travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πρώτη μέρα στο Βίντχοκ.
- Από το Windhoek στο Sossusvlei. 1
- Από το Windhoek στο Sossusvlei. 2
- Επίσκεψη στο Sossusvlei
- Επιστροφή από το Sossusvlei. Sesriem Canyon.
- Οδικώς στο Swakopmund.
- Βόλτες στο Σβάκοπμουντ.
- Πρώτη μέρα με το πρακτορείο
- Στο πάρκο Ετόσα.
- Σαφάρι στο πάρκο Ετόσα.
- Πάρκο Ετόσα, αλλαγή λοτζ.
- Ταξίδι δίπλα στον ποταμό Okavango.
- Βόλτες στο ποτάμι και άφιξη στη Μποτσουάνα.
- Στο Δέλτα του Οκαβάνγκο, με αεροπλάνο.
- Στο Δέλτα του Οκαβάνγκο, με αυτοκίνητο. Πρώτη μέρα.
- Ολοήμερο σαφάρι στο Δέλτα του Οκαβάνγκο. Δεύτερη μέρα.
- Λίγο σαφάρι ακόμα και άφιξη στη Νάτα.
- Nata salt pans.
- Βόλτα στον ποταμό Chobe
- Στους Καταρράκτες Βικτώρια.
- Επίσκεψη στους καταρράκτες.
- Η επιστροφή.
- Βίντεο
Στο πάρκο Ετόσα.
Στο ταξίδι αυτό με τους Νόμαντς κυκλοφορούσαν δύο ελαφρώς διαφορετικά προγράμματα. Δεν είχαν καμιά σημαντική διαφορά εκτός από μια (θα τη δούμε παρακάτω). Οι άλλες ήταν λεπτομέρειες. Ας πούμε, για τη δεύτερη μέρα το πρωί το ένα πρόγραμμα έλεγε αναχώρηση και το άλλο έλεγε επίσκεψη σε ζωγραφιές πάνω σε βράχους, τις οποίες το πρώτο πρόγραμμα τις έδινε για το προηγούμενο απόγευμα. Εμείς λοιπόν φύγαμε το πρωί για τις βραχογραφίες. Ήταν οι Twyfelfontein Rock Engravings. Το μέρος αυτό ήταν σχετικά κοντά στο απολιθωμένο δάσος που είχαμε πάει το προηγούμενο απόγευμα, αλλά δεν είχαμε χρόνο να το δούμε. Έτσι κάναμε ξανά 44 χιλιόμετρα από τον ίδιο δρόμο, συν την επιστροφή. Εκεί μας περίμενε ένας πολύ γελαστός ξεναγός που μας έδειξε με γλαφυρό τρόπο τις ζωγραφιές πάνω στους βράχους, κυρίως ζώα. Ήταν πεντακάθαρες οι περισσότερες κι ας είχαν περάσει 5-6 χιλιάδες χρόνια από τότε που έγιναν. Συνολικά υπήρχαν 2500 ζωγραφιές. Πολλές δεν τις έβλεπες αν δεν είχες τον ξεναγό να στις δείξει. Καλά, δεν τις είδαμε και όλες!
Κάποια στιγμή προς το τέλος καθίσαμε σε μια σκιά και ο ξεναγός ήθελε να πει ο καθένας από ένα τραγούδι της πατρίδας του. Σκέφτηκε να πούμε ό,τι λέμε για τα γενέθλια όταν σβήνουμε τα κεράκια. Για τους Έλληνες εγώ είπα το: Να ζήσεις Μαλίγκα και χρόνια πολλά… Αυτά κάναμε και πέρασε λίγο η ώρα, οπότε φύγαμε με το λεωφορείο μας. Υπενθυμίζω πως ο Μαλίνγκα ήταν ο αρχηγός της εκδρομής.
Λίγο πριν το μεσημέρι περάσαμε πάλι και σταματήσαμε για ψώνια σε ένα σούπερ μάρκετ στην πόλη Khorixas, προφέρεται Κορίκας, όπου εγώ αγόρασα ένα πλαστικό πιάτο με κοφτό μακαρονάκι και κοτόπουλο και το έφαγα. Μπορεί να μην ήταν πολύ νόστιμο και ήταν κρύο φυσικά, αλλά ήταν επαρκές για το ταξίδι. Η πλάκα είναι ότι η Ντίνα αγόρασε και ένα μεταλλικό πιάτο και από τότε το χρησιμοποιούσα όταν πήγαινα να φάω με τους υπόλοιπους. Είχε πάθει σοκ όταν της περιέγραψα πως έπλενε ο κόσμος του γκρουπ τα πιάτα το προηγούμενο βράδυ. Έτσι δεν χρειαζόταν να πλένω πιάτα μετά το φαγητό όπως οι άλλοι, αφού έπλενα το δικό μου πιάτο στο δωμάτιο. Οι άλλοι βέβαια με κοίταζαν λίγο περίεργα γιατί θεωρούσαν ότι τα πιάτα που τρώνε είναι πεντακάθαρα. Η άποψή μου είναι ότι δεν είχαν καμία σχέση με την καθαριότητα.
Μετά από αυτή τη στάση φύγαμε για να πάμε στο πάρκο Etosha, Ετόσα. Στο πάρκο διανυχτερεύσαμε για τρεις μέρες. Δύο σε ένα Λοτζ και άλλη μία σε ένα άλλο. Στη διαδρομή είδαμε μερικά ζώα όπως μια καμηλοπάρδαλη, αρκετές ζέβρες και springbok, σπρίνγκμποκ.
Όταν φτάσαμε στο Ετόσα αφήσαμε τα πράγματα και ξεκινήσαμε σε λίγα λεπτά για να κάνουμε ένα σαφάρι με αυτό το τεράστιο για σαφάρι αυτοκίνητο που ήταν το λεωφορείο μας. Παρ’ όλα αυτά είδαμε δύο ρινόκερους, που θεωρείται μερικές φορές ένα δύσκολο για να δεις ζώο. Όταν το βράδυ ρώτησε ο Μαλίγκα, τι μας άρεσε από τη σημερινή ημέρα, ανεπιφύλακτα του είπα για τους δύο ρινόκερους. Εκείνου του άρεσαν πιο πολύ οι βραχογραφίες. Δε λέω, ωραίο ήταν και αυτό που είδαμε το πρωί, αλλά δεν ήταν αυτό το πιο ενδιαφέρον για μένα.
Το πρωί έβγαλα από μηχάνημα ΑΤΜ στην πόλη Κορίκας δυόμισι χιλιάδες δολάρια της Ναμίμπια, για να έχω να πληρώσω την επόμενη μέρα το safari που θα κάνουμε με jeep. Θα μπορούσαμε και να μην πάμε με τζιπ, αφού το λεωφορείο θα πάει πάλι για σαφάρι με αυτούς που δεν θα πάνε με τα jeep. Όμως θεωρήσαμε ότι αξίζει να πληρώσουμε να δούμε με επαγγελματίες κάποια άγρια ζώα, αν ήταν το τυχερό μας. Τελικά μόνο μια γυναίκα από το γκρουπ έμεινε να κάνει σαφάρι με το όχημα των Νόμαντς.
Πάντως το απογευματινό σαφάρι που κάναμε είχε ενδιαφέρον αφού εκτός από τις δύο ρινόκερους είδαμε και άλλα ζώα Τα πιο πολλά ήταν σπρίνγκμποκ και ζέβρες, όμως είδαμε και μερικά μεγάλα πουλιά και λίγα τσακάλια. Δεν είδαμε κάτι άλλο παρότι τριγυρνούσαμε πάνω από 2 ώρες σε μια τεράστια περιοχή. Εκείνη την ώρα η μαγείρισσα μαγείρευε το βραδινό φαγητό που δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερο: κοτόπουλο με σάλτσα, ρύζι και φακές. Φυσικά είχε και σαλάτα, όση είχε περισσέψει το μεσημέρι. Εγώ έφαγα στο καινούργιο μου πιάτο.
Το Λοτζ που μείναμε ήταν τεράστιο και πραγματικά είναι δύσκολο να βρεις από πού μπαίνεις και πού είναι το δωμάτιο σου ή που είναι οι σκηνές που μένουν οι άλλοι από το γκρουπ.
Εμείς τελικά πιο πολύ παρέα κάνουμε με ένα Ιταλό που ονομάζεται Πάολο. Σαν άνθρωπος φαίνεται εντάξει και κάναμε καλή παρέα σε όλο το ταξίδι. Είναι λίγο μικρότερος από εμάς και γενικά είναι μόνος του. Κάθεται μαζί με τον Γιάννη στα καθίσματα του λεωφορείου. Επίσης μιλάμε αρκετά και με την αμερικάνα, τη Σούζαν.
Αυτή τη μέρα ευτυχώς δεν έχει καμία διακοπή στο ηλεκτρικό. Ήμασταν σε ένα σχετικά καθαρό δωμάτιο και αρκετά δροσερό. Ας μη θυμηθούμε το προηγούμενο βράδυ που κοιμηθήκαμε μέσα στα σκοτάδια κι όλη νύχτα δεν ήρθε το ρεύμα, όπως και το πρωί. Ήμασταν συνέχεια με τους φακούς από τα κινητά. Δεν έγινε και τίποτα εν τέλει, αλλά όχι να πληρώνεις και 100€ παραπάνω τη βραδιά και να μην έχεις ένα κλιματισμό. Όλοι γκρίνιαζαν ότι δεν μπορούσαν να κοιμηθούν, αλλά κανένας δεν είπε τίποτα στο πρακτορείο. Στο Λοτζ φυσικά δεν μπορούσαν να πουν τίποτα, διότι την ώρα που φύγαμε στις 7 το πρωί, μόλις είχε έρθει κάποιος στη ρεσεψιόν, που όλη τη νύχτα ήταν κλειστή.
Το βράδυ στο Ετόσα έβρεξε αρκετά. Εκείνοι που έμεναν στις σκηνές δεν είχαν πρόβλημα αφού οι σκηνές ήταν πολύ καλές.
Η σημερινή διαδρομή:
Στον επόμενο χάρτη φαίνεται η διαδρομή προς το Πάρκο Ετόσα. Το μπλε που υπάρχει στο πάνω μέρος δεν είναι λίμνη αλλά τα άσπρα χώματα που έδωσαν και το όνομα στο πάρκο. Όταν βρέχει βέβαια ίσως να μένει νερό σε αυτό το μέρος.
Στο ταξίδι αυτό με τους Νόμαντς κυκλοφορούσαν δύο ελαφρώς διαφορετικά προγράμματα. Δεν είχαν καμιά σημαντική διαφορά εκτός από μια (θα τη δούμε παρακάτω). Οι άλλες ήταν λεπτομέρειες. Ας πούμε, για τη δεύτερη μέρα το πρωί το ένα πρόγραμμα έλεγε αναχώρηση και το άλλο έλεγε επίσκεψη σε ζωγραφιές πάνω σε βράχους, τις οποίες το πρώτο πρόγραμμα τις έδινε για το προηγούμενο απόγευμα. Εμείς λοιπόν φύγαμε το πρωί για τις βραχογραφίες. Ήταν οι Twyfelfontein Rock Engravings. Το μέρος αυτό ήταν σχετικά κοντά στο απολιθωμένο δάσος που είχαμε πάει το προηγούμενο απόγευμα, αλλά δεν είχαμε χρόνο να το δούμε. Έτσι κάναμε ξανά 44 χιλιόμετρα από τον ίδιο δρόμο, συν την επιστροφή. Εκεί μας περίμενε ένας πολύ γελαστός ξεναγός που μας έδειξε με γλαφυρό τρόπο τις ζωγραφιές πάνω στους βράχους, κυρίως ζώα. Ήταν πεντακάθαρες οι περισσότερες κι ας είχαν περάσει 5-6 χιλιάδες χρόνια από τότε που έγιναν. Συνολικά υπήρχαν 2500 ζωγραφιές. Πολλές δεν τις έβλεπες αν δεν είχες τον ξεναγό να στις δείξει. Καλά, δεν τις είδαμε και όλες!
Κάποια στιγμή προς το τέλος καθίσαμε σε μια σκιά και ο ξεναγός ήθελε να πει ο καθένας από ένα τραγούδι της πατρίδας του. Σκέφτηκε να πούμε ό,τι λέμε για τα γενέθλια όταν σβήνουμε τα κεράκια. Για τους Έλληνες εγώ είπα το: Να ζήσεις Μαλίγκα και χρόνια πολλά… Αυτά κάναμε και πέρασε λίγο η ώρα, οπότε φύγαμε με το λεωφορείο μας. Υπενθυμίζω πως ο Μαλίνγκα ήταν ο αρχηγός της εκδρομής.
Λίγο πριν το μεσημέρι περάσαμε πάλι και σταματήσαμε για ψώνια σε ένα σούπερ μάρκετ στην πόλη Khorixas, προφέρεται Κορίκας, όπου εγώ αγόρασα ένα πλαστικό πιάτο με κοφτό μακαρονάκι και κοτόπουλο και το έφαγα. Μπορεί να μην ήταν πολύ νόστιμο και ήταν κρύο φυσικά, αλλά ήταν επαρκές για το ταξίδι. Η πλάκα είναι ότι η Ντίνα αγόρασε και ένα μεταλλικό πιάτο και από τότε το χρησιμοποιούσα όταν πήγαινα να φάω με τους υπόλοιπους. Είχε πάθει σοκ όταν της περιέγραψα πως έπλενε ο κόσμος του γκρουπ τα πιάτα το προηγούμενο βράδυ. Έτσι δεν χρειαζόταν να πλένω πιάτα μετά το φαγητό όπως οι άλλοι, αφού έπλενα το δικό μου πιάτο στο δωμάτιο. Οι άλλοι βέβαια με κοίταζαν λίγο περίεργα γιατί θεωρούσαν ότι τα πιάτα που τρώνε είναι πεντακάθαρα. Η άποψή μου είναι ότι δεν είχαν καμία σχέση με την καθαριότητα.
Μετά από αυτή τη στάση φύγαμε για να πάμε στο πάρκο Etosha, Ετόσα. Στο πάρκο διανυχτερεύσαμε για τρεις μέρες. Δύο σε ένα Λοτζ και άλλη μία σε ένα άλλο. Στη διαδρομή είδαμε μερικά ζώα όπως μια καμηλοπάρδαλη, αρκετές ζέβρες και springbok, σπρίνγκμποκ.
Όταν φτάσαμε στο Ετόσα αφήσαμε τα πράγματα και ξεκινήσαμε σε λίγα λεπτά για να κάνουμε ένα σαφάρι με αυτό το τεράστιο για σαφάρι αυτοκίνητο που ήταν το λεωφορείο μας. Παρ’ όλα αυτά είδαμε δύο ρινόκερους, που θεωρείται μερικές φορές ένα δύσκολο για να δεις ζώο. Όταν το βράδυ ρώτησε ο Μαλίγκα, τι μας άρεσε από τη σημερινή ημέρα, ανεπιφύλακτα του είπα για τους δύο ρινόκερους. Εκείνου του άρεσαν πιο πολύ οι βραχογραφίες. Δε λέω, ωραίο ήταν και αυτό που είδαμε το πρωί, αλλά δεν ήταν αυτό το πιο ενδιαφέρον για μένα.
Το πρωί έβγαλα από μηχάνημα ΑΤΜ στην πόλη Κορίκας δυόμισι χιλιάδες δολάρια της Ναμίμπια, για να έχω να πληρώσω την επόμενη μέρα το safari που θα κάνουμε με jeep. Θα μπορούσαμε και να μην πάμε με τζιπ, αφού το λεωφορείο θα πάει πάλι για σαφάρι με αυτούς που δεν θα πάνε με τα jeep. Όμως θεωρήσαμε ότι αξίζει να πληρώσουμε να δούμε με επαγγελματίες κάποια άγρια ζώα, αν ήταν το τυχερό μας. Τελικά μόνο μια γυναίκα από το γκρουπ έμεινε να κάνει σαφάρι με το όχημα των Νόμαντς.
Πάντως το απογευματινό σαφάρι που κάναμε είχε ενδιαφέρον αφού εκτός από τις δύο ρινόκερους είδαμε και άλλα ζώα Τα πιο πολλά ήταν σπρίνγκμποκ και ζέβρες, όμως είδαμε και μερικά μεγάλα πουλιά και λίγα τσακάλια. Δεν είδαμε κάτι άλλο παρότι τριγυρνούσαμε πάνω από 2 ώρες σε μια τεράστια περιοχή. Εκείνη την ώρα η μαγείρισσα μαγείρευε το βραδινό φαγητό που δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερο: κοτόπουλο με σάλτσα, ρύζι και φακές. Φυσικά είχε και σαλάτα, όση είχε περισσέψει το μεσημέρι. Εγώ έφαγα στο καινούργιο μου πιάτο.
Το Λοτζ που μείναμε ήταν τεράστιο και πραγματικά είναι δύσκολο να βρεις από πού μπαίνεις και πού είναι το δωμάτιο σου ή που είναι οι σκηνές που μένουν οι άλλοι από το γκρουπ.
Εμείς τελικά πιο πολύ παρέα κάνουμε με ένα Ιταλό που ονομάζεται Πάολο. Σαν άνθρωπος φαίνεται εντάξει και κάναμε καλή παρέα σε όλο το ταξίδι. Είναι λίγο μικρότερος από εμάς και γενικά είναι μόνος του. Κάθεται μαζί με τον Γιάννη στα καθίσματα του λεωφορείου. Επίσης μιλάμε αρκετά και με την αμερικάνα, τη Σούζαν.
Αυτή τη μέρα ευτυχώς δεν έχει καμία διακοπή στο ηλεκτρικό. Ήμασταν σε ένα σχετικά καθαρό δωμάτιο και αρκετά δροσερό. Ας μη θυμηθούμε το προηγούμενο βράδυ που κοιμηθήκαμε μέσα στα σκοτάδια κι όλη νύχτα δεν ήρθε το ρεύμα, όπως και το πρωί. Ήμασταν συνέχεια με τους φακούς από τα κινητά. Δεν έγινε και τίποτα εν τέλει, αλλά όχι να πληρώνεις και 100€ παραπάνω τη βραδιά και να μην έχεις ένα κλιματισμό. Όλοι γκρίνιαζαν ότι δεν μπορούσαν να κοιμηθούν, αλλά κανένας δεν είπε τίποτα στο πρακτορείο. Στο Λοτζ φυσικά δεν μπορούσαν να πουν τίποτα, διότι την ώρα που φύγαμε στις 7 το πρωί, μόλις είχε έρθει κάποιος στη ρεσεψιόν, που όλη τη νύχτα ήταν κλειστή.
Το βράδυ στο Ετόσα έβρεξε αρκετά. Εκείνοι που έμεναν στις σκηνές δεν είχαν πρόβλημα αφού οι σκηνές ήταν πολύ καλές.
Η σημερινή διαδρομή:
Στον επόμενο χάρτη φαίνεται η διαδρομή προς το Πάρκο Ετόσα. Το μπλε που υπάρχει στο πάνω μέρος δεν είναι λίμνη αλλά τα άσπρα χώματα που έδωσαν και το όνομα στο πάρκο. Όταν βρέχει βέβαια ίσως να μένει νερό σε αυτό το μέρος.
