργο το όνομα «Γιβραλτάρ του Βορρά». Μετά τη διάλυση του φρουρίου, το 1867, από τα συνολικά 23 χλμ. σώθηκαν 17 χιλιόμετρα από τις υπόγειες άμυνες casemates που παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανέγγιχτες και σε καλή κατάσταση.
Οι σκάλες προς τα κάτω οδηγούν σε τεράστια αρχαιολογική κρύπτη όπου πλάκες τοίχου δίνουν μια επισκόπηση της ιστορίας των οχυρώσεων. Άλλα σκαλοπάτια οδηγούν κάτω, μέσα από τα μπουντρούμια του παλιού κάστρου, σε μια σειρά από σήραγγες μεγάλου μήκους. Υπάρχουν μια σειρά από πλευρική περάσματα, καθώς και θάλαμοι και μπαλκόνια με ανοίγματα προς το Βορρά και το νότο. Εκεί που κάποτε ήταν πυροβολεία για κανόνια, σήμερα οι υπόγειες στοές προσφέρουν μια εξαιρετική θέα κάτω στην κοιλάδα Alzette. Δυστυχώς είναι ανοιχτά για το κοινό από το Μάρτιο μέχρι τον Οκτώβριο κι έτσι δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε εσωτερικά το πιο σημαντικό αξιοθέατο της πόλης που αποτελεί κι αυτό μέρος της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της πόλης.
Από το κεντρικό δρόμο Montée de Clausen, σε ένα κομμάτι οχύρωσης ανεβήκαμε σκάλες και είδαμε ακόμα μια καταπληκτική θέα στην κοιλάδα, αυτή τη φορά προς την κάτω συνοικία Pafendall. Απέναντί μας η συνοικία Kirchberg με τα μεγάλα σύγχρονα ψηλά κτίρια, και η σιδηροδρομική γέφυρα.
Για το τέλος δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε την πανοραμική θέα ακριβώς πάνω από την οχύρωση Bock. Την πιο εντυπωσιακή πανοραμική θέα που δίνει μια πιο όμορφη οπτική στην κάτω παλιά πόλη Grund. Όση ώρα και να βλέπαμε αυτή τη θέα δεν χορταίναμε πραγματικά. Ήμασταν εκεί την καλύτερη ώρα, καθώς είχε σχεδόν σκοτεινιάσει και η ασπρισμένη παλιά πόλη άναβε τα φώτα της. Όνειρο!
Η θέα στο φαράγγι του ποταμού Petrusse και της διάσημης γέφυρας του Αδόλφου είναι υπέροχη. Ακριβώς απέναντι το Μουσείο Τράπεζας. Το σημείο αυτό είναι ένα από τα πολλά ''μπαλκόνια'' με θέα που έχει η παλιά Άνω πόλη. Στο Λουξεμβούργο δεν χρειάζεται να ψάχνεις μέρος για πανοραμική θέα. Στα περισσότερα σημεία περιμετρικά της πόλης, θα έχεις πιάτο τη θέα στην κοιλάδα και τις κάτω συνοικίες.
Στην άλλη άκρη της χαράδρας, η γέφυρα La Passerelle,
που κι αυτή ενώνει την Άνω πόλη με τη συνοικία του σταθμού Gare.
Το Λουξεμβούργο, λόγω της τοποθεσίας και της φυσικής γεωγραφίας του, ήταν ένα μέρος στρατηγικής στρατιωτικής σημασίας. Το φυσικό βραχώδες Ακρωτήρι ήταν στρατηγικού ενδιαφέροντος και έδωσε μια αξιοθαύμαστη οχύρωση στην πόλη του Λουξεμβούργου που ήταν μια πόλη φρούριο για σχεδόν χίλια χρόνια. Τα τείχη χτίστηκαν σταδιακά μέσα σε εννέα αιώνες, από τον 10ο αιώνα μέχρι που διαλύθηκαν το 1867. Μέχρι το τέλος του 17ου αιώνα, το Λουξεμβούργο ήταν ένα από τα ισχυρότερα οχυρά της Ευρώπης, και και το λόγο αυτό το αποκαλούσαν ''Γιβραλτάρ του Βορρά''. Ήταν η περίοδος που απέκτησε τρομερή φήμη το φρούριο, όταν κατασκευάστηκαν τα πρώτα casemates αρχής γενομένης από το 1644. Casemates, ήταν οι οχυρωμένες θέσεις που στέγαζαν τα κανόνια και μια φρουρά από 1.200 άνδρες, ένας ιστός από 23 χιλιόμετρα υπόγεια περάσματα. Το 1867 η Συνθήκη του Λονδίνου όρισε το Λουξεμβούργου σε ουδετερότητα και δόθηκε εντολή να γκρεμιστεί το φρούριο σηματοδοτώντας το τέλος της χρήσης της πόλης του Λουξεμβούργου ως στρατιωτική τοποθεσία. Η κατεδάφιση του κάστρου, και των casemates πήρε 16 χρόνια, από το 1867 μέχρι το 1883. Τμήματα του φρουρίου που δεν καταστράφηκαν, απλώς έπαψαν να χρησιμοποιούνται για στρατιωτική χρήση. Πολλά παλαιά τείχη και πύργοι επιβιώνουν ακόμη σήμερα και σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνουν την εικόνα της πόλης. Τα ερείπια του φρουρίου και η πόλη έχουν χαρακτηριστεί ως μνημείο Παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 1994.
Τα λείψανα όμως του φρουρίου είναι εμφανή σε πάρα πολλά σημεία του Λουξεμβούργου. Ακόμα και η πλατεία de la Constitution είναι στο σημείο που ήταν ο προμαχώνας Beck. Στο ίδιο μέρος είναι το Casemates de la Pétrusse που είναι προσωρινά κλειστό για το κοινό.
Ας αλλάξω όμως κλίμα και ας πάμε στην Place de la Constitution για να τη δούμε όχι ως προμαχώνα αλλά ως την απόλυτη Χριστουγεννιάτικη αγορά! Η Πλατεία Συντάγματος (Place de la Constitution) κοσμείται από το άγαλμα της Χρυσής Κυρίας (Gëlle Fra) και είναι αφιερωμένο στους πεσόντες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Όμως ποιος προσέχει το άγαλμα, όταν η πλατεία έχει μετατραπεί σε ένα απίστευτο χριστουγεννιάτικο σκηνικό. Χάνεται ανάμεσα στα δεκάδες ξύλινα περίπτερα, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα καρουσέλ και τον κόσμο που κατακλύζει την αγορά. Οι μυρωδιές μας σπάνε την μύτη και με το …καλησπέρα σας μπήκαμε για τα καλά στο γιορτινό κλίμα, που όμοιο του δεν είχαμε ξαναδεί! Το μοναδικό μείον, το χιόνι που έλιωνε και υπήρχαν παντού νερά.
Συναυλία κλασικής μουσικής!
Χαρούμενοι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, χριστουγεννιάτικα στολίδια, μουσικές, και εδέσματα που και να μη πεινάς, θες να δοκιμάσεις τα πάντα. Για αρχή τσιμπήσαμε ένα λαχταριστό ψωμάκι λουκάνικο και ένα γλύκισμα που μας έδωσαν δυνάμεις για τη συνέχεια. Όσο κι αν μας άρεσε στην αγορά της Place de la Constitution, έπρεπε να συνεχίσουμε γιατί είχαμε ακόμα πολλά να δούμε.
Λίγο μετά, ο Καθεδρικός ναός Notre-Dame
Στο Λουξεμβούργο δεν είναι απαραίτητο να πλοηγείσαι με χάρτη ή να ακολουθείς πιστά μια συγκεκριμένη διαδρομή. Η Άνω πόλη είναι μικρή και θέλοντας και μη θα πέσεις πάνω σε όλα τα σημαντικά της σημεία. Έτσι κι εγώ, είχα ένα γενικό πλάνο αλλά δεν έριξα καν μια ματιά στο κινητό μου. Περπατώντας, ανακάλυψα όλα τα αξιοθέατα, τις πλατείες και τους δρόμους που ήθελα να δω. Με το ένστικτό στρίψαμε σε ένα γραφικό πλακόστρωτο δρομάκι δίπλα από τον καθεδρικό, την οδό Rue de la Congrégation. Περάσαμε έξω από το Υπουργείο Εξωτερικών και φτάσαμε στην Place de Clairefontaine.
Η χιονισμένη πλατεία ήταν πανέμορφη.
Την είδαμε ατόφια, χωρίς Χριστουγεννιάτικη αγορά και με πολύ λίγο κόσμο.
Από εκεί πολύ γρήγορα βρεθήκαμε στην 17 rue du Marché-aux-Herbes.
Στην πλατεία που βρίσκεται το Παλάτι του Μεγάλου Δούκα.
Το Palais Grand-Ducal , το Παλάτι του Μεγάλου Δούκα του Λουξεμβούργου το οποίο φρουρείται από η υπηρεσία της επιμέλειας των κάστρων, από το 1890 είναι η επίσημη κατοικία της βασιλικής οικογένειας στην πόλη. Ένα εντυπωσιακό κτίρια του 1572 σε φλαμανδικό αναγεννησιακό στυλ από τα πιο εμβληματικά κτίρια του Δουκάτου.
Πριν συνεχίσουμε, κάναμε μια πολύ γρήγορη στάση στο εξαιρετικό Chocolate House απέναντι από το παλάτι. Είχαμε ανάγκη να ζεσταθούμε λιγάκι αλλά και να γευτούμε ένα γλυκό από την μεγάλη ποικιλία του και μια ζεστή σοκολάτα από τις 52 που διαθέτει! Η ζεστή σοκολάτα στο συγκεκριμένο μαγαζί, έχει την ιδιαιτερότητα του ότι εσύ τη φτιάχνεις. Πως? Στο γάλα που φέρνουν βάζεις τη στερεή σοκολάτα με τη γεύση που έχεις επιλέξει και την ανακατεύεις με το ξύλινο κουταλάκι. Και οι δυο που πήραμε είχαν τέλεια γεύση. Γύρω στα 5,50€ η κάθε ζεστή σοκολάτα θα τη χαρακτήριζα νορμά τιμή.
Είχε σχεδόν σουρουπώσει και το κρύο γινόταν όλο και πιο τσουχτερό. Είχε αρκετή κίνηση στα στενά της παλιάς πόλης που όσο περνούσε η ώρα μου φαινόταν όλο και πιο γραφική όλο και πιο μαγική σε συνδυασμό με τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια και το χιόνι που είχε απομείνει. Από την Rue du marché-aux-Herbes, στην Rue de la Boucherie και Rue Sigefroi.
Προς το τέλος της Rue Sigefroi, άλλο ένα εξαιρετικό σημείο της παλιάς πόλης, το στενό δρομάκι της Rue Large.
Η Rue Large είναι ένα κατηφορικό πλακόστρωτο στενό, από τα πιο γραφικά σημεία της Άνω πόλης που ίσως δεν το παρατηρούν πολλοί και το προσπερνάνε. Εμείς πάντως κατηφορίσαμε το έρημο στενό προσεκτικά λόγω χιονιού αλλά δεν θέλαμε να απομακρυνθούμε γι’ αυτό και το περπατήσαμε μέχρι ένα σημείο και μετά πάλι ανηφορίσαμε στην Rue Sigefroi.
Στο τέλος της Rue Sigefroi, με την Église Saint-Michel / Εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ
Είχαμε φτάσει πια, στο ομορφότερο μπαλκόνι της Ευρώπης, όπως αποκαλούν το στενό δρόμο Chemin de la Corniche, κατά μήκος της κοιλάδας Alzette. Τελικά δεν υπερβάλλουν όσοι έδωσαν αυτή την ονομασία σ’ αυτόν τον ιστορικό δρόμο. Με το που είδα τη θέα προς την κοιλάδα και την κάτω πόλη Grund, θαμπώθηκα από την ομορφιά! Ήταν κάτι που δεν περίμενα γιατί όσες φωτό είχα δει από το σημείο αυτό δεν μπορούσαν να αποτυπώσουν την εξαιρετική αυτή θέα. Είναι αναμφισβήτητα το highlight του Λουξεμβούργου. Οι χιονισμένες σκέπες, ο μικρός ποταμός Alzette, τα τείχη του φρουρίου και η απόλυτη ηρεμία δημιούργησαν ένα μαγικό πανόραμα που απλά δεν το χόρταινα. Από τα ωραιότερα που έχω δει ποτέ μου!
Σε πρώτο πλάνο η Église St-Jean-du-Grund, η Καθολική Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη
Η μικρή μεσαιωνική πέτρινη πεζογέφυρα Stierchen, πάνω από τον ποταμό Αλζέτ
Ο πεζόδρομος Chemin de la Corniche κατά μήκος των τειχών, εκτός από την τέλεια θέα που προσφέρει, είναι ένας υπέροχος δρόμος με εξαιρετικά ιστορικά κτίρια. Ήταν απόλαυση να τον περπατάμε!
Περπατήσαμε ένα μικρό κομμάτι του Chemin de la Corniche και επιστρέψαμε στην αρχή του. Στο ακρωτήρι Bock, εκεί που τα απόκρημνα βράχια πρόσφεραν μια φυσική οχύρωση ακριβώς πάνω από τον ποταμό Alzette. Το 963 στο σημείο αυτό άρχισε να χτίζεται το κάστρο Lucilinburhuc στην καρδιά του μελλοντικού φρούριο, που ήταν η βάση για την ανάπτυξη της πόλης του Λουξεμβούργου. Τα Bock Casemates ήταν οι πρώτες υπόγειες σήραγγες που χτίστηκαν το 1644, στην εποχή της ισπανικής κυριαρχίας. Οι οχυρωμένες στοές 23 χιλιομέτρων, τα εντυπωσιακά αμυντικά ''μπουντρούμια'' ήταν χτισμένα σε διαφορετικά επίπεδα και έφταναν μέχρι και τα 40 μέτρα, και για το λόγο αυτό έδιναν στο Λουξεμβούργο το όνομα «Γιβραλτάρ του Βορρά». Μετά τη διάλυση του φρουρίου, το 1867, από τα συνολικά 23 χλμ. σώθηκαν 17 χιλιόμετρα από τις υπόγειες άμυνες casemates που παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανέγγιχτες και σε καλή κατάσταση.
Οι σκάλες προς τα κάτω οδηγούν σε τεράστια αρχαιολογική κρύπτη όπου πλάκες τοίχου δίνουν μια επισκόπηση της ιστορίας των οχυρώσεων. Άλλα σκαλοπάτια οδηγούν κάτω, μέσα από τα μπουντρούμια του παλιού κάστρου, σε μια σειρά από σήραγγες μεγάλου μήκους. Υπάρχουν μια σειρά από πλευρική περάσματα, καθώς και θάλαμοι και μπαλκόνια με ανοίγματα προς το Βορρά και το νότο. Εκεί που κάποτε ήταν πυροβολεία για κανόνια, σήμερα οι υπόγειες στοές προσφέρουν μια εξαιρετική θέα κάτω στην κοιλάδα Alzette. Δυστυχώς είναι ανοιχτά για το κοινό από το Μάρτιο μέχρι τον Οκτώβριο κι έτσι δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε εσωτερικά το πιο σημαντικό αξιοθέατο της πόλης που αποτελεί κι αυτό μέρος της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της πόλης.
Από το κεντρικό δρόμο Montée de Clausen, σε ένα κομμάτι οχύρωσης ανεβήκαμε σκάλες και είδαμε ακόμα μια καταπληκτική θέα στην κοιλάδα, αυτή τη φορά προς την κάτω συνοικία Pafendall. Απέναντί μας η συνοικία Kirchberg με τα μεγάλα σύγχρονα ψηλά κτίρια, και η σιδηροδρομική γέφυρα.
Για το τέλος δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε την πανοραμική θέα ακριβώς πάνω από την οχύρωση Bock. Την πιο εντυπωσιακή πανοραμική θέα που δίνει μια πιο όμορφη οπτική στην κάτω παλιά πόλη Grund. Όση ώρα και να βλέπαμε αυτή τη θέα δεν χορταίναμε πραγματικά. Ήμασταν εκεί την καλύτερη ώρα, καθώς είχε σχεδόν σκοτεινιάσει και η ασπρισμένη παλιά πόλη άναβε τα φώτα της. Όνειρο!
Last edited:
Το αεροδρόμιο Hahn-Frankfurt και από κει πήγαμε στο Λουξεμβούργο με λεωφορείο της flibco. Η απόσταση περίπου 2 ωρίτσες. Θα τα αναλύσω στο επόμενο κεφάλαιο. Περάσαμε μέσα από την Trier και μου φάνηκε ενδιαφέρουσα πόλη όντως.
