go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 5.964
- Likes
- 9.350
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Μια γεματη και περιπετειωδηs εβδομαδα στο Μπελιζ τελειωσε και περασαμε ξανα τα συνορα για το Μεξικο.Ο ιδιοs ατελειωτοs ευθυs δρομοs μαs οδηγησε στο Felippe Carillo Puerto οπου φουλαραμε βενζινη δευτερολεπτα πριν μεινουμε.Στην εισοδο και την εξοδο του χωριου υπηρχαν υπερβολικα πολλα σαμαρακια οπου παιδια πλησιαζαν τα αυτοκινητα και πουλουσαν φρουτα και διακοσμητικα.
Φτανονταs κοντα στο Xpu-ha εψαχνα για το Copacabana resort , που μου ειχαν πει να βαλω σημαδι για να βρω την τελεια παραλια. Ακολουθησαμε το χωματοδρομο ωs το τελοs που υπηρχε μονο ενα παραλιακο ταβερνειο και 2-3 ενοικιαζομενα στον επανω οροφο.Το ταβερνειο δε σου γεμιζε το ματι , αλλα τα φαγητα του ηταν σουπερ.Και φυσικα το αποκορυφωμα τηs υποθεσηs ηταν η παραλια.
Ηταν τοσο τελεια αληθεια? Ή ηταν το σοκ τηs χθεσινηs ημεραs που την εκανε θεικη? Αναρωτηθηκαμε. Xpu-ha σημαινει ‘πρωινή δροσια’ και η παραλια ειναι κρυσταλινη , τυρκουαζ , ζεστη και χωριs ιχνοs φυκιου! Γαρνιρισμενη με τροπικη βλαστηση στο εξωτερικο , φοινικοδεντρα και σαμπανιζε αμμο που την κανουν να μοιαζει με την επιτομη του τροπικου παραδεισου! Η άμμος παραείναι λευκη , ο ήλιος παραείναι καυτός και η θάλασσα παραείναι τέλεια τυρκουαζ! Απο αυτεs που λεs αν ειναι να πνιγω , αs ειναι εδω! Το καφε ντελ μαρ νοικιαζει δωματια στον επανω οροφο και ηταν μεγαλος ο πειρασμος να μεινουμε μια-δυο μερες εδω.
Μετα απο μινι συμβουλιο αποφασισαμε να μην μεινουμε εδω το βραδυ , αλλα να παμε στην Πλαγια δελ Καρμεν γιατι ειχα αλλα σχεδια για αυριο!
Πισω ξανα λοιπον στην αγαπημενη Πλαγια και τωρα ηξερα που θα μεινουμε.Βρηκα το Maya Brick hotel που παιρναμε το πρωινο μαs τοσεs μερεs.Τα παιδια μαs ηξεραν πια και μαs καλοδεχτηκαν.
Το δωματιο στον επανω οροφο ηταν μεγαλο , πολυ καθαρό και φωτεινό , με μπαλκονι που εβλεπε σε ομορφο κηπο με πισινα.
Αργοτερα εκεινο το βραδυ , περπατησαμε ωs το τερμα τηs 5ηs λεωφορου μη χορταίνoνταs την ομορφη Πλαγια. Προς το μικρο λιμανακι οι βάρκες γερνουν απο τη μια μερια υπο το βάρος των πελεκανων. Τα κατάλευκα πουλιά κινουνται βαριεστημένα πάνω στις κουπαστες , σκασμένα απο το φαγητό , αφου τα νερα ειναι πλουσια σε θαλασσια ζωη που μαγνητιζεται απο τα ζεστα νερα της καραιβικης. Στο σημειο που αραζουν τα μινι φερυ-μποτ και μπροστα απο το παρκο Fundadores , ειναι των σημειο των Fruit Ladies , γλυκύτατες γυναικες Μάγια που ερχονται καθημερινά με τις χρωματιστες παραδοσιακες φορεσιες τους απο μπλε,πρασινα και μωβ μοτιβα και πουλανε φρουτα. Οχι ομως ετσι απλα..τα καθαρισμενα φετάκια απο μάνγκο, καρπουζι, papaya και καρύδα προσφερονται σαν ζωηρόχρωμα μπουκετα μεσα σε πλαστικά ποτήρια , πασπαλισμένο με λίγο λάιμ ή τσιλι για τους πιο picante τύπους. Απόλαυση για τα μάτια και τον ουρανίσκο!
Καθισαμε σε ενα ταβερνακι πανω στη θάλασσα , με ψηλουs φοινικεs να θροιζουν απο το αερακι και τραγουδια απο τουs mariachi που τοσο μου ειχαν λειψει. Οι ριζες της ονομασιας μαριάτσι δεν ειναι ξεκαθαρες..καποιοι ,λενε οτι προερχεται απο το γαλλικο μαριάζ , επειδη η συγκεκριμενη μουσικη παιζοταν σε γάμους οταν η χωρα βρέθηκε υπο γαλλικη κατοχη το 18ο αιωνα. Το πιο πιθανο ειναι να προερχεται απο τη διαλεκτο Coca που ομιλουταν στην επαρχια Χαλίσκο και μαριατσι λεγοταν η ξυλινη εξεδρα που επαιζε ρόλο πιστας για χορευτες και μουσικους. Οι μουσικοί ανέβαιναν στην εξέδρα μαριατσι φορωντας τις καλες τους μεξικανικες φορεσιες με τα σομπρερος οπως ακριβως κανουν και σημερα. Η νύχτα ηταν ζέστη , τα αστέρια έλαμπαν σαν τα φωτα του νησιου Κοζουμελ που φαινοταν απεναντι και με καλούσαν να το επισκεφτώ..
Φτανονταs κοντα στο Xpu-ha εψαχνα για το Copacabana resort , που μου ειχαν πει να βαλω σημαδι για να βρω την τελεια παραλια. Ακολουθησαμε το χωματοδρομο ωs το τελοs που υπηρχε μονο ενα παραλιακο ταβερνειο και 2-3 ενοικιαζομενα στον επανω οροφο.Το ταβερνειο δε σου γεμιζε το ματι , αλλα τα φαγητα του ηταν σουπερ.Και φυσικα το αποκορυφωμα τηs υποθεσηs ηταν η παραλια.
Ηταν τοσο τελεια αληθεια? Ή ηταν το σοκ τηs χθεσινηs ημεραs που την εκανε θεικη? Αναρωτηθηκαμε. Xpu-ha σημαινει ‘πρωινή δροσια’ και η παραλια ειναι κρυσταλινη , τυρκουαζ , ζεστη και χωριs ιχνοs φυκιου! Γαρνιρισμενη με τροπικη βλαστηση στο εξωτερικο , φοινικοδεντρα και σαμπανιζε αμμο που την κανουν να μοιαζει με την επιτομη του τροπικου παραδεισου! Η άμμος παραείναι λευκη , ο ήλιος παραείναι καυτός και η θάλασσα παραείναι τέλεια τυρκουαζ! Απο αυτεs που λεs αν ειναι να πνιγω , αs ειναι εδω! Το καφε ντελ μαρ νοικιαζει δωματια στον επανω οροφο και ηταν μεγαλος ο πειρασμος να μεινουμε μια-δυο μερες εδω.
Μετα απο μινι συμβουλιο αποφασισαμε να μην μεινουμε εδω το βραδυ , αλλα να παμε στην Πλαγια δελ Καρμεν γιατι ειχα αλλα σχεδια για αυριο!
Πισω ξανα λοιπον στην αγαπημενη Πλαγια και τωρα ηξερα που θα μεινουμε.Βρηκα το Maya Brick hotel που παιρναμε το πρωινο μαs τοσεs μερεs.Τα παιδια μαs ηξεραν πια και μαs καλοδεχτηκαν.
Το δωματιο στον επανω οροφο ηταν μεγαλο , πολυ καθαρό και φωτεινό , με μπαλκονι που εβλεπε σε ομορφο κηπο με πισινα.
Αργοτερα εκεινο το βραδυ , περπατησαμε ωs το τερμα τηs 5ηs λεωφορου μη χορταίνoνταs την ομορφη Πλαγια. Προς το μικρο λιμανακι οι βάρκες γερνουν απο τη μια μερια υπο το βάρος των πελεκανων. Τα κατάλευκα πουλιά κινουνται βαριεστημένα πάνω στις κουπαστες , σκασμένα απο το φαγητό , αφου τα νερα ειναι πλουσια σε θαλασσια ζωη που μαγνητιζεται απο τα ζεστα νερα της καραιβικης. Στο σημειο που αραζουν τα μινι φερυ-μποτ και μπροστα απο το παρκο Fundadores , ειναι των σημειο των Fruit Ladies , γλυκύτατες γυναικες Μάγια που ερχονται καθημερινά με τις χρωματιστες παραδοσιακες φορεσιες τους απο μπλε,πρασινα και μωβ μοτιβα και πουλανε φρουτα. Οχι ομως ετσι απλα..τα καθαρισμενα φετάκια απο μάνγκο, καρπουζι, papaya και καρύδα προσφερονται σαν ζωηρόχρωμα μπουκετα μεσα σε πλαστικά ποτήρια , πασπαλισμένο με λίγο λάιμ ή τσιλι για τους πιο picante τύπους. Απόλαυση για τα μάτια και τον ουρανίσκο!
Καθισαμε σε ενα ταβερνακι πανω στη θάλασσα , με ψηλουs φοινικεs να θροιζουν απο το αερακι και τραγουδια απο τουs mariachi που τοσο μου ειχαν λειψει. Οι ριζες της ονομασιας μαριάτσι δεν ειναι ξεκαθαρες..καποιοι ,λενε οτι προερχεται απο το γαλλικο μαριάζ , επειδη η συγκεκριμενη μουσικη παιζοταν σε γάμους οταν η χωρα βρέθηκε υπο γαλλικη κατοχη το 18ο αιωνα. Το πιο πιθανο ειναι να προερχεται απο τη διαλεκτο Coca που ομιλουταν στην επαρχια Χαλίσκο και μαριατσι λεγοταν η ξυλινη εξεδρα που επαιζε ρόλο πιστας για χορευτες και μουσικους. Οι μουσικοί ανέβαιναν στην εξέδρα μαριατσι φορωντας τις καλες τους μεξικανικες φορεσιες με τα σομπρερος οπως ακριβως κανουν και σημερα. Η νύχτα ηταν ζέστη , τα αστέρια έλαμπαν σαν τα φωτα του νησιου Κοζουμελ που φαινοταν απεναντι και με καλούσαν να το επισκεφτώ..
Attachments
Last edited:
. Δύο θέσεις παρακαλώ.
Δε με θελετε μαζι?
