ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Αφήσαμε λοιπόν πίσω μας τον πολιτισμό (λέμε τώρα) και βρεθήκαμε στην ανοιχτή λίμνη. Εδώ το νερό φαινόταν διαφορετικό, μας είπαν ότι τώρα βρισκόμασταν πιο κοντά στο ποτάμι και το νερό εδώ ήταν ποταμίσιο και όχι το στάσιμο της λίμνης, επειδή ήδη εμείς είχαμε βάλει το μαγιό μας και ήμασταν φτιαγμένοι για μπάνιο το βαφτίσαμε καθαρό και βουτήξαμε. Το κολύμπι ήταν περίεργο, το νερό ελαφρώς θολό και κάτω από τα πόδια μας υπήρχαν ψιλά χόρτα, νόμιζα ότι την επόμενη στιγμή ένα από αυτά θα ζωντανέψει, θα γίνει πλοκάμι και θα με τραβήξει κάτω στο πάτο της λίμνης. Παρόλα αυτά το ατόπημα μας παρέσυρε και άλλους σε λίγο μια άλλη shikaraμε ένα ζευγάρι τουριστών σταμάτησε δίπλα μας και βούτηξαν και αυτοί, η γυναίκα με τα εσώρουχα ο άντρας γυμνός. Αφού το κέντρο της λίμνης είχε μετατραπεί σε superparadise είπαμε και εμείς να τα μαζεύουμε και να πηγαίνουμε στο σπιτάκι μας.
Το πρώτο ηλιοβασίλεμα μας βρήκε στο houseboat, η μέρα τελείωσε με μια θεαματική βουτιά μέσα στα νερά, η λίμνη γέμισε με θερμά χρώματα, τα νούφαρα έκλεισαν αργά αργά τα πέταλα τους και η μαγεία τελείωσε με το γλυκό σκοτάδι που τύλιξε την ησυχία. Εμείς που είχαμε βγει για πρώτη φορά εκτός Ευρώπης πλέαμε σε ένα όνειρο, ο κόσμος που ήμασταν ήταν εντελώς διαφορετικός από αυτόν που ζούσαμε και είχαμε γνωρίσει. Η Βούλα ήταν ακόμα ήρεμη, είδε και το ντεπόζιτο με νερό που υπήρχε στο κατάστρωμα, και έτσι υποθέσαμε ότι το γέμιζαν με καθαρό νερό κάθε μέρα, όπως κάνουν στα ελληνικά νησιά, όπως σας είπα αργότερα ανακαλύψαμε ότι απλώς του έβαζαν νερό από την λίμνη, αλλά στην Βούλα δεν πρέπει να το είπαμε γιατί δεν την θυμάμαι να λιποθυμάει όσο ήμασταν στο Shrinagar.
Μετά από ένα ρομαντικό δείπνο με κεριά, τοπικό φαγητό, και μπύρες βγήκαμε και πάλι στην βεράντα μας, τι όμορφα που ήταν ακουγόταν μόνο το πλατσούρισμα του νερού, βλέπαμε την σκοτεινή επιφάνεια της λίμνης με τις συστάδες των νούφαρων, και μυρίζαμε την σιτρονέλα που αλειβόταν η Ιωάννα για να μην την τσιμπήσουν τα κουνούπια. Ήρθαν και οι κασμιριανοί να κάτσουν μαζί μας, μας πληροφόρησαν ότι το χασίς της περιοχής είναι το καλύτερο του κόσμου, λίγο μετά εμφανίστηκε και μια βάρκα (προφανώς ειδοποιημένη από τους δικούς μας) με μια ποσότητα του φυτού σε σχήμα μπάλας του τένις. Αρνηθήκαμε ευγενικά την προσφορά τους αν και μας διαβεβαίωσαν ότι τόσο καλή ποιότητα σε τέτοια τιμή δεν θα βρούμε. Μετά άρχισε η σοβαρή κουβέντα, μας είπαν πως ήταν η ζωή τους τώρα με τον πόλεμο, ο μάγειρας μας έλεγε για βασανιστήρια και βιασμούς γυναικών και πως περνάνε τα όπλα κάτω από τη μύτη των Ινδών στις καρίνες των καραβιών. Όταν η κουβέντα ατόνησε και νόμισα ότι όλοι ήμασταν στο στάδιο του ύπνου, καληνύχτισα και πήγα να ξαπλώσω σε εκείνο το μαλακό ζεστό ντιβάνι που είχα καβατζώσει. Λόγω της πρώιμης αποχώρησης μου παραθέτω τις δύο επόμενες προτάσεις όπως μου μεταφέρθηκαν χωρίς σχόλια.
- Η Βούλα αποσύρθηκε στο πίσω κατάστρωμα με τον γιο του πράκτορα για ένα μασάζ. :roll:
- Όλοι οι κασμιριανοί κάπνισαν χόρτο, οι φίλοι μου ήταν βράχοι ηθικής και δεν δοκίμασαν σε λίγο καληνύχτισαν και αυτοί και πήγαν για ύπνο. :roll:
Για να είμαι ειλικρινής πιστεύω ότι έτσι έγιναν τα πράγματα, αλλά αν ξαναπάω εγώ να κοιμηθώ πριν από τους υπόλοιπους να με πνίξετε στην λίμνη.
Το πρώτο ηλιοβασίλεμα μας βρήκε στο houseboat, η μέρα τελείωσε με μια θεαματική βουτιά μέσα στα νερά, η λίμνη γέμισε με θερμά χρώματα, τα νούφαρα έκλεισαν αργά αργά τα πέταλα τους και η μαγεία τελείωσε με το γλυκό σκοτάδι που τύλιξε την ησυχία. Εμείς που είχαμε βγει για πρώτη φορά εκτός Ευρώπης πλέαμε σε ένα όνειρο, ο κόσμος που ήμασταν ήταν εντελώς διαφορετικός από αυτόν που ζούσαμε και είχαμε γνωρίσει. Η Βούλα ήταν ακόμα ήρεμη, είδε και το ντεπόζιτο με νερό που υπήρχε στο κατάστρωμα, και έτσι υποθέσαμε ότι το γέμιζαν με καθαρό νερό κάθε μέρα, όπως κάνουν στα ελληνικά νησιά, όπως σας είπα αργότερα ανακαλύψαμε ότι απλώς του έβαζαν νερό από την λίμνη, αλλά στην Βούλα δεν πρέπει να το είπαμε γιατί δεν την θυμάμαι να λιποθυμάει όσο ήμασταν στο Shrinagar.
Μετά από ένα ρομαντικό δείπνο με κεριά, τοπικό φαγητό, και μπύρες βγήκαμε και πάλι στην βεράντα μας, τι όμορφα που ήταν ακουγόταν μόνο το πλατσούρισμα του νερού, βλέπαμε την σκοτεινή επιφάνεια της λίμνης με τις συστάδες των νούφαρων, και μυρίζαμε την σιτρονέλα που αλειβόταν η Ιωάννα για να μην την τσιμπήσουν τα κουνούπια. Ήρθαν και οι κασμιριανοί να κάτσουν μαζί μας, μας πληροφόρησαν ότι το χασίς της περιοχής είναι το καλύτερο του κόσμου, λίγο μετά εμφανίστηκε και μια βάρκα (προφανώς ειδοποιημένη από τους δικούς μας) με μια ποσότητα του φυτού σε σχήμα μπάλας του τένις. Αρνηθήκαμε ευγενικά την προσφορά τους αν και μας διαβεβαίωσαν ότι τόσο καλή ποιότητα σε τέτοια τιμή δεν θα βρούμε. Μετά άρχισε η σοβαρή κουβέντα, μας είπαν πως ήταν η ζωή τους τώρα με τον πόλεμο, ο μάγειρας μας έλεγε για βασανιστήρια και βιασμούς γυναικών και πως περνάνε τα όπλα κάτω από τη μύτη των Ινδών στις καρίνες των καραβιών. Όταν η κουβέντα ατόνησε και νόμισα ότι όλοι ήμασταν στο στάδιο του ύπνου, καληνύχτισα και πήγα να ξαπλώσω σε εκείνο το μαλακό ζεστό ντιβάνι που είχα καβατζώσει. Λόγω της πρώιμης αποχώρησης μου παραθέτω τις δύο επόμενες προτάσεις όπως μου μεταφέρθηκαν χωρίς σχόλια.
- Η Βούλα αποσύρθηκε στο πίσω κατάστρωμα με τον γιο του πράκτορα για ένα μασάζ. :roll:
- Όλοι οι κασμιριανοί κάπνισαν χόρτο, οι φίλοι μου ήταν βράχοι ηθικής και δεν δοκίμασαν σε λίγο καληνύχτισαν και αυτοί και πήγαν για ύπνο. :roll:
Για να είμαι ειλικρινής πιστεύω ότι έτσι έγιναν τα πράγματα, αλλά αν ξαναπάω εγώ να κοιμηθώ πριν από τους υπόλοιπους να με πνίξετε στην λίμνη.
