Μαρόκο Μαυριτανία Σενεγάλη Λάρισα-Dakar με vespa

[8avos]

Τρείς αλλαγές ώρας μας κάνανε να μην ξέρουμε πότε ξυπνάμε και τι μας συμβαίνει.Και εννοώ τρείς.Η πρώτη λόγω τέλος Οκτώβρη,δεύτερη λόγω Ιταλίας και τρίτη λόγω Μαρόκο!Έτσι πέρασαν οι μέρες και ήρθε η ώρα να ξεστήσουμε και να προχωρήσουμε σιγούλια-σιγούλια.Επόμενος προορισμός Ραμπάτ,για την απόκτηση βίζας όπου και θα επιτρέποταν η είσοδός μας σε Μαυριτανικό έδαφος.Η Ραμπάτ όμως κάθε άλλο παρά οικονομική πόλη ήταν και έτσι προχωρήσαμε και δεν ξέραμε ακριβώς που θα καταλήγαμε.Το μόνο σίγουρο κάπου οικονομικά.

Kenitra-Rabat:Αναχώρηση σάββατο πρωί πρός την πρωτεύουσα Ραμπάτ.Το μόνο σίγουρο ότι κάτι έπρεπε να κάνουμε με τον ύπνο μας,γιατί ενώ η θερμοκρασία έφτανε τους 26 βαθμούς το πρωί το βράδυ πάτωνε στους 8.Έτσι η ενημέρωσή μας για τις ημερίσιες θερμοκρασίες μόλις που μας επέτρεψαν να χουμε υπνόσακους.Ούτε πυζάμες ή κάτι άλλο να κοιμόμαστε μιας και λέμε καλοκαίρι πια,θα σκάμε!!!

Ξεκινήσαμε από τα βουνά Rif και κατηφορίζαμε,το πόσες εναλλαγές είχε το Μαροκάκι μας ξετρέλανε.Φτωχό πολύ όμως και πλούσιο στις πόλεις,κόσμος με γαιδουράκια και ποδηλάτες με εξοπλισμό Ολυμπιακών προδιαγραφών,παιδάκια ξυπόλητα με μπιτόνια να μαζεύουν νερό και κυρίες λουσαρισμένες,Λαμποργκίνι στη Ραμπάτ και Μακντόναλντς.Μας θύμισε Σοββιετικού τύπου αντιθέσεις.

Ηλιόλουστη μέρα,ότι έπρεπε να ανέβει η ψυχολογία μου ξανά.Τελικά φτάσαμε στην Κενίτρα που μας υπέδειξε το gps,μιας που υπήρχε κάμπιγκ το οποίο κόστιζε μόλις 3 ευρώ.Βέβαια το ότι ήταν σαν πάρκιγκ με τουαλέτες χειρότερες και απ του καραβιού,με τη μουσική να παίζει στη διαπασών έταιρου καταστήματος,ολημερίς και ολονυχτίς,καθόλου δεν μας απασχόλησε μιας που η αναζήτηση καταλλύματος στην πρωτεύουσα σύμφωνα με το διαδίκτυο ήταν ανύπαρκτη κάτω από 40 ευρώ σε χόστελ.Οι τρείς διανυκτερεύσεις στο πάρκιγκ,εεεεε στην Κενίτρα είχαν ώς κυρίαρχο μέλημα την μετάβαση των δυο μας με μια βέσπα 40 χλμ νοτιότερα για την απόκτηση βίζας,όπως και έγινε αυθημερόν μάλιστα μιας που η απόκτησή των,δεν ήταν τόσο προβληματική όσο κατέγραφαν άλλοι ταξιδιώτες.Κόστος βίζας 31 ευρώ.Οι ανησυχίες μας οξύνθηκαν όταν η ενημέρωση του Στέργιου έλεγε για πιθανή απόκτηση και για Σενεγαλέζικη βίζα.Στο 6ωρο κενό που δημιουργήθηκε έως ότου ξαναπάρουμε τα διαβατήρια στα χέρια μας,επισκεφθήκαμε την Ελληνική πρεσβεία όπου ο ευγενάστατος υπάλληλος κ.Πειστικός τον οποίο είχαν επισκεφθεί οι ταξιδιώτες πρότυπά μας,Τεμπερίδης-Νέτου καθώς και οι the pin project προσπάθησε να μας κατατοπίσει αλλά δυστυχώς οι πληροφορίες του δεν ήταν επαρκής.

Επιστροφή το απόγευμα της ίδια μέρας στο κάμπιγκ,αγορά τροφίμων και ειδών ανάγκης από υπερκατάστημα,Marjan το όνομα αυτού και ετοιμασία για αναχώρηση της επόμενης μέρας.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 29

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 29

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Άντε μπράβο που ξεκίνησες να γράφεις.
Τώρα να σου πώ ότι όταν είμασταν στο Atar βρεθήκαμε μ'έναν άγγλο που σε είχε συναντήσει; Oh Ι met a greek from Larissa on a vespa….

 

[8avos]

χαχαχαχα Εσείς είσασταν;Μάλλον Μαρκ λεγότανε μ΄ένα ΤΟΥΟΤΑ ε;βρεθήκαμε επιστρέφοντας εγώ στο ΤΑΝ ΤΑΝ και έπαθε αυτός μ΄εμένα και ΄γω με αυτόν.Ωραίος τυπάς

 

[hydronetta]

Ναι ο Mark! κράτησα και το μέιλ του γιατί συζητάγαμε ότι μπορώ να κάνω διακοπές στην ΜΒ εργαζόμενος περιστασιακά τα σαββατοκύριακα χα χα χα και μου αράδιαζε αγγελίες στο τάμπλετ του

 

[karfitsa]

Καλη αρχη 8avos.. μας ειχες δωσει μια ιδεα,αλλα τωρα περιμενουμε και λεπτομερειες.....

 

[8avos]

Εντάξει,το πρωινό της αναχώρησης από το σπίτι μου,ψιλοθρήνος Είχαν έρθει συγγενείς και φίλοι,κολλητοί αποκλειστικά ακόμη και κάνα δυό μακρυνοί,κλάματα και τα ρέστα οι δικοί μου,τες πα ξεκίνησα με άλλους τρείς κολητούς,με τα μηχανάκια τους εννοείται,συνοδεία ώς την Ηγουμενίτσα.
Καφεδάκι Γιάννενα και όλοι είμασταν ψαρωμένοι,που-γιατί-πώς,ερωτήματα επικρατούσαν στον αέρα αλλά κανείς δεν ήθελε να "προβληματιστεί" για ακόμη μια φορά,απλά να το χαζολογήσουμε θέλαμε.Μας παίρνει ο Στέργιος τηλέφωνο και τον συναντάμε κάποια χιλιόμετρα μετά τα Γιάννενα.Το γέλιο της αρκούδας.Καλωδιωμένος με τρείς action κάμερες,οι δύο εκ των οποίων χορηγία,ποτηροθήκη για το φραπέ,gps και δε συμμαζεύεται.

Στην Ηγουμενίτσα κάναμε check in τα εισιτήρια του καραβιού,πιάσαμε ένα ταβερνάκι και οι ώρες κύλησαν νεράκι.Η ώρα του αποχαιρετισμού με τα κολητάρια ήρθε και μια αμηχανία έκανε την επανεμφάνισή της χωρίς να ξέρουμε στα σίγουρα πότε θα ξαναανταμωθούμε.12:00 βραδυνή και ψάναμε κατάλυμα να στρώσουμε τους υπνόσακους για ξεκούραση.Το προσωπικό μας έσκισε λέγοντάς μας συνεχώς πως παροκολουθούμαστε από κάμερες και δεν μπορούμε να είμαστε χύμα στους εσωτερικούς χώρους.

ΙΤΑΛΙΑ:

Με το που πατάμε τα ροδάκια μας,πρώτο μέλημα να κάνουμε ορισμένα ψώνια από σούπερ μάρκετ για να κατευθυνθούμε στο σπίτι του πρώτου couchsurfer,Nikolla που είχε φροντίσει ο Στέργιος να βρεί προηγουμένως από Ελλάδα.Η πόλη που έμενε ήταν η Σενιγάλια,μόλις 30 χιλιόμετρα μετά την Ανκόνα.Φτάνοντας,το σπίτι του ένα ανακαινισμένο αρχοντικό της γιαγιάς του μας έκανε να νοιώθουμε ότι τι ταξίδι μας θα έβγαινε πολύ στην "πούδρα".Εξαιρετικά φιλόξενος και πρόσχαρος ο οικοδεσπότης,είχε φροντίσει να μας περιμένει μια μακαρονάδα σπέσιαλ φτιαγμένη απ΄αυτόν.

Τακτοποιηθήκαμε,ντουζάκι και βούρ στις μάσες.Στοιχειώδης συστάσεις με τον φίλο,ο οποίος ήταν ένας δημοτικός υπάλληλος,37 χρονών,εργένης,χωρίς ιδιαίτερο χρόνο για ταξίδια παρά μόνο κάποιες μέρες του καλοκαιριού στη διπλανή Κροατία για ιστιοπλοία.Μιας που ο χρόνος του δεν του επιτρέπει κάτι περισσότερο,"φέρνω εγώ τον κόσμο σπίτι μου" όπως μας είπε.Αφού μας υπέδειξε το δωμάτιό μας και έχοντας πονοκέφαλο ο Στέργιος,ξάπλωσε στο κρεβάτι και εγώ με το υπόστρωμα και τον υπνόσακο στο πάτωμα.Επιστρέφοντας απ΄το πλύσιμο των δοντιών,μου λέει ο Νικολά να ξαπλώσω στο διπλό κρεβάτι του,δίπλα του και πως δεν υπάρχει πρόβλημα.Μπά του λέω όλα καλά,εδώ ξαπλώνουμε όπου να΄ναι και τώρα στο δάπεδο ενός σπιτιού;Αφρός!-Όχι να επιμένει,αισθάνομαι άσχημα,βρε κοιμήσου του λέω,μια χαρά είμαι εγώ,μην τρελαίνεσαι!

Η Senigallia είναι ένα πανέμορφο θέρετρο το οποίο διατρέχει ο ποταμός Μίσα,με ένα γραφικό λιμανάκι όπου είναι και η ψαραγορά.Ήταν το πρώτο μέρος όπου ιδρύθηκε το κλάμπ των Φεραρίστι και σαφώς ακολούθησε και αυτό των βεσπάκιδων σαν το πρώτο κλάμπ στον κόσμο,κάπου το 1946.Είδαμε σε ένα χώρο που έχουν δίπλα απ το κάστρο,μια έκθεση μοτοσυκλέτας και αγώνων στην περιοχή πρωτού τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.Ο πατέρας του Νικολά ήταν πρόεδρος ενός μότο κλάμπ της περιοχής και ζήτησε να βγούμε για πίτσα.Αφού ζητήσαμε έξτρα μέρες στο διαμονητήριό μας,τις οποίες και μας έδωσε ο φίλος,βγήκαμε την τρίτη μέρα με τα μέλη-φίλους του μεσήλικου μότο κλάμπ.Η χαρά τους μεγάλη όπου τα αναμνηστικά από τις λέσχες τους δίναν και πέρναν.Επιστρέφοντας σπίτι,ο Νικολά αποκαλύφθηκε και ήρθε να μας καληνυχτήσει στο δωμάτιό μας με τον Πελωπίδα σε κοινή θέα.Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα γέλια μου,παρασύρωντας και το Στέργιο και έφυγε με τα μούτρα σκυφτά ο φίλος,μιας που το θέμα ήταν τουλάχιστον γελοίο.Α!Μου λέει ο Στέργιος,όταν επικοινωνήσαμε με τον τύπο μου πε ότι στον ύπνο είναι με το μποξεράκι βγαλμένο,φοβήθηκα όμως να στο πώ μην είχες αντιρρήσεις.Σπίτι του είναι λέω ας κάνει ότι θέλει,αρκεί να μην ενοχλεί εμένα.

Κύριος ο οικοδεσπότης μας κατα τ άλλα,η επομένη με βρήκε να κάνω μια εξερεύνηση της περιοχής με ελαφρό τζόκιγκ,άλλη εμπειρία αυτή,μιας που ο κόσμος τρέχει κατά μήκος της παραλίας και δίνοντας προτεραιότητα ακόμα και στη σκέψη που θα κάνεις να διασχίσεις το δρόμο.Τέσσερις βράδια κάτσαμε σύνολο,ένα εκ των οποίων ήταν με το κλάμπ και το τελευταίο βρήκε εμένα να βολτάρω στην πλατεία μιας που έπεφτε το έθιμο του αμερικάνικου Halloween το οποίο τιμούσαν και στην Ιταλία,καθαρά όπως φάνηκε για τουριστικούς λόγους.

Αναχώρηση για την επόμενη couchsurfer,την Ελιζαμπέτα.Η οποία έμενε στην περιοχή δίπλα απ΄τη Σιέννα.Colle di Val d'Elsa.Η κοπέλα ήταν απίστευτη και το προαίσθημά μου να είμασταν νωρίτερα στο σπίτι της,βγήκε πραγματικό γιατί καλή και η φιλοξενία του Νικολά,αλλά το παλικάρι έψαχνε μαζί με τη φιλοξενία,παρέα για να τον "μελώσει τον λουκουμά".Τέλος πάντων,μας πρότεινε να βγούμε να μας γυρίσει στην περιοχή αλλά η κούραση ήταν τόση που προτιμήσαμε να μαζέψουμε λίγη ξεκούραση γιατί την επομένη μας περίμεναν δυόμιση μέρες στο καράβι με διανυκτέρευση στο κατάστρωμα.

 

[chris7]

Πολύ πρωτότυπο το ταξίδι με τη βέσπα.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[villi]

Υπέροχη περιγραφή!!!Ταξιδεψέ μας με τρέλα!!!

 

[8avos]

Ορισμένα έντυπα και όχι μόνο που χρειάζονται είναι:

1)εμβόλιο κίτρινου πυρεττού
2)τυφοειδούς
3)έλεγχος αντισωμάτων υπατίτιδας Α και Β για ανάλογα εμβόλια των τριών δώσεων
4)μηνιγγίτιδας
5)λύσσας αν πρόκειται να κατασκηνώσεις ελεύθερα,τρεις δόσεις και αυτό
6)Boostrix
7)Menveo

Επίσης,καμμία ασφαλιστική δεν καλύπτει εσένα ή το όχημα και βασικά δεν είμαστε τόσο αμερικανάκια που και κάποια να σου έταζε κάλυψη να την πληρώναμε.Ο λόγος κάτι παραπάνω από εμφανής.

Όμως στις χώρες από Σενεγάλη-δυτικά έως και Ανγκόλα χρειάζεται μια ασφάλεια καθαρά για λόγους εισπρακτικούς.Σαφώς και οι ντόπιοι ούτε τσεκάρονται γι αυτή,ούτε απασχολεί και κανέναν στους ελέγχους.Η ασφάλεια αυτή μας κόστισε στα 45 ευρώ το τρίμηνο και κάπου στα 70 για πεντάμηνο.

Η Σενεγάλη για πρώτη χρονιά,από τον Ιούνη του 2013 εξέδωσε οδηγία προς τους ευρωπαίους πολίτες για έκδοση βίζας να εισέλθουν προς αυτήν.Ένα θέμα που ήταν πιο φλέγον για μας απ ότι το φαγητό μπας και καταφέρναμε να σώσουμε τα 52,5 ευρώ που χρειάστηκαν.

Άπειρες φωτοτυπίες των λεγόμενων φισέ,στα οποία αναγράφαμε στοιχεία διαβατηρίου-οχήματος,εισόδου-εξόδου απ τη χώρα.50 φωτοτυπίες αποδείχτηκαν λίγες αρχικά μιας που από δυτική σαχάρα έως και την Μαυριτανία,οι αστυνομικοί στα μπλόκα σου ζητάν φισέ.Επίσης έγχρωμες φωτογραφίες -όχι απαραίτητα διαβατηρίου- απαιτώνται για την έκδοση βίζας.Φωτοτυπία σε φωτογραφικό χαρτί μιας αρχικής φωτό είναι μια λύση που με γλύτωσε από τις ακριβές φωτογραφίες.

Και το κερασάκι στην τούρτα είναι το περίφημο καρνε ντε πασαζ ή πολύπτυχο,το οποίο εκδίδεται για κάθε όχημα από τον φορέα που είναι συμβεβλημένος με την παγκόσμια ομοσπονδία αυτοκινήτου (FIA) της εκάστοτε χώρας,την Ελλάδα εκπροσωπεί η ΕΛΠΑ,το οποίο βεβαιώνει την είσοδο και έξοδο του οχήματος από την χώρα.Σε περίπτωση μη εξόδου του οχήματος από μια χώρα,θα ζητήσει βάσει διεθνών κανονισμών αντίστοιχους δασμούς από την χώρα όπου έχει εκτελωνιστεί το όχημα αυτό.Το πιο σημαντικό είναι τα 3000 ευρώ!!!! ως ποσό εγγύησης ότι δεν θα βρεθεί από τον ιδιοκτήτη λόγος να αφεθεί το όχημα,ενώ σε περίπτωση επαναπατρισμού με συμπληρωμένο το έντυπο από τα τελωνεία,το ποσό αυτό επιστρέφεται στον ιδιοκτήτη αυτούσιο.Για μας,η ΕΛΠΑ όρισε το ποσό στα 2000 ευρώ έκαστος,σαν ένα δείγμα χορηγίας από πλευράς της και την δωρεάν έκδοση αυτού μαζί με την έκδοση δυο διεθνών διπλωμάτων,ενός και τριών χρόνων αντίστοιχα.Γι αυτά δεν δώσαμε ευρώ.Σε αντίθετη περίπτωση θέλαμε 300 περίπου ευρώ ο καθ ένας μας.

Όπως και να χει το δικό μου μπάτζετ μειώθηκε κατά 2000 ευρώ,ποσό αρκετά σημαντικό για μένα μιας που το υπόλοιπο διαθέσιμο ήταν 4000 πια

 

[hydronetta]

Αυτό με τις fiches κατάντησε μαρτύριο στη Μαυριτανία. Πρέπει να ξοδέψαμε πάνω 30-40 φωτοτυπίες του διαβατηρίου. Κάθε μπλόκο η πρώτη κουβέντα των αστυνομικών: fiches… Μπαϊλντίσαμε
Σε ότι αφορά τα εμβόλια ….κάνατε όλα αυτά;;;; Πιστοποιητικό εμβολιασμού κίτρινου πυρετού δεν μας ζητήθηκε ούτε στη Σενεγάλη ούτε στη Μαυριτανία

 

[amazon]

Περιμένω με αγωνία την συνέχεια !!
Ωραιο ταξιδάκι , μπράβο σας !!!

 

[8avos]

χεχεχεχεχε,ωραία τα σχόλιά σας.Πρώτη φορά γράφω και έχει πλάκα
μπορώ να πω.

hydronetta:μην κοιτάς που πήγα μόνο μέχρι Σενεγάλη,το αρχικό πλάνο
έλεγε ίσως και γύρο Αφρικής.πχ Στο Μάλι του Στέργιου χρειάστηκε το
"κίτρινο βιβλιάριο" εμβολιασμών.Με τα φισέ οκ,αλλά δεν έπαθες με την
ευγένεια των αστυνομικών;