taver
Member
- Μηνύματα
- 12.490
- Likes
- 29.000
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Μετά το φαγητό, έχουμε ακόμα χρόνο. Τελευταίο βράδυ, και με το ζόρι πείθω το Samion να πάμε για ένα ποτό, όσο προλαβαίνουμε ακόμη το μετρό. Επιλέγω μια περιοχή από το χάρτη που δεν έχουμε πάει και φαίνεται να έχει πολλά εστιατόρια. Hongdae. Και πως πάμε εκεί? Με το μετρό, με μια αλλαγή. ΟΚ, φύγαμε.
Και έτσι λοιπόν, βρεθήκαμε Σάββατο βράδυ στο Hongdae. Και όχι οποιοδήποτε Σάββατο βράδυ, αυτό του Halloween…. Αυτό που συναντήσαμε, απλά δεν περιγράφεται. Σαν το πιο "hot" στενό στο γκάζι, γεμάτο ασφυκτικά με κόσμο, επί πεντακόσια (σε ένα δαίδαλο δεκάδων τετραγώνων). Μια περιοχή γεμάτη trendy & hip μαγαζιά, εστιατόρια, και πολλά, πολλά, πολλά μπαρ και νυκτερινά μαγαζιά. Το πρώτο κομμάτι της γειτονιάς, κοντά στο μετρό, είναι πιο "εναλλακτικό", με αυτοσχέδιες συναυλίες, υπαίθριες εκθέσεις, πάρκα με κόσμο να μαζεύεται γενικώς, και hip καφέ / εστιατόρια / μπαρ.
Πιο πέρα, η κατάσταση γίνεται πιο trendy και πιο nightlife, με μεγάλα κλαμπ, μπαρ με γιγαντιαίες 3D επιγραφές, πολύ νέον κλπ. Τα τελευταία, σήμερα, έχουν όλα είσοδο, και κόσμο να σχηματίζει ουρές δεκάδων μέτρων… Ο κόσμος στο δρόμο, είναι διαφόρων λογιών, κάθε καρυδιάς καρύδι. Κορεάτες και ξένοι (περίπου 50-50), μασκαρεμένοι (για το Halloween) και όχι, νέοι και πολύ νέοι…. Επιλέξαμε να μην καθίσουμε κάπου (εκτός από ένα παγωτατζίδικο για λίγο), και να βολτάρουμε συνεχώς ανάμεσα στα πλήθη. Κάπου υπήρχαν και κάποια οργανωμένα γκρουπ μασκαράδων, και που και που έκαναν την εμφάνισή τους και κάποιοι τουρίστες, σαν κι εμάς καλή ώρα, για να απολαύσουν το θέαμα.
Ολόκληρη η περιοχή του πανεπιστημίου Hongik (Hongdae) θεωρείται το επίκεντρο του Nightlife στη Σεούλ, και μάλλον σε όλη την Κορέα. Εγώ θα το πίστευα αν κάποιος μου έλεγε πως είναι το επίκεντρο του nightlife σε όλη την άπω ανατολή. Τόσο πολύ κόσμο να βγαίνει βράδυ, και "γειτονιά διασκέδασης" με τόσο μεγάλη έκταση δεν νομίζω πως έχω ξαναδεί πουθενά στον κόσμο.
Δεν έχω βγάλει ούτε πολλές ούτε καλές φωτογραφίες, δυστυχώς επειδή δεν ήθελα να χρησιμοποιώ τη μηχανή έξω από τη θήκη της, ανάμεσα σε τόσο πολύ κόσμο. Περπατήσαμε αρκετή ώρα, από πάνω ως κάτω, ώσπου ήρθε η ώρα να πάμε να προλάβουμε το μετρό. Μπήκαμε στο σταθμό, για να δούμε τις εισόδους του μετρό να κλείνουν μπροστά μας…. Αλλά υπάρχει και κρυμμένος άσσος. Από το σταθμό αυτό, με διαφορετική είσοδο, περνάνε και τα τρένα του αεροδρομίου. Και θα δώσουμε και σ' αυτό μια ευκαιρία…
Το σχέδιο πέτυχε, και βρεθήκαμε σε ένα τρένο που μας πήγε ως το Seoul Station, το μεγάλο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης. Είχα ακούσει διάφορα γι αυτό το σταθμό. Είμαστε στη χώρα της τεχνολογίας, με τους χρήστες υπολογιστή, internet & smartphone ανά 100 κατοίκους να είναι οι περισσότεροι από κάθε άλλη χώρα στη γη. Έτσι, εδώ οι high-tech καινοτομίες βγαίνουν αμέσως στην καθημερινή ζωή. Έτσι, είχα ακούσει ότι στο σταθμό υπάρχει τοίχος-supermarket, όπου μπορείς να κάνεις τα ψώνια σου σκανάροντας QR-code εικόνες με την camera του smartphone… Αλλά αν και γυρίσαμε το σταθμό αρκετά ψάχνοντας για το μετρό, τέτοιο τοίχο δεν είδα.
Στο σταθμό, βρήκαμε την είσοδο του μετρό κλειστή, φυσικά. Οπότε είχαμε 2 επιλογές για να πάμε στο ξενοδοχείο, 3 χιλιόμετρα περίπου από κει. Με ταξί, ή ποδαράτο. Εγώ επέμενα να πάμε με το ταξί, μια και πρώτον είχαμε ακόμα μπόλικο συνάλλαγμα που κινδυνεύαμε να μας μείνει, δεύτερον είχαμε πρωινό ξύπνημα την επόμενη μέρα, και τρίτον θα πιάναμε και κουβέντα με ένα ντόπιο ακόμα, που γενικά δεν το είχαμε κάνει αρκετά. Δυστυχώς η λογική δεν επικράτησε, και καταλήξαμε στο ποδαράτο. Κατά τη μία τη νύχτα φτάσαμε στο ξενοδοχείο, και πέσαμε αμέσως για ύπνο….
Και έτσι λοιπόν, βρεθήκαμε Σάββατο βράδυ στο Hongdae. Και όχι οποιοδήποτε Σάββατο βράδυ, αυτό του Halloween…. Αυτό που συναντήσαμε, απλά δεν περιγράφεται. Σαν το πιο "hot" στενό στο γκάζι, γεμάτο ασφυκτικά με κόσμο, επί πεντακόσια (σε ένα δαίδαλο δεκάδων τετραγώνων). Μια περιοχή γεμάτη trendy & hip μαγαζιά, εστιατόρια, και πολλά, πολλά, πολλά μπαρ και νυκτερινά μαγαζιά. Το πρώτο κομμάτι της γειτονιάς, κοντά στο μετρό, είναι πιο "εναλλακτικό", με αυτοσχέδιες συναυλίες, υπαίθριες εκθέσεις, πάρκα με κόσμο να μαζεύεται γενικώς, και hip καφέ / εστιατόρια / μπαρ.
Πιο πέρα, η κατάσταση γίνεται πιο trendy και πιο nightlife, με μεγάλα κλαμπ, μπαρ με γιγαντιαίες 3D επιγραφές, πολύ νέον κλπ. Τα τελευταία, σήμερα, έχουν όλα είσοδο, και κόσμο να σχηματίζει ουρές δεκάδων μέτρων… Ο κόσμος στο δρόμο, είναι διαφόρων λογιών, κάθε καρυδιάς καρύδι. Κορεάτες και ξένοι (περίπου 50-50), μασκαρεμένοι (για το Halloween) και όχι, νέοι και πολύ νέοι…. Επιλέξαμε να μην καθίσουμε κάπου (εκτός από ένα παγωτατζίδικο για λίγο), και να βολτάρουμε συνεχώς ανάμεσα στα πλήθη. Κάπου υπήρχαν και κάποια οργανωμένα γκρουπ μασκαράδων, και που και που έκαναν την εμφάνισή τους και κάποιοι τουρίστες, σαν κι εμάς καλή ώρα, για να απολαύσουν το θέαμα.
Ολόκληρη η περιοχή του πανεπιστημίου Hongik (Hongdae) θεωρείται το επίκεντρο του Nightlife στη Σεούλ, και μάλλον σε όλη την Κορέα. Εγώ θα το πίστευα αν κάποιος μου έλεγε πως είναι το επίκεντρο του nightlife σε όλη την άπω ανατολή. Τόσο πολύ κόσμο να βγαίνει βράδυ, και "γειτονιά διασκέδασης" με τόσο μεγάλη έκταση δεν νομίζω πως έχω ξαναδεί πουθενά στον κόσμο.
Δεν έχω βγάλει ούτε πολλές ούτε καλές φωτογραφίες, δυστυχώς επειδή δεν ήθελα να χρησιμοποιώ τη μηχανή έξω από τη θήκη της, ανάμεσα σε τόσο πολύ κόσμο. Περπατήσαμε αρκετή ώρα, από πάνω ως κάτω, ώσπου ήρθε η ώρα να πάμε να προλάβουμε το μετρό. Μπήκαμε στο σταθμό, για να δούμε τις εισόδους του μετρό να κλείνουν μπροστά μας…. Αλλά υπάρχει και κρυμμένος άσσος. Από το σταθμό αυτό, με διαφορετική είσοδο, περνάνε και τα τρένα του αεροδρομίου. Και θα δώσουμε και σ' αυτό μια ευκαιρία…
Το σχέδιο πέτυχε, και βρεθήκαμε σε ένα τρένο που μας πήγε ως το Seoul Station, το μεγάλο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης. Είχα ακούσει διάφορα γι αυτό το σταθμό. Είμαστε στη χώρα της τεχνολογίας, με τους χρήστες υπολογιστή, internet & smartphone ανά 100 κατοίκους να είναι οι περισσότεροι από κάθε άλλη χώρα στη γη. Έτσι, εδώ οι high-tech καινοτομίες βγαίνουν αμέσως στην καθημερινή ζωή. Έτσι, είχα ακούσει ότι στο σταθμό υπάρχει τοίχος-supermarket, όπου μπορείς να κάνεις τα ψώνια σου σκανάροντας QR-code εικόνες με την camera του smartphone… Αλλά αν και γυρίσαμε το σταθμό αρκετά ψάχνοντας για το μετρό, τέτοιο τοίχο δεν είδα.
Στο σταθμό, βρήκαμε την είσοδο του μετρό κλειστή, φυσικά. Οπότε είχαμε 2 επιλογές για να πάμε στο ξενοδοχείο, 3 χιλιόμετρα περίπου από κει. Με ταξί, ή ποδαράτο. Εγώ επέμενα να πάμε με το ταξί, μια και πρώτον είχαμε ακόμα μπόλικο συνάλλαγμα που κινδυνεύαμε να μας μείνει, δεύτερον είχαμε πρωινό ξύπνημα την επόμενη μέρα, και τρίτον θα πιάναμε και κουβέντα με ένα ντόπιο ακόμα, που γενικά δεν το είχαμε κάνει αρκετά. Δυστυχώς η λογική δεν επικράτησε, και καταλήξαμε στο ποδαράτο. Κατά τη μία τη νύχτα φτάσαμε στο ξενοδοχείο, και πέσαμε αμέσως για ύπνο….
Last edited:
