toumpiotis
Member
- Μηνύματα
- 892
- Likes
- 650
- Ταξίδι-Όνειρο
- LENSOIS MARAHENSES
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Λίγα λόγια για το ταξίδι
- Addis Ababa - Sodo
- Sodo-Arba Minch
- Chamo lake – Arbore
- "Μπιρ φωτό" και Φωτογραφίζοντας τις φυλές της κοιλάδας Omo.][B]Μπιρ φωτό[/B
- Κεφάλαιο 7ο][B]Arbore – [/B][B]Turmi , στην περιοχή των [/B][B]Hamer και [/B][B]Evangadi.[/B
- Turmi – Omorate- Jinka]Το επόμενο πρωί μετά το πρωινό πήγαμε στο σχολείο στο [B]Τούρμι[/B] όπου είχαμε την δυνατότητα να επισκεφθούμε μία τάξη του σχολείου. Το συγκεκριμένο σχολείο έχει περίπου 1200 μαθητές (πολλά παιδιά περπατάνε 1-2 ή και περισσότερες ώρες για να πάνε σχολείο). Η τάξη αποτελούνταν από 20 περίπου παιδιά ηλικίας 8 χρονών .Ο λόγος της επίσκεψης ήταν να παραδώσουμε τετράδια και στυλό ( χορηγία της φίλης μου από Θεσσαλονίκη) και νομίζω άξιζε τον κόπο. Είδα στα υπάρχοντα τετράδια τους να έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι και το τελευταίο κενό της σελίδας μιας και δεν υπάρχει πολυτέλεια για αγορά τετραδίων. Ο [B]Kabanesa[/B
- MURSI μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία]Από όλες τις φυλές της κοιλάδας Όμο αυτή που ξεχωρίζει για πολλούς και διάφορους λόγου είναι η φυλή των [B]Μούρσι[/B]. Οι Μούρσι μαζί με τους [B]Suri[/B] και τους Me’[B]en [/B]ανήκουν στην εθνότητα που ονομάζεται [B]Surma[/B].Οι Surma μετανάστευσαν στην συγκεκριμένη περιοχή από τις όχθες του ποταμού Νείλου πριν από 200 περίπου χρόνια. Οι τρείς αυτές φυλές εγκαταστάθηκαν στην συγκεκριμένη περιοχή με τους Suri και τους Me’en δυτικά του ποταμού Όμο καταλαμβάνοντας την περιοχή του [B]Boma [/B
- Mursiland
- Επιστρέφοντας προς Addis Ababa][B]Επιστροφή [/B][B]Arba[/B][B]Minch[/B
- Κεφάλαιο 12ο
- Η επιστροφή]Η επιστροφή έγινε μέσω Καίρου όπου και είχαμε ένα μεγάλο στοπ-όβερ (8 ώρες).Στο [B]Κάιρο [/B]μας περίμενε ό Αιγύπτιος ξεναγός μας ο [B]Γκαμάλ [/B
- Photo & Tips by ELGEO2
(Αιθιοπία και νοτ.Σουδαν) και τους Μούρσι ανατολικά του.
Το Omo national park δημιουργήθηκε το 1966 (το Mago national park το 1978) και σε αυτό κατοικούν 7 φυλές με τα «κακά» παιδιά να είναι οι Nyangatom οι οποίοι λίγο πολύ τα έχουν βάλει με όλους. Οι πόλεμοι μεταξύ των φυλών ήταν στην ημερήσια διάταξη και έτσι κανένας πράκτορας στην Αιθιοπία δεν διοργάνωνε περιηγήσεις στην περιοχή μέχρι και το 1999.
Το 2000 ιδρύθηκε το African Parks Network το οποίο είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που σαν στόχο έχει την διαφύλαξη των Αφρικάνικων πάρκων και ο οποίος ήρθε σε επαφή το 2004 με την Αιθιοπική κυβέρνηση με σκοπό να «αναβαθμίσει» τα δύο πάρκα και κάπως έτσι το 2006 δόθηκε μέσω ενός άλλου οργανισμού (πάντα μη κερδοσκοπικού ) του Walta information center το ποσό του 1.000.000 δολαρίων για την κατασκευή δρόμων στην περιοχή με σκοπό την τουριστική της ανάπτυξη.
Αμφότερους (Αιθιοπική κυβέρνηση και African park network αν και οι δεύτεροι πριοσπάθησαν να βγάλουν την ουρά τους λέγοντας πως η απόφαση είναι της κυβέρνησης) δεν τους πολυβόλευε η ύπαρξη των συγκεκριμένων φυλών με τα προβλήματα τους στην περιοχή του πάρκου και έτσι αποφάσισαν να τους μετακινήσουν σε διπλανές περιοχές που όμως δεν βόλευε τις φυλές (τόσο τους Μούρσι όσο και τους Nyangatom). Έτσι με την βοήθεια της αστυνομίας βάλαν με την βία να υπογράψουν (στην ουσία βάλαν τα αποτυπώματα των χεριών τους) 3 Μούρσι άντρες καθώς και αντίστοιχοι των Nyangatom , σε έγγραφα που οι δύσμοιροι δεν γνώριζαν τι περιείχαν και με τα οποία λίγο πολύ τους καθιστούσαν παράνομους κατόχους της ίδιας τους της γης
. Το θέμα πήρε διαστάσεις και υπό την πίεση ενός άλλου οργανισμού (του Refugees International) το 2008 η African parks network αποχώρησε
από την περιοχή (αφού προηγουμένως τα θαλάσσωσε και στο Nechisar national park συμβάλλοντας να καούν 463 σπίτια μιας άλλης φυλής των Guji οι οποίοι και αυτοί δεν θελαν να εγκαταλείψουν την περιοχή τους).
Όλα αυτά τα αναφέρω διότι θεωρώ σημαντικό να γνωστοποιηθεί η ιστορία των Μουρσι και το τι έχουν τραβήξει και πως τους αντιμετωπίζουν, πριν τους κρίνει κάποιος άδικα .Τους Μούρσι η Αιθιοπική κυβέρνηση δεν τους πολυσυμπαθεί (σε αντίθεση με τους Ari )γιαυτό και δεν γίνεται καμιά προσπάθεια να τους αναπτύξει με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν τους θωρεί Αιθίοπες ,δεν υπηρετούν στον Αιθιοπικό στρατό ,δεν θα έχουν την δυνατότητα να καταλάβουν οποιοδήποτε αξίωμα στον κρατικό μηχανισμό. Επιπλέον δεν δημιουργεί σχολεία στην περιοχή τους (σε αντίθεση με όλες σχεδόν τις άλλες φυλές).Βρίσκονται σε καθεστώς απομόνωσης και έχω την αίσθηση ότι περιμένουν τον εξαφανισμό τους ( έχουν απομείνει 7000 περίπου Μούρσι). Οι περισσότεροι θάνατοι οφείλονται στις ασθένειες από το νερό και δεν γίνεται ουδεμία προσπάθεια στο να έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό. Ενώ για να μπεί κάποιος στο Μago park πληρώνει είσοδο ,ούτε ένα μπιρ από αυτά δεν πάει στην κοινότητα των Μούρσι.
Οι Μούρσι έγιναν γνωστοί στον κόσμο κυρίως για την συνήθεια των γυναικών τους να βάζουν στα χείλια τους τα γνωστά πιάτα. Αυτή η συνήθεια δεν έχει εξηγηθεί πως ξεκίνησε. Η πιο αποδεκτή εξήγηση είναι η εξής : ξεκίνησε πριν από 150-200 χρόνια την εποχή του δουλεμπορίου ώστε να μην προτιμούνται ως δούλες οι γυναίκες Μούρσι. Αυτή η συνήθεια παραμένει έως σήμερα (αν και μερικές κοπέλες Μούρσι αρχίζουν να μην τρυπούν τα χείλια τους). Η φάση του τρυπήματος ξεκινάει με το που φθάνει η νεαρή στην ηλικία γάμου (14-16 χρονών) και γίνεται ως εξής: κάνουν μια εγκάρσια τομή κάτω από τα χείλια μήκους 2-4 εκατοστά ,βγάζουν και τα δύο ή και τρία κάτω δόντια και περνούν έναν δίσκο (από πηλό) μικρού διαμέτρου ίσα ίσα να τεντωθεί τα κάτω χείλη. Μετά από μερικές ημέρες αρχίζουν να βάζουν μεγαλύτερου διαμέτρου δίσκους και με αυτήν την διαδικασία φθάνουν να τεντωθούν τα χείλη κρατώντας δίσκους διαμέτρου μέχρι και 16 εκατοστά (αναφέρονται και δίσκοι μεγαλύτεροι διαμέτρου).Ιδιαίτερα αποκρουστικό είναι το θέαμα όταν βγάζουν τον δίσκο και κρέμονται τα χείλη ή ακόμη περισσότερο όταν ανοίγουν τότε το στόμα και φαίνεται η λειψή οδοντοστοιχία .
Οι άντρες Μούρσι ντύνονται ελάχιστα και από τα βασικά γνωρίσματα τους είναι τα ξύλινα κοντάρια που κρατούν με τα οποία διεξάγεται και η Donga (ή Saginay).H Donga είναι μια δημοφιλής συνήθεια των Mursi (και των Surma ) ου γίνεται συνήθως κατά την διάρκεια αναζήτησης νύφης. Διεξάγεται ξυλομαχία μεταξύ ατόμων είτε του ίδιου χωριού είτε διπλανών χωριών όπου ισάριθμα άτομα υπό την επίβλεψη κάποιων που παρακολουθούν την σωστή διεξαγωγή ,χτυπιούνται με δύναμη με τα ξύλα .Πολλές φορές κατά την διάρκεια της Donga μαχητές πεθαίνουν από τα κτυπήματα. Ο/οι νικητές έχουν την δυνατότητα να διαλέξουν νύφη .
Το κάθε χωριό των Μούρσι έχει τον φύλαρχο του που ονομάζεται Komaro.Πιστεύουν σε πνεύματα και σε έναν ουράνιο θεό ονόματι Tuma. Υπάρχει σε μεγάλα χωριά άτομο που κατέχει τον ρόλο του βροχοποιού θέση η οποία είναι κληρονομική .Σε περιόδους ξηρασίας ου χρειάζονατι τις υπηρεσίες τους οι άντρες μαζεύουν φύλα από ένα δέντρο τα μασάνε και τα αναμιγνύουν με πηλό δημιουργόντας ένα μείγμα το οποίο αλείφουν στο σώμα του βροχοποιού και περιμένουν να βρέξει ( ?).Επίσης εξέχουσα θέση στην κοινότητα των Μούρσι κατέχει και ο θεραπευτής της φυλής .
Στην ηλικία των 8 ετών τα παιδιά μπαίνουν στην φάση που ονομάζεται Tegay και κατά την οποία αρχίζουν να βοηθούν στις αγροτικές ασχολίες. Η φάση ενηλικίωσης τους ονομάζεται Rora. Τις κρίσιμες αποφάσεις τις παίρνουν οι άντρες του χωριού σε συγκέντρωση στην οποία οι γυναίκες δεν μπορούν να συμμετάσχουν .Οι γυναίκες μπορούν να εκφέρουν την γνώμη τους στις συζητήσεις που προηγούνται αυτών των συγκεντρώσεων.
Τα τελευταία χρόνια οι Μούρσι μπήκαν στην διαδικασία να μαζεύουν χρήματα για δύο κυριότερους λόγους .Ο ένας είναι να αγοράζουν Κατικάλα ένα αλκοολούχο ποτό της ευρύτερης περιοχής (μοιάζει με ελαφρύ τσίπουρο ).Αυτό αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για την επίσκεψη στους Μούρσι διότι μετά το μεσημέρι αρχίζουν και πίνουν και γίνονται ανεξέλεγκτοι. Το πρόβλημα επιδεινώνεται από το γεγονός ότι αρκετοί κατέχουν όπλα καλάσνικοφ (ο άλλος λόγος που χρειάζονται χρήματα είναι για να τα αγοράσουν) τα οποία προμηθεύονται από το νοτ.Σουδάν .Από τον οδηγό μου έμαθα ότι δεν έχουν πάντα σφαίρες (τις ξοδεύουν άσκοπα)αλλά όπως μου είπε «you never know”
.
Ο εύκολος τρόπος να μαζέψουν χρήματα είναι από τους επισκέπτες που θέλουν να τους φωτογραφήσουν και αυτό κάνουν.
Έχοντας όλα αυτά υπόψη (κάποια τα είχα βρει στο διαδίκτυο από πριν κάποια τα έμαθα από τον μεταφραστή μας) μου δημιουργήθηκε το ενδιαφέρον να τους επισκεφθώ και η μέρα που θα πραγματοποιούταν η επίσκεψη έφθασε ........
Το Omo national park δημιουργήθηκε το 1966 (το Mago national park το 1978) και σε αυτό κατοικούν 7 φυλές με τα «κακά» παιδιά να είναι οι Nyangatom οι οποίοι λίγο πολύ τα έχουν βάλει με όλους. Οι πόλεμοι μεταξύ των φυλών ήταν στην ημερήσια διάταξη και έτσι κανένας πράκτορας στην Αιθιοπία δεν διοργάνωνε περιηγήσεις στην περιοχή μέχρι και το 1999.
Το 2000 ιδρύθηκε το African Parks Network το οποίο είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που σαν στόχο έχει την διαφύλαξη των Αφρικάνικων πάρκων και ο οποίος ήρθε σε επαφή το 2004 με την Αιθιοπική κυβέρνηση με σκοπό να «αναβαθμίσει» τα δύο πάρκα και κάπως έτσι το 2006 δόθηκε μέσω ενός άλλου οργανισμού (πάντα μη κερδοσκοπικού ) του Walta information center το ποσό του 1.000.000 δολαρίων για την κατασκευή δρόμων στην περιοχή με σκοπό την τουριστική της ανάπτυξη.
Αμφότερους (Αιθιοπική κυβέρνηση και African park network αν και οι δεύτεροι πριοσπάθησαν να βγάλουν την ουρά τους λέγοντας πως η απόφαση είναι της κυβέρνησης) δεν τους πολυβόλευε η ύπαρξη των συγκεκριμένων φυλών με τα προβλήματα τους στην περιοχή του πάρκου και έτσι αποφάσισαν να τους μετακινήσουν σε διπλανές περιοχές που όμως δεν βόλευε τις φυλές (τόσο τους Μούρσι όσο και τους Nyangatom). Έτσι με την βοήθεια της αστυνομίας βάλαν με την βία να υπογράψουν (στην ουσία βάλαν τα αποτυπώματα των χεριών τους) 3 Μούρσι άντρες καθώς και αντίστοιχοι των Nyangatom , σε έγγραφα που οι δύσμοιροι δεν γνώριζαν τι περιείχαν και με τα οποία λίγο πολύ τους καθιστούσαν παράνομους κατόχους της ίδιας τους της γης
. Το θέμα πήρε διαστάσεις και υπό την πίεση ενός άλλου οργανισμού (του Refugees International) το 2008 η African parks network αποχώρησε από την περιοχή (αφού προηγουμένως τα θαλάσσωσε και στο Nechisar national park συμβάλλοντας να καούν 463 σπίτια μιας άλλης φυλής των Guji οι οποίοι και αυτοί δεν θελαν να εγκαταλείψουν την περιοχή τους).Όλα αυτά τα αναφέρω διότι θεωρώ σημαντικό να γνωστοποιηθεί η ιστορία των Μουρσι και το τι έχουν τραβήξει και πως τους αντιμετωπίζουν, πριν τους κρίνει κάποιος άδικα .Τους Μούρσι η Αιθιοπική κυβέρνηση δεν τους πολυσυμπαθεί (σε αντίθεση με τους Ari )γιαυτό και δεν γίνεται καμιά προσπάθεια να τους αναπτύξει με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν τους θωρεί Αιθίοπες ,δεν υπηρετούν στον Αιθιοπικό στρατό ,δεν θα έχουν την δυνατότητα να καταλάβουν οποιοδήποτε αξίωμα στον κρατικό μηχανισμό. Επιπλέον δεν δημιουργεί σχολεία στην περιοχή τους (σε αντίθεση με όλες σχεδόν τις άλλες φυλές).Βρίσκονται σε καθεστώς απομόνωσης και έχω την αίσθηση ότι περιμένουν τον εξαφανισμό τους ( έχουν απομείνει 7000 περίπου Μούρσι). Οι περισσότεροι θάνατοι οφείλονται στις ασθένειες από το νερό και δεν γίνεται ουδεμία προσπάθεια στο να έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό. Ενώ για να μπεί κάποιος στο Μago park πληρώνει είσοδο ,ούτε ένα μπιρ από αυτά δεν πάει στην κοινότητα των Μούρσι.
Οι Μούρσι έγιναν γνωστοί στον κόσμο κυρίως για την συνήθεια των γυναικών τους να βάζουν στα χείλια τους τα γνωστά πιάτα. Αυτή η συνήθεια δεν έχει εξηγηθεί πως ξεκίνησε. Η πιο αποδεκτή εξήγηση είναι η εξής : ξεκίνησε πριν από 150-200 χρόνια την εποχή του δουλεμπορίου ώστε να μην προτιμούνται ως δούλες οι γυναίκες Μούρσι. Αυτή η συνήθεια παραμένει έως σήμερα (αν και μερικές κοπέλες Μούρσι αρχίζουν να μην τρυπούν τα χείλια τους). Η φάση του τρυπήματος ξεκινάει με το που φθάνει η νεαρή στην ηλικία γάμου (14-16 χρονών) και γίνεται ως εξής: κάνουν μια εγκάρσια τομή κάτω από τα χείλια μήκους 2-4 εκατοστά ,βγάζουν και τα δύο ή και τρία κάτω δόντια και περνούν έναν δίσκο (από πηλό) μικρού διαμέτρου ίσα ίσα να τεντωθεί τα κάτω χείλη. Μετά από μερικές ημέρες αρχίζουν να βάζουν μεγαλύτερου διαμέτρου δίσκους και με αυτήν την διαδικασία φθάνουν να τεντωθούν τα χείλη κρατώντας δίσκους διαμέτρου μέχρι και 16 εκατοστά (αναφέρονται και δίσκοι μεγαλύτεροι διαμέτρου).Ιδιαίτερα αποκρουστικό είναι το θέαμα όταν βγάζουν τον δίσκο και κρέμονται τα χείλη ή ακόμη περισσότερο όταν ανοίγουν τότε το στόμα και φαίνεται η λειψή οδοντοστοιχία .
Οι άντρες Μούρσι ντύνονται ελάχιστα και από τα βασικά γνωρίσματα τους είναι τα ξύλινα κοντάρια που κρατούν με τα οποία διεξάγεται και η Donga (ή Saginay).H Donga είναι μια δημοφιλής συνήθεια των Mursi (και των Surma ) ου γίνεται συνήθως κατά την διάρκεια αναζήτησης νύφης. Διεξάγεται ξυλομαχία μεταξύ ατόμων είτε του ίδιου χωριού είτε διπλανών χωριών όπου ισάριθμα άτομα υπό την επίβλεψη κάποιων που παρακολουθούν την σωστή διεξαγωγή ,χτυπιούνται με δύναμη με τα ξύλα .Πολλές φορές κατά την διάρκεια της Donga μαχητές πεθαίνουν από τα κτυπήματα. Ο/οι νικητές έχουν την δυνατότητα να διαλέξουν νύφη .
Το κάθε χωριό των Μούρσι έχει τον φύλαρχο του που ονομάζεται Komaro.Πιστεύουν σε πνεύματα και σε έναν ουράνιο θεό ονόματι Tuma. Υπάρχει σε μεγάλα χωριά άτομο που κατέχει τον ρόλο του βροχοποιού θέση η οποία είναι κληρονομική .Σε περιόδους ξηρασίας ου χρειάζονατι τις υπηρεσίες τους οι άντρες μαζεύουν φύλα από ένα δέντρο τα μασάνε και τα αναμιγνύουν με πηλό δημιουργόντας ένα μείγμα το οποίο αλείφουν στο σώμα του βροχοποιού και περιμένουν να βρέξει ( ?).Επίσης εξέχουσα θέση στην κοινότητα των Μούρσι κατέχει και ο θεραπευτής της φυλής .
Στην ηλικία των 8 ετών τα παιδιά μπαίνουν στην φάση που ονομάζεται Tegay και κατά την οποία αρχίζουν να βοηθούν στις αγροτικές ασχολίες. Η φάση ενηλικίωσης τους ονομάζεται Rora. Τις κρίσιμες αποφάσεις τις παίρνουν οι άντρες του χωριού σε συγκέντρωση στην οποία οι γυναίκες δεν μπορούν να συμμετάσχουν .Οι γυναίκες μπορούν να εκφέρουν την γνώμη τους στις συζητήσεις που προηγούνται αυτών των συγκεντρώσεων.
Τα τελευταία χρόνια οι Μούρσι μπήκαν στην διαδικασία να μαζεύουν χρήματα για δύο κυριότερους λόγους .Ο ένας είναι να αγοράζουν Κατικάλα ένα αλκοολούχο ποτό της ευρύτερης περιοχής (μοιάζει με ελαφρύ τσίπουρο ).Αυτό αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για την επίσκεψη στους Μούρσι διότι μετά το μεσημέρι αρχίζουν και πίνουν και γίνονται ανεξέλεγκτοι. Το πρόβλημα επιδεινώνεται από το γεγονός ότι αρκετοί κατέχουν όπλα καλάσνικοφ (ο άλλος λόγος που χρειάζονται χρήματα είναι για να τα αγοράσουν) τα οποία προμηθεύονται από το νοτ.Σουδάν .Από τον οδηγό μου έμαθα ότι δεν έχουν πάντα σφαίρες (τις ξοδεύουν άσκοπα)αλλά όπως μου είπε «you never know”
.Ο εύκολος τρόπος να μαζέψουν χρήματα είναι από τους επισκέπτες που θέλουν να τους φωτογραφήσουν και αυτό κάνουν.
Έχοντας όλα αυτά υπόψη (κάποια τα είχα βρει στο διαδίκτυο από πριν κάποια τα έμαθα από τον μεταφραστή μας) μου δημιουργήθηκε το ενδιαφέρον να τους επισκεφθώ και η μέρα που θα πραγματοποιούταν η επίσκεψη έφθασε ........
Last edited by a moderator:
