ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.328
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
Το χρώμα της νύχτα είχε αρχίζει να ξεθωριάζει έξω, το ενοχλητικό γουργούρισμα της αγαπημένης σας γάτας είχε μειωθεί αισθητά και η Βικτώρια βρισκόταν στα ίχνη του δολοφόνου της Ντίντρι για τις τελευταίες 20 σελίδες.
Τι ώρα να είναι;
Άπλωσα το χέρι μου να πιάσω το τηλέφωνο μου, που είναι το τηλέφωνο; Εδώ δεν το είχα αφήσει μαζί με τον φάρο και το βιβλίο μου; Ωχ, το βράδυ όταν εφόρμησε μέσα η γάτα από το παράθυρο κάτι είδα να πέφτει πίσω από το κρεβάτι, έχει γούστο…
Σκύβω αργά προσπαθώντας να μην έρθω σε καμιά επαφή με το πάτωμα. Το σκούρο σχήμα του τηλεφώνου μου ξεχωρίζει ανάμεσα σε ιστούς αράχνης, σκόνες και απροσδιορίστου σχήματος σκουπίδια που ίσως στα νιάτα τους να συγκαταλέγονταν στην πανίδα της γύρω περιοχής. Ωραία!!!! Το χέρι μου δεν φτάνει για να το πιάσει, πρέπει να συρθώ κάτω από το κρεβάτι, το θέλω πράγματι αυτό το τηλέφωνο; Μήπως να το άφηνα εκεί που βρισκόταν;
Πάνω στην ώρα που σκεφτόμουν πώς να προσελκύσω το αντικείμενο του πόθου μου, ξύπνησε και ο Σταύρος. «Τι συμβαίνει;» με το που του εξήγησα ο καλός μου φίλος πετάχτηκε πάνω και άρχισε να ψάχνει πυρετωδώς τα πράγματα του. Ο καλός μου ψάχνει τρόπο να με βοηθήσει. Βάζω το πάπλωμα κάτω και γονατίζω πάνω του σκύβω κάτω από το κρεβάτι και προσπαθώ να πλησιάσω το τηλέφωνο. Είναι πολύ αποπνικτικά και δεν αντέχω, σέρνομαι πάλι έξω και πιάνω το Σταύρο με την μηχανή στο χέρι. Δεν ήθελε να βοηθήσει ο άτιμος να με φωτογραφήσει ήθελε και πράγματι αυτή την στιγμή βρίσκεται στην κατοχή του μια ωραιότατη φωτογραφία με τα οπίσθια μου τουρλωμένα να γεμίζουν όλο το κάδρο.
Είναι η πρώτη από τις δύο φωτογραφίες που έχει για να με εκβιάζει από αυτό το
ταξίδι.
Να τον προσέχετε είναι πάντα σε εγρήγορση, όλοι τρέχουμε να φωτογραφήσουμε καταρράκτες βουνά δάση ζώα και πουλιά και αυτός τρέχει από πίσω μας για να μας προλάβει την ώρα που πέφτουμε στο ποτάμι, παραπατάμε στο βουνό, σκουντουφλάμε στο δάσος, ή κυνηγιόμαστε με τον αφηνιασμένο ταύρο της περιοχής.
Τελικά το τηλέφωνο μου περισώθηκε με την ηρωική παρέμβαση της Ίριδας και μετά από μια μέρα στο κλίβανο για απολύμανση ήταν και πάλι έτοιμο για χρήση.
Ξύπνησαν όλοι λοιπόν και φύγαμε. Αυτό είναι το καλό όταν μένεις σε τέτοια μέρη. Δεν χρειάζεται να ντυθείς γιατί έχεις κοιμηθεί ντυμένος, δεν παίρνεις πρωινό γιατί δεν υπάρχει τίποτε να φας, δεν περιμένεις να αδειάσει η τουαλέτα γιατί δεν πρόκειται να την χρησιμοποιήσεις έτσι και αλλιώς.
Η διαδρομή από το guesthouseέως το μοναστήρι Gandenπεριείχε συμπυκνωμένα όλους τους λόγους που ονειρευόμουν αυτό το ταξίδι.
Κακοτράχαλοι – ανύπαρκτοι χωματόδρομοι σε έβγαζαν κυριολεκτικά από τα ρούχα σου, δεν κάνω πλάκα, τουλάχιστον πέντε φορές εκείνη την ημέρα επαναφέραμε στην θέση τους εσώρουχα, παντελόνια και μπλούζες. Ομάδες νομάδων άρμεγαν τα γιακ, μαγείρευαν έξω από τις καταπληκτικές μαύρες σκηνές τους, (αχ πόσο θα ήθελα να έμενα σε μια τέτοια σκηνή!!! ) και μοίραζαν αμήχανα χαμόγελα στις φωτογραφικές μας. Και όλα αυτά περιτριγυρίζονταν από τι;;; μπράβο το βρήκατε από βουνά πολλά βουνά. Στο τέλος της διαδρομή μας περίμενε το τεράστιο πανέμορφο μοναστήρι Ganden.
Ηχητικά η υπέροχη διαδρομή μας επενδύθηκε με την ίδια μουσική που ακούγαμε συνεχώς τις τελευταίες μέρες και με τις χαρούμενες προβλέψεις του Σταύρου, για επικείμενες καταστροφές. Όταν όμως τον προσφώνησα απαισιόδοξο είχε έτοιμη την αποστομωτική του απάντηση. «Δεν είμαι απαισιόδοξος είμαι ένας πολύ καλά πληροφορημένος αισιόδοξος».
Βάζω μερικές φωτογραφίες και συνεχίζω.
η διαδρομή με τους νομάδες
Τα γνωστά μας βουνά
Τι ώρα να είναι;
Άπλωσα το χέρι μου να πιάσω το τηλέφωνο μου, που είναι το τηλέφωνο; Εδώ δεν το είχα αφήσει μαζί με τον φάρο και το βιβλίο μου; Ωχ, το βράδυ όταν εφόρμησε μέσα η γάτα από το παράθυρο κάτι είδα να πέφτει πίσω από το κρεβάτι, έχει γούστο…
Σκύβω αργά προσπαθώντας να μην έρθω σε καμιά επαφή με το πάτωμα. Το σκούρο σχήμα του τηλεφώνου μου ξεχωρίζει ανάμεσα σε ιστούς αράχνης, σκόνες και απροσδιορίστου σχήματος σκουπίδια που ίσως στα νιάτα τους να συγκαταλέγονταν στην πανίδα της γύρω περιοχής. Ωραία!!!! Το χέρι μου δεν φτάνει για να το πιάσει, πρέπει να συρθώ κάτω από το κρεβάτι, το θέλω πράγματι αυτό το τηλέφωνο; Μήπως να το άφηνα εκεί που βρισκόταν;
Πάνω στην ώρα που σκεφτόμουν πώς να προσελκύσω το αντικείμενο του πόθου μου, ξύπνησε και ο Σταύρος. «Τι συμβαίνει;» με το που του εξήγησα ο καλός μου φίλος πετάχτηκε πάνω και άρχισε να ψάχνει πυρετωδώς τα πράγματα του. Ο καλός μου ψάχνει τρόπο να με βοηθήσει. Βάζω το πάπλωμα κάτω και γονατίζω πάνω του σκύβω κάτω από το κρεβάτι και προσπαθώ να πλησιάσω το τηλέφωνο. Είναι πολύ αποπνικτικά και δεν αντέχω, σέρνομαι πάλι έξω και πιάνω το Σταύρο με την μηχανή στο χέρι. Δεν ήθελε να βοηθήσει ο άτιμος να με φωτογραφήσει ήθελε και πράγματι αυτή την στιγμή βρίσκεται στην κατοχή του μια ωραιότατη φωτογραφία με τα οπίσθια μου τουρλωμένα να γεμίζουν όλο το κάδρο.
Είναι η πρώτη από τις δύο φωτογραφίες που έχει για να με εκβιάζει από αυτό το
ταξίδι.
Να τον προσέχετε είναι πάντα σε εγρήγορση, όλοι τρέχουμε να φωτογραφήσουμε καταρράκτες βουνά δάση ζώα και πουλιά και αυτός τρέχει από πίσω μας για να μας προλάβει την ώρα που πέφτουμε στο ποτάμι, παραπατάμε στο βουνό, σκουντουφλάμε στο δάσος, ή κυνηγιόμαστε με τον αφηνιασμένο ταύρο της περιοχής.
Τελικά το τηλέφωνο μου περισώθηκε με την ηρωική παρέμβαση της Ίριδας και μετά από μια μέρα στο κλίβανο για απολύμανση ήταν και πάλι έτοιμο για χρήση.
Ξύπνησαν όλοι λοιπόν και φύγαμε. Αυτό είναι το καλό όταν μένεις σε τέτοια μέρη. Δεν χρειάζεται να ντυθείς γιατί έχεις κοιμηθεί ντυμένος, δεν παίρνεις πρωινό γιατί δεν υπάρχει τίποτε να φας, δεν περιμένεις να αδειάσει η τουαλέτα γιατί δεν πρόκειται να την χρησιμοποιήσεις έτσι και αλλιώς.
Η διαδρομή από το guesthouseέως το μοναστήρι Gandenπεριείχε συμπυκνωμένα όλους τους λόγους που ονειρευόμουν αυτό το ταξίδι.
Κακοτράχαλοι – ανύπαρκτοι χωματόδρομοι σε έβγαζαν κυριολεκτικά από τα ρούχα σου, δεν κάνω πλάκα, τουλάχιστον πέντε φορές εκείνη την ημέρα επαναφέραμε στην θέση τους εσώρουχα, παντελόνια και μπλούζες. Ομάδες νομάδων άρμεγαν τα γιακ, μαγείρευαν έξω από τις καταπληκτικές μαύρες σκηνές τους, (αχ πόσο θα ήθελα να έμενα σε μια τέτοια σκηνή!!! ) και μοίραζαν αμήχανα χαμόγελα στις φωτογραφικές μας. Και όλα αυτά περιτριγυρίζονταν από τι;;; μπράβο το βρήκατε από βουνά πολλά βουνά. Στο τέλος της διαδρομή μας περίμενε το τεράστιο πανέμορφο μοναστήρι Ganden.
Ηχητικά η υπέροχη διαδρομή μας επενδύθηκε με την ίδια μουσική που ακούγαμε συνεχώς τις τελευταίες μέρες και με τις χαρούμενες προβλέψεις του Σταύρου, για επικείμενες καταστροφές. Όταν όμως τον προσφώνησα απαισιόδοξο είχε έτοιμη την αποστομωτική του απάντηση. «Δεν είμαι απαισιόδοξος είμαι ένας πολύ καλά πληροφορημένος αισιόδοξος».
Βάζω μερικές φωτογραφίες και συνεχίζω.
η διαδρομή με τους νομάδες
Τα γνωστά μας βουνά
Attachments
Last edited by a moderator:
Ότι πρέπει είμαι για το υψόμετρο, ε ? 
Δεν μπορώ παρά ν ακολουθήσω στην αναρρίχηση
