giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Τελευταίες ώρες στο Αργυρόκαστρο και η αναχώρηση. Lamtumirë Shqipëri!
Στο Αργυρόκαστρο φτάσαμε λίγο πριν τις 17:30
Κι επειδή δεν μασάμε πουθενά και δεν είχαμε βαλίτσες να σέρνουμε, είπαμε να δοκιμάσουμε να ανέβουμε στην παλιά πόλη με τα πόδια αυτή τη φορά. Σίγουρα η ανηφόρα Rruga Doktor Vasil Laboviti ήταν λίγο ζόρικη αλλά τα καταφέραμε με λίγο λαχάνιασμα!
Επειδή ήταν νωρίς δεν πήγαμε στο δωμάτιο μας, αλλά στο κέντρο στο χαρακτηριστικό σημείο της παλιάς πόλης. Σουρούπωνε και το αγαπημένο μέρος στο Αργυρόκαστρο μου χάρισε μια από τις the best φωτογραφίες του ταξιδιού!
Είχαμε πεινάσει και για να μην απομακρυνθούμε, είπαμε να βρούμε κάτι πάνω στην Rruga Gjin Zenebisi. Οι επιλογές είναι ελάχιστες οπότε κάτσαμε σε μια ταβέρνα που έχει μόνο 2-3 καθίσματα έξω, στο restorant Gjoga με σήμα κατατεθέν τον θείο με τον σκούφο του μάγειρα. Συνεννόηση μπουζούκι, ερασιτεχνισμός αλλά είχε και την πλάκα του. Ήξερε μόνο ελάχιστες λέξεις στα ελληνικά και τίποτα άλλο γι’ αυτό και άλλα παραγγείλαμε άλλα έφερε. Μας έφερε λοιπόν με δική του πρωτοβουλία σουτζουκάκια στη σχάρα. Καθόλου άσχημα αλλά μάλλον ήταν τυποποιημένα και όχι χειροποίητα. Του ζητήσαμε και πατάτες τηγανητές και κουφαθήκαμε από την απάντησή του. Ουσιαστικά μας είπε ότι δεν θα μας φέρει γιατί μέχρι να τις βάλει στο τηγάνι θα αργήσουν! Πρώτη φορά συναντάω άρνηση παραγγελίας. Δηλαδή θα του κακόπεφτε να έβγαζε λίγα lek παραπάνω? Το ζήσαμε κι αυτό αλλά γελάσαμε δεν μπορώ να πω!
Εντωμεταξύ όσο τρώγαμε, μας έπιασε την κουβέντα μια κυρία που ήξερε πολύ καλά ελληνικά και δούλευε δίπλα στο ζαχαροπλαστείο που είχαμε φάει το προηγούμενο βράδυ. Ομιλητικότατη θα την έλεγα γιατί μας ρωτούσε διάφορα. Της είπαμε πόσο μας άρεσε το Αργυρόκαστρο και με καυστικό τρόπο μας είπε ''ναι ελάτε να ζήσετε εδώ το χειμώνα να δείτε τι καλά είναι''! Όταν της είπαμε πως είμαστε από Θεσσαλονίκη ενθουσιάστηκε γιατί την είχε επισκεφτεί πρώτη φορά λίγους μήνες πριν και μας είπε χαρακτηριστικά ''Καταπληκτική η Θεσσαλονίκη. Αυτή είναι πόλη για να ζεις. Είστε πολύ τυχεροί που ζείτε εκεί''! Ακόμα και τώρα λοιπόν, τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα, ακόμα κι αν το επίπεδο έχει ανέβει λιγάκι στην Αλβανία, οι περισσότεροι Αλβανοί βλέπουν τη χώρα μας αν όχι τη γη της επαγγελίας, σίγουρα μια χώρα με υψηλό επίπεδο ζωής τουλάχιστον σε σύγκριση με τη χώρα τους. Όσο κι αν μας άρεσε η Αλβανία, όσο κι αν ενθουσιαστήκαμε από τις σημαντικές αλλαγές που έχουν γίνει στην εικόνα της προς τα έξω, η καθημερινότητα στη γείτονα χώρα για τους περισσότερους εξακολουθεί και είναι δύσκολη.
Μια μικρή ξεκούραση στο δωμάτιο ήταν επιβεβλημένη. Μικρή όμως γιατί ήταν το τελευταίο μας βράδυ και δεν θέλαμε να κλειστούμε μέσα. Το φεστιβάλ συνεχιζόταν και όπως μας είπε και η κυρία που μιλήσαμε λίγη ώρα νωρίτερα, σήμερα θα έχει ωραίο πρόγραμμα. Από το διαφημιστικό στη γιγαντοοθόνη αναγνώρισα μια τραγουδίστρια που την ξέρω. Όχι προσωπικά αλλά την έχω ακούσει. Θα τραγουδούσε η Eneda Tarifa!
Δεν είχαμε σκοπό αυτή τη φορά ούτε να φάμε ούτε να πιούμε γι’ αυτό και σταθήκαμε όρθιοι. Εμφανώς είχε πολύ περισσότερο κόσμο γιατί το πρόγραμμα είχε ονόματα από τη σύγχρονη μουσική σκηνή της χώρας. Το πρόγραμμα ξεκίνησε ένας μάλλον ποπ τραγουδιστής, μετά ανέβηκε ένα ροκ συγκρότημα αλλά εμείς περιμέναμε την Tarifa!
Μέχρι που βαρεθήκαμε και είπαμε να αποχωρήσουμε γιατί είχαμε και πολύ πρωινό ξύπνημα. Μεγάλη η χάρη της κυρίας Tarifa να την περιμένουμε. Σαν φίρμα που είναι μάλλον θα αργούσε να βγει στη σκηνή γι’ αυτό και φύγαμε. Όταν φτάσαμε στο κατάλυμα, συνομιλήσαμε λίγο με τον Edmund και συνεννοηθήκαμε τα διαδικαστικά της αυριανής αναχώρησης μας. Ύπνος νωρίς και ξύπνημα στις 6:00!
Αναχώρηση
Ξυπνήσαμε πουρνό πουρνό στις 6 η ώρα. Ο Edmund μας περίμενε στο σαλόνι αγουροξυπνημένος! Όπως είχαμε κανονίσει, θα καλούσε έναν φίλο του να έρθει με το αυτοκίνητό του να μας πάει στον σταθμό των λεωφορείων. Παράνομο ταξί δηλαδή. Και επειδή θα χάναμε το πρωινό της δεύτερης διανυκτέρευσης, μας ετοίμασε πρωινό κολατσιό με τοστ και χυμό να τα πάρουμε μαζί μας στο λεωφορείο. Τον ευχαριστήσαμε θερμά για την φιλοξενία και στις 7 παρά το αυτοκίνητο ήρθε και αποχωρήσαμε από το κατάλυμα.
Το λεωφορείο που θα φεύγαμε ήταν από την με την εταιρεία Liko&Kosta και το εισιτήριο το είχαμε βγάλει ήδη από τη Θεσσαλονίκη. Αναχωρεί από τα Τίρανα στις 3:30 και από το Αργυρόκαστρο περνάει γύρω στις 7:00. Πήγαμε στο μικρό γραφείο της εταιρείας και περιμέναμε μόλις λίγα λεπτά. Ο υπάλληλος πήρε τηλέφωνο να δει που βρίσκεται το λεωφορείο και μας ενημέρωσε πως φτάνει σε 5 λεπτά. Όλα τέλεια λοιπόν χωρίς καθυστερήσεις και ευτράπελα! Από το Αργυρόκαστρο ανεβήκαμε εμείς και 2 ξένες κοπέλες.
Στα σύνορα της Κακαβιάς φτάσαμε πολύ γρήγορα μετά από 30 λεπτά. Δεν ήξερα ότι ήταν τόσο κοντά το Αργυρόκαστρο. Ο έλεγχος στην Κακαβιά σε σύγκριση με τον έλεγχο στην Κρυσταλλογηπή όταν πηγαίναμε, ήταν πιο σχολαστικός και πιο χρονοβόρος Είχε σκανάρισμα του λεωφορείου και άνοιγμα των βαλιτσών μας. Όταν δίναμε τις ταυτότητες/διαβατήρια στο τελωνείο γίναμε ένα παρεάκι και συζητούσαμε μεταξύ μας αφού οι περισσότεροι ήξεραν ελληνικά. Όλοι είχαν περιέργεια από πού είναι οι κοπέλες που μιλούσαν αγγλικά. Ο Rose ανέλαβε την μετάφραση από τα ελληνοαλβανικά στα αγγλικά! Όλοι έμειναν έκπληκτοι όταν οι κοπέλες είπαν πως είναι από την Αυστραλία! Οι οποίες έσκασαν στα γέλια με την αντίδραση των περισσότερων. Εναλλακτικές ταξιδιώτισσες που πήγαν σε πολλά μέρη της Ευρώπης, γύρισαν την Αλβανία και επόμενος προορισμός τους ήταν τα Τρίκαλα! Νομίζω πως είναι λογικό για τους Αλβανούς να θαυμάζονται που επισκέπτονται τη χώρα τους άνθρωποι από όλα τα μέρη του πλανήτη. Ίσως έτσι καταλαβαίνουν ότι όντως έχει ανέβει ο τουρισμός στη χώρα τους γι’ αυτό και δείχνουν τη χαρά τους απέναντι στους τουρίστες.
Μπήκαμε σε ελληνικό έδαφος και στην πανέμορφη καταπράσινη Ήπειρο, έξω από τα Γιάννενα και μετά στο νομό Τρικάλων. Η πρώτη και μοναδική στάση ήταν λίγο πριν τα Μετέωρα. Κι ετσι θα κλείσω αυτή την πολύ όμορφη εξόρμηση που κάναμε στην πρωτεύουσα και στην επαρχία της Αλβανίας. Μόνο ωραίες αναμνήσεις έχω από την Αλβανία που χωρίς να το περιμέναμε μας πρόσφερε απλόχερα πάρα πολλά και κατατάσσετε στα top ταξίδια μας! Τελικά όντως τα Βαλκάνια πάντα έχουν τον τρόπο να σε καταπλήξουν και να σου δώσουν μοναδικές και πρωτόγνωρες εμπειρίες στην Ευρώπη.
ΤΕΛΟΣ
Στο Αργυρόκαστρο φτάσαμε λίγο πριν τις 17:30
Κι επειδή δεν μασάμε πουθενά και δεν είχαμε βαλίτσες να σέρνουμε, είπαμε να δοκιμάσουμε να ανέβουμε στην παλιά πόλη με τα πόδια αυτή τη φορά. Σίγουρα η ανηφόρα Rruga Doktor Vasil Laboviti ήταν λίγο ζόρικη αλλά τα καταφέραμε με λίγο λαχάνιασμα!
Επειδή ήταν νωρίς δεν πήγαμε στο δωμάτιο μας, αλλά στο κέντρο στο χαρακτηριστικό σημείο της παλιάς πόλης. Σουρούπωνε και το αγαπημένο μέρος στο Αργυρόκαστρο μου χάρισε μια από τις the best φωτογραφίες του ταξιδιού!
Είχαμε πεινάσει και για να μην απομακρυνθούμε, είπαμε να βρούμε κάτι πάνω στην Rruga Gjin Zenebisi. Οι επιλογές είναι ελάχιστες οπότε κάτσαμε σε μια ταβέρνα που έχει μόνο 2-3 καθίσματα έξω, στο restorant Gjoga με σήμα κατατεθέν τον θείο με τον σκούφο του μάγειρα. Συνεννόηση μπουζούκι, ερασιτεχνισμός αλλά είχε και την πλάκα του. Ήξερε μόνο ελάχιστες λέξεις στα ελληνικά και τίποτα άλλο γι’ αυτό και άλλα παραγγείλαμε άλλα έφερε. Μας έφερε λοιπόν με δική του πρωτοβουλία σουτζουκάκια στη σχάρα. Καθόλου άσχημα αλλά μάλλον ήταν τυποποιημένα και όχι χειροποίητα. Του ζητήσαμε και πατάτες τηγανητές και κουφαθήκαμε από την απάντησή του. Ουσιαστικά μας είπε ότι δεν θα μας φέρει γιατί μέχρι να τις βάλει στο τηγάνι θα αργήσουν! Πρώτη φορά συναντάω άρνηση παραγγελίας. Δηλαδή θα του κακόπεφτε να έβγαζε λίγα lek παραπάνω? Το ζήσαμε κι αυτό αλλά γελάσαμε δεν μπορώ να πω!
Εντωμεταξύ όσο τρώγαμε, μας έπιασε την κουβέντα μια κυρία που ήξερε πολύ καλά ελληνικά και δούλευε δίπλα στο ζαχαροπλαστείο που είχαμε φάει το προηγούμενο βράδυ. Ομιλητικότατη θα την έλεγα γιατί μας ρωτούσε διάφορα. Της είπαμε πόσο μας άρεσε το Αργυρόκαστρο και με καυστικό τρόπο μας είπε ''ναι ελάτε να ζήσετε εδώ το χειμώνα να δείτε τι καλά είναι''! Όταν της είπαμε πως είμαστε από Θεσσαλονίκη ενθουσιάστηκε γιατί την είχε επισκεφτεί πρώτη φορά λίγους μήνες πριν και μας είπε χαρακτηριστικά ''Καταπληκτική η Θεσσαλονίκη. Αυτή είναι πόλη για να ζεις. Είστε πολύ τυχεροί που ζείτε εκεί''! Ακόμα και τώρα λοιπόν, τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα, ακόμα κι αν το επίπεδο έχει ανέβει λιγάκι στην Αλβανία, οι περισσότεροι Αλβανοί βλέπουν τη χώρα μας αν όχι τη γη της επαγγελίας, σίγουρα μια χώρα με υψηλό επίπεδο ζωής τουλάχιστον σε σύγκριση με τη χώρα τους. Όσο κι αν μας άρεσε η Αλβανία, όσο κι αν ενθουσιαστήκαμε από τις σημαντικές αλλαγές που έχουν γίνει στην εικόνα της προς τα έξω, η καθημερινότητα στη γείτονα χώρα για τους περισσότερους εξακολουθεί και είναι δύσκολη.
Μια μικρή ξεκούραση στο δωμάτιο ήταν επιβεβλημένη. Μικρή όμως γιατί ήταν το τελευταίο μας βράδυ και δεν θέλαμε να κλειστούμε μέσα. Το φεστιβάλ συνεχιζόταν και όπως μας είπε και η κυρία που μιλήσαμε λίγη ώρα νωρίτερα, σήμερα θα έχει ωραίο πρόγραμμα. Από το διαφημιστικό στη γιγαντοοθόνη αναγνώρισα μια τραγουδίστρια που την ξέρω. Όχι προσωπικά αλλά την έχω ακούσει. Θα τραγουδούσε η Eneda Tarifa!
Δεν είχαμε σκοπό αυτή τη φορά ούτε να φάμε ούτε να πιούμε γι’ αυτό και σταθήκαμε όρθιοι. Εμφανώς είχε πολύ περισσότερο κόσμο γιατί το πρόγραμμα είχε ονόματα από τη σύγχρονη μουσική σκηνή της χώρας. Το πρόγραμμα ξεκίνησε ένας μάλλον ποπ τραγουδιστής, μετά ανέβηκε ένα ροκ συγκρότημα αλλά εμείς περιμέναμε την Tarifa!
Μέχρι που βαρεθήκαμε και είπαμε να αποχωρήσουμε γιατί είχαμε και πολύ πρωινό ξύπνημα. Μεγάλη η χάρη της κυρίας Tarifa να την περιμένουμε. Σαν φίρμα που είναι μάλλον θα αργούσε να βγει στη σκηνή γι’ αυτό και φύγαμε. Όταν φτάσαμε στο κατάλυμα, συνομιλήσαμε λίγο με τον Edmund και συνεννοηθήκαμε τα διαδικαστικά της αυριανής αναχώρησης μας. Ύπνος νωρίς και ξύπνημα στις 6:00!
Αναχώρηση
Ξυπνήσαμε πουρνό πουρνό στις 6 η ώρα. Ο Edmund μας περίμενε στο σαλόνι αγουροξυπνημένος! Όπως είχαμε κανονίσει, θα καλούσε έναν φίλο του να έρθει με το αυτοκίνητό του να μας πάει στον σταθμό των λεωφορείων. Παράνομο ταξί δηλαδή. Και επειδή θα χάναμε το πρωινό της δεύτερης διανυκτέρευσης, μας ετοίμασε πρωινό κολατσιό με τοστ και χυμό να τα πάρουμε μαζί μας στο λεωφορείο. Τον ευχαριστήσαμε θερμά για την φιλοξενία και στις 7 παρά το αυτοκίνητο ήρθε και αποχωρήσαμε από το κατάλυμα.
Το λεωφορείο που θα φεύγαμε ήταν από την με την εταιρεία Liko&Kosta και το εισιτήριο το είχαμε βγάλει ήδη από τη Θεσσαλονίκη. Αναχωρεί από τα Τίρανα στις 3:30 και από το Αργυρόκαστρο περνάει γύρω στις 7:00. Πήγαμε στο μικρό γραφείο της εταιρείας και περιμέναμε μόλις λίγα λεπτά. Ο υπάλληλος πήρε τηλέφωνο να δει που βρίσκεται το λεωφορείο και μας ενημέρωσε πως φτάνει σε 5 λεπτά. Όλα τέλεια λοιπόν χωρίς καθυστερήσεις και ευτράπελα! Από το Αργυρόκαστρο ανεβήκαμε εμείς και 2 ξένες κοπέλες.
Στα σύνορα της Κακαβιάς φτάσαμε πολύ γρήγορα μετά από 30 λεπτά. Δεν ήξερα ότι ήταν τόσο κοντά το Αργυρόκαστρο. Ο έλεγχος στην Κακαβιά σε σύγκριση με τον έλεγχο στην Κρυσταλλογηπή όταν πηγαίναμε, ήταν πιο σχολαστικός και πιο χρονοβόρος Είχε σκανάρισμα του λεωφορείου και άνοιγμα των βαλιτσών μας. Όταν δίναμε τις ταυτότητες/διαβατήρια στο τελωνείο γίναμε ένα παρεάκι και συζητούσαμε μεταξύ μας αφού οι περισσότεροι ήξεραν ελληνικά. Όλοι είχαν περιέργεια από πού είναι οι κοπέλες που μιλούσαν αγγλικά. Ο Rose ανέλαβε την μετάφραση από τα ελληνοαλβανικά στα αγγλικά! Όλοι έμειναν έκπληκτοι όταν οι κοπέλες είπαν πως είναι από την Αυστραλία! Οι οποίες έσκασαν στα γέλια με την αντίδραση των περισσότερων. Εναλλακτικές ταξιδιώτισσες που πήγαν σε πολλά μέρη της Ευρώπης, γύρισαν την Αλβανία και επόμενος προορισμός τους ήταν τα Τρίκαλα! Νομίζω πως είναι λογικό για τους Αλβανούς να θαυμάζονται που επισκέπτονται τη χώρα τους άνθρωποι από όλα τα μέρη του πλανήτη. Ίσως έτσι καταλαβαίνουν ότι όντως έχει ανέβει ο τουρισμός στη χώρα τους γι’ αυτό και δείχνουν τη χαρά τους απέναντι στους τουρίστες.
Μπήκαμε σε ελληνικό έδαφος και στην πανέμορφη καταπράσινη Ήπειρο, έξω από τα Γιάννενα και μετά στο νομό Τρικάλων. Η πρώτη και μοναδική στάση ήταν λίγο πριν τα Μετέωρα. Κι ετσι θα κλείσω αυτή την πολύ όμορφη εξόρμηση που κάναμε στην πρωτεύουσα και στην επαρχία της Αλβανίας. Μόνο ωραίες αναμνήσεις έχω από την Αλβανία που χωρίς να το περιμέναμε μας πρόσφερε απλόχερα πάρα πολλά και κατατάσσετε στα top ταξίδια μας! Τελικά όντως τα Βαλκάνια πάντα έχουν τον τρόπο να σε καταπλήξουν και να σου δώσουν μοναδικές και πρωτόγνωρες εμπειρίες στην Ευρώπη.
ΤΕΛΟΣ
Last edited:
.
