8avos
Member
- Μηνύματα
- 824
- Likes
- 7.513
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
Δευτέρα πρωί λοιπόν και παντελώς φρέσκοι,αναζωογονημένοι από την απίστευτη κούρα που ρίξαμε στο μοτελάκι,είπαμε να ριχτούμε στην μάχη με τα σύνορα Μαρόκου-Μαυριτανίας,επιλέγοντας για μέρα την δευτέρα να αποφύγουμε τον τουρισμό !!! Φτάνοντας στο Μαροκινό τελωνείο ο Σ. έλεγε πως πρέπει να περιμένουμε με τα δίτροχα υπομονετικά πίσω απ τα αυτοκίνητα,να μην πάρουμε κανενός την σειρά και μας πάρει κ αυτός κάνα κεφάλι.Εγώ βέβαια δεν το χω κάνει ποτέ μου κάτι τέτοιο (εντάξει όχι σε αφρικανικό έδαφος τέλος πάντων) να περιμένω τα αυτοκίνητα ή τα φορτηγα και έτσι πήγα ορθά κοφτά μπροστά.Ο εκεί υπάλληλος έκανε νόημα και του Σ. που είχε μείνει πίσω στην ουρά να έρθει και αυτός μπροστά μαζί μου.
Γενικότερα αντιμετωπίζαμε τα πράγματα με μια καχυποψία,κυρίως όμως των πληροφοριών που είχε πάρει ο Σ. από αντίστοιχους δίτροχους ταξιδιώτες άλλων ηπείρων ακόμα ακόμα.Οι υπάλληλοι εκεί,παρ όλο που δεν ξέραμε γρί από Γαλλικά,μας βοήθησαν με το παραπάνω και έτσι σε λιγότερο από μια ώρα είμασταν στην no mans land της Μαυριτανίας
Ένα κομμάτι δρόμου κάπου στα 8-10 χιλιόμετρα το οποίο και οι δύο χώρες έχουν αφήσει στο έρμαιό του.Άμμος,κλεμμένα εγκατελημένα αυτοκίνητα,νεκρά ζώα και από κει πρέπει να περάσουν νταλίκες και οτιδήποτε άλλο.Ε,αυτό το κομμάτι προσεκτικά το κάναμε σε μια ώρα.8 χλμ. σε μιά ώρα.Η φωτογραφία της προηγούμενης ανάρτησης δίνει μια εικόνα.
Η Μαυριτανία μας καλωσόριζε και με τις κινήσεις που γινόταν στα Μαροκινά σύνορα του φυγε ένας βραχνάς του Σ. γιατί,εγώ σαν μεγαλύτερος και υπομονετικότερος σε κάποια θέματα τρύπωνα στα γραφεία και αυτός καθότανε έξω να φυλάει τα βεσπάκια και τα πράγματα.
Για την Μαυριτανία είχαμε διαβάσει ότι είναι δύσκολη η διαδικασία και περίπλοκη γι αυτό πληρώνοντας έναν "φίξερ" σου κανε όλη τη δουλειά και ήσουν κύριος.Όμως,ο κύριος φίξερ απαιτούσε προσοχή,γιατί μέσα στα γραφεία σου άλλαζε την προσυμφωνημένη τιμή αν ήθελε και αν δεν συμφωνούσες άφηνε το διαβατήριό σου στα γραφεία,μιας που με τους υπαλλήλους βγάζουν όλοι τους ένα μεροκαματάκι.Πρεσβεία δεν υπάρχει παρά μόνο στη Ραμπάτ στο Μαρόκο,οπότε οποιαδήποτε απειλή θα σ έφερνε σε δύσκολη θέση.
Αυτά τα συζητάγαμε με τον Σ. για μέρες ολόκληρες,τι θα γίνει άμα έτσι και γιουβέτσι και κοκορέτσι.Αρπάζω εγώ τα χαρτιά,μπουκάρω μέσα στο πρώτο γραφείο
-Bonjour ! Savva ? - Savva,e tout ? -Savva bien ο κλασσικός μαλακοδιάλογος με τους πάντες στις τρείς χώρες αυτές που πέρασα.Τρία χρόνια εγώ και άλλα τρία χρόνια ο Σ. στο γυμνάσιο μας δίδασκαν Γαλλικά και τα Γαλλικά μας μέχρι εκεί έφταναν.Με σφυροκοπούν διάφοροι φίξερ πλαγιομετωπικά,αλλά εγώ ανένδοτος δεν αφήνω τα χαρτιά μου με τίποτα και για κανέναν λόγο.ΠΟΤΕ !!! Ρε μπελά που βρήκανε οι φουκαράδες.Βγαίνω απ το πρώτο γραφείο - Τι έγινε ρε; ρωτά ο Σ. - Οκ,λέω πάμε στο επόμενο γραφείο,ασε ρε μου λέει.Ναι ρε του λέω είμαστε να χανουμε καιρό;Πάμε αμέσως.Χαζογελώντας και η διάθεση να έχει ανέβει πάμε στο επόμενο γραφείο να πληρώσουμε μια ασφάλεια που θέλει η Μαυριτανία από κάθε όχημα.Των 10 ευρώ η ασφάλεια.Ο τύπος απ έξω απ το γραφείο μας υποδυκνύει το μέρος που έπρεπε να παρκάρουμε.Άμμος!
Εδώ μας λέει.
Εδώ μάστορα δεν έχει,βέσπα έχουμε όχι τζιπ.Αρχίζει να ωρύεται να παρκάρουμε εκεί,στην άμμο.Οκ άμμο θές,άμμο.Κολάει η βέσπα.
Και άλλο μέσα να μας φωνάζει.Ρε θα πάθεις τίποτα,χαζός είσαι.Δεν πάει λέμε έχει μικρές ρόδες.
Έρχεται μαζί με άλλους όσους βρήκε να μας σπρώξει απ τις βαλίτσες να μας βάλει μέσα,ε εκεί τρελαθήκαμε και του κατεβάσαμε τα κουλά απ τα πράγματά μας,όχι για τίποτ άλλο,άντε να μας ξηλώσει καμιά σχάρα και να τις έχουμε που;Επειδή αυτός θέλει να κάνει κέφι με τους τουρίστες.
Οκ,μπαίνω μέσα.!10 ευρώ ο ένας για την ασφάλεια μας λέει,αφήστε το διαβατήριο και ελάτε σε μια ώρα.Αδερφέ του λέω,σ αγαπάω σ εκτιμάω το διαβατήριο εδώ δεν στ αφήνω.Κλασικά αρχίζει να φωνάζει επιδικνύοντας τις αμυγδαλές του,οκ οκ του λέω στ αφήνω αλλά όχι και μια ώρα,έλα να δεις με τι θα πάμε Νουαντίμπου.Βγαίνει,βλέπει,τον πιάνουν κάτι γέλια,μας πετάει τις στάμπες-παίρνει τα φράγκα,βγαίνω έξω με το χαρτί,πάμε παρακάτω φίίίίλε.Τρίτο και τελευταίο γραφείο τα πράγματα ήταν υπεραπλούστατα,απλά λίγα λεπτά και όλα εντάξει.Ρε συ μου λέει ο Σ. και εγώ τι διάβαζα τόσο καιρό;Εσύ του λέω διάβαζες για να με σπάς τα ....... τόσο καιρό και μας πιάνουν κάτι γέλια,φύγαμε γιαNouadibou.
Ο δρόμος,η διάθεση που ξεμπερδέψαμε χωρίς να χουμε μπερδέψει τίποτα,όλα μας είχανε ηρεμήσει και πηγαίναμε τρένο.Στο δρόμο βρίσκουμε τους πρώτους μπάτσους,χαρτιά μας λένε,τα δίνουμε μαζί με το φισέ.Μας σκάει ένα χαμόγελο.Που θα μείνετε;Στο κάμπιγκ στη Νουαντίμπου.Οκ,καλό σας ταξίδι.Και μπαίνουμεεεεεεεεε..................
Η Νουαντίμπου,δεν είναι τίποτα άλλο παρά το πιο σημαντικό λιμάνι εξαγωγής για τους Μαυριτανούς,το οποίο με σύνορα τοίχους,όπως αυτό του Βερολίνου,τους το έχουνε διαχωρίσει και το εκμεταλεύεται το Μαρόκο λόγω Δ.Σαχάρας.Αυτή τη σύμβαση έχουνε αυτή λούζονται.Εκεί μείναμε μια βραδιά και αυτή μόνο και μόνο επειδή μας ψαρώσανε τα φόρουμ που διάβαζε ο Σ. τα οποία σχόλιά τους ήταν ικανά ώστε να μην προσπαθήσουμε να γλυτώσουμε 50 μέσα και 50 έξω σύνολο εκατό χλ μιας που ούτε καν πέρασμά μας ήταν η πόλη αυτή,κατασκηνώνοντας έξω στη φύση.Την επομένη καθώς φεύγαμε για την πρωτεύουσα,σταματήσαμε να βγάλουμε φωτοτυπίες σ ένα μαγαζάκι τα φισέ,εκεί καθώς περίμενα τον Σ. μου λέει ο τυπάκος σε άπταιστα αγγλικά (ούτε εγώ ξέρω τόσα) από που είστε;Ισπανία;Ιταλία;Όχι,Ελλάδα του λέω.Εκεί με την κρίση μου λέει;Εσείς τι να πείτε ύστερα του λέω;Εμείς μου λέει δεν ξέρουμε από κρίση γιατί το ρεύμα να μας κόψουν,θα ανέβουμε στο στύλο της δεη και θα κλέψουμε,αμάξι για να πάω που;οπότε λύθηκε και αυτό το έξοδο.Όπως και να χει ένα πιάτο ψάρι θα το φάω ή οτιδήποτε βγάλει η γη.Στην Αγγλία που δούλευα,οκ μου λέει όλα καθαρά,πολιτισμός,μουσεία και τα λοιπά,αλλά να δουλεύεις και τα λεφτά σου πάνε στα έξοδα για να πληρώσεις και τον αέρα που ανπνέεις,τι να το κάνω;
Δώστε του απάντηση,τώρα,του τύπου.........
Γενικότερα αντιμετωπίζαμε τα πράγματα με μια καχυποψία,κυρίως όμως των πληροφοριών που είχε πάρει ο Σ. από αντίστοιχους δίτροχους ταξιδιώτες άλλων ηπείρων ακόμα ακόμα.Οι υπάλληλοι εκεί,παρ όλο που δεν ξέραμε γρί από Γαλλικά,μας βοήθησαν με το παραπάνω και έτσι σε λιγότερο από μια ώρα είμασταν στην no mans land της Μαυριτανίας
Ένα κομμάτι δρόμου κάπου στα 8-10 χιλιόμετρα το οποίο και οι δύο χώρες έχουν αφήσει στο έρμαιό του.Άμμος,κλεμμένα εγκατελημένα αυτοκίνητα,νεκρά ζώα και από κει πρέπει να περάσουν νταλίκες και οτιδήποτε άλλο.Ε,αυτό το κομμάτι προσεκτικά το κάναμε σε μια ώρα.8 χλμ. σε μιά ώρα.Η φωτογραφία της προηγούμενης ανάρτησης δίνει μια εικόνα.
Η Μαυριτανία μας καλωσόριζε και με τις κινήσεις που γινόταν στα Μαροκινά σύνορα του φυγε ένας βραχνάς του Σ. γιατί,εγώ σαν μεγαλύτερος και υπομονετικότερος σε κάποια θέματα τρύπωνα στα γραφεία και αυτός καθότανε έξω να φυλάει τα βεσπάκια και τα πράγματα.
Για την Μαυριτανία είχαμε διαβάσει ότι είναι δύσκολη η διαδικασία και περίπλοκη γι αυτό πληρώνοντας έναν "φίξερ" σου κανε όλη τη δουλειά και ήσουν κύριος.Όμως,ο κύριος φίξερ απαιτούσε προσοχή,γιατί μέσα στα γραφεία σου άλλαζε την προσυμφωνημένη τιμή αν ήθελε και αν δεν συμφωνούσες άφηνε το διαβατήριό σου στα γραφεία,μιας που με τους υπαλλήλους βγάζουν όλοι τους ένα μεροκαματάκι.Πρεσβεία δεν υπάρχει παρά μόνο στη Ραμπάτ στο Μαρόκο,οπότε οποιαδήποτε απειλή θα σ έφερνε σε δύσκολη θέση.
Αυτά τα συζητάγαμε με τον Σ. για μέρες ολόκληρες,τι θα γίνει άμα έτσι και γιουβέτσι και κοκορέτσι.Αρπάζω εγώ τα χαρτιά,μπουκάρω μέσα στο πρώτο γραφείο
-Bonjour ! Savva ? - Savva,e tout ? -Savva bien ο κλασσικός μαλακοδιάλογος με τους πάντες στις τρείς χώρες αυτές που πέρασα.Τρία χρόνια εγώ και άλλα τρία χρόνια ο Σ. στο γυμνάσιο μας δίδασκαν Γαλλικά και τα Γαλλικά μας μέχρι εκεί έφταναν.Με σφυροκοπούν διάφοροι φίξερ πλαγιομετωπικά,αλλά εγώ ανένδοτος δεν αφήνω τα χαρτιά μου με τίποτα και για κανέναν λόγο.ΠΟΤΕ !!! Ρε μπελά που βρήκανε οι φουκαράδες.Βγαίνω απ το πρώτο γραφείο - Τι έγινε ρε; ρωτά ο Σ. - Οκ,λέω πάμε στο επόμενο γραφείο,ασε ρε μου λέει.Ναι ρε του λέω είμαστε να χανουμε καιρό;Πάμε αμέσως.Χαζογελώντας και η διάθεση να έχει ανέβει πάμε στο επόμενο γραφείο να πληρώσουμε μια ασφάλεια που θέλει η Μαυριτανία από κάθε όχημα.Των 10 ευρώ η ασφάλεια.Ο τύπος απ έξω απ το γραφείο μας υποδυκνύει το μέρος που έπρεπε να παρκάρουμε.Άμμος!
Εδώ μας λέει.
Εδώ μάστορα δεν έχει,βέσπα έχουμε όχι τζιπ.Αρχίζει να ωρύεται να παρκάρουμε εκεί,στην άμμο.Οκ άμμο θές,άμμο.Κολάει η βέσπα.
Και άλλο μέσα να μας φωνάζει.Ρε θα πάθεις τίποτα,χαζός είσαι.Δεν πάει λέμε έχει μικρές ρόδες.
Έρχεται μαζί με άλλους όσους βρήκε να μας σπρώξει απ τις βαλίτσες να μας βάλει μέσα,ε εκεί τρελαθήκαμε και του κατεβάσαμε τα κουλά απ τα πράγματά μας,όχι για τίποτ άλλο,άντε να μας ξηλώσει καμιά σχάρα και να τις έχουμε που;Επειδή αυτός θέλει να κάνει κέφι με τους τουρίστες.
Οκ,μπαίνω μέσα.!10 ευρώ ο ένας για την ασφάλεια μας λέει,αφήστε το διαβατήριο και ελάτε σε μια ώρα.Αδερφέ του λέω,σ αγαπάω σ εκτιμάω το διαβατήριο εδώ δεν στ αφήνω.Κλασικά αρχίζει να φωνάζει επιδικνύοντας τις αμυγδαλές του,οκ οκ του λέω στ αφήνω αλλά όχι και μια ώρα,έλα να δεις με τι θα πάμε Νουαντίμπου.Βγαίνει,βλέπει,τον πιάνουν κάτι γέλια,μας πετάει τις στάμπες-παίρνει τα φράγκα,βγαίνω έξω με το χαρτί,πάμε παρακάτω φίίίίλε.Τρίτο και τελευταίο γραφείο τα πράγματα ήταν υπεραπλούστατα,απλά λίγα λεπτά και όλα εντάξει.Ρε συ μου λέει ο Σ. και εγώ τι διάβαζα τόσο καιρό;Εσύ του λέω διάβαζες για να με σπάς τα ....... τόσο καιρό και μας πιάνουν κάτι γέλια,φύγαμε γιαNouadibou.
Ο δρόμος,η διάθεση που ξεμπερδέψαμε χωρίς να χουμε μπερδέψει τίποτα,όλα μας είχανε ηρεμήσει και πηγαίναμε τρένο.Στο δρόμο βρίσκουμε τους πρώτους μπάτσους,χαρτιά μας λένε,τα δίνουμε μαζί με το φισέ.Μας σκάει ένα χαμόγελο.Που θα μείνετε;Στο κάμπιγκ στη Νουαντίμπου.Οκ,καλό σας ταξίδι.Και μπαίνουμεεεεεεεεε..................
Η Νουαντίμπου,δεν είναι τίποτα άλλο παρά το πιο σημαντικό λιμάνι εξαγωγής για τους Μαυριτανούς,το οποίο με σύνορα τοίχους,όπως αυτό του Βερολίνου,τους το έχουνε διαχωρίσει και το εκμεταλεύεται το Μαρόκο λόγω Δ.Σαχάρας.Αυτή τη σύμβαση έχουνε αυτή λούζονται.Εκεί μείναμε μια βραδιά και αυτή μόνο και μόνο επειδή μας ψαρώσανε τα φόρουμ που διάβαζε ο Σ. τα οποία σχόλιά τους ήταν ικανά ώστε να μην προσπαθήσουμε να γλυτώσουμε 50 μέσα και 50 έξω σύνολο εκατό χλ μιας που ούτε καν πέρασμά μας ήταν η πόλη αυτή,κατασκηνώνοντας έξω στη φύση.Την επομένη καθώς φεύγαμε για την πρωτεύουσα,σταματήσαμε να βγάλουμε φωτοτυπίες σ ένα μαγαζάκι τα φισέ,εκεί καθώς περίμενα τον Σ. μου λέει ο τυπάκος σε άπταιστα αγγλικά (ούτε εγώ ξέρω τόσα) από που είστε;Ισπανία;Ιταλία;Όχι,Ελλάδα του λέω.Εκεί με την κρίση μου λέει;Εσείς τι να πείτε ύστερα του λέω;Εμείς μου λέει δεν ξέρουμε από κρίση γιατί το ρεύμα να μας κόψουν,θα ανέβουμε στο στύλο της δεη και θα κλέψουμε,αμάξι για να πάω που;οπότε λύθηκε και αυτό το έξοδο.Όπως και να χει ένα πιάτο ψάρι θα το φάω ή οτιδήποτε βγάλει η γη.Στην Αγγλία που δούλευα,οκ μου λέει όλα καθαρά,πολιτισμός,μουσεία και τα λοιπά,αλλά να δουλεύεις και τα λεφτά σου πάνε στα έξοδα για να πληρώσεις και τον αέρα που ανπνέεις,τι να το κάνω;
Δώστε του απάντηση,τώρα,του τύπου.........