ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.328
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
Στεκόμαστε στην έξοδο του τελωνίου, στα πόδια μας οι βαλίτσες μας κλεισμένες όπως όπως μετά από τον έλεγχο. Ο αλήτης δηλώνει την δυσαρέσκεια του γέρνοντας ατσούμπαλα στο πλάι. Είναι πολύ θυμωμένος και μουρμουράει συνεχώς συνθήματα για «δικτατορικά γρούνια».
Έχουμε ήδη χαιρετήσει τους οδηγούς και έχει έρθει η σειρά της Ντρόγκα. Είναι πολύ περίεργο, βρισκόμαστε στην άκρη του Θιβέτ, δύο βήματα πιο πέρα τελειώνει η χώρα. Για πρώτη φορά τα σύνορα έχουν τόσο ουσιαστική σημασία. Η Ντρόγκα δεν μπορεί να πατήσει αυτή την διαχωριστική γραμμή, οι συμπατριώτες της δεν μπορούν ελεύθερα να περπατήσουν πάνω στην γέφυρα. Από αυτό το σημείο το Θιβέτ μοιάζει σαν μια τεράστια φυλακή. Ο αποχωρισμός είναι πάντα δύσκολος. Αγκαλιάσαμε λοιπόν αυτό το πλάσμα με την τόσο χαρακτηριστική ομορφιά, το ευχαριστήσαμε για την φροντίδα και την προσοχή που μας έδωσε, και δεν το ξανάδαμε ποτέ πια.
Αριστερά και δεξιά της γέφυρας είναι τοποθετημένα δύο βάθρα, πάνω τους στέκονται δύο άψογοι στρατιώτες, ήταν οι πιο ακούνητοι ανέκφραστοι και ψυχροί φύλακες που έχω δει. Με τον αλητάμπουρα στην πλάτη περπατώ πάνω στην γέφυρα της φιλίας. Κάθε βήμα και μια ανάμνηση από την χώρα που μένει πίσω μου.
Πρώτο βήμα, η πλατεία με τους προσκυνητές, τα χρωματιστά παράθυρα, τα φιλικά χαμόγελα, τα περίεργα ρούχα.
Δεύτερο βήμα, η Ποτάλα, τα στενά με τα μαγαζάκια, οι μοναχές με το τσάι τους.
Άλλο ένα βήμα, η Nam Tso γεμίζει με το γαλάζιο χρώμα της τα μάτια μου, οι σημαίες προσευχής, οι νομάδες, τα βουνά.
Ένα βήμα ακόμα, το Reting monastery με την υπέροχη αίθουσα, η τελετές των νεκρών, το δάσος με τους κέδρους.
Στο επόμενο βήμα το Gaden monastery μεγάλο σαν πολιτεία, γεμάτο χρώματα, πορτοκαλί ράσα, ψαλμούς και κατάνυξη.
Μετά με περιμένει η γιορτή σοδιάς στο Samye με τους χωρικούς ντυμένους στα καλά τους, και τα κασελάκια στις πλάτες.
Ακολουθούν πεδιάδες με σοδειές...
..γυμνά τοπία, αμμώδεις εκτάσεις, φιλικοί μοναχοί που κερνούν τσα στις σκοτεινές κουζίνες τους. Και άλλους που μας υποδέχθηκαν με τα τεράστια πνευστά τους όργανα.
Το Έβερεστ, οι σκηνές, οι χιονισμένες κορφές.
Η δραματική αλλαγή του τοπίου από γυμνό και άγριο, σε οργιώδη βλάστηση, και τώρα η γέφυρα, η αναχώρηση το τέλος.
Με μάτια βουρκωμένα αφήνω το πολύβουο ζωηρό πλήθος του Νεπάλ να με ρουφήξει στην αγκαλιά του.
Έχουμε ήδη χαιρετήσει τους οδηγούς και έχει έρθει η σειρά της Ντρόγκα. Είναι πολύ περίεργο, βρισκόμαστε στην άκρη του Θιβέτ, δύο βήματα πιο πέρα τελειώνει η χώρα. Για πρώτη φορά τα σύνορα έχουν τόσο ουσιαστική σημασία. Η Ντρόγκα δεν μπορεί να πατήσει αυτή την διαχωριστική γραμμή, οι συμπατριώτες της δεν μπορούν ελεύθερα να περπατήσουν πάνω στην γέφυρα. Από αυτό το σημείο το Θιβέτ μοιάζει σαν μια τεράστια φυλακή. Ο αποχωρισμός είναι πάντα δύσκολος. Αγκαλιάσαμε λοιπόν αυτό το πλάσμα με την τόσο χαρακτηριστική ομορφιά, το ευχαριστήσαμε για την φροντίδα και την προσοχή που μας έδωσε, και δεν το ξανάδαμε ποτέ πια.
Αριστερά και δεξιά της γέφυρας είναι τοποθετημένα δύο βάθρα, πάνω τους στέκονται δύο άψογοι στρατιώτες, ήταν οι πιο ακούνητοι ανέκφραστοι και ψυχροί φύλακες που έχω δει. Με τον αλητάμπουρα στην πλάτη περπατώ πάνω στην γέφυρα της φιλίας. Κάθε βήμα και μια ανάμνηση από την χώρα που μένει πίσω μου.
Πρώτο βήμα, η πλατεία με τους προσκυνητές, τα χρωματιστά παράθυρα, τα φιλικά χαμόγελα, τα περίεργα ρούχα.
Δεύτερο βήμα, η Ποτάλα, τα στενά με τα μαγαζάκια, οι μοναχές με το τσάι τους.
Άλλο ένα βήμα, η Nam Tso γεμίζει με το γαλάζιο χρώμα της τα μάτια μου, οι σημαίες προσευχής, οι νομάδες, τα βουνά.
Ένα βήμα ακόμα, το Reting monastery με την υπέροχη αίθουσα, η τελετές των νεκρών, το δάσος με τους κέδρους.
Στο επόμενο βήμα το Gaden monastery μεγάλο σαν πολιτεία, γεμάτο χρώματα, πορτοκαλί ράσα, ψαλμούς και κατάνυξη.
Μετά με περιμένει η γιορτή σοδιάς στο Samye με τους χωρικούς ντυμένους στα καλά τους, και τα κασελάκια στις πλάτες.
Ακολουθούν πεδιάδες με σοδειές...
..γυμνά τοπία, αμμώδεις εκτάσεις, φιλικοί μοναχοί που κερνούν τσα στις σκοτεινές κουζίνες τους. Και άλλους που μας υποδέχθηκαν με τα τεράστια πνευστά τους όργανα.
Το Έβερεστ, οι σκηνές, οι χιονισμένες κορφές.
Η δραματική αλλαγή του τοπίου από γυμνό και άγριο, σε οργιώδη βλάστηση, και τώρα η γέφυρα, η αναχώρηση το τέλος.
Με μάτια βουρκωμένα αφήνω το πολύβουο ζωηρό πλήθος του Νεπάλ να με ρουφήξει στην αγκαλιά του.
Attachments
Last edited by a moderator:
Ότι πρέπει είμαι για το υψόμετρο, ε ? 
Δεν μπορώ παρά ν ακολουθήσω στην αναρρίχηση
