go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.032
- Likes
- 9.900
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Φτασαμε στην Τουλουμ νωρις το απογευμα.Υπαρχει το χωριο Τουλουμ ακριβως πανω στον αυτοκινητοδρομο , τα ερειπια της αρχαιας πολης πανω στην παραλια και ενα χιλιομετρο πιο νοτια ξεκινα η ζωνη με τα ξενοδοχεια που καλυπτει 2 χλμ. πανω στην παραλια.
Ευτυχως δεν προκειται να χτιστει τιποτα αλλο εδω , αφου απο την τελευταια καλυβα και για 100 χλμ η παραλια ειναι προστατευομενη περιοχη.Ανηκει στην Sian kaan biosfera που καλυπτει 5.200.000 στρεματα.Τη χερσονησο διατρεχει ενας χωματοδρομος και συνεχιζει παραλληλα με τις ειδυλλιακες παραλιες απο τη μια πλευρα , τη ζουγκλα απο την αλλη και περνα πανω απο προχειροφιαγμενα ξυλινα γεφυρακια και διπλα απο λιμνες με γλυκο και θαλασσινο νερο.Καταληγει στην Punta Allen μια κοινοτητα των απογονων των Μαγια που ζουν απο το ψαρεμα αστακου και το κυνηγι στην πλουσια ζουγκλα,οπως χρονια πριν.
Οδηγησαμε τον στενο παραλιακο δρομο που διασχιζει την ξενοδοχειακη ζωνη.Ο στενος δρομος που πνιγεται στο πρασινο μου φανηκε ο ωραιοτερος του κοσμου!
Στα αριστερα βλεπαμε τα παραλιακα εστιατορια , τις cabanas των ξενοδοχειων , μικρα μαγαζακια και φυσικα την απιστευτη παραλια , ενω δεξια ο δρομος ηταν σπαρμενος με αραια εστιατορια και πλουσια τροπικη βλαστηση! Πουλια να πετουν πανω απο το αυτοκινητο , λουλουδια και κοκοφοινικες και ματιες στα τυρκουαζ νερα της παραλιας σε εκαναν να πιστευεις οτι εισαι στον παραδεισο!
Οι ντοπιοι προσπαθουν να παραμεινει η ζωνη και το χωριο οικολογικο και βλεπεις στις στεγες των ξενοδοχειων ηλιακους συλλεκτες και ανεμογεννητριες συνδεδεμενες με μπαταριες αυτοκινητων. Δεν υπαρχει ρευμα κατα μηκος του παραλιακου δρομου και καθε μαγαζακι ή ξενοδοχειο πρεπει να καλυψει τις αναγκες του οπως μπορει. Τα ξενοδοχεια ειναι στην πλειοψηφια τους καλυβες, μερικες τελειως λιτες με αιωρες για κρεβατι , μερικες πολυτελεις με a/c , αλλα κυριως η Τουλουμ απευθυνεται στους backpakers.
Σταματησαμε στο Cabanas Copal και ρωτησα για δωματιο.Μας πηγαν να το δουμε και ηταν θαυμασιο.Η καλυβα δεν ειχε πατωμα αλλα ηταν πανω στην αμμο , τα κρεβατια κρεμοταν απο το νταβανι σαν κουνιεs και δεν ειχαν ποδια.Φυσικα ουτε a/c , ουτε ρευμα μετα τις 11 το βραδυ , αλλα ποιος νοιαζεται για αυτα..Το φεγγαρι φωτιζε μια χαρα κι αν ηθελες υπηρχε πυρσος εξω απο το δωματιο. Μας συμβουλεψαν να τιναζουμε τα ρουχα και τα παπουτσια πριν τα φορεσουμε για τυχον αραχνουλες και σκορπιουδακια και εαν δουμε ενα μικρο βοα να μην τρομαξουμε
, ειναι το pet του ξενοδοχειου! ΥΠΕΡΟΧΑ!!!
Οι cabanas Copal εχουν site και προειδοποιουν για ολα αυτα αφου οι καλυβες βρισκονται ακριβως στην ακρη της ζουγκλας.Ευτυχως δεν ειχαμε καμια απροβλεπτη συναντηση με κανενα απο τα συμπαθητικα κατα τʼαλλα ζωακια..
Η θεα απο το δωματιο ηταν φανταστικη
,αλλα η θαλασσα ηταν ιδιαιτερα κυματωδης.Ο ξενοδοχος μας εξηγησε οτι ενας τυφωνας κατευθυνοταν προς την Κουβα και επηρεαζε ολη την περιοχη.
Ειχε πια αρχισει να σουρουπώνει οταν οδηγήσαμε προς τα ερειπια της Τουλουμ.Ενας φυλακας μας ειπε οτι ηταν κλειστα και επρεπε να παμε την αλλη μερα το πρωι.
Λιγο πιο κατω απο τα ερειπια βρισκεται η Playa paraiso (ονομα και πραγμα!)
και καθισαμε στην ταβερνα διπλα στη θαλασσα για φαγητο.
Ημασταν οι μονοι τουριστες εκει και τα ισπανικα μου μας εσωσαν παλι αφου δεν θα παραγγελναμε αλλιως.Με το που καθισαμε μας εφεραν nachos (αντι για ψωμι) και ενα μπωλ με κυβακια ντοματας και κρεμμυδιου. Σαν χωριατικη σαλατα κομενη σε πολυ μικρα κομματακια δηλαδη.
Πηρα μια τεραστια πηρουνια και με το που καταπια εκτοξευτηκα μεχρι τα μισα της στρατοσφαιρας και ξαναγυρισα.Δακρυσα , πεθανα , εβγαζα φωτιες.Τι ηταν αυτο το πραγμα? Ποιος θελει να με σκοτωσει? Ο Mr και ο junior μου εδιναν απο νερο και μπυρα μεχρι οτι εβρισκαν στο τραπεζι , μα δεν εσβηνα με τιποτα.
Οι υπολοιποι θαμωνες γελουσαν με τους ασχετους τουριστες. Οταν ηρθε ο σερβιτορος δωσαμε πισω το μπωλακι και μας κοιτουσε σαν να ημασταν τρελλοι που δεν τρωγαμε το καλυτερο και ειλικρινα δεν καταλαβαινε την αρνηση μας να οδηγηθουμε οικειοθελως σε πεπτικο ελκος..
Οι Μεξικανοι λατρευουν τα καυτερα , ειδικα εδω στη χερσονησο Γιουκαταν βρισκεται και η πολιτεια του Ταμπασκο που εδωσε και την ονομασια στην ομώνυμη πικαντικη σαλτσα. Η υπολοιπη βραδυα κυλισε χωρις αλλα απροοπτα με μεξικανικα τραγουδια , γευστικα φαγητα και αρκετες corona ,τη μπιρα που περηφανευεται οτι στεκεται αξια διπλα στις καλυτερες του κοσμου.
Αν θελεις να την πιεις με το μεξικανικο τροπο , καθεσαι σε μια απο τις κουνιες του μπαρ , μια φετα λεμονι αντι για καπακι στο μπουκαλι σου , νατσος με τυρι και σαλτσα πικαντε στο μπωλακι να μπλεκονται γλυκα στον ουρανισκο.. Πηγαμε ψαχνοντας στα τυφλα στο δωματιο και ολη τη νυχτα μας νανουριζε o ηχος των κυματων και ενα δροσερο αερακι που περνουσε απο τη σιτα των παραθυρων.
Ευτυχως δεν προκειται να χτιστει τιποτα αλλο εδω , αφου απο την τελευταια καλυβα και για 100 χλμ η παραλια ειναι προστατευομενη περιοχη.Ανηκει στην Sian kaan biosfera που καλυπτει 5.200.000 στρεματα.Τη χερσονησο διατρεχει ενας χωματοδρομος και συνεχιζει παραλληλα με τις ειδυλλιακες παραλιες απο τη μια πλευρα , τη ζουγκλα απο την αλλη και περνα πανω απο προχειροφιαγμενα ξυλινα γεφυρακια και διπλα απο λιμνες με γλυκο και θαλασσινο νερο.Καταληγει στην Punta Allen μια κοινοτητα των απογονων των Μαγια που ζουν απο το ψαρεμα αστακου και το κυνηγι στην πλουσια ζουγκλα,οπως χρονια πριν.
Οδηγησαμε τον στενο παραλιακο δρομο που διασχιζει την ξενοδοχειακη ζωνη.Ο στενος δρομος που πνιγεται στο πρασινο μου φανηκε ο ωραιοτερος του κοσμου!
Στα αριστερα βλεπαμε τα παραλιακα εστιατορια , τις cabanas των ξενοδοχειων , μικρα μαγαζακια και φυσικα την απιστευτη παραλια , ενω δεξια ο δρομος ηταν σπαρμενος με αραια εστιατορια και πλουσια τροπικη βλαστηση! Πουλια να πετουν πανω απο το αυτοκινητο , λουλουδια και κοκοφοινικες και ματιες στα τυρκουαζ νερα της παραλιας σε εκαναν να πιστευεις οτι εισαι στον παραδεισο!
Οι ντοπιοι προσπαθουν να παραμεινει η ζωνη και το χωριο οικολογικο και βλεπεις στις στεγες των ξενοδοχειων ηλιακους συλλεκτες και ανεμογεννητριες συνδεδεμενες με μπαταριες αυτοκινητων. Δεν υπαρχει ρευμα κατα μηκος του παραλιακου δρομου και καθε μαγαζακι ή ξενοδοχειο πρεπει να καλυψει τις αναγκες του οπως μπορει. Τα ξενοδοχεια ειναι στην πλειοψηφια τους καλυβες, μερικες τελειως λιτες με αιωρες για κρεβατι , μερικες πολυτελεις με a/c , αλλα κυριως η Τουλουμ απευθυνεται στους backpakers.
Σταματησαμε στο Cabanas Copal και ρωτησα για δωματιο.Μας πηγαν να το δουμε και ηταν θαυμασιο.Η καλυβα δεν ειχε πατωμα αλλα ηταν πανω στην αμμο , τα κρεβατια κρεμοταν απο το νταβανι σαν κουνιεs και δεν ειχαν ποδια.Φυσικα ουτε a/c , ουτε ρευμα μετα τις 11 το βραδυ , αλλα ποιος νοιαζεται για αυτα..Το φεγγαρι φωτιζε μια χαρα κι αν ηθελες υπηρχε πυρσος εξω απο το δωματιο. Μας συμβουλεψαν να τιναζουμε τα ρουχα και τα παπουτσια πριν τα φορεσουμε για τυχον αραχνουλες και σκορπιουδακια και εαν δουμε ενα μικρο βοα να μην τρομαξουμε
, ειναι το pet του ξενοδοχειου! ΥΠΕΡΟΧΑ!!!Οι cabanas Copal εχουν site και προειδοποιουν για ολα αυτα αφου οι καλυβες βρισκονται ακριβως στην ακρη της ζουγκλας.Ευτυχως δεν ειχαμε καμια απροβλεπτη συναντηση με κανενα απο τα συμπαθητικα κατα τʼαλλα ζωακια..
Η θεα απο το δωματιο ηταν φανταστικη
,αλλα η θαλασσα ηταν ιδιαιτερα κυματωδης.Ο ξενοδοχος μας εξηγησε οτι ενας τυφωνας κατευθυνοταν προς την Κουβα και επηρεαζε ολη την περιοχη.Ειχε πια αρχισει να σουρουπώνει οταν οδηγήσαμε προς τα ερειπια της Τουλουμ.Ενας φυλακας μας ειπε οτι ηταν κλειστα και επρεπε να παμε την αλλη μερα το πρωι.
Λιγο πιο κατω απο τα ερειπια βρισκεται η Playa paraiso (ονομα και πραγμα!)
και καθισαμε στην ταβερνα διπλα στη θαλασσα για φαγητο.
Ημασταν οι μονοι τουριστες εκει και τα ισπανικα μου μας εσωσαν παλι αφου δεν θα παραγγελναμε αλλιως.Με το που καθισαμε μας εφεραν nachos (αντι για ψωμι) και ενα μπωλ με κυβακια ντοματας και κρεμμυδιου. Σαν χωριατικη σαλατα κομενη σε πολυ μικρα κομματακια δηλαδη.
Πηρα μια τεραστια πηρουνια και με το που καταπια
εκτοξευτηκα μεχρι τα μισα της στρατοσφαιρας και ξαναγυρισα.Δακρυσα , πεθανα , εβγαζα φωτιες.Τι ηταν αυτο το πραγμα? Ποιος θελει να με σκοτωσει? Ο Mr και ο junior μου εδιναν απο νερο και μπυρα μεχρι οτι εβρισκαν στο τραπεζι , μα δεν εσβηνα με τιποτα.Οι υπολοιποι θαμωνες γελουσαν με τους ασχετους τουριστες. Οταν ηρθε ο σερβιτορος δωσαμε πισω το μπωλακι και μας κοιτουσε σαν να ημασταν τρελλοι που δεν τρωγαμε το καλυτερο και ειλικρινα δεν καταλαβαινε την αρνηση μας να οδηγηθουμε οικειοθελως σε πεπτικο ελκος..
Οι Μεξικανοι λατρευουν τα καυτερα , ειδικα εδω στη χερσονησο Γιουκαταν βρισκεται και η πολιτεια του Ταμπασκο που εδωσε και την ονομασια στην ομώνυμη πικαντικη σαλτσα. Η υπολοιπη βραδυα κυλισε χωρις αλλα απροοπτα με μεξικανικα τραγουδια , γευστικα φαγητα και αρκετες corona ,τη μπιρα που περηφανευεται οτι στεκεται αξια διπλα στις καλυτερες του κοσμου.
Αν θελεις να την πιεις με το μεξικανικο τροπο , καθεσαι σε μια απο τις κουνιες του μπαρ , μια φετα λεμονι αντι για καπακι στο μπουκαλι σου , νατσος με τυρι και σαλτσα πικαντε στο μπωλακι να μπλεκονται γλυκα στον ουρανισκο.. Πηγαμε ψαχνοντας στα τυφλα στο δωματιο και ολη τη νυχτα μας νανουριζε o ηχος των κυματων και ενα δροσερο αερακι που περνουσε απο τη σιτα των παραθυρων.
Attachments
Last edited:
. Δύο θέσεις παρακαλώ.
