ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Η πτήση ήταν πολύ βοηθητική για τους πετοφοβικούς, ακόμα και αν δεν είσαι γίνεσαι. Συνεχή κενά αέρος, σαν να οδηγούσες σαράβαλο σε δρόμο με λακκούβες, λίγο πριν βγει το τυρί από τα αφτιά μας φτάσαμε. Στην προσγείωση η Λίτσα με ρώτησε απογοητευμένη «τι φτάσαμε κιόλας;», εγώ μέτραγα τις αμαρτίες μου σε κομποσκοίνι για να είμαι έτοιμη να λογοδοτήσω μπροστά στον Ύψιστο και αυτή το διασκέδαζε. Στην έξοδο μας περίμεναν για το καθιερωμένο ψαχουλεματάκι, άλλοι τουρίστες δεν είχε οι μόνοι μουρλοί ήμασταν, όση ώρα κρατούσαν οι διατυπώσεις, βάζαμε στοιχήματα για την εμφάνιση των συνοδών μας, τους φανταζόμασταν σαν αντάρτες, γένια, αμπέχονα, σταυρωτές σφαίρες στο στήθος, όπλα στα χέρια. Αντί αυτού μας περίμεναν δύο περιποιημένοι γελαστοί τύποι. Χαιρετούρες και επιβίβαση στο βαν. Περάσαμε δεκάδες πολυβολεία, αποκλεισμένους δρόμους και στρατιωτικά μπλόκα, κάθε φορά ο οδηγός τους έδειχνε την λίστα με τα ονόματα κλπ στοιχεία μας. Τα πάντα ήταν κλειστά με αλουμινένιες ή τσίγκινες πόρτες, ήταν όντως πολεμική ζώνη!
Όταν ο δρόμος μπροστά μας άρχισε να χάνεται κάτω από το νερό, το βαν σταμάτησε και μας είπαν να κατέβουμε. Στην άκρη του δρόμου που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πια και ακτή της λίμνης, πλησίασαν κάτι μακρόστενες βάρκες που έμοιαζαν αρκετά με γόνδολες, οι ονομαζόμενες shikaras, ήταν όμορφες και αναπαυτικές, μας μοίρασαν στις shikarasξεκινήσαμε. Για δεύτερη φορά εκείνη την ημέρα δεν ήμουν προετοιμασμένη για αυτό που είδα. Πλέαμε σε έναν άλλο κόσμο, στην ακτή τις λίμνης υπήρχαν μεγάλες πολύχρωμες βάρκες, που χρησιμοποιούνταν σαν σπίτια ή σαν ξενοδοχεία, έρημα βέβαια λόγω του πολέμου. Είχα διαβάσει ότι οι Άγγλοι είχαν στήσει τα διάσημα boathousesγιατί η Ινδική Κυβέρνηση δεν τους επέτρεπε να κατέχουν γη, άρα έκτισαν τα σπίτια τους μέσα στην λίμνη αλλά δεν περίμενα κάτι τόσο εντυπωσιακό. Ολόκληρα καράβια είχαν μετατραπεί σε πλεούμενες επαύλεις, σε μια από αυτές καταλήξαμε και εμείς. Μέσα ήταν πραγματικά σαν βρετανικό σπίτι, ταπετσαρίες, έπιπλα κάντρι, σαλόνια με χρωματιστά ριχτάρια, και δύο αριστοκρατικές τουαλέτες, παντού μεγάλα παράθυρα άφηναν το φως να μπαίνει, και το βλέμμα συνεχώς χανόταν στην απεραντοσύνη της λίμνης μπροστά μας. Φανταστείτε τώρα το μπαλκόνι της έπαυλης, ξύλινο φαρδύ με αναπαυτικούς καναπέδες και μπροστά η θέα της λίμνης, τα νερά της να αλλάζουν χρώμα ανάλογα με το φως της ημέρας, τεράστια λιβάδια νούφαρων με τα πέταλα τους ορθάνοιχτα στον ήλιο, shikaras, φορτωμένες να περνάνε από μπροστά μας. Ώρα όμως για το μεσημεριανό, πάω στην τραπεζαρία γιατί όπου να είναι σερβίρετε το φαγητό, γιατί ξέχασα να σας πω ότι έχουμε μάγειρα, πάω να δω τι θα φάμε
και τα λέμε το απογευματάκι.
Όταν ο δρόμος μπροστά μας άρχισε να χάνεται κάτω από το νερό, το βαν σταμάτησε και μας είπαν να κατέβουμε. Στην άκρη του δρόμου που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πια και ακτή της λίμνης, πλησίασαν κάτι μακρόστενες βάρκες που έμοιαζαν αρκετά με γόνδολες, οι ονομαζόμενες shikaras, ήταν όμορφες και αναπαυτικές, μας μοίρασαν στις shikarasξεκινήσαμε. Για δεύτερη φορά εκείνη την ημέρα δεν ήμουν προετοιμασμένη για αυτό που είδα. Πλέαμε σε έναν άλλο κόσμο, στην ακτή τις λίμνης υπήρχαν μεγάλες πολύχρωμες βάρκες, που χρησιμοποιούνταν σαν σπίτια ή σαν ξενοδοχεία, έρημα βέβαια λόγω του πολέμου. Είχα διαβάσει ότι οι Άγγλοι είχαν στήσει τα διάσημα boathousesγιατί η Ινδική Κυβέρνηση δεν τους επέτρεπε να κατέχουν γη, άρα έκτισαν τα σπίτια τους μέσα στην λίμνη αλλά δεν περίμενα κάτι τόσο εντυπωσιακό. Ολόκληρα καράβια είχαν μετατραπεί σε πλεούμενες επαύλεις, σε μια από αυτές καταλήξαμε και εμείς. Μέσα ήταν πραγματικά σαν βρετανικό σπίτι, ταπετσαρίες, έπιπλα κάντρι, σαλόνια με χρωματιστά ριχτάρια, και δύο αριστοκρατικές τουαλέτες, παντού μεγάλα παράθυρα άφηναν το φως να μπαίνει, και το βλέμμα συνεχώς χανόταν στην απεραντοσύνη της λίμνης μπροστά μας. Φανταστείτε τώρα το μπαλκόνι της έπαυλης, ξύλινο φαρδύ με αναπαυτικούς καναπέδες και μπροστά η θέα της λίμνης, τα νερά της να αλλάζουν χρώμα ανάλογα με το φως της ημέρας, τεράστια λιβάδια νούφαρων με τα πέταλα τους ορθάνοιχτα στον ήλιο, shikaras, φορτωμένες να περνάνε από μπροστά μας. Ώρα όμως για το μεσημεριανό, πάω στην τραπεζαρία γιατί όπου να είναι σερβίρετε το φαγητό, γιατί ξέχασα να σας πω ότι έχουμε μάγειρα, πάω να δω τι θα φάμε
και τα λέμε το απογευματάκι.
