dbalats
Member
- Μηνύματα
- 146
- Likes
- 1.475
ΜΕΡΟΣ ENATO. ΣΤΙΣ ΦΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΛΑΔΑΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΟΜΟ-II
Φεύγουμε νωρίς το πρωί για την επίσκεψη της φυλής των Karo. Η διαδρομή είναι όμορφη, αλλά αρκετά μεγάλη και σε έναν πολύ άσχημο χωματόδρομο. Όταν φθάνουμε στο χωριό των Karo είναι όλοι συγκεντρωμένοι, έτοιμοι για φωτογράφηση. Το περιβάλλον είναι πολύ ωραίο, δίπλα σε μια καμπή του ποταμού Όμο, με το κοκκινόχωμα της Αφρικής να δεσπόζει. Οι Karo είναι μια φυλή που ζει στις όχθες του Όμο και αριθμεί περίπου 1000 άτομα. Είναι γνωστοί επειδή μεγαλουργούν στο ζωγράφισμα του προσώπου και του σώματος, δημιουργώντας περίτεχνες μάσκες προσώπου με την χρήση λευκής κιμωλίας, κίτρινης ορυκτής πέτρας, κονιορτοποιημένου σιδερομεταλλεύματος και μαύρου άνθρακα. Οι γυναίκες Κaro δημιουργούν ουλές στα στήθη τους ώστε να γίνουν ωραιότερες και θελκτικότερες στους άντρες τους. Η ουλοποίηση του στήθους ενός άντρα γίνεται μόνο όταν έχει σκοτώσει έναν εχθρό ή ένα επικίνδυνο ζώο. Οι ουλές δημιουργούνται με ένα μαχαίρι ή την λάμα ενός ξυραφιού και στην συνέχεια ρίχνουν στάχτη επάνω στην τομή, ώστε να δημιουργηθεί ένα ανυψωμένο χείλος. Η ένδυση με ένα πήλινο στεφάνι μαλλιών γκρίζου χρώματος και ώχρας με φτερά στρουθοκαμήλου αποτελεί ένδειξη του θάρρους του άντρα. Oι Karo είναι καλλιεργητές γης, οι οποίοι χρησιμοποιούν την πλούσια λάσπη του ποταμού που μένει πίσω καθώς ο Όμο υποχωρεί μετά τις καλώς γνωστές εποχιακές πλημμύρες. Tα σπαρτά που μεγαλώνουν είναι σόργο (ζαχαρόχορτο), καλαμπόκι και φασόλια. Μόνο μικρά βοοειδή μπορούν να συντηρούν στην περιοχή αυτή, λόγω των μυγών τσετσε, που είναι μεγάλες και καταναλώνουν το αίμα των σπονδυλωτών ζώων. Το χωριό που επισκεπτόμαστε λέγεται Kolcho, ενώ υπάρχουν και δύο ακόμη μετά το ποτάμι, αλλά μπορείς να τα επισκεφθείς μόνο με πιρόγα. Ο κόσμος είναι φιλικός και παρά το ότι πρέπει να πληρώσουμε τον καθένα (ακόμη και τα μωρά) για τις φωτογραφίες, η εμπειρία μας είναι ικανοποιητικότερη από αυτή στο χωριό των Mursi.
Στον δρόμο για την φυλή των Karo
Στο χωριό Kolcho με την φυλή των Karo
Ακολουθεί η επίσκεψη του χωριού Kangatin, πάλι στις όχθες του ποταμού Όμο, όπου ζει η φυλή Nyangatom. Οι Nyangatom είναι Νειλωτικοί αγροκτηνοτρόφοι που κατοικούν τα σύνορα της νοτιοδυτικής Αιθιοπίας με το νοτιοανατολικό Νότιο Σουδάν. Αριθμούν περίπου 30.000 με πληθυσμούς τόσο στο Νότιο Σουδάν, όσο και στην Αιθιοπία. Πολλοί Nyangatom είναι νομάδες και μένουν σε κινητά χωριά με τα κοπάδια τους, μπορώντας να μεταναστεύουν μερικές φορές τον χρόνο. Ένας σημαντικός αριθμός Nyangatom επίσης, μένει σε ημιμόνιμα χωριά. Οι Nyangatom έχουν περιοδική διαμάχη με πολλούς από τους γείτονές τους. Είναι στην πραγματικότητα άγριοι πολεμιστές, γεγονός που υποθετικά αποδεικνύεται από την συνήθειά τους να δημιουργούν ουλές στο στήθος τους, μια ουλή για κάθε σκοτωμένο εχθρό. Βαρείς κολιέδες και μακριές φούστες από δέρμα κατσίκας, πλούσια διακοσμημένες, είναι χαρακτηριστικά για τις γυναίκες. Οι κολιέδες φτιαχνόντουσαν παραδοσιακά από ξηρούς καρπούς, αλλά τις ημέρες αυτές έχουν κατά το μεγαλύτερο μέρος αντικατασταθεί από πολύχρωμες γυάλινες χάντρες που προέρχονται από την Κένυα. Οι γυναίκες διακοσμούν επίσης με ουλοποίηση στα πρόσωπά τους, τα στήθη και τις κοιλιές. Μαζί με τις υπόλοιπες φυλές στην Κοιλάδα του Κάτω Όμο, οι Nyangatom αντιμετωπίζουν προκλήσεις για την μελλοντική τους υπόσταση και τις πολιτιστικές τους παραδόσεις, λόγω των μεγάλης κλίμακας αγροτικών πρότζεκτς που διενεργούνται στην περιοχή τους. Η διαδικασία προσέγγισης και φωτογράφησης εδώ είναι παρόμοια με τους Karo, αλλά είναι πιο άγριοι και όχι τόσο αυθεντικοί, ιδιαίτερα το περιβάλλον που δεν θυμίζει φυλή, αλλά κάποιο συνηθισμένο Αφρικανικό χωριό. Είναι μεσημέρι, όταν φθάνουμε στην Dimeka, 28 χιλιόμετρα βόρεια της Turmi, που αποτελεί την μεγαλύτερη πόλη στην περιφέρεια των Hamer. Είναι Σάββατο, ημέρα που γίνεται η καθιερωμένη αγορά, που θεωρείται ιδιαίτερα ατμοσφαιρική και ζωντανή, έχοντας ένα μεγάλο τομέα για χειροτεχνήματα, με κοσμήματα, ξυλόγλυπτα, μάσκες και κεραμικά.
.Στη φυλή των Nyangatom
Hamer στην αγορά της Dimeka
Μετά το φαγητό ο Fitretu μας οδηγεί σε ένα χωριό των Hamer για να δούμε την τελετή πηδήματος των Ταύρων. Είναι ένα πολύ μακρινό χωριό, που φυσικά δεν το προτιμούν οι τουρίστες. Προχωράμε για αρκετές ώρες σε άσχημο χωματόδρομο, ενώ χάνουμε 2-3 φορές τον δρόμο και ο οδηγός μας ρωτάει κάποιους Hamer που συναντάμε για οδηγίες. Τελικά φθάνουμε και είμαστε οι μόνοι ξένοι στο χωριό, όπου σε λίγο θα αρχίσει η τελετή, αλλά ήδη γίνονται οι προετοιμασίες. Κατά την τελετή πηδήματος Ταύρων, ένας νέος άντρας Hamer δοκιμάζεται πηδώντας πάνω από μιά σειρά βοοειδών σαν εναρκτήρια ιεροτελεστία της ενηλικίωσης και με σκοπό να νυμφευθεί, εφόσον το επιτύχει. Είναι η εθιμοτυπική τελετή που θα τον καταστήσει ικανό για για ιδιοκτήτη βοοειδών, για γάμο και για να αποκτήσει παιδιά. Ο χρόνος διεξαγωγής της τελετής εξαρτάται από τους γονείς του άντρα και εκτελείται μετά τον τρύγο. Οι αγελάδες ευθυγραμμίζονται σε μιά σειρά. Ο δοκιμαζόμενος πρέπει να πηδήσει γυμνός στην πλάτη του πρώτου ταύρου, και τότε στη συνέχεια από το ένα ζώο στο άλλο, μέχρι που τελικά να φθάσει στο τέλος της σειράς. Δεν πρέπει να πέσει από την σειρά και πρέπει να επαναλάβει επιτυχώς την δοκιμασία τέσσερις φορές, ώστε να έχει το δικαίωμα να γίνει σύζυγος.
Ο νεαρός Hamer που θα δοκιμασθεί σε λίγο μας καλωσορίζει. Ήδη μέλη των Hamer εκτελούν εθιμοτυπικούς χορούς και τραγουδάνε πριν την τελετή, ενώ πολλοί Hamer καταφθάνουν από γειτονικά χωριά και παίρνουν θέσεις για την τελετή. Όλοι οι άνθρωποι είναι πολύ φιλικοί απέναντί μας και βγάζουμε πολλές φωτογραφίες, ενώ κανείς δεν μας ζητάει χρήματα. Μερικοί άντρες Hamer φέρνουν ένα κάνιστρο με καφέ που μοιράζεται στους καλεσμένους. Ο καφές παρασκευάζεται με ψημένους κόκκους καφέ που ρίχνονται μέσα σε νερό και στη συνέχεια σερβίρεται στους φιλοξενούμενους. Δίπλα στον δοκιμαζόμενο βρίσκονται 3-4 νεαροί άνδρες που είναι γνωστοί σαν Maza. Αυτοί έχουν συμπληρώσει την δική τους τελετή Πηδήματος Ταύρων πριν λίγο καιρό, αλλά δεν έχουν νυμφευθεί ακόμη, και μέχρι την ημέρα του γάμου τους εκτελούν τον ρόλο αφενός του συμβουλάτορα στον δοκιμαζόμενο, και αφετέρου του “μαστιγωτή”.
Οι γυναίκες χορεύουν καθόλη την διάρκεια της τελετής και συχνά διασπούν τον κύκλο για να καταδιώξουν νεαρούς Μazas αρχίζοντας να ξεφωνίζουν προσβολές στους νεαρούς άντρες που είναι γυμνοί επάνω από την μέση. Οι Mazas σηκώνουν ένα κλαδί δέντρου σφιγμένο γερά στην φούχτα τους και καταφέρνουν μια δυνατή μαστιγιά στο σώμα τους. Οι ουλές από το μαστίγωμα αυτό επιβεβαιώνουν της πιστότητα της γυναίκας στον νεαρό που τις μαστιγώνει, ο οποίος συνήθως είναι κάποιος συγγενής τους . Στο μέλλον, αν η γυναίκα αντιμετωπίσει οποιοαδήποτε διαμάχη ή πρόβλημα, με την χρήση των ουλών σαν απόδειξη της αφοσίωσής της, ο άρρενας συγγενής της είναι υποχρεωμένος να την βοηθήσει, ενώ πιθανόν να την προτιμήσει και σαν σύζυγο. Οι γυναίκες λοιπόν, παρότι το μαστίγωμα φαίνεται εξαιρετικά επώδυνο, το επιδιώκουν, προσδοκώντας τα μετέπειτα οφέλη. Οι νεαροί Mazas έχουν συγκεντρωθεί μαζί με τον δοκιμαζόμενο και κάνουν διάφορα τελετουργικά βαψίματα στο σώμα και στο πρόσωπό τους. Οι άντρες της φυλής αρχίζουν να διαχωρίζουν τους ταύρους από τις αγελάδες, ένας δύσκολος και επικίνδυνος αγώνας γιαυτούς, διαλέγοντας ταύρους που είναι κατάλληλοι για την τελετή ενηλικίωσης. Αφού συγκεντρωθούν οι ταύροι, ξεκινάει η τελετή του πηδήματος, η οποία έχει επιτυχία, ενώ οι γυναίκες Hamer περιτριγυρίζουν, πηδώντας και τραγουδώντας. Φεύγουμε πολύ ικανοποιημένοι επειδή έχουμε παρακολουθήσει αυθεντικές εικόνες της ζωής των Hamer και φθάνουμε στο λοτζ όταν έχει νυχτώσει για τα καλά.
Η τελετή πηδήματος των Ταύρων σε ένα μακρινό χωριό των Hamer
Το επόμενο πρωί παίρνουμε πια τον δρόμο προς βορειοανατολικά, για την περιοχή της Harar. Φθάνουμε μετά από κανένα δίωρο στο Καταφύγιο Άγριας Ζωής Stephanie, μιά προστατευόμενη περιοχή που περιβάλλει την Λίμνη Chew Bahir. Εκεί βρίσκεται και η πόλη της φυλής Erbore. Παρότι σχετικά μεγάλη, η πόλη Erbore είναι πολύ περισσότερο αγροτική και ανεπηρέαστη από πολλές παρόμοιου μεγέθους πόλεις στον Νότιο Όμο, με τα κτίριά της κατασκευασμένα σύμφωνα με παραδοσιακές γραμμές. Οι Erbore μετανάστευσαν στην παρούσα τους πατρίδα από τους Κοnso, πιθανόν δύο αιώνες πριν. Δεδομένου ότι έχουν προγονικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με τους Κοnso και με τους κτηνοτρόφους των γύρω κάμπων, οι Erbore παραδοσιακά έπαιξαν σημαντικό ρόλο σαν μεσάζοντες στο εμπόριο μεταξύ του Ποταμού Όμο και των υψιπέδων των Konso. Η πόλη Erbore βρίσκεται σε μια περιοχή όπου τα όρια μερικών φυλών συγκλίνουν, και μιάς και ο λαός των Erbore κατά συνήθεια παντρεύεται με άλλες εθνικές ομάδες, υπάρχει ένα κοσμοπολιτικό αίσθημα στην περιοχή. Βγάζουμε μερικές φωτογραφίες, κυρίως από νεαρές κοπέλες φανταχτερά στολισμένες και συνεχίζουμε το ταξίδι μας προς βορρά.
Στο Καταφύγιο Άγριας Ζωής Stephanie και την φυλή Erbore
Φεύγουμε νωρίς το πρωί για την επίσκεψη της φυλής των Karo. Η διαδρομή είναι όμορφη, αλλά αρκετά μεγάλη και σε έναν πολύ άσχημο χωματόδρομο. Όταν φθάνουμε στο χωριό των Karo είναι όλοι συγκεντρωμένοι, έτοιμοι για φωτογράφηση. Το περιβάλλον είναι πολύ ωραίο, δίπλα σε μια καμπή του ποταμού Όμο, με το κοκκινόχωμα της Αφρικής να δεσπόζει. Οι Karo είναι μια φυλή που ζει στις όχθες του Όμο και αριθμεί περίπου 1000 άτομα. Είναι γνωστοί επειδή μεγαλουργούν στο ζωγράφισμα του προσώπου και του σώματος, δημιουργώντας περίτεχνες μάσκες προσώπου με την χρήση λευκής κιμωλίας, κίτρινης ορυκτής πέτρας, κονιορτοποιημένου σιδερομεταλλεύματος και μαύρου άνθρακα. Οι γυναίκες Κaro δημιουργούν ουλές στα στήθη τους ώστε να γίνουν ωραιότερες και θελκτικότερες στους άντρες τους. Η ουλοποίηση του στήθους ενός άντρα γίνεται μόνο όταν έχει σκοτώσει έναν εχθρό ή ένα επικίνδυνο ζώο. Οι ουλές δημιουργούνται με ένα μαχαίρι ή την λάμα ενός ξυραφιού και στην συνέχεια ρίχνουν στάχτη επάνω στην τομή, ώστε να δημιουργηθεί ένα ανυψωμένο χείλος. Η ένδυση με ένα πήλινο στεφάνι μαλλιών γκρίζου χρώματος και ώχρας με φτερά στρουθοκαμήλου αποτελεί ένδειξη του θάρρους του άντρα. Oι Karo είναι καλλιεργητές γης, οι οποίοι χρησιμοποιούν την πλούσια λάσπη του ποταμού που μένει πίσω καθώς ο Όμο υποχωρεί μετά τις καλώς γνωστές εποχιακές πλημμύρες. Tα σπαρτά που μεγαλώνουν είναι σόργο (ζαχαρόχορτο), καλαμπόκι και φασόλια. Μόνο μικρά βοοειδή μπορούν να συντηρούν στην περιοχή αυτή, λόγω των μυγών τσετσε, που είναι μεγάλες και καταναλώνουν το αίμα των σπονδυλωτών ζώων. Το χωριό που επισκεπτόμαστε λέγεται Kolcho, ενώ υπάρχουν και δύο ακόμη μετά το ποτάμι, αλλά μπορείς να τα επισκεφθείς μόνο με πιρόγα. Ο κόσμος είναι φιλικός και παρά το ότι πρέπει να πληρώσουμε τον καθένα (ακόμη και τα μωρά) για τις φωτογραφίες, η εμπειρία μας είναι ικανοποιητικότερη από αυτή στο χωριό των Mursi.
Στον δρόμο για την φυλή των Karo
Στο χωριό Kolcho με την φυλή των Karo
Ακολουθεί η επίσκεψη του χωριού Kangatin, πάλι στις όχθες του ποταμού Όμο, όπου ζει η φυλή Nyangatom. Οι Nyangatom είναι Νειλωτικοί αγροκτηνοτρόφοι που κατοικούν τα σύνορα της νοτιοδυτικής Αιθιοπίας με το νοτιοανατολικό Νότιο Σουδάν. Αριθμούν περίπου 30.000 με πληθυσμούς τόσο στο Νότιο Σουδάν, όσο και στην Αιθιοπία. Πολλοί Nyangatom είναι νομάδες και μένουν σε κινητά χωριά με τα κοπάδια τους, μπορώντας να μεταναστεύουν μερικές φορές τον χρόνο. Ένας σημαντικός αριθμός Nyangatom επίσης, μένει σε ημιμόνιμα χωριά. Οι Nyangatom έχουν περιοδική διαμάχη με πολλούς από τους γείτονές τους. Είναι στην πραγματικότητα άγριοι πολεμιστές, γεγονός που υποθετικά αποδεικνύεται από την συνήθειά τους να δημιουργούν ουλές στο στήθος τους, μια ουλή για κάθε σκοτωμένο εχθρό. Βαρείς κολιέδες και μακριές φούστες από δέρμα κατσίκας, πλούσια διακοσμημένες, είναι χαρακτηριστικά για τις γυναίκες. Οι κολιέδες φτιαχνόντουσαν παραδοσιακά από ξηρούς καρπούς, αλλά τις ημέρες αυτές έχουν κατά το μεγαλύτερο μέρος αντικατασταθεί από πολύχρωμες γυάλινες χάντρες που προέρχονται από την Κένυα. Οι γυναίκες διακοσμούν επίσης με ουλοποίηση στα πρόσωπά τους, τα στήθη και τις κοιλιές. Μαζί με τις υπόλοιπες φυλές στην Κοιλάδα του Κάτω Όμο, οι Nyangatom αντιμετωπίζουν προκλήσεις για την μελλοντική τους υπόσταση και τις πολιτιστικές τους παραδόσεις, λόγω των μεγάλης κλίμακας αγροτικών πρότζεκτς που διενεργούνται στην περιοχή τους. Η διαδικασία προσέγγισης και φωτογράφησης εδώ είναι παρόμοια με τους Karo, αλλά είναι πιο άγριοι και όχι τόσο αυθεντικοί, ιδιαίτερα το περιβάλλον που δεν θυμίζει φυλή, αλλά κάποιο συνηθισμένο Αφρικανικό χωριό. Είναι μεσημέρι, όταν φθάνουμε στην Dimeka, 28 χιλιόμετρα βόρεια της Turmi, που αποτελεί την μεγαλύτερη πόλη στην περιφέρεια των Hamer. Είναι Σάββατο, ημέρα που γίνεται η καθιερωμένη αγορά, που θεωρείται ιδιαίτερα ατμοσφαιρική και ζωντανή, έχοντας ένα μεγάλο τομέα για χειροτεχνήματα, με κοσμήματα, ξυλόγλυπτα, μάσκες και κεραμικά.
.Στη φυλή των Nyangatom
Hamer στην αγορά της Dimeka
Μετά το φαγητό ο Fitretu μας οδηγεί σε ένα χωριό των Hamer για να δούμε την τελετή πηδήματος των Ταύρων. Είναι ένα πολύ μακρινό χωριό, που φυσικά δεν το προτιμούν οι τουρίστες. Προχωράμε για αρκετές ώρες σε άσχημο χωματόδρομο, ενώ χάνουμε 2-3 φορές τον δρόμο και ο οδηγός μας ρωτάει κάποιους Hamer που συναντάμε για οδηγίες. Τελικά φθάνουμε και είμαστε οι μόνοι ξένοι στο χωριό, όπου σε λίγο θα αρχίσει η τελετή, αλλά ήδη γίνονται οι προετοιμασίες. Κατά την τελετή πηδήματος Ταύρων, ένας νέος άντρας Hamer δοκιμάζεται πηδώντας πάνω από μιά σειρά βοοειδών σαν εναρκτήρια ιεροτελεστία της ενηλικίωσης και με σκοπό να νυμφευθεί, εφόσον το επιτύχει. Είναι η εθιμοτυπική τελετή που θα τον καταστήσει ικανό για για ιδιοκτήτη βοοειδών, για γάμο και για να αποκτήσει παιδιά. Ο χρόνος διεξαγωγής της τελετής εξαρτάται από τους γονείς του άντρα και εκτελείται μετά τον τρύγο. Οι αγελάδες ευθυγραμμίζονται σε μιά σειρά. Ο δοκιμαζόμενος πρέπει να πηδήσει γυμνός στην πλάτη του πρώτου ταύρου, και τότε στη συνέχεια από το ένα ζώο στο άλλο, μέχρι που τελικά να φθάσει στο τέλος της σειράς. Δεν πρέπει να πέσει από την σειρά και πρέπει να επαναλάβει επιτυχώς την δοκιμασία τέσσερις φορές, ώστε να έχει το δικαίωμα να γίνει σύζυγος.
Ο νεαρός Hamer που θα δοκιμασθεί σε λίγο μας καλωσορίζει. Ήδη μέλη των Hamer εκτελούν εθιμοτυπικούς χορούς και τραγουδάνε πριν την τελετή, ενώ πολλοί Hamer καταφθάνουν από γειτονικά χωριά και παίρνουν θέσεις για την τελετή. Όλοι οι άνθρωποι είναι πολύ φιλικοί απέναντί μας και βγάζουμε πολλές φωτογραφίες, ενώ κανείς δεν μας ζητάει χρήματα. Μερικοί άντρες Hamer φέρνουν ένα κάνιστρο με καφέ που μοιράζεται στους καλεσμένους. Ο καφές παρασκευάζεται με ψημένους κόκκους καφέ που ρίχνονται μέσα σε νερό και στη συνέχεια σερβίρεται στους φιλοξενούμενους. Δίπλα στον δοκιμαζόμενο βρίσκονται 3-4 νεαροί άνδρες που είναι γνωστοί σαν Maza. Αυτοί έχουν συμπληρώσει την δική τους τελετή Πηδήματος Ταύρων πριν λίγο καιρό, αλλά δεν έχουν νυμφευθεί ακόμη, και μέχρι την ημέρα του γάμου τους εκτελούν τον ρόλο αφενός του συμβουλάτορα στον δοκιμαζόμενο, και αφετέρου του “μαστιγωτή”.
Οι γυναίκες χορεύουν καθόλη την διάρκεια της τελετής και συχνά διασπούν τον κύκλο για να καταδιώξουν νεαρούς Μazas αρχίζοντας να ξεφωνίζουν προσβολές στους νεαρούς άντρες που είναι γυμνοί επάνω από την μέση. Οι Mazas σηκώνουν ένα κλαδί δέντρου σφιγμένο γερά στην φούχτα τους και καταφέρνουν μια δυνατή μαστιγιά στο σώμα τους. Οι ουλές από το μαστίγωμα αυτό επιβεβαιώνουν της πιστότητα της γυναίκας στον νεαρό που τις μαστιγώνει, ο οποίος συνήθως είναι κάποιος συγγενής τους . Στο μέλλον, αν η γυναίκα αντιμετωπίσει οποιοαδήποτε διαμάχη ή πρόβλημα, με την χρήση των ουλών σαν απόδειξη της αφοσίωσής της, ο άρρενας συγγενής της είναι υποχρεωμένος να την βοηθήσει, ενώ πιθανόν να την προτιμήσει και σαν σύζυγο. Οι γυναίκες λοιπόν, παρότι το μαστίγωμα φαίνεται εξαιρετικά επώδυνο, το επιδιώκουν, προσδοκώντας τα μετέπειτα οφέλη. Οι νεαροί Mazas έχουν συγκεντρωθεί μαζί με τον δοκιμαζόμενο και κάνουν διάφορα τελετουργικά βαψίματα στο σώμα και στο πρόσωπό τους. Οι άντρες της φυλής αρχίζουν να διαχωρίζουν τους ταύρους από τις αγελάδες, ένας δύσκολος και επικίνδυνος αγώνας γιαυτούς, διαλέγοντας ταύρους που είναι κατάλληλοι για την τελετή ενηλικίωσης. Αφού συγκεντρωθούν οι ταύροι, ξεκινάει η τελετή του πηδήματος, η οποία έχει επιτυχία, ενώ οι γυναίκες Hamer περιτριγυρίζουν, πηδώντας και τραγουδώντας. Φεύγουμε πολύ ικανοποιημένοι επειδή έχουμε παρακολουθήσει αυθεντικές εικόνες της ζωής των Hamer και φθάνουμε στο λοτζ όταν έχει νυχτώσει για τα καλά.
Η τελετή πηδήματος των Ταύρων σε ένα μακρινό χωριό των Hamer
Το επόμενο πρωί παίρνουμε πια τον δρόμο προς βορειοανατολικά, για την περιοχή της Harar. Φθάνουμε μετά από κανένα δίωρο στο Καταφύγιο Άγριας Ζωής Stephanie, μιά προστατευόμενη περιοχή που περιβάλλει την Λίμνη Chew Bahir. Εκεί βρίσκεται και η πόλη της φυλής Erbore. Παρότι σχετικά μεγάλη, η πόλη Erbore είναι πολύ περισσότερο αγροτική και ανεπηρέαστη από πολλές παρόμοιου μεγέθους πόλεις στον Νότιο Όμο, με τα κτίριά της κατασκευασμένα σύμφωνα με παραδοσιακές γραμμές. Οι Erbore μετανάστευσαν στην παρούσα τους πατρίδα από τους Κοnso, πιθανόν δύο αιώνες πριν. Δεδομένου ότι έχουν προγονικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με τους Κοnso και με τους κτηνοτρόφους των γύρω κάμπων, οι Erbore παραδοσιακά έπαιξαν σημαντικό ρόλο σαν μεσάζοντες στο εμπόριο μεταξύ του Ποταμού Όμο και των υψιπέδων των Konso. Η πόλη Erbore βρίσκεται σε μια περιοχή όπου τα όρια μερικών φυλών συγκλίνουν, και μιάς και ο λαός των Erbore κατά συνήθεια παντρεύεται με άλλες εθνικές ομάδες, υπάρχει ένα κοσμοπολιτικό αίσθημα στην περιοχή. Βγάζουμε μερικές φωτογραφίες, κυρίως από νεαρές κοπέλες φανταχτερά στολισμένες και συνεχίζουμε το ταξίδι μας προς βορρά.
Στο Καταφύγιο Άγριας Ζωής Stephanie και την φυλή Erbore
Last edited:
