Μαρόκο Μαυριτανία Σενεγάλη Λάρισα-Dakar με vespa

[8avos]

Ξεκινάμε λοιπόν μετά την πρώτη διανυκτέρευση σε έδαφος που δεν ήταν τουριστικό για να κατευθυνθούμε προς την πρωτεύουσα Νουακσότ,κοντά στα 400 χλμ δρόμος από Νουαντίμπου.Μου λέει ο Σ. να πάρουμε τίποτα για το δρόμο φαγώσιμο.Σταματάμε σ ένα σαν μπακάλικο στην άκρη του δρόμου,μιας που οι αγορά τους ήταν όπως έχουμε εμείς τις λαικές αλλά σε μαγαζί των 40 τετραγωνικών όλο αυτό και παίρνει 2 μπαγκέτες και κάτι μπισκότα,πάει να πληρώσει του λέει περίπου 3000 ουγκίες ήτοι 8 ευρώ.κάνει την αναγωγή ο Σ. και μόλις που τον γλυτώνω από εγγεφαλικό.Τι λες ρε μάστορα αναφωνεί!Αρχίζει εξαγριωμένος ο τυπάκος να μην σηκώνει κουβέντα για παζάρι και του λέει κάτι "Αμερικάνο" νο νο αμερικάνο λέει ο Σ. γκρέκ γκρέκ,κράισης γιου νοου; Μόλις άκουσε αυτά ο τυπάκος πετάει ένα χαμόγελο μέχρι τ αυτιά και του λέει 2,5 ευρώ από 8.Τα πήραμε και φύγαμε,βάζει και μια βενζίνη και κινάμε για Νουακσότ.

Στο δρόμο δεν τους κόψαμε και για τόσο ικανούς οδηγούς

Όποιος τρακάριζε το άφηνε στην άκρη τ αμάξι.Ίσως οι οδικές τους να ήταν απλήρωτες.Έτσι ακόμα περισσότερη προσοχή.Το τοπίο πραγματικά έρημο.Καμμία σχέση με Μαρόκο ή Δ.Σαχάρα.Η Μαυριτανία σαν έκταση είναι τρείς φορές η Γαλλία αλλά με 2.5 εκατομμύρια πληθυσμό,από κει καταλαβαίνεις το τι έρημος επικρατεί και φυσικά ο κόσμος κυρίως κατοικεί κατά μήκος της θάλλασας όπου μπορεί να φάει κάνα ψαράκι σαν κύρια τροφή.

Έρχεται η ώρα του ανεφοδιασμού

Αυτό που είδαμε δεν μας άρεσε τόσο αλλά θέλαμε το υγρό αυτής της αντλίας.Φυσικά δεν υπήρχε.Πετρέλαιο μας λέει έχω αλλά βενζίνη ποιος να την χρειαστεί.Οκ μάστορα θα φουλάρουμε απ τα ντεποζιτάκια μας.

Όπου συνέβαινε αυτό στο Μαρόκο πάντα κάτι πειράζανε,με το που βλέπουμε τους μάο μάο (όπως μας έχουν μάθει να τους λέμε) λέμε φύλαγε τα πράγματα,θα μας τα ψηρίσουν! Όμως δεν πέιραζε κανένας και δεν ενοχλούσε κανένας.Πάθαμε πλάκα!Ρε τους Μαυριτανούς,που άλλα περιμέναμε και άλλα βλέπουμε και πάντα όλοι τους με μια χαρά.

Τέλος πάντων,ας μη ξεθαρεύουμε.

Συνεχίζουμε,τι λέει ρε Σ. το μαραφέτι;Πότε θα ξαναβρούμε υγρό πύρ;Σε καμμιά κατοστή χλμ έχει ένα ΤΟΤΑΛ.Συνεχίζουμε με το τοπίο να είναι μόνο έρημος με ένα κομμάτι ασφάλτου.Φτάνουμε στο ΤΟΤΑΛ,πάμε να βάλουμε,μας λέει εκεί ο τυπάκος δεν έχω αμόλυβδη περιμένω το βυτίο αύριο!Οκ λέμε,τι ώρα;Θα φύγει από Νουακσότ νύχτα μας λέει και κατά τις 7 θα είναι εδώ.
-Πω ρε φίλε οργάνωση!Μπράβο στους μάγγες.

Ε λέμε θα κατασκηνώσουμε εδώ τριγύρω και το πρωί ανεφοδιάζουμε και φεύγουμε.Στήνουμε σκηνάκια σε μια ερημιά,βλέπουμε έναν ρακένδυτο,μας πλησιάζει.Παιδιά μας λέει εδώ είναι κάμπιγκ και κοστίζει 8 ευρώ ο ένας.χαχαχαχα καλό!το άλλο με τον τοτό το ξέρεις;πεθάναμε στα γέλια.
Οχι μας λέει είστε στην ιδιοκτησία μου.Μα είναι ερημιά του λέμε,δεν έχει καμιά περίφραξη,τίποτα!Το βλέπετε εκεί το σπιτάκι;-Ναι,απαντάμε.Εκεί είναι η ρεσεψιόν.
Λέμε τώρα τι κάνουμε;Αρχίζει ο Σ. τα παζάρια εκεί με τα μαγικά του και τελικά μας κατεβάζει την τιμή από 8 ευρώ ο ένας στα 5 αλλά να στήσουμε μια σκηνή!Γιατί του λέει μήπως δεν μπορούν να στήσουν άλλες δίπλα,χαχχαχα ξανά στα γέλια.

Ξημερώνοντας,πάμε στο βενζινάδικο για να φουλάρουμε.Μας λέει ο μαγγάκος,δεν ήρθε ακόμα το φορτηγό.Πότε,ρωτάμε;Μέχρι τις 10 θα είναι εδώ.Τι κάνουμε,αναρρωτιόμαστε.Ε θα περιμένουμε,τι άλλο μπορούμε.Κοντεύει 10 απ το πρωί στις 7 που ξυπνήσαμε.-θα αργήσει και άλλο μας λέει.-Ε ο τύπος μας δουλεύει.Λέω εγώ στον Σ. εγώ έχω λίγη βενζίνη και γω μου απαντάει.Πάμε του λέω;Που;Νουακσότ!
-Αφού ρε μου λέει έχει ερημιά,που ξέρεις ότι θα βρούμε βενζίνη;
-Ε και τι κάνουμε;
-Εγώ μου λέει είδα όπως ερχόμασταν κάτι μπουκάλια στο δρόμο,πρέπει να είναι βενζίνη στην μαύρη αγορά.
-Αν είναι κάτι θα είναι πετρέλαιο,απαντάω,είδες όχημα εδώ με βενζίνη;
-Μου λέει εσύ τι θα κανες;
-Αν ήμουν μόνος απαντάω μόνο μπροστά θα πήγαινα
-Εγώ μου λέει θα πήγαινα πίσω στα σίγουρα και ότι βγεί.Εαν είναι μου λέει έχουμε τα τηλέφωνα.Περιμένω εγώ εδώ και αν βρείς με παίρνεις τηλέφωνο είτε να ρθω είτε να γυρίσω πίσω να πάω εκεί που λέω.
-Οκ,έφυγα.

Ξεκινάω,οικονομικά οικονομικά υπολόγιζα 60 χλμ.Ε στα 40 έμεινα.Πάω να πάρω τηλέφωνο με κάτι κάρτες σιμ που πιάνουν σε όλο τον κόσμο,χορηγιά οι κάρτες σιμ έτσι;Να τα λέμε αυτά.Μια εμένα μια στον Στέργιο.Έλα που δεν έβγαινε κλίση.Ξανά εγώ,τίποτα αυτό.Ξανά εγώ,τίποτα αυτό.Στέλνω sms.Ούτε που άκουγε το κινητό.Ε λέω κάτι θα γίνει.Απόλυτη ερημιά μ ένα δεντράκι.Πάω από κάτω μπας και γλυτώσω λίγο ήλιο,ανοίγω το λαπ τοπ,βλέπω μια ταινία.Ε,λέω.Δεν θα με δει ο Σ. σε τόσες ώρες,θα καταλάβει ότι έμεινα,τα τηλ. θα διαπιστώσει ότι δεν δουλεύουν και θα συνεχίσει στο υπόλοιπο μέρος του σχεδίου.

Μετά από κάμποση ώρα,σταματά ένας γερούλης με πρόθεση να βοηθήσει,αλλά χωρίς να έχει βενζίνη,με τον ιμάντα που πήγε να με τραβήξει κόντεψα να σκοτωθώ και το αφήσαμε,η καρότσα ήταν γεμάτη λάστιχα που ίσως πήγαινε να τα πουλήσει,έτσι του γραψα ένα σημείωμα και του λέω στο ΤΟΤΑΛ θα το δώσεις σε έναν άλλο καραφλό που έχει ένα πετίτ μοτό.Χαμογελαστός έφυγε να παραδώσει το γράμμα που έλεγε να συνεχίσει ο Σ. στο β μέρος του σχεδίου μας,

Μετά από ώρα σταματέι ένας άλλος και μη μπορώντας να δώσει βοήθεια μου αφήνει δυο μπουκαλάκια με νερό εμφιαλωμένα.

Ένας τρίτος μετά από ώρα,αφού δεν θέλησα να με φορτώσει μιας και πήγαινε Νουακσότ,μου αφήνει ένα γάλα με δύο μπανάνες.

Η ώρα πέρναγε και άκρη δεν έβγαινε.Έτσι έπρεπε να φροντίσω την επιστροφή στο βενζινάδικο όπου τουλάχιστον είχε νερά και φαγητό.τα δικά μου είχαν τελειώσει.Σταμάτησα κάτι παληκάρια με ένα φορτηγό τα οποία μετά χαράς προσφέρθηκαν να με βοηθήσουνε.Τους είπα όμως ότι εγώ πάνω από 40 στο κοντέρ είναι επικύνδινο και έχουμε άλλα 40 χλμ να διανύσουμε,αν βιάζονται να φύγουν.Τελικά έρχεται ο ένας μάγγας απ την παρέα να μου πει ότι ο οδηγός θέλει πενήντα ευρώ για όλο αυτό.Λύνω τους ιμάντες φύγετε του λέω εγώ τόσα δεν έχω,Με βλέπει ο οδηγός,γιατί με ρωτάει τους έλυσες;Γιατί 50 ευρώ δεν έχω,όχι μου λέει δεν θέλω λεφτά.Έτσι μετά από ώρα φτάσαμε στο ΤΟΤΑΛ με τους νέους μου φίλους

Σε κάμποση ώρα αργότερα βλέπω τον Στέργιο να έρχεται με τη βέσπα και ένα 20 λιτρο βενζίνη.Η χαρά μας που ξαναβρεθήκαμε απερίγραπτη μετά από τόσες ώρες.Τελικά εκεί που και αυτός έλεγε ότι θα βρισκε πουλάγανε όντως πετρέλαιο,ένας ταξιτζής όμως προσφέρθηκε για κάτι λιγότερο από 10 ευρώ κούρσα να πάει Νουαντίμπου και να γυρίσει με 20 λίτρα καύσιμο.

Περιμένοντας τον Σ. στο βενζινάδικο,ρώτησα τον βενζινά πως και δεν ήρθε το βυτίο όλη μέρα.Μου λέει δεν ήρθε και ότι αν ήθελα είχε ένα 20λιτρο με εφτά ευρώ το λίτρο,θα μπορούσε να μου το πούλαγε.Του λέω θέλω 5 λίτρα να φτάσω.Οχι μου λέει,δεν κατάλαβες.Μόνο 20λιτρο πουλάω,τι είμαστε,τζαμπατζήδες;

Με το που ήρθε ο Σ. και του το πα,μωρέ τώρα μου λέει έχουμε να του βάλουμε φωτιά όλο το βενζινάδικο,όχι να του δώσω 160 ευρώ αντί 24 ! Με το που μας βλέπει ότι είχαμε πλέον καύσιμο,πηγαίνει μια μέσα στο πρατήριο,ανοίγει τον διακόπτη της αμόλυβδης και μας λέει τώρα έχω με 1,10 το λίτρο.Το πως δεν θρηνήσαμε θύμματα,θαύμα ήταν μετά από τόσα όσα περάσαμε για το καπρίτσιο του βενζινά.Φουλάραμε και απ αυτόν και είπαμε ας οδηγήσουμε και νύχτα,αρκεί να μην μείνουμε ούτε λεπτό σ αυτό το μέρος.

Μπήκα μπροστά,μιας που η βέσπα μου είναι πιο καινούριας τεχνολογίας με προορισμό μας Νουακσότ.Βέβαια όσο περνάγανε οι ώρες τόσο η κούραση ήταν εμφανής.Έτσι κάναμε στην άκρη,αρκετά άκρη αυτή τη φορά και στήσαμε να κοιμηθούμε.

Η περιοχή που αντικρύσαμε το πρωί,μας μάγεψε απ το γεμάτο κοχύλια έδαφος.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 21
• 22
• 23
• 24
• 25
• …

  Go to chapter

  Go
• 29

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 23 of 29

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Άντε μπράβο που ξεκίνησες να γράφεις.
Τώρα να σου πώ ότι όταν είμασταν στο Atar βρεθήκαμε μ'έναν άγγλο που σε είχε συναντήσει; Oh Ι met a greek from Larissa on a vespa….

 

[8avos]

χαχαχαχα Εσείς είσασταν;Μάλλον Μαρκ λεγότανε μ΄ένα ΤΟΥΟΤΑ ε;βρεθήκαμε επιστρέφοντας εγώ στο ΤΑΝ ΤΑΝ και έπαθε αυτός μ΄εμένα και ΄γω με αυτόν.Ωραίος τυπάς

 

[hydronetta]

Ναι ο Mark! κράτησα και το μέιλ του γιατί συζητάγαμε ότι μπορώ να κάνω διακοπές στην ΜΒ εργαζόμενος περιστασιακά τα σαββατοκύριακα χα χα χα και μου αράδιαζε αγγελίες στο τάμπλετ του

 

[karfitsa]

Καλη αρχη 8avos.. μας ειχες δωσει μια ιδεα,αλλα τωρα περιμενουμε και λεπτομερειες.....

 

[8avos]

Εντάξει,το πρωινό της αναχώρησης από το σπίτι μου,ψιλοθρήνος Είχαν έρθει συγγενείς και φίλοι,κολλητοί αποκλειστικά ακόμη και κάνα δυό μακρυνοί,κλάματα και τα ρέστα οι δικοί μου,τες πα ξεκίνησα με άλλους τρείς κολητούς,με τα μηχανάκια τους εννοείται,συνοδεία ώς την Ηγουμενίτσα.
Καφεδάκι Γιάννενα και όλοι είμασταν ψαρωμένοι,που-γιατί-πώς,ερωτήματα επικρατούσαν στον αέρα αλλά κανείς δεν ήθελε να "προβληματιστεί" για ακόμη μια φορά,απλά να το χαζολογήσουμε θέλαμε.Μας παίρνει ο Στέργιος τηλέφωνο και τον συναντάμε κάποια χιλιόμετρα μετά τα Γιάννενα.Το γέλιο της αρκούδας.Καλωδιωμένος με τρείς action κάμερες,οι δύο εκ των οποίων χορηγία,ποτηροθήκη για το φραπέ,gps και δε συμμαζεύεται.

Στην Ηγουμενίτσα κάναμε check in τα εισιτήρια του καραβιού,πιάσαμε ένα ταβερνάκι και οι ώρες κύλησαν νεράκι.Η ώρα του αποχαιρετισμού με τα κολητάρια ήρθε και μια αμηχανία έκανε την επανεμφάνισή της χωρίς να ξέρουμε στα σίγουρα πότε θα ξαναανταμωθούμε.12:00 βραδυνή και ψάναμε κατάλυμα να στρώσουμε τους υπνόσακους για ξεκούραση.Το προσωπικό μας έσκισε λέγοντάς μας συνεχώς πως παροκολουθούμαστε από κάμερες και δεν μπορούμε να είμαστε χύμα στους εσωτερικούς χώρους.

ΙΤΑΛΙΑ:

Με το που πατάμε τα ροδάκια μας,πρώτο μέλημα να κάνουμε ορισμένα ψώνια από σούπερ μάρκετ για να κατευθυνθούμε στο σπίτι του πρώτου couchsurfer,Nikolla που είχε φροντίσει ο Στέργιος να βρεί προηγουμένως από Ελλάδα.Η πόλη που έμενε ήταν η Σενιγάλια,μόλις 30 χιλιόμετρα μετά την Ανκόνα.Φτάνοντας,το σπίτι του ένα ανακαινισμένο αρχοντικό της γιαγιάς του μας έκανε να νοιώθουμε ότι τι ταξίδι μας θα έβγαινε πολύ στην "πούδρα".Εξαιρετικά φιλόξενος και πρόσχαρος ο οικοδεσπότης,είχε φροντίσει να μας περιμένει μια μακαρονάδα σπέσιαλ φτιαγμένη απ΄αυτόν.

Τακτοποιηθήκαμε,ντουζάκι και βούρ στις μάσες.Στοιχειώδης συστάσεις με τον φίλο,ο οποίος ήταν ένας δημοτικός υπάλληλος,37 χρονών,εργένης,χωρίς ιδιαίτερο χρόνο για ταξίδια παρά μόνο κάποιες μέρες του καλοκαιριού στη διπλανή Κροατία για ιστιοπλοία.Μιας που ο χρόνος του δεν του επιτρέπει κάτι περισσότερο,"φέρνω εγώ τον κόσμο σπίτι μου" όπως μας είπε.Αφού μας υπέδειξε το δωμάτιό μας και έχοντας πονοκέφαλο ο Στέργιος,ξάπλωσε στο κρεβάτι και εγώ με το υπόστρωμα και τον υπνόσακο στο πάτωμα.Επιστρέφοντας απ΄το πλύσιμο των δοντιών,μου λέει ο Νικολά να ξαπλώσω στο διπλό κρεβάτι του,δίπλα του και πως δεν υπάρχει πρόβλημα.Μπά του λέω όλα καλά,εδώ ξαπλώνουμε όπου να΄ναι και τώρα στο δάπεδο ενός σπιτιού;Αφρός!-Όχι να επιμένει,αισθάνομαι άσχημα,βρε κοιμήσου του λέω,μια χαρά είμαι εγώ,μην τρελαίνεσαι!

Η Senigallia είναι ένα πανέμορφο θέρετρο το οποίο διατρέχει ο ποταμός Μίσα,με ένα γραφικό λιμανάκι όπου είναι και η ψαραγορά.Ήταν το πρώτο μέρος όπου ιδρύθηκε το κλάμπ των Φεραρίστι και σαφώς ακολούθησε και αυτό των βεσπάκιδων σαν το πρώτο κλάμπ στον κόσμο,κάπου το 1946.Είδαμε σε ένα χώρο που έχουν δίπλα απ το κάστρο,μια έκθεση μοτοσυκλέτας και αγώνων στην περιοχή πρωτού τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.Ο πατέρας του Νικολά ήταν πρόεδρος ενός μότο κλάμπ της περιοχής και ζήτησε να βγούμε για πίτσα.Αφού ζητήσαμε έξτρα μέρες στο διαμονητήριό μας,τις οποίες και μας έδωσε ο φίλος,βγήκαμε την τρίτη μέρα με τα μέλη-φίλους του μεσήλικου μότο κλάμπ.Η χαρά τους μεγάλη όπου τα αναμνηστικά από τις λέσχες τους δίναν και πέρναν.Επιστρέφοντας σπίτι,ο Νικολά αποκαλύφθηκε και ήρθε να μας καληνυχτήσει στο δωμάτιό μας με τον Πελωπίδα σε κοινή θέα.Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα γέλια μου,παρασύρωντας και το Στέργιο και έφυγε με τα μούτρα σκυφτά ο φίλος,μιας που το θέμα ήταν τουλάχιστον γελοίο.Α!Μου λέει ο Στέργιος,όταν επικοινωνήσαμε με τον τύπο μου πε ότι στον ύπνο είναι με το μποξεράκι βγαλμένο,φοβήθηκα όμως να στο πώ μην είχες αντιρρήσεις.Σπίτι του είναι λέω ας κάνει ότι θέλει,αρκεί να μην ενοχλεί εμένα.

Κύριος ο οικοδεσπότης μας κατα τ άλλα,η επομένη με βρήκε να κάνω μια εξερεύνηση της περιοχής με ελαφρό τζόκιγκ,άλλη εμπειρία αυτή,μιας που ο κόσμος τρέχει κατά μήκος της παραλίας και δίνοντας προτεραιότητα ακόμα και στη σκέψη που θα κάνεις να διασχίσεις το δρόμο.Τέσσερις βράδια κάτσαμε σύνολο,ένα εκ των οποίων ήταν με το κλάμπ και το τελευταίο βρήκε εμένα να βολτάρω στην πλατεία μιας που έπεφτε το έθιμο του αμερικάνικου Halloween το οποίο τιμούσαν και στην Ιταλία,καθαρά όπως φάνηκε για τουριστικούς λόγους.

Αναχώρηση για την επόμενη couchsurfer,την Ελιζαμπέτα.Η οποία έμενε στην περιοχή δίπλα απ΄τη Σιέννα.Colle di Val d'Elsa.Η κοπέλα ήταν απίστευτη και το προαίσθημά μου να είμασταν νωρίτερα στο σπίτι της,βγήκε πραγματικό γιατί καλή και η φιλοξενία του Νικολά,αλλά το παλικάρι έψαχνε μαζί με τη φιλοξενία,παρέα για να τον "μελώσει τον λουκουμά".Τέλος πάντων,μας πρότεινε να βγούμε να μας γυρίσει στην περιοχή αλλά η κούραση ήταν τόση που προτιμήσαμε να μαζέψουμε λίγη ξεκούραση γιατί την επομένη μας περίμεναν δυόμιση μέρες στο καράβι με διανυκτέρευση στο κατάστρωμα.

 

[chris7]

Πολύ πρωτότυπο το ταξίδι με τη βέσπα.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[villi]

Υπέροχη περιγραφή!!!Ταξιδεψέ μας με τρέλα!!!

 

[8avos]

Ορισμένα έντυπα και όχι μόνο που χρειάζονται είναι:

1)εμβόλιο κίτρινου πυρεττού
2)τυφοειδούς
3)έλεγχος αντισωμάτων υπατίτιδας Α και Β για ανάλογα εμβόλια των τριών δώσεων
4)μηνιγγίτιδας
5)λύσσας αν πρόκειται να κατασκηνώσεις ελεύθερα,τρεις δόσεις και αυτό
6)Boostrix
7)Menveo

Επίσης,καμμία ασφαλιστική δεν καλύπτει εσένα ή το όχημα και βασικά δεν είμαστε τόσο αμερικανάκια που και κάποια να σου έταζε κάλυψη να την πληρώναμε.Ο λόγος κάτι παραπάνω από εμφανής.

Όμως στις χώρες από Σενεγάλη-δυτικά έως και Ανγκόλα χρειάζεται μια ασφάλεια καθαρά για λόγους εισπρακτικούς.Σαφώς και οι ντόπιοι ούτε τσεκάρονται γι αυτή,ούτε απασχολεί και κανέναν στους ελέγχους.Η ασφάλεια αυτή μας κόστισε στα 45 ευρώ το τρίμηνο και κάπου στα 70 για πεντάμηνο.

Η Σενεγάλη για πρώτη χρονιά,από τον Ιούνη του 2013 εξέδωσε οδηγία προς τους ευρωπαίους πολίτες για έκδοση βίζας να εισέλθουν προς αυτήν.Ένα θέμα που ήταν πιο φλέγον για μας απ ότι το φαγητό μπας και καταφέρναμε να σώσουμε τα 52,5 ευρώ που χρειάστηκαν.

Άπειρες φωτοτυπίες των λεγόμενων φισέ,στα οποία αναγράφαμε στοιχεία διαβατηρίου-οχήματος,εισόδου-εξόδου απ τη χώρα.50 φωτοτυπίες αποδείχτηκαν λίγες αρχικά μιας που από δυτική σαχάρα έως και την Μαυριτανία,οι αστυνομικοί στα μπλόκα σου ζητάν φισέ.Επίσης έγχρωμες φωτογραφίες -όχι απαραίτητα διαβατηρίου- απαιτώνται για την έκδοση βίζας.Φωτοτυπία σε φωτογραφικό χαρτί μιας αρχικής φωτό είναι μια λύση που με γλύτωσε από τις ακριβές φωτογραφίες.

Και το κερασάκι στην τούρτα είναι το περίφημο καρνε ντε πασαζ ή πολύπτυχο,το οποίο εκδίδεται για κάθε όχημα από τον φορέα που είναι συμβεβλημένος με την παγκόσμια ομοσπονδία αυτοκινήτου (FIA) της εκάστοτε χώρας,την Ελλάδα εκπροσωπεί η ΕΛΠΑ,το οποίο βεβαιώνει την είσοδο και έξοδο του οχήματος από την χώρα.Σε περίπτωση μη εξόδου του οχήματος από μια χώρα,θα ζητήσει βάσει διεθνών κανονισμών αντίστοιχους δασμούς από την χώρα όπου έχει εκτελωνιστεί το όχημα αυτό.Το πιο σημαντικό είναι τα 3000 ευρώ!!!! ως ποσό εγγύησης ότι δεν θα βρεθεί από τον ιδιοκτήτη λόγος να αφεθεί το όχημα,ενώ σε περίπτωση επαναπατρισμού με συμπληρωμένο το έντυπο από τα τελωνεία,το ποσό αυτό επιστρέφεται στον ιδιοκτήτη αυτούσιο.Για μας,η ΕΛΠΑ όρισε το ποσό στα 2000 ευρώ έκαστος,σαν ένα δείγμα χορηγίας από πλευράς της και την δωρεάν έκδοση αυτού μαζί με την έκδοση δυο διεθνών διπλωμάτων,ενός και τριών χρόνων αντίστοιχα.Γι αυτά δεν δώσαμε ευρώ.Σε αντίθετη περίπτωση θέλαμε 300 περίπου ευρώ ο καθ ένας μας.

Όπως και να χει το δικό μου μπάτζετ μειώθηκε κατά 2000 ευρώ,ποσό αρκετά σημαντικό για μένα μιας που το υπόλοιπο διαθέσιμο ήταν 4000 πια

 

[hydronetta]

Αυτό με τις fiches κατάντησε μαρτύριο στη Μαυριτανία. Πρέπει να ξοδέψαμε πάνω 30-40 φωτοτυπίες του διαβατηρίου. Κάθε μπλόκο η πρώτη κουβέντα των αστυνομικών: fiches… Μπαϊλντίσαμε
Σε ότι αφορά τα εμβόλια ….κάνατε όλα αυτά;;;; Πιστοποιητικό εμβολιασμού κίτρινου πυρετού δεν μας ζητήθηκε ούτε στη Σενεγάλη ούτε στη Μαυριτανία

 

[amazon]

Περιμένω με αγωνία την συνέχεια !!
Ωραιο ταξιδάκι , μπράβο σας !!!

 

[8avos]

χεχεχεχεχε,ωραία τα σχόλιά σας.Πρώτη φορά γράφω και έχει πλάκα
μπορώ να πω.

hydronetta:μην κοιτάς που πήγα μόνο μέχρι Σενεγάλη,το αρχικό πλάνο
έλεγε ίσως και γύρο Αφρικής.πχ Στο Μάλι του Στέργιου χρειάστηκε το
"κίτρινο βιβλιάριο" εμβολιασμών.Με τα φισέ οκ,αλλά δεν έπαθες με την
ευγένεια των αστυνομικών;