Nedelja
Moderator
- Μηνύματα
- 1.773
- Likes
- 3.136
- Ταξίδι-Όνειρο
- Whole Africa,Cuba
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο][B][U]Εσσαουίρα[/U][/B
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο][B][U]Marrakech[/U][/B
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο][B][U]Ouarzazate – Kelaat M ‘Gouna[/U][/B
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο][U][B]Dades Gorge -Todra Gorge[/B][/U
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο][U][B]Hassi Labiad (Merzouga) – Erg Chebbi[/B][/U
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο][B][U]Middle Atlas – Meknes[/U][/B
- Κεφάλαιο 17ο][B][U]Volubilis – Moulay Idriss- Casablanca[/U][/B
- Κεφάλαιο 18ο][B][U]Fes[/U][/B
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο
- Κεφάλαιο 22ο][B][U]Chefchaouen[/U][/B
- Κεφάλαιο 23ο][B][U
- Κεφάλαιο 24ο][B][U]Tangier[/U][/B
Αφού χαζέψαμε αρκετά και χορτάσαμε χρώματα, αρώματα και εικόνες μια άλλη μυρωδιά ξύπνησε τον άλλο τον πεζό μας εαυτό και μας υπενθύμισε ότι είχαμε να φάμε μια ολόκληρη μέρα. Αυτή η μυρωδιά δεν ήταν άλλη από τις υπαίθριες ψησταριές θαλασσινών που απλώνονται κατά μήκος του λιμανιού. Διαλέγουμε τη συναγρίδα μας , τις σαρδελίτσες μας και γαρίδες μας τα ζυγίζουν όλα μαζί 13? (τσάμπα πράμα δηλαδή) μας τα ψήνουν επιτόπου και πέφτουμε με τα μούτρα στο φαί πιο αντισηπτικό που είχα πάρει μαζί μου, πια μαντηλάκια δεν σκεφτόμασταν τίποτα η μυρωδιά δε μας άφηνε περιθώρια για τέτοιες σκέψεις. Το φαγητό εκεί είναι απλά φοβερό γιατί τα ψάρια είναι ολόφρεσκα τώρα οι συνθήκες υγιεινής σε ότι αφορά ποτήρια και μαχαιροπίρουνα στοιχειώδεις, τα ποτήρια δεν πλένονται με σαπούνι απλά ξεπλένονται με νεράκι ( είδες οικολογικές ανησυχίες?) αλλά ποιος νοιάζεται όταν έχει δυο χεράκια που αντικαθιστούν άψογα τα πιρούνια και πρέπει να φοράς γυαλιά ηλίου ώστε να αποφύγεις να χάσεις το μάτι σου από κανένα ιπτάμενο λέπι
(φρέσκο ψάρι δεν ήθελες κυρία μου? Ε, λοιπόν το καθαρίζουμε επιτόπου). Εμείς μέχρι και λέπι βγάλαμε από το ποτήρι μας αλλά δεν πάθαμε κάτι.
Το απογευματάκι χαζέψαμε το ηλιοβασίλεμα από το Taros Cafe που είναι πραγματικά ένα πολύ ωραίο μαγαζί και από τα λίγα που σερβίρει αλκοόλ οπότε η επιλογή ήταν μονόδρομος. Απολαύσαμε τις μπυρίτσες μας (Casablanca και Flag ήταν μαροκινές με την πρώτη να είναι πιο δυνατή και καλύτερη) και χαζεύαμε το ηλιοβασίλεμα , την απέραντη θέα στον Ατλαντικό , τους γλάρους που πετούσαν σχεδόν πάνω από τα κεφάλια μας (μας είχαν χέσει το πρωί οπότε το βράδυ με λυπήθηκαν ή έχουν έντερο ρολόι που το βράδυ απενεργοποιείται ) και όλα αυτά με συνοδεία μιας μπάντας Gnaoua (είδος μουσικής που προέρχεται από απογόνους σκλάβων από το Μάλι, την Υποσαχάρια Αφρική και βερβέρικες φυλές) που έπαιζαν στην κεντρική πλατεία του λιμανιού δωρεάν προς τέρψη των ντόπιων λόγω της προκείμενης έναρξης του Ραμαζανιού.
Γεμάτοι με εικόνες και μουσικές και ελαφρύτεροι κατά 15,5? που κόστισαν οι μπύρες ,το αλκοόλ στο Μαρόκο συγκριτικά με τα υπόλοιπα δεν είναι και φθηνό (κρίμα να μην υπάρχει συναγρίδα -daiquiri φτηνότερα θα κόστιζε) κάναμε μια τελευταία βόλτα στους δρόμους που ήταν γεμάτοι ντόπιους , στην Εσσαουίρα οι τουρίστες ήταν λίγοι γιατί όλοι προτιμούν το Αγκαντίρ με τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Μετά τσιμπήσαμε κάτι σε ένα πρωτοποριακό εστιατόριο που τις τεχνικές του θα τις ζήλευε και η Greenpeace αφού το πάτωμα για να μην σφουγγαρίζετε με απορρυπαντικά – είπαμε κάνουν κακό στο περιβάλλον- ήταν στρωμένο με πριονίδι (για να αποφεύγεται και το πατινάζ από τα λάδια) και η μπουκάλα γκαζιού σηκωνόταν διαγωνίως με την πατούσα του μάγειρα ώστε να εκμεταλλευτεί και το τελευταίο γκάζι που μπορεί να υπήρχε και ενίοτε την κλωτσούσε για να φοβηθεί και να βγάλει κι άλλο ( άντε τώρα να πιστέψεις ότι στο Μαρακές η έκρηξη στο Café Argane οφειλόταν σε τρομοκράτη ισλαμιστή κι όχι σε κάποια πατούσα-καμικάζι σε αποστολή αυτοκτονίας . Αφού γλιτώσαμε την προσθήκη των ονομάτων μας στα θύματα της παγκόσμιας τρομοκρατίας πήγαμε για ύπνο.
Η επόμενη μέρα μας βρήκε έτοιμους για κολύμπι και λιάσιμο σαν τη ρέγγα ώστε να αποκτηθεί ένα χρώμα εξωτικό να ταιριάξω και στο περιβάλλον και λέω εγώ μόνο γιατί ο Γ. ήταν ήδη σαν τον Καζαμπούμπου. Αφού περπατήσαμε την ατελείωτη παραλία της Εσσαουίρα , χιλιόμετρα ολόκληρα και δε χόρταινες να σταματήσεις το περπάτημα αράξαμε για μπανάκι να αρχίσει κι η επιχείρηση μαροκινό σολάριουμ ντε.
Είχε αεράκι οπότε το ξεροψήσιμο στον ήλιο σαν μπροζολάκι στα κάρβουνα με την αλάνθαστη μέθοδο σετάκια δηλ. 20 λεπτά μπρος 20 πλάτη και τούμπαλιν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο. Δε θα έλεγα το ίδιο και για τη βουτιά στη θάλασσα όπου μέχρι να αποφασίσω να βουτήξω, τα πόδια μου είχαν πάθει κρυοπαγήματα κι επειδή τα χρειαζόμουν για τις επόμενες μέρες αλλά και γενικότερα έκανα ένα γρήγορο βάπτισμα και επέστρεψα στα σετάκια μου, μπρος-πίσω. Στην παραλία έβλεπες να κάνουν surfing, kite surfing, βόλτες με καμήλες και άλογα και πολλές γυναίκες να προσπαθούν με τις μαντίλες και τα μακριά παντελόνια να κυνηγούν τα δαιμονάκια τους που αφήνιαζαν.
(φρέσκο ψάρι δεν ήθελες κυρία μου? Ε, λοιπόν το καθαρίζουμε επιτόπου). Εμείς μέχρι και λέπι βγάλαμε από το ποτήρι μας αλλά δεν πάθαμε κάτι.
Το απογευματάκι χαζέψαμε το ηλιοβασίλεμα από το Taros Cafe που είναι πραγματικά ένα πολύ ωραίο μαγαζί και από τα λίγα που σερβίρει αλκοόλ οπότε η επιλογή ήταν μονόδρομος. Απολαύσαμε τις μπυρίτσες μας (Casablanca και Flag ήταν μαροκινές με την πρώτη να είναι πιο δυνατή και καλύτερη) και χαζεύαμε το ηλιοβασίλεμα , την απέραντη θέα στον Ατλαντικό , τους γλάρους που πετούσαν σχεδόν πάνω από τα κεφάλια μας (μας είχαν χέσει το πρωί οπότε το βράδυ με λυπήθηκαν ή έχουν έντερο ρολόι που το βράδυ απενεργοποιείται ) και όλα αυτά με συνοδεία μιας μπάντας Gnaoua (είδος μουσικής που προέρχεται από απογόνους σκλάβων από το Μάλι, την Υποσαχάρια Αφρική και βερβέρικες φυλές) που έπαιζαν στην κεντρική πλατεία του λιμανιού δωρεάν προς τέρψη των ντόπιων λόγω της προκείμενης έναρξης του Ραμαζανιού.
Γεμάτοι με εικόνες και μουσικές και ελαφρύτεροι κατά 15,5? που κόστισαν οι μπύρες ,το αλκοόλ στο Μαρόκο συγκριτικά με τα υπόλοιπα δεν είναι και φθηνό (κρίμα να μην υπάρχει συναγρίδα -daiquiri φτηνότερα θα κόστιζε) κάναμε μια τελευταία βόλτα στους δρόμους που ήταν γεμάτοι ντόπιους , στην Εσσαουίρα οι τουρίστες ήταν λίγοι γιατί όλοι προτιμούν το Αγκαντίρ με τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Μετά τσιμπήσαμε κάτι σε ένα πρωτοποριακό εστιατόριο που τις τεχνικές του θα τις ζήλευε και η Greenpeace αφού το πάτωμα για να μην σφουγγαρίζετε με απορρυπαντικά – είπαμε κάνουν κακό στο περιβάλλον- ήταν στρωμένο με πριονίδι (για να αποφεύγεται και το πατινάζ από τα λάδια) και η μπουκάλα γκαζιού σηκωνόταν διαγωνίως με την πατούσα του μάγειρα ώστε να εκμεταλλευτεί και το τελευταίο γκάζι που μπορεί να υπήρχε και ενίοτε την κλωτσούσε για να φοβηθεί και να βγάλει κι άλλο ( άντε τώρα να πιστέψεις ότι στο Μαρακές η έκρηξη στο Café Argane οφειλόταν σε τρομοκράτη ισλαμιστή κι όχι σε κάποια πατούσα-καμικάζι σε αποστολή αυτοκτονίας . Αφού γλιτώσαμε την προσθήκη των ονομάτων μας στα θύματα της παγκόσμιας τρομοκρατίας πήγαμε για ύπνο.
Η επόμενη μέρα μας βρήκε έτοιμους για κολύμπι και λιάσιμο σαν τη ρέγγα ώστε να αποκτηθεί ένα χρώμα εξωτικό να ταιριάξω και στο περιβάλλον και λέω εγώ μόνο γιατί ο Γ. ήταν ήδη σαν τον Καζαμπούμπου. Αφού περπατήσαμε την ατελείωτη παραλία της Εσσαουίρα , χιλιόμετρα ολόκληρα και δε χόρταινες να σταματήσεις το περπάτημα αράξαμε για μπανάκι να αρχίσει κι η επιχείρηση μαροκινό σολάριουμ ντε.
Είχε αεράκι οπότε το ξεροψήσιμο στον ήλιο σαν μπροζολάκι στα κάρβουνα με την αλάνθαστη μέθοδο σετάκια δηλ. 20 λεπτά μπρος 20 πλάτη και τούμπαλιν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο. Δε θα έλεγα το ίδιο και για τη βουτιά στη θάλασσα όπου μέχρι να αποφασίσω να βουτήξω, τα πόδια μου είχαν πάθει κρυοπαγήματα κι επειδή τα χρειαζόμουν για τις επόμενες μέρες αλλά και γενικότερα έκανα ένα γρήγορο βάπτισμα και επέστρεψα στα σετάκια μου, μπρος-πίσω. Στην παραλία έβλεπες να κάνουν surfing, kite surfing, βόλτες με καμήλες και άλογα και πολλές γυναίκες να προσπαθούν με τις μαντίλες και τα μακριά παντελόνια να κυνηγούν τα δαιμονάκια τους που αφήνιαζαν.
Attachments
Last edited by a moderator:
