gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.751
Κεφάλαιο 3
Περπατώντας προς βορρά. Strindbergsmuseet.
Το προηγούμενο απόγευμα βγαίνοντας από το ξενοδοχείο μου είχα προχωρήσει προς νότο, προκειμένου να περπατήσω στα ατμοσφαιρικά σοκάκια της παλιάς πόλης. Την επόμενη ημέρα μετά το άριστο πρωινό του ξενοδοχείου στο Belgobaren, αποφάσισα να προχωρήσω προς βορρά, προς το βόρειο Normalm. Όπως και την προηγούμενη ημέρα, ύστερα από περπάτημα λίγων μέτρων, βγήκα στον κεντρικό πεζόδρομο της Στοκχόλμης, Drottninggatan.
Έριξα μια ματιά προς νότο,
όπου ο πεζόδρομος καταλήγει στη γέφυρα Riksbron, δηλαδή κατευθύνεται προς την παλιά πόλη, βόλτα που έκανα δυο φορές την προηγούμενη ημέρα και στη συνέχεια γύρισα προς βορρά.
Ο πεζόδρομος Drottninggatan, είναι ένας (ο πιο σημαντικός) πεζόδρομος (στο μεγαλύτερο μήκος του) της Στοκχόλμης, στην περιοχή Norrmalm. Στην αρχή η ονομασία του δρόμου ήταν "οδός μεγάλου βασιλιά", αλλά αργότερα πήρε την τελική ονομασία προς τιμή της βασίλισσας Χριστίνας, η οποία κυβέρνησε από το έτος 1632, έως το έτος 1654. Στον πεζόδρομο υπάρχουν πολλά εμπορικά καταστήματα, καταστήματα με σουβενίρ, μπαρ, εστιατόρια κλπ.
Κατευθυνόμενος προς βορρά, γνώριζα ότι στο δρόμο αυτό, στον αριθμό 85, βρίσκεται το κτίριο το οποίο ονομάζεται μπλε πύργος (Bla Tornet). Σ' ένα διαμέρισμα του μπλε πύργου, έζησε τα τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του ο μεγάλος δραματουργός και πολυσύνθετος καλλιτέχνης, ο αγαπημένος μου θεατρικός συγγραφέας August Strindberg. Το τότε (τελευταίο) σπίτι του έχει σήμερα μετατραπεί σε μουσείο, το Strindbergsmuseet, το οποίο αυτή τη φορά ήθελα οπωσδήποτε να το επισκεφτώ. Άλλωστε ύστερα από τόσες φορές που είχα περάσει από τη Στοκχόλμη, ήταν η πρώτη φορά που θα είχα χρόνο για να αφιερώσω στην πόλη και σ' αυτά που ήθελα να κάνω στη Στοκχόλμη.
Όταν βγήκα στον πεζόδρομο έκανα μια μικρή παράκαμψη και έτσι βρέθηκα πάλι στην πλατεία Hötorget. Ήταν πρωί, οπότε η αγορά λειτουργούσε. Στην αγορά εκείνη την ημέρα (Σάββατο πρωί) επικρατούσε η αγορά των λουλουδιών,
αλλά υπήρχε στους πάγκους και μικρή αγορά φρούτων καθώς και μικρή αγορά βιβλίων και πινάκων.
Όπως έχω προαναφέρει στην πλατεία δεσπόζει το Βασιλικό μέγαρο Μουσικής (αίθουσα συναυλιών) κτίσμα του έτους 1926.
Όπως προαναφέρθηκε, το Βασιλικό μέγαρο Μουσικής (Blue Stockholm Concert Hall) είναι κτίσμα του έτους 1926, είναι ένα από τα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα της Στοκχόλμης του 20ου αιώνα, σχεδιασμένο σε νεοκλασικό στιλ και το οποίο κατασκευάστηκε ειδικά για να στεγάσει τη Βασιλική Φιλαρμονική Ορχήστρα της Στοκχόλμης. Εκτός από τη διοργάνωση των υψηλής ποιότητας συναυλιών, το κτίριο φιλοξενεί την ετήσια τελετή απονομής βραβείων Νόμπελ και των βραβείων μουσικής. Μπροστά από το κτίριο υπάρχει το άγαλμα του Ορφέα,
ένα από τα ορόσημα της πόλης και ένα δημοφιλές σημείο συνάντησης. Το έργο παρουσιάστηκε το έτος 1936 και είναι δημιουργία του γλύπτη Carl Milles. Προχώρησα προς τη βόρεια πλευρά της πλατείας, δηλαδή προς την κεντρική οδό Kungsgatan
της περιοχής Norrmalm και μέσω αυτής επέστρεψα στον κεντρικό πεζόδρομο Drottninggatan.
Περπατώντας στον κεντρικό πεζόδρομο με κατεύθυνση βόρεια, έκανα μερικές παρακάμψεις για να απολαύσω διάφορα ενδιαφέροντα σημεία του κέντρου της πόλης, της περιοχής Normalm.
Δεν άργησα να φτάσω στον αριθμό 85 του πεζόδρομου Drottninggatan, όπου είναι το Strindbergsmuseet. Το μουσείο άνοιξε το έτος 1973 και όπως προαναφέρθηκε, στο διαμέρισμα το οποίο φιλοξενεί το μουσείο έζησε τα τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του ο August Strindberg από το έτος 1908 έως τον θάνατό του το έτος 1912 (η τελευταία κατοικία του μεγάλου δραματουργού και πολυσύνθετου καλλιτέχνη).
Το κτίριο εξωτερικά, δεν ήταν μπλε,
αλλά μπαίνοντας μέσα, μου λύθηκε η απορία για την ονομασία του κτιρίου (Bla Tornet, δηλαδή μπλε πύργος), αφού ο τοίχος στη σκάλα είχε μπλε χρώμα σε κτίριο στιλ αρτ νουβό, κατασκευής του έτους 1907.
Το ίδιο και οι πόρτες όλων των διαμερισμάτων.
Το κτίριο ήταν υπερσύγχρονο για την εποχή του (πριν από 110 χρόνια), με ηλεκτρικό ρεύμα, δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης, τουαλέτες, κεντρική θέρμανση, ασανσέρ και λοιπές ανέσεις
Μπήκα στο ασανσέρ, πρωτοποριακό για την εποχή του - αντίκα σήμερα. Το ασανσέρ διαθέτει πόρτα ασφαλείας, ξυλόγλυπτο εσωτερικό, κάθισμα και λοιπά στοιχεία τα οποία σε παραπέμπουν μια εκατονταετία πίσω στον χρόνο.
Όταν έφτασα στο διαμέρισμα το οποίο στεγάζει το Strindbergsmuseet, παρατήρησα μπαίνοντας, ότι ήταν ένα διαμέρισμα τριών δωματίων. Σταμάτησα αμέσως στο πρώτο δωμάτιο, όπου ήταν μια οθόνη στην οποία παρουσιαζόταν η ζωή του μεγάλου δραματουργού.
Όταν ολοκληρώθηκε η (περίπου 20λεπτη) ταινία, έκανα μια περιήγηση στο τελευταίο σπίτι του August Strindberg, όπου η βιβλιοθήκη, τα προσωπικά αντικείμενα και τα λοιπά στοιχεία παρέμεναν άθικτα στο σπίτι του μεγάλου Σουηδού δραματουργού.
Ήμουν τυχερός που βρήκα το Strindbergsmuseet ανοιχτό, γιατί ύστερα από λίγες ημέρες από την επίσκεψή μου και συγκεκριμένα από 01-07-2017 έως 19-01-2018, το μουσείο παραμένει κλειστό λόγω ανακαίνισης. Πάντως επειδή ο Strindberg είναι από τους αγαπημένους μου δραματουργούς, την επίσκεψη στο μουσείο την απόλαυσα σε υπερθετικό βαθμό.
Βγαίνοντας από το Strindbergsmuseet, έριξα μια ματιά προς νότο, όπου ο κεντρικός πεζόδρομος Drottninggatan, από το ύψος του μουσείου έως κατάντη στην παλιά πόλη, ήταν γεμάτος από κόσμο που περπατούσε, καθόταν στα bar, έκανε shopping αλλά και διάφορες άλλες δημοφιλείς δραστηριότητες σε μια πόλη, ένα ηλιόλουστο Σάββατο μεσημέρι και μάλιστα σε μια σκανδιναβική πρωτεύουσα.
Αφού κοίταξα προς νότο (κυριολεκτικά προς νότιο-νοτιοανατολικά) προχώρησα προς βορρά όπου στο τέλος της οδού (πεζόδρομου στο μεγάλο μήκος) Drottninggatan ξεκινά το Πάρκο Observatorielunden.
Το πάρκο είναι ένας λοφώδης σχηματισμός, αποφάσισα να ανέβω στην κορυφή, προκειμένου να έχω θέα προς το κέντρο της πόλης.
Όταν έφτασα στο υψηλότερο σημείο του πάρκου, άκουσα μουσικές από την κεντρική οδό Sveavägen της περιοχής Normalm και είδα παρέλαση.
Όπως είδα την παρέλαση από ψηλά, με τις μουσικές και τα αυτοσχέδια άρματα, μου θύμισε παρέλαση καρναβαλιού. Ρώτησα και η απάντηση ήταν Quarnevalen. Πράγματι στη Στοκχόλμη τις 13-05-2017 είχε καρναβάλι. Μου εξήγησαν, μάλιστα ότι η παρέλαση του καρναβαλιού γίνεται κάθε τρία χρόνια. Η παρέλαση προχωρούσε κατά μήκος της οδού (μάλλον λεωφόρου) Odengatan κατευθυνόμενη δυτικά-νοτιοδυτικά, έστριβε στη διασταύρωση με τη λεωφόρο Sveavägen κατευθυνόμενη νότια-νοτιοανατολικά. Αφού παρατήρησα για αρκετή ώρα τα δρώμενα από ψηλά (όπως και πολλοί Σουηδοί), αποφάσισα να κατέβω από το λοφοειδές πάρκο Observatorielunden και έτσι βρέθηκα στην οδό Odengatan, όπου υπήρχε αρκετός κόσμος που παρακολουθούσε την παρέλαση,
ενώ δεξιά είναι η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Στοκχόλμης
Στη διασταύρωση των κεντρικών λεωφόρων Sveavägen και Odengatan, απέναντι από τη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Στοκχόλμης, στο βόρειο άκρο της περιοχής Normalm, βρίσκεται το Hard Rock Cafe Stockholm,
όπου σταμάτησα για την πρώτη μπίρα της ημέρας, απολαμβάνοντας παράλληλα το θέαμα και τις μουσικές. Η θέση αυτή είναι στα όρια της περιοχής Normalm με τη μοντέρνα περιοχή Vasastan, η οποία βρίσκεται βόρεια του Normalm.
Αφού ξεκουράστηκα, έφυγα από το Hard Rock Cafe, πέρασα από την άλλη πλευρά της λεωφόρου Sveavägen και κατευθυνόμενος νότια-νοτιοανατολικά, παρακολουθούσα την καρναβαλική παρέλαση, η οποία ήταν στα τελειώματά της.
Συνέχισα να προχωρώ κατά μήκος της λεωφόρου, επειδή κάποια αγαπημένα μου πρόσωπα, στην προσπάθειά τους να κόψουν το κάπνισμα, μου είχαν ζητήσει να αγοράσω υγρά για ηλεκτρονικό τσιγάρο από το ευρισκόμενο στη λεωφόρο Sveavägen 96, το Ecigg City αποκλειστικό κατάστημα για ατμιστές. Όταν μου το είχαν ζητήσει, αυτό μου φάνηκε απόλυτα παράλογο, αφού θεώρησα ότι είναι αδύνατο να αγοράσεις πιο φτηνά από την ακριβότερη χώρα (ή μάλλον από μία από τις ακριβότερες χώρες της Ευρώπης και όχι μόνον). Όμως όταν το έψαξα στο διαδίκτυο κι εγώ, κατάλαβα ότι είχαν απόλυτο δίκιο. Η φορολογία στην Ελλάδα είναι εξωπραγματική και τα υγρά κοστίζουν πέντε (5)! φορές περισσότερο από όσο κοστίζουν στη Σουηδία!!!
Αφού προμηθεύτηκα τα υγρά για τα ηλεκτρονικά τσιγάρα, συνέχισα τη βόλτα μου, κάποια στιγμή τέλειωσε η καρναβαλική παρέλαση, η λεωφόρος Sveavägen άρχισε να αδειάζει από κόσμο
και εγώ άρχισα να κατηφορίζω προς νότο. Περιπλανήθηκα λίγο, πέρασα από την εκκλησία Adolf Fredriks kyrka, εκκλησία που άνοιξε το έτος 1774 και που μου έκανε εντύπωση.
Στον περίβολο της εκκλησίας Adolf Fredriks έχουν ταφεί επιφανείς Σουηδοί, μεταξύ των οποίων και ο μεγάλος ειρηνιστής πρωθυπουργός της Σουηδίας Όλαφ Πάλμε (1927-1986). Ο τάφος του Πάλμε απέχει μόλις λίγα μέτρα από το σημείο της δολοφονίας του.
Όπως θυμούνται οι παλαιότεροι, ο Όλαφ Πάλμε, ο πιο γνωστός Σουηδός πολιτικός, ήταν ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Σουηδίας από το έτος 1969 έως το έτος 1986 και πρωθυπουργός της χώρας από τις 14-10-1969 έως τις 08-10-1976 και από τις 08-10-1982 έως τις 28-02-1986, ημέρα της δολοφονίας του. Οι προοδευτικές πολιτικές θέσεις του Πάλμε, όπως η οξύτατη καταδίκη των ΗΠΑ για τον πόλεμο του Βιετνάμ, οι εκστρατείες του κατά της εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων, η καταδίκη του απαρχάιντ, η υποστήριξή του σε κινήματα όπως της Οργάνωσης Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης και του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου και οι λοιπές ειρηνευτικές του δραστηριότητες, του είχαν δημιουργήσει πολλούς εχθρούς. Ο Όλαφ Πάλμε κυκλοφορούσε χωρίς σωματοφύλακες και αστυνομική προστασία. Έτσι τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 1986, επιστρέφοντας πεζός στο σπίτι του, μαζί με τη γυναίκα του, από κινηματογράφο, δέχθηκε επίθεση από ένα δολοφόνο, στη λεωφόρο Sveavägen (στην κεντρική οδό όπου ήμουν πριν από λίγα λεπτά) και σε μια διασταύρωση αυτής με έναν κάθετο δρόμο. Ο Όλαφ Πάλμε πυροβολήθηκε δυο φορές στο στομάχι και πέθανε, ενώ η γυναίκα του πυροβολήθηκε στην πλάτη και επέζησε. Ο δολοφόνος διέφυγε ανατολικά από την κάθετη στην κεντρική λεωφόρο Sveavägen, οδό Tunnelgatan.
Προς τιμή του Όλαφ Πάλμε, ο κάθετος δρόμος της λεωφόρου Sveavägen, στο σημείο της δολοφονίας του (απέναντι από την Tunnelgatan) , ονομάστηκε Olof Palmes gata και είναι ο πρώτος παράλληλος νότια του περιμετρικού δρόμου της εκκλησίας Adolf Fredriks (Adolf Fredriks kyrkogata).
Σκεπτόμενος αυτά και σκεπτόμενος ότι η δολοφονία του μεγάλου σοσιαλδημοκράτη ηγέτη, του ανθρώπου με τη μεγάλη επιρροή στη διεθνή πολιτική σκηνή, παρέμεινε ανεξιχνίαστη, συνέχισα τον περίπατό μου το ηλιόλουστο εκείνο Σάββατο μεσημέρι, επανήλθα στον πεζόδρομο Drottninggatan, όπου σταμάτησα σε ένα μπαράκι για μια μπίρα και συνέχισα προς το ξενοδοχείο μου για ολιγόωρη ξεκούραση.
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μου, δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό να πιω στο Belgobaren,
μια βέλγικη μπίρα Trappistes Rochefort.
Περπατώντας προς βορρά. Strindbergsmuseet.
Το προηγούμενο απόγευμα βγαίνοντας από το ξενοδοχείο μου είχα προχωρήσει προς νότο, προκειμένου να περπατήσω στα ατμοσφαιρικά σοκάκια της παλιάς πόλης. Την επόμενη ημέρα μετά το άριστο πρωινό του ξενοδοχείου στο Belgobaren, αποφάσισα να προχωρήσω προς βορρά, προς το βόρειο Normalm. Όπως και την προηγούμενη ημέρα, ύστερα από περπάτημα λίγων μέτρων, βγήκα στον κεντρικό πεζόδρομο της Στοκχόλμης, Drottninggatan.
Έριξα μια ματιά προς νότο,
όπου ο πεζόδρομος καταλήγει στη γέφυρα Riksbron, δηλαδή κατευθύνεται προς την παλιά πόλη, βόλτα που έκανα δυο φορές την προηγούμενη ημέρα και στη συνέχεια γύρισα προς βορρά.
Ο πεζόδρομος Drottninggatan, είναι ένας (ο πιο σημαντικός) πεζόδρομος (στο μεγαλύτερο μήκος του) της Στοκχόλμης, στην περιοχή Norrmalm. Στην αρχή η ονομασία του δρόμου ήταν "οδός μεγάλου βασιλιά", αλλά αργότερα πήρε την τελική ονομασία προς τιμή της βασίλισσας Χριστίνας, η οποία κυβέρνησε από το έτος 1632, έως το έτος 1654. Στον πεζόδρομο υπάρχουν πολλά εμπορικά καταστήματα, καταστήματα με σουβενίρ, μπαρ, εστιατόρια κλπ.
Κατευθυνόμενος προς βορρά, γνώριζα ότι στο δρόμο αυτό, στον αριθμό 85, βρίσκεται το κτίριο το οποίο ονομάζεται μπλε πύργος (Bla Tornet). Σ' ένα διαμέρισμα του μπλε πύργου, έζησε τα τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του ο μεγάλος δραματουργός και πολυσύνθετος καλλιτέχνης, ο αγαπημένος μου θεατρικός συγγραφέας August Strindberg. Το τότε (τελευταίο) σπίτι του έχει σήμερα μετατραπεί σε μουσείο, το Strindbergsmuseet, το οποίο αυτή τη φορά ήθελα οπωσδήποτε να το επισκεφτώ. Άλλωστε ύστερα από τόσες φορές που είχα περάσει από τη Στοκχόλμη, ήταν η πρώτη φορά που θα είχα χρόνο για να αφιερώσω στην πόλη και σ' αυτά που ήθελα να κάνω στη Στοκχόλμη.
Όταν βγήκα στον πεζόδρομο έκανα μια μικρή παράκαμψη και έτσι βρέθηκα πάλι στην πλατεία Hötorget. Ήταν πρωί, οπότε η αγορά λειτουργούσε. Στην αγορά εκείνη την ημέρα (Σάββατο πρωί) επικρατούσε η αγορά των λουλουδιών,
αλλά υπήρχε στους πάγκους και μικρή αγορά φρούτων καθώς και μικρή αγορά βιβλίων και πινάκων.
Όπως έχω προαναφέρει στην πλατεία δεσπόζει το Βασιλικό μέγαρο Μουσικής (αίθουσα συναυλιών) κτίσμα του έτους 1926.
Όπως προαναφέρθηκε, το Βασιλικό μέγαρο Μουσικής (Blue Stockholm Concert Hall) είναι κτίσμα του έτους 1926, είναι ένα από τα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα της Στοκχόλμης του 20ου αιώνα, σχεδιασμένο σε νεοκλασικό στιλ και το οποίο κατασκευάστηκε ειδικά για να στεγάσει τη Βασιλική Φιλαρμονική Ορχήστρα της Στοκχόλμης. Εκτός από τη διοργάνωση των υψηλής ποιότητας συναυλιών, το κτίριο φιλοξενεί την ετήσια τελετή απονομής βραβείων Νόμπελ και των βραβείων μουσικής. Μπροστά από το κτίριο υπάρχει το άγαλμα του Ορφέα,
ένα από τα ορόσημα της πόλης και ένα δημοφιλές σημείο συνάντησης. Το έργο παρουσιάστηκε το έτος 1936 και είναι δημιουργία του γλύπτη Carl Milles. Προχώρησα προς τη βόρεια πλευρά της πλατείας, δηλαδή προς την κεντρική οδό Kungsgatan
της περιοχής Norrmalm και μέσω αυτής επέστρεψα στον κεντρικό πεζόδρομο Drottninggatan.
Περπατώντας στον κεντρικό πεζόδρομο με κατεύθυνση βόρεια, έκανα μερικές παρακάμψεις για να απολαύσω διάφορα ενδιαφέροντα σημεία του κέντρου της πόλης, της περιοχής Normalm.
Δεν άργησα να φτάσω στον αριθμό 85 του πεζόδρομου Drottninggatan, όπου είναι το Strindbergsmuseet. Το μουσείο άνοιξε το έτος 1973 και όπως προαναφέρθηκε, στο διαμέρισμα το οποίο φιλοξενεί το μουσείο έζησε τα τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του ο August Strindberg από το έτος 1908 έως τον θάνατό του το έτος 1912 (η τελευταία κατοικία του μεγάλου δραματουργού και πολυσύνθετου καλλιτέχνη).
Το κτίριο εξωτερικά, δεν ήταν μπλε,
αλλά μπαίνοντας μέσα, μου λύθηκε η απορία για την ονομασία του κτιρίου (Bla Tornet, δηλαδή μπλε πύργος), αφού ο τοίχος στη σκάλα είχε μπλε χρώμα σε κτίριο στιλ αρτ νουβό, κατασκευής του έτους 1907.
Το ίδιο και οι πόρτες όλων των διαμερισμάτων.
Το κτίριο ήταν υπερσύγχρονο για την εποχή του (πριν από 110 χρόνια), με ηλεκτρικό ρεύμα, δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης, τουαλέτες, κεντρική θέρμανση, ασανσέρ και λοιπές ανέσεις
Μπήκα στο ασανσέρ, πρωτοποριακό για την εποχή του - αντίκα σήμερα. Το ασανσέρ διαθέτει πόρτα ασφαλείας, ξυλόγλυπτο εσωτερικό, κάθισμα και λοιπά στοιχεία τα οποία σε παραπέμπουν μια εκατονταετία πίσω στον χρόνο.
Όταν έφτασα στο διαμέρισμα το οποίο στεγάζει το Strindbergsmuseet, παρατήρησα μπαίνοντας, ότι ήταν ένα διαμέρισμα τριών δωματίων. Σταμάτησα αμέσως στο πρώτο δωμάτιο, όπου ήταν μια οθόνη στην οποία παρουσιαζόταν η ζωή του μεγάλου δραματουργού.
Όταν ολοκληρώθηκε η (περίπου 20λεπτη) ταινία, έκανα μια περιήγηση στο τελευταίο σπίτι του August Strindberg, όπου η βιβλιοθήκη, τα προσωπικά αντικείμενα και τα λοιπά στοιχεία παρέμεναν άθικτα στο σπίτι του μεγάλου Σουηδού δραματουργού.
Ήμουν τυχερός που βρήκα το Strindbergsmuseet ανοιχτό, γιατί ύστερα από λίγες ημέρες από την επίσκεψή μου και συγκεκριμένα από 01-07-2017 έως 19-01-2018, το μουσείο παραμένει κλειστό λόγω ανακαίνισης. Πάντως επειδή ο Strindberg είναι από τους αγαπημένους μου δραματουργούς, την επίσκεψη στο μουσείο την απόλαυσα σε υπερθετικό βαθμό.
Βγαίνοντας από το Strindbergsmuseet, έριξα μια ματιά προς νότο, όπου ο κεντρικός πεζόδρομος Drottninggatan, από το ύψος του μουσείου έως κατάντη στην παλιά πόλη, ήταν γεμάτος από κόσμο που περπατούσε, καθόταν στα bar, έκανε shopping αλλά και διάφορες άλλες δημοφιλείς δραστηριότητες σε μια πόλη, ένα ηλιόλουστο Σάββατο μεσημέρι και μάλιστα σε μια σκανδιναβική πρωτεύουσα.
Αφού κοίταξα προς νότο (κυριολεκτικά προς νότιο-νοτιοανατολικά) προχώρησα προς βορρά όπου στο τέλος της οδού (πεζόδρομου στο μεγάλο μήκος) Drottninggatan ξεκινά το Πάρκο Observatorielunden.
Το πάρκο είναι ένας λοφώδης σχηματισμός, αποφάσισα να ανέβω στην κορυφή, προκειμένου να έχω θέα προς το κέντρο της πόλης.
Όταν έφτασα στο υψηλότερο σημείο του πάρκου, άκουσα μουσικές από την κεντρική οδό Sveavägen της περιοχής Normalm και είδα παρέλαση.
Όπως είδα την παρέλαση από ψηλά, με τις μουσικές και τα αυτοσχέδια άρματα, μου θύμισε παρέλαση καρναβαλιού. Ρώτησα και η απάντηση ήταν Quarnevalen. Πράγματι στη Στοκχόλμη τις 13-05-2017 είχε καρναβάλι. Μου εξήγησαν, μάλιστα ότι η παρέλαση του καρναβαλιού γίνεται κάθε τρία χρόνια. Η παρέλαση προχωρούσε κατά μήκος της οδού (μάλλον λεωφόρου) Odengatan κατευθυνόμενη δυτικά-νοτιοδυτικά, έστριβε στη διασταύρωση με τη λεωφόρο Sveavägen κατευθυνόμενη νότια-νοτιοανατολικά. Αφού παρατήρησα για αρκετή ώρα τα δρώμενα από ψηλά (όπως και πολλοί Σουηδοί), αποφάσισα να κατέβω από το λοφοειδές πάρκο Observatorielunden και έτσι βρέθηκα στην οδό Odengatan, όπου υπήρχε αρκετός κόσμος που παρακολουθούσε την παρέλαση,
ενώ δεξιά είναι η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Στοκχόλμης
Στη διασταύρωση των κεντρικών λεωφόρων Sveavägen και Odengatan, απέναντι από τη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Στοκχόλμης, στο βόρειο άκρο της περιοχής Normalm, βρίσκεται το Hard Rock Cafe Stockholm,
όπου σταμάτησα για την πρώτη μπίρα της ημέρας, απολαμβάνοντας παράλληλα το θέαμα και τις μουσικές. Η θέση αυτή είναι στα όρια της περιοχής Normalm με τη μοντέρνα περιοχή Vasastan, η οποία βρίσκεται βόρεια του Normalm.
Αφού ξεκουράστηκα, έφυγα από το Hard Rock Cafe, πέρασα από την άλλη πλευρά της λεωφόρου Sveavägen και κατευθυνόμενος νότια-νοτιοανατολικά, παρακολουθούσα την καρναβαλική παρέλαση, η οποία ήταν στα τελειώματά της.
Συνέχισα να προχωρώ κατά μήκος της λεωφόρου, επειδή κάποια αγαπημένα μου πρόσωπα, στην προσπάθειά τους να κόψουν το κάπνισμα, μου είχαν ζητήσει να αγοράσω υγρά για ηλεκτρονικό τσιγάρο από το ευρισκόμενο στη λεωφόρο Sveavägen 96, το Ecigg City αποκλειστικό κατάστημα για ατμιστές. Όταν μου το είχαν ζητήσει, αυτό μου φάνηκε απόλυτα παράλογο, αφού θεώρησα ότι είναι αδύνατο να αγοράσεις πιο φτηνά από την ακριβότερη χώρα (ή μάλλον από μία από τις ακριβότερες χώρες της Ευρώπης και όχι μόνον). Όμως όταν το έψαξα στο διαδίκτυο κι εγώ, κατάλαβα ότι είχαν απόλυτο δίκιο. Η φορολογία στην Ελλάδα είναι εξωπραγματική και τα υγρά κοστίζουν πέντε (5)! φορές περισσότερο από όσο κοστίζουν στη Σουηδία!!!
Αφού προμηθεύτηκα τα υγρά για τα ηλεκτρονικά τσιγάρα, συνέχισα τη βόλτα μου, κάποια στιγμή τέλειωσε η καρναβαλική παρέλαση, η λεωφόρος Sveavägen άρχισε να αδειάζει από κόσμο
και εγώ άρχισα να κατηφορίζω προς νότο. Περιπλανήθηκα λίγο, πέρασα από την εκκλησία Adolf Fredriks kyrka, εκκλησία που άνοιξε το έτος 1774 και που μου έκανε εντύπωση.
Στον περίβολο της εκκλησίας Adolf Fredriks έχουν ταφεί επιφανείς Σουηδοί, μεταξύ των οποίων και ο μεγάλος ειρηνιστής πρωθυπουργός της Σουηδίας Όλαφ Πάλμε (1927-1986). Ο τάφος του Πάλμε απέχει μόλις λίγα μέτρα από το σημείο της δολοφονίας του.
Όπως θυμούνται οι παλαιότεροι, ο Όλαφ Πάλμε, ο πιο γνωστός Σουηδός πολιτικός, ήταν ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Σουηδίας από το έτος 1969 έως το έτος 1986 και πρωθυπουργός της χώρας από τις 14-10-1969 έως τις 08-10-1976 και από τις 08-10-1982 έως τις 28-02-1986, ημέρα της δολοφονίας του. Οι προοδευτικές πολιτικές θέσεις του Πάλμε, όπως η οξύτατη καταδίκη των ΗΠΑ για τον πόλεμο του Βιετνάμ, οι εκστρατείες του κατά της εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων, η καταδίκη του απαρχάιντ, η υποστήριξή του σε κινήματα όπως της Οργάνωσης Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης και του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου και οι λοιπές ειρηνευτικές του δραστηριότητες, του είχαν δημιουργήσει πολλούς εχθρούς. Ο Όλαφ Πάλμε κυκλοφορούσε χωρίς σωματοφύλακες και αστυνομική προστασία. Έτσι τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 1986, επιστρέφοντας πεζός στο σπίτι του, μαζί με τη γυναίκα του, από κινηματογράφο, δέχθηκε επίθεση από ένα δολοφόνο, στη λεωφόρο Sveavägen (στην κεντρική οδό όπου ήμουν πριν από λίγα λεπτά) και σε μια διασταύρωση αυτής με έναν κάθετο δρόμο. Ο Όλαφ Πάλμε πυροβολήθηκε δυο φορές στο στομάχι και πέθανε, ενώ η γυναίκα του πυροβολήθηκε στην πλάτη και επέζησε. Ο δολοφόνος διέφυγε ανατολικά από την κάθετη στην κεντρική λεωφόρο Sveavägen, οδό Tunnelgatan.
Προς τιμή του Όλαφ Πάλμε, ο κάθετος δρόμος της λεωφόρου Sveavägen, στο σημείο της δολοφονίας του (απέναντι από την Tunnelgatan) , ονομάστηκε Olof Palmes gata και είναι ο πρώτος παράλληλος νότια του περιμετρικού δρόμου της εκκλησίας Adolf Fredriks (Adolf Fredriks kyrkogata).
Σκεπτόμενος αυτά και σκεπτόμενος ότι η δολοφονία του μεγάλου σοσιαλδημοκράτη ηγέτη, του ανθρώπου με τη μεγάλη επιρροή στη διεθνή πολιτική σκηνή, παρέμεινε ανεξιχνίαστη, συνέχισα τον περίπατό μου το ηλιόλουστο εκείνο Σάββατο μεσημέρι, επανήλθα στον πεζόδρομο Drottninggatan, όπου σταμάτησα σε ένα μπαράκι για μια μπίρα και συνέχισα προς το ξενοδοχείο μου για ολιγόωρη ξεκούραση.
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μου, δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό να πιω στο Belgobaren,
μια βέλγικη μπίρα Trappistes Rochefort.
