8avos
Member
- Μηνύματα
- 824
- Likes
- 7.513
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
Το πρωινό ξύπνημα ήταν πονοκέφαλος,δυστυχώς όχι για μένα.Ο Σ. σε μια συνομιλία του από τη Φες ακόμη,με τον Ηλία Βροχίδη κατά κόσμον mad nomad,του χε πει να προσπαθούσαμε να ρίχναμε και άλλο τον ημερήσιο προυπολογισμό μας,χρησιμοποιώντας είτε ελεύθερο camping είτε το couchsurfing.Ο Σ. λοιπόν είχε στείλει διάφορα mail και έλαβε απάντηση από τον Abdel στην Ouarzazate.
Ouarzazate:ήταν ο επόμενος σταθμός μόνο υπήρχε μια ιδιαιτερότητα.Η απόσταση ανάμεσα στις δύο πόλεις ήτανε 360 χλμ. και αυτά θα πρεπε να βγούν σε μια μέρα.Πράγμα που σημαίνει ότι η αναχώρηση έπρεπε να γίνει πρωί,εδώ κολάει ο πονοκέφαλος
.Μου λέει ο Σ. "θα με ξυπνήσεις πρωί" όπως και έγινε.Κατά ένα μυστήριο τρόπο ήταν η μοναδική μέρα που ξεκινήσαμε 11.30 να καλύψουμε αυτή την απόσταση.Σαφώς και ξεχάσαμε τα 60 στο κοντέρ και φλερτάραμε με τα 90-100.Ειδικά δε όταν πιάσαμε κάτι ανηφόρες με κόντρα αέρα ο Σ κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό
λόγω κατανάλωσης.
Στάση για ανεφοδιασμό μετά τις ανηφόρες και τον κόντρα αέρα για αποφυγή εγκεφαλικού κυρίως.
Άποψη της Αφρικανικής πεδιάδας πριν την πόλη στόχο !
Η διαδρομή που πλέον είχαμε συνιθίσει να κινούμαστε,ανάμεσα σε βουνά τύπου Μετέωρα.
Εκείνη τη μέρα το μεσημεριανό μας γεύμα είχε πάει περίπατο λόγω βιασύνης μας και κυρίως δικής μου μιας που ο Σ. ήταν πιο άνετος και έλεγε στην τελική αν δεν φτάναμε να στήναμε κάπου έξω τα σκοινάκια μας.Εμένα βέβαια ούτε που πέρναγε κάτι τέτοιο απ το μυαλό μου στην παρούσα φάση τουλάχιστον.Η βιασύνη μου επίσης δικαιολογούταν λόγω των ικανοτήτων των Μαροκινών οδηγών στην οδηγική μάχη ,εεεε ικανότητα εννοούσα χωρίς να έχω περιέργεια σε νυχτερινό περιβάλλον να δω το πως θα κινιούταν,περιτό να πω ότι τα φώτα των οχημάτων τους ίσως τα άναβαν σε κάποια φάση αλλά σε καμμία περίπτωση δεν τα είδαμε ανοιχτά μόλις έδυε ο ήλιος.
Η πόλη έτοιμη να μας υποδεχτεί φορώντας τα καλά της.
Η Ουαρζαζάτ είναι στα 1100 μέτρα υψόμετρο και τουριστική ατραξιόν είναι η κάσμπα διαφυλασσόμενη απ την unesco όπου γυρίζονται ταινίες.Κανένα ενδιαφέρον μέχρι εδώ.Επίσης μάρτη με απρίλη συνήθως,γίνεται ένας υπερΜαραθώνιος (Marathon des sables) περνώντας και απ την πόλη,πράγμα εξαιρετικά ενδιαφέρον για μένα αλλά λάθος εποχή.
Στο μικρό gps μπήκε η διεύθυνση του οικοδεσπότη και βουρ στο σπίτι!Τελικά μετά από λίγο ανακαλύψαμε ότι η διεύθυνση ήταν στον εργασιακό του χώρο όπου μας προέτρεψε να φύγουμε όλοι μαζί κλείνοντας την επιχείρηση στην οποία εργάζοταν.Φαγητό σε παρακείμενο εστιατόριο του κλασικού κοτόπουλου μαζί με πατάτες και σαλάτα marocain.Η ιδιαιτερότητα ήταν ότι όπου ζητάγαμε κοτόπουλο,μας το βγάζαν απ τη σούβλα ολόκληρο αλλά στο πιάτο μας ερχότανε μόνο το ένα μπούτι,ίσως νόμιζαν ότι οι τουρίστες τρελαίνονται γι αυτό το σημείο του πτηνού αποκλείοντας το ενδεχόμενο να προτιμάμε κάτι άλλο,στήθος ας πούμε.
Κλείνοντας ο φίλος,τον φορτώνω στο βεσπάκι και κινούμαστε για το σπίτι το οποίο βρίσκοταν κάπου 5 χιλιόμετρα έξω απ το κέντρο.Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν ότι παρατήρησα γυναίκες για πρώτη φορά κατά τα δυτικά πρότυπα και μάλιστα με αποκαλυπτικά μίνι και μπότες,πράγμα ασυνίθιστο μιας που αμέσσως καταλαβαίνεις οτι ο ρόλος της γυναίκας στο Μαρόκο είναι δούλας και κυράς.Η απάντησή του μας διαφώτισε ότι ήταν εκδιδόμενες !!! και κάναν πιάτσα.Σε μια μίνι συνομιλία on vespa τον ρώτησα για το μισθό ο οποίος άγγιζε τα 150 ευρώ και δεν παραπονιέται γι αυτό.Επίσης σε επικείμενη ερώτησή μου είναι πολύ ευχαριστημένοι με τον βασιλιά και όσο και αν τον "πίεσα" η δυναστεία κρατά χρόνια στο Μαρόκο,τόσο ώστε να πίνουν νερό στο όνομα του Μοχάμεντ του έβδομου-όγδωου κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Πήγαμε στο σπίτι μέσα σε κάτι φτωχογειτονιές,όπου το ένα ήταν στοιβιασμένο πάνω στο άλλο
Στα δεξιά όπου και η φατσούλα της συζήγου διακρίνεται η είσοδος του σπιτιού που διαμέναμε.
αφού ξεφορτώσαμε τα πράγματα,ζητήσαμε κάτι τύπου πάρκιγκ.Σαφώς κάτι τέτοιο δεν υπήρχε αλλά σκαρφίζοντας κάτι μας προέτρεψε να τον ακολουθήσουμε.Μας πήγε σε διπλανό σπίτι και συννενοήθηκε να βάλουμε τα μηχανάκια μας σ ένα διάδρομο του σπιτιού!!!Δεν αισθανθήκαμε άνετα αλλά δεν χωρούσε αμφισβήτηση,βγήκε λοιπόν όλη η γειτονιά να μας κοιτά,να χαζολογά βοηθώντας μας παράλληλα να καταφέρουμε να τα στριμώξουμε χωρίς να γρατσουνιστούν.(Συνειρμοί κατά την αντίδραση αντίστοιχων δυτικών νοοτροπιών απλά έπεσαν στο κενό).
Τακτοποιώντας και τα οχήματα,πάμε πια να γνωρίσουμε τη φαμίλια.Η σύζηγος,η αδερφή της και ένα αγοράκι με την αδερφούλα ήταν η φαμίλια του Αμπντέλ.Εκεί θα γινόμασταν μάρτυρες ενός γεγονότος τύπου "λογοδοσίματος" μιας που την κουνιάδα του θα επισκέφτοταν ο αγαπητικός με τους δικούς του.
Ο Αμπντέλ (οικοδεσπότης) με τον πιτσιρικά του.
Εμείς απλά καθόμασταν και μας είπε για όσο διαρκούσε η επίσκεψη να μη μιλάμε !! σαν εκκλησία ένα πράγμα,αλλά ανα διαστήματα μας ενημέρωνε για την έκβαση των διαδικαστικών.Η γυναίκα του είχε βγάλει ένα μπώλ μέλι,μερέντα,κανέλλα,κρέπες (πίτες) που τις γέμιζες με ότι ήθελες,ξηρούς καρπούς,τσάι σαφώς,γάλα,καφέ.Ο Σ. θέλησε να αποθανατίσει τη στιγμή αλλά προσπάθησε να συγκρατηθεί ο οικοδεσπότης για να μην τον βρίσει.Σε τρία τέταρτα έληξε η επίσκεψη και ο χώρος ήταν πια έτοιμος να μας κοιμίσει.Βγάζοντας ο Σ. τον εξοπλισμό και θέλοντας να φορτίσει κάμερες και μηχανές,ο φίλος θέλησε να του δωρίσουμε μια action camera από τις τρείς βλέποντάς τες σε μέγεθος σπιρτόκουτου και θεωρώντας οτι δεν είχαν αξία για να έχουμε τόσες μαζί μας !!! ο Σ τα χασε προς στιγμήν,αλλά έγω κομψά του ανέφερα οτι είναι δανεικές από φίλους και θα επιστρέφοταν.Έτσι του δωσα ένα ζευγάρι παπούτσια δεύτερα που είχα περισσευάμενα.Με τον Σ αποφασίσαμε να φύγουμε την επομένη και να αφήσουμε τις αντίστοιχες επισκέψεις σε αυτά τα κράτη λόγω οξύμωρου σχήματος.
Ouarzazate:ήταν ο επόμενος σταθμός μόνο υπήρχε μια ιδιαιτερότητα.Η απόσταση ανάμεσα στις δύο πόλεις ήτανε 360 χλμ. και αυτά θα πρεπε να βγούν σε μια μέρα.Πράγμα που σημαίνει ότι η αναχώρηση έπρεπε να γίνει πρωί,εδώ κολάει ο πονοκέφαλος


Στάση για ανεφοδιασμό μετά τις ανηφόρες και τον κόντρα αέρα για αποφυγή εγκεφαλικού κυρίως.
Η διαδρομή που πλέον είχαμε συνιθίσει να κινούμαστε,ανάμεσα σε βουνά τύπου Μετέωρα.
Εκείνη τη μέρα το μεσημεριανό μας γεύμα είχε πάει περίπατο λόγω βιασύνης μας και κυρίως δικής μου μιας που ο Σ. ήταν πιο άνετος και έλεγε στην τελική αν δεν φτάναμε να στήναμε κάπου έξω τα σκοινάκια μας.Εμένα βέβαια ούτε που πέρναγε κάτι τέτοιο απ το μυαλό μου στην παρούσα φάση τουλάχιστον.Η βιασύνη μου επίσης δικαιολογούταν λόγω των ικανοτήτων των Μαροκινών οδηγών στην οδηγική μάχη ,εεεε ικανότητα εννοούσα χωρίς να έχω περιέργεια σε νυχτερινό περιβάλλον να δω το πως θα κινιούταν,περιτό να πω ότι τα φώτα των οχημάτων τους ίσως τα άναβαν σε κάποια φάση αλλά σε καμμία περίπτωση δεν τα είδαμε ανοιχτά μόλις έδυε ο ήλιος.
Η πόλη έτοιμη να μας υποδεχτεί φορώντας τα καλά της.
Η Ουαρζαζάτ είναι στα 1100 μέτρα υψόμετρο και τουριστική ατραξιόν είναι η κάσμπα διαφυλασσόμενη απ την unesco όπου γυρίζονται ταινίες.Κανένα ενδιαφέρον μέχρι εδώ.Επίσης μάρτη με απρίλη συνήθως,γίνεται ένας υπερΜαραθώνιος (Marathon des sables) περνώντας και απ την πόλη,πράγμα εξαιρετικά ενδιαφέρον για μένα αλλά λάθος εποχή.
Στο μικρό gps μπήκε η διεύθυνση του οικοδεσπότη και βουρ στο σπίτι!Τελικά μετά από λίγο ανακαλύψαμε ότι η διεύθυνση ήταν στον εργασιακό του χώρο όπου μας προέτρεψε να φύγουμε όλοι μαζί κλείνοντας την επιχείρηση στην οποία εργάζοταν.Φαγητό σε παρακείμενο εστιατόριο του κλασικού κοτόπουλου μαζί με πατάτες και σαλάτα marocain.Η ιδιαιτερότητα ήταν ότι όπου ζητάγαμε κοτόπουλο,μας το βγάζαν απ τη σούβλα ολόκληρο αλλά στο πιάτο μας ερχότανε μόνο το ένα μπούτι,ίσως νόμιζαν ότι οι τουρίστες τρελαίνονται γι αυτό το σημείο του πτηνού αποκλείοντας το ενδεχόμενο να προτιμάμε κάτι άλλο,στήθος ας πούμε.
Κλείνοντας ο φίλος,τον φορτώνω στο βεσπάκι και κινούμαστε για το σπίτι το οποίο βρίσκοταν κάπου 5 χιλιόμετρα έξω απ το κέντρο.Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν ότι παρατήρησα γυναίκες για πρώτη φορά κατά τα δυτικά πρότυπα και μάλιστα με αποκαλυπτικά μίνι και μπότες,πράγμα ασυνίθιστο μιας που αμέσσως καταλαβαίνεις οτι ο ρόλος της γυναίκας στο Μαρόκο είναι δούλας και κυράς.Η απάντησή του μας διαφώτισε ότι ήταν εκδιδόμενες !!! και κάναν πιάτσα.Σε μια μίνι συνομιλία on vespa τον ρώτησα για το μισθό ο οποίος άγγιζε τα 150 ευρώ και δεν παραπονιέται γι αυτό.Επίσης σε επικείμενη ερώτησή μου είναι πολύ ευχαριστημένοι με τον βασιλιά και όσο και αν τον "πίεσα" η δυναστεία κρατά χρόνια στο Μαρόκο,τόσο ώστε να πίνουν νερό στο όνομα του Μοχάμεντ του έβδομου-όγδωου κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Πήγαμε στο σπίτι μέσα σε κάτι φτωχογειτονιές,όπου το ένα ήταν στοιβιασμένο πάνω στο άλλο
αφού ξεφορτώσαμε τα πράγματα,ζητήσαμε κάτι τύπου πάρκιγκ.Σαφώς κάτι τέτοιο δεν υπήρχε αλλά σκαρφίζοντας κάτι μας προέτρεψε να τον ακολουθήσουμε.Μας πήγε σε διπλανό σπίτι και συννενοήθηκε να βάλουμε τα μηχανάκια μας σ ένα διάδρομο του σπιτιού!!!Δεν αισθανθήκαμε άνετα αλλά δεν χωρούσε αμφισβήτηση,βγήκε λοιπόν όλη η γειτονιά να μας κοιτά,να χαζολογά βοηθώντας μας παράλληλα να καταφέρουμε να τα στριμώξουμε χωρίς να γρατσουνιστούν.(Συνειρμοί κατά την αντίδραση αντίστοιχων δυτικών νοοτροπιών απλά έπεσαν στο κενό).
Τακτοποιώντας και τα οχήματα,πάμε πια να γνωρίσουμε τη φαμίλια.Η σύζηγος,η αδερφή της και ένα αγοράκι με την αδερφούλα ήταν η φαμίλια του Αμπντέλ.Εκεί θα γινόμασταν μάρτυρες ενός γεγονότος τύπου "λογοδοσίματος" μιας που την κουνιάδα του θα επισκέφτοταν ο αγαπητικός με τους δικούς του.
Ο Αμπντέλ (οικοδεσπότης) με τον πιτσιρικά του.
Εμείς απλά καθόμασταν και μας είπε για όσο διαρκούσε η επίσκεψη να μη μιλάμε !! σαν εκκλησία ένα πράγμα,αλλά ανα διαστήματα μας ενημέρωνε για την έκβαση των διαδικαστικών.Η γυναίκα του είχε βγάλει ένα μπώλ μέλι,μερέντα,κανέλλα,κρέπες (πίτες) που τις γέμιζες με ότι ήθελες,ξηρούς καρπούς,τσάι σαφώς,γάλα,καφέ.Ο Σ. θέλησε να αποθανατίσει τη στιγμή αλλά προσπάθησε να συγκρατηθεί ο οικοδεσπότης για να μην τον βρίσει.Σε τρία τέταρτα έληξε η επίσκεψη και ο χώρος ήταν πια έτοιμος να μας κοιμίσει.Βγάζοντας ο Σ. τον εξοπλισμό και θέλοντας να φορτίσει κάμερες και μηχανές,ο φίλος θέλησε να του δωρίσουμε μια action camera από τις τρείς βλέποντάς τες σε μέγεθος σπιρτόκουτου και θεωρώντας οτι δεν είχαν αξία για να έχουμε τόσες μαζί μας !!! ο Σ τα χασε προς στιγμήν,αλλά έγω κομψά του ανέφερα οτι είναι δανεικές από φίλους και θα επιστρέφοταν.Έτσι του δωσα ένα ζευγάρι παπούτσια δεύτερα που είχα περισσευάμενα.Με τον Σ αποφασίσαμε να φύγουμε την επομένη και να αφήσουμε τις αντίστοιχες επισκέψεις σε αυτά τα κράτη λόγω οξύμωρου σχήματος.