Nedelja
Moderator
- Μηνύματα
- 1.773
- Likes
- 3.136
- Ταξίδι-Όνειρο
- Whole Africa,Cuba
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο][B][U]Εσσαουίρα[/U][/B
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο][B][U]Marrakech[/U][/B
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο][B][U]Ouarzazate – Kelaat M ‘Gouna[/U][/B
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο][U][B]Dades Gorge -Todra Gorge[/B][/U
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο][U][B]Hassi Labiad (Merzouga) – Erg Chebbi[/B][/U
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο][B][U]Middle Atlas – Meknes[/U][/B
- Κεφάλαιο 17ο][B][U]Volubilis – Moulay Idriss- Casablanca[/U][/B
- Κεφάλαιο 18ο][B][U]Fes[/U][/B
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο
- Κεφάλαιο 22ο][B][U]Chefchaouen[/U][/B
- Κεφάλαιο 23ο][B][U
- Κεφάλαιο 24ο][B][U]Tangier[/U][/B
Αφού λοιπόν απέκτησα χρωματάκι τόσο που να μην φωνάζει από μακριά είμαι σκλαβάκι στην Αθήνα και από Μάιο μέχρι Ιούλιο κάνω μπάνιο στο γραφείο, συνεχίσαμε να βολτάρουμε και σε άλλες γειτονιές της πόλης πιο απομονωμένες και μπορώ να πώ ότι παρόλο που ήταν πολύ φτωχές έως και εξαθλιωμένες οι άνθρωποι ήταν με το χαμόγελο στα χείλη και μια υπερηφάνεια στο βλέμμα.
Πήγαμε και στην Εβραϊκή συνοικία που μπορεί να είναι από τα πιο βρώμικα σημεία και όχι και τόσο φιλόξενα για τουρίστες αλλά εγώ τη βρήκα ενδιαφέρουσα.
Το βράδυ μας βρήκε κλασικά στην κεντρική πλατεία του λιμανιού να πίνουμε μπύρες στο πιο τραγικό εστιατόριο της πόλης για το οποίο είχα διαβάσει στο L.P ότι έχει μπύρα στη μισή τιμή από το Taros Cafe, οπότε δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε. Εννοείται ότι στο μαγαζί ήμασταν οι μόνοι που δεν τρώγαμε απλά πίναμε ,πάντως είχε γέλιο που οι σερβιτόροι με κάτι ξεπερασμένες στολές και ύφος ότι δουλεύουν τουλάχιστον στη Σπονδή να μας σερβίρουν μόνο μπύρες και όχι και τις καλές τις ευρωπαϊκές αλλά τις πιο φτηνές με βλέμμα απαξίωσης τύπου άντε ρε καημένοι δεν έχετε να φάτε θέλετε και διακοπές, βέβαια όταν στο τέλος ο λογαριασμός που κάναμε ήταν μεγαλύτερος από ότι αν τρώγαμε πήραμε προαγωγή σε αξιότιμους πελάτες και είχαμε βασιλική αντιμετώπιση. Κορυφαίο συμβάν στο εν λόγω μαγαζί ήταν όταν μια μεσήλικη Γαλλίδα με ύφος κριτικού Michelin απαίτησε να μιλήσει με τον σεφ…! Ο οποίος βέβαια δεν εμφανίστηκε ποτέ γιατί πρέπει να είχε εγκαταλείψει τα εγκόσμια προ πολλού και η παρακαταθήκη του να φυλαγόταν σαν κόρη οφθαλμού σε θυρίδα-κατάψυξη από όπου ξεπαγωνόταν με ευλάβεια και σερβιρόταν στους ανυποψίαστους πεινασμένους τουρίστες-θύματα. Μετά επειδή είχε και σήμερα συναυλία Gnaoua στην πλατεία την παρακολουθήσαμε από κοντά ανάμεσα σε ντόπιους που χόρευαν σαν τρελοί. Επειδή όμως οι μπύρες μας είχαν ανοίξει και την όρεξη ψάχναμε κάπου να φάμε , μπαίνουμε σε ένα μαγαζάκι τρύπα όπου μπαινόβγαιναν αποκλειστικά ντόπιοι. Στην αρχή μας κοίταξαν λίγο παράξενα όχι τόσο από καχυποψία όσο επειδή ίσως και να ήμασταν οι πρώτοι ξένοι που καθόμασταν να φάμε. Αγγλικά δεν ήξεραν καθόλου και αφού συνεννοηθήκαμε με τα λίγα γαλλικά μου, παραγγείλαμε δύο μαροκινές σούπες χαρίρα (από διάφορα όσπρια και μπαχαρικά) και 2 μαροκινές κρέπες (είδος πίτας που ψήνουν σε μαντέμι). Κόστος 1,3? όλα μαζί…! Μια οικογένεια ντόπιων που ήταν πίσω προσπάθησαν να μας μιλήσουν στα αγγλικά και μας ρώτησαν αν το φαγητό μας άρεσε και αν χρειαζόμασταν κάτι. Τους είπαμε ότι η σούπα ήταν πολύ νόστιμη και μας κέρασαν τσάι με μέντα. Καθίσαμε αρκετή ώρα μαζί τους και ήταν μια πολύ ευχάριστη βραδιά. Γενικά στην Εσσαουίρα οι κάτοικοι είναι Βέρβεροι, είναι πολύ ευγενικοί και πάντα πρόθυμοι να σε βοηθήσουν χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα. Όμως η ώρα είχε περάσει και αύριο φεύγαμε για Μαρακές οπότε έπρεπε να πάμε για ύπνο. Κάναμε μια τελευταία βόλτα προσπαθώντας να πάρουμε λίγες ακόμα αναμνήσεις από αυτήν την όμορφη πόλη και τους τόσο ωραίους ανθρώπους της.
Μήπως τελικά τα όσα είχαμε διαβάσει για τους Μαροκινούς ότι είναι τσιμπούρια, κράχτες και για να σου πουν έστω και που είναι η τουαλέτα ζητάνε λεφτά ήταν ψέματα? Απαπα παλιοτουρίστες τις φήμες βγάζετε? Ή μήπως όχι? Το Μαρακές έρχεται……..
Πήγαμε και στην Εβραϊκή συνοικία που μπορεί να είναι από τα πιο βρώμικα σημεία και όχι και τόσο φιλόξενα για τουρίστες αλλά εγώ τη βρήκα ενδιαφέρουσα.
Το βράδυ μας βρήκε κλασικά στην κεντρική πλατεία του λιμανιού να πίνουμε μπύρες στο πιο τραγικό εστιατόριο της πόλης για το οποίο είχα διαβάσει στο L.P ότι έχει μπύρα στη μισή τιμή από το Taros Cafe, οπότε δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε. Εννοείται ότι στο μαγαζί ήμασταν οι μόνοι που δεν τρώγαμε απλά πίναμε ,πάντως είχε γέλιο που οι σερβιτόροι με κάτι ξεπερασμένες στολές και ύφος ότι δουλεύουν τουλάχιστον στη Σπονδή να μας σερβίρουν μόνο μπύρες και όχι και τις καλές τις ευρωπαϊκές αλλά τις πιο φτηνές με βλέμμα απαξίωσης τύπου άντε ρε καημένοι δεν έχετε να φάτε θέλετε και διακοπές, βέβαια όταν στο τέλος ο λογαριασμός που κάναμε ήταν μεγαλύτερος από ότι αν τρώγαμε πήραμε προαγωγή σε αξιότιμους πελάτες και είχαμε βασιλική αντιμετώπιση. Κορυφαίο συμβάν στο εν λόγω μαγαζί ήταν όταν μια μεσήλικη Γαλλίδα με ύφος κριτικού Michelin απαίτησε να μιλήσει με τον σεφ…! Ο οποίος βέβαια δεν εμφανίστηκε ποτέ γιατί πρέπει να είχε εγκαταλείψει τα εγκόσμια προ πολλού και η παρακαταθήκη του να φυλαγόταν σαν κόρη οφθαλμού σε θυρίδα-κατάψυξη από όπου ξεπαγωνόταν με ευλάβεια και σερβιρόταν στους ανυποψίαστους πεινασμένους τουρίστες-θύματα. Μετά επειδή είχε και σήμερα συναυλία Gnaoua στην πλατεία την παρακολουθήσαμε από κοντά ανάμεσα σε ντόπιους που χόρευαν σαν τρελοί. Επειδή όμως οι μπύρες μας είχαν ανοίξει και την όρεξη ψάχναμε κάπου να φάμε , μπαίνουμε σε ένα μαγαζάκι τρύπα όπου μπαινόβγαιναν αποκλειστικά ντόπιοι. Στην αρχή μας κοίταξαν λίγο παράξενα όχι τόσο από καχυποψία όσο επειδή ίσως και να ήμασταν οι πρώτοι ξένοι που καθόμασταν να φάμε. Αγγλικά δεν ήξεραν καθόλου και αφού συνεννοηθήκαμε με τα λίγα γαλλικά μου, παραγγείλαμε δύο μαροκινές σούπες χαρίρα (από διάφορα όσπρια και μπαχαρικά) και 2 μαροκινές κρέπες (είδος πίτας που ψήνουν σε μαντέμι). Κόστος 1,3? όλα μαζί…! Μια οικογένεια ντόπιων που ήταν πίσω προσπάθησαν να μας μιλήσουν στα αγγλικά και μας ρώτησαν αν το φαγητό μας άρεσε και αν χρειαζόμασταν κάτι. Τους είπαμε ότι η σούπα ήταν πολύ νόστιμη και μας κέρασαν τσάι με μέντα. Καθίσαμε αρκετή ώρα μαζί τους και ήταν μια πολύ ευχάριστη βραδιά. Γενικά στην Εσσαουίρα οι κάτοικοι είναι Βέρβεροι, είναι πολύ ευγενικοί και πάντα πρόθυμοι να σε βοηθήσουν χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα. Όμως η ώρα είχε περάσει και αύριο φεύγαμε για Μαρακές οπότε έπρεπε να πάμε για ύπνο. Κάναμε μια τελευταία βόλτα προσπαθώντας να πάρουμε λίγες ακόμα αναμνήσεις από αυτήν την όμορφη πόλη και τους τόσο ωραίους ανθρώπους της.
Μήπως τελικά τα όσα είχαμε διαβάσει για τους Μαροκινούς ότι είναι τσιμπούρια, κράχτες και για να σου πουν έστω και που είναι η τουαλέτα ζητάνε λεφτά ήταν ψέματα? Απαπα παλιοτουρίστες τις φήμες βγάζετε? Ή μήπως όχι? Το Μαρακές έρχεται……..
Attachments
Last edited by a moderator:
