giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Το Ευρωπαϊκό Kirchberg και το γραφικό Pafendall!
Αφού φάγαμε το πρωινό μας, παραδώσαμε τις βαλίτσες μας και βγήκαμε για την τελευταία μας εξόρμηση στην πρωτεύουσα του Δουκάτου. Από την Avenue de la Liberté, ανεβήκαμε στο αστικό 16. Η κατάσταση μου θύμισε τα αστικά στη Θεσσαλονίκη. Τρελός κόσμος ο ένας πάνω στον άλλον και δυσκολία στο κατέβασμα και στο ανέβασμα. Είναι καθημερινή όλοι πάνε στις δουλειές τους και όλα τα αστικά με κατεύθυνση το Kirchberg όπως το 1 το 16 και όσα αναγράφουν Eurobus είναι τιγκαρισμένα με κόσμο. Περνάμε την Pont Rouge δηλαδή την Κόκκινη γέφυρα και κατεβήκαμε στην στάση Kirchberg, Rout Bréck – Pafendall στην αρχή της λεωφόρου John-F Kennedy.
Είναι νωρίς το πρωί και ακόμα δεν είχε ξημερώσει καλά καλά. Έμοιαζε λες και ήταν απόγευμα και σουρούπωνε. Το σίγουρο είναι πως μας ξύπνησε για τα καλά η παγωνιά που είχε εκείνη την ώρα. Είχε πολλή κίνηση από αυτοκίνητα και είναι λογικό αφού το Kirchberg είναι το Ευρωπαϊκό Κέντρο της πόλης. Εδώ χτυπά η καρδιά της επιχειρηματικής δραστηριότητας του Λουξεμβούργου! Καθημερινά 8.000 υπάλληλοι εργάζονται στο Kirchberg.
Ερχόμενοι από το κέντρο της πόλης, μπαίνοντας στη συνοικία του Kirchberg, εντυπωσιαστήκαμε με το μοντέρνο κομμάτι της πόλης με την σύγχρονη αρχιτεκτονική, τους ουρανοξύστες τα πολυτελή εμπορικά κέντρα και τις τράπεζες, με τα μοντέρνα γλυπτά, τις φουτουριστικές λεπτομέρειες και με τα κτίρια που εδρεύουν τα όργανα της Ε.Ε όπως η Γενική Γραμματεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Αυτό βέβαια που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι το κτίριο της Φιλαρμονικής (Philharmonie Luxembourg), με τις 823 λευκές κολώνες στην πρόσοψη του. Το συναυλιακό μέγαρο της Φιλαρμονικής του Λουξεμβούργου, άνοιξε το καλοκαίρι του 2005 και παράγει περίπου 400 καλλιτεχνικές παραστάσεις ετησίως!
Η βόλτα στο Kirchberg αξίζει για όποιον είναι λάτρης της σύγχρονης αρχιτεκτονικής όπως είμαι εγώ. Όπως και για τη σύγχρονη τέχνη, η οποία είναι παρούσα σε δημόσιους χώρους. Σε αντίθετη περίπτωση δεν θα έλεγα ότι έχει ουσία μια περιήγηση ανάμεσα στα γυάλινα μεγάλα κτίρια. Όμως αυτό το κομμάτι της πόλης δείχνει το Λουξεμβούργο του σήμερα και τη νεότερη ιστορία του Λουξεμβούργου που σχετίζεται με την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Μια πόλη του σήμερα που είναι ένας μικρόκοσμος της Ευρώπης του αύριο!
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, οι πολιτικοί του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, προσπάθησαν να προσελκύσουν διεθνείς οργανισμούς για την πόλη, αλλά για πολύ καιρό οι προσπάθειες ήταν χωρίς επιτυχία. Και τότε, ξαφνικά, το 1952, ήρθε η μεγάλη ευκαιρία για την οποία περίμεναν. Την ευκαιρία να ολοκληρώσουν τις προσπάθειες τους μετά από τόσα χρόνια εργασιών. Οι υπουργοί Εξωτερικών της πρώτης Ευρωπαϊκής Κοινότητας, της Κοινότητας Άνθρακα και χάλυβα, επέλεξαν το Λουξεμβούργο ως προσωρινή έδρα τους. Όμως το προσωρινό, προοριζόταν τελικά να έχει διάρκεια. Έτσι το Λουξεμβούργο, παράλληλα με το Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες, είναι σήμερα μια από τις τρείς έδρες για τα κεντρικά γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο αντίκτυπος όλων αυτών υπήρξε σημαντικός για την πόλη. Μέχρι τότε το οροπέδιο του Kirchberg ήταν απλά ένα πεδίο. Από την αρχή της δεκαετίας του εξήντα, μια ευρωπαϊκή συνοικία άρχισε να αναπτύσσεται στο οροπέδιο του Kirchberg, που συνδέθηκε με την πόλη του Λουξεμβούργου με την κόκκινη γέφυρα (Pont Rouge ) ή αλλιώς γέφυρα της Μεγάλης Δούκισας Σαρλότ (Pont Grande-Duchesse Charlotte) που φτιάχτηκε το 1963. Η αστικοποίηση και η ανάπτυξη του Kirchberg με την σταδιακή εγκατάσταση των υποδομών για τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, σηματοδότησε την έναρξη μιας εποχής, κι έτσι η μικρή πόλη έγινε το σταυροδρόμι της Ευρώπης! Η εξέλιξη του σε οικονομικό κέντρο από τα τέλη της δεκαετίας του εξήντα τονίζει ακόμα περισσότερο το διεθνή χαρακτήρα της πόλης. Το 1960 ο αριθμός των τραπεζικών ιδρυμάτων ήταν 17. Ο αριθμός αυτός σήμερα έχει αυξηθεί σε 218 τραπεζικά ιδρύματα!
Το δεύτερο Κοινοβούλιο της ΕΕ στο Λουξεμβούργο - Κτίριο Konrad Adenauer
Χρυσοί πύργοι
Σε πολλά σημεία είδαμε εργάτες, δεντροφυτεύεις και ανέγερση νέων ουρανοξυστών! Δεν γυρίσαμε όλο το Kirchberg όμως η βόλτα ήταν ενδιαφέρουσα. Άλλωστε ο χρόνος που είχαμε στη διάθεση μας ήταν συγκεκριμένος και είχαμε να δούμε κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον και πιο όμορφο! Ο καιρός άρχισε λίγο να ανοίγει και να σπάει κάπως η παγωνιά και ο αέρας. Επιστρέψαμε στη Place de l'Europe με τα μεγάλα κτίρια και το εξαιρετικό κτίριο της Φιλαρμονικής και απέναντι το ξενοδοχείο Meliá. Στην πλατεία de l'Europe βρίσκεται και το κτίριο Robert Schuman που στεγάζει το πρώτο ημικύκλιο που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε το 1973 για τις συνεδριάσεις της ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από τη Γραμματεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Στο σημείο αυτό, πίσω από τα μεγάλα κτίρια της Place de l'Europe βρίσκεται και το Mudam, το Μουσείο μοντέρνας τέχνης (Musee d'art moderne Grand-Duc Jean) που εγκαινιάστηκε το2006. Το προσπεράσαμε επιδεικτικά και κατηφορίσαμε. Από εκεί αρχίζει το μεγάλο πάρκο της συνοικία Clausen, το Parc des Trois Glands ή Parc Dräi Eechelen.
Εδώ κάτι ελάφια, παλεύουν? Φιλιούνται? Το κάνουν?
Ακριβώς πίσω από το Mudam, είναι το Φρούριο Thüngen
Το Fort Thüngen ήταν μέρος της οχύρωσης της πόλης, χτισμένο από τους Αυστριακούς το 1732 για να ενισχύσουν το Οχυρό του Λουξεμβούργου. Συνέπεια της περιβόητης Συνθήκης του Λονδίνου το 1867, ήταν να κατεδαφιστεί το μεγαλύτερο μέρος του κτηρίου εκτός από τους τρεις στρογγυλεμένους πυργίσκους γνωστούς ως Dräi Eechelen, δηλαδή ''Τα Τρία Βελανίδια''! Στο Οχυρό Thüngen στεγάζεται το Μουσείο Dräi Eechelen, που άνοιξε τον Ιούλιο του 2012 στο πλήρως ανακαινισμένο Φρούριο του 18ου αιώνα. Το Μουσείο αποτελεί μέρος του Εθνικού Μουσείου Ιστορίας και τέχνης.
Από το μεγάλο πλάτωμα μπροστά από το οχυρό, είδαμε backround μια ακόμα εξαιρετική θέα προς την παλιά Άνω πόλη του Λουξεμβούργου και μπροστά μας άλλο ένα κομμάτι της οχύρωσης, το φρούριο Obergrünewald.
Το Fort Obergrünewald ακριβώς μπροστά, δεν χρειαζόταν κανένα εισιτήριο εισόδου και δεν είχε καμία πόρτα ασφαλείας! Είναι ανοιχτό για το κοινό ως μέρος του μεγάλου πάρκου Dräi Eechelen, και ήρθε στο φως στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Όταν τα γαλλικά στρατεύματα με διοικητή τον στρατιωτικό μηχανικό Sébastien Le Prestre de Vauban ανέκτησαν το φρούριο το 1684, αμέσως ξεκίνησε μια μεγάλη επέκταση του οχυρού και ένα κομμάτι αυτού ήταν το φρούριο Obergrünewald. Κατεβήκαμε στη βαθιά τάφρο, είδαμε τα στιβαρά τείχη από κοντά, μπήκαμε στα εσωτερικά τμήματα του και ανεβήκαμε από σκάλες στην κορυφή του. Πόσο ωραία να βλέπεις ελεύθερα χωρίς περιορισμούς, ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της πόλης και το κυριότερο να μην υπάρχει άλλος άνθρωπος στο σημείο! Μπορεί να παγώσαμε από το κρύο, αλλά το ευχαριστηθήκαμε!
Η συνέχεια ήταν καταπληκτική. Στόχος ήταν να φτάσουμε στην κάτω συνοικία Pafendall στον ποταμό Αλζέτ. Έπρεπε να διασχίσουμε δασικά μονοπάτια του μεγάλου πάρκου Dräi Eechelen και να κατηφορίσουμε. Μελετώντας τη διαδρομή και βλέποντας από ψηλά το δάσος, δεν ήταν ξεκάθαρο πως ακριβώς θα φτάναμε στον ποταμό αφού ενδιάμεσα υπήρχε και η γέφυρα με τις γραμμές του τρένου. Η διαδρομή ήταν συγκεκριμένη γιατί ήθελα να περάσουμε και από ένα συγκεκριμένο σημείο του πάρκου που έχει πανοραμική θέα στην κοιλάδα. Όλα αυτά έγιναν πανεύκολα, πάντα με την βοήθεια του maps.me. Μας οδήγησε στα σωστά μονοπάτια, με κατεύθυνση το φρούριο Niedergrünewald και το πλάτωμα με την υπέροχη θέα. Η δασική διαδρομή ήταν εξαιρετική και μας έκανε να ξεχάσουμε πως εκεί έξω βρίσκεται μια πολύβουη πόλη, ουρανοξύστες και κίνηση.
Στο σημείο αυτό δεν συνεχίσαμε ευθεία στην ασφαλτοστρωμένη Rue des Trois-Glands, αλλά κυκλικά και πάλι από χωμάτινο μονοπάτι μέσα στο δάσος. Πάντως και την Rue des Trois-Glands να ακολουθήσετε πάλι θα φτάσετε στο φρούριο Niedergrünewald.
Λίγο μετά, συναντήσαμε το Fort Niedergrünewald. Όπως και στην περίπτωση του φρουρίου Obergrünewald που είδαμε λίγο νωρίτερα, έτσι και το φρούριο Niedergrünewald με προπύργια και προμαχώνες αποτελεί ένα τεράστιο έργο ανακατασκευής και επέκτασης των οχυρώσεων που άρχισε ο Γάλλος διοικητής Vauban το 1684 χρησιμοποιώντας περισσότερους από 3.000 άνδρες. Τα απομεινάρια αυτά έχουν ανακαινιστεί και είναι ανοιχτό για το κοινό αλλά αυτή τη φορά δεν κατεβήκαμε αλλά το είδαμε από πάνω.
Είχαμε φτάσει στο επιθυμητό σημείο του πάρκου στο ύψος της κοιλάδας. Στο μεγάλο πλάτωμα σχεδόν δίπλα στην μεγάλη Κόκκινη Γέφυρα με μια πανέμορφη θέα προς την κουκλίστικη συνοικία Pafendall. Ήταν άλλη μια υπέροχη στιγμή μοναξιάς σ’ αυτό το ταξίδι και η αίσθηση της γαλήνης και ησυχίας σε συνδυασμό με μια εξαίρετη πανοραμική θέα.
Στο βάθος το ασανσέρ που συνδέει την Άνω πόλη με την συνοικία Pafendall και σε πρώτο πλάνο οι μεσαιωνικοί πύργοι Vauban που ενσωματώθηκαν στο φρούριο το 1865.
Η βόλτα αυτή μέσα από το δασικό μονοπάτι μέχρι τους πύργους Vauban και τη συνοικία Pafendall ήταν καταπληκτική και είναι από τις διαδρομές που οι περισσότεροι επισκέπτες στο Λουξεμβούργο δεν γνωρίζουν. Μάλιστα επιτέλους είχε ανοίξει ο καιρός και ο ήλιος είχε κάνει δειλά την εμφάνιση του. Αυτή η πόλη συνεχώς μας εξέπληττε και μας χάριζε διαφορετικά πανοράματα που τα απολαύσαμε όσο σε καμία άλλη πόλη! Λίγο μετά λύθηκε και το μυστήριο πως θα φτάσουμε στην συνοικία Pafendall από τη στιγμή που υπάρχει το εμπόδιο της σιδηροδρομικής γέφυρας. Υπάρχει μια σκάλα που συνδυάζει τα μεσαιωνικά σκαλιά των οχυρώσεων με μια σύγχρονη σκάλα που είναι ενσωματωμένη. Έτσι από τις σκάλες κι από μια μικρή πεζογέφυρα, περάσαμε πάνω από τις γραμμές του τρένου και κατεβήκαμε τις σκάλες φτάνοντας ακριβώς κάτω στον έναν πύργο Vauban και στον ποταμό.
Η περιοχή μου άρεσε απίστευτα. Ένα μικρό ήσυχο γραφικό χωριό στις όχθες του ποταμού Αλζέτ, με τους μεσαιωνικούς πύργους του, πέτρινες γέφυρες και μέσα στη φύση.
Rue du Pont
Από τη γέφυρα της Rue du Pont… στο βάθος η πέτρινη γέφυρα που ενώνει την πύλη Eich με τον πύργο Vauban και από πάνω η μεγάλη γέφυρα Grande-Duchesse Charlotte.
Eglise Catholique et Roumaine-orthodoxe Saint Matthieu
η άλλη πλευρά…
Eich Gate
Το Ascenseur panoramique du Pfaffenthal
Αφού φάγαμε το πρωινό μας, παραδώσαμε τις βαλίτσες μας και βγήκαμε για την τελευταία μας εξόρμηση στην πρωτεύουσα του Δουκάτου. Από την Avenue de la Liberté, ανεβήκαμε στο αστικό 16. Η κατάσταση μου θύμισε τα αστικά στη Θεσσαλονίκη. Τρελός κόσμος ο ένας πάνω στον άλλον και δυσκολία στο κατέβασμα και στο ανέβασμα. Είναι καθημερινή όλοι πάνε στις δουλειές τους και όλα τα αστικά με κατεύθυνση το Kirchberg όπως το 1 το 16 και όσα αναγράφουν Eurobus είναι τιγκαρισμένα με κόσμο. Περνάμε την Pont Rouge δηλαδή την Κόκκινη γέφυρα και κατεβήκαμε στην στάση Kirchberg, Rout Bréck – Pafendall στην αρχή της λεωφόρου John-F Kennedy.
Είναι νωρίς το πρωί και ακόμα δεν είχε ξημερώσει καλά καλά. Έμοιαζε λες και ήταν απόγευμα και σουρούπωνε. Το σίγουρο είναι πως μας ξύπνησε για τα καλά η παγωνιά που είχε εκείνη την ώρα. Είχε πολλή κίνηση από αυτοκίνητα και είναι λογικό αφού το Kirchberg είναι το Ευρωπαϊκό Κέντρο της πόλης. Εδώ χτυπά η καρδιά της επιχειρηματικής δραστηριότητας του Λουξεμβούργου! Καθημερινά 8.000 υπάλληλοι εργάζονται στο Kirchberg.
Ερχόμενοι από το κέντρο της πόλης, μπαίνοντας στη συνοικία του Kirchberg, εντυπωσιαστήκαμε με το μοντέρνο κομμάτι της πόλης με την σύγχρονη αρχιτεκτονική, τους ουρανοξύστες τα πολυτελή εμπορικά κέντρα και τις τράπεζες, με τα μοντέρνα γλυπτά, τις φουτουριστικές λεπτομέρειες και με τα κτίρια που εδρεύουν τα όργανα της Ε.Ε όπως η Γενική Γραμματεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Αυτό βέβαια που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι το κτίριο της Φιλαρμονικής (Philharmonie Luxembourg), με τις 823 λευκές κολώνες στην πρόσοψη του. Το συναυλιακό μέγαρο της Φιλαρμονικής του Λουξεμβούργου, άνοιξε το καλοκαίρι του 2005 και παράγει περίπου 400 καλλιτεχνικές παραστάσεις ετησίως!
Η βόλτα στο Kirchberg αξίζει για όποιον είναι λάτρης της σύγχρονης αρχιτεκτονικής όπως είμαι εγώ. Όπως και για τη σύγχρονη τέχνη, η οποία είναι παρούσα σε δημόσιους χώρους. Σε αντίθετη περίπτωση δεν θα έλεγα ότι έχει ουσία μια περιήγηση ανάμεσα στα γυάλινα μεγάλα κτίρια. Όμως αυτό το κομμάτι της πόλης δείχνει το Λουξεμβούργο του σήμερα και τη νεότερη ιστορία του Λουξεμβούργου που σχετίζεται με την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Μια πόλη του σήμερα που είναι ένας μικρόκοσμος της Ευρώπης του αύριο!
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, οι πολιτικοί του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, προσπάθησαν να προσελκύσουν διεθνείς οργανισμούς για την πόλη, αλλά για πολύ καιρό οι προσπάθειες ήταν χωρίς επιτυχία. Και τότε, ξαφνικά, το 1952, ήρθε η μεγάλη ευκαιρία για την οποία περίμεναν. Την ευκαιρία να ολοκληρώσουν τις προσπάθειες τους μετά από τόσα χρόνια εργασιών. Οι υπουργοί Εξωτερικών της πρώτης Ευρωπαϊκής Κοινότητας, της Κοινότητας Άνθρακα και χάλυβα, επέλεξαν το Λουξεμβούργο ως προσωρινή έδρα τους. Όμως το προσωρινό, προοριζόταν τελικά να έχει διάρκεια. Έτσι το Λουξεμβούργο, παράλληλα με το Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες, είναι σήμερα μια από τις τρείς έδρες για τα κεντρικά γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο αντίκτυπος όλων αυτών υπήρξε σημαντικός για την πόλη. Μέχρι τότε το οροπέδιο του Kirchberg ήταν απλά ένα πεδίο. Από την αρχή της δεκαετίας του εξήντα, μια ευρωπαϊκή συνοικία άρχισε να αναπτύσσεται στο οροπέδιο του Kirchberg, που συνδέθηκε με την πόλη του Λουξεμβούργου με την κόκκινη γέφυρα (Pont Rouge ) ή αλλιώς γέφυρα της Μεγάλης Δούκισας Σαρλότ (Pont Grande-Duchesse Charlotte) που φτιάχτηκε το 1963. Η αστικοποίηση και η ανάπτυξη του Kirchberg με την σταδιακή εγκατάσταση των υποδομών για τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, σηματοδότησε την έναρξη μιας εποχής, κι έτσι η μικρή πόλη έγινε το σταυροδρόμι της Ευρώπης! Η εξέλιξη του σε οικονομικό κέντρο από τα τέλη της δεκαετίας του εξήντα τονίζει ακόμα περισσότερο το διεθνή χαρακτήρα της πόλης. Το 1960 ο αριθμός των τραπεζικών ιδρυμάτων ήταν 17. Ο αριθμός αυτός σήμερα έχει αυξηθεί σε 218 τραπεζικά ιδρύματα!
Το δεύτερο Κοινοβούλιο της ΕΕ στο Λουξεμβούργο - Κτίριο Konrad Adenauer
Χρυσοί πύργοι
Σε πολλά σημεία είδαμε εργάτες, δεντροφυτεύεις και ανέγερση νέων ουρανοξυστών! Δεν γυρίσαμε όλο το Kirchberg όμως η βόλτα ήταν ενδιαφέρουσα. Άλλωστε ο χρόνος που είχαμε στη διάθεση μας ήταν συγκεκριμένος και είχαμε να δούμε κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον και πιο όμορφο! Ο καιρός άρχισε λίγο να ανοίγει και να σπάει κάπως η παγωνιά και ο αέρας. Επιστρέψαμε στη Place de l'Europe με τα μεγάλα κτίρια και το εξαιρετικό κτίριο της Φιλαρμονικής και απέναντι το ξενοδοχείο Meliá. Στην πλατεία de l'Europe βρίσκεται και το κτίριο Robert Schuman που στεγάζει το πρώτο ημικύκλιο που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε το 1973 για τις συνεδριάσεις της ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από τη Γραμματεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Στο σημείο αυτό, πίσω από τα μεγάλα κτίρια της Place de l'Europe βρίσκεται και το Mudam, το Μουσείο μοντέρνας τέχνης (Musee d'art moderne Grand-Duc Jean) που εγκαινιάστηκε το2006. Το προσπεράσαμε επιδεικτικά και κατηφορίσαμε. Από εκεί αρχίζει το μεγάλο πάρκο της συνοικία Clausen, το Parc des Trois Glands ή Parc Dräi Eechelen.
Εδώ κάτι ελάφια, παλεύουν? Φιλιούνται? Το κάνουν?
Ακριβώς πίσω από το Mudam, είναι το Φρούριο Thüngen
Το Fort Thüngen ήταν μέρος της οχύρωσης της πόλης, χτισμένο από τους Αυστριακούς το 1732 για να ενισχύσουν το Οχυρό του Λουξεμβούργου. Συνέπεια της περιβόητης Συνθήκης του Λονδίνου το 1867, ήταν να κατεδαφιστεί το μεγαλύτερο μέρος του κτηρίου εκτός από τους τρεις στρογγυλεμένους πυργίσκους γνωστούς ως Dräi Eechelen, δηλαδή ''Τα Τρία Βελανίδια''! Στο Οχυρό Thüngen στεγάζεται το Μουσείο Dräi Eechelen, που άνοιξε τον Ιούλιο του 2012 στο πλήρως ανακαινισμένο Φρούριο του 18ου αιώνα. Το Μουσείο αποτελεί μέρος του Εθνικού Μουσείου Ιστορίας και τέχνης.
Από το μεγάλο πλάτωμα μπροστά από το οχυρό, είδαμε backround μια ακόμα εξαιρετική θέα προς την παλιά Άνω πόλη του Λουξεμβούργου και μπροστά μας άλλο ένα κομμάτι της οχύρωσης, το φρούριο Obergrünewald.
Το Fort Obergrünewald ακριβώς μπροστά, δεν χρειαζόταν κανένα εισιτήριο εισόδου και δεν είχε καμία πόρτα ασφαλείας! Είναι ανοιχτό για το κοινό ως μέρος του μεγάλου πάρκου Dräi Eechelen, και ήρθε στο φως στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Όταν τα γαλλικά στρατεύματα με διοικητή τον στρατιωτικό μηχανικό Sébastien Le Prestre de Vauban ανέκτησαν το φρούριο το 1684, αμέσως ξεκίνησε μια μεγάλη επέκταση του οχυρού και ένα κομμάτι αυτού ήταν το φρούριο Obergrünewald. Κατεβήκαμε στη βαθιά τάφρο, είδαμε τα στιβαρά τείχη από κοντά, μπήκαμε στα εσωτερικά τμήματα του και ανεβήκαμε από σκάλες στην κορυφή του. Πόσο ωραία να βλέπεις ελεύθερα χωρίς περιορισμούς, ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της πόλης και το κυριότερο να μην υπάρχει άλλος άνθρωπος στο σημείο! Μπορεί να παγώσαμε από το κρύο, αλλά το ευχαριστηθήκαμε!
Η συνέχεια ήταν καταπληκτική. Στόχος ήταν να φτάσουμε στην κάτω συνοικία Pafendall στον ποταμό Αλζέτ. Έπρεπε να διασχίσουμε δασικά μονοπάτια του μεγάλου πάρκου Dräi Eechelen και να κατηφορίσουμε. Μελετώντας τη διαδρομή και βλέποντας από ψηλά το δάσος, δεν ήταν ξεκάθαρο πως ακριβώς θα φτάναμε στον ποταμό αφού ενδιάμεσα υπήρχε και η γέφυρα με τις γραμμές του τρένου. Η διαδρομή ήταν συγκεκριμένη γιατί ήθελα να περάσουμε και από ένα συγκεκριμένο σημείο του πάρκου που έχει πανοραμική θέα στην κοιλάδα. Όλα αυτά έγιναν πανεύκολα, πάντα με την βοήθεια του maps.me. Μας οδήγησε στα σωστά μονοπάτια, με κατεύθυνση το φρούριο Niedergrünewald και το πλάτωμα με την υπέροχη θέα. Η δασική διαδρομή ήταν εξαιρετική και μας έκανε να ξεχάσουμε πως εκεί έξω βρίσκεται μια πολύβουη πόλη, ουρανοξύστες και κίνηση.
Στο σημείο αυτό δεν συνεχίσαμε ευθεία στην ασφαλτοστρωμένη Rue des Trois-Glands, αλλά κυκλικά και πάλι από χωμάτινο μονοπάτι μέσα στο δάσος. Πάντως και την Rue des Trois-Glands να ακολουθήσετε πάλι θα φτάσετε στο φρούριο Niedergrünewald.
Λίγο μετά, συναντήσαμε το Fort Niedergrünewald. Όπως και στην περίπτωση του φρουρίου Obergrünewald που είδαμε λίγο νωρίτερα, έτσι και το φρούριο Niedergrünewald με προπύργια και προμαχώνες αποτελεί ένα τεράστιο έργο ανακατασκευής και επέκτασης των οχυρώσεων που άρχισε ο Γάλλος διοικητής Vauban το 1684 χρησιμοποιώντας περισσότερους από 3.000 άνδρες. Τα απομεινάρια αυτά έχουν ανακαινιστεί και είναι ανοιχτό για το κοινό αλλά αυτή τη φορά δεν κατεβήκαμε αλλά το είδαμε από πάνω.
Είχαμε φτάσει στο επιθυμητό σημείο του πάρκου στο ύψος της κοιλάδας. Στο μεγάλο πλάτωμα σχεδόν δίπλα στην μεγάλη Κόκκινη Γέφυρα με μια πανέμορφη θέα προς την κουκλίστικη συνοικία Pafendall. Ήταν άλλη μια υπέροχη στιγμή μοναξιάς σ’ αυτό το ταξίδι και η αίσθηση της γαλήνης και ησυχίας σε συνδυασμό με μια εξαίρετη πανοραμική θέα.
Στο βάθος το ασανσέρ που συνδέει την Άνω πόλη με την συνοικία Pafendall και σε πρώτο πλάνο οι μεσαιωνικοί πύργοι Vauban που ενσωματώθηκαν στο φρούριο το 1865.
Η βόλτα αυτή μέσα από το δασικό μονοπάτι μέχρι τους πύργους Vauban και τη συνοικία Pafendall ήταν καταπληκτική και είναι από τις διαδρομές που οι περισσότεροι επισκέπτες στο Λουξεμβούργο δεν γνωρίζουν. Μάλιστα επιτέλους είχε ανοίξει ο καιρός και ο ήλιος είχε κάνει δειλά την εμφάνιση του. Αυτή η πόλη συνεχώς μας εξέπληττε και μας χάριζε διαφορετικά πανοράματα που τα απολαύσαμε όσο σε καμία άλλη πόλη! Λίγο μετά λύθηκε και το μυστήριο πως θα φτάσουμε στην συνοικία Pafendall από τη στιγμή που υπάρχει το εμπόδιο της σιδηροδρομικής γέφυρας. Υπάρχει μια σκάλα που συνδυάζει τα μεσαιωνικά σκαλιά των οχυρώσεων με μια σύγχρονη σκάλα που είναι ενσωματωμένη. Έτσι από τις σκάλες κι από μια μικρή πεζογέφυρα, περάσαμε πάνω από τις γραμμές του τρένου και κατεβήκαμε τις σκάλες φτάνοντας ακριβώς κάτω στον έναν πύργο Vauban και στον ποταμό.
Η περιοχή μου άρεσε απίστευτα. Ένα μικρό ήσυχο γραφικό χωριό στις όχθες του ποταμού Αλζέτ, με τους μεσαιωνικούς πύργους του, πέτρινες γέφυρες και μέσα στη φύση.
Rue du Pont
Από τη γέφυρα της Rue du Pont… στο βάθος η πέτρινη γέφυρα που ενώνει την πύλη Eich με τον πύργο Vauban και από πάνω η μεγάλη γέφυρα Grande-Duchesse Charlotte.
Eglise Catholique et Roumaine-orthodoxe Saint Matthieu
η άλλη πλευρά…
Eich Gate
Το Ascenseur panoramique du Pfaffenthal
Last edited:
Το αεροδρόμιο Hahn-Frankfurt και από κει πήγαμε στο Λουξεμβούργο με λεωφορείο της flibco. Η απόσταση περίπου 2 ωρίτσες. Θα τα αναλύσω στο επόμενο κεφάλαιο. Περάσαμε μέσα από την Trier και μου φάνηκε ενδιαφέρουσα πόλη όντως.
