travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πρώτη μέρα στο Βίντχοκ.
- Από το Windhoek στο Sossusvlei. 1
- Από το Windhoek στο Sossusvlei. 2
- Επίσκεψη στο Sossusvlei
- Επιστροφή από το Sossusvlei. Sesriem Canyon.
- Οδικώς στο Swakopmund.
- Βόλτες στο Σβάκοπμουντ.
- Πρώτη μέρα με το πρακτορείο
- Στο πάρκο Ετόσα.
- Σαφάρι στο πάρκο Ετόσα.
- Πάρκο Ετόσα, αλλαγή λοτζ.
- Ταξίδι δίπλα στον ποταμό Okavango.
- Βόλτες στο ποτάμι και άφιξη στη Μποτσουάνα.
- Στο Δέλτα του Οκαβάνγκο, με αεροπλάνο.
- Στο Δέλτα του Οκαβάνγκο, με αυτοκίνητο. Πρώτη μέρα.
- Ολοήμερο σαφάρι στο Δέλτα του Οκαβάνγκο. Δεύτερη μέρα.
- Λίγο σαφάρι ακόμα και άφιξη στη Νάτα.
- Nata salt pans.
- Βόλτα στον ποταμό Chobe
- Στους Καταρράκτες Βικτώρια.
- Επίσκεψη στους καταρράκτες.
- Η επιστροφή.
- Βίντεο
Λίγο σαφάρι ακόμα και άφιξη στη Νάτα.
Ωραίες φωτογραφίες από την Ανατολή του ήλιου:
Μη νομίζετε πως είναι βράδυ. Είναι μετά το πρωινό ξύπνημα:
Το πρωινό σαφάρι ξεκινά:
Την άλλη μέρα το πρωί ξεκινήσαμε νωρίς από το λοτζ που μέναμε για να κατηφορίσουμε προς την πόλη Μαούν, κάνοντας ταυτόχρονα και λίγο safari. Ο οδηγός μας ονομαζόταν Ματσάουντι και φορούσε ένα τουλουπάνι πάνω στο κεφάλι, το οποίο τον ψήλωνε κατά 30 πόντους. Δεν μάθαμε ποτέ γιατί το φορούσε. Ίσως για να τον δείχνει πιο ψηλό, ίσως για διακόσμηση, ίσως επειδή είχε κάποιο ελάττωμα στο κεφάλι και το έκρυβε, ή μπορεί να έβαζε μέσα τα πολλά μαλλιά που είχε. Δεν ξέρω ποιο ισχύει από αυτά. Ή μπορεί νάναι και κάτι άλλο. Η ουσία είναι ότι ήταν ένας πολύ καλός οδηγός και ταυτόχρονα ανιχνευτής ζώων. Το ίδιο ισχύει και για τον οδηγό του άλλου αυτοκινήτου, ο οποίος όμως δε φορούσε κάτι στο κεφάλι, εκτός από ένα συνηθισμένο καπέλο.
Το ότι ήταν καλοί στην ανίχνευση των ζώων, το καταλάβαμε από τον τρόπο που έψαχναν τα διάφορα ζώα. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μεγαλώσει μέσα στα ζώα και κάπως μπορούν και διακρίνουν πράγματα που εμάς δεν περνάνε από το μυαλό μας. Για παράδειγμα, όταν άκουγε τα πουλιά να κάνουν τις φωνές τους με ένα ιδιαίτερο τρόπο, καταλάβαινε ότι έχουν δει ένα επικίνδυνο ζώο. Μας είπε μάλιστα ότι τα πουλιά κάνουν έτσι μόνο όταν δουν δύο ζώα: το ένα είναι το λιοντάρι και το άλλο είναι το φίδι. Όταν τα άκουγαν να κάνουν έτσι ήξεραν τι να ψάξουν: λιοντάρι ή φίδι. Κάπως έτσι είχαμε δει την προηγούμενη μέρα τα λιοντάρια. Τα ακολουθούσε με τα ίχνη, αλλά ταυτόχρονα άκουσε και τα πουλιά με τις φωνές τους να ειδοποιούν το ένα το άλλο και κατάλαβε ότι είτε επρόκειτο για φίδι ή για λιοντάρια. Κατ’ αυτό τον τρόπο είδαμε το βασιλιά των ζώων κρυμμένο κάτω από τα δέντρα. Και δεν ήταν ένας αλλά ήτανε πολλά.
Το πρωί λοιπόν, λίγο μετά τις 6 ξεκινήσαμε να κάνουμε safari μέχρι να φτάσουμε στην πόλη Μαούν, όπου φτάσαμε περίπου στις 1:00 το μεσημέρι. Δεν συναντήσαμε κανένα ιδιαίτερο ζώο, πέρα από αυτά τα οποία είχαμε δει τις δύο προηγούμενες ημέρες. Το safari αυτό των δύο διανυκτερεύσεων που κάναμε στο Δέλτα του Οκκαβάγκο, ανέβασε πάρα πολύ το κόστος του ταξιδιού, που όμως ήταν ενσωματωμένο στην τιμή που πληρώσαμε στο πρακτορείο . Παλιά έκαναν το τριήμερο προαιρετικό, αλλά πήγαινε συνήθως όλος ο κόσμος και γι αυτό το καθιέρωσαν ενσωματώνοντάς το στο πρόγραμμα. Πιστεύω ότι αυτό, επειδή το έκαναν με εξωτερικό πρακτορείο, πληρώνοντας δηλαδή τα jeep με τους οδηγούς, το πληρώσαμε μπορεί και 400 ή 500€ το άτομο επιπλέον. Και αυτό ανεξάρτητα από το αν έμενες σε σκηνή ή σε δωμάτιο, αφού στο λοτζ που μείναμε, όλοι μείναμε σε παρόμοιες σκηνές.
Στο Μαούν μας περίμενε ο Μαλίνκα με τον Μπλέσινγκ και αποχαιρετήσαμε τους οδηγούς μας, δίνοντάς τους ένα καλό φιλοδώρημα, το οποίο άξιζαν.
Μετά ξεκίνησε το ταξίδι μας για την πόλη Νάτα της Μποτσουάνα, όπου φτάσαμε περίπου στις 5:00 απόγευμα. Στη διαδρομή των 4 ωρών δεν κάναμε καμία στάση, και αυτό δεν το κατάλαβα, αφού δεν υπήρχε βιασύνη και στο λοτζ που φτάσαμε δεν είχαμε να κάνουμε κάτι, εκτός από το να ετοιμαστεί το φαγητό. Υποψιάζομαι ότι του το ζήτησαν οι νέες κοπέλες, να μην σταματήσει δηλαδή, έτσι ώστε να έχουν το χρόνο να αράξουν στο αυτοκίνητο και να κοιμηθούν, μιας και είχαμε ξυπνήσει από τις 5:00 το πρωί. Τέλος πάντων αυτά συμβαίνουν. Η διαδρομή δεν είχε κάτι ιδιαίτερο. Στην αρχή είχε αρκετή βλάστηση αλλά μετά είχε λιγότερη, όσο πλησιάζαμε στην πόλη.
Το lodge που μείναμε ήτανε από τα πολύ ωραία του ταξιδιού. Τακτοποιηθήκαμε λίγο στο δωμάτιο. Εγώ πήγα για φαγητό στις 7:30 μαζί με τους υπόλοιπους του γκρουπ. Η Ντίνα έμεινε στο δωμάτιο για να φάει τα δικά της. Και αυτό το κατάλυμα βέβαια βρισκόταν έξω από την πόλη, όπως και όλα τα καταλύματα σε αυτό το ταξίδι. Αυτό ήταν ένα μειονέκτημα του ταξιδιού, αφού το βράδυ ήμασταν εγκλωβισμένοι σε ένα λοτζ, χωρίς να μπορούμε να μετακινηθούμε. Βέβαια επειδή οι πόλεις που μέναμε ήταν πολύ μικρές, πιστεύω δεν θα βγαίναμε έξω. Ή αν το κάναμε, πολύ σύντομα θα γυρίζαμε πίσω, αφού δεν θα είχαμε κάτι να κάνουμε. Όμως μερικές φορές είχαμε φτάσει νωρίς στο κατάλυμα, που σημαίνει ότι θα μπορούσαμε από τις 6:00 μέχρι τις 7:00 να κάνουμε μία βόλτα, να πάμε για ψώνια ή να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες με τους ντόπιους. Δυστυχώς αυτή τη δυνατότητα δεν την είχαμε, ούτε την ευκαιρία να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Και το δωμάτιο:
Κάποια στιγμή που είχα ίντερνετ, είδα μία ειδοποίηση από τις αιθιοπικές αερογραμμές ότι η πτήση επιστροφής που θα είχαμε κανονικά την Παρασκευή το μεσημέρι, έχει κάποιο ζήτημα και μας μεταφέρουν την πτήση αυτή για την Δευτέρα. Μετά από τρεις μέρες δηλαδή. Ευτυχώς οι άνθρωποι της αεροπορικής εταιρείας στο γραφείο της Αθήνας είναι πολύ καλοί και εξυπηρετικοί. Τους έστειλα ένα μήνυμα και μας τακτοποίησαν, έτσι ώστε να φύγουμε κανονικά, τη μέρα και την ώρα που είχαμε στο πρόγραμμα από τους Καταρράκτες Βικτώρια. Αλλά επειδή δεν γινόταν η πτήση από Αντίς Αμπέμπα για Αθήνα, μας έστειλαν πρώτα στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στην Αθήνα. Τελικά η επιστροφή έγινε κανονικά όπως πραγματοποιήσαμε την αλλαγή και φτάσαμε μία χαρά στον προορισμό μας.
Το ταξίδι της ημέρας:
Και το σχετικό βίντεο από τη τριήμερο:
