go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.032
- Likes
- 9.900
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Αφου αλλαξε το προγραμμα και βρεθηκαμε εδω ,αποφασισαμε να εξερευνησουμε το διασημο Κανκουν και να ριξουμε και μια βουτια.
Το Κανκουν χωριζεται σε δυο μερη:
Το πρωτο κομματι ειναι το Cancun centro, μια μικρη πολη με χαμηλα πολύχρωμα, mexican style κτιρια , δεντροφυτες πλατειες γεματες δεντρα ‘Lluvia de oro’ , ‘βροχη χρυσου’ στη μεταφραση , αφου το Μαιο που ανθιζουν θυμιζουν χρυσο-κιτρινα τσαμπια. Οπως κρεμονται πανω απ’το κεφαλι σου μοιαζει οντως σα να βρεχει χρυσο και ειναι συνηθες θεαμα στα παρκα και τις λεωφορους του Γιουκαταν.
Φυσικα υπαρχουν εδω μεγαλα εμπορικα κεντρα που βρισκεις οτι θελεις (οπως μπαταρια για την καμερα σας ας πουμε).Οι δρομοι εχουν ονοματα λουλουδιων , ψαριων , φρουτων – τα εμαθα καλα ψαχνοντας απο το πρωι για την μπαταρια.Τι γλυκο να μενεις barracuda και mango γωνια!!
Μεξικανικα στεκια για ποτο και τορτίγιας στεκουν διπλα σε μαγαζια που πουλούν σομπρέρο, κεντητες ινδιανικες μπλουζες, αγαλματακια και κεραμικά με φιγούρες απο τους ναούς των Μάγια. Υπαρχουν κι εδω ξενοδοχεια και ρεστoραν , σαφως πιο οικονομικα απο αυτα του νησιου Κανκουν , γνωστο σαν Ζόνα Οτελέρα , που αποτελει και το δευτερο κομματι της ποληs.
Μια στενη λωριδα γης μηκους 23 χλμ και πλατους μολις 500 μετρων σφηνωμενη αναμεσα στις λιμνοθαλασσες Νιτσούπτε και Μποχόρκες και στη θάλασσα της Καραϊβικής, γεματη πολυτελη ξενοδοχεια , το ενα να συναγωνιζεται το αλλο σε χλιδη , αρχιτεκτονικη,πρωτοτυπια αλλα και τιμες. Η τρελλη ανοικοδομηση του αρχισε μολις πριν απο 35 χρονια και ετσι το ψαροχωρι των 120 !! κατοικων μεταμορφωθηκε σε μια απιστευτη ξενοδοχειακη ζωνη που περιλαμβανει τα πιο πολυτελη ξενοδοχεια της καραιβικης. Εδω ερχονται τα Αμερικανακια οταν εχουν spring break και ξεσαλωνουν στα clubs, και στις discos που παιζουν μουσικη μεχρι το πρωι.
Κοιτωντας το Κανκουν απο ψηλα μοιαζει με τον καλοτυχο αριθμο 7 και ενωνεται με την πολη του Κανκουν με μια γεφυρα στο καθε ακρο.Ετσι στο εσωτερικο περικλειεται μια τεραστια λιμνοθαλασσα και εξωτερικα βρεχεται απο τον ωκεανο δημιουργωντας μια ατελειωτη καταλευκη παραλια – την αποθεωση του τυρκουαζ οπως λεω. Για να χαρεις αυτη τη θαλασσα πρεπει να μενεις σε ενα απο τα ξενοδοχεια , ή να ψαξεις να βρεις τη μοναδικη προσβαση σε αυτην οπως καναμε εμεις. Γιατι μπορει οι παραλιες να ειναι ολες δημοσιες αλλα με τα ξενοδοχεια το ενα διπλα στο αλλο πρεπει να ψαξεις για να βρεις τα λιγοστα σημεια προσβασης. Η αμμος ειναι απιστευτα λευκη και λεπτη σαν πουδρα. Οι απανωτοι τυφωνες των τελευταιων ετων ειχαν παρασυρει την αμμο και σε καποια σημεια ειχαν απομεινει γυμνα βραχωδη σημεια. Ομως η κυβερνηση εκανε οτι μπορουσε και αποκατεστησε την αμμο του διασημου θερετρου και σημερα ειναι ομορφοτερη απο ποτε!
Η θεα της θαλασσας πραγματικα κοβει την ανασα και χωρις πολλη καθυστερηση βουτηξα στην αγκαλια της.Προσπαθησα να φανταστω πως θα ηταν 30 χρονια πριν , τοτε που ειχε μονο λιγοστους κατοικους. Μια λωριδα γης σφηνωμενη αναμεσα στη λιμνοθαλασσα και τον ωκεανο , καλυμενη με λευκη ζαχαρενια αμμο και φοινικες εκει που τωρα στεκονταν τα τσιμεντενια μεγαθηρια.Ολα αλλαζουν τελικα
κι οχι παντα προs στο καλυτερο.
Πηραμε το δρομο του γυρισμου οδηγωντας ξανα τα 23 χλμ της Avenida Kukulcan με τη νησιδα στη μεση καταφυτη απο φοινικες και στολισμενη με αγαλματα της εποχης των Maya.
Παρατηρησα οτι αρκετα ξενοδοχεια ηταν σαν βομβαρδισμενα και θυμηθηκα τον τυφωνα που χτυπησε εδω περισυ.Ακομα παλευουν να βρουν το ρυθμο τους και ευχονται να μην βρεθουν στο δρομο του επομενου τυφωνα..
Αφησαμε πισω μαs το Κανκουν και βρεθηκαμε στην παραλιακη λεωφορο Riviera Maya περνωνταs διπλα απο μοντερνα παραλιακα ξενοδοχεια , προs Playa del Carmen , οπωs και χθεs.Τωρα προσεχαμε μην πεσουμε ξανα στα χερια τηs τροχαιαs.Πανω στη διαχωριστηκη νησιδα σε ενα σημειο υπηρχε ενα ντεραπαρισμενο οχημα που το μισο κρεμοταν απο μια διαφημιστικη πινακιδα και το χειροτερο...ανθρωπινα πτωματα κρεμοντουσαν απο τα παραθυρα και το παρπριζ.Κοψαμε ταχυτητα για να δουμε τι συνεβαινε και δεν μπορουσα να το πιστεψω , αλλα ηταν απλα μια ωμη προειδοποιηση για το τι θα σου συμβει εαν τρεχειs.
Μπηκαμε σε εναν χωματοδρομο που οδηγουσε προs την παραλια εκει που υπολογιζα οτι ηταν η Playa Maroma , απο τιs πιο ωραιεs παραλιεs τηs περιοχηs.Ο δρομοs κατεληγε σε μια μπαριερα και εναν φυλακα που μαs ειπε να αφησουμε το αμαξι και να συνεχισουμε με τα ποδια.Η παραλια ηταν ερημη , με ψηλουs φοινικεs που πηγαιναν περα-δωθε απο τον δυνατο αερα και η θαλασσα εντυπωσιακη αλλα αγριεμενη, δεν γινοταν να κολυμπησουμε ..
Γυρισαμε πισω και πηραμε ξανα το χωματοδρομο που διεσχιζε μια φυτεια απο μπανανεs και που τωρα ηταν γεματοs φορτηγακια που μαζευαν στην καροτσα τουs, τουs κουρασμενουs εργατεs τηs φυτειαs.
Πισω στην Playa del Carmen καθισαμε για φαγητο σε ενα παραλιακο bar-restaurant που ειχε κουνιεs για καθισματα - επιλογη του junior , που δε σταματησε να κουνιεται ενω ετρωγε.Το απογευμα κυλισε με παιχνιδια στη θαλασσα και το βραδυ πηγαμε για ποτακι στο "Blue Parrot" beach bar..
Ειχα επιλεξει να μεινουμε στην Playa γιατι ειχε πιο οικονομικα ξενοδοχεια , και δεν πιστευα οτι θα μαs αρεσει τοσο πολυ,αφου φαινοταν πολυ τουριστικη για τα γουστα μαs..
Θα προτεινα σε οποιον επιλεξει την περιοχη για ταξιδι να μεινει εδω.Εκτοs εαν εχειs παχυ πορτοφολι,θελειs πισινεs και τζακουζια κι εναν ντοπιο να σου κανει αερα οποτε το Κανκουν ειναι οτι πρεπει.
Η Playa ειναι πιο φιλικη πιο "προσγειωμενη" και βρισκεται σε πιο βολικη τοποθεσια για να επισκεφτειs τα γυρω αξιοθεατα.Και να μην παραλειψω την υπεροχη παραλια ,την relaxed ατμοσφαιρα και τιs φθηνεs taquerias για γευστικα αυθεντικα Μεξικανικα tacos.
Θα πρεπει να ανεβοκατεβηκαμε την 5η λεωφορο και τουs παραλληλουs δρομουs εκατονταδεs φορεs , χαζευονταs στα μαγαζακια με τα σουβενιρ , σταματωνταs να ακουσω τουs mariachi με τιs υπεροχεs φωνεs.
Το βραδακι το "BlueParrot" μας καλοδεχτηκε στις κουνιες του με το πιο διασημο κοκτειλ απο τεκιλα , τη μαργαριτα. Η πρώτη μαργαρίτα λεγεται οτι φιαχτηκε στο μπαρ Rancho la Gloria από τον μπαρμαν Carlos «Danny» Herrera για την ηθοποιο Margarita King, η οποία αρνήθηκε να πιει σκετη τεκίλα σε σφηνάκι, όπως της προτεινε ο μπαρμαν. Τοτε, αυτος προσπάθησε να βρει έναν τροπο για να την κανει να δοκιμασει τεκίλα και η προσπαθεια αυτη κατεληξε στο κοκτειλ οπως το ξερουμε σημερα. Χερι με χερι έφτασε και στα δικα μου χερια το κοκτειλ-οχημα διαδοσης της τεκιλα παγκοσμιως που στο ακουσμα του ονοματος και μονο εισερχεσαι σε κατασταση ευφοριας! Οι κουνιες αιωρουνται γυρω απο τη μπαρα, η μουσικη δυναμωνει, ρυθμοι marimba πλημμυριζουν την playa και ο ηλιος γερνει πανω απο τη θαλασσα της καραιβικης.
Αυριο το πρωι θα φευγαμε απο την Playa και θα ψαχναμε για νεο μεροs να μαs φιλοξενησει...
Το Κανκουν χωριζεται σε δυο μερη:
Το πρωτο κομματι ειναι το Cancun centro, μια μικρη πολη με χαμηλα πολύχρωμα, mexican style κτιρια , δεντροφυτες πλατειες γεματες δεντρα ‘Lluvia de oro’ , ‘βροχη χρυσου’ στη μεταφραση , αφου το Μαιο που ανθιζουν θυμιζουν χρυσο-κιτρινα τσαμπια. Οπως κρεμονται πανω απ’το κεφαλι σου μοιαζει οντως σα να βρεχει χρυσο και ειναι συνηθες θεαμα στα παρκα και τις λεωφορους του Γιουκαταν.
Φυσικα υπαρχουν εδω μεγαλα εμπορικα κεντρα που βρισκεις οτι θελεις (οπως μπαταρια για την καμερα σας ας πουμε).Οι δρομοι εχουν ονοματα λουλουδιων , ψαριων , φρουτων – τα εμαθα καλα ψαχνοντας απο το πρωι για την μπαταρια.Τι γλυκο να μενεις barracuda και mango γωνια!!
Μεξικανικα στεκια για ποτο και τορτίγιας στεκουν διπλα σε μαγαζια που πουλούν σομπρέρο, κεντητες ινδιανικες μπλουζες, αγαλματακια και κεραμικά με φιγούρες απο τους ναούς των Μάγια. Υπαρχουν κι εδω ξενοδοχεια και ρεστoραν , σαφως πιο οικονομικα απο αυτα του νησιου Κανκουν , γνωστο σαν Ζόνα Οτελέρα , που αποτελει και το δευτερο κομματι της ποληs.
Μια στενη λωριδα γης μηκους 23 χλμ και πλατους μολις 500 μετρων σφηνωμενη αναμεσα στις λιμνοθαλασσες Νιτσούπτε και Μποχόρκες και στη θάλασσα της Καραϊβικής, γεματη πολυτελη ξενοδοχεια , το ενα να συναγωνιζεται το αλλο σε χλιδη , αρχιτεκτονικη,πρωτοτυπια αλλα και τιμες. Η τρελλη ανοικοδομηση του αρχισε μολις πριν απο 35 χρονια και ετσι το ψαροχωρι των 120 !! κατοικων μεταμορφωθηκε σε μια απιστευτη ξενοδοχειακη ζωνη που περιλαμβανει τα πιο πολυτελη ξενοδοχεια της καραιβικης. Εδω ερχονται τα Αμερικανακια οταν εχουν spring break και ξεσαλωνουν στα clubs, και στις discos που παιζουν μουσικη μεχρι το πρωι.
Κοιτωντας το Κανκουν απο ψηλα μοιαζει με τον καλοτυχο αριθμο 7 και ενωνεται με την πολη του Κανκουν με μια γεφυρα στο καθε ακρο.Ετσι στο εσωτερικο περικλειεται μια τεραστια λιμνοθαλασσα και εξωτερικα βρεχεται απο τον ωκεανο δημιουργωντας μια ατελειωτη καταλευκη παραλια – την αποθεωση του τυρκουαζ οπως λεω. Για να χαρεις αυτη τη θαλασσα πρεπει να μενεις σε ενα απο τα ξενοδοχεια , ή να ψαξεις να βρεις τη μοναδικη προσβαση σε αυτην οπως καναμε εμεις. Γιατι μπορει οι παραλιες να ειναι ολες δημοσιες αλλα με τα ξενοδοχεια το ενα διπλα στο αλλο πρεπει να ψαξεις για να βρεις τα λιγοστα σημεια προσβασης. Η αμμος ειναι απιστευτα λευκη και λεπτη σαν πουδρα. Οι απανωτοι τυφωνες των τελευταιων ετων ειχαν παρασυρει την αμμο και σε καποια σημεια ειχαν απομεινει γυμνα βραχωδη σημεια. Ομως η κυβερνηση εκανε οτι μπορουσε και αποκατεστησε την αμμο του διασημου θερετρου και σημερα ειναι ομορφοτερη απο ποτε!
Η θεα της θαλασσας πραγματικα κοβει την ανασα και χωρις πολλη καθυστερηση βουτηξα στην αγκαλια της.Προσπαθησα να φανταστω πως θα ηταν 30 χρονια πριν , τοτε που ειχε μονο λιγοστους κατοικους. Μια λωριδα γης σφηνωμενη αναμεσα στη λιμνοθαλασσα και τον ωκεανο , καλυμενη με λευκη ζαχαρενια αμμο και φοινικες εκει που τωρα στεκονταν τα τσιμεντενια μεγαθηρια.Ολα αλλαζουν τελικα
κι οχι παντα προs στο καλυτερο.Πηραμε το δρομο του γυρισμου οδηγωντας ξανα τα 23 χλμ της Avenida Kukulcan με τη νησιδα στη μεση καταφυτη απο φοινικες και στολισμενη με αγαλματα της εποχης των Maya.
Παρατηρησα οτι αρκετα ξενοδοχεια ηταν σαν βομβαρδισμενα και θυμηθηκα τον τυφωνα που χτυπησε εδω περισυ.Ακομα παλευουν να βρουν το ρυθμο τους και ευχονται να μην βρεθουν στο δρομο του επομενου τυφωνα..
Αφησαμε πισω μαs το Κανκουν και βρεθηκαμε στην παραλιακη λεωφορο Riviera Maya περνωνταs διπλα απο μοντερνα παραλιακα ξενοδοχεια , προs Playa del Carmen , οπωs και χθεs.Τωρα προσεχαμε μην πεσουμε ξανα στα χερια τηs τροχαιαs.Πανω στη διαχωριστηκη νησιδα σε ενα σημειο υπηρχε ενα ντεραπαρισμενο οχημα που το μισο κρεμοταν απο μια διαφημιστικη πινακιδα και το χειροτερο...ανθρωπινα πτωματα κρεμοντουσαν απο τα παραθυρα και το παρπριζ.Κοψαμε ταχυτητα για να δουμε τι συνεβαινε και δεν μπορουσα να το πιστεψω , αλλα ηταν απλα μια ωμη προειδοποιηση για το τι θα σου συμβει εαν τρεχειs.
Μπηκαμε σε εναν χωματοδρομο που οδηγουσε προs την παραλια εκει που υπολογιζα οτι ηταν η Playa Maroma , απο τιs πιο ωραιεs παραλιεs τηs περιοχηs.Ο δρομοs κατεληγε σε μια μπαριερα και εναν φυλακα που μαs ειπε να αφησουμε το αμαξι και να συνεχισουμε με τα ποδια.Η παραλια ηταν ερημη , με ψηλουs φοινικεs που πηγαιναν περα-δωθε απο τον δυνατο αερα και η θαλασσα εντυπωσιακη αλλα αγριεμενη, δεν γινοταν να κολυμπησουμε ..
Γυρισαμε πισω και πηραμε ξανα το χωματοδρομο που διεσχιζε μια φυτεια απο μπανανεs και που τωρα ηταν γεματοs φορτηγακια που μαζευαν στην καροτσα τουs, τουs κουρασμενουs εργατεs τηs φυτειαs.
Πισω στην Playa del Carmen καθισαμε για φαγητο σε ενα παραλιακο bar-restaurant που ειχε κουνιεs για καθισματα - επιλογη του junior , που δε σταματησε να κουνιεται ενω ετρωγε.Το απογευμα κυλισε με παιχνιδια στη θαλασσα και το βραδυ πηγαμε για ποτακι στο "Blue Parrot" beach bar..
Ειχα επιλεξει να μεινουμε στην Playa γιατι ειχε πιο οικονομικα ξενοδοχεια , και δεν πιστευα οτι θα μαs αρεσει τοσο πολυ,αφου φαινοταν πολυ τουριστικη για τα γουστα μαs..
Θα προτεινα σε οποιον επιλεξει την περιοχη για ταξιδι να μεινει εδω.Εκτοs εαν εχειs παχυ πορτοφολι,θελειs πισινεs και τζακουζια κι εναν ντοπιο να σου κανει αερα οποτε το Κανκουν ειναι οτι πρεπει.
Η Playa ειναι πιο φιλικη πιο "προσγειωμενη" και βρισκεται σε πιο βολικη τοποθεσια για να επισκεφτειs τα γυρω αξιοθεατα.Και να μην παραλειψω την υπεροχη παραλια ,την relaxed ατμοσφαιρα και τιs φθηνεs taquerias για γευστικα αυθεντικα Μεξικανικα tacos.
Θα πρεπει να ανεβοκατεβηκαμε την 5η λεωφορο και τουs παραλληλουs δρομουs εκατονταδεs φορεs , χαζευονταs στα μαγαζακια με τα σουβενιρ , σταματωνταs να ακουσω τουs mariachi με τιs υπεροχεs φωνεs.
Αυριο το πρωι θα φευγαμε απο την Playa και θα ψαχναμε για νεο μεροs να μαs φιλοξενησει...
Attachments
Last edited:
. Δύο θέσεις παρακαλώ.
Δε με θελετε μαζι?
