giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Berat: Στην συνοικία του κάστρου με την πανοραμική θεα!
Δεν νοείται ταξίδι στο Μπεράτ χωρίς επίσκεψη στην συνοικία του κάστρου Kala, στον βραχώδη λόφο. Κατεβαίνοντας το δρομάκι του ξενοδοχείου μας, είναι ο μεγάλος πλακόστρωτος δρόμος Rruga Mihal Komneno, που είναι ο μοναδικός προσβάσιμος δρόμος που ανηφορίζει για την ακρόπολη. Η ανηφόρα είναι μεσαίας δυσκολίας και η απόσταση όχι αμελητέα. Μοιάζει κοντά αλλά δεν είναι και τόσο κοντά όχο φαίνεται.
Όσο ανεβαίναμε, πίσω μας φαινόταν τμήμα της σύγχρονης πόλης
Τελικά την ανηφορική διαδρομή μέχρι την είσοδο της ακρόπολης, την κάναμε σε 20 λεπτά. Η κύρια είσοδος, στη βόρεια πλευρά, προστατεύεται από ένα οχυρωμένο προαύλιο και υπάρχουν τρεις μικρότερες είσοδοι. Παρότι έχει υποστεί αρκετή φθορά, το φρούριο του Μπερατίου παραμένει μεγαλοπρεπέστατο.
Παρ’ ότι η συνοικία του κάστρου Kalaja είναι μια κανονικά κατοικημένη περιοχή, για να μπούμε από την κεντρική είσοδο πληρώσαμε 200 lek το άτομο. Αυτό βέβαια ισχύει συγκεκριμένες ώρες. Διότι όταν αποχωρήσαμε από το κάστρο που σχεδόν είχε βραδιάσει, ο υπάλληλος στο εκδοτήριο είχε φύγει, επομένως όποιος μπει στην ακρόπολη βράδυ δεν πληρώνει είσοδο. Δεν είναι κάστρο που κλείνουν οι πόρτες του. Είναι μια γειτονιά κατοικήσιμη εκτός από τουριστική ατραξιόν!
Με το που μπήκαμε είδαμε στημένα τα χειροποίητα εργόχειρα των γυναικών της περιοχής. Όμορφα στημένα και αραδιασμένα, περίτεχνα τραπεζομάντιλα, καθώς και ορισμένα παλιά αντικείμενα.
Ο ήλιος ήταν στο κατάλληλο ύψος δίνοντας μια λάμψη και ένα χρυσαφί χρώμα στα τείχη του κάστρου. Ήμασταν εκεί την κατάλληλη ώρα και είχε ελάχιστους επισκέπτες. Έτσι ανενόχλητοι απολαύσαμε αυτή την ιστορική περιοχή και νιώσαμε την μοναδική αύρα της μέσα σε απόλυτη ηρεμία. Από διάφορα σημεία του τείχους είχαμε πανοραμική άποψη της πόλης.
Η Ακρόπολη στον βραχώδη λόφο, δεσπόζει πάνω από τον ποταμό και τη σύγχρονη πόλη, καθώς και την παλιά Χριστιανική συνοικία κατά μήκος του ποταμού. Είναι μια καλά διατηρημένη περιοχή με στενά δρομάκια, Τουρκικά σπίτια και Ορθόδοξες εκκλησίες. Το Κάστρο του Μπεράτ είναι βυζαντινό κάστρο που χρονολογείται κυρίως από τον 13ο αιώνα και περιέχει πολλές βυζαντινές εκκλησίες καθώς και οθωμανικά τζαμιά από την οθωμανική εποχή.
Δεν είχα στο μυαλό μου συγκεκριμένη διαδρομή. Ήθελα απλά να χαθούμε στα στενά της συνοικίας χωρίς χάρτες και καθορισμένες διαδρομές. Νόμιζα πως θα βλέπαμε όλη την συνοικία Kalaja έστω και χωρίς συγκεκριμένη σειρά. Τελικά ήταν λάθος αυτή η επιλογή γιατί εκ των υστέρων είδα πως δεν περάσαμε από σημαντικές βυζαντινές εκκλησίες και κυρίως νευρίασα που χάσαμε την εκκλησία της Αγίας Τριάδας (Kisha Shen Triadha) του 14ου αιώνα που βρίσκεται σε μια μικρή δενδροφυτευμένη πλατεία, σε μια λοφοπλαγιά, μέσα στα όρια των τειχών και φωτογραφικά μαζί με την πανοραμική θέα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Κρίμα. Έπρεπε να μελετήσω καλύτερα τη συνοικία και να σημειώσω τα σημεία που δεν έπρεπε να χάσουμε. Σίγουρα είδαμε το μεγαλύτερο μέρος του κάστρου αλλά να που χάσαμε ένα πολύ σημαντικό μέρος του.
Το κάστρο του Μπεράτ, είναι από τα ελάχιστα μέρη της μεσαιωνικής περιόδου στην Αλβανία, που εξακολουθούν να έχουν ζωή μέσα στα τείχη. Τον 13ο αιώνα η μεσαιωνική πόλη αναπτύχθηκε εντός του κάστρου, όπου εκτός από πολλά μνημεία με θρησκευτικό χαρακτήρα, αμυντικό και της μηχανικής, υπήρχε ένας σημαντικός αριθμός σπιτιών. Η σημερινή όμως αρχιτεκτονική και αστική διάταξη του κάστρου, όπως και στις άλλες δύο γειτονιές του Μπεράτ, ανήκουν στην οθωμανική αρχιτεκτονική του 18ου-19ου αιώνα, και μάλιστα οι καταγραφές που βρέθηκαν στις εισόδους τους, επιβεβαιώνουν ότι ανακατασκευάστηκαν μετά τον σεισμό του 1851. Οι χαρακτηριστικές κατοικίες καταλαμβάνουν μια σημαντική περιοχή στην ανατολική, βόρεια και δυτική πλαγιά του λόφου.
Η κατεύθυνσή μας ήταν στη νότια πλευρά της ακρόπολης, στην κορυφή του ''τριγώνου'' του κάστρου, με την ωραιότερη πανοραμική θέα της ευρύτερης περιοχής του Berat. Διασχίσαμε πολλά στενά δρομάκια, είδαμε πολλά σημεία ενδιαφέροντος, και εξαιρετικά καλοδιατηρημένα σπίτια και εκκλησίες. Η έκτασή του κάστρου είναι αρκετή ώστε μπορούσε να φιλοξενήσει ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού της πόλης. Ο πληθυσμός του φρουρίου ήταν Χριστιανικός και είχε περί τις 20 εκκλησίες, κυρίως του 13ου αιώνα, και μόνο ένα τζαμί, για τη χρήση των μελών της τουρκικής φρουράς (από το οποίο απομένουν μόνο λίγα ερείπια και η βάση του μιναρέ). Οι εκκλησίες του φρουρίου έχουν καταστραφεί με τα χρόνια και διατηρούνται μόνο μερικές.
Η ερειπωμένη Εκκλησία Αγίου Γεωργίου
Το κατηφορικό μονοπάτι που οδηγεί στο παρατηρητήριο
Και φτάσαμε επιτέλους στο highlight του Berat που είναι το παρατηρητήριο στην άκρη του λόφου. Στο σημείο μαζί με μας ήταν 5-6 άτομα ακόμα. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα για να βγουν φωτογραφία ανέβαιναν το κυκλικό τείχος στην άκρη του γκρεμού. Ούτε να το βλέπω δεν ήθελα. Ο δε Rose μη μπορώντας να ξεπεράσει το τελεφερίκ στα Τίρανα μου έλεγε συνέχεια πρόσεχε και πρόσεχε. Στο τοίχος έχει κάποια σίδερα προστασίας για να πιάνεσαι όταν κάθεσαι εκεί και δεν θα έλεγα πως ένιωθα ανασφάλεια λόγω ύψους.
Ο ήλιος που έδυε αλλά δεν τον βλέπαμε, φώτιζε πολύ όμορφα την πόλη. Η θέα προς την πόλη, τις συνοικίες, τους γύρω λόφους, τα βουνά και το ποτάμι ήταν υπέροχη και φωτογραφήθηκε με άπειρα κλικ όπως της αρμόζει!
Αγαπημένες σκεπές
Καθίσαμε αρκετή ώρα εκεί πάνω μέχρι να χορτάσω θέα και όταν έβγαλε ψύχρα αποχωρήσαμε. Αυτή τη φορά κατηφορίσαμε από τον πιο μακρύ δρόμο της συνοικίας του κάστρου την Rruga Gjon Muzaka που βγάζει απευθείας στην κεντρική είσοδο απ’ όπου μπήκαμε. Ήταν πια σούρουπο και είχαμε απομείνει ελάχιστοι στο χώρο. Κάτι που μου έκανε θετική εντύπωση είναι ότι μια ομάδα εθελοντών από μικρά παιδιά μάζευε με σακούλες τα σκουπίδια στην πλαγιά του λόφου δίπλα από τα τείχη.
Η πολύ όμορφη περιήγηση μας μέσα στο κάστρο του Μπεράτ είχε τελειώσει.
Κατηφορίσαμε από την αρχή της Rruga Mihal Komnena
Όταν κατεβήκαμε κάτω στην πόλη είχε ήδη νυχτώσει. Στον πεζόδρομο Bulevardi Republika είχε πολύ κόσμο και η ατμόσφαιρα έμοιαζε με καλοκαιρινή βραδιά. Η συνοικία του Mαγκαλέμ ήταν υπέροχη με τα αναμμένα φώτα της όπως και η κρεμαστή γέφυρα που φώτιζε τον ποταμό. Το Berat είναι μια πανέμορφη ζωντανή πόλη και ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος που την επισκεφτήκαμε. Γενικά ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα αισθανόμουν δικαιωμένος γι’ αυτό το ταξίδι γιατί η Αλβανία αποδείχτηκε πολύ πάνω από τις προσδοκίες μας. Σκεφτόμουν τα υποτιμητικά ή ειρωνικά σχόλια γνωστών μας γι’ αυτό το ταξίδι και όσο το ζούσαμε διαπιστώναμε πόσο λανθασμένη άποψη μπορεί να έχουν κάποιοι και πόσο άσχετοι μπορεί να είναι που μιλάνε χωρίς να ξέρουν. Πάντως βλέποντας τις αναρτήσεις μας στο facebook, φωτογραφιών μας από το ταξίδι, Αλβανοί γνωστοί του Rose καταενθουσιάστηκαν που επισκεφτήκαμε τη χώρα τους και γέμισε με προσωπικά μηνύματα για το πώς περνάμε, αν μας αρέσει η Αλβανία, ποια μέρη θα επισκεφτούμε, προτάσεις για εκδρομές κτλ. Περνούσαμε εξαιρετικά και αυτό είχε μόνο σημασία. Και είχαμε ακόμα δρόμο. Ευχόμουν και οι άλλοι προορισμοί που θα ακολουθούσαν τις επόμενες μέρες να μας γεμίσουν όμορφες εμπειρίες και πανέμορφες εικόνες. Κλείνω την παρένθεση!
Βραδινές εικόνες του φανταστικού Berat
Περάσαμε την κρεμαστή γέφυρα με κατεύθυνση την συνοικία της Γκορίτσα, και φάτσα φόρα βλέπουμε μπροστά μας ένα από τα πιο φημισμένα εστιατόρια του Μπεράτ, το Antigoni. Χωρίς σκέψη ανεβήκαμε το 2οροφο κτίριο για το βραδινό μας γεύμα και να δοκιμάσουμε επιτέλους τοπική κουζίνα.
Ο σερβιτόρος που μας εξυπηρέτησε ήταν ένα ευγενέστατο γλυκό παιδί που μας μίλησε εξαιρετικά ελληνικά. Το εστιατόριο μέσα δεν είχε κόσμο και προτιμήσαμε να καθίσουμε στο μπαλκόνι του που είχε φοβερή θέα προς το Mαγκαλέμ .
Το γεύμα ήταν υπέροχο με μαγειρευτά φαγητά γνώριμα και από την ελληνική κουζίνα όπως μοσχαράκι με λαχανικά, κεφτεδάκια με πατάτες στο πήλινο, μελιτζάνα ψητή με τυριά και ένα ιδιαίτερο γεμιστό σνίτσελ. Μαζί με μπύρα ακριβώς 2000 lek ο λογαριασμός δηλαδή 14,70€.
Πάντως όσο περνούσε η ώρα το εστιατόριο γέμισε μέσα αλλά καμιά παρέα δεν επέλεγε να καθίσει έξω. Και είναι λογικό αφού είχε βγάλει κρύο. Αρχίσαμε να κρυώνουμε και τελικά μετανιώσαμε που καθίσαμε έξω και όχι μέσα στην ωραία ζέστη. Ακόμα και η παρέα των γερμανών που καθόταν δίπλα μας μεταφέρθηκε στο εσωτερικό του εστιατορίου. Έτσι αφού απολαύσαμε τα φαγητό μας και αρχίσαμε να κρυώνουμε αποχωρήσαμε.
Πήγαμε στο ξενοδοχείο μας και τη δωματιάρα μας να αράξουμε τα κορμιά μας.
Αρκετά για σήμερα. Ήταν μια σούπερ γεμάτη μέρα στην οποία είδαμε το Μπεράτ αναλυτικά, αλλά με χαλαρούς ρυθμούς και απολαύσαμε μια πέροχη βόλτα. Είδαμε τη θέα από το μπαλκόνι μας πριν βυθιστούμε για ύπνο στο τέλειο στρώμα του κρεβατιού!
Η αυριανή μέρα έχει ταξίδι προς το Gjirokaster!
Δεν νοείται ταξίδι στο Μπεράτ χωρίς επίσκεψη στην συνοικία του κάστρου Kala, στον βραχώδη λόφο. Κατεβαίνοντας το δρομάκι του ξενοδοχείου μας, είναι ο μεγάλος πλακόστρωτος δρόμος Rruga Mihal Komneno, που είναι ο μοναδικός προσβάσιμος δρόμος που ανηφορίζει για την ακρόπολη. Η ανηφόρα είναι μεσαίας δυσκολίας και η απόσταση όχι αμελητέα. Μοιάζει κοντά αλλά δεν είναι και τόσο κοντά όχο φαίνεται.
Όσο ανεβαίναμε, πίσω μας φαινόταν τμήμα της σύγχρονης πόλης
Τελικά την ανηφορική διαδρομή μέχρι την είσοδο της ακρόπολης, την κάναμε σε 20 λεπτά. Η κύρια είσοδος, στη βόρεια πλευρά, προστατεύεται από ένα οχυρωμένο προαύλιο και υπάρχουν τρεις μικρότερες είσοδοι. Παρότι έχει υποστεί αρκετή φθορά, το φρούριο του Μπερατίου παραμένει μεγαλοπρεπέστατο.
Παρ’ ότι η συνοικία του κάστρου Kalaja είναι μια κανονικά κατοικημένη περιοχή, για να μπούμε από την κεντρική είσοδο πληρώσαμε 200 lek το άτομο. Αυτό βέβαια ισχύει συγκεκριμένες ώρες. Διότι όταν αποχωρήσαμε από το κάστρο που σχεδόν είχε βραδιάσει, ο υπάλληλος στο εκδοτήριο είχε φύγει, επομένως όποιος μπει στην ακρόπολη βράδυ δεν πληρώνει είσοδο. Δεν είναι κάστρο που κλείνουν οι πόρτες του. Είναι μια γειτονιά κατοικήσιμη εκτός από τουριστική ατραξιόν!
Με το που μπήκαμε είδαμε στημένα τα χειροποίητα εργόχειρα των γυναικών της περιοχής. Όμορφα στημένα και αραδιασμένα, περίτεχνα τραπεζομάντιλα, καθώς και ορισμένα παλιά αντικείμενα.
Ο ήλιος ήταν στο κατάλληλο ύψος δίνοντας μια λάμψη και ένα χρυσαφί χρώμα στα τείχη του κάστρου. Ήμασταν εκεί την κατάλληλη ώρα και είχε ελάχιστους επισκέπτες. Έτσι ανενόχλητοι απολαύσαμε αυτή την ιστορική περιοχή και νιώσαμε την μοναδική αύρα της μέσα σε απόλυτη ηρεμία. Από διάφορα σημεία του τείχους είχαμε πανοραμική άποψη της πόλης.
Η Ακρόπολη στον βραχώδη λόφο, δεσπόζει πάνω από τον ποταμό και τη σύγχρονη πόλη, καθώς και την παλιά Χριστιανική συνοικία κατά μήκος του ποταμού. Είναι μια καλά διατηρημένη περιοχή με στενά δρομάκια, Τουρκικά σπίτια και Ορθόδοξες εκκλησίες. Το Κάστρο του Μπεράτ είναι βυζαντινό κάστρο που χρονολογείται κυρίως από τον 13ο αιώνα και περιέχει πολλές βυζαντινές εκκλησίες καθώς και οθωμανικά τζαμιά από την οθωμανική εποχή.
Δεν είχα στο μυαλό μου συγκεκριμένη διαδρομή. Ήθελα απλά να χαθούμε στα στενά της συνοικίας χωρίς χάρτες και καθορισμένες διαδρομές. Νόμιζα πως θα βλέπαμε όλη την συνοικία Kalaja έστω και χωρίς συγκεκριμένη σειρά. Τελικά ήταν λάθος αυτή η επιλογή γιατί εκ των υστέρων είδα πως δεν περάσαμε από σημαντικές βυζαντινές εκκλησίες και κυρίως νευρίασα που χάσαμε την εκκλησία της Αγίας Τριάδας (Kisha Shen Triadha) του 14ου αιώνα που βρίσκεται σε μια μικρή δενδροφυτευμένη πλατεία, σε μια λοφοπλαγιά, μέσα στα όρια των τειχών και φωτογραφικά μαζί με την πανοραμική θέα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Κρίμα. Έπρεπε να μελετήσω καλύτερα τη συνοικία και να σημειώσω τα σημεία που δεν έπρεπε να χάσουμε. Σίγουρα είδαμε το μεγαλύτερο μέρος του κάστρου αλλά να που χάσαμε ένα πολύ σημαντικό μέρος του.
Το κάστρο του Μπεράτ, είναι από τα ελάχιστα μέρη της μεσαιωνικής περιόδου στην Αλβανία, που εξακολουθούν να έχουν ζωή μέσα στα τείχη. Τον 13ο αιώνα η μεσαιωνική πόλη αναπτύχθηκε εντός του κάστρου, όπου εκτός από πολλά μνημεία με θρησκευτικό χαρακτήρα, αμυντικό και της μηχανικής, υπήρχε ένας σημαντικός αριθμός σπιτιών. Η σημερινή όμως αρχιτεκτονική και αστική διάταξη του κάστρου, όπως και στις άλλες δύο γειτονιές του Μπεράτ, ανήκουν στην οθωμανική αρχιτεκτονική του 18ου-19ου αιώνα, και μάλιστα οι καταγραφές που βρέθηκαν στις εισόδους τους, επιβεβαιώνουν ότι ανακατασκευάστηκαν μετά τον σεισμό του 1851. Οι χαρακτηριστικές κατοικίες καταλαμβάνουν μια σημαντική περιοχή στην ανατολική, βόρεια και δυτική πλαγιά του λόφου.
Η κατεύθυνσή μας ήταν στη νότια πλευρά της ακρόπολης, στην κορυφή του ''τριγώνου'' του κάστρου, με την ωραιότερη πανοραμική θέα της ευρύτερης περιοχής του Berat. Διασχίσαμε πολλά στενά δρομάκια, είδαμε πολλά σημεία ενδιαφέροντος, και εξαιρετικά καλοδιατηρημένα σπίτια και εκκλησίες. Η έκτασή του κάστρου είναι αρκετή ώστε μπορούσε να φιλοξενήσει ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού της πόλης. Ο πληθυσμός του φρουρίου ήταν Χριστιανικός και είχε περί τις 20 εκκλησίες, κυρίως του 13ου αιώνα, και μόνο ένα τζαμί, για τη χρήση των μελών της τουρκικής φρουράς (από το οποίο απομένουν μόνο λίγα ερείπια και η βάση του μιναρέ). Οι εκκλησίες του φρουρίου έχουν καταστραφεί με τα χρόνια και διατηρούνται μόνο μερικές.
Η ερειπωμένη Εκκλησία Αγίου Γεωργίου
Το κατηφορικό μονοπάτι που οδηγεί στο παρατηρητήριο
Και φτάσαμε επιτέλους στο highlight του Berat που είναι το παρατηρητήριο στην άκρη του λόφου. Στο σημείο μαζί με μας ήταν 5-6 άτομα ακόμα. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα για να βγουν φωτογραφία ανέβαιναν το κυκλικό τείχος στην άκρη του γκρεμού. Ούτε να το βλέπω δεν ήθελα. Ο δε Rose μη μπορώντας να ξεπεράσει το τελεφερίκ στα Τίρανα μου έλεγε συνέχεια πρόσεχε και πρόσεχε. Στο τοίχος έχει κάποια σίδερα προστασίας για να πιάνεσαι όταν κάθεσαι εκεί και δεν θα έλεγα πως ένιωθα ανασφάλεια λόγω ύψους.
Ο ήλιος που έδυε αλλά δεν τον βλέπαμε, φώτιζε πολύ όμορφα την πόλη. Η θέα προς την πόλη, τις συνοικίες, τους γύρω λόφους, τα βουνά και το ποτάμι ήταν υπέροχη και φωτογραφήθηκε με άπειρα κλικ όπως της αρμόζει!
Αγαπημένες σκεπές
Καθίσαμε αρκετή ώρα εκεί πάνω μέχρι να χορτάσω θέα και όταν έβγαλε ψύχρα αποχωρήσαμε. Αυτή τη φορά κατηφορίσαμε από τον πιο μακρύ δρόμο της συνοικίας του κάστρου την Rruga Gjon Muzaka που βγάζει απευθείας στην κεντρική είσοδο απ’ όπου μπήκαμε. Ήταν πια σούρουπο και είχαμε απομείνει ελάχιστοι στο χώρο. Κάτι που μου έκανε θετική εντύπωση είναι ότι μια ομάδα εθελοντών από μικρά παιδιά μάζευε με σακούλες τα σκουπίδια στην πλαγιά του λόφου δίπλα από τα τείχη.
Η πολύ όμορφη περιήγηση μας μέσα στο κάστρο του Μπεράτ είχε τελειώσει.
Κατηφορίσαμε από την αρχή της Rruga Mihal Komnena
Όταν κατεβήκαμε κάτω στην πόλη είχε ήδη νυχτώσει. Στον πεζόδρομο Bulevardi Republika είχε πολύ κόσμο και η ατμόσφαιρα έμοιαζε με καλοκαιρινή βραδιά. Η συνοικία του Mαγκαλέμ ήταν υπέροχη με τα αναμμένα φώτα της όπως και η κρεμαστή γέφυρα που φώτιζε τον ποταμό. Το Berat είναι μια πανέμορφη ζωντανή πόλη και ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος που την επισκεφτήκαμε. Γενικά ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα αισθανόμουν δικαιωμένος γι’ αυτό το ταξίδι γιατί η Αλβανία αποδείχτηκε πολύ πάνω από τις προσδοκίες μας. Σκεφτόμουν τα υποτιμητικά ή ειρωνικά σχόλια γνωστών μας γι’ αυτό το ταξίδι και όσο το ζούσαμε διαπιστώναμε πόσο λανθασμένη άποψη μπορεί να έχουν κάποιοι και πόσο άσχετοι μπορεί να είναι που μιλάνε χωρίς να ξέρουν. Πάντως βλέποντας τις αναρτήσεις μας στο facebook, φωτογραφιών μας από το ταξίδι, Αλβανοί γνωστοί του Rose καταενθουσιάστηκαν που επισκεφτήκαμε τη χώρα τους και γέμισε με προσωπικά μηνύματα για το πώς περνάμε, αν μας αρέσει η Αλβανία, ποια μέρη θα επισκεφτούμε, προτάσεις για εκδρομές κτλ. Περνούσαμε εξαιρετικά και αυτό είχε μόνο σημασία. Και είχαμε ακόμα δρόμο. Ευχόμουν και οι άλλοι προορισμοί που θα ακολουθούσαν τις επόμενες μέρες να μας γεμίσουν όμορφες εμπειρίες και πανέμορφες εικόνες. Κλείνω την παρένθεση!
Βραδινές εικόνες του φανταστικού Berat
Περάσαμε την κρεμαστή γέφυρα με κατεύθυνση την συνοικία της Γκορίτσα, και φάτσα φόρα βλέπουμε μπροστά μας ένα από τα πιο φημισμένα εστιατόρια του Μπεράτ, το Antigoni. Χωρίς σκέψη ανεβήκαμε το 2οροφο κτίριο για το βραδινό μας γεύμα και να δοκιμάσουμε επιτέλους τοπική κουζίνα.
Ο σερβιτόρος που μας εξυπηρέτησε ήταν ένα ευγενέστατο γλυκό παιδί που μας μίλησε εξαιρετικά ελληνικά. Το εστιατόριο μέσα δεν είχε κόσμο και προτιμήσαμε να καθίσουμε στο μπαλκόνι του που είχε φοβερή θέα προς το Mαγκαλέμ .
Το γεύμα ήταν υπέροχο με μαγειρευτά φαγητά γνώριμα και από την ελληνική κουζίνα όπως μοσχαράκι με λαχανικά, κεφτεδάκια με πατάτες στο πήλινο, μελιτζάνα ψητή με τυριά και ένα ιδιαίτερο γεμιστό σνίτσελ. Μαζί με μπύρα ακριβώς 2000 lek ο λογαριασμός δηλαδή 14,70€.
Πάντως όσο περνούσε η ώρα το εστιατόριο γέμισε μέσα αλλά καμιά παρέα δεν επέλεγε να καθίσει έξω. Και είναι λογικό αφού είχε βγάλει κρύο. Αρχίσαμε να κρυώνουμε και τελικά μετανιώσαμε που καθίσαμε έξω και όχι μέσα στην ωραία ζέστη. Ακόμα και η παρέα των γερμανών που καθόταν δίπλα μας μεταφέρθηκε στο εσωτερικό του εστιατορίου. Έτσι αφού απολαύσαμε τα φαγητό μας και αρχίσαμε να κρυώνουμε αποχωρήσαμε.
Πήγαμε στο ξενοδοχείο μας και τη δωματιάρα μας να αράξουμε τα κορμιά μας.
Αρκετά για σήμερα. Ήταν μια σούπερ γεμάτη μέρα στην οποία είδαμε το Μπεράτ αναλυτικά, αλλά με χαλαρούς ρυθμούς και απολαύσαμε μια πέροχη βόλτα. Είδαμε τη θέα από το μπαλκόνι μας πριν βυθιστούμε για ύπνο στο τέλειο στρώμα του κρεβατιού!
Η αυριανή μέρα έχει ταξίδι προς το Gjirokaster!
Last edited:
.
