Βουλγαρία Ρουμανία Σερβία Ένα καραβάνι, σε Βουλγαρία, Ρουμανία και Βελιγράδι. (Αύγουστος 2018)

[vasiliss]

Ημέρα 6η: Τρανσφαγκαρασάν - Σιμπίου

Το θέμα Τρανσφαγκαρασάν είχε γίνει λίγο σήριαλ για εμένα. Το 2015 που είχαμε ξαναεπισκεφτεί την Ρουμανία, είχα σχεδιάσει να περάσω από αυτόν τον δρόμο στην επιστροφή μου από το Σιμπίου, πηγαίνοντας για το Βουκουρέστι.
Η σύζυγός μου όμως είχε αντιρρήσεις, φοβούμενη ότι επειδή τα παιδιά ήταν μικρά θα είχαν ζαλάδες, εμετούς κτλ. και στο τέλος θα ταλαιπωρούμασταν και εμείς και τα παιδιά. (μάλλον φοβόταν πιστεύω, αλλά το έριξε στα παιδιά)

Σε αυτό το ταξίδι πριν ακόμη ξεκινήσουμε διαπίστωσα από κάποιους από την παρέα μία διστακτικότητα, οπότε ξεκαθάρισα πως, εγώ θα περνούσα την Τρανσφαγκαρασάν και όποιος ήθελε μπορούσε να πάει από άλλον, ευκολότερο δρόμο.

Και φτάνουμε παραμονή διάσχισης, το βράδυ. Η πρόβλεψη του καιρού δείχνει βροχές και καταιγίδες και ο φόβος επανέρχεται στις γυναίκες της ομάδας, οι οποίες από ότι φαίνεται έχουν πλάσει στην φαντασία τους τον δρόμο, σαν τον πιο επικίνδυνο δρόμο του κόσμου.
Έτσι περιμένουμε να δούμε πως θα ξημερώσει η επόμενη ημέρα για να αποφασίσουμε τι θα πράξουμε.

Και ξημερώνει μία υπέροχη ημέρα στην εξοχή, με λαμπρό ήλιο και το χαμόγελο επιστρέφει στα χείλη μας - κυρίως τα δικά μου. Πήραμε μερικές επιπλέον πληροφορίες από τον ιδιοκτήτη της πανσιόν και ξεκινήσαμε.

Τransfagarasan history: Στις 21 Αυγούστου του 1968 οι Σοβιετικοί με δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας, εισβάλλουν στην Τσεχοσλοβακία, την οποία εισβολή, ο τότε πρωθυπουργός της Ρουμανίας, Νικολάε Τσαουσέσκου καταδικάζει. Λόγω της ανεξάρτητης στάσης του απέναντι στην ΕΣΣΔ αλλά και της γενικότερης διάστασής του με αυτήν, θεωρεί πιθανή μια ανάλογη επίθεση στην Ρουμανία. Ο Τσαουσέσκου ήθελε να έχει μια στρατιωτική πρόσβαση σε διάφορα στρατηγικά σημεία, μέσω των βουνών, η οποία θα του επέτρεπε να πραγματοποιήσει ταχείς επιθετικούς αλλά και αμυντικούς ελιγμούς. Έτσι κατασκευάζει αυτόν τον δρόμο, στο ορεινό σύμπλεγμα των Καρπαθίων, η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε το 1970 και τελείωσε το 1974.

Οι εργασίες κρατούσαν μόνο λίγους μήνες τον χρόνο, ένεκα των δυσμενών καιρικών συνθηκών. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν 6.000 τόνοι δυναμίτη τα οποία ανατίναξαν 3.800.000 m3 βράχων και το κόστος ήταν σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα. Οι εργασίες έγιναν σε μεγάλο ποσοστό από τις στρατιωτικές δυνάμεις και λέγεται πως κατά την κατασκευή του, έχασαν τη ζωή τους περίπου 40 στρατιώτες (έτσι αναφέρουν οι επίσημες πηγές, οι ανεπίσημες ανεβάζουν τον αριθμό σε 120). Ο δρόμος ανεβαίνει μέχρι τα 2.034 m υψόμετρο (κορυφή Moldoveanu) και o 7C θεωρείται ο δεύτερος υψηλότερος ασφαλτοστρωμένος δρόμος της Ρουμανίας. Ο πρώτος είναι ο 67C ή Transalpina
(ο οποίος επίσης είναι μέσα στα άμεσα ταξιδιωτικά μου σχέδια).
Το πέρασμα του Transfagarasan είναι ταυτόχρονα ατραξιόν αλλά και μεγάλη πρόκληση για περιπατητές, ποδηλάτες, μοτοσυκλετιστές και όχι μόνο, λόγω της ιδιαιτερότητας του τοπίου.

Από τα πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής το θέαμα μας καθήλωσε.

Υπήρξε μία σκέψη να ανεβούμε έως το Poenari Citadel, αλλά όταν ακούστηκε ο αριθμός 1.480 ( τα σκαλοπάτια που έπρεπε να ανεβούμε) υπήρξε άτακτη υποχώρηση

από το διαδίκτυο

και έτσι συνεχίσαμε έως τον επόμενο στόχο μας το φράγμα της λίμνης Vidraru.

Κάναμε μία μικρή βόλτα, ανεβήκαμε στον πύργο που υπάρχει δίπλα στο φράγμα, μπήκαμε στο δίλημμα εάν πρέπει να κάνουμε βόλτα με το καραβάκι στη λίμνη , επειδή όμως τα σύννεφα μαζεύονταν, αποφασίσαμε να φύγουμε μήπως και προλαβαίναμε να φτάσουμε στην κορυφή πριν πιάσει καμιά καταιγίδα.

Το τοπίο συνέχισε να μας εκπλήσσει συνεχώς και μετά από κανένα μισάωρο ξεκίνησαν οι πρώτες σταγόνες της βροχής. Κατά την διαδρομή μας υπήρχαν πολλές προειδοποιητικές πινακίδες για την ύπαρξη αρκούδων, όμως δυστυχώς δεν συναντήσαμε καμία.

Και να που φτάνουμε σιγά - σιγά στην περιοχή όπου κυριαρχεί το αλπικό τοπίο. Στάση υπό βροχή στον καταρράκτη που υπάρχει δίπλα στον δρόμο, για φωτογραφίες και για να αγοράσουμε λίγα τοπικά προϊόντα. Η ένταση της βροχής μέχρι τώρα δεν είναι δυσάρεστη, αντιθέτως χαρίζει στο τοπίο μία ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.

Όμως δυστυχώς πλησιάζοντας στο τελευταίο τούνελ πριν από την λίμνη Balea, έπιασε καταρρακτώδης βροχή με ισχυρή χαλαζόπτωση, σε βαθμό που δεν έβλεπες μπροστά σου. Απογοήτευση στην ομάδα. Προφυλαχτήκαμε για λίγο στο τούνελ από το χαλάζι και έπειτα προχωρήσαμε έως το πάρκινγκ, με την ελπίδα ότι η βροχή θα σταματήσει.

Αφού περιμέναμε κανένα μισάωρο και δεν φαινόταν να ανοίγει ο καιρός από πουθενά, αποφασίσαμε να αφήσουμε με βαριά καρδιά την λίμνη και την πεζοπορία που είχα σχεδιάσει να κάνουμε, αφού ούτως ή άλλως θα ήταν αδύνατο να πεζοπορήσουμε με τόση λάσπη.

Και έτσι ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε σιγά- σιγά στην πολυφωτογραφημένη διαδρομή με τις πολλές συνεχόμενες φουρκέτες και το τελεφερίκ που έφερνε κόσμο στην κορυφή.

Η βροχή σιγά – σιγά κοπάζει και εμείς κατευθυνόμαστε προς τον καταρράκτη που βρίσκεται λιγο παρακάτω. Ο καιρός δείχνει να βελτιώνεται, αλλά δεν μπορώ να ρισκάρω μία επιστροφή, γιατί δεν ξέρω τι ακριβώς γίνεται στην κορυφή. Ο Τρανσφαγκαρασάν, μάλλον θα μας ξαναδεί.

Όταν βγήκε ο ήλιος και βρήκαμε ένα μεγάλο πλάτωμα, σταματήσαμε για να φάμε κάτι και όλοι ήταν ενθουσιασμένοι και έλεγαν τα καλύτερα για την διαδρομή αυτή.
«Και τότε γιατί είχατε τις προηγούμενες ημέρες αυτή την αρνητική διάθεση;» ρώτησα.
«Εσύ φταις, γιατί δεν μας τα περιέγραψες καλά και άφησες πολλά σκοτεινά σημεία» απάντησε η σύζυγός μου.

Η ώρα να συναντηθούμε με τους υπόλοιπους, οι οποίοι είχαν ήδη φτάσει στο Σιμπίου, πλησίαζε. Με μία μικρή καθυστέρηση, λόγω κίνησης, φτάσαμε στα δωμάτιά μας, ξεκουραστήκαμε και βγήκαμε, για μία χαλαρή βόλτα στην πόλη, καθώς την είχαμε εξερευνήσει ενδελεχώς παλιότερα.

Ξεκινήσαμε από τα τείχη της πόλης και τους προμαχώνες που έχουν απομείνει,

προχωρήσαμε στον πεζόδρομο Nicolae Bălcescu που οδηγεί στην μεγάλη πλατεία,

περάσαμε κάτω από τον πύργο του συμβουλίου και βρεθήκαμε στην μικρή πλατεία και την γέφυρα των ψεμάτων,

¨περικυκλώσαμε¨ τον καθεδρικό ναό και ξαναβρεθήκαμε στην μεγάλη πλατεία, όπου συναντήσαμε τους υπόλοιπους, που είχαν ξεκινήσει την βόλτα τους νωρίτερα.
Εν το μεταξύ, οι προετοιμασίες για το μεσαιωνικό φεστιβάλ που θα ξεκινούσε την επόμενη, καλά κρατούσαν

και οι νύφες συνεχίζουν την φωτογράφιση, μην ξεχνιόμαστε

Ο σπιτονοικοκύρης μας, όταν τον ρωτήσαμε που θα μπορούσαμε να φάμε και οι 21 μαζί, μας πρότεινε το Music Pub το οποίο δυσκολευτήκαμε να βρούμε εκεί που ήταν χωμένο, αλλά τελικά τα καταφέραμε.
Το φαγητό του ήταν καλό, αλλά η δυνατή μουσική δεν μας άφησε να συζητήσουμε καθόλου, έτσι σχετικά σύντομα βγήκαμε για μία μικρή βραδινή βόλτα στην όμορφα φωτισμένη πόλη, με ένα παγωτό στο χέρι.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Grerena]

Επιτέλους!
Ένα οδικό στα Βαλκάνια,... πάλι!!!
Πραγματικά περίμενα με μεγάλη αδημονία το ταξίδι σου Βασίλη.
Ειδικά μετά την ακύρωση του δικού μου φετινού οδικού, ... η δική σου ιστορία θα με παρηγορήσει και φυσικά θα με "ταξιδέψει".
Περιμένω λοιπόν να διαβάσω για μέρη γνώριμα, αλλά και μέρη άγνωστα, από τα αγαπημένα Βαλκάνια, ελπίζοντας να καταφέρω να τα εντάξω και εγώ στα δικά μου σχέδια.

Καλά;;;;;; 21 άτομα;;;;; Δεν γίνεται!!!
Όσο πας το κάνεις και πιο δύσκολο. Πως γίνεται να βρίσκετε ξενοδοχείο και φαγητό; πως γίνεται να κινείστε τόσοι πολλοί; Συμφωνείτε στην επιλογή των αξιοθέατων; Που θα πάτε σήμερα και τι θα δείτε; Ή είναι όλα προκαθορισμένα, έχουν όλοι "διαβάσει το πρόγραμμα", έχουν συμφωνήσει, και ακολουθούν όπως στα group, τους αρέσει δεν τους αρέσει;

Πάντως μπράβο που συνεχίζεις ακάθεκτος.
Περιμένω τη συνέχεια......

 

[vasiliss]

Πραγματικά περίμενα με μεγάλη αδημονία το ταξίδι σου Βασίλη.
Ειδικά μετά την ακύρωση του δικού μου φετινού οδικού, ... η δική σου ιστορία θα με παρηγορήσει και φυσικά θα με "ταξιδέψει".

Σε ευχαριστώ πολύ @Grerena . Πραγματικά λυπάμαι για την ακύρωση του ταξιδιού σας, του οποίου, να μην σου το κρύψω, περίμενα κι εγώ με ανυπομονησία την εξιστόρηση, γιατί ο τελικός σου προορισμός - η Πολωνία- είναι μέσα και στα δικά μου μελλοντικά σχέδια. Υγεία να υπάρχει και όλα θα γίνουν.

Καλά;;;;;; 21 άτομα;;;;; Δεν γίνεται!!!
Όσο πας το κάνεις και πιο δύσκολο. Πως γίνεται να βρίσκετε ξενοδοχείο και φαγητό; πως γίνεται να κινείστε τόσοι πολλοί; Συμφωνείτε στην επιλογή των αξιοθέατων; Που θα πάτε σήμερα και τι θα δείτε; Ή είναι όλα προκαθορισμένα, έχουν όλοι "διαβάσει το πρόγραμμα", έχουν συμφωνήσει, και ακολουθούν όπως στα group, τους αρέσει δεν τους αρέσει;

Να πω την αλήθεια μου φέτος φοβήθηκα ότι δεν θα τα καταφέρουμε και θα έχουμε παρεξηγήσεις, όμως όλα κύλησαν τόσο εύκολα και ομαλά, που μου έκανε κι εμένα εντύπωση.

Βέβαια το ταξίδι έχει σχεδιαστεί από εμένα, κυρίως πάνω στα δικά μου γούστα και δεν επιδέχομαι εύκολα σημαντικές αλλαγές πάνω σε αυτό.
Κάθε βράδυ την ώρα του φαγητού δινόταν το γενικό πλάνο που θα ακολουθούσαμε την επόμενη και οι εναλλακτικές για όσους δεν επιθυμούσαν να ακολουθήσουν, αν και σπάνια γινόταν αυτό.
Μην ξεχνάμε βέβαια ότι για 3 ημέρες το γκρουπ έσπασε στα δύο, το οποίο όμως κι αυτό ήταν προγραμματισμένο και είχα ορίσει υπεύθυνο στο δεύτερο γκρουπ.

Μία γενική ιδέα της διαδρομής έχουν σχεδόν όλοι. Κάποιους δεν τους ενδιαφέρει καθόλου από πριν να ξέρουν τι θα δούμε, είτε επειδή μου έχουν μεγάλη εμπιστοσύνη είτε επειδή θέλουν να μην έχουν δει σε φωτογραφίες ότι θα δουν live.
Είναι και δυο - τρεις που τους εμπιστεύομαι περισσότερο και τους αρέσει το ψάξιμο,οπότε σε αυτούς αναθέτω την συγκέντρωση πληροφοριών και την ξενάγηση σε πόλεις ή αξιοθέατα.

Φέτος άκουσα από τον αδερφό μου, που συμμετέχει στα ταξίδια, να λέει σε κάποιον ότι δεν παρεμβαίνει, γιατί αν αρχίσει να λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, τότε όλα θα τιναχτούν στον αέρα και ίσως να σκέφτονται έτσι και κάποιοι άλλοι.
Μην ξεχνάμε ότι από τους 21, οι 12 είναι έφηβοι και παιδιά, οπότε για αυτούς είναι μία μεγάλη εκδρομή και περιπέτεια όλο αυτό το ταξίδι. Ο μικρότερος της παρέας, 7 ετών, ενώ ήταν η πρώτη του συμμετοχή και φοβόμουν ότι θα κουραστεί από τον γρήγορο ρυθμό, όταν φτάσαμε στο Βελιγράδι, με παρακαλούσε αν γίνεται να παρατείνω κι άλλο το ταξίδι και να μην τελειώσει τόσο γρήγορα.
Επίσης χάρηκα, πολύ όταν τυχαία άκουσα κάποιους από τους εφήβους μας, να σχεδιάζουν το πρώτο interrail τους, για όταν ενηλικιωθούν.
Τώρα για το φαγητό υπεύθυνη έχω ορίσει την γυναίκα μου, η οποία συνεχώς αμελεί να προετοιμαστεί και συνήθως ψαχνόμαστε τελευταία στιγμή. Φέτος όμως παραδόξως, καταφέραμε και γευματίσαμε παντού, όλοι μαζί.
Αυτό που πραγματικά μου έλυσε τα χέρια και έφυγε ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου, ήταν ότι πια σχεδόν όλοι βρήκαν μόνοι τους τα ξενοδοχεία τους.
Ελπίζω τελικά να μείνουμε 21 και να μην πολλαπλασιαστούμε κι άλλο.
Έχω απαγορεύσει σε όλους να λένε καλά λόγια για το ταξίδι μας, για να μην γίνεται διαφήμιση και έχουμε και νέους υποψηφίους.

 

[Sassenach77]

Καλώς τον!!!

ώστε να φτάσουμε αισίως τους 21 (συνολο αυτοκινητων 5).

Καλά να είστε να ταξιδεύετε και εγώ να σας καμαρωνω

κι εμείς παίρνουμε τα βουνά.

Ωραία εισαγωγή !!!! Ήδη τριβω χέρια και περιμένω εναγωνίως το "σκαρφάλωμα" στα βουνά

Ειδικά μετά την ακύρωση του δικού μου φετινού οδικού

Ε, τώρα στεναχωρεθηκα.....

 

[damasta]

το φθινοπωρο το περιμενα με ανυπομονησια για δυο λογους:τις αφηγησεις των vasiliss και grenera

grenera .....κι εγω στενοχωρηθηκα, λες και ακυρωθηκε δικο μου οδικο

vasiliss...εχω πιασει θεση πλατεια και παρακολουθω με ενθουσιασμο μικρου παιδιου!!!

 

[vasiliss]

το φθινοπωρο το περιμενα με ανυπομονησια για δυο λογους:τις αφηγησεις των vasiliss και grenera

grenera .....κι εγω στενοχωρηθηκα, λες και ακυρωθηκε δικο μου οδικο

vasiliss...εχω πιασει θεση πλατεια και παρακολουθω με ενθουσιασμο μικρου παιδιου!!!

Σε ευχαριστώ πολύ @damasta .
Πιστεύω ότι μέσα στον Σεπτέμβριο η ιστορία θα έχει ολοκληρωθεί.

 

[Grerena]

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ όλους για τη συμπαράσταση αυτή.
Πραγματικά συνομώτησε το σύμπαν προκειμένου να μην πάω αυτό το ταξίδι. Πολλά στραβά μπήκαν στο δρόμο μου.
Αλλά δεν θα αφήσω την οργάνωση και τα σχέδια να πάνε χαμένα. Λέω να το επιχειρήσω κατά τον Ιούνιο, μετά τις Πανελλήνιες αυτή τη φορά. Θα απαρνηθώ τον αγαπημένο μου Σεπτέμβριο μήπως και ξεγελάσω την τύχη μου.

Προς το παρόν Βασίλη βάλε τα δυνατά σου να ... με παρηγορήσεις!
Η Σόφια θα είναι και στο δικό μου πρόγραμμα μέσα και η Ρουμανία είναι πολύ αγαπημένη και η αφήγησή σου απαραίτητη για να συμπληρώσει την αναμενόμενα όμορφη ιστορία σου.

Έχω απαγορεύσει σε όλους να λένε καλά λόγια για το ταξίδι μας, για να μην γίνεται διαφήμιση και έχουμε και νέους υποψηφίους.

 

[KostasLia]

Ειδικά μετά την ακύρωση του δικού μου φετινού οδικού, ... η δική σου ιστορία θα με παρηγορήσει και φυσικά θα με "ταξιδέψει".

Ωχ κρίμα και εγώ το περίμενα πως και τι..
πόσο μάλλον που και για μένα η φετινή χρονιά ταξιδιωτικά πάτωσε εντελώς..
Δεν παραπονιέμαι όμως μέχρι να φτάσουν τα δίδυμα σε ηλικία να ξεκινήσουμε και μεις τα οδικά θα έχεις κάνει και εσύ και ο @vasiliss τόσα πολλά που δεν θα ξέρω από που να ξεκινήσω..!!!
Οπότε ας απολαύσουμε από το σπίτι ακόμη μια υπέροχη ιστορία να γεμισουμε λίγο τις μπαταρίες μας....!!!!

 

[vasiliss]

Λία, κατ' αρχάς να σας ζήσουν τα δίδυμα.

πόσο μάλλον που και για μένα η φετινή χρονιά ταξιδιωτικά πάτωσε εντελώς..

Λίγη υπομονή και τα πράγματα θα στρώσουν σιγά σιγά.

φτάσουν τα δίδυμα σε ηλικία να ξεκινήσουμε και μεις τα οδικά θα έχεις κάνει και εσύ και ο @vasiliss τόσα πολλά που δεν θα ξέρω από που να ξεκινήσω..!!!

Προσωπική γνώμη, να μην αφήσετε να μαζευτούν "τόσα πολλά" δικά μας, αλλά από άνοιξη να ξεκινήσετε σιγά σιγά τα ταξίδια μαζί με τα μικρά σας.
Όταν η μεγάλη μου κόρη έγινε 8 μηνών, έκανε το πρώτο της ταξίδι στη Λευκάδα κι από τότε δεν έχει σταματήσει.

 

[KostasLia]

Λία, κατ' αρχάς να σας ζήσουν τα δίδυμα.

@vasiliss Σε ευχαριστώ πολύ

Λίγη υπομονή και τα πράγματα θα στρώσουν σιγά σιγά.

Από υπομονή άλλο τίποτα.Δεν είμαι στο σωστό φόρουμ να αρχίσω την ανάλυση θα πρέπει να απευθυνθώ σε κανένα φόρουμ για νεες μαμάδες αλλά η αλήθεια είναι ότι τραβήξαμε πολλά μέχρι και πριν λίγες μέρες οπότε τώρα πέρνουμε ανάσα..δόξα το Θεο όλα καλά

Προσωπική γνώμη, να μην αφήσετε να μαζευτούν "τόσα πολλά" δικά μας, αλλά από άνοιξη να ξεκινήσετε σιγά σιγά τα ταξίδια μαζί με τα μικρά σας.
Όταν η μεγάλη μου κόρη έγινε 8 μηνών, έκανε το πρώτο της ταξίδι στη Λευκάδα κι από τότε δεν έχει σταματήσει.

Άστα είπα το Σάββατο που μας πέρασε να πάμε σε μια βάφτιση στα Φάρσαλα να συνηθίζουν και το αυτοκίνητο και το μόνο που πρόλαβα να κάνω ήταν να δώσω το δώρο... Α!!! και να φάω μισή μπριζόλα!! όλο ζητούσα το κλειδί από το σπίτι της ξαδέρφης να πάω μια για ταισμα το ένα την άλλη για το άλλο. Το συμπέρασμα??Δεν ήμαστε για πουθενά αυτόν τον καιρό, μέχρι το πάρκο και πολύ μας είναι...

Ξεκινάω του χρόνου να μαστε καλά με μια Αγγλία να αφήσω τα μικρά με θεία και μάμα για μερικές μέρες να δούμε το Λονδίνο, το Bath και ίσως την Οξφορδη μόνοι μας..και συνέχεια Southampton και περίχωρα μαζί με τα μωρά μιας που έχουμε και σπίτι εκεί. Απο κει και πέρα αν δεν φιλοτιμηθεί η μαμά για babysitting (να κάνουμε και μια Ισλανδία να στανιάρουμε!!) ξεκινάν τα οδικά που θα έχουμε ξεπεταχτεί κάπως!!!

Προς το παρόν ταξιδεύω μαζί σας!!!
Μπορεί να μην μπαίνω τακτικά επειδή δεν προλαβαίνω αλλά να ξέρετε σας διαβάζω από το κινητό στα λεπτά που προλαβαίνω να ξεκλέψω..

 

[vasiliss]

Ημέρα 2η : Μονή Ρίλας – Σόφια – Φιλιππούπολη


Μια σκέψη να πάω μέχρι τη μονή Ροζινού πολύ πρωί μόνος μου, χάθηκε μέσα στο πρωινό χουζούρεμα, οπότε μαζευτήκαμε και νωρίς ξεκινήσαμε για τη Ρίλα.

Κάπου στον δρόμου συναντήσαμε και το τελευταίο αυτοκίνητο του καραβανιού και σε πλήρη ανάπτυξη πια, ξεκινήσαμε ουσιαστικά το ταξίδι μας.

Αρκετά χιλιόμετρα τα κάναμε σε δρόμο που δεν ήταν αυτοκινητόδρομος και όταν τελικά φτάσαμε σε αυτόν, βγήκαμε για να κατευθυνθούμε παράλληλα με τον ποταμό Rilska, μέσα από ένα όμορφο φυσικό τοπίο, προς την ομώνυμη μονή.

Δεν ξέρω αν οφείλεται στο ότι η ημέρα ήταν Κυριακή, αλλά ο κόσμος και τα σταθμευμένα αυτοκίνητα ήταν πολλά, οπότε καταλήξαμε να βρούμε χώρο στάθμευσης για τα αυτοκίνητα 1 με 1,5 χλμ. μετά το μοναστήρι.

Η Ρίλα βρίσκεται σε υψόμετρο 1.147 μέτρα, είναι το no1 προσκύνημα της Βουλγαρίας και μνημείο προστατευόμενο από την Unesco.
Σύμφωνα με την παράδοση, τη μονή ίδρυσε ο ερημίτης Άγιος Ιωάννης της Ρίλας, από τον οποίο και πήρε το όνομά της και έφτασε στο απόγειό της από το 12ο ως το 14ο αιώνα.

Τα παλαιότερα κτίρια στο συγκρότημα χρονολογούνται από αυτή την περίοδο - ο Πύργος του Χρέλια (1334 - 1335) και μια μικρή εκκλησία ακριβώς δίπλα του (1343). Στο τέλος του 14ου αιώνα ακολούθησαν πολυάριθμες επιδρομές και η καταστροφή του μοναστηριού στα μέσα του 15ου αιώνα. Η μονή πέρασε από πολλές φάσεις ανακατασκευής και καταστροφής στους αιώνες που ακολούθησαν, έως ότου να πάρει την σημερινή της μορφή.

Εντυπωσιακή είναι η κεντρική εκκλησία του μοναστηριού, που χτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα. Είναι διακοσμημένη με νωπογραφίες τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά. Ένα από τα πολυτιμότερα στοιχεία του εσωτερικού της είναι το περίφημο ξυλόγλυπτο επίχρυσο εικονοστάσι της.

Υπάρχει μία μικρή αυστηρότητα όσον αφορά την ευπρεπή ένδυση, η οποία όμως μάλλον λόγω του μεγάλου πλήθους, δεν είδα να εφαρμόζεται αυστηρά.

Μετά από τον ναό, κάποιοι πήγαμε έως το μοναστηριακό μουσείο, κυρίως για να δούμε ένα αντικείμενο, το Σταυρό του Ραφαήλ, ένα ξύλινο σταυρό φτιαγμένο από ένα κομμάτι ξύλου (81 Χ 43 εκ.). Σκαλίστηκε από ένα μοναχό, ονόματι Ραφαήλ, με τη χρήση λεπτού κοπιδιού και μεγεθυντικών φακών, για την αναπαραγωγή 140 θρησκευτικών σκηνών και 650 μορφών σε μικρογραφία. Η εργασία για το καλλιτέχνημα αυτό κράτησε δώδεκα χρόνια, πριν ολοκληρωθεί το 1802, οπότε ο μοναχός έχασε το φως του.

Καταφέραμε να βγάλουμε στα κλεφτά μερικές φωτογραφίες και συναντήσαμε τους υπόλοιπους, ώστε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.

Πλησίαζε το μεσημέρι καθώς κινούμαστε στο δρόμο της επιστροφής, οπότε μία στάση για ένα γρήγορο πικ – νικ στην όμορφη κοιλάδα που διασχίζαμε, ήταν επιβεβλημένη.

Επόμενος προορισμός μας, ήταν η πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, όπου είχα σκεφτεί να κάνουμε μία γρήγορη βόλτα και να της αφιερώσουμε 3-4 ώρες για να πάρουμε μία μικρή γεύση του κέντρου της.

Όμως κάπου εκεί άρχισαν οι αναποδιές της ημέρας. Κάπου στον αυτοκινητόδρομο, το ένα από τα αυτοκίνητα μας ειδοποίησε ότι πρέπει επειγόντως να σταματήσει γιατί είχε σηκώσει μεγάλη θερμοκρασία. Αλάρμ και στην άκρη του δρόμου, σύσκεψη από τους άντρες του γκρουπ για να δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε το θέμα.
Αφού λοιπόν για καμιά ώρα γεμίζαμε το ψυγείο που ξαναάδειαζε τα νερά, όταν σταθεροποιήθηκε η κατάσταση του ασθενούς, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε αφού κάναμε όλοι τον σταυρό μας να πάνε όλα καλά. Είχα έναν ενδοιασμό για το αν πρέπει να μπούμε τελικά στην πόλη, αλλά μετά από μία μίνι σύσκεψη αποφασίσαμε να το ρισκάρουμε.

Η πόλη και οι δρόμοι της ήταν ευτυχώς σχεδόν άδειοι, έτσι λοιπόν εύκολα φτάσαμε και παρκάραμε δίπλα από τον σταθμό του μετρό Serdica. Από εκεί θα ακολουθούσαμε την διαδρομή που μας είχε χαράξει η @Klair (πολύ την ευχαριστώ) και την παραθέτω παρακάτω για όποιον ενδιαφέρεται για ένα σύντομο tour στο κέντρο της πόλης.

Με αφετηρία τον κεντρικό σταθμό του metro Serdika μπορείτε να δείτε τον αρχαιολογικό χώρο κάτω από τον σταθμό και την εκκλησία Πέτκα των Σελοποιών.
Στη συνέχεια βγαίνοντας στην πλατεία Largo (Ανεξαρτησίας) στα αριστερά υπάρχει μικρό πάρκο στο οποίο βρίσκεται το Τζαμί Banya Bashi και το Sofia Mineral Baths στο οποίο στεγάζεται το μουσείο Ιστορίας της Σόφιας.
Απέναντι ακριβώς από το Τζαμί θα δείτε την κλειστή αγορά Tsentralni Hali.

Συνεχίζοντας στην πλατεία Largo θα συναντήσετε τα τεράστια πρώην Κομμουνιστικά κτίρια και περνώντας από το εμπορικό TZUM, στη νότια πλευρά της Largo, βρίσκεται η Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου.

Στη συνέχεια ακολουθείστε την Knyaz Aleksandar I για να δείτε την Εθνική Πινακοθήκη. Μόλις περάσετε την Εθνική Πινακοθήκη ο δρόμος αλλάζει ονομασία και λέγεται Tsar Osvoboditel. Συναντάτε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και αμέσως μετά την Ρωσική Εκκλησία της Σόφιας (αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο και να μπείτε στο εσωτερικό), περνάτε το μικρό πάρκο με το άγαλμα του Stefan Stambolov και φτάνετε στο μνημείο με το άγαλμα του Tsar Osvoboditel. Ακριβώς απέναντι είναι το Βουλγαρικό Κοινοβούλιο. Στο βάθος θα δείτε τον επιβλητικό ναό Aleksandar Nevski αλλά μην προχωρήσετε ακόμα προς εκεί.
Συνεχίστε ευθεία την Tsar Osvoboditel και θα φτάσετε στο πάρκο Knyazheska Gradina στο οποίο βρίσκεται το μνημείο του Σοβιετικού Στρατού. Αξίζει μία μικρή γύρα στο πάρκο. Μετά το πάρκο είναι η γέφυρα των Αετών ( Orlov Most).

Επιστρέφετε πάλι πίσω και στη διασταύρωση των οδών Vasil Levski και Tsar Osvoboditel συναντάτε το Πανεπιστήμιο και το μικρό πάρκο Gradina St. Kliment Ohridski με το άγαλμα του Kliment.
Μερικά μόλις μέτρα από το Πανεπιστήμιο, επί της Levski βρίσκεται το κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης και αμέσως μετά βρίσκεστε στην καρδιά των αξιοθέατων της πόλης.
Ο καθεδρικός ναός, η Ακαδημία Καλών Τεχνών, η εκκλησία της Αγίας Σοφίας, το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, το άγαλμα του Σαμουήλ, το κτίριο της Ιεράς Συνόδου της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η υπαίθρια αγορά, το άγαλμα Shipka Monument όλα βρίσκονται εδώ.

Τελειώστε την γνωριμία σας με την πόλη περπατώντας στον κεντρικό δρόμο Vitosha φτάνοντας μέχρι το πάρκο Gradska Gradina όπου βρίσκεται το θέατρο Ivan Vazov και το διάσημο σιντριβάνι με το γλυπτό της γυναίκας (εύχομαι εσείς να το δείτε να λειτουργεί).

Αυτά σκέφτηκα να προτείνω για τις λίγες ώρες που θα βρίσκεστε στη Σόφια.
Ελπίζω να σας βγει ο χρόνος και να τα προλάβετε. Θα πάρετε μια καλή "γεύση" της πόλης.

Μελέτησέ τα και εσύ, δες στον χάρτη τις διαδρομές και τους χρόνους και φτιάξε το πρόγραμμά σου.

Αφού φτάσαμε κοντά στο αρχαιολογικό μουσείο, συνεχίστηκαν οι αναποδιές. Ξαφνικά άνοιξαν οι ουρανοί και η βροχή μας καθήλωσε για μισή ώρα κάτω από ένα υπόστεγο καθώς κανείς δεν είχε προνοήσει να πάρει ομπρέλα μαζί του. Μετά και από αυτή την καθυστέρηση, συνεχίσαμε κουτσουρεμένη την βόλτα μας και με ταχύ ρυθμό.

Αφού φτάσαμε στο άγαλμα του Stefan Stambolov, κατευθυνθήκαμε προς το ναό Aleksandar Nevski τον ναό της Αγίας Σοφίας, τον ρώσικο ναό και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Οι γυναίκες ήθελαν και μια βόλτα στο Sofia's Central Market Hall, οπότε τους έδωσα άπλετο χρόνο ( μισή ώρα) για να το επισκεφτούν.

Στη Σόφια ήταν που άρχισε ο "χορός με τις νύφες".
Σε όλες, μα όλες τις πόλεις και τα σημαντικά αξιοθέατα που πήγαμε, καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας, συναντήσαμε δεκάδες νύφες και γαμπρούς που έκαναν την φωτογράφιση του γάμου τους.
Άσε που μπήκαμε απρόσκλητοι και σε κάμποσους γάμους και φωτογραφίζαμε το γεγονός.

Σε αυτόν το γάμο μας έκαναν εντύπωση οι "κορώνες" που φορούσαν οι νεόνυμφοι.

Σαν μία γενική αποτίμηση της 3ωρης επίσκεψής μας στο κέντρο της Σόφιας, θα μπορούσα να πω ότι μας άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων. Όμορφα κτίρια και ναοί, καθαριότητα, εύκολη και χωρίς πολύ περπάτημα η πρόσβαση στα κύρια σημεία ενδιαφέροντος.
Η επίσκεψή μας είχε αναγνωριστικό χαρακτήρα, επομένως η Σόφια θα μας ξαναδεί, ώστε να εντρυφήσουμε σε αυτήν περισσότερο.

Αρκετά αργά, ξεκινήσαμε για τον τελικό μας προορισμό, τη Φιλιππούπολη. Εκεί είχαμε μία μικρή εμπλοκή μέχρι να πάρουμε τα κλειδιά των διαμερισμάτων και τελικά αποφασίσαμε να αφήσουμε το κέντρο για την επόμενη και να φάμε το βραδινό μας στο εστιατόριο “ Rendezvous”, που μας πρότειναν και βρισκόταν στη γειτονιά μας.
Πήραμε τηλέφωνο για να δούμε αν θα βρούμε τραπέζι, αλλά δεν μπορέσαμε να συνεννοηθούμε γιατί κανένας δεν μιλούσε αγγλικά. Σε 5 λεπτά μας πήραν τηλέφωνο και κάποιος που μιλούσε ελληνικά μας βοήθησε τελικά να κλείσουμε τραπέζι. Το εστιατόριο τελικά αποδείχτηκε αρκετά καλό.

 

[Grerena]

Αχ! Αυτά ακριβώς θέλω να κάνω και εγώ. όλα όσα έχεις περιγράψει μέχρι στιγμής θέλω και εγώ να τα εντάξω στο επόμενο δικό μου οδικό. Κατά προτίμηση και με τις νύφες μαζί αλλά ... χωρίς την πολυκοσμία της Ρίλα και τη βροχή της Σόφιας .
Δεν είμαι πολύ σίγουρη όμως για το αν το Μελένικο αξίζει την παράκαμψη, δεδομένου ότι εγώ θα το κάνω στο γυρισμό μου και μπορεί και να βιάζομαι.
Όσον αφορά τη Σόφια (από ένα πέρασμα που έχω κάνει και εγώ) συμφωνώ και εγώ μαζί σου. Ήταν ανώτερη των προσδοκιών μου.
Περιμένω και τη συνέχεια....