toumpiotis
Member
- Μηνύματα
- 892
- Likes
- 649
- Ταξίδι-Όνειρο
- LENSOIS MARAHENSES
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Λίγα λόγια για το ταξίδι
- Addis Ababa - Sodo
- Sodo-Arba Minch
- Chamo lake – Arbore
- "Μπιρ φωτό" και Φωτογραφίζοντας τις φυλές της κοιλάδας Omo.][B]Μπιρ φωτό[/B
- Κεφάλαιο 7ο][B]Arbore – [/B][B]Turmi , στην περιοχή των [/B][B]Hamer και [/B][B]Evangadi.[/B
- Turmi – Omorate- Jinka]Το επόμενο πρωί μετά το πρωινό πήγαμε στο σχολείο στο [B]Τούρμι[/B] όπου είχαμε την δυνατότητα να επισκεφθούμε μία τάξη του σχολείου. Το συγκεκριμένο σχολείο έχει περίπου 1200 μαθητές (πολλά παιδιά περπατάνε 1-2 ή και περισσότερες ώρες για να πάνε σχολείο). Η τάξη αποτελούνταν από 20 περίπου παιδιά ηλικίας 8 χρονών .Ο λόγος της επίσκεψης ήταν να παραδώσουμε τετράδια και στυλό ( χορηγία της φίλης μου από Θεσσαλονίκη) και νομίζω άξιζε τον κόπο. Είδα στα υπάρχοντα τετράδια τους να έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι και το τελευταίο κενό της σελίδας μιας και δεν υπάρχει πολυτέλεια για αγορά τετραδίων. Ο [B]Kabanesa[/B
- MURSI μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία]Από όλες τις φυλές της κοιλάδας Όμο αυτή που ξεχωρίζει για πολλούς και διάφορους λόγου είναι η φυλή των [B]Μούρσι[/B]. Οι Μούρσι μαζί με τους [B]Suri[/B] και τους Me’[B]en [/B]ανήκουν στην εθνότητα που ονομάζεται [B]Surma[/B].Οι Surma μετανάστευσαν στην συγκεκριμένη περιοχή από τις όχθες του ποταμού Νείλου πριν από 200 περίπου χρόνια. Οι τρείς αυτές φυλές εγκαταστάθηκαν στην συγκεκριμένη περιοχή με τους Suri και τους Me’en δυτικά του ποταμού Όμο καταλαμβάνοντας την περιοχή του [B]Boma [/B
- Mursiland
- Επιστρέφοντας προς Addis Ababa][B]Επιστροφή [/B][B]Arba[/B][B]Minch[/B
- Κεφάλαιο 12ο
- Η επιστροφή]Η επιστροφή έγινε μέσω Καίρου όπου και είχαμε ένα μεγάλο στοπ-όβερ (8 ώρες).Στο [B]Κάιρο [/B]μας περίμενε ό Αιγύπτιος ξεναγός μας ο [B]Γκαμάλ [/B
- Photo & Tips by ELGEO2
Κατευθυνόμενοι προς την περιοχή των Χάμερ περάσαμε πάνω από μια γέφυρα όπου από κάτω στο ποτάμι μερικοί Tsemay πότιζαν τα ζωντανά τους και παραπέρα μερικά παιδιά έπαιζαν μες στο νερό. Οι Tsemay είναι από τις φυλές που απειλούνται με εξαφάνιση (κυρίως λόγω του ότι επιτρέπουν γάμου με άλλες φυλές –κυρίως Bena). Στην συγκεκριμένη φυλή επιτρέπεται η πολυγαμία και μάλιστα μετά τον γάμο το ζευγάρι δεν εργάζεται για 6-12 μήνες (κάτι σαν μήνας του μέλιτος διαρκείας!).
Πρίν μπούμε στο Τούρμι περάσαμε και ένα ποτάμι που έχει στερέψει και συγκεκριμένα τον ποταμό Keske όπου από ότι πληροφορηθήκαμε την προηγούμενη μέρα είχε λάβει μέρος εορτή επονομαζόμενη Bull jumping.Η συγκεκριμένη εορτή η για ακρίβεια τελετή είναι το κυριότερο γεγονός ενηλικίωσης των αγοριών Hamer. Από ότι μαρτυρά και η λέξη ο νεαρός Hamer πρέπει ν πηδήξει (και μάλιστα γυμνός) πάνω από μερικές αγελάδες και μάλιστα τέσσερις φορές .Εφόσον τα καταφέρει μπορεί να επιλέξει σύζυγο με μια επίπονη (για την γυναίκα ) διαδικασία. Οι γυναίκες μία μια έρχονται μπροστά του και τις μαστιγώνει με βίτσα , όσο πιο πολύ αντέχει το ξύλο η γυναίκα τόσο πιο μεγάλη θεωρείτε η αγάπη της για τον άνδρα Hamer. Τα χτυπήματα είναι ιδιαίτερα σκληρά και παραθέτω Φώτο που βρήκα από το διαδίκτυο ενημερωτικά :
Το χαρακτηριστικό γνώρισμα των γυναικών Hamer είναι τα μαλλιά τους .Ο τρόπος που τα γίνονται έτσι με ένα υλικό φτιαγμένο από λάσπη, βούτυρο και ένα είδος φυτού τα οποία τα αναμιγνύουν και αφήνουν το μείγμα για πέντε μέρες. Στην συνέχεια τοποθετούν το μείγμα που ονομάζεται manida στα μαλλιά τους διατηρώντας τα στην μορφή που έχουν για χρονικό διάστημα 1-2 μήνες.
Ότι αφορά το Evangadi που είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε είναι η τελετή που ακολουθεί το bull jumping την επομένη μέρα και είναι ο νυχτερινός χορός των Hamer. Συνήθως αυτές οι γιορτές γίνονται μετά τον Αύγουστο .Η αλήθεια είναι πως στο Τούρμι είχε οργανωθεί Evangadi και μας το πρότειναν να το παρακολουθήσουμε αλλά προτιμήσαμε ν πάμε σε ένα μικρότερο χωριό και να μας το παρουσιάσουν χωρίς να είναι έτοιμοι γιαυτό ώστε να το δούμε όσο πιο αυθόρμητο γίνεται.
Φτάνοντας λοιπόν στο ξενοδοχείο μας (Bushka lodge)βρήκαμε έναν ντόπιο Hamer που θα μας πήγαινε στο χωριό του να παρακολουθήσουμε το Evangadi. Τα γύρω από το Τούρμι χωριά (περισσότερο οικισμούς θα τους έλεγα) είναι περίπου 40 και στο καθένα αντιστοιχεί ένας αριθμός .Εμείς πήγαμε στο χωριό 11. Το χωριό βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Τούρμι και για να πας εκεί στρίβεις από τον κεντρικό δρόμο σε ένα στενό χωματόδρομο προς βόρεια. Αυτό κάναμε και φθάσαμε σε ένα άνοιγμα όπου γύρω μας δεν φαινόταν τίποτα (μόνο τον ουρανό θυμάμαι με όλα τα αστέρια του σε πρώτο πλάνο).Εκεί που νομίσαμε πως χαθήκαμε ξαφνικά έρχεται προς το μέρος μας μια γυναίκα Hamer συνομιλεί με τον ντόπιο και σε λίγο άρχισαν να εμφανίζονται από το βάθος μέσα από τις φυλλωσιές όλοι οι Hamer (καμιά 50αριά).
Αφού τους εξήγησε(ο ντόπιος) τι θέλαμε και συμφώνησαν χωρίστηκαν άντρες από αριστερά και γυναίκες από δεξιά και άρχισαν να τραγουδούν: “Ούμα ουράρε ,κάμαρε οράρε……..» τον συγκεκριμένο στίχο είχα την ευκαιρία να τον ακούω σε όλη την διαδομή τις υπόλοιπες μέρες από τον Kabanesa τον μεταφραστή μας που φαίνεται ότι του άρεσε (όπως και σε μένα. Κρίμα που δεν μπόρεσε να μου βρει ένα cd με μουσική Hamer (είναι κάτι το διαφορετικό).
Κάθε λίγο έβγαινε ένας άντρας από την σειρά και αφού ποχωρούσε μερικά μέτρα άρχιζε να πηδά ψηλά υπό τον ήχο του τραγουδιού ,τότε έβγαινε και μια γυναίκα λικνιζόμενη στον ρυθμό και προχωρώντας προς τον άντρα ,όταν έφταναν σε απόσταση 1-2 μέτρων όποιος ήθελε τον άλλο προσπαθούσε να ακουμπήσει το σώμα του και αναλόγως αν ο άλλος ανταποκρινόταν ακουμπούσε και αυτός το σώμα του ,σε διαφορετική περίπτωση απέφευγε την επαφή. Αυτό έγινε αρκετές φορές μεταξύ διαφόρων αντρών και γυναικών και στην διάρκεια άρχισαν και μερικά παιδιά να χορεύουν και αυτά.
Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες (τράβηξα και ένα βιντεάκι ολιγόλεπτο) και έπειτα από ένα δύωρο πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Στα αξιομνημόνευτα συγκαταλέγονται μία γυναίκα Hamer 86χρονών (ο Kabanesa της έδειχνε μεγάλο σεβασμό)και ένας ηλικιωμένος απροσδιορίστου ηλικίας ο οποίος μάσαγε ένα καλάμι .Ρώτησα τον Kabanesa τι ήταν και μου είπε ζαχαροκάλαμο ,δοκίμασα λίγο και μπορώ να πώ πως είχε πολύ γλυκιά γεύση.
Το βράδυ κατά την επιστροφή μας και στην διάρκεια του δείπνου (μπουφέ που συμπεριλαμβανόταν στην τιμή του ξενοδοχείου)μας περίμενε μία έκπληξη.
Η παρέα στο διπλανό τραπέζι ήταν Έλληνες
.Καθίσαμε όλοι μαζί και στην συζήτηση βγήκε ότι ήταν και Τραβελστορίτες
. Ο Αλέξανδρος (Alexandros_T) ο Δήμος και οι σύζυγοι τους από Αθήνα έκαναν ακριβώς την αντίθετη διαδρομή από εμάς. Ανταλλάξαμε απόψεις και τηλέφωνα και ευχηθήκαμε καλή συνέχεια στο ταξίδι……..
Πρίν μπούμε στο Τούρμι περάσαμε και ένα ποτάμι που έχει στερέψει και συγκεκριμένα τον ποταμό Keske όπου από ότι πληροφορηθήκαμε την προηγούμενη μέρα είχε λάβει μέρος εορτή επονομαζόμενη Bull jumping.Η συγκεκριμένη εορτή η για ακρίβεια τελετή είναι το κυριότερο γεγονός ενηλικίωσης των αγοριών Hamer. Από ότι μαρτυρά και η λέξη ο νεαρός Hamer πρέπει ν πηδήξει (και μάλιστα γυμνός) πάνω από μερικές αγελάδες και μάλιστα τέσσερις φορές .Εφόσον τα καταφέρει μπορεί να επιλέξει σύζυγο με μια επίπονη (για την γυναίκα ) διαδικασία. Οι γυναίκες μία μια έρχονται μπροστά του και τις μαστιγώνει με βίτσα , όσο πιο πολύ αντέχει το ξύλο η γυναίκα τόσο πιο μεγάλη θεωρείτε η αγάπη της για τον άνδρα Hamer. Τα χτυπήματα είναι ιδιαίτερα σκληρά και παραθέτω Φώτο που βρήκα από το διαδίκτυο ενημερωτικά :
Το χαρακτηριστικό γνώρισμα των γυναικών Hamer είναι τα μαλλιά τους .Ο τρόπος που τα γίνονται έτσι με ένα υλικό φτιαγμένο από λάσπη, βούτυρο και ένα είδος φυτού τα οποία τα αναμιγνύουν και αφήνουν το μείγμα για πέντε μέρες. Στην συνέχεια τοποθετούν το μείγμα που ονομάζεται manida στα μαλλιά τους διατηρώντας τα στην μορφή που έχουν για χρονικό διάστημα 1-2 μήνες.
Ότι αφορά το Evangadi που είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε είναι η τελετή που ακολουθεί το bull jumping την επομένη μέρα και είναι ο νυχτερινός χορός των Hamer. Συνήθως αυτές οι γιορτές γίνονται μετά τον Αύγουστο .Η αλήθεια είναι πως στο Τούρμι είχε οργανωθεί Evangadi και μας το πρότειναν να το παρακολουθήσουμε αλλά προτιμήσαμε ν πάμε σε ένα μικρότερο χωριό και να μας το παρουσιάσουν χωρίς να είναι έτοιμοι γιαυτό ώστε να το δούμε όσο πιο αυθόρμητο γίνεται.
Φτάνοντας λοιπόν στο ξενοδοχείο μας (Bushka lodge)βρήκαμε έναν ντόπιο Hamer που θα μας πήγαινε στο χωριό του να παρακολουθήσουμε το Evangadi. Τα γύρω από το Τούρμι χωριά (περισσότερο οικισμούς θα τους έλεγα) είναι περίπου 40 και στο καθένα αντιστοιχεί ένας αριθμός .Εμείς πήγαμε στο χωριό 11. Το χωριό βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Τούρμι και για να πας εκεί στρίβεις από τον κεντρικό δρόμο σε ένα στενό χωματόδρομο προς βόρεια. Αυτό κάναμε και φθάσαμε σε ένα άνοιγμα όπου γύρω μας δεν φαινόταν τίποτα (μόνο τον ουρανό θυμάμαι με όλα τα αστέρια του σε πρώτο πλάνο).Εκεί που νομίσαμε πως χαθήκαμε ξαφνικά έρχεται προς το μέρος μας μια γυναίκα Hamer συνομιλεί με τον ντόπιο και σε λίγο άρχισαν να εμφανίζονται από το βάθος μέσα από τις φυλλωσιές όλοι οι Hamer (καμιά 50αριά).
Αφού τους εξήγησε(ο ντόπιος) τι θέλαμε και συμφώνησαν χωρίστηκαν άντρες από αριστερά και γυναίκες από δεξιά και άρχισαν να τραγουδούν: “Ούμα ουράρε ,κάμαρε οράρε……..» τον συγκεκριμένο στίχο είχα την ευκαιρία να τον ακούω σε όλη την διαδομή τις υπόλοιπες μέρες από τον Kabanesa τον μεταφραστή μας που φαίνεται ότι του άρεσε (όπως και σε μένα. Κρίμα που δεν μπόρεσε να μου βρει ένα cd με μουσική Hamer (είναι κάτι το διαφορετικό).
Κάθε λίγο έβγαινε ένας άντρας από την σειρά και αφού ποχωρούσε μερικά μέτρα άρχιζε να πηδά ψηλά υπό τον ήχο του τραγουδιού ,τότε έβγαινε και μια γυναίκα λικνιζόμενη στον ρυθμό και προχωρώντας προς τον άντρα ,όταν έφταναν σε απόσταση 1-2 μέτρων όποιος ήθελε τον άλλο προσπαθούσε να ακουμπήσει το σώμα του και αναλόγως αν ο άλλος ανταποκρινόταν ακουμπούσε και αυτός το σώμα του ,σε διαφορετική περίπτωση απέφευγε την επαφή. Αυτό έγινε αρκετές φορές μεταξύ διαφόρων αντρών και γυναικών και στην διάρκεια άρχισαν και μερικά παιδιά να χορεύουν και αυτά.
Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες (τράβηξα και ένα βιντεάκι ολιγόλεπτο) και έπειτα από ένα δύωρο πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Στα αξιομνημόνευτα συγκαταλέγονται μία γυναίκα Hamer 86χρονών (ο Kabanesa της έδειχνε μεγάλο σεβασμό)και ένας ηλικιωμένος απροσδιορίστου ηλικίας ο οποίος μάσαγε ένα καλάμι .Ρώτησα τον Kabanesa τι ήταν και μου είπε ζαχαροκάλαμο ,δοκίμασα λίγο και μπορώ να πώ πως είχε πολύ γλυκιά γεύση.
Το βράδυ κατά την επιστροφή μας και στην διάρκεια του δείπνου (μπουφέ που συμπεριλαμβανόταν στην τιμή του ξενοδοχείου)μας περίμενε μία έκπληξη.
Η παρέα στο διπλανό τραπέζι ήταν Έλληνες
.Καθίσαμε όλοι μαζί και στην συζήτηση βγήκε ότι ήταν και Τραβελστορίτες. Ο Αλέξανδρος (Alexandros_T) ο Δήμος και οι σύζυγοι τους από Αθήνα έκαναν ακριβώς την αντίθετη διαδρομή από εμάς. Ανταλλάξαμε απόψεις και τηλέφωνα και ευχηθήκαμε καλή συνέχεια στο ταξίδι……..
Last edited by a moderator:
