ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.328
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
Αφιερωμένο στην dimkyrκαι τις ισορροπίες του σύμπαντος.
Κουρασμένοι από την γεμάτη μέρα μας, φορτωμένοι με τον ενοχλητικό πονοκέφαλο μας, μερικοί από μας εκνευρισμένοι από την πολυκοσμία της Ποτάλα και την κατάρριψη των μύθων που είχαμε κτίσει, μπαίνουμε στο γυάλινο κουβούκλιο του ασανσέρ. Αριθμός ατόμων 4, κλείνει η πόρτα, όλα καλά, πατάμε το κουμπί του ορόφου μας τίποτα, ξαναπατάμε το κουμπί καμία ανταπόκριση, κάνουμε να ανοίξουμε την πόρτα, πλήρης αδιαφορία, ώπα!!!
Ο Σταύρος κοιτάξει ανήσυχος την Ισαβέλλα ως στοργικός πατέρας, «μην ανησυχείς δεν είναι τίποτα θα βγούμε», η Ισαβέλλα ήρεμη και ελαφρώς έκπληκτη από την δήλωση του πατέρα «μα … δεν ανησυχώ».
Εγώ πατάω το κουδούνι το ακούω που κτυπάει αλλά κανείς δεν έρχεται. Το ξανακτυπάω τίποτα, «μην ανησυχείς» λέει ξανά ο πατέρα στην κόρη, «δεν ανησυχώ».
Ο Σταύρος κάνει απεγνωσμένα νοήματα από το γυάλινο τοίχο στους τουρίστες που έχουν αράξει στο προαύλιο αλλά κανείς δεν τον βλέπει, «μην ανησυχείς», «δεν ανησυχώ».
Η λύση έρχεται από την τέταρτη της παρέας την Ίριδα, αφού χάζεψε για λίγο την δική μου αδράνεια, τον Σταύρο στον ρόλο του πατέρα –« μην ανησυχείς», και την Ισαβέλλα που γλένταγε το γελοίο της καταστάσεως μας, σηκώνει το ακουστικό που τόση ώρα όλοι αγνοούσαμε και καλεί την ρεσεψιόν.
Μια ευγενική φωνή απαντά αμέσως
Ευγενική φωνή – Παρακαλώ
Πρακτική Ίριδα – Γειά σας, έχουμε κλειστεί στο ασανσέρ
Ευγενική φωνή – Αριθμός δωματίου παρακαλώ;
Σαστισμένη Ίριδα – Έχουμε εγκλωβιστεί στο ασανσέρ, στο ισόγειο, τι το θέλετε το νούμερο δωματίου;
Ευγενική φωνή – Ένα λεπτό παρακαλώ.
Τουτ τουτ τουτ.
Η υπομονετική Ίριδα ξανατηλεφωνεί.
Ευγενική φωνή – Παρακαλώ
Επιτακτική Ίριδα – Έχουμε κλειστεί στο ασανσέρ και θέλουμε να μας ανοίξετε ΤΩΡΑ
Ευγενική φωνή – Αριθμός δωματίου παρακαλώ;
Αγενής Ίριδα – Βρε να χε.. τα δωμάτια σας και τους αριθμούς 134 μπορούμε να βγούμε τώρα;
Ευγενική φωνή – Ένα λεπτό παρακαλώ.
Τουτ τουτ τουτ.
Δειλή Ιωάννα – Δεν μένουμε στου 134 στο 143 μένουμε,
Το δολοφονικό βλέμμα των υπόλοιπων την προειδοποιεί να σιωπήσει.
Αμέσως μετά ένας καλός κυριούλης μας ανοίγει την πόρτα. Σπεύδουμε να τον ευχαριστήσουμε, ο Σταύρος τον φιλάει σταυρωτά που έσωσε την κόρη του, η κόρη του πάλι σκασμένη στα γέλια του πετάει ένα άσχετο «tashitele», η Ίριδα αναθεωρεί την εκτίμηση που μας έτρεφε, και εγώ κοιτάζω προβληματισμένη. Αν δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε σε μια απλή αναποδιά που ξεκινάμε για τις ερημιές και τις άγριες φύσεις;
Τέλος αφιέρωσης και πολύ σου είναι.
Κουρασμένοι από την γεμάτη μέρα μας, φορτωμένοι με τον ενοχλητικό πονοκέφαλο μας, μερικοί από μας εκνευρισμένοι από την πολυκοσμία της Ποτάλα και την κατάρριψη των μύθων που είχαμε κτίσει, μπαίνουμε στο γυάλινο κουβούκλιο του ασανσέρ. Αριθμός ατόμων 4, κλείνει η πόρτα, όλα καλά, πατάμε το κουμπί του ορόφου μας τίποτα, ξαναπατάμε το κουμπί καμία ανταπόκριση, κάνουμε να ανοίξουμε την πόρτα, πλήρης αδιαφορία, ώπα!!!
Ο Σταύρος κοιτάξει ανήσυχος την Ισαβέλλα ως στοργικός πατέρας, «μην ανησυχείς δεν είναι τίποτα θα βγούμε», η Ισαβέλλα ήρεμη και ελαφρώς έκπληκτη από την δήλωση του πατέρα «μα … δεν ανησυχώ».
Εγώ πατάω το κουδούνι το ακούω που κτυπάει αλλά κανείς δεν έρχεται. Το ξανακτυπάω τίποτα, «μην ανησυχείς» λέει ξανά ο πατέρα στην κόρη, «δεν ανησυχώ».
Ο Σταύρος κάνει απεγνωσμένα νοήματα από το γυάλινο τοίχο στους τουρίστες που έχουν αράξει στο προαύλιο αλλά κανείς δεν τον βλέπει, «μην ανησυχείς», «δεν ανησυχώ».
Η λύση έρχεται από την τέταρτη της παρέας την Ίριδα, αφού χάζεψε για λίγο την δική μου αδράνεια, τον Σταύρο στον ρόλο του πατέρα –« μην ανησυχείς», και την Ισαβέλλα που γλένταγε το γελοίο της καταστάσεως μας, σηκώνει το ακουστικό που τόση ώρα όλοι αγνοούσαμε και καλεί την ρεσεψιόν.
Μια ευγενική φωνή απαντά αμέσως
Ευγενική φωνή – Παρακαλώ
Πρακτική Ίριδα – Γειά σας, έχουμε κλειστεί στο ασανσέρ
Ευγενική φωνή – Αριθμός δωματίου παρακαλώ;
Σαστισμένη Ίριδα – Έχουμε εγκλωβιστεί στο ασανσέρ, στο ισόγειο, τι το θέλετε το νούμερο δωματίου;
Ευγενική φωνή – Ένα λεπτό παρακαλώ.
Τουτ τουτ τουτ.
Η υπομονετική Ίριδα ξανατηλεφωνεί.
Ευγενική φωνή – Παρακαλώ
Επιτακτική Ίριδα – Έχουμε κλειστεί στο ασανσέρ και θέλουμε να μας ανοίξετε ΤΩΡΑ
Ευγενική φωνή – Αριθμός δωματίου παρακαλώ;
Αγενής Ίριδα – Βρε να χε.. τα δωμάτια σας και τους αριθμούς 134 μπορούμε να βγούμε τώρα;
Ευγενική φωνή – Ένα λεπτό παρακαλώ.
Τουτ τουτ τουτ.
Δειλή Ιωάννα – Δεν μένουμε στου 134 στο 143 μένουμε,
Το δολοφονικό βλέμμα των υπόλοιπων την προειδοποιεί να σιωπήσει.
Αμέσως μετά ένας καλός κυριούλης μας ανοίγει την πόρτα. Σπεύδουμε να τον ευχαριστήσουμε, ο Σταύρος τον φιλάει σταυρωτά που έσωσε την κόρη του, η κόρη του πάλι σκασμένη στα γέλια του πετάει ένα άσχετο «tashitele», η Ίριδα αναθεωρεί την εκτίμηση που μας έτρεφε, και εγώ κοιτάζω προβληματισμένη. Αν δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε σε μια απλή αναποδιά που ξεκινάμε για τις ερημιές και τις άγριες φύσεις;
Τέλος αφιέρωσης και πολύ σου είναι.
Attachments
Last edited by a moderator:
Ότι πρέπει είμαι για το υψόμετρο, ε ? 
Δεν μπορώ παρά ν ακολουθήσω στην αναρρίχηση
