taver
Member
- Μηνύματα
- 12.490
- Likes
- 28.997
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Μετά την αγορά, είναι ώρα να επισκεφτούμε την επόμενη στάση μας για απόψε. Λίγο περπάτημα, ένα ασανσέρ, ένα τελεφερίκ και ένα ακόμη ασανσέρ μετά, και βρισκόμαστε στην κορυφή του N Seoul Tower, ενός τηλεοπτικού πύργου στημένου πάνω στην κορυφή ενός λόφου στο κέντρο της πόλης. Από κει, η πόλη δεσπόζει πανοραμικά, πίσω από το τζάμι που καλύπτει τον πύργο. Οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι είναι καλύτερο να επισκεφθεί κανείς τον πύργο βράδυ, με τα φώτα της πόλης να λάμπουν τριγύρω.
Η πόλη, από ψηλά, έχει κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά. Πρώτα-πρώτα υπάρχει μεν το κέντρο, αλλά αυτό δε σημαίνει και πολλά. Διάσπαρτες, τριγύρω, βρίσκονται διάφορες μικρότερες συστοιχίες από ουρανοξύστες. Η πόλη έχει εν γένει γυρίσει την πλάτη της στο ποτάμι που τη διατρέχει, με τα κέντρα και τα παράκεντρά της να βρίσκονται παραπέρα.
Μια από τις συστοιχίες ουρανοξυστών μας τραβάει ιδιαίτερα την προσοχή. Πολλά νέον φώτα, πολύ τζέρτζελο φαίνεται να υπάρχει εκεί, ακόμα κι από τόσο μακριά. Αυτόματα, βρήκαμε τον επόμενο προορισμό της βραδιάς, και τον προσδιορίσαμε στο χάρτη.
Κατεβαίνοντας από τον πύργο, συναντάμε μια εξέδρα, όπου ένα σωρό νεαρόκοσμος μαζεύεται για να θαυμάσει την πόλη από ψηλά χωρίς το τζάμι. Ένα πολύ "ζευγαρίστικο" σημείο, όπου επιγραφές σε καλούν να δέσεις κι εσύ το λουκέτο σου στο καγκελάκι της πλατφόρμας, τα παγκάκια είναι σε σχήμα V τραβώντας τους ανθρώπους που κάθονται στα πλάγια του "πιο κοντά τον ένα στον άλλο", κλπ. Φυσικά η κατάσταση και το πλήθος δε με εμπόδισε να οριζοντιωθώ για λίγο σε ένα V παγκάκι με τα πόδια να ανεβαίνουν ψηλά…
Κατεβαίνουμε με το τελεφερίκ, το ασανσέρ και λίγο περπάτημα στη γειτονιά Myeong-dong, όπου τη μέρα γίνεται χαμός από κόσμο που ψωνίζει στα μεγάλα malls. Εμείς απλώς προσπερνάμε, για να μπούμε στο μετρό. Από το έδαφος βγαίνουμε στη στάση Dongdaemun. Είμαστε όντως στο μέρος που είχαμε δεί. Μια μνημειώδης πύλη της πόλης, μια πλατεία, κάποια φουτουριστικά κτίσματα, και πολλά, πολλά, πολλά τερατώδη malls. Η ώρα κοντεύει 12, αλλά τα καταστήματα όχι μόνο είναι όλα ανοικτά, αλλά σφύζουν κι από κόσμο. Στο πεζοδρόμιο με δυσκολία καταφέρνουμε να περπατήσουμε.
Μετά από μια στάση σε ένα παράρτημα αυθεντικού Ρωμαϊκού παγωτατζίδικου που εντοπίζει ο Samion, μπαίνουμε σε ένα από τα malls. Η εικόνα που αντικρίζουμε, πίσω από την απαστράπτουσα πρόσοψη είναι απογοητευτική. Τα παζάρια στην Ευρώπη έχουν πιο όμορφη εικόνα. Ρούχα αραδιασμένα όπως όπως, στριμωγμένα, σα να είναι σε πανέρια. Καμία σχέση μ΄ αυτό που περιμένεις να δεις βλέποντας το μαγαζί απ΄ έξω. Μπαίνουμε στο επόμενο μαγαζί – οικοδομικό τετράγωνο, και μια από τα ίδια. Και στο παρακάτω, ακόμα χειρότερα. Τι να πεις…
Η ώρα της επιστροφής με το τελευταίο μετρό έχει έρθει και πάλι… Για μια ακόμη φορά, φτάνουμε με το τελευταίο τρένο στο ξενοδοχείο μας, και αυτή τη φορά βάζουμε 2 ξυπνητήρια για να σιγουρευτούμε πως θα ξυπνήσουμε εγκαίρως…
Η πόλη, από ψηλά, έχει κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά. Πρώτα-πρώτα υπάρχει μεν το κέντρο, αλλά αυτό δε σημαίνει και πολλά. Διάσπαρτες, τριγύρω, βρίσκονται διάφορες μικρότερες συστοιχίες από ουρανοξύστες. Η πόλη έχει εν γένει γυρίσει την πλάτη της στο ποτάμι που τη διατρέχει, με τα κέντρα και τα παράκεντρά της να βρίσκονται παραπέρα.
Μια από τις συστοιχίες ουρανοξυστών μας τραβάει ιδιαίτερα την προσοχή. Πολλά νέον φώτα, πολύ τζέρτζελο φαίνεται να υπάρχει εκεί, ακόμα κι από τόσο μακριά. Αυτόματα, βρήκαμε τον επόμενο προορισμό της βραδιάς, και τον προσδιορίσαμε στο χάρτη.
Κατεβαίνοντας από τον πύργο, συναντάμε μια εξέδρα, όπου ένα σωρό νεαρόκοσμος μαζεύεται για να θαυμάσει την πόλη από ψηλά χωρίς το τζάμι. Ένα πολύ "ζευγαρίστικο" σημείο, όπου επιγραφές σε καλούν να δέσεις κι εσύ το λουκέτο σου στο καγκελάκι της πλατφόρμας, τα παγκάκια είναι σε σχήμα V τραβώντας τους ανθρώπους που κάθονται στα πλάγια του "πιο κοντά τον ένα στον άλλο", κλπ. Φυσικά η κατάσταση και το πλήθος δε με εμπόδισε να οριζοντιωθώ για λίγο σε ένα V παγκάκι με τα πόδια να ανεβαίνουν ψηλά…
Κατεβαίνουμε με το τελεφερίκ, το ασανσέρ και λίγο περπάτημα στη γειτονιά Myeong-dong, όπου τη μέρα γίνεται χαμός από κόσμο που ψωνίζει στα μεγάλα malls. Εμείς απλώς προσπερνάμε, για να μπούμε στο μετρό. Από το έδαφος βγαίνουμε στη στάση Dongdaemun. Είμαστε όντως στο μέρος που είχαμε δεί. Μια μνημειώδης πύλη της πόλης, μια πλατεία, κάποια φουτουριστικά κτίσματα, και πολλά, πολλά, πολλά τερατώδη malls. Η ώρα κοντεύει 12, αλλά τα καταστήματα όχι μόνο είναι όλα ανοικτά, αλλά σφύζουν κι από κόσμο. Στο πεζοδρόμιο με δυσκολία καταφέρνουμε να περπατήσουμε.
Μετά από μια στάση σε ένα παράρτημα αυθεντικού Ρωμαϊκού παγωτατζίδικου που εντοπίζει ο Samion, μπαίνουμε σε ένα από τα malls. Η εικόνα που αντικρίζουμε, πίσω από την απαστράπτουσα πρόσοψη είναι απογοητευτική. Τα παζάρια στην Ευρώπη έχουν πιο όμορφη εικόνα. Ρούχα αραδιασμένα όπως όπως, στριμωγμένα, σα να είναι σε πανέρια. Καμία σχέση μ΄ αυτό που περιμένεις να δεις βλέποντας το μαγαζί απ΄ έξω. Μπαίνουμε στο επόμενο μαγαζί – οικοδομικό τετράγωνο, και μια από τα ίδια. Και στο παρακάτω, ακόμα χειρότερα. Τι να πεις…
Η ώρα της επιστροφής με το τελευταίο μετρό έχει έρθει και πάλι… Για μια ακόμη φορά, φτάνουμε με το τελευταίο τρένο στο ξενοδοχείο μας, και αυτή τη φορά βάζουμε 2 ξυπνητήρια για να σιγουρευτούμε πως θα ξυπνήσουμε εγκαίρως…
Last edited:
