psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.095
- Likes
- 56.063
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Απ’ τα μουσεία ως τα μπαρ
Ο ήλιος είχε ξεκινήσει την κάθοδο του με αποτέλεσμα να μη βιάζομαι ιδιαίτερα για κάτι ακόμη, έχοντας διαθέσιμο χρόνο. Βάδισα περνώντας την πλατεία Murillo με το ομώνυμο μνημείο κινούμενος βόρεια, παράλληλα με το ξακουστό μουσείο Prado:
Είχα διαβάσει ήδη στο φόρουμ ότι η ουρά κινείται γρήγορα, έτσι με το πολύ ώριμο σκεπτικό του «αφού είσαι δω γιατί δε μπαίνεις» πήγα στήθηκα κι εγώ σ’ αυτήν:
Όντως ο χρόνος αναμονής δεν ήταν ιδιαίτερα πολύς, παρόλο που η ουρά είχε φτάσει περιμετρικά του μουσείου. Μου έκανε εντύπωση το πλήθος αρκετά νέων ανθρώπων που καθόταν μαζί μου στην αναμονή, διερωτώμενος αν κάτι τέτοιο θα συνέβαινε στη χώρα μας.
Πλησιάζοντας προς την είσοδο μπορούσε κανείς να διακρίνει και το μνημείο του Goya, όπως και τον όμορφο ναό «San Jerónimo el Real». Μπήκα για λίγο μόνο μέσα προκειμένου να πάρω το δωρεάν εισιτήριο και συνέχισα περιμετρικά προς την κεντρική είσοδο όπου θα γινόταν και ο αεροδρομιακού τύπου έλεγχος:
Το Εθνικό μουσείο του Πράδο είναι όπως θα ξέρετε αφιερωμένο στην τέχνη, αποτελώντας τον μεγαλύτερο πολιτιστικό φορέα της Ισπανίας:
Προχώρησα βλέποντας έργα σπουδαίων ζωγράφων, φωτογραφίζοντας κάποια από τα οποία μου έκαναν εντύπωση, μέχρι να έρθει και να μου γίνει παρατήρηση ότι απαγορεύεται, τη στιγμή που δεν υπήρχε πουθενά ειδική σήμανση! Ας είναι:
Δε μπορώ να πω ότι έκατσα και πάρα πολύ, εξάλλου χωρίς να νιώθω από τέχνη ήθελα απλά να πάρω μια γεύση, με τη ζέστη και την πολυκοσμία να μη βοηθάει ιδιαίτερα την παραμονή που θα μπορούσε να ναι μεγάλη. Συνέχισα προς την Plaza de la Lealtad βλέποντας και τον οβελίσκο – μνημείο των πεσόντων los Caídos por España:
Είχα περπατήσει, κουραστεί και ζεσταθεί ήδη αρκετά, οπότε χρειαζόμουν επειγόντως μία στάση. Τη καλύτερο λοιπόν από μια Ιρλανδική και μερικές μπυρίτσες, πιστό στήριγμα σε κάθε εκδρομή μου. Είχα σταμπάρει από πριν την James Joyce οπότε δε χρειάστηκε και πολύ για να αποφασίσω, βρίσκοντας το σκαμπό που με περίμενε, χαζεύοντας και λίγο μπαλίτσα εκτός των άλλων:
Είχε σκοτεινιάσει για τα καλά όταν ξαναβγήκα έξω, επιδιδόμενος σε νυχτερινή φωτογράφιση μιας και οι ευκαιρίες στη Μαδρίτη φαινόντουσαν αρκετές. Ορίστε το «Palacio de Comunicaciones» μαζί με το σιντριβάνι «Fuente de Cibeles», στη νυχτερινή τους εκδοχή.
Ήταν μια καλή ευκαιρία να γυρίσω από τη Gran Via για μερικές νυχτερινές λήψεις ανάμεσα σε κίνηση και πολυκοσμία:
Έκανα αριστερά φτάνοντας και πάλι στην Sol:
Ώσπου ένα μαγαζάκι με jamon μου έκλεισε το μάτι, αποφασίζοντας να μπω να χτυπήσω κι εγώ ένα. Πολύ το είχα αργήσει εδώ που τα λέμε:
Θα το συνδύαζα όμως με βόλτα και για λίγο ακόμα νυχτερινή φωτογράφιση μιας και είχα την ευκαιρία, έτσι περπάτησα λίγο ακόμα βγαίνοντας στην πλατεία:
Η Plaza Mayor αποτελεί ίσως την κεντρικότερη της Ισπανικής πρωτεύουσας, ορθογώνιου σχήματος και περιστοιχισμένη από κτήρια, με αρκετούς από τους γύρω δρόμους να καταλήγουν σ’ αυτήν. Έκανα το διαλειμματάκι μου τρώγοντας και συνέχισα παίρνοντας το δρόμο για το hostal:
Είδα και το πολύ ωραίο άγαλμα αφιερωμένο στον οδοκαθαριστή της Μαδρίτης, ευρισκόμενο ακριβώς απέναντι από το Teatro Calderón:
Ήταν ήδη αργά και δε μ’ έπαιρνε για ξεκούραση, οπότε ξαναβγήκα γύρω στις 10 στους πεζόδρομους της πόλης γύρω απ’ το σημείο διαμονής, όπου είχα διαβάσει ότι υπάρχει και έντονη νυχτερινή ζωή:
Δεν είχα βέβαια μεγάλες απαιτήσεις, έτσι ξεκίνησα με μερικές μπυρίτσες στο beer bar «El Parnasillo», με την ιδιαίτερη διακόσμηση:
Οι επιλογές ήταν πολλές όταν άλλαξα περιοχή για λίγα μόνο μέτρα, με την μπάρα του Dubliners να ακολουθεί. Εκείνη η γειτονιά ήταν αρκετά πιο πολύβουη, εγώ όμως γύρω στις 2 είχα φτάσει ήδη στα όρια μου με την κούραση που ΄χε συσσωρευτεί να ναι τεράστια, έτσι τσίμπησα κάτι πρόχειρο και διένυσα τα λίγα μέτρα της επιστροφής.
Κι αύριο μέρα ήταν…
Ο ήλιος είχε ξεκινήσει την κάθοδο του με αποτέλεσμα να μη βιάζομαι ιδιαίτερα για κάτι ακόμη, έχοντας διαθέσιμο χρόνο. Βάδισα περνώντας την πλατεία Murillo με το ομώνυμο μνημείο κινούμενος βόρεια, παράλληλα με το ξακουστό μουσείο Prado:
Είχα διαβάσει ήδη στο φόρουμ ότι η ουρά κινείται γρήγορα, έτσι με το πολύ ώριμο σκεπτικό του «αφού είσαι δω γιατί δε μπαίνεις» πήγα στήθηκα κι εγώ σ’ αυτήν:
Όντως ο χρόνος αναμονής δεν ήταν ιδιαίτερα πολύς, παρόλο που η ουρά είχε φτάσει περιμετρικά του μουσείου. Μου έκανε εντύπωση το πλήθος αρκετά νέων ανθρώπων που καθόταν μαζί μου στην αναμονή, διερωτώμενος αν κάτι τέτοιο θα συνέβαινε στη χώρα μας.
Πλησιάζοντας προς την είσοδο μπορούσε κανείς να διακρίνει και το μνημείο του Goya, όπως και τον όμορφο ναό «San Jerónimo el Real». Μπήκα για λίγο μόνο μέσα προκειμένου να πάρω το δωρεάν εισιτήριο και συνέχισα περιμετρικά προς την κεντρική είσοδο όπου θα γινόταν και ο αεροδρομιακού τύπου έλεγχος:
Το Εθνικό μουσείο του Πράδο είναι όπως θα ξέρετε αφιερωμένο στην τέχνη, αποτελώντας τον μεγαλύτερο πολιτιστικό φορέα της Ισπανίας:
Προχώρησα βλέποντας έργα σπουδαίων ζωγράφων, φωτογραφίζοντας κάποια από τα οποία μου έκαναν εντύπωση, μέχρι να έρθει και να μου γίνει παρατήρηση ότι απαγορεύεται, τη στιγμή που δεν υπήρχε πουθενά ειδική σήμανση! Ας είναι:
Δε μπορώ να πω ότι έκατσα και πάρα πολύ, εξάλλου χωρίς να νιώθω από τέχνη ήθελα απλά να πάρω μια γεύση, με τη ζέστη και την πολυκοσμία να μη βοηθάει ιδιαίτερα την παραμονή που θα μπορούσε να ναι μεγάλη. Συνέχισα προς την Plaza de la Lealtad βλέποντας και τον οβελίσκο – μνημείο των πεσόντων los Caídos por España:
Είχα περπατήσει, κουραστεί και ζεσταθεί ήδη αρκετά, οπότε χρειαζόμουν επειγόντως μία στάση. Τη καλύτερο λοιπόν από μια Ιρλανδική και μερικές μπυρίτσες, πιστό στήριγμα σε κάθε εκδρομή μου. Είχα σταμπάρει από πριν την James Joyce οπότε δε χρειάστηκε και πολύ για να αποφασίσω, βρίσκοντας το σκαμπό που με περίμενε, χαζεύοντας και λίγο μπαλίτσα εκτός των άλλων:
Είχε σκοτεινιάσει για τα καλά όταν ξαναβγήκα έξω, επιδιδόμενος σε νυχτερινή φωτογράφιση μιας και οι ευκαιρίες στη Μαδρίτη φαινόντουσαν αρκετές. Ορίστε το «Palacio de Comunicaciones» μαζί με το σιντριβάνι «Fuente de Cibeles», στη νυχτερινή τους εκδοχή.
Ήταν μια καλή ευκαιρία να γυρίσω από τη Gran Via για μερικές νυχτερινές λήψεις ανάμεσα σε κίνηση και πολυκοσμία:
Έκανα αριστερά φτάνοντας και πάλι στην Sol:
Ώσπου ένα μαγαζάκι με jamon μου έκλεισε το μάτι, αποφασίζοντας να μπω να χτυπήσω κι εγώ ένα. Πολύ το είχα αργήσει εδώ που τα λέμε:
Θα το συνδύαζα όμως με βόλτα και για λίγο ακόμα νυχτερινή φωτογράφιση μιας και είχα την ευκαιρία, έτσι περπάτησα λίγο ακόμα βγαίνοντας στην πλατεία:
Η Plaza Mayor αποτελεί ίσως την κεντρικότερη της Ισπανικής πρωτεύουσας, ορθογώνιου σχήματος και περιστοιχισμένη από κτήρια, με αρκετούς από τους γύρω δρόμους να καταλήγουν σ’ αυτήν. Έκανα το διαλειμματάκι μου τρώγοντας και συνέχισα παίρνοντας το δρόμο για το hostal:
Είδα και το πολύ ωραίο άγαλμα αφιερωμένο στον οδοκαθαριστή της Μαδρίτης, ευρισκόμενο ακριβώς απέναντι από το Teatro Calderón:
Ήταν ήδη αργά και δε μ’ έπαιρνε για ξεκούραση, οπότε ξαναβγήκα γύρω στις 10 στους πεζόδρομους της πόλης γύρω απ’ το σημείο διαμονής, όπου είχα διαβάσει ότι υπάρχει και έντονη νυχτερινή ζωή:
Δεν είχα βέβαια μεγάλες απαιτήσεις, έτσι ξεκίνησα με μερικές μπυρίτσες στο beer bar «El Parnasillo», με την ιδιαίτερη διακόσμηση:
Οι επιλογές ήταν πολλές όταν άλλαξα περιοχή για λίγα μόνο μέτρα, με την μπάρα του Dubliners να ακολουθεί. Εκείνη η γειτονιά ήταν αρκετά πιο πολύβουη, εγώ όμως γύρω στις 2 είχα φτάσει ήδη στα όρια μου με την κούραση που ΄χε συσσωρευτεί να ναι τεράστια, έτσι τσίμπησα κάτι πρόχειρο και διένυσα τα λίγα μέτρα της επιστροφής.
Κι αύριο μέρα ήταν…
Last edited:
