taver
Member
- Μηνύματα
- 12.490
- Likes
- 28.997
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Απέναντι από το ξενοδοχείο μας, ξεκινά το Cheonggyecheon, ένα ρέμα που πέρναγε μέσα από την πόλη, μέχρι που μπαζώθηκε πάνω στην τρέλα της μεταπολεμικής φρενήρους ανάπτυξης, το 1968, με την κατασκευή ενός αυτοκινητόδρομου πάνω του. Το 2005 ολοκληρώθηκε ένα έργο 900 εκατομμυρίων δολαρίων για την ανάδειξη του ρέματος, και σήμερα το ρέμα τρέχει και πάλι μέσα από το κέντρο της πόλης. Η κοίτη του έχει διαμορφωθεί ως χώρος περιπάτου, έχει φωτιστεί όμορφα, και ο απογευματινός/βραδινός περίπατος είναι πια ένα από τα Highlights της πόλης.
Περπατάμε δίπλα στο ρέμα, και 2 χιλιόμετρα πιο κάτω βγαίνουμε, για να μπούμε στην αγορά Gwangjang. Αγορά? Χμ… Πάμε πάλι. Η σύγκριση μ' αυτό που βλέπαμε πριν από λίγο, είναι σα να διακτινιστίκαμε από το κέντρο της Osaka στα στενά του Χόνγκ Κόνγκ. Εδώ η αγορά είναι ένα στεγασμένο σύνολο από… food stands. Διάφοροι πλανόδιοι, με αυτοσχέδιους πάγκους μπροστά από μικρές ανοικτές κουζίνες, σερβίρουν φαγητό που μαγειρεύεται μπροστά στον πελάτη. Ένα μικρό μπάχαλο, αλλά με standards καθαριότητας. Το θέαμα, σε όλο το μήκος και το (μικρό) πλάτος της αγοράς, είναι εντυπωσιακό. Εμείς δοκιμάσαμε 2 φαγητά (που χωρίς να είναι άσχημα, δε μας εντυπωσίασαν και ιδιαίτερα), και συνεχίσαμε περπατώντας την τεράστια λεωφόρο Jongno.
Εκεί, σε ένα ανοικτό χώρο, συναντάμε ένα μνημείο με φωτογραφικό υλικό και μνήμες για τα θύματα του πολέμου της Κορέας. Οι σημαίες των 22 χωρών κυματίζουν ηρωϊκά, με πρώτη-πρώτη στη Γωνία την Ελληνική. Λέγεται ότι οι Κορεάτες συμπαθούν τους Έλληνες για το λόγο αυτό. Δεν ξέρω. Οι μόνοι κορεάτες που εμείς μιλήσαμε, ξέρανε για την Ελλάδα μόνο ότι μπαίνει πρώτη μέσα στο στάδιο στους Ολυμπιακούς αγώνες. Μ' αυτά και μ' αυτά, φτάσαμε σε ένα σταθμό μετρό που μας μετέφερε ένα σταθμό πιο πέρα, στην περιοχή Anguk.
Επόμενη στάση, το μικρό εστιατόριο Hwanggeumjeong δίπλα στο μετρό. Κορεάτικο δείπνο. Korean BBQ, με μια θράκα στη μέση του τραπεζιού, όπου το κρέας ψήνεται από τον ίδιο τον πελάτη όσο και όπως του αρέσει, και τρώγεται μαζί με τα περιεχόμενα από 10+ ακόμη πιατάκια (σαλατικά, σάλτσες, κλπ).
Το εστιατόριο κλείνει νωρίς (22:00 και ο ιδιοκτήτης μας περίμενε έξω από την πόρτα να φύγουμε για να κλειδώσει), και μας επιτρέπει να συνεχίσουμε "για μια μπύρα" στον επόμενο προορισμό… Μετρό, και επόμενη στάση… Itaewon. Μια άλλη περιοχή, στα νότια του κέντρου της πόλης, από το οποίο το χωρίζει ένας καταπράσινος λόφος. Εδώ πιο δίπλα βρίσκεται η αμερικάνικη βάση στην πόλη, και αυτό είναι το χαρακτηριστικό που την ορίζει. Είναι η περιοχή όπου κυριαρχούν οι expatriates, και είναι γεμάτη αμερικάνικα μαγαζιά, αλλά όχι μόνο – έχει και πολλά ακόμα από όλο τον κόσμο, όπως π.χ. και ένα Ελληνικό. Έχει τη φήμη της multicultural γειτονιάς. Στην πράξη όμως, είναι όμως μια γειτονιά "ξόφλα", με φτηνά ποτά, μπαρ με κοσνομασιόν κλπ, πιο κοντά στην εξυπηρέτηση των αναγκών της βάσης παρά οτιδήποτε άλλο.
Κάνοντας μια βόλτα πάνω-κάτω στην κεντρική λεοφώρο, συναντάμε ένα παγωτατζίδικο, ότι πρέπει για μετά το φαγητό. Ναι, κατάφερα και έπεισα το Samion να δοκιμάσει παγωτό πράσινο τσαί- και παραδόξως το έφαγε. Όλο. Και μετά ευκαιρία για μια μπύρα στο διπλανό Seoul Pub, και επιτέλους ένα free wifi, για να πληροφορηθούμε επιτέλους τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής (είναι 27/10/2011 και μόλις αποφασίστηκε το κούρεμα 50%). Σημειώστε ότι οι Κορεάτικες μπύρες πίνονται με δυσκολία – γι αυτό υπάρχουν οι Asahi από την Ιαπωνία και οι Ευρωπαϊκές μάρκες…
Επιστροφή στο ξενοδοχείο στις 00:30 με το τελευταίο μετρό (και το σταθμάρχη να κλειδώνει το σταθμό πίσω μας), και ύπνος. Λέμε να μη βάλουμε ξυπνητήρι, με το jet lag που έχουμε θα ξυπνήσουμε έτσι κι αλλιώς νωρίς…
Περπατάμε δίπλα στο ρέμα, και 2 χιλιόμετρα πιο κάτω βγαίνουμε, για να μπούμε στην αγορά Gwangjang. Αγορά? Χμ… Πάμε πάλι. Η σύγκριση μ' αυτό που βλέπαμε πριν από λίγο, είναι σα να διακτινιστίκαμε από το κέντρο της Osaka στα στενά του Χόνγκ Κόνγκ. Εδώ η αγορά είναι ένα στεγασμένο σύνολο από… food stands. Διάφοροι πλανόδιοι, με αυτοσχέδιους πάγκους μπροστά από μικρές ανοικτές κουζίνες, σερβίρουν φαγητό που μαγειρεύεται μπροστά στον πελάτη. Ένα μικρό μπάχαλο, αλλά με standards καθαριότητας. Το θέαμα, σε όλο το μήκος και το (μικρό) πλάτος της αγοράς, είναι εντυπωσιακό. Εμείς δοκιμάσαμε 2 φαγητά (που χωρίς να είναι άσχημα, δε μας εντυπωσίασαν και ιδιαίτερα), και συνεχίσαμε περπατώντας την τεράστια λεωφόρο Jongno.
Εκεί, σε ένα ανοικτό χώρο, συναντάμε ένα μνημείο με φωτογραφικό υλικό και μνήμες για τα θύματα του πολέμου της Κορέας. Οι σημαίες των 22 χωρών κυματίζουν ηρωϊκά, με πρώτη-πρώτη στη Γωνία την Ελληνική. Λέγεται ότι οι Κορεάτες συμπαθούν τους Έλληνες για το λόγο αυτό. Δεν ξέρω. Οι μόνοι κορεάτες που εμείς μιλήσαμε, ξέρανε για την Ελλάδα μόνο ότι μπαίνει πρώτη μέσα στο στάδιο στους Ολυμπιακούς αγώνες. Μ' αυτά και μ' αυτά, φτάσαμε σε ένα σταθμό μετρό που μας μετέφερε ένα σταθμό πιο πέρα, στην περιοχή Anguk.
Επόμενη στάση, το μικρό εστιατόριο Hwanggeumjeong δίπλα στο μετρό. Κορεάτικο δείπνο. Korean BBQ, με μια θράκα στη μέση του τραπεζιού, όπου το κρέας ψήνεται από τον ίδιο τον πελάτη όσο και όπως του αρέσει, και τρώγεται μαζί με τα περιεχόμενα από 10+ ακόμη πιατάκια (σαλατικά, σάλτσες, κλπ).
Το εστιατόριο κλείνει νωρίς (22:00 και ο ιδιοκτήτης μας περίμενε έξω από την πόρτα να φύγουμε για να κλειδώσει), και μας επιτρέπει να συνεχίσουμε "για μια μπύρα" στον επόμενο προορισμό… Μετρό, και επόμενη στάση… Itaewon. Μια άλλη περιοχή, στα νότια του κέντρου της πόλης, από το οποίο το χωρίζει ένας καταπράσινος λόφος. Εδώ πιο δίπλα βρίσκεται η αμερικάνικη βάση στην πόλη, και αυτό είναι το χαρακτηριστικό που την ορίζει. Είναι η περιοχή όπου κυριαρχούν οι expatriates, και είναι γεμάτη αμερικάνικα μαγαζιά, αλλά όχι μόνο – έχει και πολλά ακόμα από όλο τον κόσμο, όπως π.χ. και ένα Ελληνικό. Έχει τη φήμη της multicultural γειτονιάς. Στην πράξη όμως, είναι όμως μια γειτονιά "ξόφλα", με φτηνά ποτά, μπαρ με κοσνομασιόν κλπ, πιο κοντά στην εξυπηρέτηση των αναγκών της βάσης παρά οτιδήποτε άλλο.
Κάνοντας μια βόλτα πάνω-κάτω στην κεντρική λεοφώρο, συναντάμε ένα παγωτατζίδικο, ότι πρέπει για μετά το φαγητό. Ναι, κατάφερα και έπεισα το Samion να δοκιμάσει παγωτό πράσινο τσαί- και παραδόξως το έφαγε. Όλο. Και μετά ευκαιρία για μια μπύρα στο διπλανό Seoul Pub, και επιτέλους ένα free wifi, για να πληροφορηθούμε επιτέλους τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής (είναι 27/10/2011 και μόλις αποφασίστηκε το κούρεμα 50%). Σημειώστε ότι οι Κορεάτικες μπύρες πίνονται με δυσκολία – γι αυτό υπάρχουν οι Asahi από την Ιαπωνία και οι Ευρωπαϊκές μάρκες…
Επιστροφή στο ξενοδοχείο στις 00:30 με το τελευταίο μετρό (και το σταθμάρχη να κλειδώνει το σταθμό πίσω μας), και ύπνος. Λέμε να μη βάλουμε ξυπνητήρι, με το jet lag που έχουμε θα ξυπνήσουμε έτσι κι αλλιώς νωρίς…
Last edited:
