vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 918
- Likes
- 8.352
- Επόμενο Ταξίδι
- Οδικό στην ;;;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημέρα 2η : Μονή Ρίλας – Σόφια – Φιλιππούπολη
- Ημέρα 3η : Φιλιππούπολη
- Ημέρα 4η: Εθνογραφικό Κουγιουμτζόγλου – Θρακικός τύμβος Καζανλακ – Εθνογραφικό Ετάρ – Βέλικο Τάρνοβο
- Ημέρα 5η: Φρούριο Τσάρεβετς – Μονολιθικές εκκλησίες Ιβάνοβο – μοναστήρι Curtea de Argeş – Corbeni
- Ημέρα 6η: Τρανσφαγκαρασάν - Σιμπίου
- Ημέρα 7η: Biertan – Sighisoara ...
- Ημέρα 7η (συνέχεια): ... – Medias – Μεσαιωνικό φεστιβάλ Σιμπίου
- Ημέρα 8η: Alba Iulia – …
- Ημέρα 8η συνέχεια: …. – Corvin Castle - Timisoara
- Ημέρα 9η :Τιμισοάρα – Βελιγράδι
- Ημέρα 10η : Βελιγράδι.
- Ημέρα 11η : Βελιγράδι – επιστροφή
- Επίλογος
Ημέρα 8η: Alba Iulia – …
Αν έβαζα έναν τίτλο στη σημερινή ημέρα, θα ήταν «η μέρα των εκπλήξεων».
Για τους άλλους δεν είναι και τόσο δύσκολο να νιώσουν έκπληξη με αυτά που θα δουν, αλλά για εμένα που ψάχνω, οργανώνω και μελετάω ενδελεχώς κάθε λεπτομέρεια, είναι λίγο δύσκολο να νιώσω αυτή την χαρά. Σήμερα όμως "εντελώς τυχαία" δύο από τα τρία μέρη που θα επισκεπτόμασταν δεν τα είχα μελετήσει σχεδόν καθόλου.
Περνώντας από την Alba Iulia το 2015 κατάλαβα ότι έχει κάποια ιστορική σημασία, αλλά δεν ασχολήθηκα περαιτέρω. Μέχρι που διάβασα με τι ενθουσιασμό μιλούσε γι’ αυτήν στην ιστορία της η @Sassenach77 και μου μπήκε η ιδέα μήπως την εντάξω στο πρόγραμμα της ημέρας. Μέχρι λίγες ημέρες πριν από την αναχώρηση δεν είχα αποφασίσει, μην ξέροντας πως θα κυλήσουν τα πράγματα και τι κενά θα έχουν μείνει από την προηγούμενη ημέρα, έως ότου έγινε η παρακάτω συζήτηση με την κουμπάρα μου.
- Είδα ότι περνάμε κοντά από την Alba Iulia. Πρόκειται να μπούμε;
- Δεν έχω αποφασίσει ακόμη, γιατί;
- Κατάγεται από εκεί η γυναίκα του ξαδέρφου μου και μου είπε πως αν πάμε, να της το πω.
Ε αφού ήταν από εκεί η ξαδέρφη, έπρεπε να πάμε. Η απόφαση πάρθηκε, άνθρωπο να μας δώσει δυο συμβουλές είχαμε, επιπλέον μελέτη δεν χρειαζόταν.
Όλοι μας ξεκινούσαμε από διαφορετικά διαμερίσματα, οπότε εάν δεν καταφέρναμε να συναντηθούμε κάπου στην εθνική, είχαμε δώσει τελικό ραντεβού στην πρώτη πύλη του κάστρου, γιατί αυτό ήταν ο στόχος μας για την πόλη, τίποτα άλλο δεν προλαβαίναμε.
Το GPS είναι ένα ευλογημένο πράγμα, που σου λύνει κυριολεκτικά τα χέρια σε τέτοια απαιτητικά οδικά ταξίδια και σε μεγάλες άγνωστες πόλεις, αλλά ορισμένες φορές σου έρχεται να το πετάξεις από το παράθυρο. Αυτό έπαθε ένας από την παρέα, που ενώ όλοι του λέγαμε ότι ταξιδεύαμε μέσω εθνικής, αυτός έκανε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μέσα από χωριά και χωριουδάκια.
Έτσι με μια μικρή καθυστέρηση συγκεντρωθήκαμε όλοι μπροστά από την 1η πύλη του κάστρου και τότε έγινε το τηλεφώνημα στην ξαδέρφη. Αφού πήρε τις οδηγίες η κουμπάρα, μπήκε επικεφαλής και ξεκινήσαμε την εξερεύνησή μας. Το να μην είμαι εγώ επικεφαλής είναι λίγο σπάνιο και όταν συμβαίνει προσπαθώ να το απολαύσω όσο μπορώ.
Ξεκινήσαμε λοιπόν από την 1η πύλη,
ανηφορίσαμε έως τον οβελίσκο Horea
και έπειτα περάσαμε μέσα από την τρίτη πύλη που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή.
Η ημέρα ήταν Σάββατο και ο κόσμος που κυκλοφορούσε ήταν πολύς. Περιτριγυρίσαμε χαζεύοντας δεξιά κι αριστερά με τελικό στόχο μας τις δύο εκκλησίες την καθολική και ακριβώς απέναντι την ορθόδοξη.
Σε όλο το κάστρο είναι διάσπαρτα χάλκινα αγάλματα, τα οποία προσέλκυαν τον κόσμο και ελάχιστα έμεναν για λίγο χωρίς παρέα.
Στην καθολική εκκλησία η είσοδος ήταν δωρεάν, υπήρχε όμως είσοδος για να ανεβούμε στο καμπαναριό, το οποίο όμως προσπεράσαμε καθώς δεν μας φάνηκε ιδιαίτερα ψηλό και εντυπωσιακό.
Έπειτα πήγαμε στην ορθόδοξη εκκλησία, όπου η μεγάλη κόρη μου θυμήθηκε ότι ήθελε να ανεβεί στο προηγούμενο καμπαναριό, οπότε εγώ με άλλους δύο που είχαν την ίδια επιθυμία επιστρέψαμε για να μην της χαλάσω το χατίρι.
Όταν βγάζαμε τα εισιτήρια, η κυρία στο ταμείο κάτι προσπαθούσε να μας εξηγήσει, αλλά τα ρουμάνικά μας δεν μας βοηθούσαν να καταλάβουμε. Όταν πήγαμε να δώσουμε τα εισιτήρια στο παλικάρι που ήταν στην είσοδο του καμπαναριού, ρωτήσαμε μήπως κάτι θα συμβεί, γιατί είδαμε κόσμο να μαζεύεται.
Αυτός λοιπόν μας εξήγησε ότι κάθε μεσημέρι λαμβάνει χώρα η λεγόμενη Changing of the Guard .
Τον ρωτήσαμε μήπως είχαμε καλύτερη θέαση από το καμπαναριό, αλλά μας απάντησε αρνητικά, οπότε αφήσαμε το καμπαναριό για αργότερα και πήραμε θέση με πολλούς άλλους για να δούμε την «αλλαγή φρουράς».
Ψάχνοντάς το όταν γύρισα στην Ελλάδα, είδα ότι λαμβάνουν χώρα και άλλες ενδιαφέρουσες παρόμοιες εκδηλώσεις κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, οπότε αν ο δρόμος σας βγάλει προς τα εκεί, ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω σύνδεσμο για να είστε ενήμεροι και όχι απλώς τυχεροί όπως εμείς.
http://www.visitalbaiulia.com/watching-the-changing-the-guard-ceremony/
Σειρά είχε το καμπαναριό για εμάς ( 5+4 lei), ενώ οι υπόλοιποι κατευθύνθηκαν προς την «πλατεία του κάστρου» όπου υπήρχαν κάποια ρωμαϊκά ερείπια κι ένα μουσείο σχετικό με την ρωμαϊκή περίοδο της πόλης.
Το καμπαναριό δεν ήταν και κάτι το φοβερό, και το μουσείο ήταν επίσης κλειστό.
Οπότε τι έμενε, παρά να φύγουμε γιατί η ώρα είχε περάσει. Εμένα όμως κάτι με έτρωγε να πάω να το δω.
Στο βιβλιαράκι της κουμπάρας για την Ρουμανία, έλεγε ότι κάπου στην άκρη του κάστρου είχαν μεταφέρει μία ξύλινη εκκλησία από την επαρχία Maramureș και ήθελα πολύ να την δω, καθώς μου είχε εξάψει την περιέργεια η ιστορία της @Sassenach77 η οποία είχε εντρυφήσει στις ξύλινες εκκλησίες, καθώς είχε δει καμιά εκατοστή από αυτές στο προηγούμενο ταξίδι της.
Το έθεσα στους υπόλοιπους, οι οποίοι παρ’ όλη την ζέστη και τον ποδαρόδρομο δέχτηκαν και ξεκινήσαμε.
Και τι έκπληξη, μία ξύλινη εκκλησία από την περιοχή Maramureș στην Alba Ioulia,
η οποία όμως ήταν περιφραγμένη, κλειστή και αμπαρωμένη. Ψάξαμε από εδώ, ψάξαμε από εκεί, αλλά είσοδος ανοιχτή δεν υπήρχε.
Οπότε αναζητήσαμε κι εμείς τον κλειδοκράτορα της εκκλησίας.
Χτυπήσαμε στο διπλανό σπιτάκι και μια κυρία που βγήκε μας έδωσε να καταλάβουμε ότι τα κλειδιά της εκκλησίας τα είχε ο ιερέας της, ο οποίος έλειπε εκτός πόλης. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να πηδήσω τον μικρό ξύλινο φράχτη,
αλλά το μετάνιωσα καθώς τελικά δεν θα μπορούσα να την δω εσωτερικά. Κι έτσι έμεινα με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα καταφέρουμε να βρεθούμε και στο βόρειο κομμάτι της χώρας, που λείπει από την συλλογή μας.
Επιστροφή λοιπόν στα αυτοκίνητα προκειμένου να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.
Αν έβαζα έναν τίτλο στη σημερινή ημέρα, θα ήταν «η μέρα των εκπλήξεων».
Για τους άλλους δεν είναι και τόσο δύσκολο να νιώσουν έκπληξη με αυτά που θα δουν, αλλά για εμένα που ψάχνω, οργανώνω και μελετάω ενδελεχώς κάθε λεπτομέρεια, είναι λίγο δύσκολο να νιώσω αυτή την χαρά. Σήμερα όμως "εντελώς τυχαία" δύο από τα τρία μέρη που θα επισκεπτόμασταν δεν τα είχα μελετήσει σχεδόν καθόλου.
Περνώντας από την Alba Iulia το 2015 κατάλαβα ότι έχει κάποια ιστορική σημασία, αλλά δεν ασχολήθηκα περαιτέρω. Μέχρι που διάβασα με τι ενθουσιασμό μιλούσε γι’ αυτήν στην ιστορία της η @Sassenach77 και μου μπήκε η ιδέα μήπως την εντάξω στο πρόγραμμα της ημέρας. Μέχρι λίγες ημέρες πριν από την αναχώρηση δεν είχα αποφασίσει, μην ξέροντας πως θα κυλήσουν τα πράγματα και τι κενά θα έχουν μείνει από την προηγούμενη ημέρα, έως ότου έγινε η παρακάτω συζήτηση με την κουμπάρα μου.
- Είδα ότι περνάμε κοντά από την Alba Iulia. Πρόκειται να μπούμε;
- Δεν έχω αποφασίσει ακόμη, γιατί;
- Κατάγεται από εκεί η γυναίκα του ξαδέρφου μου και μου είπε πως αν πάμε, να της το πω.
Ε αφού ήταν από εκεί η ξαδέρφη, έπρεπε να πάμε. Η απόφαση πάρθηκε, άνθρωπο να μας δώσει δυο συμβουλές είχαμε, επιπλέον μελέτη δεν χρειαζόταν.
Όλοι μας ξεκινούσαμε από διαφορετικά διαμερίσματα, οπότε εάν δεν καταφέρναμε να συναντηθούμε κάπου στην εθνική, είχαμε δώσει τελικό ραντεβού στην πρώτη πύλη του κάστρου, γιατί αυτό ήταν ο στόχος μας για την πόλη, τίποτα άλλο δεν προλαβαίναμε.
Το GPS είναι ένα ευλογημένο πράγμα, που σου λύνει κυριολεκτικά τα χέρια σε τέτοια απαιτητικά οδικά ταξίδια και σε μεγάλες άγνωστες πόλεις, αλλά ορισμένες φορές σου έρχεται να το πετάξεις από το παράθυρο. Αυτό έπαθε ένας από την παρέα, που ενώ όλοι του λέγαμε ότι ταξιδεύαμε μέσω εθνικής, αυτός έκανε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μέσα από χωριά και χωριουδάκια.
Έτσι με μια μικρή καθυστέρηση συγκεντρωθήκαμε όλοι μπροστά από την 1η πύλη του κάστρου και τότε έγινε το τηλεφώνημα στην ξαδέρφη. Αφού πήρε τις οδηγίες η κουμπάρα, μπήκε επικεφαλής και ξεκινήσαμε την εξερεύνησή μας. Το να μην είμαι εγώ επικεφαλής είναι λίγο σπάνιο και όταν συμβαίνει προσπαθώ να το απολαύσω όσο μπορώ.
Ξεκινήσαμε λοιπόν από την 1η πύλη,
ανηφορίσαμε έως τον οβελίσκο Horea
και έπειτα περάσαμε μέσα από την τρίτη πύλη που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή.
Η ημέρα ήταν Σάββατο και ο κόσμος που κυκλοφορούσε ήταν πολύς. Περιτριγυρίσαμε χαζεύοντας δεξιά κι αριστερά με τελικό στόχο μας τις δύο εκκλησίες την καθολική και ακριβώς απέναντι την ορθόδοξη.
Σε όλο το κάστρο είναι διάσπαρτα χάλκινα αγάλματα, τα οποία προσέλκυαν τον κόσμο και ελάχιστα έμεναν για λίγο χωρίς παρέα.
Στην καθολική εκκλησία η είσοδος ήταν δωρεάν, υπήρχε όμως είσοδος για να ανεβούμε στο καμπαναριό, το οποίο όμως προσπεράσαμε καθώς δεν μας φάνηκε ιδιαίτερα ψηλό και εντυπωσιακό.
Έπειτα πήγαμε στην ορθόδοξη εκκλησία, όπου η μεγάλη κόρη μου θυμήθηκε ότι ήθελε να ανεβεί στο προηγούμενο καμπαναριό, οπότε εγώ με άλλους δύο που είχαν την ίδια επιθυμία επιστρέψαμε για να μην της χαλάσω το χατίρι.
Όταν βγάζαμε τα εισιτήρια, η κυρία στο ταμείο κάτι προσπαθούσε να μας εξηγήσει, αλλά τα ρουμάνικά μας δεν μας βοηθούσαν να καταλάβουμε. Όταν πήγαμε να δώσουμε τα εισιτήρια στο παλικάρι που ήταν στην είσοδο του καμπαναριού, ρωτήσαμε μήπως κάτι θα συμβεί, γιατί είδαμε κόσμο να μαζεύεται.
Αυτός λοιπόν μας εξήγησε ότι κάθε μεσημέρι λαμβάνει χώρα η λεγόμενη Changing of the Guard .
Τον ρωτήσαμε μήπως είχαμε καλύτερη θέαση από το καμπαναριό, αλλά μας απάντησε αρνητικά, οπότε αφήσαμε το καμπαναριό για αργότερα και πήραμε θέση με πολλούς άλλους για να δούμε την «αλλαγή φρουράς».
Ψάχνοντάς το όταν γύρισα στην Ελλάδα, είδα ότι λαμβάνουν χώρα και άλλες ενδιαφέρουσες παρόμοιες εκδηλώσεις κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, οπότε αν ο δρόμος σας βγάλει προς τα εκεί, ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω σύνδεσμο για να είστε ενήμεροι και όχι απλώς τυχεροί όπως εμείς.
http://www.visitalbaiulia.com/watching-the-changing-the-guard-ceremony/
Σειρά είχε το καμπαναριό για εμάς ( 5+4 lei), ενώ οι υπόλοιποι κατευθύνθηκαν προς την «πλατεία του κάστρου» όπου υπήρχαν κάποια ρωμαϊκά ερείπια κι ένα μουσείο σχετικό με την ρωμαϊκή περίοδο της πόλης.
Το καμπαναριό δεν ήταν και κάτι το φοβερό, και το μουσείο ήταν επίσης κλειστό.
Οπότε τι έμενε, παρά να φύγουμε γιατί η ώρα είχε περάσει. Εμένα όμως κάτι με έτρωγε να πάω να το δω.
Στο βιβλιαράκι της κουμπάρας για την Ρουμανία, έλεγε ότι κάπου στην άκρη του κάστρου είχαν μεταφέρει μία ξύλινη εκκλησία από την επαρχία Maramureș και ήθελα πολύ να την δω, καθώς μου είχε εξάψει την περιέργεια η ιστορία της @Sassenach77 η οποία είχε εντρυφήσει στις ξύλινες εκκλησίες, καθώς είχε δει καμιά εκατοστή από αυτές στο προηγούμενο ταξίδι της.
Το έθεσα στους υπόλοιπους, οι οποίοι παρ’ όλη την ζέστη και τον ποδαρόδρομο δέχτηκαν και ξεκινήσαμε.
Και τι έκπληξη, μία ξύλινη εκκλησία από την περιοχή Maramureș στην Alba Ioulia,
η οποία όμως ήταν περιφραγμένη, κλειστή και αμπαρωμένη. Ψάξαμε από εδώ, ψάξαμε από εκεί, αλλά είσοδος ανοιχτή δεν υπήρχε.
Οπότε αναζητήσαμε κι εμείς τον κλειδοκράτορα της εκκλησίας.
Χτυπήσαμε στο διπλανό σπιτάκι και μια κυρία που βγήκε μας έδωσε να καταλάβουμε ότι τα κλειδιά της εκκλησίας τα είχε ο ιερέας της, ο οποίος έλειπε εκτός πόλης. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να πηδήσω τον μικρό ξύλινο φράχτη,
αλλά το μετάνιωσα καθώς τελικά δεν θα μπορούσα να την δω εσωτερικά. Κι έτσι έμεινα με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα καταφέρουμε να βρεθούμε και στο βόρειο κομμάτι της χώρας, που λείπει από την συλλογή μας.
Επιστροφή λοιπόν στα αυτοκίνητα προκειμένου να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.
Attachments
-
555,6 KB Προβολές: 0
-
252,3 KB Προβολές: 0
-
189,4 KB Προβολές: 0
-
309,4 KB Προβολές: 0
-
416,1 KB Προβολές: 0
-
297 KB Προβολές: 0
-
344,1 KB Προβολές: 0
-
303,3 KB Προβολές: 0
-
174,1 KB Προβολές: 0
-
245,6 KB Προβολές: 0
-
245,5 KB Προβολές: 0
-
290,3 KB Προβολές: 0
Last edited by a moderator: