psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.322
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Viva Madrid
Ο σταθμός «Atocha» της Ισπανικής πρωτεύουσας συχνά αναφέρεται και ως χαοτικός, κι όχι αδίκως, μιας και μου πήρε κάποια λεπτά να προσανατολιστώ και να βγω στην έξοδο, φροντίζοντας επίσης να τσεκάρω και τη στάση των λεωφορείων που θα βόλευε στην επιστροφή:
Πέρασα στα γρήγορα απέναντι από το δρόμο της Infanta Isabel, χαζεύοντας το εντυπωσιακό ομολογουμένως κτήριο του υπουργείου γεωργίας, σε εικόνες εντελώς αντίθετες απ’ όσες μου είχε δώσει έως τώρα η εκδρομή, μιας και βρισκόμουν πλέον στην καρδιά της μεγαλούπολης:
Η πεζοδρόμηση της Del. Prado μ’ έκανε ν’ αναρωτηθώ αν είναι κάτι που συμβαίνει λόγω Κυριακής, σύντομα όμως διαπίστωσα ότι η αστυνομία είχε κλείσει το δρόμο εν’ όψει διαδήλωσης:
Συνέχισα τον ανηφορικό δρόμο της Atocha με κατεύθυνση το ξενοδοχείο μου μέχρι που κάποια στιγμή βρέθηκα απέναντι από ένα μνημείο που μου έκανε εντύπωση:
Εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι πρόκειται για το «monumento a los abogados de Atocha», μνημείο αφιερωμένο στα θύματα (δικηγόροι & συνδικαλιστές) μιας οργανωμένης δολοφονίας από νεοναζί.
Ήμουν πολύ κοντά στο hostal και δε δυσκολεύτηκα να το βρω μιας και βρισκόταν μπροστά στην πλατεία del Angel. Οι πολύ ευγενικοί υπάλληλοι με καλωσόρισαν και μου έδωσαν το δωμάτιο μου, λιτής βιομηχανικής αισθητικής, χωρίς (!) πόρτα στο μπάνιο και μ’ ένα κρεβάτι για κοντούς, όπως είναι της μόδας τελευταία(!!). Κατά τα άλλα πολύ όμορφο.
Άφησα το σακίδιο κι ετοιμάστηκα με συνοπτικές διαδικασίες προκειμένου να ξαναβγώ σε λίγα λεπτά και πάλι στη γύρα να γνωρίσω τη Μαδρίτη, κατηφορίζοντας τα πεζοδρομημένα στενάκια της:
Δυστυχώς η πλατεία «Puerta del Sol» τελούσε υπό ανακατασκευή (δεν ήταν η μόνη) κι έτσι αναγκάστηκα να σταθώ μερικές μόνο στιγμές για φωτογράφιση:
Τσάκισα μια πίτσα κάπου στα γρήγορα γιατί με είχε κόψει και συνέχισα στον γεμάτο κόσμο πεζόδρομο de la cruz και τα γύρω δρομάκια:
Στο σταθμό του μετρό «Sevilla» αποφάσισα να κινηθώ προς τα κάτω, ευρισκόμενος για πρώτη φορά στον διάσημο δρόμο «Gran Via» της Ισπανικής πρωτεύουσας. Το πιο γνωστό κτήριο σ’ εκείνο το σημείο -ίσως κι ολόκληρης της πόλης- είναι το metropolis, καλυμμένο ωστόσο κι αυτό εν’ όψει συντήρησης:
Η κατάληξη του δρόμου οδηγούσε απέναντι από το «Palacio de Comunicaciones», ένα συγκρότημα κτηρίων που πλέον λειτουργεί και ως δημαρχείο, στο οποίο μου πήρε λίγη ώρα να πετύχω μια καλή λήψη λόγω κυκλοφορίας και πολυκοσμίας:
Ανηφόρησα στα γρήγορα την Alcalá προκειμένου να τσεκάρω ακόμα ένα αξιοθέατο της λίστας, κάτι όμως δε μου πήγαινε καλά από μακριά. Η διαύγεια της «Puerta de Alcalá» ήταν κάτι παραπάνω από περίεργη και δε μου καθόταν με τίποτα στο μάτι, οπότε μαντέψτε, τι αντίκρυσα όταν έφτασα κοντά. Σωστά. Έργα συντήρησης κι εδώ, καλυμμένα με φωτογραφία:
Έβρισα λίγο και προχώρησα αμέσως δεξιά, όχι που θα κάτσω να σκάσω. Η μέρα ήταν ιδανική για επίσκεψη στον μεγαλύτερο πνεύμονα της πόλης της Μαδρίτης, το περίφημο Parque de El Retiro:
Ένας σύντομος δρόμος μ’ έβγαλε απέναντι από τη λίμνη «Estanque Grande» σ’ ακόμα μια πολύ γνωστή εικόνα της πόλης. Άπειρος κόσμος στο πάρκο, αρκετός κι αυτός που επέλεξε να κάνει τη βαρκάδα του:
Περιττό να σας πω ότι το μέρος μου άρεσε ιδιαίτερα, αποφασίζοντας ν’ αφιερώσω λίγο χρόνο και να περπατήσω σ’ ένα μεγάλο κομμάτι του:
Αυτό που δε περίμενα να δω στην εκδρομή και μπορεί να σας κάνει να καταλάβετε απόλυτα τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν αρχές Φλεβάρη, είναι ο κόσμος που χαλάρωνε στα γρασίδια του πάρκου, μπροστά στο μουσείο «Palacio de Cristal» και τη μικρότερη λιμνούλα του, με τον λαμπερό ήλιο να δίνει φυσικά την αφορμή:
Ολοκλήρωσα τη βόλτα μου βαδίζοντας πολύ ευχαριστημένος προς την έξοδο για την ανάλογη συνέχεια…
Ο σταθμός «Atocha» της Ισπανικής πρωτεύουσας συχνά αναφέρεται και ως χαοτικός, κι όχι αδίκως, μιας και μου πήρε κάποια λεπτά να προσανατολιστώ και να βγω στην έξοδο, φροντίζοντας επίσης να τσεκάρω και τη στάση των λεωφορείων που θα βόλευε στην επιστροφή:
Πέρασα στα γρήγορα απέναντι από το δρόμο της Infanta Isabel, χαζεύοντας το εντυπωσιακό ομολογουμένως κτήριο του υπουργείου γεωργίας, σε εικόνες εντελώς αντίθετες απ’ όσες μου είχε δώσει έως τώρα η εκδρομή, μιας και βρισκόμουν πλέον στην καρδιά της μεγαλούπολης:
Η πεζοδρόμηση της Del. Prado μ’ έκανε ν’ αναρωτηθώ αν είναι κάτι που συμβαίνει λόγω Κυριακής, σύντομα όμως διαπίστωσα ότι η αστυνομία είχε κλείσει το δρόμο εν’ όψει διαδήλωσης:
Συνέχισα τον ανηφορικό δρόμο της Atocha με κατεύθυνση το ξενοδοχείο μου μέχρι που κάποια στιγμή βρέθηκα απέναντι από ένα μνημείο που μου έκανε εντύπωση:
Εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι πρόκειται για το «monumento a los abogados de Atocha», μνημείο αφιερωμένο στα θύματα (δικηγόροι & συνδικαλιστές) μιας οργανωμένης δολοφονίας από νεοναζί.
Ήμουν πολύ κοντά στο hostal και δε δυσκολεύτηκα να το βρω μιας και βρισκόταν μπροστά στην πλατεία del Angel. Οι πολύ ευγενικοί υπάλληλοι με καλωσόρισαν και μου έδωσαν το δωμάτιο μου, λιτής βιομηχανικής αισθητικής, χωρίς (!) πόρτα στο μπάνιο και μ’ ένα κρεβάτι για κοντούς, όπως είναι της μόδας τελευταία(!!). Κατά τα άλλα πολύ όμορφο.
Άφησα το σακίδιο κι ετοιμάστηκα με συνοπτικές διαδικασίες προκειμένου να ξαναβγώ σε λίγα λεπτά και πάλι στη γύρα να γνωρίσω τη Μαδρίτη, κατηφορίζοντας τα πεζοδρομημένα στενάκια της:
Δυστυχώς η πλατεία «Puerta del Sol» τελούσε υπό ανακατασκευή (δεν ήταν η μόνη) κι έτσι αναγκάστηκα να σταθώ μερικές μόνο στιγμές για φωτογράφιση:
Τσάκισα μια πίτσα κάπου στα γρήγορα γιατί με είχε κόψει και συνέχισα στον γεμάτο κόσμο πεζόδρομο de la cruz και τα γύρω δρομάκια:
Στο σταθμό του μετρό «Sevilla» αποφάσισα να κινηθώ προς τα κάτω, ευρισκόμενος για πρώτη φορά στον διάσημο δρόμο «Gran Via» της Ισπανικής πρωτεύουσας. Το πιο γνωστό κτήριο σ’ εκείνο το σημείο -ίσως κι ολόκληρης της πόλης- είναι το metropolis, καλυμμένο ωστόσο κι αυτό εν’ όψει συντήρησης:
Η κατάληξη του δρόμου οδηγούσε απέναντι από το «Palacio de Comunicaciones», ένα συγκρότημα κτηρίων που πλέον λειτουργεί και ως δημαρχείο, στο οποίο μου πήρε λίγη ώρα να πετύχω μια καλή λήψη λόγω κυκλοφορίας και πολυκοσμίας:
Ανηφόρησα στα γρήγορα την Alcalá προκειμένου να τσεκάρω ακόμα ένα αξιοθέατο της λίστας, κάτι όμως δε μου πήγαινε καλά από μακριά. Η διαύγεια της «Puerta de Alcalá» ήταν κάτι παραπάνω από περίεργη και δε μου καθόταν με τίποτα στο μάτι, οπότε μαντέψτε, τι αντίκρυσα όταν έφτασα κοντά. Σωστά. Έργα συντήρησης κι εδώ, καλυμμένα με φωτογραφία:
Έβρισα λίγο και προχώρησα αμέσως δεξιά, όχι που θα κάτσω να σκάσω. Η μέρα ήταν ιδανική για επίσκεψη στον μεγαλύτερο πνεύμονα της πόλης της Μαδρίτης, το περίφημο Parque de El Retiro:
Ένας σύντομος δρόμος μ’ έβγαλε απέναντι από τη λίμνη «Estanque Grande» σ’ ακόμα μια πολύ γνωστή εικόνα της πόλης. Άπειρος κόσμος στο πάρκο, αρκετός κι αυτός που επέλεξε να κάνει τη βαρκάδα του:
Περιττό να σας πω ότι το μέρος μου άρεσε ιδιαίτερα, αποφασίζοντας ν’ αφιερώσω λίγο χρόνο και να περπατήσω σ’ ένα μεγάλο κομμάτι του:
Αυτό που δε περίμενα να δω στην εκδρομή και μπορεί να σας κάνει να καταλάβετε απόλυτα τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν αρχές Φλεβάρη, είναι ο κόσμος που χαλάρωνε στα γρασίδια του πάρκου, μπροστά στο μουσείο «Palacio de Cristal» και τη μικρότερη λιμνούλα του, με τον λαμπερό ήλιο να δίνει φυσικά την αφορμή:
Ολοκλήρωσα τη βόλτα μου βαδίζοντας πολύ ευχαριστημένος προς την έξοδο για την ανάλογη συνέχεια…