Βολιβία Περού Από το Περού μέχρι τη Βολιβία...

[gmavro75]

5η, 6η & 7η μέρα: Κούζκο - Πουέρτο Μαλντονάδο - Αμαζόνιος

Η πρώτη γνωριμία με το τροπικό δάσος του Αμαζονίου είχε γίνει κατά τη διάρκεια της πτήσης από Αθήνα για Λίμα. Από το παράθυρο του αεροπλάνου αντίκρισα έναν πράσινο ωκεανό που χανόταν στον ορίζοντα, ένα αιώνιο και απέραντο πράσινο χαλί στολισμένο με μεανδρικά ποτάμια. Είχα ήδη διαβάσει πολλά για το ανεξερεύνητο και θαυμαστό οικοσύστημα που σε λίγο θα επισκεπτόμουν. Τώρα έχω να πω πως έχω διαβάσει πολλά, αλλά δεν ξέρω τίποτα. Για άλλη μια φορά η έκπληξη ξεκίνησε με το που άνοιξε η πόρτα του αεροπλάνου. Ζέστη και υγρασία μου έκοψαν την ανάσα. Κατά την αναμονή στο αεροδρόμιο, απόλαυσα έναν παγωμένο χυμό παπάγια με τη συντροφιά ενός Βολιβιανού οδηγού που περίμενε το δικό του γκρουπ. Μου κράτησε παρέα με ενδιαφέρουσες ιστορίες για το δάσος, τους πολιτισμούς των ιθαγενών της περιοχής και για τις τελετές τους. Μετά από λίγο ήρθε ο Κάρλος, ο οδηγός μου. Μαζί με δυο νέα παιδιά από την Αυστραλία ανεβήκαμε στο λεωφορείο του «ExplorersInn» (www.explorersinn.com). Αφήσαμε πίσω μας την πόλη και μπήκαμε στο δάσος. Μετά από μια ώρα περίπου το λεωφορείο έφτασε στο τέλος του χωματόδρομου σε μια αποβάθρα στις όχθες του ποταμού Tambopata. Επιβιβαστήκαμε σε ένα Μπεκ Μπεκ (μηχανοκίνητο κανό που πήρε το όνομά του από το θόρυβο της μηχανής του, από τους ιθαγενείς). Άλλες δυο ώρες στο ποτάμι μας οδήγησαν βαθιά μέσα στη ζούγκλα. Στις όχθες κάτω από τα πανύψηλα δέντρα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους Χελώνες, Καπιμπάρα και Διάφορα πουλιά. Ο Κάρλος μας έδειχνε και μας εξηγούσε τις συνήθειες των ζώων που συναντούσαμε και γενικά μας έκανε μια εισαγωγή στο θαυμαστό αυτό οικοσύστημα. Στο Lodge μας υποδέχτηκαν με φαγητό, χυμό και φρούτα και μας τακτοποίησαν στις καλύβες μας. Οι καλύβες ήταν άνετες, φτιαγμένες από ξύλο και είχαν δεξαμενή με νερό (όχι πόσιμο). Φυσικά ηλεκτρισμός και τηλεφωνία απείχαν πάνω από 300 χιλιόμετρα από εκείνο το σημείο. Μετά από σύντομη ξεκούραση, και αφού είχε φτάσει απόγευμα, ξεκινήσαμε για μια πρώτη βόλτα στο δάσος. Το μονοπάτι χανόταν μέσα στην πυκνή βλάστηση και μετά από λίγο το φως είχε χαθεί αφού δε μπορούσε να περάσει τα πυκνά δέντρα που σκέπαζαν τον ουρανό μέχρι και 40 μέτρα πάνω από τα κεφάλια μας. Ο Κάρλος αφού είχε σπουδάσει Ανθρωπολογία και Βιολογία στο Πανεπιστήμιο της Λίμα, είχε αφοσιωθεί στο οικοσύστημα του Αμαζονίου και έτσι οι πληροφορίες που μας έδινε ήταν λεπτομερείς και εντυπωσιακές. Μας συνόδευαν παπαγάλοι Μακάο, Μαϊμούδες και φυσικά πολλά κουνούπια. Κάποια στιγμή φτάσαμε στις όχθες του ποταμού Tambopata. Χαζέψαμε τη δύση του ήλιου και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Το βράδυ μας βρήκε στη κεντρική καλύβα. Μαζευτήκαμε μια παρέα δέκα ατόμων από Αμερική, Αυστραλία, Καναδά και αφού φάγαμε περάσαμε λίγη ώρα συζητώντας και απολαμβάνοντας ένα ποτό. Αργότερα επέστρεψα στην καλύβα και άραξα για λίγο στο μπαλκόνι. Ο ουρανός ήταν γεμάτος με εκατομμύρια αστέρια. Γύρω μου η ζούγκλα σκέπαζε τον ορίζοντα και που και που έφταναν ουρλιαχτά από μακριά... η ζούγκλα ξυπνάει τη νύχτα.
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε πολύ πρωί. Περίπου στις 06:30 είχαμε τελειώσει το πρωινό και ήμασταν έτοιμοι για μια μεγάλη διαδρομή περίπου 12 χιλιόμετρα συνολικά. Είχα μάθει πλέον να αγνοώ τα κουνούπια τα οποία μάλλον μου είχαν πιει πάνω από το μισό αίμα. Ο περίπατος μας έφερε σε λίμνες όπου ταΐσαμε Πιράνχας, είδαμε ενυδρίδες στη λίμνη Κοκοκάτσα, Καπιμπάρα, σπάνια πουλιά, μερικές ομάδες πιθήκων και φυσικά τεράστια δέντρα. Τα πάντα σε αυτό το τόπο από το μικρότερο έντομο ως το μεγαλύτερο δέντρο εντυπωσιάζουν! Γυρίσαμε μεσημέρι στις καλύβες φάγαμε και ξεκουραστήκαμε. Το βράδυ πήγαμε βαρκάδα για να συναντήσουμε Καϋμάν (Κροκόδειλοι της Λατινικής Αμερικής). Μέσα στο πηχτό σκοτάδι ο ιθαγενής οδηγός χειριζόταν επιδέξια το μπεκ-μπεκ. Είχαμε την τύχη να συναντήσουμε ένα Καϋμάν περίπου 2 μέτρα και πολλά άλλα μικρότερα. Μάλιστα ο οδηγός της βάρκας έπιασε ένα μας άφησε να το περιεργαστούμε και μετά το άφησε πάλι στα σκοτεινά νερά. Θα φρίκαρε το καϋμανάκι... Τέλος λίγο πριν επιστρέψουμε σβήσαμε όλα τα φώτα και τη μηχανή και περάσαμε λίγα λεπτά στη μέση του ποταμιού στην απόλυτη σιωπή. Μόνο οι ήχοι της ζούγκλας έφταναν στα αφτιά μας... μόνο το φως από τα αστέρια στα μάτια μας. Μια από τις πιο μαγικές στιγμές της ζωής μου.
Την επόμενη μέρα επιβιβαστήκαμε στα μπεκ-μπεκ και ακολουθώντας την αντίθετη πορεία φτάσαμε στο Πουέρτο Μαλντονάδο από όπου με αεροπλάνο επέστρεψα στο Κούζκο. Ο Μαρτίν και η Μαρία με περίμεναν στο αεροδρόμιο και με οδήγησαν στο ξενοδοχείο. Αργότερα βγήκαμε για φαγητό και ποτό αφού ήταν η τελευταία μου μέρα στο Κούζκο. Το πρωί θα έφευγα με λεωφορείο για το Πούνο, την πόλη που είναι χτισμένη στις όχθες της Λίμνης Τιτικάκα.

Συμβουλές: Τα κουνούπια είναι πρόβλημα. Όχι ότι θα σας χαλάσουν την εκδρομή αλλά είναι πρόβλημα. Φορέστε φαρδιά, ανοιχτόχρωμα ρούχα και όχι κοντομάνικα. Επίσης κάποιο εντομοαπωθητικό ίσως βοηθάει. Καλό είναι να έχετε κάνει εμβόλιο για τον κίτρινο πυρετό και ίσως φανεί χρήσιμο να έχετε μαζί σας χάπια κατά της ελονοσίας.
Πρέπει να είσαστε πολύ συνεπείς και προσεκτικοί αν αποφασίσετε να πάτε μόνοι σας βόλτα στο δάσος. Ενημερώστε τον οδηγό ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσετε, πόση ώρα θα λείψετε και μείνετε σ΄ αυτό. Σε καμία περίπτωση μη βγείτε από το μονοπάτι ούτε για 10 μέτρα. Το πρόβλημα είναι ότι μέσα σε τόσο πυκνή βλάστηση δεν μπορείς να προσανατολιστείς και μπορεί να χάσεις το δρόμο. Μην απομακρυνθείτε πολύ και μην εμπιστευτείτε τις αισθήσεις σας αν χαθείτε για να γυρίσετε πίσω. Περιμένετε εκεί που βρίσκεστε. Οι οδηγοί ξέρουν καλά την περιοχή και θα σας αναζητήσουν.
Φροντίστε να φορτίσετε και γενικά για την αυτονομία των ηλεκτρικών σας συσκευών! Δεν υπάρχει ηλεκτρισμός στο Lodge και είναι κρίμα να μείνετε από φωτογραφική μηχανή σε αυτόν τον παράδεισο (μου συνέβη στη μέση της δεύτερης μέρας). Αν σκοπεύετε να μείνετε για πάνω από δύο νύχτες, μπορείτε να δώσετε τις μπαταρίες σας να σας τις φορτίσουν οι υπεύθυνοι που πάνε καθημερινά στο Puerto Maldonado για την τροφοδοσία. Αν και για μακρά παραμονή, καλύτερη λύση ίσως να είναι το παραδοσιακό φιλμ και η χειροκίνητη κλασσική φωτογραφική μηχανή.


Συνεχίζεται...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[vagantos]

Ξαναζώ το πιο 'ομορφο ταξίδι
Δώσε πολύ Περού στο λαό.
Ωραία η περιγραφή, ανυπομονουμε για τη συνέχεια.

 

[renata]

περιμένω με κομμένη την ανάσα ! mauro 75!
και μόνο ο σχεδιασμός ενός τέτοιου ταξιδιού μόνος σου,με ελκύει πραγματικά και το κανει ακόμα πιο όμορφο!!

 

[go2dbeach]

Πολυ ομορφη ιστορια!Συμφωνω οτι το ανεξαρτητο στυλ του ειναι που το κανει ακομα πιο γοητευτικο! Περιμενουμε τη συνεχεια

 

[gmavro75]

Σας παραθέτω λοιπόν ολόκληρη την αφήγηση και συγχωρήστε μου λάθη ορθογραφικά, επαναλήψεις λέξεων και άλλα τέτοια. Οφείλονται στο ότι μόλις τέλειωσα την ιστορία μου και με τις τεχνικές λεπτομέρειες θα ασχοληθώ αργότερα...
Τώρα είμαι αλλού, είμαι εκεί...

 

[KIKI]

Πολυ ομορφο ταξιδι και πολυ ομορφη αφηγηση ..
Σε ευχαριστουμε που το μοιραστηκες μαζι μας ...

 

[Yorgos]

Πολύ περιεκτικός, μπράβο, ευχαριστούμε πολύ.

 

[xenos]

Eιναι απο τις ιστοριες που τις ξαναδιαβαζεις ανετα ειδικα αμα θες να οργανωσεις το ταξιδι σου σ`αυτα τα μερη.
Μπραβο gmavro παντα τετοια ταξιδια ευχομαι,και παντα περιεκτικες και χρησιμες ιστοριες να μας δινεις,οπως αυτη εδω.

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Κεντρικής & Νότιας Αμερικής.

 

[getxowoman]

Eιναι απο τις ιστοριες που τις ξαναδιαβαζεις ανετα ειδικα αμα θες να οργανωσεις το ταξιδι σου σ`αυτα τα μερη.
Μπραβο gmavro παντα τετοια ταξιδια ευχομαι,και παντα περιεκτικες και χρησιμες ιστοριες να μας δινεις,οπως αυτη εδω.

Συμφωνω απολυτα.Σε ευχαριστουμε για την ιστορια.

 

[vagantos]

Επίλογος

Αεροδρόμια, Λίμα ώρα 17:00.
Έχω μείνει με το μολύβι μετέωρο πάνω από μια λευκή σελίδα, την τελευταία αυτού του ημερολογίου... Πως να χωρέσεις σε λίγες φράσεις όλη αυτή τη μαγεία που η μεριά αυτή της γης μου πρόσφερε τόσο απλόχερα όλες αυτές τις μέρες... Ποιες λέξεις θα χωρέσουν τα τοπία όταν αυτά είναι βουνά, ζούγκλες έρημος και ωκεανός μαζί. Πώς να μιλήσεις για τον πολιτισμό όταν η αλήθεια του είναι απόσταγμα αρχαιολογίας, μύθων, εικασίας και μυστηρίου. Για τους ανθρώπους όταν ο αγώνας τους για επιβίωση συνυπάρχει με τα πιο γλυκά χαμόγελα.

Να ΄σαι καλά gmavro.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς.
Γράψε αν θέλεις και τα οικονομικά μεγέθη πιο αναλυτικά.
Και επίτρεψέ μου μια απορία:
Πως κατάφερες και ξεμπέρδεψες με το Ματσου Πιτσου σε τοσες λίγες αράδες;

 

[gmavro75]

Να ΄σαι καλά gmavro.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς.
Γράψε αν θέλεις και τα οικονομικά μεγέθη πιο αναλυτικά.
Και επίτρεψέ μου μια απορία:
Πως κατάφερες και ξεμπέρδεψες με το Ματσου Πιτσου σε τοσες λίγες αράδες;

Vagatos και όλοι οι «συνταξιδιώτες» να 'σαστε καλά... Πάντως το ΣΚ που έγραφα για το ταξίδι το ξανάζησα, οπότε η ευχαρίστηση είναι όλη δική μου!
Υπάρχουν μέρη που δεν μπορείς να περιγράψεις με λόγια και αράδες. Είχα διαβάσει για το Μάτσου Πίτσου και για τον Αμαζόνιο και για τη Λίμνη Τιτικάκα και τις Άνδεις και τη Λα Παζ. Είχα διαβάσει περιγραφές από καταξιωμένους ποιητές, συγγραφείς και ταξιδιωτικά site και ταξιδιωτικούς οδηγούς... Τίποτα όμως δε σε προετοιμάζει για αυτά τα μέρη. Όπως θα ξέρεις και εσύ, απλά πρέπει να το ζήσεις. Δεν είναι μόνο εικόνα για να την περιγράψεις. Είναι και το άρωμα, η αφή και οι ήχοι... Οπότε το νόημα στη περιγραφή του Μ.Π. είναι στις τρεις τελείες που κλείνουν την παράγραφο. Τα προηγούμενα είναι μια απλή ημερολογιακή καταγραφή.
Το ταξίδι έγινε το Μάρτιο του 2004 (1η μέρα: Πε 18/3/2004, 16η μέρα Πα 2/4/2004).Κόστισε συνολικά κάτι λιγότερο από 2.500 ευρώ.Τα αεροπορικά Αθήνα-Λίμα-Αθήνα με IBERIA ήταν 900 ευρώ (από όσο ξέρω τώρα έχουν σχεδόν διπλασιαστεί). Σχετικά ακριβή είναι η επίσκεψη στον Αμαζόνιο, αν θυμάμαι καλά 180 δολάρια το βράδυ το δίκλινο, αλλά περιλαμβάνονται φαγητό, περίπατοι, σεμινάρια, μεταφορές από-προς αεροδρόμιο. Έξτρα είναι τα ποτά.Ακόμα τοΜάτσου Πίτσου κόστισε περίπου100+ δολάρια. Από αυτά τα 80 ήταν το τρένο για τουριστικό βαγόνι.Υπάρχει και η επιλογή του κανονικού βαγονιού (το οποίο είναι στον ίδιο συρμό,το τελευταίο βαγόνι) και είναι πολύ φθηνότερο (20 δολάρια). Τέλος ή εκδρομή, Ica-Nazca-Paracas ήταν στα 150 ευρώ με τις μεταφορές, ξεναγήσεις, την είσοδο στο Πάρκο και τη διαμονή στο El Mirador. Έξτρα 50 δολάρια /άτομοη η πτήση στη Nazca. Τέλος σε ένα καλό εστιατόριο στο Περού τρως με 8-10 δολάρια, ενώ η Βολιβία είναι αρκετά πιο φθηνή. Άλλες λεπτομέρειες ίσως να μην έχουν νόημα γιατί έχουν περάσει χρόνια.