vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 918
- Likes
- 8.352
- Επόμενο Ταξίδι
- Οδικό στην ;;;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημέρα 2η : Μονή Ρίλας – Σόφια – Φιλιππούπολη
- Ημέρα 3η : Φιλιππούπολη
- Ημέρα 4η: Εθνογραφικό Κουγιουμτζόγλου – Θρακικός τύμβος Καζανλακ – Εθνογραφικό Ετάρ – Βέλικο Τάρνοβο
- Ημέρα 5η: Φρούριο Τσάρεβετς – Μονολιθικές εκκλησίες Ιβάνοβο – μοναστήρι Curtea de Argeş – Corbeni
- Ημέρα 6η: Τρανσφαγκαρασάν - Σιμπίου
- Ημέρα 7η: Biertan – Sighisoara ...
- Ημέρα 7η (συνέχεια): ... – Medias – Μεσαιωνικό φεστιβάλ Σιμπίου
- Ημέρα 8η: Alba Iulia – …
- Ημέρα 8η συνέχεια: …. – Corvin Castle - Timisoara
- Ημέρα 9η :Τιμισοάρα – Βελιγράδι
- Ημέρα 10η : Βελιγράδι.
- Ημέρα 11η : Βελιγράδι – επιστροφή
- Επίλογος
Ημέρα 3η : Φιλιππούπολη
Η ημέρα αυτή ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά στη Φιλιππούπολη.
Για να πω την αλήθεια μου, έκανα κάποιες δεύτερες σκέψεις για μία γρήγορη εξόρμηση έως το φρούριο του Ασέν ή το μοναστήρι του Μπάτσκοβο, αλλά πρυτάνευσε η λογική και παραμείναμε μόνο στην πόλη.
Οι ατυχίες στην ομάδα συνεχίστηκαν, καθώς ο ένας εκ των 5 έτρεχε στην αντιπροσωπεία του αυτοκινήτου του, για να δει τι συμβαίνει με ένα λαμπάκι που του είχε ανάψει και τον ανησυχούσε.
Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και ήταν το τελευταίο πρόβλημα που είχαμε με τα αυτοκίνητά μας καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας.
Το πρόγραμμα έλεγε για το πρωί περιπλάνηση στην παλιά πόλη, από την οποία θέλαμε ιδιαίτερα να δούμε το εθνογραφικό μουσείο του Plovdiv, αλλά δυστυχώς λόγω Δευτέρας ήταν κλειστό και έτσι το αφήσαμε για την επόμενη ημέρα.
Η περιήγησή μας ξεκίνησε από την οδό Pernik και ανηφορήσαμε χαζεύοντας τα παλιά όμορφα κτίρια, έως τον ναό Κωνσταντίνου και Ελένης.
Μπαίνοντας στο ναό, διαπιστώσαμε ότι γίνονται λειτουργία, γεγονός που μας παραξένεψε καθώς ήταν Δευτέρα και δεν γνωρίζαμε να ήταν κάποια γιορτή.
( Οι ορθόδοξοι Βούλγαροι και Ρουμάνοι ακολουθούν το ίδιο θρησκευτικό ημερολόγιο με εμάς, σε αντίθεση με τους Σέρβους που ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο).
Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση μας έκανε όταν είδαμε κάμερες, πολλούς παπάδες και κάποιον που έμοιαζε με μητροπολίτη. Παρακολουθήσαμε λίγο τη λειτουργία, και βγάλαμε το συμπέρασμα ότι ίσως, γινόταν χειροτονία;;;
Μικρή παρένθεση εκκλησιαστικού περιεχομένου.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας επισκεφτήκαμε αρκετές ορθόδοξες και άλλων δογμάτων εκκλησίες, σε πολλές από τις οποίες βρεθήκαμε την ώρα της λειτουργίας, αρχής γενομένης από τον ναό του Aleksandar Nevski στη Σόφια.
Σε αυτούς λοιπόν, μας έκανε εντύπωση:
- η γενικότερη καλλιφωνία των ιερέων, των ψαλτών και των χορωδιών, συγκρίνοντας τους πάντα με αυτούς που έχουμε ακούσει στην Ελλάδα, αλλά και η ιδιαίτερη ακουστική κάποιων ναών, κυρίως του καθεδρικού ναού της Σόφιας και του ορθόδοξου ναού της Τιμισοάρας .
- Το ότι οι περισσότερες γυναίκες φορούσαν μαντήλι στο κεφάλι όση ώρα βρίσκονταν μέσα στο ναό.
- Πετύχαμε την κυριακάτικη λειτουργία αρκετά αργά το πρωί και τις εκκλησίες γεμάτες κόσμο.
(Στις 11.00 ακόμη λειτουργούσαν στον Σερβικό ορθόδοξο ναό της Τιμισοάρας, το ίδιο είδαμε και στην Ευαγγελική εκκλησία της πόλης κατά τις 11.30).
Λήξη παρένθεσης.
Έπειτα περάσαμε από το κλειστό εθνογραφικό μουσείο και καταλήξαμε στον λόφο Nebet Tepe, ο οποίος οχυρώθηκε από τους Θράκες και καθώς η πόλη εκτεινόταν, έγινε η ακρόπολή της.
Σήμερα υπάρχουν κάποια ερείπια των πύργων και του αρχαίου τείχους, όμως ο κύριος λόγος για τον οποίο όλοι, μαζί τους κι εμείς, ανεβαίνουν εκεί, είναι η θέα που προσφέρει προς την πόλη του Plovdiv.
Στη συνέχεια κατηφορίσαμε προς την πύλη Hisar kapiya
και από εκεί κατευθυνθήκαμε προς την εκκλησία Sveta Nedelya.
Μέσα από τα στενά ανηφορικά δρομάκια συνεχίσαμε με κατεύθυνση το Lamartine's House και το αρχαίο θέατρο.
Το σκιερό καφέ Arena, ακριβώς απέναντι από το θέατρο, μας έκλεισε το μάτι και έτσι δεν χάσαμε την ευκαιρία να πιούμε έναν καφέ και να ξαποστάσουμε για λίγο θαυμάζοντας το ρωμαϊκό θέατρο.
Λίγα μας έμεναν για να ολοκληρώσουμε το πρωινό μας πρόγραμμα. Κατηφορίσαμε έως τον ναό Sveta Bogoroditsa
και από εκεί περάσαμε απέναντι για να δούμε το τζαμί Dzhumaya, το αρχαίο στάδιο και να φάμε κάτι πρόχειρο στο χέρι.
Η πρωινή περιπλάνηση για τους περισσότερους είχε τελειώσει. Θα ακολουθούσε ολιγόωρη μεσημεριανή σιέστα.
Κάποιοι άλλοι δεν το έβαλαν κάτω και συνέχισαν κάνοντας βόλτα στον πεζόδρομο.
Νωρίς το απόγευμα, ξανασυναντηθήκαμε όλοι έξω από το τζαμί και χωριστήκαμε σε δύο ομάδες.
Η πρώτη θα περιπλανιόταν στα μαγαζιά και τους δύο κεντρικούς πεζόδρομους της πόλης, Knyaz Alexander I και Rayko Daskalov, ενώ η δεύτερη θα έβαζε πλώρη για τον λόφο όπου βρισκόταν το μνημείο Alyosha για να θαυμάσει την θέα και το ηλιοβασίλεμα από εκεί.
Σημείο κοινής συνάντησης το πάρκο όπου βρισκόταν το Singing Fountains, για να απολαύσουμε το θέαμα των σιντριβανιών που θα άρχιζε στις 9 ( έτσι πιστεύαμε).
Για να φτάσουμε έως την βάση του λόφου, διασχίσαμε την οδό Antim I, θαυμάζοντας τα αφημένα στην τύχη τους αρχοντικά, που σίγουρα είχαν ζήσει και καλύτερες ημέρες.
Η ανάβαση όμως έως την κορυφή του, ελαφρώς μας δυσκόλεψε, καθώς η ημέρα ήταν ζεστή με αρκετή υγρασία. Δεν το μετανιώσαμε όμως, καθώς το θέαμα που αντικρίσαμε, της πόλης από ψηλά αλλά και του ηλιοβασιλέματος, ικανοποίησε όσους διάλεξαν να ακολουθήσουν αυτή την ομάδα.
Η κατάβαση ήταν εύκολη και σχετικά σύντομα φτάσαμε στα σιντριβάνια που ήταν ήδη φωτισμένα και περιμέναμε.
Ευτυχώς μας έκοψε και πριν περιμένουμε με τις ώρες, ρωτήσαμε και έτσι μάθαμε ότι αδίκως είχαμε πάρει θέσεις, γιατί η «παράσταση» δινόταν μόνο Παρασκευή και Σάββατο (δεν είμαι και σίγουρος αν μας είπαν ακριβώς αυτές τις ημέρες) και σήμερα ήταν Δευτέρα.
Οπότε σιγά - σιγά πήραμε τον δύσκολο και μακρύ δρόμο (τα πόδια ήδη είχαν βαρύνει) για το εστιατόριο XIX Century το οποίο βρισκόταν στην άλλη άκρη της πόλης κοντά στον ποταμό Μαρίτσα. Η κράτηση ήταν για τις 9.30.
Περνώντας όμως από τον πεζόδρομο, είπαμε να γλυκάνουμε την πίκρα μας, τρώγοντας ένα παγωτό στην καλύτερη gelateria της πόλης (σύμφωνα με τον ειδικό στο θέμα παγωτού) Afreddo, ο οποίος ειδικός πρότεινε τη γεύση Sacher και δεν έπεσε έξω.
Η νυχτερινή βόλτα, αν και γρήγορη, κατά μήκος των πεζόδρομων ήταν εξαιρετική, χαζεύοντας τα όμορφα φωτισμένα κτίρια.
Στο εστιατόριο είχαμε κλείσει τραπέζι και πήγαμε έπειτα από τη σύσταση ενός εκ των σπιτονυκοκοιρηδών μας, ο οποίος είπε ότι θα φάμε γνήσια βουλγάρικη κουζίνα σε ένα καθόλου τουριστικό εστιατόριο.
Εν τέλει το μόνο που ευχαριστηθήκαμε ήταν ο δροσερός κήπος του, καθώς το φαγητό του ήταν μετριότατο.
Η ημέρα αυτή ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά στη Φιλιππούπολη.
Για να πω την αλήθεια μου, έκανα κάποιες δεύτερες σκέψεις για μία γρήγορη εξόρμηση έως το φρούριο του Ασέν ή το μοναστήρι του Μπάτσκοβο, αλλά πρυτάνευσε η λογική και παραμείναμε μόνο στην πόλη.
Οι ατυχίες στην ομάδα συνεχίστηκαν, καθώς ο ένας εκ των 5 έτρεχε στην αντιπροσωπεία του αυτοκινήτου του, για να δει τι συμβαίνει με ένα λαμπάκι που του είχε ανάψει και τον ανησυχούσε.
Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και ήταν το τελευταίο πρόβλημα που είχαμε με τα αυτοκίνητά μας καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας.
Το πρόγραμμα έλεγε για το πρωί περιπλάνηση στην παλιά πόλη, από την οποία θέλαμε ιδιαίτερα να δούμε το εθνογραφικό μουσείο του Plovdiv, αλλά δυστυχώς λόγω Δευτέρας ήταν κλειστό και έτσι το αφήσαμε για την επόμενη ημέρα.
Η περιήγησή μας ξεκίνησε από την οδό Pernik και ανηφορήσαμε χαζεύοντας τα παλιά όμορφα κτίρια, έως τον ναό Κωνσταντίνου και Ελένης.
Μπαίνοντας στο ναό, διαπιστώσαμε ότι γίνονται λειτουργία, γεγονός που μας παραξένεψε καθώς ήταν Δευτέρα και δεν γνωρίζαμε να ήταν κάποια γιορτή.
( Οι ορθόδοξοι Βούλγαροι και Ρουμάνοι ακολουθούν το ίδιο θρησκευτικό ημερολόγιο με εμάς, σε αντίθεση με τους Σέρβους που ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο).
Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση μας έκανε όταν είδαμε κάμερες, πολλούς παπάδες και κάποιον που έμοιαζε με μητροπολίτη. Παρακολουθήσαμε λίγο τη λειτουργία, και βγάλαμε το συμπέρασμα ότι ίσως, γινόταν χειροτονία;;;
Μικρή παρένθεση εκκλησιαστικού περιεχομένου.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας επισκεφτήκαμε αρκετές ορθόδοξες και άλλων δογμάτων εκκλησίες, σε πολλές από τις οποίες βρεθήκαμε την ώρα της λειτουργίας, αρχής γενομένης από τον ναό του Aleksandar Nevski στη Σόφια.
Σε αυτούς λοιπόν, μας έκανε εντύπωση:
- η γενικότερη καλλιφωνία των ιερέων, των ψαλτών και των χορωδιών, συγκρίνοντας τους πάντα με αυτούς που έχουμε ακούσει στην Ελλάδα, αλλά και η ιδιαίτερη ακουστική κάποιων ναών, κυρίως του καθεδρικού ναού της Σόφιας και του ορθόδοξου ναού της Τιμισοάρας .
- Το ότι οι περισσότερες γυναίκες φορούσαν μαντήλι στο κεφάλι όση ώρα βρίσκονταν μέσα στο ναό.
- Πετύχαμε την κυριακάτικη λειτουργία αρκετά αργά το πρωί και τις εκκλησίες γεμάτες κόσμο.
(Στις 11.00 ακόμη λειτουργούσαν στον Σερβικό ορθόδοξο ναό της Τιμισοάρας, το ίδιο είδαμε και στην Ευαγγελική εκκλησία της πόλης κατά τις 11.30).
Λήξη παρένθεσης.
Έπειτα περάσαμε από το κλειστό εθνογραφικό μουσείο και καταλήξαμε στον λόφο Nebet Tepe, ο οποίος οχυρώθηκε από τους Θράκες και καθώς η πόλη εκτεινόταν, έγινε η ακρόπολή της.
Σήμερα υπάρχουν κάποια ερείπια των πύργων και του αρχαίου τείχους, όμως ο κύριος λόγος για τον οποίο όλοι, μαζί τους κι εμείς, ανεβαίνουν εκεί, είναι η θέα που προσφέρει προς την πόλη του Plovdiv.
Στη συνέχεια κατηφορίσαμε προς την πύλη Hisar kapiya
και από εκεί κατευθυνθήκαμε προς την εκκλησία Sveta Nedelya.
Μέσα από τα στενά ανηφορικά δρομάκια συνεχίσαμε με κατεύθυνση το Lamartine's House και το αρχαίο θέατρο.
Το σκιερό καφέ Arena, ακριβώς απέναντι από το θέατρο, μας έκλεισε το μάτι και έτσι δεν χάσαμε την ευκαιρία να πιούμε έναν καφέ και να ξαποστάσουμε για λίγο θαυμάζοντας το ρωμαϊκό θέατρο.
Λίγα μας έμεναν για να ολοκληρώσουμε το πρωινό μας πρόγραμμα. Κατηφορίσαμε έως τον ναό Sveta Bogoroditsa
και από εκεί περάσαμε απέναντι για να δούμε το τζαμί Dzhumaya, το αρχαίο στάδιο και να φάμε κάτι πρόχειρο στο χέρι.
Η πρωινή περιπλάνηση για τους περισσότερους είχε τελειώσει. Θα ακολουθούσε ολιγόωρη μεσημεριανή σιέστα.
Κάποιοι άλλοι δεν το έβαλαν κάτω και συνέχισαν κάνοντας βόλτα στον πεζόδρομο.
Νωρίς το απόγευμα, ξανασυναντηθήκαμε όλοι έξω από το τζαμί και χωριστήκαμε σε δύο ομάδες.
Η πρώτη θα περιπλανιόταν στα μαγαζιά και τους δύο κεντρικούς πεζόδρομους της πόλης, Knyaz Alexander I και Rayko Daskalov, ενώ η δεύτερη θα έβαζε πλώρη για τον λόφο όπου βρισκόταν το μνημείο Alyosha για να θαυμάσει την θέα και το ηλιοβασίλεμα από εκεί.
Σημείο κοινής συνάντησης το πάρκο όπου βρισκόταν το Singing Fountains, για να απολαύσουμε το θέαμα των σιντριβανιών που θα άρχιζε στις 9 ( έτσι πιστεύαμε).
Για να φτάσουμε έως την βάση του λόφου, διασχίσαμε την οδό Antim I, θαυμάζοντας τα αφημένα στην τύχη τους αρχοντικά, που σίγουρα είχαν ζήσει και καλύτερες ημέρες.
Η ανάβαση όμως έως την κορυφή του, ελαφρώς μας δυσκόλεψε, καθώς η ημέρα ήταν ζεστή με αρκετή υγρασία. Δεν το μετανιώσαμε όμως, καθώς το θέαμα που αντικρίσαμε, της πόλης από ψηλά αλλά και του ηλιοβασιλέματος, ικανοποίησε όσους διάλεξαν να ακολουθήσουν αυτή την ομάδα.
Η κατάβαση ήταν εύκολη και σχετικά σύντομα φτάσαμε στα σιντριβάνια που ήταν ήδη φωτισμένα και περιμέναμε.
Ευτυχώς μας έκοψε και πριν περιμένουμε με τις ώρες, ρωτήσαμε και έτσι μάθαμε ότι αδίκως είχαμε πάρει θέσεις, γιατί η «παράσταση» δινόταν μόνο Παρασκευή και Σάββατο (δεν είμαι και σίγουρος αν μας είπαν ακριβώς αυτές τις ημέρες) και σήμερα ήταν Δευτέρα.
Οπότε σιγά - σιγά πήραμε τον δύσκολο και μακρύ δρόμο (τα πόδια ήδη είχαν βαρύνει) για το εστιατόριο XIX Century το οποίο βρισκόταν στην άλλη άκρη της πόλης κοντά στον ποταμό Μαρίτσα. Η κράτηση ήταν για τις 9.30.
Περνώντας όμως από τον πεζόδρομο, είπαμε να γλυκάνουμε την πίκρα μας, τρώγοντας ένα παγωτό στην καλύτερη gelateria της πόλης (σύμφωνα με τον ειδικό στο θέμα παγωτού) Afreddo, ο οποίος ειδικός πρότεινε τη γεύση Sacher και δεν έπεσε έξω.
Η νυχτερινή βόλτα, αν και γρήγορη, κατά μήκος των πεζόδρομων ήταν εξαιρετική, χαζεύοντας τα όμορφα φωτισμένα κτίρια.
Στο εστιατόριο είχαμε κλείσει τραπέζι και πήγαμε έπειτα από τη σύσταση ενός εκ των σπιτονυκοκοιρηδών μας, ο οποίος είπε ότι θα φάμε γνήσια βουλγάρικη κουζίνα σε ένα καθόλου τουριστικό εστιατόριο.
Εν τέλει το μόνο που ευχαριστηθήκαμε ήταν ο δροσερός κήπος του, καθώς το φαγητό του ήταν μετριότατο.
Attachments
Last edited by a moderator:
... η δική σου ιστορία θα με παρηγορήσει και φυσικά θα με "ταξιδέψει".
είτε επειδή θέλουν να μην έχουν δει σε φωτογραφίες ότι θα δουν live.
