toumpiotis
Member
- Μηνύματα
- 892
- Likes
- 649
- Ταξίδι-Όνειρο
- LENSOIS MARAHENSES
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Λίγα λόγια για το ταξίδι
- Addis Ababa - Sodo
- Sodo-Arba Minch
- Chamo lake – Arbore
- "Μπιρ φωτό" και Φωτογραφίζοντας τις φυλές της κοιλάδας Omo.][B]Μπιρ φωτό[/B
- Κεφάλαιο 7ο][B]Arbore – [/B][B]Turmi , στην περιοχή των [/B][B]Hamer και [/B][B]Evangadi.[/B
- Turmi – Omorate- Jinka]Το επόμενο πρωί μετά το πρωινό πήγαμε στο σχολείο στο [B]Τούρμι[/B] όπου είχαμε την δυνατότητα να επισκεφθούμε μία τάξη του σχολείου. Το συγκεκριμένο σχολείο έχει περίπου 1200 μαθητές (πολλά παιδιά περπατάνε 1-2 ή και περισσότερες ώρες για να πάνε σχολείο). Η τάξη αποτελούνταν από 20 περίπου παιδιά ηλικίας 8 χρονών .Ο λόγος της επίσκεψης ήταν να παραδώσουμε τετράδια και στυλό ( χορηγία της φίλης μου από Θεσσαλονίκη) και νομίζω άξιζε τον κόπο. Είδα στα υπάρχοντα τετράδια τους να έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι και το τελευταίο κενό της σελίδας μιας και δεν υπάρχει πολυτέλεια για αγορά τετραδίων. Ο [B]Kabanesa[/B
- MURSI μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία]Από όλες τις φυλές της κοιλάδας Όμο αυτή που ξεχωρίζει για πολλούς και διάφορους λόγου είναι η φυλή των [B]Μούρσι[/B]. Οι Μούρσι μαζί με τους [B]Suri[/B] και τους Me’[B]en [/B]ανήκουν στην εθνότητα που ονομάζεται [B]Surma[/B].Οι Surma μετανάστευσαν στην συγκεκριμένη περιοχή από τις όχθες του ποταμού Νείλου πριν από 200 περίπου χρόνια. Οι τρείς αυτές φυλές εγκαταστάθηκαν στην συγκεκριμένη περιοχή με τους Suri και τους Me’en δυτικά του ποταμού Όμο καταλαμβάνοντας την περιοχή του [B]Boma [/B
- Mursiland
- Επιστρέφοντας προς Addis Ababa][B]Επιστροφή [/B][B]Arba[/B][B]Minch[/B
- Κεφάλαιο 12ο
- Η επιστροφή]Η επιστροφή έγινε μέσω Καίρου όπου και είχαμε ένα μεγάλο στοπ-όβερ (8 ώρες).Στο [B]Κάιρο [/B]μας περίμενε ό Αιγύπτιος ξεναγός μας ο [B]Γκαμάλ [/B
- Photo & Tips by ELGEO2
Στην επιστροφή μας προς Arba Minch σταματήσαμε για μεσημεριανό στο Keyafer όπου στο συγκεκριμένο εστιατόριο (Zarsi) θα πρέπει να υπήρχαν τουλάχιστον 10 τζιπ ακόμη. Καθίσαμε στην σκιά ενός Mango όπου απολάυσαμε τις St George μπίρες μας (δοκιμάσαμε και μία Bedele που δεν έλεγε και πολλά ).
Δεν μπορώ να ξεχάσω την Hamer που προσπαθούσε να πουλήσει τα ξύλα με τα οποία ήταν φορτωμένη ,στην ιδιοκτήτρια του εστιατορίου και αυτή δεν τα ήθελε.O Kabanesa μου εξήγησε ότι είχε έρθει αργά (και συνήθως τα ξύλα τα αγοράζουν μέχρι τις 12:00-12:30 )και τώρα θα έπρεπε να τα πετάξει και να γυρίσει άπραγη στο χωριό της (το οποίο ήταν 4-5 ώρες περπάτημα από εκεί).Το κόστος των ξύλων ; 10-20 μπιρ δηλαδή 23-45 λεπτά τα οποία είναι και το ημερομίσθιο της. Εκεί ο άνθρωπος ακόμα αγωνίζεται για την καθημερινή του επιβίωση κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.
Πριν φθάσουμε στο Arba Minch σε κάποιον οικισμό στο δρόμο είδαμε μαζεμένους μερικούς ντόπιους. «Κοίταξε» μου λέει ο Kabanesa έχουν μαζευτεί να πιουν Κατικάλα .Εδώ είμαστε του λέω κάνε στάση και πάμε να πιούμε και εμείς . Με το που πλησιάσαμε τους ντόπιους αυτοί σταματήσανε οποιαδήποτε δραστηριότητα και μας κοιτούσαν ψιθυρίζοντας ο ένας στον άλλο «Faranji,Faranji» .Με το που φθάνω στο τραπέζι τους δείχνω το μπουκάλι και κάνω νόημα ότι θέλω να πιώ και εγώ μαζί τους .Αμέσως ένας από αυτούς μου βάζει σε ένα ποτήρι και με το που κατεβάζω το ποτήρι και κάνω μια έκφραση καψίματος από το ποτό αρχίζουν όλοι να χαμογελάνε. Στα επόμενα λεπτά αφού προσπαθούσα να επικοινωνήσω μαζί τους με την νοηματική ,έρχεται μια γυναίκα και μου φέρνει ένα ποτήρι με ένα άσπρο υγρό που μέσα έπλεαν κάτι σαν μαύρα σπόρια. Πάω να το πιάσω ώστε να δοκιμάσω και ο Kabanesa αμέσως μου φωνάζει «μην το πιείς» .Τον κοιτάω απορημένα και μου εξηγεί πως το συγκεκριμένο ποτό λέγεται chaka και είναι οργανικό ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, δεν πολυκατάλαβα αλλά ο τόνος της φωνής του ήταν καθοριστικός ώστε να μην το πιώ .Για να μην προσβάλω την γυναίκα της κάνω με νόημα ότι προτιμώ το Κατικάλα και έτσι μου ξαναγέμισαν το ποτήρι .O Kabanesa άρχισε να γελά και γυρνώντας προς εμένα μου λέει «πάμε να φύγουμε γιατί έτσι που το πας σε βλέπω να γυρνάς στουπί (καλά δεν είπε αυτό ,αλλά αυτό εννοούσε) στην Αντις Αμπέμπα».
Το βράδυ στο Arba Minch περπατήσαμε την διαδρομή των 2,5 χιλιομέτρων από το ξενοδοχείο μέχρι τον κεντρικό δρόμο όπου καθίσαμε σε ένα μπαράκι και χαζέψαμε την νεολαία της πόλης υπό Αιθιοπικής ντίσκο μουσικής.
Arba Minch - Addis Ababa
Την επομένη αφού απολαύσαμε την θέα από το μπαλκόνι του Paradise lodge ,παίρνοντας το πρωινό μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με στόχο να δούμε την λαξευμένη εκκλησία Adadi Maria (για μια μικρή δόση τύπου Lalibela ) καθώς και μια μικρή δόση από Addis Ababa .
Στο Todo κάναμε μια στάση μιας και λάμβανε χώρα υπαίθρια αγορά. Στην αγορά θέλησα να δοκιμάσω κάτι τοπικό και βλέποντας έναν ντορβά με Sambusa (κάτι σαν μπισκότα τηγανιτά)πήγα να πάρω αλλά ευτυχώς ο Kabanesa με πρόλαβε και μου έδειξε το λάδι στο οποίο τα τηγανίζουν . Η εικόνα του μαύρου λαδιού ήταν αποτρεπτική με αποτέλεσμα μου κόπηκε η όρεξη αυτομάτως.
Στην Hosaena σταματήσαμε για μεσημεριανό στο Lema international hotel (πολύ καλό)όπου δοκίμασα και Meta μπίρα (ιδιαίτερη γεύση, δεν μου άρεσε)και ήπια και Buna (καφέ).
Στην διαδρομή είχα μία ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Kabanesa με την οποία έμαθα εκτός από κάποια ιστορικά γεγονότα για την Αιθιοπία και πολλά στοιχεία της ζωής των Αιθιόπων. Η Αιθιοπία έχει 13 μήνες .Για την ακρίβεια 12 μήνες των 30 ημερών και έναν (τον Pagumen)με 6 ημέρες. Έχουν μια διαφορά 7 ετών σε σχέση με το Γρηγοριανό ημερολόγιο δηλαδή αυτήν την στιγμή είναι στο 2004 και θα μπουν στο 2005 στις 12 Σεπτεμβρίου του 2012 (η Πρωτοχρονιά τους είναι στις 11 Σεπτέμβρη αλλά φέτος είναι δίσεκτο το έτος).
Επόμενη στάση στην Adadi Maryam την νοτιότερη λαξευτή εκκλησία της Αιθιοπίας. Χτισμένη τον 14ο αιώνα (ο μύθος λέει ότι κτίστηκε μέσα σε 6 μήνες) λόγω της επίσκεψης του βασιλιά Lalibela στην περιοχή ,καταστράφηκε τον 16ο αιώνα από τους Άραβες και ξεχάστηκε από τον χρόνο μέχρι που την ανακάλυψαν βοσκοί στα τέλη του 19ου αιώνα επί βασιλείας Μενελίκ του 2ου.Μπήκαμε στο εσωτερικό της όπου ο μεταφραστής μας έκανε και μία επίδειξη των τεράστιων τυμπάνων που χρησιμοποιούν οι ιερείς στις εορτές ,είδαμε και εικόνες με ελληνική γραφή καθώς και μία εικόνα ενός μαύρου Αγίου.
Το απόγευμα φθάσαμε στην πρωτεύουσα όπου κάναμε μια περιήγηση σε όλη την πόλη. Ήπιαμε καφέ στο πιο διάσημο καφέ της Αντίς Αμπέμπα τo καφέ Tomoca. Ο καφές που όλοι γνωρίζουμε ,πρώτοανακαλύφθηκε εδώ στην Αιθιοπία και μάλιστα όλα τα είδη Αραβικού καφέ προέρχονται από το είδος που υπήρχε στην περιοχή Kaffa της Αιθιοπίας. Αφού απολαύσαμε το καφεδάκι μας (το τσιγάρο δεν επιτρέπετε μέσα αλλά μόνο έξω στην είσοδο)αγοράσαμε καφέ και για το σπίτι.
Η ώρα της αναχώρησης πλησίαζε, τα παιδιά (Mogash και Kabanesa)μας άφησαν στο αεροδρόμιο και αφού ανταλλάξαμε τηλέφωνα και e-mail αποχαιρετιστήκαμε………..
Δεν μπορώ να ξεχάσω την Hamer που προσπαθούσε να πουλήσει τα ξύλα με τα οποία ήταν φορτωμένη ,στην ιδιοκτήτρια του εστιατορίου και αυτή δεν τα ήθελε.O Kabanesa μου εξήγησε ότι είχε έρθει αργά (και συνήθως τα ξύλα τα αγοράζουν μέχρι τις 12:00-12:30 )και τώρα θα έπρεπε να τα πετάξει και να γυρίσει άπραγη στο χωριό της (το οποίο ήταν 4-5 ώρες περπάτημα από εκεί).Το κόστος των ξύλων ; 10-20 μπιρ δηλαδή 23-45 λεπτά τα οποία είναι και το ημερομίσθιο της. Εκεί ο άνθρωπος ακόμα αγωνίζεται για την καθημερινή του επιβίωση κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.
Πριν φθάσουμε στο Arba Minch σε κάποιον οικισμό στο δρόμο είδαμε μαζεμένους μερικούς ντόπιους. «Κοίταξε» μου λέει ο Kabanesa έχουν μαζευτεί να πιουν Κατικάλα .Εδώ είμαστε του λέω κάνε στάση και πάμε να πιούμε και εμείς . Με το που πλησιάσαμε τους ντόπιους αυτοί σταματήσανε οποιαδήποτε δραστηριότητα και μας κοιτούσαν ψιθυρίζοντας ο ένας στον άλλο «Faranji,Faranji» .Με το που φθάνω στο τραπέζι τους δείχνω το μπουκάλι και κάνω νόημα ότι θέλω να πιώ και εγώ μαζί τους .Αμέσως ένας από αυτούς μου βάζει σε ένα ποτήρι και με το που κατεβάζω το ποτήρι και κάνω μια έκφραση καψίματος από το ποτό αρχίζουν όλοι να χαμογελάνε. Στα επόμενα λεπτά αφού προσπαθούσα να επικοινωνήσω μαζί τους με την νοηματική ,έρχεται μια γυναίκα και μου φέρνει ένα ποτήρι με ένα άσπρο υγρό που μέσα έπλεαν κάτι σαν μαύρα σπόρια. Πάω να το πιάσω ώστε να δοκιμάσω και ο Kabanesa αμέσως μου φωνάζει «μην το πιείς» .Τον κοιτάω απορημένα και μου εξηγεί πως το συγκεκριμένο ποτό λέγεται chaka και είναι οργανικό ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, δεν πολυκατάλαβα αλλά ο τόνος της φωνής του ήταν καθοριστικός ώστε να μην το πιώ .Για να μην προσβάλω την γυναίκα της κάνω με νόημα ότι προτιμώ το Κατικάλα και έτσι μου ξαναγέμισαν το ποτήρι .O Kabanesa άρχισε να γελά και γυρνώντας προς εμένα μου λέει «πάμε να φύγουμε γιατί έτσι που το πας σε βλέπω να γυρνάς στουπί (καλά δεν είπε αυτό ,αλλά αυτό εννοούσε) στην Αντις Αμπέμπα».
Το βράδυ στο Arba Minch περπατήσαμε την διαδρομή των 2,5 χιλιομέτρων από το ξενοδοχείο μέχρι τον κεντρικό δρόμο όπου καθίσαμε σε ένα μπαράκι και χαζέψαμε την νεολαία της πόλης υπό Αιθιοπικής ντίσκο μουσικής.
Arba Minch - Addis Ababa
Την επομένη αφού απολαύσαμε την θέα από το μπαλκόνι του Paradise lodge ,παίρνοντας το πρωινό μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με στόχο να δούμε την λαξευμένη εκκλησία Adadi Maria (για μια μικρή δόση τύπου Lalibela ) καθώς και μια μικρή δόση από Addis Ababa .
Στο Todo κάναμε μια στάση μιας και λάμβανε χώρα υπαίθρια αγορά. Στην αγορά θέλησα να δοκιμάσω κάτι τοπικό και βλέποντας έναν ντορβά με Sambusa (κάτι σαν μπισκότα τηγανιτά)πήγα να πάρω αλλά ευτυχώς ο Kabanesa με πρόλαβε και μου έδειξε το λάδι στο οποίο τα τηγανίζουν . Η εικόνα του μαύρου λαδιού ήταν αποτρεπτική με αποτέλεσμα μου κόπηκε η όρεξη αυτομάτως.
Στην Hosaena σταματήσαμε για μεσημεριανό στο Lema international hotel (πολύ καλό)όπου δοκίμασα και Meta μπίρα (ιδιαίτερη γεύση, δεν μου άρεσε)και ήπια και Buna (καφέ).
Στην διαδρομή είχα μία ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Kabanesa με την οποία έμαθα εκτός από κάποια ιστορικά γεγονότα για την Αιθιοπία και πολλά στοιχεία της ζωής των Αιθιόπων. Η Αιθιοπία έχει 13 μήνες .Για την ακρίβεια 12 μήνες των 30 ημερών και έναν (τον Pagumen)με 6 ημέρες. Έχουν μια διαφορά 7 ετών σε σχέση με το Γρηγοριανό ημερολόγιο δηλαδή αυτήν την στιγμή είναι στο 2004 και θα μπουν στο 2005 στις 12 Σεπτεμβρίου του 2012 (η Πρωτοχρονιά τους είναι στις 11 Σεπτέμβρη αλλά φέτος είναι δίσεκτο το έτος).
Επόμενη στάση στην Adadi Maryam την νοτιότερη λαξευτή εκκλησία της Αιθιοπίας. Χτισμένη τον 14ο αιώνα (ο μύθος λέει ότι κτίστηκε μέσα σε 6 μήνες) λόγω της επίσκεψης του βασιλιά Lalibela στην περιοχή ,καταστράφηκε τον 16ο αιώνα από τους Άραβες και ξεχάστηκε από τον χρόνο μέχρι που την ανακάλυψαν βοσκοί στα τέλη του 19ου αιώνα επί βασιλείας Μενελίκ του 2ου.Μπήκαμε στο εσωτερικό της όπου ο μεταφραστής μας έκανε και μία επίδειξη των τεράστιων τυμπάνων που χρησιμοποιούν οι ιερείς στις εορτές ,είδαμε και εικόνες με ελληνική γραφή καθώς και μία εικόνα ενός μαύρου Αγίου.
Το απόγευμα φθάσαμε στην πρωτεύουσα όπου κάναμε μια περιήγηση σε όλη την πόλη. Ήπιαμε καφέ στο πιο διάσημο καφέ της Αντίς Αμπέμπα τo καφέ Tomoca. Ο καφές που όλοι γνωρίζουμε ,πρώτοανακαλύφθηκε εδώ στην Αιθιοπία και μάλιστα όλα τα είδη Αραβικού καφέ προέρχονται από το είδος που υπήρχε στην περιοχή Kaffa της Αιθιοπίας. Αφού απολαύσαμε το καφεδάκι μας (το τσιγάρο δεν επιτρέπετε μέσα αλλά μόνο έξω στην είσοδο)αγοράσαμε καφέ και για το σπίτι.
Η ώρα της αναχώρησης πλησίαζε, τα παιδιά (Mogash και Kabanesa)μας άφησαν στο αεροδρόμιο και αφού ανταλλάξαμε τηλέφωνα και e-mail αποχαιρετιστήκαμε………..
Last edited by a moderator:
