ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.328
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
Εκείνη την ημέρα η διαδρομή ήταν τουριστική. Στην φαρδιά και περιποιημένη άσφαλτο, κυλούσαν τζιπ και βαν με τουρίστες. Το Θιβέτ που είχα γνωρίσει δεν είχε καμιά σχέση με αυτήν την περιοχή. Είναι η πιο γνωστή διαδρομή που κάνουν οι περισσότεροι όταν επισκέπτονται το Θιβέτ. Πετάνε ως την Λάσα (περνάνε την λαχτάρα της εξονυχιστικής έρευνας) και μετά κατεβαίνουν αυτόν τον δρόμο έως τα σύνορα με το Νεπάλ.
Το τζιπ μας ήταν καθαρό και απαστράπτον, ο καουμπόι που το οδηγούσε ήταν από τα καλύτερα δείγματα της φυλής του, και παρέπεμπε έντονα σε ταινία γουέστερν. Όταν τον έβλεπα να προχωράει νόμιζα ότι άκουγα τα σπιρούνια να κουδουνίζουν και κάπου στον ορίζοντα έψαχνα το άλογο του.
Ο Λιόσα μας.
Στο τζιπ η χλιδή ήταν αναπάντεχη, άνετες θέσεις και στο ταμπλό του αυτοκινήτου φιγουράριζε ένα σούπερ καινούργιο cd player με οθόνη για να απολαμβάνουμε τα ανάλογα video. Στα αυτοκίνητα χωριστήκαμε σε τριάδες, η Ισαβέλλα κοίταξε το νέο μας ηχοσύστημα ανήσυχα, δεν μας έφτανε η μουσική τώρα θα είχαμε και εικόνα; «που ξέρεις μπορεί να ακούει άλλη μουσική» την ενθάρρυνε ο πατέρας της. Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα ένα αισιόδοξο πράγμα από τα χείλη του, δεν υπήρξε δεύτερη. Στην αρχή μουσικά τα πράγματα ήταν ελπιδοφόρα, από τα ηχεία ξεχύθηκε η φωνή του Μάικλ Τζακσον και η οθόνη μας πρόσφερε την γνωστή λικνιστή κίνηση των γοφών του, ανασάναμε, δόξα το Βούδα, τέρμα τα Θιβετιανά γλυκανάλατα. Νομίζαμε!!! μετά από τρία λεπτά η μουσική άλλαξε και οι τοπικοί Ρουβάδες άρχισαν να πιλαλάνε σε βουνά και ραχούλες της χώρας τους τραγουδώντας τις μονότονες μπαλάντες τους ντυμένοι σαν έφηβοι του ’80. Δεν υπάρχει σωτηρία σε αυτήν την χώρα. Άρα δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνομαι, από τώρα και στο εξής ότι περιγράφω εννοείται πως θα διανθίζεται με τον γνωστό μουσικό εφιάλτη ενισχυμένο με εικόνα πλέον.
Η πρώτη μας στάση ήταν η λίμνη Yamdrok, σταματήσαμε για λίγο σε ένα view point για να την χαρούμε από ψηλά. Η περιοχή ήταν γεμάτη από μικροπωλητές που πουλούσαν χαϊμαλιά, μικρά αντικείμενα, ή δάνειζαν στολισμένα γιακ και κατσικάκια για μια φωτογραφία. Η θέα ήταν γλυκιά και ήρεμη, καμιά σχέση με την Namtso. Απαλοί όγκοι λόφων ορθώνονταν γύρω από την καταγάλανη μακρόστενη επιφάνεια της λίμνης, που άστραφτε αρυτίδωτη στον ήλιο.
Αφού την χαρήκαμε από ψηλά, πήραμε να κατηφορίζουμε ως τις όχθες της. Τα τζιπ μας άφησαν στην αμμουδιά και κάναμε ένα μικρό περίπατο δίπλα στα νερά της. Με τον ουρανό μπλε με άσπρα αφράτα σύννεφα και τα νερά της λίμνης γαλανά και ήσυχα, με έπιασε μια νοσταλγία για Ελλάδα. Το τοπίο θύμιζε λίγο νησιώτικες παραλίες την άνοιξη, τότε που είναι ακόμα όλες άδειες χωρίς ομπρέλες και ξαπλώστρες.
Αν αντικαταστήσετε το γιακ με γαϊδουράκι δεν μοιάζει με Ελλάδα; πείτε την αλήθεια.
Η δεύτερη στάση της ημέρας ήταν το μοναστήρι Sangding.
Μετά στρίψαμε και απομακρυνθήκαμε από τους υπόλοιπους τουρίστες, θα συναντούσαμε τον κεντρικό δρόμο αργότερα, για την ώρα κάναμε μια παράκαμψη για να δούμε ακόμα δύο μοναστήρια. Αχ πόσα μοναστήρια πια;
Το τζιπ μας ήταν καθαρό και απαστράπτον, ο καουμπόι που το οδηγούσε ήταν από τα καλύτερα δείγματα της φυλής του, και παρέπεμπε έντονα σε ταινία γουέστερν. Όταν τον έβλεπα να προχωράει νόμιζα ότι άκουγα τα σπιρούνια να κουδουνίζουν και κάπου στον ορίζοντα έψαχνα το άλογο του.
Ο Λιόσα μας.
Στο τζιπ η χλιδή ήταν αναπάντεχη, άνετες θέσεις και στο ταμπλό του αυτοκινήτου φιγουράριζε ένα σούπερ καινούργιο cd player με οθόνη για να απολαμβάνουμε τα ανάλογα video. Στα αυτοκίνητα χωριστήκαμε σε τριάδες, η Ισαβέλλα κοίταξε το νέο μας ηχοσύστημα ανήσυχα, δεν μας έφτανε η μουσική τώρα θα είχαμε και εικόνα; «που ξέρεις μπορεί να ακούει άλλη μουσική» την ενθάρρυνε ο πατέρας της. Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα ένα αισιόδοξο πράγμα από τα χείλη του, δεν υπήρξε δεύτερη. Στην αρχή μουσικά τα πράγματα ήταν ελπιδοφόρα, από τα ηχεία ξεχύθηκε η φωνή του Μάικλ Τζακσον και η οθόνη μας πρόσφερε την γνωστή λικνιστή κίνηση των γοφών του, ανασάναμε, δόξα το Βούδα, τέρμα τα Θιβετιανά γλυκανάλατα. Νομίζαμε!!! μετά από τρία λεπτά η μουσική άλλαξε και οι τοπικοί Ρουβάδες άρχισαν να πιλαλάνε σε βουνά και ραχούλες της χώρας τους τραγουδώντας τις μονότονες μπαλάντες τους ντυμένοι σαν έφηβοι του ’80. Δεν υπάρχει σωτηρία σε αυτήν την χώρα. Άρα δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνομαι, από τώρα και στο εξής ότι περιγράφω εννοείται πως θα διανθίζεται με τον γνωστό μουσικό εφιάλτη ενισχυμένο με εικόνα πλέον.
Η πρώτη μας στάση ήταν η λίμνη Yamdrok, σταματήσαμε για λίγο σε ένα view point για να την χαρούμε από ψηλά. Η περιοχή ήταν γεμάτη από μικροπωλητές που πουλούσαν χαϊμαλιά, μικρά αντικείμενα, ή δάνειζαν στολισμένα γιακ και κατσικάκια για μια φωτογραφία. Η θέα ήταν γλυκιά και ήρεμη, καμιά σχέση με την Namtso. Απαλοί όγκοι λόφων ορθώνονταν γύρω από την καταγάλανη μακρόστενη επιφάνεια της λίμνης, που άστραφτε αρυτίδωτη στον ήλιο.
Αφού την χαρήκαμε από ψηλά, πήραμε να κατηφορίζουμε ως τις όχθες της. Τα τζιπ μας άφησαν στην αμμουδιά και κάναμε ένα μικρό περίπατο δίπλα στα νερά της. Με τον ουρανό μπλε με άσπρα αφράτα σύννεφα και τα νερά της λίμνης γαλανά και ήσυχα, με έπιασε μια νοσταλγία για Ελλάδα. Το τοπίο θύμιζε λίγο νησιώτικες παραλίες την άνοιξη, τότε που είναι ακόμα όλες άδειες χωρίς ομπρέλες και ξαπλώστρες.
Αν αντικαταστήσετε το γιακ με γαϊδουράκι δεν μοιάζει με Ελλάδα; πείτε την αλήθεια.
Η δεύτερη στάση της ημέρας ήταν το μοναστήρι Sangding.
Μετά στρίψαμε και απομακρυνθήκαμε από τους υπόλοιπους τουρίστες, θα συναντούσαμε τον κεντρικό δρόμο αργότερα, για την ώρα κάναμε μια παράκαμψη για να δούμε ακόμα δύο μοναστήρια. Αχ πόσα μοναστήρια πια;
Attachments
Last edited by a moderator:
Ότι πρέπει είμαι για το υψόμετρο, ε ? 
Δεν μπορώ παρά ν ακολουθήσω στην αναρρίχηση
