gmavro75
Member
- Μηνύματα
- 438
- Likes
- 567
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ταξίδι στο χρόνο
10η , 11η & 12η μέρα: Πούνο-Λα Παζ
Η ώρα ήταν 07:00 και εγώ πάλι σε λεωφορείο. Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής από τo Puno προς την πρωτεύουσα της Βολιβίας (την πιο ψηλή πρωτεύουσα στο κόσμο) ακολουθεί τις όχθες της Τιτικάκα. Καταπληκτικά τοπία ξετυλίγονταν μπροστά στα μάτια μου. Με σχετικά σύντομες και απλές διαδικασίες διασχίσαμε τα σύνορα Περού-Βολιβίας και κάναμε μια στάση για φαγητό και αλλαγή λεωφορείου στην παραλίμνια πόλη Copa Cabana. Ανάμεσα στους ταξιδιώτες ήταν και ένας Έλληνας με τον οποίο αφού ενθουσιαστήκαμε για την σύμπτωση του να συναντήσεις Έλληνα στις όχθες της Τιτικάκα στη Βολιβία, κάναμε παρέα για το υπόλοιπο ταξίδι μέχρι τη Λα Παζ. Ο Κώστας ήταν φωτογράφος και ταξίδευε εδώ και 6 μήνες τη Ν. Αμερική ετοιμάζοντας τη νέα του έκθεση φωτογραφίας. Από Λα Παζ θα συνέχιζε για να πάει Βραζιλία με λεωφορείο. Respect.
Φτάσαμε στη Λα Παζ νωρίς το απόγευμα. Προσεγγίζοντας την πόλη γίνεται η πρώτη γνωριμία. Μια πανοραμική άποψή της από τη λεωφόρο σου κόβει την ανάσα. Μια μεγαλούπολη χτισμένη ανάμεσα σε βουνά που σχηματίζουν έναν φυσικό «κρατήρα».
Με την άφιξή μας αποχαιρέτησα το Κώστα και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για μετά από λίγους μήνες σε κάποια γκαλερί στο Κολωνάκι όταν και θα είχε την έκθεσή του.
Η Λα Παζ είναι μια πόλη όπου συνυπάρχουν οι όμορφες γειτονιές με την φτώχεια, οι μεγάλες λεωφόροι με τα στενά σοκάκια και τα σύγχρονα κτήρια με τα παραδοσιακά. Την πρώτη μέρα μου εκεί αρκέστηκα σε μια σύντομη βόλτα με τα πόδια κοντά στο ξενοδοχείο, η οποία κατέληξε σε ένα πολύ όμορφο, υπόγειο, αποικιοκρατικής αρχιτεκτονικής εστιατόριο.
Τις επόμενες δυο μέρες ήθελα να τις αφιερώσω στην ανάκτηση δυνάμεων που είχαν χαθεί τόσο από τα πολλά χιλιόμετρα όσο και από τη παρατεταμένη παραμονή σε μεγάλο υψόμετρο. Έτσι ενώ αρχικά σκεφτόμουν να ακολουθήσω κάποια ημερήσια εκδρομή σε κοντινά αξιοθέατα τελικά προτίμησα τις ανέμελες βόλτες στα καλντερίμια και στις πολύχρωμες αγορές. Και η Λα Παζ δε με απογοήτευσε για αυτή την επιλογή μου. Τις επόμενες μέρες μεταξύ άλλων, περιπλανήθηκα στην αγορά των μαγισσών (Marcado de Brujas), μια αγορά αφιερωμένη αποκλειστικά σε βότανα, φυλακτά, ξόρκια και φίλτρα για κάθε πάθηση, ανάγκη και περίσταση, χάζεψα τους πλανόδιους χαρτορίχτρες με τα πτυσσόμενα τραπεζάκια τους που έλεγαν το μέλλον στους Βολιβιανούς έναντι μικρής αμοιβής, δοκίμασα σε εστιατόρια τοπικά πιάτα και ένα πρωτότυπο χωνευτικό ποτό από Βόα (ναι, ναι το Φίδι) και γνωρίστηκα και συζήτησα με ντόπιους. Από τις γνωριμίες που έκανα ξεχωρίζω το Marcelo έναν DJ περίπου 25 χρονών σε ένα μπαράκι. Με ιστορικό κυανόκρανου στο στρατό των ηνωμένων εθνών και θητεία στον εμφύλιο Κονγκό-Δημοκρατία του Κονγκό και πλέον φανατικός αντιμιλιταριστής και Ροκάς με ταξίδεψε όχι μόνο στη πραγματικότητα της χώρας του αλλά και σε αυτή του Κονγκό. «Εδώ βλέπουν το στρατό σα μοναδική ευκαιρία για να κερδίσεις χρήματα και παράλληλα να ταξιδέψεις» μου είπε. Σε μια επόμενη βόλτα μου έφερε και φωτογραφίες από αυτή την περίοδο της ζωής του.
Οι δυο αυτές μέρες κύλησαν πολύ ευχάριστα και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα στο αεροδρόμια της Λα Παζ για την επιστροφή μου στη Λίμα. Φυσικά τα εισιτήρια τα είχα κλείσει από τη reception του ξενοδοχείου.
Συνεχίζεται...
Η ώρα ήταν 07:00 και εγώ πάλι σε λεωφορείο. Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής από τo Puno προς την πρωτεύουσα της Βολιβίας (την πιο ψηλή πρωτεύουσα στο κόσμο) ακολουθεί τις όχθες της Τιτικάκα. Καταπληκτικά τοπία ξετυλίγονταν μπροστά στα μάτια μου. Με σχετικά σύντομες και απλές διαδικασίες διασχίσαμε τα σύνορα Περού-Βολιβίας και κάναμε μια στάση για φαγητό και αλλαγή λεωφορείου στην παραλίμνια πόλη Copa Cabana. Ανάμεσα στους ταξιδιώτες ήταν και ένας Έλληνας με τον οποίο αφού ενθουσιαστήκαμε για την σύμπτωση του να συναντήσεις Έλληνα στις όχθες της Τιτικάκα στη Βολιβία, κάναμε παρέα για το υπόλοιπο ταξίδι μέχρι τη Λα Παζ. Ο Κώστας ήταν φωτογράφος και ταξίδευε εδώ και 6 μήνες τη Ν. Αμερική ετοιμάζοντας τη νέα του έκθεση φωτογραφίας. Από Λα Παζ θα συνέχιζε για να πάει Βραζιλία με λεωφορείο. Respect.
Φτάσαμε στη Λα Παζ νωρίς το απόγευμα. Προσεγγίζοντας την πόλη γίνεται η πρώτη γνωριμία. Μια πανοραμική άποψή της από τη λεωφόρο σου κόβει την ανάσα. Μια μεγαλούπολη χτισμένη ανάμεσα σε βουνά που σχηματίζουν έναν φυσικό «κρατήρα».
Με την άφιξή μας αποχαιρέτησα το Κώστα και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για μετά από λίγους μήνες σε κάποια γκαλερί στο Κολωνάκι όταν και θα είχε την έκθεσή του.
Η Λα Παζ είναι μια πόλη όπου συνυπάρχουν οι όμορφες γειτονιές με την φτώχεια, οι μεγάλες λεωφόροι με τα στενά σοκάκια και τα σύγχρονα κτήρια με τα παραδοσιακά. Την πρώτη μέρα μου εκεί αρκέστηκα σε μια σύντομη βόλτα με τα πόδια κοντά στο ξενοδοχείο, η οποία κατέληξε σε ένα πολύ όμορφο, υπόγειο, αποικιοκρατικής αρχιτεκτονικής εστιατόριο.
Τις επόμενες δυο μέρες ήθελα να τις αφιερώσω στην ανάκτηση δυνάμεων που είχαν χαθεί τόσο από τα πολλά χιλιόμετρα όσο και από τη παρατεταμένη παραμονή σε μεγάλο υψόμετρο. Έτσι ενώ αρχικά σκεφτόμουν να ακολουθήσω κάποια ημερήσια εκδρομή σε κοντινά αξιοθέατα τελικά προτίμησα τις ανέμελες βόλτες στα καλντερίμια και στις πολύχρωμες αγορές. Και η Λα Παζ δε με απογοήτευσε για αυτή την επιλογή μου. Τις επόμενες μέρες μεταξύ άλλων, περιπλανήθηκα στην αγορά των μαγισσών (Marcado de Brujas), μια αγορά αφιερωμένη αποκλειστικά σε βότανα, φυλακτά, ξόρκια και φίλτρα για κάθε πάθηση, ανάγκη και περίσταση, χάζεψα τους πλανόδιους χαρτορίχτρες με τα πτυσσόμενα τραπεζάκια τους που έλεγαν το μέλλον στους Βολιβιανούς έναντι μικρής αμοιβής, δοκίμασα σε εστιατόρια τοπικά πιάτα και ένα πρωτότυπο χωνευτικό ποτό από Βόα (ναι, ναι το Φίδι) και γνωρίστηκα και συζήτησα με ντόπιους. Από τις γνωριμίες που έκανα ξεχωρίζω το Marcelo έναν DJ περίπου 25 χρονών σε ένα μπαράκι. Με ιστορικό κυανόκρανου στο στρατό των ηνωμένων εθνών και θητεία στον εμφύλιο Κονγκό-Δημοκρατία του Κονγκό και πλέον φανατικός αντιμιλιταριστής και Ροκάς με ταξίδεψε όχι μόνο στη πραγματικότητα της χώρας του αλλά και σε αυτή του Κονγκό. «Εδώ βλέπουν το στρατό σα μοναδική ευκαιρία για να κερδίσεις χρήματα και παράλληλα να ταξιδέψεις» μου είπε. Σε μια επόμενη βόλτα μου έφερε και φωτογραφίες από αυτή την περίοδο της ζωής του.
Οι δυο αυτές μέρες κύλησαν πολύ ευχάριστα και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα στο αεροδρόμια της Λα Παζ για την επιστροφή μου στη Λίμα. Φυσικά τα εισιτήρια τα είχα κλείσει από τη reception του ξενοδοχείου.
Συνεχίζεται...
Attachments
-
37,3 KB Προβολές: 3.014
Last edited by a moderator: