taver
Member
- Μηνύματα
- 12.490
- Likes
- 28.998
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Η πρώτη, ξεκάθαρη εντύπωση που αφήνει η πόλη, είναι πως πρόκειται πέραν κάθε αμφιβολίας για σύγχρονη μεγαλούπολη του δυτικού κόσμου. Ακόμα ειδικότερα, αν κάποιος με προσγείωνε εκεί πέρα χωρίς να μου πει που βρίσκομαι, θα στοιχημάτιζα ότι βρίσκομαι στην Ιαπωνία. Οι ομοιότητες στην καθημερινότητα είναι πολλές, πάρα πολλές – από τα καθίσματα και τα stand στις τουαλέτες, ως τους αυτόματους πωλητές, τις επιγραφές, τις σημάνσεις των δρόμων κλπ. Κι εδώ πίνουν το αηδιαστικό πράσινο τσάι, κι εδώ μαζεύονται μιλιούνια πεζοί στις διαβάσεις, κι εδώ φοράνε μάσκες κλπ. Η μόνη άμεσα εμφανής διαφορά, είναι ότι στην Κορέα οδηγούν από τη σωστή πλευρά του δρόμου.
Η άλλη διαφορά είναι λιγότερο εμφανής. Η Κορέα ιστορικά ακολουθούσε παραδοσιακές τοπικές θρησκείες, αλλά με έντονη την επίδραση της διδασκαλίας του Κομφουκιανισμού (χωρίς όμως να τον ενστερνιστεί ποτέ ως ονοματισμένη θρησκεία). Σήμερα, όμως, η Κορέα είναι ένα μείγμα θρησκειών. Με βάση τα στοιχεία της Wikipedia, 46,5% του πληθυσμού δηλώνουν άθεοι, και η δημοφιλέστερη θρησκεία, με 29,2% του πληθυσμού της Χώρας είναι… ο Χριστιανισμός! Οι ιεραπόστολοι τις προηγούμενες δεκαετίες έκαναν καλά τη δουλειά τους… Στη Σεούλ είναι ακόμα πιο έντονο αυτό, με τις σύγχρονες Χριστιανικές εκκλησίες με μεγάλους σταυρούς από Νέον να γεμίζουν το βραδινό ορίζοντα.
Ακόμα κι έτσι όμως, οι διδασκαλίες του Κομφουκιανισμού κυριαρχούν στη θρησκευτική ζωή της χώρας, περισσότερο ως παράδοση και σύστημα ηθικών αξιών, και λιγότερο ως θρησκεία (όπου θεωρείται μόλις από το 0,2% του πληθυσμού).
Στην παραδοσιακή Κορεάτικη αρχιτεκτονική συναντάμε ριζόχαρτα και κάθισμα στο πάτωμα, όπως και στην Ιαπωνία, με κύριο υλικό κατασκευής το ξύλο, αλλά το κύριο χαρακτηριστικό των Κορεατικών κτισμάτων είναι οι παχείς και μακροί πέτρινοι τοίχοι, σκεπασμένοι από μαύρο ξύλο σαν κεραμίδι, που διακόπτονται από μεγαλοπρεπείς πύλες. Τα χαρακτηριστικά αυτά θα τα συναντάμε συνέχεια σ' αυτό το ταξίδι, σε όλα τα αξιοθέατα που θα συναντήσουμε. Το πρώτο από αυτά, το Jongmyo shrine, θα το βρούμε ανοικτό, αλλά με την είσοδο για τους επισκέπτες να επιτρέπεται μόνο Σάββατο χωρίς guided tour (αλλιώς πρέπει να συμμετέχει κανείς υποχρεωτικά στα guided tours που οργανώνουν, σε συγκεκριμένες ώρες και με συγκεκριμένη διάρκεια). Σήμερα είναι Πέμπτη, οπότε τζίφος. Δε θα περιμένουμε. Πάμε παρακάτω και θα γυρίσουμε το Σάββατο.
Περπατάμε την οδό Donhwamunno, κάτω από συστοιχίες δέντρων και δίπλα σε μαγαζιά με παραδοσιακά ρούχα, αντίκες κλπ, για να φτάσουμε ως το Changdeokung, ένα από τα 4 ιστορικά παλάτια που βρίσκονται στο κέντρο της Σεούλ. Βγάζουμε εισιτήρια, το επισκεπτόμαστε, μαζί με το παρακείμενο Biwon (μυστικό κήπο) και το παλάτι Changgyeonggung (με ένα σμπάρο είδαμε 2 από τα 4 παλάτια & τους κήπους, αν και με ξεχωριστά εισιτήρια). Δεν θέλω εδώ να δώσω πληροφορίες για τα παλάτια, κάθε ταξιδιωτικός οδηγός για τη Σεούλ είναι γεμάτος από ιστορικές πληροφορίες, και ακόμα κι αν δεν έχετε προμηθευτεί κάτι, έχει αναλυτικά φυλλάδια στην είσοδο.
Οι γλώσσες που μιλιούνται στα μνημεία της χώρας, όσον αφορά τις επιγραφές, τα φυλλάδια και τα guided tours είναι πρώτα φυσικά τα Κορεάτικα, δεύτερα τα Ιαπωνικά, τρίτα τα Αγγλικά και τέταρτα – όπου δεν παραλείπονται – τα Κινέζικα. Το ένα - υποχρεωτικό - αγγλόφωνο tour που παρακολουθήσαμε πάντως δεν άξιζε, η ξενάγηση ήταν ανύπαρκτη, συνεχώς "τώρα ελεύθεροι και ραντεβού εκεί σε 10 λεπτά".
Από την άλλη, όλα τα παλάτια της πόλης είναι γεμάτα Κορεατάκια σε σχολικές εκδρομές, που για να εξασκήσουν τα Αγγλικά τους προσπαθούν και πιάνουν την κουβέντα σε ότι ξένους συναντούν. Έχει πλάκα να τριγυρνάς και να έρχονται οι μπόμπιρες να ρωτάνε κάτι προφανές όπως την ώρα ή να λένε απλώς Hello.
Μετά την έξοδο από τα παλάτια, είναι ώρα για να πάμε επιτέλους στο ξενοδοχείο. Περνάμε μπροστά από τα κεντρικά της Hundai, καθώς και πίσω από αυτά αναζητώντας ένα "χωριό" από παραδοσιακά σπίτια "Hanok". Είναι η ώρα του φαγητού, και ένα σωρό κόσμος με κουστούμια κινείται βιαστικά στο δρόμο. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει Κορεάτης που να πηγαίνει στη δουλειά με απλά ρούχα – κι εδώ τώρα, και το πρωί στο μετρό, όλος ο κόσμος είναι με κουστούμια. Και να ήταν μόνο αυτά, πάλι καλά. Ακόμα και το βράδυ που βγαίναμε έξω, τα κουστούμια πήγαιναν σύννεφο, ακόμα και στους 20χρονους.
Συνεχίζουμε την πορεία μας προς το ξενοδοχείο συναντώντας ένα Βουδιστικό ναό, το Jogyesa, το κέντρο του Κορεατικού Βουδισμού, που σήμερα εορτάζει κάτι. Δεν ξέρω τι ακριβώς εορτάζεται, αλλά έχει σχέση με χρυσάνθεμα. Ο κόσμος αγοράζει και αφιερώνει μια γλάστρα με χρυσάνθεμα, και οι άνθρωποι του ναού τοποθετούν τις γλάστρες με τα λουλούδια σε διατάξεις που σχηματίζουν όμορφα σχέδια μπροστά στο ναό. Ανάμεσα από στενά, καταλήγουμε στη λεωφόρο Sejong, απέναντι από το επιβλητικό Sejong Center for the Performing Arts, ένα πολιτιστικό κέντρο 53.000 τμ με θέατρο και χώρο συναυλιών, σε μια χώρα που τα τελευταία χρόνια έχει κτίσει την πιο δραστήρια και παραγωγική σκηνή για performing arts στην Ασία.
Απέναντι, ο δρόμος έχει μια τεράστια νησίδα με 2 γιγαντιαία αγάλματα (το ένα του ναυάρχου που σχεδίασε τα turtle boats, το στρατηγικό όπλο που έδωσε στους Κορεάτες μια σειρά από νίκες επί των Γιαπωνέζων, και σιντριβάνια, χώροι για πεζούς κλπ. Εκεί που η νησίδα τελειώνει, ο δρόμος φαρδαίνει, και εκεί βρίσκεται και το ξενοδοχείο μας (Koreana Hotel).
Επιτέλους, η ώρα είναι 14:30 περίπου και επιτέλους παίρνουμε το δωμάτιο. Η συνέχεια, κάπου στις 17:30 όπου και ξυπνήσαμε από το σύντομο, αλλά τόσο αναγκαίο ύπνο, μετά από πάνω από ένα 24ωρο ξάγρυπνοι…
Η άλλη διαφορά είναι λιγότερο εμφανής. Η Κορέα ιστορικά ακολουθούσε παραδοσιακές τοπικές θρησκείες, αλλά με έντονη την επίδραση της διδασκαλίας του Κομφουκιανισμού (χωρίς όμως να τον ενστερνιστεί ποτέ ως ονοματισμένη θρησκεία). Σήμερα, όμως, η Κορέα είναι ένα μείγμα θρησκειών. Με βάση τα στοιχεία της Wikipedia, 46,5% του πληθυσμού δηλώνουν άθεοι, και η δημοφιλέστερη θρησκεία, με 29,2% του πληθυσμού της Χώρας είναι… ο Χριστιανισμός! Οι ιεραπόστολοι τις προηγούμενες δεκαετίες έκαναν καλά τη δουλειά τους… Στη Σεούλ είναι ακόμα πιο έντονο αυτό, με τις σύγχρονες Χριστιανικές εκκλησίες με μεγάλους σταυρούς από Νέον να γεμίζουν το βραδινό ορίζοντα.
Ακόμα κι έτσι όμως, οι διδασκαλίες του Κομφουκιανισμού κυριαρχούν στη θρησκευτική ζωή της χώρας, περισσότερο ως παράδοση και σύστημα ηθικών αξιών, και λιγότερο ως θρησκεία (όπου θεωρείται μόλις από το 0,2% του πληθυσμού).
Στην παραδοσιακή Κορεάτικη αρχιτεκτονική συναντάμε ριζόχαρτα και κάθισμα στο πάτωμα, όπως και στην Ιαπωνία, με κύριο υλικό κατασκευής το ξύλο, αλλά το κύριο χαρακτηριστικό των Κορεατικών κτισμάτων είναι οι παχείς και μακροί πέτρινοι τοίχοι, σκεπασμένοι από μαύρο ξύλο σαν κεραμίδι, που διακόπτονται από μεγαλοπρεπείς πύλες. Τα χαρακτηριστικά αυτά θα τα συναντάμε συνέχεια σ' αυτό το ταξίδι, σε όλα τα αξιοθέατα που θα συναντήσουμε. Το πρώτο από αυτά, το Jongmyo shrine, θα το βρούμε ανοικτό, αλλά με την είσοδο για τους επισκέπτες να επιτρέπεται μόνο Σάββατο χωρίς guided tour (αλλιώς πρέπει να συμμετέχει κανείς υποχρεωτικά στα guided tours που οργανώνουν, σε συγκεκριμένες ώρες και με συγκεκριμένη διάρκεια). Σήμερα είναι Πέμπτη, οπότε τζίφος. Δε θα περιμένουμε. Πάμε παρακάτω και θα γυρίσουμε το Σάββατο.
Περπατάμε την οδό Donhwamunno, κάτω από συστοιχίες δέντρων και δίπλα σε μαγαζιά με παραδοσιακά ρούχα, αντίκες κλπ, για να φτάσουμε ως το Changdeokung, ένα από τα 4 ιστορικά παλάτια που βρίσκονται στο κέντρο της Σεούλ. Βγάζουμε εισιτήρια, το επισκεπτόμαστε, μαζί με το παρακείμενο Biwon (μυστικό κήπο) και το παλάτι Changgyeonggung (με ένα σμπάρο είδαμε 2 από τα 4 παλάτια & τους κήπους, αν και με ξεχωριστά εισιτήρια). Δεν θέλω εδώ να δώσω πληροφορίες για τα παλάτια, κάθε ταξιδιωτικός οδηγός για τη Σεούλ είναι γεμάτος από ιστορικές πληροφορίες, και ακόμα κι αν δεν έχετε προμηθευτεί κάτι, έχει αναλυτικά φυλλάδια στην είσοδο.
Οι γλώσσες που μιλιούνται στα μνημεία της χώρας, όσον αφορά τις επιγραφές, τα φυλλάδια και τα guided tours είναι πρώτα φυσικά τα Κορεάτικα, δεύτερα τα Ιαπωνικά, τρίτα τα Αγγλικά και τέταρτα – όπου δεν παραλείπονται – τα Κινέζικα. Το ένα - υποχρεωτικό - αγγλόφωνο tour που παρακολουθήσαμε πάντως δεν άξιζε, η ξενάγηση ήταν ανύπαρκτη, συνεχώς "τώρα ελεύθεροι και ραντεβού εκεί σε 10 λεπτά".
Από την άλλη, όλα τα παλάτια της πόλης είναι γεμάτα Κορεατάκια σε σχολικές εκδρομές, που για να εξασκήσουν τα Αγγλικά τους προσπαθούν και πιάνουν την κουβέντα σε ότι ξένους συναντούν. Έχει πλάκα να τριγυρνάς και να έρχονται οι μπόμπιρες να ρωτάνε κάτι προφανές όπως την ώρα ή να λένε απλώς Hello.
Μετά την έξοδο από τα παλάτια, είναι ώρα για να πάμε επιτέλους στο ξενοδοχείο. Περνάμε μπροστά από τα κεντρικά της Hundai, καθώς και πίσω από αυτά αναζητώντας ένα "χωριό" από παραδοσιακά σπίτια "Hanok". Είναι η ώρα του φαγητού, και ένα σωρό κόσμος με κουστούμια κινείται βιαστικά στο δρόμο. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει Κορεάτης που να πηγαίνει στη δουλειά με απλά ρούχα – κι εδώ τώρα, και το πρωί στο μετρό, όλος ο κόσμος είναι με κουστούμια. Και να ήταν μόνο αυτά, πάλι καλά. Ακόμα και το βράδυ που βγαίναμε έξω, τα κουστούμια πήγαιναν σύννεφο, ακόμα και στους 20χρονους.
Συνεχίζουμε την πορεία μας προς το ξενοδοχείο συναντώντας ένα Βουδιστικό ναό, το Jogyesa, το κέντρο του Κορεατικού Βουδισμού, που σήμερα εορτάζει κάτι. Δεν ξέρω τι ακριβώς εορτάζεται, αλλά έχει σχέση με χρυσάνθεμα. Ο κόσμος αγοράζει και αφιερώνει μια γλάστρα με χρυσάνθεμα, και οι άνθρωποι του ναού τοποθετούν τις γλάστρες με τα λουλούδια σε διατάξεις που σχηματίζουν όμορφα σχέδια μπροστά στο ναό. Ανάμεσα από στενά, καταλήγουμε στη λεωφόρο Sejong, απέναντι από το επιβλητικό Sejong Center for the Performing Arts, ένα πολιτιστικό κέντρο 53.000 τμ με θέατρο και χώρο συναυλιών, σε μια χώρα που τα τελευταία χρόνια έχει κτίσει την πιο δραστήρια και παραγωγική σκηνή για performing arts στην Ασία.
Απέναντι, ο δρόμος έχει μια τεράστια νησίδα με 2 γιγαντιαία αγάλματα (το ένα του ναυάρχου που σχεδίασε τα turtle boats, το στρατηγικό όπλο που έδωσε στους Κορεάτες μια σειρά από νίκες επί των Γιαπωνέζων, και σιντριβάνια, χώροι για πεζούς κλπ. Εκεί που η νησίδα τελειώνει, ο δρόμος φαρδαίνει, και εκεί βρίσκεται και το ξενοδοχείο μας (Koreana Hotel).
Επιτέλους, η ώρα είναι 14:30 περίπου και επιτέλους παίρνουμε το δωμάτιο. Η συνέχεια, κάπου στις 17:30 όπου και ξυπνήσαμε από το σύντομο, αλλά τόσο αναγκαίο ύπνο, μετά από πάνω από ένα 24ωρο ξάγρυπνοι…
Last edited:
