gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.801
Κεφάλαιο 8
Και πάλι Gamla Stan. Απογευματινή και νυχτερινή βόλτα.
Βγήκα από το καραβάκι. Όπως έχω προαναφέρει η σχεδόν τρίωρη βόλτα άξιζε τα χρήματα της.
Βγαίνοντας από το καραβάκι, πέρασα τη γέφυρα Strombron και προχώρησα προς το παλάτι. Προχωρώντας προς το παλάτι, όπου ήταν μια μικρή ανηφόρα, παρατηρούσα απέναντι τη γέφυρα Skeppsholmsbron.
Μου άρεσε πολύ η θέα από την περιοχή του παλατιού, μπήκα για λίγο στο παλάτι
και πέρασα από τον Storkyrkan, τον καθεδρικό ναό της Στοκχόλμης (ναός Αγίου Νικολάου), ο οποίος βρίσκεται δίπλα στο παλάτι.
Η εκκλησία χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και συγκεκριμένα από το έτος 1273 και είναι η παλαιότερη εκκλησία της Στοκχόλμης. Η αρχιτεκτονική της με τα χαρακτηριστικά κόκκινα τούβλα και το μεγάλο ύψος παραπέμπει σε λιτή μεγαλοπρέπεια. Στην εκκλησία φιλοξενείται το περίφημο ξύλινο γλυπτό " Ο Άγιος Γεώργιος και ο δράκος".
Στη συνέχεια προχώρησα γρήγορα προς την πλατεία Stortorget, η οποία περιβάλλεται από αξιόλογα κτίρια, με όμορφα χρώματα.
Ένα από τα εμβληματικά κτίρια της πλατείας είναι το κτίριο του χρηματιστηρίου,
για το οποίο υπάρχει αναφορά στο δεύτερο κεφάλαιο της παρούσας ιστορίας. Το κτίριο αυτό, όπως έχω προαναφέρει είναι πλέον το μουσείο Nobel, το οποίο ήθελα να επισκεφτώ. Στο μυαλό μου γύριζαν στίχοι του Σεφέρη και του Ελύτη, όμως τα περισσότερα μουσεία της Στοκχόλμης, τη Δευτέρα είναι κλειστά. Αυτό έπρεπε να το καταλάβω από την προηγούμενη ημέρα αφού τόσο το Ιστορικό Μουσείο της Σουηδίας, όσο και άλλα μουσεία, ανάφεραν στο ωράριό τους ότι τη Δευτέρα είναι κλειστά. Επίσης το πρωί της Δευτέρας είχα δει και το Moderna Museet, κλειστό. Έτσι δεν κατάφερα να επισκεφτώ, ούτε αυτή τη φορά το μουσείο Nobel. Κατάλαβα ότι η Δευτέρα στη Σουηδία, δεν είναι η κατάλληλη ημέρα για επίσκεψη σε μουσεία.
Σταμάτησα αρκετή ώρα στην πλατεία, ασχολούμενος με τα κτίρια και το πηγάδι που βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας και το οποίο σχεδιάστηκε από τον Erik Palmsted.
Επισημαίνεται ότι το νησάκι Stadsholmen, το οποίο είναι το κεντρικό σημείο και το πολύ μεγάλο τμήμα της Gamla Stan είναι χτισμένο πάνω σε σκουπίδια, μπάζα και λάσπη, γι αυτό βυθίζεται με πάρα πολύ αργούς ρυθμούς. Υπάρχουν σε διάφορα σημεία του νησιού δείκτες – μετρητές της βύθισης, ώστε να εξεταστούν οι διαφορικές καθιζήσεις και να διερευνηθούν οι τρόποι αντιμετώπισης.
Αφού σταμάτησα για αρκετή ώρα στην πλατεία, θαυμάζοντας τα πολύχρωμα και εμβληματικά κτίρια, προχώρησα σε έναν ακόμα περίπατο στη Gamla Stan, σε όλα τα στενά δρομάκια της Gamla Stan.
Κάποια στιγμή άρχισε ψιλόβροχο, σύνηθες φαινόμενο για μήνα Μάη στη Σουηδία. Εγώ βέβαια αυτό το καιρικό φαινόμενο, το αντιμετώπισα άμεσα. Μπήκα στην πρώτη Irish Pub, που βρήκα μπροστά μου. Και αυτή ήταν η O'Connell's Irish Pub, επί της οδού Stora Nygatan 21, μια τυπική ιρλανδέζικη pub μέσα στο κέντρο της Στοκχόλμης.
Μπήκα μέσα, η pub γέμιζε και άδειαζε και σε μια φάση που ήταν λίγος κόσμος έβγαλα τη φωτογραφία,
με χαρά μου ανακάλυψα ότι τα ποτά ήταν στη μισή τιμή, λόγω happy hour, ζήτημα το οποίο αξιοποίησα με τον καλύτερο τρόπο.
Όταν βγήκα από την O'Connell's Irish Pub, η βροχή είχε σταματήσει, συνέχισα την περιήγηση στα στενά δρομάκια της Gamla Stan,
μπήκα σε μια άλλη Irish Pub, επί της οδού Stora Nygatan η οποία ονομάζεται "The Liffey"
και προφανώς πήρε τ' όνομά της από τον ποταμό που διασχίζει το Δουβλίνο, ήπια μια μπίρα Guinness κι ένα Bushmills malt, να θυμηθώ το αγαπημένο μου Δουβλίνο και συνέχισα την περιήγηση στα βρεγμένα δρομάκια της Gamla Stan.
Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής,
έκανα μια βόλτα περιμετρικά του παλατιού
και του Κοινοβουλίου.
Έριξα και μια ματιά, δυτικά, προς το εμβληματικό κτίριο του Δημαρχείου
και προχώρησα βόρεια, όπου κοντά στο ξενοδοχείο μου είναι το restaurant London,
όπου είχα αποφασίσει να πάω για φαγητό την τελευταία νύχτα στη Στοκχόλμη. Άλλωστε το είχα πει και στους Έλληνες που δούλευαν στο restaurant.
Το φαγητό ήταν πάλι πολύ καλό,
καθώς εξαιρετικό ήταν και το λευκό ιταλικό κρασί
με το οποίο συνόδευσα το φαγητό. Αφού απόλαυσα φαγητό και κρασί, αλλά και τη διακριτική μουσική, προχώρησα προς το ξενοδοχείο μου και συγκεκριμένα προς το Belgobaren,
για να πιω τις τελευταίες βέλγικες μπίρες του ταξιδιού.
Όταν ήπια τις μπίρες μου, αποφάσισα να περπατήσω μερικά χιλιόμετρα, ακόμα, ώστε να κάνω νυχτερινή φωτογράφιση της παλιάς πόλης.
Τα χρόνια έχουν περάσει, δεν κουβαλάω πλέον φακούς και τρίποδο, ενώ η συγκεκριμένη νυχτερινή φωτογράφιση, έγινε με φωτογραφική μηχανή mirrorless. Όταν έχω γυρίσει όλη την ημέρα, έχω πιει τα ποτά μου, έχω φάει, τις νύχτες προτιμώ να κυκλοφορώ με το μικρότερο δυνατό βάρος. Άλλωστε έχω γίνει επιεικέστερος με τον εαυτό μου, όσον αφορά στην ποιότητα των φωτογραφιών.
Ακολούθησα τον γνωστό πεζόδρομο και ύστερα από λίγη ώρα έφτασα στην παλιά πόλη.
Φωτογράφισα το Κοινοβούλιο
και τις γύρω υδάτινες επιφάνειες,
όπου δυτικά, στο βάθος, καθρεφτιζόταν και το Δημαρχείο.
Αφού φωτογράφισα και το φωτισμένο παλάτι,
προχώρησα κατά μήκος της οδού Västerlånggatan,
προς το κέντρο της Gamla Stan και συγκεκριμένα προς την πλατεία Stortorget.
Απόλαυσα πολύ το νυχτερινό περίπατο στην πολύχρωμη πλατεία Stortorget
και στα έρημα στενά δαιδαλώδη μεσαιωνικά σοκάκια της Gamla Stan και κάποια στιγμή, αποφάσισα να πάρω το δρόμο της επιστροφής συνεχίζοντας τη νυχτερινή φωτογράφιση.
Η τελευταία νυχτερινή φωτογραφία ήταν από τη γέφυρα Riksbron προς την είσοδο της παλιάς πόλης.
Μετά τη νυχτερινή φωτογράφιση επέστρεψα στο Normalm, όπου σε ένα μπαράκι κοντά στο ξενοδοχείο μου έπνιξα τον πόνο μου. Ήταν η τελευταία νύχτα στη Στοκχόλμη. Και ήταν αργά, πολύ αργά, όταν ανέβηκα στο δωμάτιό μου για ύπνο.
Και πάλι Gamla Stan. Απογευματινή και νυχτερινή βόλτα.
Βγήκα από το καραβάκι. Όπως έχω προαναφέρει η σχεδόν τρίωρη βόλτα άξιζε τα χρήματα της.
Βγαίνοντας από το καραβάκι, πέρασα τη γέφυρα Strombron και προχώρησα προς το παλάτι. Προχωρώντας προς το παλάτι, όπου ήταν μια μικρή ανηφόρα, παρατηρούσα απέναντι τη γέφυρα Skeppsholmsbron.
Μου άρεσε πολύ η θέα από την περιοχή του παλατιού, μπήκα για λίγο στο παλάτι
και πέρασα από τον Storkyrkan, τον καθεδρικό ναό της Στοκχόλμης (ναός Αγίου Νικολάου), ο οποίος βρίσκεται δίπλα στο παλάτι.
Η εκκλησία χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και συγκεκριμένα από το έτος 1273 και είναι η παλαιότερη εκκλησία της Στοκχόλμης. Η αρχιτεκτονική της με τα χαρακτηριστικά κόκκινα τούβλα και το μεγάλο ύψος παραπέμπει σε λιτή μεγαλοπρέπεια. Στην εκκλησία φιλοξενείται το περίφημο ξύλινο γλυπτό " Ο Άγιος Γεώργιος και ο δράκος".
Στη συνέχεια προχώρησα γρήγορα προς την πλατεία Stortorget, η οποία περιβάλλεται από αξιόλογα κτίρια, με όμορφα χρώματα.
Ένα από τα εμβληματικά κτίρια της πλατείας είναι το κτίριο του χρηματιστηρίου,
για το οποίο υπάρχει αναφορά στο δεύτερο κεφάλαιο της παρούσας ιστορίας. Το κτίριο αυτό, όπως έχω προαναφέρει είναι πλέον το μουσείο Nobel, το οποίο ήθελα να επισκεφτώ. Στο μυαλό μου γύριζαν στίχοι του Σεφέρη και του Ελύτη, όμως τα περισσότερα μουσεία της Στοκχόλμης, τη Δευτέρα είναι κλειστά. Αυτό έπρεπε να το καταλάβω από την προηγούμενη ημέρα αφού τόσο το Ιστορικό Μουσείο της Σουηδίας, όσο και άλλα μουσεία, ανάφεραν στο ωράριό τους ότι τη Δευτέρα είναι κλειστά. Επίσης το πρωί της Δευτέρας είχα δει και το Moderna Museet, κλειστό. Έτσι δεν κατάφερα να επισκεφτώ, ούτε αυτή τη φορά το μουσείο Nobel. Κατάλαβα ότι η Δευτέρα στη Σουηδία, δεν είναι η κατάλληλη ημέρα για επίσκεψη σε μουσεία.
Σταμάτησα αρκετή ώρα στην πλατεία, ασχολούμενος με τα κτίρια και το πηγάδι που βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας και το οποίο σχεδιάστηκε από τον Erik Palmsted.
Επισημαίνεται ότι το νησάκι Stadsholmen, το οποίο είναι το κεντρικό σημείο και το πολύ μεγάλο τμήμα της Gamla Stan είναι χτισμένο πάνω σε σκουπίδια, μπάζα και λάσπη, γι αυτό βυθίζεται με πάρα πολύ αργούς ρυθμούς. Υπάρχουν σε διάφορα σημεία του νησιού δείκτες – μετρητές της βύθισης, ώστε να εξεταστούν οι διαφορικές καθιζήσεις και να διερευνηθούν οι τρόποι αντιμετώπισης.
Αφού σταμάτησα για αρκετή ώρα στην πλατεία, θαυμάζοντας τα πολύχρωμα και εμβληματικά κτίρια, προχώρησα σε έναν ακόμα περίπατο στη Gamla Stan, σε όλα τα στενά δρομάκια της Gamla Stan.
Κάποια στιγμή άρχισε ψιλόβροχο, σύνηθες φαινόμενο για μήνα Μάη στη Σουηδία. Εγώ βέβαια αυτό το καιρικό φαινόμενο, το αντιμετώπισα άμεσα. Μπήκα στην πρώτη Irish Pub, που βρήκα μπροστά μου. Και αυτή ήταν η O'Connell's Irish Pub, επί της οδού Stora Nygatan 21, μια τυπική ιρλανδέζικη pub μέσα στο κέντρο της Στοκχόλμης.
Μπήκα μέσα, η pub γέμιζε και άδειαζε και σε μια φάση που ήταν λίγος κόσμος έβγαλα τη φωτογραφία,
με χαρά μου ανακάλυψα ότι τα ποτά ήταν στη μισή τιμή, λόγω happy hour, ζήτημα το οποίο αξιοποίησα με τον καλύτερο τρόπο.
Όταν βγήκα από την O'Connell's Irish Pub, η βροχή είχε σταματήσει, συνέχισα την περιήγηση στα στενά δρομάκια της Gamla Stan,
μπήκα σε μια άλλη Irish Pub, επί της οδού Stora Nygatan η οποία ονομάζεται "The Liffey"
και προφανώς πήρε τ' όνομά της από τον ποταμό που διασχίζει το Δουβλίνο, ήπια μια μπίρα Guinness κι ένα Bushmills malt, να θυμηθώ το αγαπημένο μου Δουβλίνο και συνέχισα την περιήγηση στα βρεγμένα δρομάκια της Gamla Stan.
Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής,
έκανα μια βόλτα περιμετρικά του παλατιού
και του Κοινοβουλίου.
Έριξα και μια ματιά, δυτικά, προς το εμβληματικό κτίριο του Δημαρχείου
και προχώρησα βόρεια, όπου κοντά στο ξενοδοχείο μου είναι το restaurant London,
όπου είχα αποφασίσει να πάω για φαγητό την τελευταία νύχτα στη Στοκχόλμη. Άλλωστε το είχα πει και στους Έλληνες που δούλευαν στο restaurant.
Το φαγητό ήταν πάλι πολύ καλό,
καθώς εξαιρετικό ήταν και το λευκό ιταλικό κρασί
με το οποίο συνόδευσα το φαγητό. Αφού απόλαυσα φαγητό και κρασί, αλλά και τη διακριτική μουσική, προχώρησα προς το ξενοδοχείο μου και συγκεκριμένα προς το Belgobaren,
για να πιω τις τελευταίες βέλγικες μπίρες του ταξιδιού.
Όταν ήπια τις μπίρες μου, αποφάσισα να περπατήσω μερικά χιλιόμετρα, ακόμα, ώστε να κάνω νυχτερινή φωτογράφιση της παλιάς πόλης.
Τα χρόνια έχουν περάσει, δεν κουβαλάω πλέον φακούς και τρίποδο, ενώ η συγκεκριμένη νυχτερινή φωτογράφιση, έγινε με φωτογραφική μηχανή mirrorless. Όταν έχω γυρίσει όλη την ημέρα, έχω πιει τα ποτά μου, έχω φάει, τις νύχτες προτιμώ να κυκλοφορώ με το μικρότερο δυνατό βάρος. Άλλωστε έχω γίνει επιεικέστερος με τον εαυτό μου, όσον αφορά στην ποιότητα των φωτογραφιών.
Ακολούθησα τον γνωστό πεζόδρομο και ύστερα από λίγη ώρα έφτασα στην παλιά πόλη.
Φωτογράφισα το Κοινοβούλιο
και τις γύρω υδάτινες επιφάνειες,
όπου δυτικά, στο βάθος, καθρεφτιζόταν και το Δημαρχείο.
Αφού φωτογράφισα και το φωτισμένο παλάτι,
προχώρησα κατά μήκος της οδού Västerlånggatan,
προς το κέντρο της Gamla Stan και συγκεκριμένα προς την πλατεία Stortorget.
Απόλαυσα πολύ το νυχτερινό περίπατο στην πολύχρωμη πλατεία Stortorget
και στα έρημα στενά δαιδαλώδη μεσαιωνικά σοκάκια της Gamla Stan και κάποια στιγμή, αποφάσισα να πάρω το δρόμο της επιστροφής συνεχίζοντας τη νυχτερινή φωτογράφιση.
Η τελευταία νυχτερινή φωτογραφία ήταν από τη γέφυρα Riksbron προς την είσοδο της παλιάς πόλης.
Μετά τη νυχτερινή φωτογράφιση επέστρεψα στο Normalm, όπου σε ένα μπαράκι κοντά στο ξενοδοχείο μου έπνιξα τον πόνο μου. Ήταν η τελευταία νύχτα στη Στοκχόλμη. Και ήταν αργά, πολύ αργά, όταν ανέβηκα στο δωμάτιό μου για ύπνο.
